++ Blog Tag ++

[Hong82]

ป๊าดดดด....ได้คำเดียว ไม่มีคำบรรยายเลยจริงๆ

[ป.ปลา]

นี่แค่น้ำจิ้มนะคะ พี่ๆ  เหอๆ

ก็เวลาอ่านของพี่ๆ แล้วมันก็คันมือยิกๆ
นึกถึงเรื่องราวเก่าๆ ของบรรพบุรุษ ก็เลยนึกว่าถ้าไม่มีพวกท่านก็ไม่มีเราในวันนี้
ทนอ่านไปก่อนนะคะ มีคอมเมนต์ตรงไหนก็บอกได้นะคะ

[iamfrommoon]

พี่รู้แล้ว...ทำไมนู๋ป.ปลายังไม่มา Tag ซ้ากกะที อย่างนี้นี่เอง...อิ่มเอมใจเลยค่ะ เฝ้าหน้าจอกันก็วันนี้แหละ เหอเหอ  :wink:

[suriya2513]

Noo Pookie,
can we(repeat:can we)both supplement our story...back to the time we still not born??or short version is also right?I have three version to supplement in details.. but it would be hard for the reader!!!
p.nn

หนุงหนิง

สามารถทำได้สบายมาก  Star Wars ยังมาเริ่ม Episode I หลังจากจบตอนสุดท้ายไปตั้งหลายปีแล้ว

...

[MahDee]

เอาด้วย ๆ  ใครอยากจะเล่าอะไรเรียนเชิญได้โลด.....



แฟน ๆ พร้อมตั้งตาอ่านแล้วครับ

[nuihahey]

อ่านของพี่ๆ แต่ละคนแล้ว ไม่กล้าเขียนเลยแฮะ สุดยอดมาก อีกทั้งพอดีช่วงนี้ติดสอบด้วย ไว้หลังสอบจะมาเขียนแล้วกันนะ มะดี

do you know how lucky to have many chances to read the story of the others before you get start...turn to the first pages you will see...how the story develope....do it now or you will postpone on and on...I will wait for your story...
p.nn

คืนนี้นอนไม่หลับ พิมพ์เลยแล้วกันครับ พี่ nn

1. ผมเป็นคนจังหวัดฉะเชิงเทราครับ สมัยเด็กอ่อนแอ ไปหาหมอบ่อย ตอนเด็ก ๆๆ แม่พาไปหาหมอคนนึงชื่อหมอสำเริง ซึ่งเปิดคลีนิคอยู่ใกล้ ๆ บ้านเลยครับ ซึ่งมารู้ที่หลังว่าคุณหมอสำเริงเป็นพี่เก่าหอพัก ชาวซีมะโด่งเหมือนกัน ตอนเด็กอ่อนแอมาก ขนาดถีบรถจักรยานเด็กเล่นตกหลุมเล๊ก ๆ ยังร้องไห้เลยครับ  

2. จำได้ว่าเริ่มชอบสาวอยู่อนุบาลสอง พยายามเลียนแบบท่าทางของเค้าคนนั้น ชอบผู้หญิงคนนี้มาจนกระทั่งจบป.หก แล้วก็แยกย้ายกันไปครับ  

3. สมัยรับน้องหอพักใหม่ ๆ ยังไม่ชิน เคยชวนเพื่อนจะออกไปอยู่หอนอกเลย สรุปรับน้องไป ๆ มา ๆ สนุกครับ ขาดแค่แมทเดียวเอง สมัยนั้นผมกลัวพี่โจ้ พี่เอี้ยวมากเลย พี่ ๆ คนไหน พอทราบไหมครับว่าทำไมพี่โจ้ถึงได้ฉายาว่าโจ้เลีย ช่วยบอกกันมั่ง

4. ตอนอยู่หอพักทั้ง ๆ ที่เพื่อน ๆ อยู่ชมรมแสงเสียงบ้าง ห้องค่ายบ้าง และอื่น ๆๆ ปรากฎผมไม่ได้เข้าร่วมซักอันเลยครับ ฮ่า ฮ่า อยู่รอดมาได้ไงตั้งสี่ปี แล้วก็ไม่เคยคุยกับมะดีเลย เหลือเชื่อไหมเนี่ย ตอนเรียนโทเราก็อยู่ห้องตรงข้ามกันเนาะ

5. ยังไม่มีโอกาสทำงานจริง ๆ จัง ๆ เลย ตอนนี้ก็ยังเป็นนักเรียนอยู่เลย ตอนนี้เรียนอยู่ที่อเมริกาครับ หลังจากได้มาอยู่ที่นี่ ตอนนี้ก็เกือบสองปีแล้ว รู้สึกรักเมืองไทยมาก ๆ เป็นเมืองสวรรค์เลย สมัยอยู่ที่ไทยไม่ได้สำนึกเหมือนอยู่ที่นี่เลยครับ  

       แท็คเพื่อนดล หมาน้อย  โก้ ปอนด์ และ ป้อ

[MahDee]

4. ตอนอยู่หอพักทั้ง ๆ ที่เพื่อน ๆ อยู่ชมรมแสงเสียงบ้าง ห้องค่ายบ้าง และอื่น ๆๆ ปรากฎผมไม่ได้เข้าร่วมซักอันเลยครับ ฮ่า ฮ่า อยู่รอดมาได้ไงตั้งสี่ปี แล้วก็ไม่เคยคุยกับมะดีเลย เหลือเชื่อไหมเนี่ย ตอนเรียนโทเราก็อยู่ห้องตรงข้ามกันเนาะ

เออ...น่านดิ งงมาก ไม่ได้คุยกันเลย ตั้งแต่ป.ตรี ยัน ป.โท  เอ้อ... :x  :x

[khesorn mueller]

Noo Por plaa(be careful I will grill you someday!!)
your part two I still not finish..now I have another idea to supplement the story...P.Suriya even Nong Mahdee support and let green light...P.Prapasri ka,we can supplement ka
may I drive home now?I sit at the university,occupy the com.for one ,who may need to use it more urgent than meeeee....(just ashame to myself!!)
see you later.
p.ning

[iamfrommoon]

อ่านของพี่ๆ แต่ละคนแล้ว ไม่กล้าเขียนเลยแฮะ สุดยอดมาก อีกทั้งพอดีช่วงนี้ติดสอบด้วย ไว้หลังสอบจะมาเขียนแล้วกันนะ มะดี

do you know how lucky to have many chances to read the story of the others before you get start...turn to the first pages you will see...how the story develope....do it now or you will postpone on and on...I will wait for your story...
p.nn

คืนนี้นอนไม่หลับ พิมพ์เลยแล้วกันครับ พี่ nn

1. ผมเป็นคนจังหวัดฉะเชิงเทราครับ สมัยเด็กอ่อนแอ ไปหาหมอบ่อย ตอนเด็ก ๆๆ แม่พาไปหาหมอคนนึงชื่อหมอสำเริง ซึ่งเปิดคลีนิคอยู่ใกล้ ๆ บ้านเลยครับ ซึ่งมารู้ที่หลังว่าคุณหมอสำเริงเป็นพี่เก่าหอพัก ชาวซีมะโด่งเหมือนกัน ตอนเด็กอ่อนแอมาก ขนาดถีบรถจักรยานเด็กเล่นตกหลุมเล๊ก ๆ ยังร้องไห้เลยครับ  

2. จำได้ว่าเริ่มชอบสาวอยู่อนุบาลสอง พยายามเลียนแบบท่าทางของเค้าคนนั้น ชอบผู้หญิงคนนี้มาจนกระทั่งจบป.หก แล้วก็แยกย้ายกันไปครับ  

3. สมัยรับน้องหอพักใหม่ ๆ ยังไม่ชิน เคยชวนเพื่อนจะออกไปอยู่หอนอกเลย สรุปรับน้องไป ๆ มา ๆ สนุกครับ ขาดแค่แมทเดียวเอง สมัยนั้นผมกลัวพี่โจ้ พี่เอี้ยวมากเลย พี่ ๆ คนไหน พอทราบไหมครับว่าทำไมพี่โจ้ถึงได้ฉายาว่าโจ้เลีย ช่วยบอกกันมั่ง

4. ตอนอยู่หอพักทั้ง ๆ ที่เพื่อน ๆ อยู่ชมรมแสงเสียงบ้าง ห้องค่ายบ้าง และอื่น ๆๆ ปรากฎผมไม่ได้เข้าร่วมซักอันเลยครับ ฮ่า ฮ่า อยู่รอดมาได้ไงตั้งสี่ปี แล้วก็ไม่เคยคุยกับมะดีเลย เหลือเชื่อไหมเนี่ย ตอนเรียนโทเราก็อยู่ห้องตรงข้ามกันเนาะ

5. ยังไม่มีโอกาสทำงานจริง ๆ จัง ๆ เลย ตอนนี้ก็ยังเป็นนักเรียนอยู่เลย ตอนนี้เรียนอยู่ที่อเมริกาครับ หลังจากได้มาอยู่ที่นี่ ตอนนี้ก็เกือบสองปีแล้ว รู้สึกรักเมืองไทยมาก ๆ เป็นเมืองสวรรค์เลย สมัยอยู่ที่ไทยไม่ได้สำนึกเหมือนอยู่ที่นี่เลยครับ  

       แท็คเพื่อนดล หมาน้อย  โก้ ปอนด์ และ ป้อ

น้อง Nuihahey แล้วตอนนี้แข็งแรงดียังคะ...พี่กลัวนอกจากร่างกายอ่อนแอ แล้วใจจะอ่อนแอด้วยปะจ๊ะ (แอบแซวนิดๆ) ต้องขอบคุณที่มีเว็บบอร์ดอีกอย่าง ถ้าไม่มีเราคงไม่ได้พบเจอและคุยกันตามประสาพี่น้อง แม้จะเพิ่งรู้จักกันก็ตาม ยังได้ญาติซีมะโด่งอีกต่างหาก อบอุ่นจริงๆ ค่ะ

พี่ขอแนะนำ หากหนุ่ม 5 คนนี้ยังไม่มา ต้องกระหน่ำส่งเมล์ไปจิกมาค่ะ ม่ายงั้น ไม่มาซ้ากที อิอิ  :wink: แต่พี่ว่า 1 คนที่ต้องมาตอนนี้น่าจะเจ้าปอนด์นะ เห็นข้างบนมา เรียกร้อง Tag ฉานซะทีดิ่ประมาณนั้น...มามะ มาเลย  :wink:

รออ่านของทุกๆ คนอยู่นะคะ

 :lol:    :lol:

[Hong82]

ขอแสดงความยินดีด้วยนะคะพี่ปอนด์...ในที่สุดก็มีคนมา Tag ซักที่  :wink:  หลังจากเรียกร้องอยู่นาน

[khesorn mueller]

Nong Nuihahey,
hey,welcome to RCU abroard! we have more and more member naka...you can register to the club too...the club of"pai mai dai"whatever the webboard has any event...we just cheer and enjoy online...but one rule you or me have to realize all the time...we have to be there!don't missing and don't let them wait for you...it is not polite!!
p.nn

[Hong82]

พี่หนิงพูดถูกค่ะ...ขับรถกลับถึงบ้านแล้วเหรอคะเนี่ย...ไวจัง

จาก หนึ่งในสมาชิกคลับ Pai Mai Dai ค่ะ

[Hong82]

อ่านของพี่ๆ แต่ละคนแล้ว ไม่กล้าเขียนเลยแฮะ สุดยอดมาก อีกทั้งพอดีช่วงนี้ติดสอบด้วย ไว้หลังสอบจะมาเขียนแล้วกันนะ มะดี

do you know how lucky to have many chances to read the story of the others before you get start...turn to the first pages you will see...how the story develope....do it now or you will postpone on and on...I will wait for your story...
p.nn

คืนนี้นอนไม่หลับ พิมพ์เลยแล้วกันครับ พี่ nn

1. ผมเป็นคนจังหวัดฉะเชิงเทราครับ สมัยเด็กอ่อนแอ ไปหาหมอบ่อย ตอนเด็ก ๆๆ แม่พาไปหาหมอคนนึงชื่อหมอสำเริง ซึ่งเปิดคลีนิคอยู่ใกล้ ๆ บ้านเลยครับ ซึ่งมารู้ที่หลังว่าคุณหมอสำเริงเป็นพี่เก่าหอพัก ชาวซีมะโด่งเหมือนกัน ตอนเด็กอ่อนแอมาก ขนาดถีบรถจักรยานเด็กเล่นตกหลุมเล๊ก ๆ ยังร้องไห้เลยครับ  

2. จำได้ว่าเริ่มชอบสาวอยู่อนุบาลสอง พยายามเลียนแบบท่าทางของเค้าคนนั้น ชอบผู้หญิงคนนี้มาจนกระทั่งจบป.หก แล้วก็แยกย้ายกันไปครับ  

3. สมัยรับน้องหอพักใหม่ ๆ ยังไม่ชิน เคยชวนเพื่อนจะออกไปอยู่หอนอกเลย สรุปรับน้องไป ๆ มา ๆ สนุกครับ ขาดแค่แมทเดียวเอง สมัยนั้นผมกลัวพี่โจ้ พี่เอี้ยวมากเลย พี่ ๆ คนไหน พอทราบไหมครับว่าทำไมพี่โจ้ถึงได้ฉายาว่าโจ้เลีย ช่วยบอกกันมั่ง

4. ตอนอยู่หอพักทั้ง ๆ ที่เพื่อน ๆ อยู่ชมรมแสงเสียงบ้าง ห้องค่ายบ้าง และอื่น ๆๆ ปรากฎผมไม่ได้เข้าร่วมซักอันเลยครับ ฮ่า ฮ่า อยู่รอดมาได้ไงตั้งสี่ปี แล้วก็ไม่เคยคุยกับมะดีเลย เหลือเชื่อไหมเนี่ย ตอนเรียนโทเราก็อยู่ห้องตรงข้ามกันเนาะ

5. ยังไม่มีโอกาสทำงานจริง ๆ จัง ๆ เลย ตอนนี้ก็ยังเป็นนักเรียนอยู่เลย ตอนนี้เรียนอยู่ที่อเมริกาครับ หลังจากได้มาอยู่ที่นี่ ตอนนี้ก็เกือบสองปีแล้ว รู้สึกรักเมืองไทยมาก ๆ เป็นเมืองสวรรค์เลย สมัยอยู่ที่ไทยไม่ได้สำนึกเหมือนอยู่ที่นี่เลยครับ  

       แท็คเพื่อนดล หมาน้อย  โก้ ปอนด์ และ ป้อ

ว่าแต่พี่ nuihahey อยู่รัฐใหนคะเนี่ย?

[ป.ปลา]

ตอนที่ 3 เกิดแล้วจ้า      

ป.ปลา เป็นลูกคนที่ 2 ค่ะ
มีพี่สาว อีก 1 คน ณ บัดนาวเค้าไปทำงานอยู่ภูเก็ต

ตอนคุณแม่ท้องป.ปลา ท่านฝันว่า ท่านไปเดินอยู่ริมหนองน้ำที่มีคนลงไปอาบน้ำเล่นน้ำกันอยู่
ตรงริมหนองมีข้าวของเสื้อผ้าของคนที่ลงไปอาบน้ำอยู่เต็มไปหมด
แล้วแกก็เหลือบเห็น อ๊ะ  อะไรแว๊บๆๆ  ทองค่ะ ทอง คุณแม่เห็นตุ้มหูทอง แหวนทอง
วางอยู่กับกองเสื้อผ้าข้าวของนั้น .... แล้วแกก็หยิบของเค้ามาเฉยเลยค่ะ (ซะงั้น)  :shock:

แถมไปโกหกคนอื่นนะคะว่าเป็นทองที่เก็บได้ (นั่นมันขโมยชัดๆ เลยนะคุณแม่)
ฝันค่าฝัน  :lol:

ตอนแพ้ท้องแม่อยากกินไข่มดแดงมากๆ
โชคดีที่แถวๆ บ้านมีให้ทาน แกเลยได้ทานสมใจ ชื่อเล่นที่แม่ตั้งให้ตั้งแต่แรกเลยชื่อว่า มด
แต่เนื่องจากพี่สาวเค้าชื่อ ปู (เพราะตอนคุณแม่ตั้งท้องพี่ปู ท่านกินแต่ปู ปู ปู) คุณอาจึงตั้งชื่อให้ใหม่ให้คล้องกัน ว่า ปอ คนอื่นก็เรียกตามๆ กัน ว่าปอ ชื่อมดเลยหดหายไปไหนก็ไม่รู้

ส่วนที่มาของชื่อ ป.ปลา มาจากเพื่อนรักคนหนึ่ง ตอนนั้นป.ปลา เพิ่งย้ายไปเรียนที่โรงเรียนอนุบาลสุรินทร์ ตอน ป.1 เพื่อนคนนั้นถามว่า
"เธอๆ ชื่ออะไรเหรอ"
ป.ปลา ก็ตอบไปว่าชื่อ ปอ  แต่เพื่อนคนนี้ยังไม่หยุด
"อ๋อ.... ปอ  ป.ปลา ใช่ไหม่ เราชื่อเปิ้กนะ" (เปิ้ก วิดยาฯ)
แล้ว she ก็เที่ยวไปบอกเพื่อนคนอื่นๆ ว่ายายตัวดำๆ ที่เข้ามาใหม่เนี่ย ชื่อ ป.ปลา (ซะงั้น) ก็เลยใช้ชื่อนี้มาตลอดค่ะ เพราะในห้องมีเพื่อนอีกคนชื่อ ปอ เหมือนกัน เลยขี้เกียจแก้ให้เพื่อนเรียกยุ่งยาก เพราะถ้าแก้ไปคงกลายเป็น ปอหมวย (คือนังปอซิ่ม ครุฯ นั่นเอง) กะปอดำ (ก็คือเรา)

อ้อ... ลืมบอกไปค่ะ ป.ปลา เกิดมาตัวดำเหมือนพ่อ เพราะที่บ้านพ่อเค้าผิวดำคล้ำกันทั้งบ้าน
ส่วนบ้านแม่ เค้าก็ขาวกันทั้งบ้าน พี่สาวได้แม่ค่ะ ป.ปลา ได้พ่อ  :cry:  :cry:

ตอนเด็กๆ ป.ปลา ซนมาก ประมาณขวบกว่า แม่ฝากป.ปลา ให้พี่คนหนึ่งเลี้ยง แกเป็นผู้ชายค่ะ
เลี้ยงไปๆ มาๆ พฤติกรรมลูกชักเหมือนผู้ชาย เลยเลี้ยงเองดีกว่า ฮ่าๆ

แต่จริงๆ คุณแม่ก็ไม่ค่อยมีเวลาเลี้ยงหรอกค่ะ ท่านต้องทำงาน คุณพ่อก็ไปโรงเรียน
ดีทีมีเพื่อนเยอะ อาศัยเล่นกับเพื่อนๆ ข้างๆ บ้านไปวันๆ

เด็กๆ ชอบเดินเล่นทุ่งนา เดินไปไกลๆ พอตัวดำได้พอดีๆ ก็เก็บผักนาไปฝากแม่
บางครั้งการเล่นคือการตามแม่ไปขุดปู (หน้าแล้ง ไม่มีปลา เราก็หาปูมาทำกับข้าวทาน)
ตามพ่อไปจูงวัวเข้าคอก ให้ข้าวหมู ข้าวเป็ด ข้าวไก่

ที่บ้านเลี้ยงทุกอย่าง ปลูกทุกอย่างที่จะให้เงินเราได้
เลี้ยงหมูพันธุ์ วัวพันธุ์ เอาไว้ขายลูก เลี้ยงเป็ดเทศ (จะได้ไม่ต้องไล่ทุ่ง) ไก่ เอาไว้ขายเนื้อ

ผักก็หาริมรั้ว หรือที่ปลูกไว้ ถ้าไม่มีก็ขอซื้อกับบ้านอื่นๆ ที่เขาปลูก
ถ้าไม่มีสุดๆ ไปเลย ก็ต้องไปซื้อในตลาด

หน้านา ก็เล่นกันด้วยการจับปลา บางปีปลาเยอะ เรานั่งๆ รออยู่ริมคันนา
ให้ปลาหมอโผล่หัวมาแล้วเอามือจับได้เลย ได้ปลากลับบ้านเป็นครุๆ เลยล่ะค่ะ
หน้าเกี่ยวข้าว เราก็เล่นด้วยการเอารวงข้าวที่หล่นมาเล่น
ไปดูพ่อกับแม่เกี่ยวข้าว ไปดูยายคอยนับข้าวค่าเช่านา
เข้าหน้าหนาว เราเล่นด้วยการเก็บดอกไม้ตามทุ่งนามาทัดหู เก็บผักนาไปฝากบ้าน ขุดปู
หรือถ้าวันไหนมีชาวบ้านลอกสระ เราก็ตามไปจับปลาตามโคลน ตามเลน สนุกสุดๆ จริงๆ  

ชีวิตตอนเด็กๆ ไม่เข้าใจหรอกค่ะ ว่าอะไรคือ จน รวย มี ไม่มี
เราสนุกกับชีวิตเด็กบ้านนอกอย่างมีความสุข
ถึงแม่จะส่งไปเรียนโรงเรียนในเมือง(อนุบาลสุรินทร์) ก็ไม่เคยทิ้งหรือลืมความสนุกจากบ้านนาไปได้เลย

[Hong82]

ฮิ้วววว....ในที่สุด ป.ปลา ก็ได้เกิดแล้ว :lol:  :lol:

[ป.ปลา]

ฮิ้วววว....ในที่สุด ป.ปลา ก็ได้เกิดแล้ว :lol:  :lol:

โย่วววววว เกิดแล้วค่า อิอิ

โห พี่หงส์สามารถสุดๆ ได้เลื่อนขั้นก่อน 6 โมงเย็น แหม ทำไปด้ายยยย

[MahDee]

มารออ่านต่อ จ๊ะ น้องปอ


อีกไม่กี่ reply น้องปอ ก็จะได้เป็นขาประจำแล้วละ  :lol:  :lol:

[suriya2513]

หนุงหนิง

แทรกเรื่องที่หนุงหนิงอยากรู้ เกี่ยวกับพี่ป๋อง

พี่นิด กับพี่ปลา ที่ nupu เอ่ยถึง เป็นที่รู้จักของพวกเราชาวหอฯดี

เพราะชาวหอฯเคยไป trip ที่บ้านทัพทัน กันเมื่อสองปีที่แล้ว หลายสิบคน...

พี่นิด กับพี่ปลา เป็นลูกสาวของป้าสำเริง ป้าสำเริงเป็นพี่สาวคุณนายทองเจือแม่พี่ป๋อง

พี่นิด กับพี่ปลา อายุรุ่นราวคราวเดียวกับพี่ป๋อง แต่ว่าเรียกพี่ตามศักดิ์ของการเป็นลูกผู้พี่-ผู้น้อง

พี่นิด กับพี่ปลา รับราชการครูอยู่ที่ อ.ทัพทัน จ.อุทัยธานี

และพำนักอยู่ที่บ้านรกรากของฝ่ายแม่ของพวกเรา (มีสองหลังติดๆกัน)

ตอนนี้ที่นั่นก็เป็นเหมือนฐานทัพของพี่ป๋อง เพราะกลับไปแทบทุกอาทิตย์

เอาผ้ากลับไปให้พี่นิดซัก (ด้วยเครื่อง) และจ้างคนในหมู่บ้านมารีด

เอากับข้าวแช่แข็ง ฝีมือพี่นิดพี่ปลา รวมทั้งผลไม้กลับมากินที่กรุงเทพฯ

บางส่วนก็เอามาเผื่อ nupu & peter ที่ Ocean Queen Co., Ltd.

...หลังจากที่พี่ป๋องแก่จนไม่สามารถทำงานไหวแล้ว ก็จะกลับไปใช้ชีวิตบั้นปลายที่ทัพทัน

ก็กะจะไปพึงใบบุญลูกผู้พี่นั่นแหละ

(ลืมบอกข้อเท็จจริงไปข้อหนึ่งคือ พี่นิด พี่ปลา และพี่ป๋อง ทั้งสามคนไม่ได้แต่งงาน

บ้านที่พี่ป๋องอาศัยอยู่ที่กรุงเทพฯ ก็เป็นบ้านที่พี่นิด กับพี่ปลาเขาซื้อไว้ ให้พี่ป๋องเช่าอยู่)

[Hong82]

มารออ่านต่อ จ๊ะ น้องปอ


อีกไม่กี่ reply น้องปอ ก็จะได้เป็นขาประจำแล้วละ  :lol:  :lol:

แต่คาดว่าคงอีกนานนะคะพี่ดี....เพราะว่าแต่ละ reply ของ she นี่ยาวมากกกก.....คงใช้เวลาอีกนาน กว่าจะได้เลื่อนขั้น5555 ....ทับถม..ทับถม :wink:  :wink:

[ป.ปลา]

ตอนที่ 4

ชีวิตเด็กเรียน
เข้าเรียนที่โรงเรียนอนุบาลสุรินทร์ด้วยความสามารถ (สอบเข้าได้ที่ 1)    :shock:
ตั้งแต่นั้นมาก็สอบได้ไม่เคยต่ำกว่าที่ 3 เลยสักครั้ง
เป็นเด็กเรียนเก่ง แต่ขี้เกียจสุดๆ ไม่ค่อยตั้งใจฟังครู การบ้านก็ไม่ค่อยทำ
แต่ดันได้คะแนนดี จนบางทีคุณครูหมั่นไส้ กว่าจะรู้ซึ้งว่าเราทำไม่ดีกับคุณครู ก็ปาเข้าไปตอนป.6

สมัยเรียนชอบการแสดง ประกวดร้องเพลง แต่งกลอน รำ เต้น ทุกอย่าง แต่ไม่ได้เด่นดีอะไร
เพราะเพื่อนที่เด่นๆ กว่าเราก็มีเยอะ  
ที่ชอบแต่งกลอนมากๆ ก็เพราะว่าเวลาว่างๆ คุณพ่อจะมานั่งแต่งกลอน โต้ตอบกับลูกๆ
จำได้ว่าป.ปลา แต่งกลอน 8 เป็นตั้งแต่อยู่ ป.2 เพราะต้องแต่งโต้ตอบกับคุณพ่อบ่อยๆ

เวลาส่งประกวดไม่เคยได้รางวัลเลย (อ้าว)  :shock: เพราะแต่งให้ตัวเองแต่งเร็วไง ไม่ค่อยละเอียด
แต่พอแต่งให้เพื่อนๆ บางคนได้ที่ 1 ซะงั้น

มัธยมเข้าเรียนที่โรงเรียนสิรินธร
เพราะเข้าด้วยโควต้าความสามารถทางดนตรีไทย เลยเลือกสายผิด ไปเรียนสายศิลป์ซะงั้น
อยู่ ม. 1/12 เลยล่ะนั่น  :shock:  แต่เพราะเคยเรียนทั้งสายศิลป์ และสายวิทย์ ทำให้ป.ปลา มีเพื่อนเยอะมากๆ ทุกประเภทเลยก็ว่าได้

พอขึ้น ม. 2 เลยเลือกสายการเรียนใหม่ เป็นสายวิทย์ อยู่ห้อง 1 แต่ซนสุดๆ (เริ่มเอานิสัยเก่ามาใช้อีกแระ) ประมาณว่าปีนรั้วโรงเรียนเวลาเข้าเรียนสาย คลานหนีอาจารย์จนเข่าถลอก (แค่เพราะไม่ยอมเข้าแถวเคารพธงชาติ)
ที่ประทับใจคือไปประกวดแต่งกลอนสักวาระดับเขต ได้ที่ 2 ทั้งที่การประกวดนั้นสำหรับเด็ก ม.ปลาย (เพราะเกิดความผิดพลาดจากการอ่านกติกา) วันตัดสินเลยต้องแต่งชุดนักเรียนของพี่ปู
ไปประกวด ... ชื่อในใบประกาศนียบัตร ก็เลยเป็นชื่อของพี่ปู ทั้งที่แกไม่เคยเข้าประกวดเลย  :lol:

วีรกรรมแบบสุดๆ คือ ที่โรงเรียนไม่อนุญาตให้ใช้หวีสับ
ใครสับอยู่แล้วอาจารย์ฝ่ายปกครองเห็น อาจารย์จะดึงจากหัว และริบทันที
แต่เราสามารถเข้าไปขโมยหวีสับในห้องปกครองมาคืนเพื่อนๆ ได้ (สามารถสุดๆ จริงๆ)

โรงเรียนสิรินธรเป็นโรงเรียนสตรีล้วนในระดับ ม.ต้น
เพราะฉะนั้นที่โรงเรียนจะมีทอมเยอะมากๆ ทำให้บางคนก็คิดว่าเราเป็นทอม
แต่ส่วนมากทอมจะคิดว่าเราเป็นดี้ มาจีบก็เยอะ มาตีสนิทก็แยะ
เกือบมีเรื่องกับรุ่นพี่ก็เคย (แต่รอดตัวไป เฮ้อ ค่อยยังชั่ว)

 :evil:  ตอนจบม.ต้น ก็จบมาได้หวุดหวิดด้วยเกรด 3.50 เลยได้สิทธิ์เรียนต่อ ม.ปลาย ที่โรงเรียนเดิมโดยไม่ต้องสอบ

ม. ปลาย ก็เรียนห้อง 1 ช่วงเทอมแรกยังปรับตัวไม่ทันกับการเรียนแยกวิชาอย่าง ชีวะ เคมี ฟิสิกส์
เกรดเลยตกปิ๋วไปอยู่ที่ 2.90 เลยรู้สึกว่า ไม่ได้แล้ว จะทำตัวเละเทะ ไปวันๆ เหมือนเมื่อตอน ประถม กับ ม.ต้น ต่อไป เราจะตามเพื่อนคนอื่นๆ ไม่ได้แน่ๆ
เลยเริ่มตั้งใจเรียน และจบมาด้วยเกรด 3.73

ตอนเรียน ม.ปลาย เริ่มตั้งใจเรียนและทำกิจกรรมมากขึ้น ทั้งประกวดสวดมนต์ธรรมนองสรภัณญะ ประกวดร้องเพลง แต่งกลอน แซววาที โต้คารม เล่นละคร ฯลฯ เป็นตัวแทนนำสวดมนต์มาตั้งแต่ ม.4 (ก็ไม่รู้ทำไม คนที่ไม่ดูว่าจะธรรมะธัมโมอย่างป.ปลา อาจารย์จะเลือกให้นำสวดมนต์ได้ :roll: ) เลยเป็นที่จดจำ ของอาจารย์ พี่ๆ น้องๆ เพื่อนๆ มาตั้งแต่นั้นมา

ชอบเล่นบาส แต่เล่นไม่ดี มีอยู่ครั้งหนึ่งล้มเพราะถูกผลัก และมีคนล้มทับอีกที เลยทำให้เข่าเสียมาจนถึงทุกวันนี้

ตอนอยู่ ม. 5 เรียน กศน. จนจบม.ปลาย เลยลองเอ็นท์ ติดคณะวิทยาการจัดการโรงแรม มข. แต่แม่ไม่ให้เรียน เพราะแม่อยากให้เรียนหมอ

จริงๆ ป.ปลา อยากเรียนนิเทศน์ หรืออักษร เพราะชอบภาษาและการแสดงมากๆ แต่แม่ไม่ชอบ
แม่อยากให้เป็นหมอ เพราะเห็นว่าจบมายังไงก็มีงานทำ มีคนนับหน้าถือตา
มีเงิน มีรายได้สูง เวลาท่านเจ็บไข้ได้ป่วยก็จะได้พึ่งพา

แต่ป.ปลา ดื้อเงียบ ไม่อยากเรียนหมอเลยจริงๆ ให้ตายเถอะโรบิน

พออยู่ ม.6 เทอมต้นได้เรียนติวกับอ.ปรีชา สุวรรณพินิจ จาก bioscience จุฬาฯ มาติวที่โรงเรียน จึงรู้ตัวว่า ชอบเรียนชีวะมากๆ ทั้งที่ก่อนหน้านี้ก็ได้ชีวะ เกรด 4 ตลอด แต่ไม่เคยรู้ตัวเลย
เลยคิดอยากจะเรียนวิทย์ ชีวะ ที่ จุฬาฯ ตั้งแต่นั้นมา เอ... แต่แม่อยากให้เรียนหมอนี่ ทำไงดีล่ะ

พอถึงช่วงสอบโควต้าต่างๆ แม่ก็เคี่ยวเข็ญให้ไปสอบหมอ ตามที่ต่าง ๆ แต่เพราะรู้ว่าถ้าทำข้อสอบได้ แล้วติด แม่ต้องให้เรียนแน่ๆ เลยไม่ค่อยจะทำข้อสอบ จนแล้วจนรอด ดันติดตัวสำรองแพทย์ PI ของมหิดลมาได้ โชคดีที่คนสละสิทธิ์ไม่ถึงเรา เลยรอดไป
ตอนหลังคุณแม่มารู้ว่าที่เราติดตัวสำรองเพราะเราไม่ยอมทำข้อสอบวิชาฟิสิกส์  :evil:  (ไม่ควรเอาเยี่ยงอย่างนะคะ) แม่โกรธมากค่ะ :x  แต่แกก็ทำอะไรเราไม่ได้ เพราะมันผ่านไปแล้ว

ตอนเลือกคะแนนเอ็นท์ ครั้งสุดท้าย ด้วยความที่แม่หมดหวังที่จะเคี่ยวเข็ญให้เราเรียนแพทย์
แม่จึงขอให้เลือก เภสัช หรือทันต ไว้  ป.ปลา ก็เลือกค่ะ แต่เลือกที่อันดับสุดท้าย แล้วก็ติดคณะวิทยาศาสตร์จุฬาฯ สมใจ พอคุณแม่รู้ว่าเราเลือกคณะอย่างนี้ คุณแม่ร้องไห้เลยค่ะ  :cry:

นั่นเป็นครั้งแรกที่ทำให้คุณแม่ร้องไห้ แต่ก็บอกคุณแม่ว่าเราจะมีความสุขมากๆ ถ้าได้เรียนวิทยาศาสตร์ และบอกแม่ว่าเราจะเป็นคนดี ถึงจะไม่รวยเหมือนหมอ ก็จะไม่ปล่อยให้แม่ต้องลำบากแน่นอน  

[ป.ปลา]

มารออ่านต่อ จ๊ะ น้องปอ


อีกไม่กี่ reply น้องปอ ก็จะได้เป็นขาประจำแล้วละ  :lol:  :lol:

แต่คาดว่าคงอีกนานนะคะพี่ดี....เพราะว่าแต่ละ reply ของ she นี่ยาวมากกกก.....คงใช้เวลาอีกนาน กว่าจะได้เลื่อนขั้น5555 ....ทับถม..ทับถม :wink:  :wink:

 :cry:  :cry:  คงอีกนานอย่างพี่หงส์ว่าค่ะ
เดี๋ยวก็จบแล้วค่ะ ตอนนี้ขอไปกินข้าวก่อน เดี๋ยวมาเขียนตอนจบนะคะ

[prapasri AH]

น้องป.ปลาขา
อ่านของน้องแล้ว พี่แอ๊ะ ขนลุกอีกแล้ว :shock:  ค่ะ นึกภาพเมืองสุรินทร์ได้ดีมากๆเลยค่ะ

น้องป.ปลาเขียนได้น่าอ่าน และชวนมองรูปหนูที่สวยมั๊กๆค่ะ

คิดถึงคุณตาน้องนะคะ :cry:  พี่แอ๊ะรออ่านต่อ รวมทั้งของน้องจากฉะเชิงเทราด้วย ค่ะ
คืนนี้ต้องติดตามจนดึกแน่นอนค่ะ

[khesorn mueller]

พี่หนิงพูดถูกค่ะ...ขับรถกลับถึงบ้านแล้วเหรอคะเนี่ย...ไวจัง

จาก หนึ่งในสมาชิกคลับ Pai Mai Dai ค่ะ

Dear Nong Hong,
just arriving ja...on the way home p.ning dropped by a supermarket...her daughter request a shoes (ballerina)
now its time to read the story of Noo Plaa...fishy...kon soey.
p.nn

[khesorn mueller]

Dear P.Suriya,
Oh,how nice to get a reply personally.Thank you so much ka,may I ask more question?your "home" at Thabthun must be a plantation area naka otherwise you would not have a fruit!I knew very less about Uthaithani..only heard it from my RCU roommate,Nong Oy Fine Arts 29,who always tell her story about this province and how passionately love she has to this motherhood hometown.
When will you arrange the tour to Thabthun again? may I see the pictures of last tour?
The last question is very personal..hmm,I let it unloud asking!!!!
nice free time ka,
nungning

[suriya2513]

หนุงหนิง

กลับทัพทันคราวหน้า พี่ป๋องจะโพสท์รูปบ้านที่ทัพทันให้ดู

ทัวร์คราวที่แล้ว เรียกว่า "ทัวร์ปลาแรด" (ปลาแรดเป็นปลารสดีของจังหวัดอุทัยธานี)

เคยโพสท์ขึ้นเว็บฯกันครึกโครมเมื่อครั้งกระโน้น แต่มลายไปพร้อมกับการล่มสลายของเว็บฯ

ไม่แน่ใจว่าจะค้นพบใหม่หรือไม่ เพราะระบบการเก็บเอกสารของพี่ป๋องไม่ดีเอาเสียเลย...