++ Blog Tag ++

[MahDee]

3..อ้อยยยยยยยยย กรองอ๊อน กรองออน ตอนแรกฉันพยามนึกว่า เมืองชลมี ขสมก. หรือเปล่า
ที่แท้ก็แปลว่า "ขอสามีกิน" ฉันคิดตั้งนานแน่ะ

ขอบคุณพี่แอ๊ะ ที่มาช่วยเฉลยความจริงให้กระจ่างครับ ตอนแรกผมเข้าใจว่าพี่อ้อยอยู่ ขสมก.จริง ๆ นะครับเนี่ย :x  :x

พอพี่แอ๊ะมาเฉลย ก็เลยถึงบางอ้อ ครับ  :lol:  :lol:

[prapasri AH]

:oลูก pexchula คะ

ชาวหอมาจากอุบลเยอะมาก    
แถมเคยมีวิดวะจุฬา 14 ซื่อ พงษธร ด้วยค่ะเป็นชาววารินชำราบ
พี่แอ๊ะก็อยู่ใกล้อุบลค่ะ คนเมืองยศ ค่ะ
อ่านน้องเล่าแล้ว อยากให้ลูกพี่แอ๊ะคนเล็กเก่งแบบน้องจังเลย เวลาอยู่เมืองนอกน่ะค่ะ
 

[wannee]

พีๆ  เพื่อน น้องๆ เขียนได้น่าอ่าน และประทับใจจัง    

หสายๆคน อ่านแล้วอยากถาม  แต่ไม่อยากพิมพ์อะไรคั่นเลย กลัวไปขัดขั้นตอน :wink:  :wink:

[rs_oman]

สนุกๆ อ่านแล้วเพลินจริงๆ ค่ะ
อย่าลืมมาต่อ part ต่อไปนะคะ ส่วนของป.ปลา รออีกหน่อยดีกว่า แหะๆ  :wink:[/quote]



ป ปลา จริงๆๆ แล้วเราก้อมีอะไรเกี่ยวข้องกันอยู่นะ คือว่าแม่ของลูกสาวพี่ก้อเป็นคนสุรินทร์ และก้อเป็นชาวซีมะโด่งด้วยนะ เผลอๆๆ อาจจะเป็นพี่โรงเรียนด้วยซ้ำไป ถ้าน้องจบจากโรงเรียนหญิง (เมื่อก่อน) ในตัวเมืองสุรินทร์ พี่รู้จักทางมากกว่าบ้านพี่เองอีก

[rs_oman]

ถ้าจะมีคนสองคนบนเว็บฯซีมะโด่งดอทคอม ที่มีวิธีการมองชีวิต และ present ออกมาเป็นตัวหนังสือได้คล้ายคลึงกันมากที่สุด ประดุจจะฝาแผด ก็คงต้องเป็นคู่รังสรรค์-สุริยา นี่แหละ...

อ่านของรังสรรค์เขียน แล้วเหมือนตัวพี่ป๋องเขียนเอง...สบายละคราวนี้ พี่ป๋องไม่ต้องเขียนก็ได้
เพราะมีคนเขียนได้ละม้ายกันให้พี่น้องซีมะโด่งดอทคอมอ่านอยู่แล้ว

วิธีการแบ่งตอนของอนุทินชีวิตนี่ยังเหมือนกันเลย...
ตอนสองของพี่ป๋อง ก็คือความภูมิใจเมื่อวัยเยาว์เหมือนกัน
พี่ป๋องร่างไว้หลายวันแล้ว แต่ยังไม่ได้พิมพ์...

ถือว่าเป็นเกียรติอย่างสูงครับพี่ป๋อง จริงๆๆแล้ว ผมรู้จักพี่ป๋องตั้งแต่ผมจบมาใหม่ๆๆแล้ว จากเพื่อนชาวหอที่จบโยธาครับ

[prapasri AH]

ขอบคุณน้องมาดี จริงๆ ที่ คิดเรื่อง tag นี้ขึ้นมา ทำให้เราได้รู้จักกันมากขึ้น ทุกคนมีอะไรดีๆ
ที่น่าเป็นแบบอย่าง และน่าคิด น่าสนใจค่ะ
 
พี่แอ๊ะอ่านไปมาหลายรอบของทุกคน แล้วพี่แอ๊ะน้ำตาซึม กับเรื่องของทุกๆท่าน ค่ะ

และ โดยเฉพาะของตัวเอง อ่านแล้วอ่านอีก ไม่เบื่อเลย ถ้าไม่เชื่อน้องๆลองอ่านของตัวเองหลายครั้งๆซิคะ แล้วน้ำตาจะซึมจริงๆค่ะ  

เอ... เรื่องtag ของเรากลายเป็นtop hit ติดลมบน ท่านใดถูกtag แล้วไม่มาถือว่าไม่ทันสมัยนะคะ


เพราะแต่ละท่านมี เรื่องราวที่ทำให้ได้แง่คิด ทุกท่านเลยค่ะ  เหมือนติดตามหนังเรื่องยาว   ฃ ดี๊ ดี่ ค่ะ  
น้องไผ่อาจจะต้องทำเป็นเล่มเก็บไว้ แล้วล่ะ

[rs_oman]

เย็นนี้ก้อจะบินกลับเมืองไทยแล้ว ต่ออีกตอนละกัน

part 3 (ถ้าเป็นหนังตำนานสมเด็จพระนเรศวร ก้อจบภาคนี้แหละ)

3. มัธยมปลายก่อนเข้ามหา 'ลัย

จบ มศ. 3 แล้วก้อหมดทุนพอดีเพราะให้แค่ 6 ปี เลยคิดว่าจะสอบครูตำบลดีกว่า (หนึ่งตำบลให้หนึ่งทุนเรียนครู จบมาไม่ต้องสอบบรรจุ แต่ต้องกลับไปสอนที่บ้าน) โชคไม่ดีมาเยือนเมื่อรัฐบาลยกเลิกทุนครูตำบลในปีนั้นพอดี เลยเก็บข้าวของออกจากวัดกลับบ้าน จนโรงเรียนเปิดเทอมไปแล้ว 2 อาทิตย์ ครูแนะแนวมาตามที่บ้านให้ไปเรียนต่อมัธยมปลาย เพราะเสียดายฝีมือ (เข้าข้างตัวเองอีกแล้ว) และสัญญาว่าจะหาทุนให้อีก เลยได้กลับไปเรียนด้วยทุนของกระทรวงศึกษาธิการอีกรอบ และก้อยังอยู่ที่วัดเหมือนเดิม   พอเรียนมัธยมปลายก้อเริ่มทำอะไรให้มันเหมือนวัยรุ่น (สมัยนั้น) หน่อย ได้ตระเวนชกมวยไทยแถวๆๆ ละแวกนั้นและจังหวัดใกล้เคียง (จริงๆๆแล้วเริ่มตั้งแต่ มศ. 2 แล้ว แต่ไม่จริงจัง) พอมีชื่อเสียงบ้างและก้อได้ค่าเหนื่อยพอสมควร อีกอย่างชนะมา สาวๆๆ กรี๊ดดด ตรึม เลยได้ใจ แต่ไม่เคยใช้ประโยชน์จากการถูกกรี๊ดเลย เพราะเป็นคนขี้อายมาก ไม่กล้าแม้กระทั่งคุยกับผู้หญิง (ยังนึกเสียดายย้อนหลังอยู่เนี่ย) มาเลิกตอน มศ. 5 เทอมปลายเพราะเตรียมสอบเข้ามหา'ลัย  ตอนอยู่ มศ. 5 เคยเป็นประธานนักเรียนและโดนทำโทษ (อย่างหนัก) หน้าเสาธง และจะโดน ผอ. เชิญออก (จริงๆๆ คือไล่ออกนั่นแหละ) ด้วยข้อหานำนักเรียนประท้วงเรื่องการสร้างและตรวจรับอาคารเรียนอย่างไม่โปร่งใส  ก้อได้ครูแนะแนวคนเดิมที่ไปตามที่บ้านนั่นแหละมาช่วยไว้ โดยรับประกันว่าผมนิสัยดี ไม่เกเร เรียนดี (มาก, อันนี้คืดเอาเอง) ถ้าเชิญออก อาจจะไม่มีใครเอ็นท์ติด (จริงๆๆ แล้วคงมีแหละ) นั่นแหละถึงได้อยู่รอดจนจบมัธยมปลาย แล้วก้อเอ็นท์ได้โควต้าของ ม. ขอนแก่น, โครงการช้างเผือกของธรรมศาสตร์ (รัฐศาสตร์) และก้อของจุฬา (วิทยาศาสตร์) ในตอนนั้นจริงๆๆ แล้ว อยากเป็นนายอำเภอมากกว่า เลยคิดว่าจะเรียน รัฐศาสตร์ ธรรมศาสตร์ แต่พ่อนะสิ ไม่รับรู้อะไรเลยนอกจากให้ผมเลือกจุฬา เท่านั้น อย่างอื่นไม่รับฟัง พ่อบอกแต่ว่าจุฬา ดี นั่นแหละถึงได้หิ้วกระเป๋า (ใบเดียว) นั่งรถ (ไฟ) ด่วนสายอุบล-กรุงเทพ เข้าเมืองกรุง เพื่อมาแสวงหาความฝัน (ของพ่อ) และก้อเป็นการเข้ากรุงเทพครั้งแรก เมื่อเกือบๆๆ 25 ปีที่แล้ว

ตอนต่อไป ชีวิตในรั้วจามจุรีและซีมะโด่ง

[Dr.Poot]

จบแล้น...พอมั๊ยแค่นี้

Tag ต่อ  :twisted:  :twisted:
1. poot 41 (อีกครั้ง)
 

จีน ฉันโดน tag อีกแล้วหรือนี่ อ่ะ  :roll:  :roll:
ไว้ว่างๆมาตอบนะ  :wink:

[khesorn mueller]

yes,P.Prapasri,I predicted it since the first page after your story that this Blog Tag will be popular for webboard,without all of web member cooperation ,it would also not work.
I think it is not certainly for each to open themself if they are not use to that...but when one starts,it is not hard for another to follow...all out of that....I trust RCU member like my own family...and when we open to each other we could get closer like never before.
nn.

[khesorn mueller]

พีๆ  เพื่อน น้องๆ เขียนได้น่าอ่าน และประทับใจจัง    

หสายๆคน อ่านแล้วอยากถาม  แต่ไม่อยากพิมพ์อะไรคั่นเลย กลัวไปขัดขั้นตอน :wink:  :wink:

I did it often...excuse me..have to do it immediatly or I forget....
nn.

[ป.ปลา]

ป ปลา จริงๆๆ แล้วเราก้อมีอะไรเกี่ยวข้องกันอยู่นะ คือว่าแม่ของลูกสาวพี่ก้อเป็นคนสุรินทร์ และก้อเป็นชาวซีมะโด่งด้วยนะ เผลอๆๆ อาจจะเป็นพี่โรงเรียนด้วยซ้ำไป ถ้าน้องจบจากโรงเรียนหญิง (เมื่อก่อน) ในตัวเมืองสุรินทร์ พี่รู้จักทางมากกว่าบ้านพี่เองอีก

คุณแม่ของลูกสาวพี่ rs_oman เป็นรุ่นพี่ ป.ปลา ค่ะ เย้ๆ
โรงเรียนสตรีในตัวเมือง เดิมชื่อ โรงเรียนสตรีสุรินทร์
ปัจจุบันเปลี่ยนชื่อเป็นโรงเรียนสิรินธร นามพระราชทานจากในหลวงค่ะ (เรื่องนี้เอาไว้เล่าในเรื่องของป.ปลาดีกว่า)


to P' Mahdee
ตอนนี้น่าจะมีการรวมรวม tag ที่ชาวซีมะโด่งเราเขียนนี่เก็บไว้นะคะ
มันเป็นสิ่งที่มีค่ามากๆ เลย
(แหม ถ้าได้รวมเล่มยิ่งดีเข้าไปใหญ่)

[webmaster]

:wink:  
น้องไผ่คะ..กำลังหาอาชีพใช่ไหมเอ่ย..ตั้ง ร.ร.ซีมะโด่งวิทยาดีมะคะ
คุณครูก็แถวๆนี้ไง  ให้น้องไผ่เป็นครูใหญ่

พี่อ้อยขา จากประสบการณ์เล็กๆ ในชีวิตน้อยๆ พบว่า การหาครูไม่ยาก แต่การหานักเรียนนี่สิคะ ยากนัก
ดังนั้น หากมีนักเรียนเมื่อไหร่ เราจึงจะเปิดโรงเรียนกันดีไหมคะ

[webmaster]

เห็น request กันมาหลายคนแล้วว่าควรแก่การรวมเล่ม...(ขายในงานคืนสู่เหย้าหุหุ)
 :wink: ดังนั้น ขออาสาสมัคร ghost writer หน่อยคะ ตอนนี้ วอมอ ค่อนข้างยุ่งขิงค่ะ

[prapasri AH]

ใช่จ๊ะน้องหนิง พี่แอ๊ะ อ่านแล้วแสนจะภาคภูมิใจกะความเป็นชาวหอ ชาวจุฬาของเราค่ะ

และกว่าเราจะมีวันนี้ได้ ........... อ่านแล้ว ขนลุกเลยค่ะ  น้ำตาซึมกับ น้องๆ เกือบ ทุกคนเลย
ตอนแรกพี่แอ๊ะคิดว่า "อิน" อยู่คนเดียว พอ น้องๆ แต่ละท่านเล่าเรื่องของน้องๆเองพี่แอ๊ะ ภาคภูมิใจในทุกคนเลยค่ะ :lol:

[suriya2513]

ข้อ 2. ความภูมิใจในวัยเยาว์
ผมมีความภูมิใจในตอนเป็นเด็กอยู่เหตุการณ์หนึ่ง และคงจะเป็นความภูมิใจที่สุดในชีวิต เพราะดูสาระรูปตัวเองแล้ว
นับจากวันนี้ไป ไม่น่าจะสามารถสร้างความภูมิใจให้กับดัวเองได้อีกแม้แต่น้อย

ฉากของเรื่องเริ่มที่เรือนแถวบ้านพักข้าราชการหน่วยคุดทะราด จังหวัดราชบุรี เมื่อปี 2499
(แน่นอนตอนนั้นผมอายุได้ไม่ถึง 5 ขวบ)...
เย็นวันหนึ่ง คุณนายทองเจือแม่ผมเห็นพวกเด็กๆพากันวิ่งตามกันเกรียวไปกลางทุ่งหลังหน่วยฯ
จึงร้องถามว่า "วิ่งไปไหนกัน" เด็กๆตอบแม่ผมกลับมาว่า "ไปดูไอ้ป๋องมันวิ่งว่าว"

ว่าวตัวที่ผมกำลังพาวิ่งจนตับแทบแลบอยู่วันนั้น ผมทำด้วยมือของผมเองล้วนๆทั้งหมดทุกขั้นตอน
คาดว่าคงจะเลียนแบบจากการที่เห็นคุณยศพ่อผมทำให้ผมเล่นในช่วงเวลานั้น
แต่การที่จะเอาว่าวที่สุดแสนจะประณีตเนี๊ยบของคุณยศไปวิ่งเล่นเองโดยลำพัง เมื่อคุณยศไม่ได้ไปด้วย
ย่อมเป็นไปไม่ได้ เพราะคุณยศคงจะกลัวผมเอาไปวิ่งลากดิน หรือติดต้นไม้พังไป ต้องมาเสียเวลาทำให้ผมใหม่อีก...
อย่ากระนั้นเลย ทำมันซะเองเลยดีกว่า...ผมคงตัดสินใจอย่างนั้น

โครงไม้ไผ่ที่เหลาอย่างลวกๆเพราะความเป็นเด็กนั้น ถูกมัดด้วยเชือกแค่พอรู้ว่ามัด และแปะด้วยกระดาษหนังสือพิมพ์
โดยใช้ข้าวสุกที่ลักขโมยมาจากหม้อข้าวในครัวแทนกาว...หางว่าวยาวมากๆ ที่ทำด้วยผ้าขี้ริ้ว ฉีกเป็นแถบต่อกันจนยาว
เพื่อถ่วงสมดุลย์นั้น อดีตเคยเป็นผ้าถุงของแม่

อาศัยว่าลมกลางทุ่งนั้นคงแรงพอควร ประกอบด้วยฝีเท้าของผมวิ่งต้านลม ลากจูงว่าวอย่างทรหดอดทน
ว่าวก็ลอยขึ้นไปได้สูงประมาณระดับหลังคาบ้านเท่านั้นเอง พอหมดแรงวิ่งมันก็ตกลงมา...
และคาดว่าคงจะพังไปในที่สุด ในวันเดียวนั้นเลย

ผมจำเหตุการณ์ครั้งนั้นไม่ได้หรอกครับ (ก็เด็กสี่ขวบกว่าๆ จะไปจำอะไรได้) แต่ที่นำมาเล่าได้เป็นตุเป็นตะ
เพราะแม่เก็บมาเล่า ให้คนทุกคนที่แม่รู้จักฟัง ด้วยความภูมิใจในลูกชายของตัวเอง เข้าหูผมอยู่ทุกบ่อยๆ

เหตุการณ์ครั้งนั้นได้ทำนายอนาคตของเด็กชาย สุริยา ทัศนียานนท์ ไว้อย่างชัดเจนยิ่งกว่าลูกแก้วยิปซีอีกว่า
"เด็กคนนี้โตขึ้นจะเป็นคนเก่ง แต่จะเก่งเฉพาะเรื่องไร้สาระ...เท่านั้น"

[weerapong_rx]

ทำว่าวเล่นเองตอนเด็กแล้ว คิดว่าตอนต่อไปต้องมีเรื่องเล่าดีๆ มาเขียนต่อนะครับพี่ป๋อง
พี่แอ๊ะครับ นพ.ไพรัช ประสงค์จีน เป็นญาติห่างๆ ครับ คือ เขาเป็นลูกชายของพี่ชายปู่ผมครับ มีคนถามเยอะเหมือนกันครับ แต่ผมยังไม่มีโอกาสได้คุยกับท่านเลยครับ

[ชาร์ป]

หุ หุ จริงแล้ว ตอบไปแล้วนะ ว่ายังไม่รู้อะไรเกี่ยวกับม ก็ถามมาได้

แต่พอดีวันนี้ นอนไม่หลับ หาเรื่องทำให้นอนหลับ มาเขียนตอบคนที่ tag มาดีกว่า

คงไม่ได้เล่าที่มาของผมแล้วกันครับ แต่ตัดเอาบางตอนของชีวิตมาเล่าดีกว่า ..

1. ตอนทำงานใหม่ ๆ สงสัยใน ศาสนา พุทธ สงสัยคำว่านิพพาน คืออะไร  เป็นอย่างนี้อยู่นาน ก็เลยไปบังเอิญเจอ พระไตรปิฎก ฉบับประชาชน ก็นั่ง อ่านกันหลาบวัน จนจบ  ... แถมพ่วงกับหนังสือ พุทธศาสนา อีกบางเล่ม ของท่านพุทธทาสภิกขุ เรื่อง นิพพาน ...
   ก็ทำให้พอเข้าใจบ้างตามประสา คนเรียนรู้ด้วยตัวเอง   ... จนกระทั่งส่งผลให้ลองทำสมาธิด้วยตัวเอง ตามตำราบาง etc ... และ พบว่า ช่วยในเรื่องการทำงานได้เยอะเลย และ ทำให้เข้าใจอะไรได้ง่ายขึ้น ... แต่เสียดาหลัง ๆ ไม่ค่อยได้ทำสมาธิแล้ว ... เลยนอนไม่ค่อยหลับ ... แต่การทำสมาธินี้ แนะนำว่าดีจริง ๆ

2. เคยสังเกตว่า คงามคิดของตัวเองไม่เคยหยุดเลย ... ยกเว้นตอนหลับ... ชอบคิดไปเรื่อย และตั้งคำถามไปเรื่อย ถามตอบกับตัวเองอยู่เสมอ ... ทำให้ได้เข้าใจอะไรบ้าง หรือ เหลือไว้ทำให้นอนไม่หลับบ้าง แต่มันสนุกดี ... คิดทุกเรื่อง แล้วแต่จะฉุกคิดอะไรได้

3. ต่อจากเรื่อง ของนิพพาน ก็ได้ต่อยอดมาอ่านเรื่องของ วิทยาศาสตร์บ้าง ... ของ stephen hawking ... ต้องอ่าน 2-3 รอบ กว่าจะพอเข้าใจได้บ้าง ... แต่เป็นเรื่องที่สนุก  จนบางครั้ง อยากรู้ว่า จริง ๆ แล้ว สสาร นั้น เป็นพลังงาน หรือ มวลกันแน่ ... เหมือนร่างกายเรา แบ่งไปเรื่อย ๆ จะเจอสสารอนุภาคที่เล็กที่สุดจริง ๆ หรือ เจอสิ่งว่างเปล่ากันแน่ ...

4. อยู่ชมรมแสงเสียง ... เป็นชมรมที่สอนให้ทำงานเป็นจริง ๆ ส่งผลให้การทำงานในปัจจุบัน ราบรื่น และ มีความก้าวหน้า อย่างเห็นได้ชัด ...

5. เรื่องหนักสุดในชีวิตคือ พี่ชาย retire ตอนปี 4 ... ตอนนั้น ต้องเป็นที่ปรึกษาให้ ทางบ้าน อยู่เสมอ โดยเฉพาะ แม่ ... ตอนนี้ทุกสิ่งดีแล้ว และพี่ชายผม ก็กำลังจะจบแล้ว ... เวลามองกลับไป สิ่งเลวร้ายที่เกิดขึ้น จะพบว่าสักวันก็หายไปเอง ขอเพียงแค่อดทน และ มีสติ ใช้ปัญญาแก้ไข

6. เรื่องไว้อวดชาวบ้านเค้าก็มีอยู่เรื่องเดียว ... สอบ เข้า ม.1 อุดรพิท ได้อับดับ 1 เชียวนะ ... แต่ไปเรียนที่ สาธิตขอนแก่น แทน

ชักยาว ... หุ หุ ไว้เท่านี้ก่อนครับ  

[dnopista]

อยากให้ช่วย ...มาtag...มาtag...ฉันที
                   ...มาtag...มาtag...ฉันที
                    ฉันเหงารอนานแล้ว......
         ช่วย ...มาtag...มาtag...ฉันที
                   ...มาtag...มาtag...ฉันซักที
                   ....ฉันทอด"ปลาวาฬ"ให้แล้ว...
                                       

                                 บางส่วนจากเพลง"tag...ฉันที"
                                        ศิลปิน  แง็ก  มะละกา

[wannee]

พีๆ  เพื่อน น้องๆ เขียนได้น่าอ่าน และประทับใจจัง    

หสายๆคน อ่านแล้วอยากถาม  แต่ไม่อยากพิมพ์อะไรคั่นเลย กลัวไปขัดขั้นตอน :wink:  :wink:

I did it often...excuse me..have to do it immediatly or I forget....
nn.

น้องหนิงจ๋า  เป็นความรู้สึกของพี่คนเดืยวจ้าในขณะนั้น  ตอนนี้หายแว้ววว    

[wannee]

ขอบคุณน้อง Mahdee ที่ช่วยสรุปรายชื่อนะคะ   คนโดน และยังไม่โดน tag จะเห็นชัดเจนขึ้น   :wink:  :wink:

[prapasri AH]

:Dน้องหนิง และเสียดคะ  
 พี่แอ๊ะว่าเราเขียนให้ความเห็น หรืออารมณ์ร่วม คั่นหน่อยก็ดีนะคะ

คนเขียนจะได้มีกำลังใจว่ามีคนอ่าน

เพราะบางทีเขียนยาวๆอย่างมีความสุข แต่กังวลว่าจะมีคนอ่าน และresponse กับเราหรือเปล่าหนอ  :shock:  :cry:

แต่ถ้า มีresponse มาบ้าง ก็จะสบายใจว่ามีคนสนใจอ่านเรื่องของเรานะอ่ะ :lol:จริงมะคะ :lol:

[prapasri AH]

:lol: น้องชาร์ปคะ
คิดไปคิดมาก่อนนอน นะดีมากๆเลยค่ะ แล้วจะหลับได้
คืนไหนพี่แอ๊ะนอนไม่หลับ พี่แอ๊ะจะหาเรื่องคิดสักเรื่องหนึ่ง แล้วก็จะหลับค่ะ :lol:

[prapasri AH]

:shock: น้อง โอมาน อ่านเรื่องของน้อง ตอนขึ้นรถไป เข้ามาจุฬา แล้วขนลุกอีกแล้วววววววว
ไม่รู้เป็นอะไร พี่แอ๊ะนี่  :shock:
แต่อ่านเรื่องของป๋องยัง ไม่ขนลุก ตอนไปอ่านอีกรอบบบบบบบบบบบบ จ้า :lol:  :lol:

จำได้แต่ว่าแม่ของป๋อง ชื่อคุณนายทองเจือ วันหลังเจอกันต้องเรียก ว่า "ลูกคุณนายทองเจือ"

ขอประทาน โทษคุณแม่ทองเจือด้วยนะ อยากล้อคุณลูกของคุณแม่นะค่ะ :lol:

[MahDee]

Update ครับ

---------------------------------------------------------------------

รายนามผู้ที่โดน Tag และตอบแล้ว  และเราได้รู้จักกันมากขึ้นแล้ว

Prapasri AH 13
อ้อย 13
Wannee 16
Alayas 26
Rs_oman 26
Khesorn Mueller 27
iamfrommoon 35
Webmaster,LadyBamboo 35
Junphen 36
pexchula 37
A 39
Apirat 39
Imm 39
Mr.Eggman 39
AjO 39
Cell 40
It's me Joy 41
MahDee 41
poot 41
หลิม 41
popjean 41
ชาร์ป 41
Teemeekiew 42
Party 43
weerapong 43
หล้า 43


----------------------------------------------------------------------------
รายนาม ผู้ที่โดน Tag แล้ว แต่ยังไม่มาตอบอย่างน้อย 5 ข้อ  รีบมาตอบนะครับ จะได้รู้จักกันมากขึ้น

charin 07
ป๋อง 13
manopkd 13
กุ้ง 14
จิ๋ม 14
ตุ๊ 14
อ้อย 14
อ๋า 14
KUSON 15
Jiab 16
ถาวร 16
ทราย 16
ป้อม 16
อ๋อย 16
พี่แต๋ง 16
Somchai 17
Prakaikaew17
nitty 20
ชัชชัย 35
ตี๋เล็ก 38
first 39
Ppornson 39
เต้ 39
ป๋าบอล 39
ลูกพิ้ง 39
Max 39
Fonode 40
Shade 40
tukta 40
ก้อง 40
Mek 40
Platongkoh 41
อ๋อย 41
immy 42
Rachan 42
ติ๊ด 42
ทักษ์ 42
แน๊ต 42
ปอร์ท 42
Kai 43
Triti 43
ดอจ 43
นุ่น 43
แมน 43
เอ๋อ 43
ตาล 44
มะปราง 44
Nupu special guest
------------------------------------------------------------------------------

Special Request   ยังไม่ถูก tag แต่มีคนอยากรู้จักครับ

ป.ปลา 43
Audit special guest
Mouy 38
joker 39
Safetysafe 39
Ton (Poodle) 39
Jip Jib 39
Pandanong 41
Nueyhahey 41
dol 41
โก้ phy 41
ต้น 41
นายป้อ 41
Toomy 16
Jaiko special guest
atom75 35
cmadong75 35
dnopista

...
...
...

หากไม่รู้จะ tag ต่อให้ใคร ให้ไปดูที่ Menu รายชื่อสมาชิก นะครับ

[MahDee]

อยากให้ช่วย ...มาtag...มาtag...ฉันที
                   ...มาtag...มาtag...ฉันที
                    ฉันเหงารอนานแล้ว......
         ช่วย ...มาtag...มาtag...ฉันที
                   ...มาtag...มาtag...ฉันซักที
                   ....ฉันทอด"ปลาวาฬ"ให้แล้ว...
                                       

                                 บางส่วนจากเพลง"tag...ฉันที"
                                        ศิลปิน  แง็ก  มะละกา

เย้...ดีใจจัง มีคนอยากให้ tag แล้ว

รีบ ๆ มาเล่าเลยนะ  :lol:  :lol: