:lol: ตอนจบแล้วนะคะ อย่าเบื่อนา :cry: :cry: นะ นะ นะ
เล่าสนุกอยู่คนเดียว เขียนยาวยืดคนอื่นจะสนใจอ่านหรือเปล่าก็บ่ฮู้ :cry:
ที่แน่ๆ พี่ชรินทร์07 น้องหนิง น้องเสียด ต้องอ่านแน่ๆ ขอบคุณขอบคุณ
พี่หาญไปนอนแล้ว ขอเล่าต่อนะคะ จะได้จบนิยาย ซะที
ตอนพี่แอ๊ะเด็กๆ พี่แอ๊ะก็ทำงานทุกอย่าง แม่ทำขนมให้ขาย ขนมห่อกล้วย (ข้าวต้มมัด) ขนมถั่วแปบ น้าพี่แอ๊ะคนที่นั่งข้างหลังคุณแม่พี่แอ๊ะค่ะ เพาะถั่วงอกให้พี่แอ๊ะขาย พี่แอ๊ะเพาะถั่วงอกก็เป็นด้วยนะคะ
เมื่อล้างถั่วงอกแล้ว ก็เอาวางกองบนถาดเป็นกองๆ แล้ว เอาถาดวางบนหัว แล้วเดินขายในหมู่บ้านค่ะ :shock:
พ่อพี่แอ๊ะ ทำธุรกิจหลายอย่าง ค้ามะพร้าว ที่บ้านขายทุกอย่าง ขายข้าวสาร ขายยา :shock:
พี่แอ๊ะชอบขายยามาก
รู้จักยาแก้ปวดหัว ปวดท้อง (เหมือนกับจะทราบว่าจะได้แต่งงานกะหมอแน่ะ) :shock: ขาย เรียกไม้จิ้มฟันยัน ....(คงไม่ถึงกับเรือรบนะคะ) คือเป็นร้านค้าประจำหมู่บ้านนะค่ะ :lol:
และพ่อรับซื้อมะพร้าว ชาวบ้านก็นำมะพร้าวมาขาย บ้านพีแอ๊ะทันสมัยมากมีโรงหนังด้วยนะ :shock: เพราะพ่อเป็นคนทันสมัย บ้านพี่แอ๊ะจะเป็นศูนย์รวมของชาวบ้าน
ชาวบ้านจะมาฟังวิทยุกันที่บ้านพี่แอ๊ะ
มาอ่านหนังสือพิมพ์ที่บ้านพี่แอ๊ะ พ่อมีรถจิ๊บคันแรกของเกาะสมุยเลยทีเดียว
ตอนหลังพ่อค้าขายใหญ่โตมากเดินเรือไป ค้ามะพร้าวถึงสิงคโปร์ พี่แอ๊ะได้ใช้สิ่งของและได้รับประทานของเมืองนอกตั้งแต่เล็กๆ :shock:
พอพ่อค้าขายมากขึ้น จึงเห็นว่าสมุยเล็กไปสำหรับพ่อแล้ว พ่อและแม่จึงมาทำธุรกิจในตัวเมืองสุราษฎร์ค่ะ ทำโรงงานน้ำมันมะพร้าว และโรงรมยางพาราและรับซื้อยางพารา
ช่วงนั้น พี่แอ๊ะและพรเทพ16 ถูกให้เรียนหนังสือที่สมุยเพราะ พ่อต้องการให้อยู่กับญาติทางพ่อ ตามประเพณีจีน
พี่แอ๊ะและพรเทพ16 จึงได้รับการเลี้ยงดูเหมือนลูกจากน้องของคุณพ่อ ซึ่งค้าขายเหมือนกัน เป็นห้างสรรพสินค้าแห่งแรกของสมุย :) แต่เดิมก่อนจะมีเทสโก้โลตัส ห้างของคุณอาพี่แอ๊ะ เป็นมาเก็ตแชร์ที่ใหญ่ที่สุดของสมุยค่ะ
ปัจจุบันก็ยังมียอดขายติดอันดับสูงมาก เป็นsupplierให้กับเกือบทุกโรงแรมและรีสอร์ทในสมุยค่ะ ชื่อ ห้าง"สมุยมาร์ท"
คุณอาพี่แอ๊ะ ค้าขายเก่งมาก พูดจาไพเราะอ่อนหวาน มีน้ำใจกับทุกคน พี่แอ๊ะได้หลายๆอย่างมาจากคุณอาเช่น ศิลปการขาย การพูดจา การมีน้ำใจกัยผู้คน
การ ทำกับข้าว พี่แอ๊ะทำแกงเหลือง แกงเผ็ด ผัดวุ้นเส้น ผัดถั่วงอก และทำอาหารได้อร่อยๆ เพราะคุณอาฝึกหลานให้ทำค่ะ :)
ที่เล่ามาทั้งหมดนี้เพื่อจะให้น้องๆทราบว่าทำไมพี่แอ๊ะจึงมีความสุขกับการทำธุรกิจ ทำไมพี่แอ๊ะจึงต้องอดทน เพราะพี่แอ๊ะลำบากมาเยอะมากค่ะ ไม่ได้สบายเหมือนน้องรุ่นหลังๆนะคะ
พี่แอ๊ะจึงไม่กลัวอุปสรรคใดๆเลยในชีวิต และไม่เคยคิดว่าชีวิตจะมีอุปสรรคค่ะ
พี่แอ๊ะก็ไม่คิดว่าจะมีวันนี้ จากเด็กบ้านนอก เพาะถั่วงอก เดิน ขาย ตามหมู่บ้าน นั่งเรือ ขึ้นรถไฟ มาสอบเข้าเตรียม เข้าจุฬา และมาอยู่อิสาน มีชีวิตได้ ใช้อินเตอร์เนต เป็นก็คุ้มแล้วค่ะ
จบแล้วนะคะ เรื่องราวของการtag ทำให้พี่แอ๊ะได้เขียนเรื่องของพี่แอ๊ะเก็บไว้
ขอบคุณน้องหนิงที่ tag พี่แอ๊ะค่ะ
น้องท่านอื่นอย่ารำคาญคนแก่รุ่นแม่นะคะ เด่ว รุ่นคุณ พ่อ ท่านชรินทร์07 อาจ :lol: จะมาtagต่อ
ขอฟามสุขสวัสดีจงมีแด่ท่านผู้ทนอ่านทุกท่านค่ะ คนพิมพ์ก็ปวดคอมากแล้วค่ะ byeๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :lol:
บ้านพี่แอ๊ะที่สมุย ถัดจากบ้าน คุณยายไป เป็นบ้านเล็กๆ มี 7 หลัง ในเนื้อที่ 7ไร่ค่ะ ยินดีฮับต้อนค่ะ