ของดีดีไม่กินก็เน่า..เรื่องเก่าๆไม่เล่าก็ลืม

[krongon2513]

เวลาไป..อักษรสัญจร..ฉันชอบฟังพี่ๆคุย..มีเรื่องสนุกหลายหลาก บางทีพี่เขาก็ไม่ค่อยอยากเล่า ฉันก็พยายามแคะเอาจนได้
เล่าหน่อยนะคะพี่..แล้วก็มีเรื่องมาเล่าต่อ


เรื่องเหล่านี้ เป็นแบบมุขปาฐะ (ปากต่อปาก)ดังนั้นอย่าได้ถามเชียวว่า..ใคร..เมื่อไร
คนต้นเรื่องเขาก็ไม่อยากเผยซักเท่าไหร่..มันเสียฟอร์ม(คนอื่น)

เรื่องที่1 ปิดประตูตีแมว


เรื่องมีอยู่ว่า..สาวสวยชาวอักษรเดินผ่านสามแยกปาก...ก๊อถูกฝูงอัศวินแห่งปราสาทแดงเกาะแกะแทะโลม  หลายครั้งเข้า สาวสวยชักมีมะโหเล่าให้ชนกลุ่มน้อย(ผู้ชาย)ชาวเทวาลัยฟัง
ชนกลุ่มน้อยปลอบเพื่อนให้ใจเย็นๆ ดูไปก่อน
แต่อัศวินผู้ฮึกเหิมแห่งปราสาทแดงชักหนักข้อขึ้นทุกที วันหนึ่งถึงขนาดยกทัพเข้ามาในเทวาลัย
ชนกลุ่มน้อยวางแผนกับเพื่อนสาวปิดประตูห้องโถงกลางมิดชิดช่วยกันรุมสกรัมจนอัศวินแห่งปราสาทแดงหมอบกระแต



เรื่องราวใหญ่โต คณบดีเต้นผาง
เกเรไหมล่ะนี่ บุกเข้ามาหาเรื่องถึงในบ้านเขา
ว่ากันว่าโทษหนักถึงขนาดถวายฎีกากันทีเดียว


เมื่อปีหนึ่งฉันยังแปลกใจว่าตอนรับเสด็จ น้องใหม่คณะอื่นยืนถวายความเคารพกันเป็นปกติ
แต่อัศวินอัศวินีแห่งปราสาทแดงต้องหมอบกราบลงกับพื้น
ไม่รู้เกี่ยวกันหรือเปล่า
ไม่อยากเจาะลึก..เรื่องมันเสียฟอร์ม

[krongon2513]

เรื่องที่สอง ประธานชมรมวรรณศิลป์ลาออก
เรื่องนี้เล่าโดยพี่อี๊ดไพลิน รุ้งรัตน์
ปี2510พี่งู(อดุลจันทรศักดิ์)เป็นประธานชมรมวรรณศิลป์ ในอนุสารวรรณศิลป์เล่มแรก(เล่มละ 1 บาท)
       มีการ์ตูนเรื่องเงินค่ากิจกรรมของมหาวิทยาลัย ประกอบกลอนของน้างูเขียนว่า


นี่คือเสียงแซ่ซ้องของนิสิต
เงินค่ากิจกรรมหายไปไหนหมด
เมื่อกีฬาถูกผู้ใหญ่สั่งให้งด
และเลิกกฏเกณฑ์ที่เคยมีมา
กิจกรรมปีนี้ไม่มีแน่
เหลืออยู่แต่ภาพเก่าเก่าคล้ายเงาพร่า
ต้นและดอกพวกเราชาวจุฬา
อยากรู้ว่าเมื่อไรจะได้คืน

กลอนก็ไม่ร้ายแรงอะไร แต่การ์ตูนที่วาดโดยคงเดชนิสิตสถาปัตย์นี่สิ เขียนเป็นรูปอธิการ บ่ ดีหน้าเหมือนหมูกำลังอ้าปากอมเงิน!!!!





คนเขียนการ์ตูนเดินเหงื่อแตกพลั่กจากถาปัดมาถึงรัดสาด(สมัยนั้นไม่มีรถเมล์วิ่งนะจ๊ะ)
"อิ๊บอ๋ายแล้ว..น้างู"แล้วเล่าว่า

อาจารย์แหลมฉาน คณบดีสถาปัตย์ซึ่งเป็นบรรยเวกษ์ อาจารย์ผู้ดูแลนิสิตด้วย เห็นการ์ตูนพร้อมคำบรรยายแล้วโกรธจนหน้าเขียว เรียกคงเดช นิสิตในปกครองไปด่า

"แกตบโต๊ะปัง ที่เขี่ยบุหรีกระจายเลย  น้างู  น้ารับๆไปเหอะว่าเป็นเจ้าของไอเดีย น้าจะจบแล้ว แต่ผมยังต้องเรียนอีก..."

พี่งูกะพี่คงไปพบอาจารย์แหลมฉานด้วยกัน อาจารย์แหลมฉานโกรธมากถึงขนาดลั่นวาจาว่า
"ไม่คุณก็ผมต้องออกกันข้างหนึ่ง"พี่งูหัวเราะเอิ๊กๆเมื่อเล่ามาถึงตอนนี้แล้วว่า
"เราจะออกได้ไง เรียนปีสี่แล้ว"พี่งูก็เลยบอกว่า
"เอางี้แล้วกันคับอาจารย์ ผมขอรับผิดชอบโดยการลาออกจากประธานชมรมวรรณศิลป์"
อาจารย์แหลมฉานพยักหน้าหงึกๆแล้วชี้หน้าคาดโทษไว้

"แล้วคุณอย่าไปทำเรื่องอีกนะ"
นิสิตสมัยก่อนเขามีสปิริต ลาออกกันง้าย..ง่าย

[webmaster]

จริงๆ แล้วน่าจะผลักให้ตกบันไดแดงกับเหล่าบัณเฑาะว์แห่งเทวาลัยเสียให้เข็ดนะคะ อิอิ
ว่าแต่ว่า บัณเฑาะว์ที่หมายถึงชายหนุ่มประเภทปีหนึ่งเป็นชาย พอปีสี่กลายเป็นสาวสวยน่ะ เค้าสะกดกันอย่างนี้ไหมอ่ะคะ) :lol:

[krongon2513]

:wink:
คงเข็ดมังคะไม่เห็นมีอีกนี่
เพื่อนชายชนกลุ่มน้อยของพี่สุภาพ เข้าใจผู้หญิง และเป็นเพื่อนที่ดีทุกคน
มาเจอกันตอนเป็นผู้ใหญ่แล้วคุยกันสนุกสนานและเป็นที่เอ็นดูของเพื่อนๆ
ใครๆก็ชอบคนพูดเพราะ
ถ้าเป็นชายแท้แต่พูดจาไม่เอาไหน คบบัณเฑาะก์ดีกว่า
พี่ไม่รู้ว่า ก.ไก่หรือว.แหวน การันต์อ่ะ ต้องถามครูชล

[krongon2513]

ชัยชนะของวรรณศิลป์จุฬา
เรื่องนี้เล่าโดยพี่ปิยพันธ์ จัมปาสุต
ยุค 2509 เป็นยุคทองของวรรณศิลป์ธรรมศาสตร์ ทีมกลอนสดของมธ.คือสุดยอดระดับมหาอำนาจในวงวรรณศิลป์อย่างแท้จริง นอกจาก "สี่มือทอง"อย่าง เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ ทวีสุข ทองถาวร นิภา บางยี่ขัน และดวงใจ รวิปรีชาแล้ว ยังมี เฉลิมศักดิ์ ศิลาพร วสันต์ สร้อยพิสุทธิ์ ศุภกิจ นิมมานรเทพ พวกนี้ ระดับพระกาฬ ทั้งนั้น


ทีมดอกสร้อยสักวาของจุฬาตอนนั้น ดาราวรรณ ชัยเนตรจากอักษร นั่งเป็นคนแรก พิบูย์ชัย พันธ์ลี
อดุล จันทร์ศักดิ์ ปิยะพันธ์ จัมปาสุต จากรัฐศาสตร์นั่งถัดมา
แข่งกันทีไร จุฬาก็ได้แค่รอง
ปีถัดมาพี่ๆจับมือกันสัญญาจะไปฝึกวิทยายุทธเพื่ออัญเชิญถ้วยพระราชทานกลับจุฬาให้ได้
และทำได้สำเร็จจากกระทู้ "แข่งขัน"



แข่งเอ๋ยแข่งขัน มาแข่งกันวันนี้มีค่ายิ่ง...ดาราวรรณ
นักกลอนของสองฝ่ายหมายช่วงชิง เพื่อครองมิ่งมงกุฎชัยในวันนี้...พิบูลย์ชัย
เรามาสู้ด้วยศักดิ์ของนักสู้  สู้อย่างผู้หลงรักอักษรศรี..อดุล
แพ้ชนะมิได้ลบไมตรี  จามจุรียังคงคล้องยูงทองเอย..ปิยะพันธ์

กลอนสดจริงๆ แล้วก็ชนะจริงๆด้วยวันนั้นเล่นกัน 5 กระทู้ คือ สักวา ดอกสร้อย กลอนชาวบ้าน โต้วาที และกวีวัจนะ เล่นไปสี่กระทู้ จุฬาชนะไปสามกระทู้ จึงไม่ต้องลุ้นกันต่อไป

[pusadee sitthiphong]

พี่อ้อยขุดมาเล่าอีกนะคะ
ป้อมชอบอ่าน

[khesorn mueller]

devil like it too..to hear the story from underground
nn.

[rs_oman]

พี่อ้อยเขียน pocket book ขายด้วยเปล่าครับเนี่ย ชอบอ่านครับ

[nitty20]

พี่อ้อยขา
เอาอีก ชอบค่ะ

[dd_2530]

ชอบด้วยเหมือนกันค่ะ

[krongon2513]

พี่อ้อยเขียน pocket book ขายด้วยเปล่าครับเนี่ย ชอบอ่านครับ

 
55 หาที่..ขาย..ได้เมื่อไร  จะไปเขียนเอากะตังค์ ไม่มานั่งเขียนฟรี มือซ้ายปัดแมงหวี่ มือขวาตีแมงวันอยู่อย่างนี้หรอกค่ะน้อง
น้องรังสรรค์ไปดูที่ห้อง13 พี่เล่าเรื่องไปงาน"Get Together Party"ระหว่าง Ptt -Pttep-Dmfปีนี้ สผ.เป็นเจ้าภาพ
ไม่รู้พวกนี้เขาเคืองกันแต่ครั้งใด เห็นเจริญสัมพันธไมตรีกัน  บ๊อย..บ่อย

[krongon2513]

 
น้องป้อม,น้องนิตตี้,น้องหนุงหนิง,และน้องdd
ด้วยความยินดีเลยค่ะ น้องฟังเป็นหลุมๆไปนะคะ ไหนๆออกแรงขุดแล้วต้องจัดเป็นชุดๆ จะได้ไม่ปนเป

ตอนนี้ฟังเรื่องวรรณศิลป์ก่อน

ต่อมาก๊อเรื่อง  หอหญิง พี่จะเล่าแบบขำๆละกัน เพราะถ้าเล่าแบบ"เรื่องจริงผ่านจอ"น้องๆอาจเสื่อมความนับถือ..ใครบางคนก็ได้


ต่อมาก็เรื่องชุด ชาวจุฬา เคยได้ยินเรื่องวิดวะ(อีกแล้ว)ตีกะวิดยาไหมคะ  อันนี้ไม่ขำนา เจ็บเชียวแหละ แต่ไม่ถึงฆ่ากันแบบสมัยนี้

รอให้..คนต้นเรื่อง..(พี่ชายพี่เอง)กลับจากญี่ปุ่นก่อน จะไปแคะไปคุ้ยมาใส่สีตีไข่เสริฟน้องๆ
โปรดอดใจรอ

[iamfrommoon]

พี่อ้อยขา...

คราวหน้าน้องคงต้องขอเรื่องเล่าเหล่านี้ไปลงในสารซีมะโด่งบ้างได้มั้ยคะ...อ่านแล้วช๊อบ ชอบ สนุกและได้ความเป็นมาแต่หนก่อนไปด้วย..รออ่านตอนต่อๆ ไปอยู่นะคะ

[khesorn mueller]

P.Krongon ka,
to kill this waiting period..nong,nong and noo,noo need any..hors d'aeuvre!such as previous picture by cmadong...we like it so much.
I'm afraid if I have to absent from web as my gon gob hurt so much(from sit so long by pc!!som nam naa gala hua jor)i keep contact to web-medicine man...P.Samrerng 17..still wait for his recommend...now I am like nungning moonwalk....
nice day kaaaa,
back break nungning

[krongon2513]

ฟังพี่ปิยะพันธ์เล่าถึงชัยชนะต่อนะคะ

พี่งูคงรู้สึกถึงเรื่องราววันแข่งขันนั้นมาก รับรู้ได้จากกลอนชื่อ


"มงกุฎแห่งเกียรติศักดิ์"
แล้วมงกุฎเกียรติยศปรากฎค่า   ก็ลอยมาให้พิทักษ์ด้วยศักดิ์ศรี
หลังจากเลื่อนลอยลับนานนับปี   ก่อนวันที่จะสัมผัสอุ้งหัตถ์เรา
จำได้ว่าวันนี้ของปีก่อน   บทเพลงอ้อนบรรยายดอกไม้เฉา
ดนตรีในอารมณ์ซมซบเซา   ต้อนรับความว่างเปล่าได้เท่านั้น
เราเร่งกาลเวลามาถึงนี่   ด้วยไฟที่ร้อนแรงแห่งความฝัน
จากสามย่านก้าวมาท่าพระจันทร์   มาสู่วันที่เคยมาและปราชัย
การต่อสู้ด้วยศักดิ์ของนักสู้   ชาวชมพูแย้งยุทธ์มงกุฎได้
มาลัยเอยมาลัยคำฉ่ำชื่นใจ   คล้องอยู่ในสำนึกลึกซึ้งนี้


สำเริง คำพะอุ เพื่อนรักจาก มธ.ยังท่องกลอนบทนี้ได้นานปีในขณะที่ผู้หญิงจากวรรณศิลป์ มธ.โกรธคนเขียนกลอนนี้ต่อมานานนับสิบปี

[krongon2513]

โถ..โถ
หนุงหนิงปวดก้นกบมากเหรอคะ น่าฉงฉาน คนที่สมน้ำหน้าน้องได้ คงจะใจร้ายมากทีเดียว
รักษาตัวดีๆ นอนพักด้วยนะคะ
วันหลังพี่จะเล่าเรื่องโยคะให้ฟัง
ทำสม่ำเสมอและถูกวิธี จะไม่ค่อยปวดเมื่อยค่ะ

รูปนี้สวยจัง..ไงไงพี่ก็ว่าหนูสวยกว่าทั่น รมว.ต่างประเทศแห่ง สะ-รัด-เม-กา  อยู่ดี
เมือวานพี่ง่วงมาก ขอลากิจ 1 วัน

[krongon2513]

:shock:  :roll:  :shock:  :roll:
ไอ๊หยา!!!!น้องปุ๊กกี๊..จะดีเหรอค้า
เขียนเล่นขำๆเล่าให้น้องนุ่งฟัง..เอาไปลงวารสารระดับชาติได้ไง

เดี๋ยวคนอ่านเขาก็นึกว่าพี่..แก่..ที่สุดปะไร

[krongon2513]

พี่ปิยะพันธ์เล่าต่อว่า
หลังจากพี่งูจบ ผมก็ทำหน้าที่หัวหน้าทีมกลอนของจุฬา และครองความชนะเลิศได้อีกสามปีต่อมา จากนั้น หอการค้าได้ไปครองหนึ่งปี วรรณศิลป์จุฬาช่วงชิงมาได้ในปีถัดไป และในปี 2515 มหาวิทยาลัยศิลปากร  ยุค วาณิช จรุงกิจอนันต์ ได้ครองถ้วยพระราชทานเป็นปีสุดท้าย

ปี2516 เกิดเหตุการณ์ สิบสี่ตุลา กิจกรรมด้านแข่งขันกลอนสดระหว่างสถาบันก็ดูเหมือนจะจบลงแค่นั้น

[krongon2513]

นอกจากชอบเขียนกลอนเหมือนกัน ชอบทำหนังสือและชอบกิจกรรมชนิดไม่เคยเข้าห้องเรียนเหมือนๆกันแล้ว มีคนเขาตั้งฉายาให้พี่งูกับผมว่า เป็นพวกปากคอเราะร้ายเหมือนกันด้วย

พี่งูนั้นเป็นที่เกลียดชังของนิสิตสาวอักษรชนิดสืบทอดและบอกเล่ากันมารุ่นต่อรุ่น
ครั้งหนึ่งไม่รู้ว่าเกิดกรณีพิพาทอะไรกัน  กวีสาวชาวอักษรเขียนถึงพี่งูไว้ในสมุดชมรมวรรณศิลป์ว่า


"ตำหน่งที่ควรจะได้ในจุฬา  คือปากหมา ส.จ.ม. เขารอคุณ"

ส.จ.ม.คือสโมสรนิสิตจุฬาครับ ยกย่องกันขนาดนั้นเลย
ส่วนผมเองก็ได้รับการยกย่องไม่แพ้กัน

เดียวนี้พี่งูรักษาโรค "ปากร้าย"หายแล้ว  แต่ผมยังเป็นโรคนี้อยู่

555คนถ่ายทอดขำ

[krongon2513]

อันนี้พี่งูเล่าเอง
เล่าถึงพี่อี๊ด
ที่ชมรมวรรณศิลป์นั้น  เป็นที่รู้กันว่าสาวๆอักษรไม่มีไมตรีแม้แต่น้อยกับหนุ่มรัดสาดเพราะมีการแบ่งค่ายกันชัดเจน
ไพลิน รุ้งรัตน์เป็นอักษรศาสตร์เต็มตัว ในขณะที่ผมก็เป็นรัฐศาสตร์สายพันธ์แท้
เย็นวันหนึ่งผมนั่งในชมรมอยู่ก่อนแล้ว ไพลินเดินเข้าไปเห็นหน้าผม เธอก็สะบัด..ไม่พูดไม่จา..เดินไปเขียนเยี่ยมไว้ในสมุดชมรมว่า

"ไม่ทักไม่ทายแล้วไปเถอะ
ฉันสะเออะมาที่นี่บ่อยไปไหม
ฉันมาที่นี่ทีไร
ไม่เห็นใคร..ฉันเห็นแต่เทวดา"
ร้ายกาจถึงปานนั้น


เอามาถ่ายทอดเพียงเพื่อจะบอกว่า..พี่ๆเราสมัยก่อน
เขาไม่แขวะ  ไม่เหน็บกันให้น่ารำคาญ
เขา..หล่า..กันเลยเจียวแหละ
หล่าเป็งกลอนล่วย  555

[khesorn mueller]

Pol.Sci.or Fine Art...they are all splendid..that day and not less nowaday!!!
Bravo!...
nungning(Gon Gob pain)

[dd_2530]

มารออ่านเรื่องเล่าจากพี่อ้อยค่ะ.../ น้องแอ  ศิลปกรรมศาสตร์2530

[khesorn mueller]

P.Krongon is also missing from web!!!(nungning is a detective,in the name of P.Prapasri checking all list members)

[กุ้ง14]

พี่อ้อยขา

 กุ้งจำได้ว่าพี่อ้อยเคยเล่าว่าพี่งูเป็นเพื่อนของพี่ชายพี่อ้อยด้วยใช่ไหมคะ วันก่อนมีโอกาสได้พบพี่งู (เธอเคยทำงานที่ ก.พ. ก่อนไปเป็นตุลาการศาลปกครอง และเป็นเพื่อนสนิทของพี่น้อยเหมือนกันค่ะ) ก็เลยได้เล่าว่ากลอนของพี่งูได้ถูกเผยแพร่อยู่ในเว็บซีมะโด่งของเราให้รุ่นน้องๆ ได้รู้จักด้วยนะคะ  พี่งูถามถึงพี่อ้อยด้วยนะคะว่า ตอนนี้พี่อ้อยทำงานอยู่ที่ไหนค่ะ

[อ้อย17]

พี่อ้อยขา..
   เพิ่งเข้ามาและเล็มอ่านหลังจากที่ห่างหายไปจากเว็บนาน.. สนุกค่ะพี่อ้อย หนูเรียนรุ่นเดียวกับเอียดค่ะ  ชอบฟังเกล็ดแบบนี้ล่ะค่ะ  เคยอ่านแวบๆที่ไหนสักแห่ง  แต่พี่เล่าได้สนุกกว่า  เล่าอีกนะคะ  จะรออ่านค่ะ