Manop Klabdee
Cmadong อภิมหาอมตะเซียน
พอเพียง มีสติ เกิดปัญญา
ออฟไลน์
รุ่น: 2513 วศ. รุ่นที่ 54
คณะ: วิศวกรรมศาสตร์ แผนกวิชาวิศวกรรมโยธา
กระทู้: 11,644
|
|
« ตอบ #4750 เมื่อ: 21 ธันวาคม 2554, 19:48:06 » |
|
สวัสดีครับ ดร.มนตรี
ถ้ามองในอีกแง่มุมหนึ่ง กุฏินั้น มันก็เป็นของพระหนุ่ม ที่กำลังปฏิบัติธรรมเรื่องการปล่อยวาง ท่านเว่ยหลางท่านก็ไม่ได้เดือดร้อนเพราะอยู่กันคนละกุฏิ พระหนุ่มนั้นถึงแม้จะเดือดร้อนที่หลังคากุฏิมันรั่วมีน้ำฝนมาเปียกท่าน แต่ท่านก็สามารถอยู่ได้ไม่เดือดร้อน อาจารย์เว่ยหลางท่านคิดไปเอง ว่ามันไม่ถูกต้องตามทำนองคลองธรรม เป็นพระขี้เกียจ มันมองคนละมุมครับ แล้วแต่จะคิด แต่ถ้าพระท่านมีนิสัยแบบนั้น มันก็ต้องตำหนิกันครับ
ผมเองคงไม่ได้จัดอยู่ใน "อุเบกขาควาย" เป็นแน่ครับเกี่ยวกับงานชมรมฯ หรือพวกเราชาวซีมะโด่ง ครับ
สวัสดี
|
|
|
|
Manop Klabdee
Cmadong อภิมหาอมตะเซียน
พอเพียง มีสติ เกิดปัญญา
ออฟไลน์
รุ่น: 2513 วศ. รุ่นที่ 54
คณะ: วิศวกรรมศาสตร์ แผนกวิชาวิศวกรรมโยธา
กระทู้: 11,644
|
|
« ตอบ #4751 เมื่อ: 21 ธันวาคม 2554, 19:54:28 » |
|
วันนี้คุณกรองอร ได้โทรศัพท์มาหา เกี่ยวกับเรื่องจะไปทำบุญให้คุณน้องแดง(ฉันทนา) ครบ ๕๐ วัน ผมก็เลยบอกว่า มีคนจะไปร่วมงานน้อย เลยได้งดไปแล้วสำหรับงาน นั้น
ส่วนผมนั้น จะทำบุญไปให้ ครับ และจะปฏิบัติธรรมอุทิศส่วนกุศลไปให้ด้วยในวันนั้น
สวัสดี
|
|
|
|
Manop Klabdee
Cmadong อภิมหาอมตะเซียน
พอเพียง มีสติ เกิดปัญญา
ออฟไลน์
รุ่น: 2513 วศ. รุ่นที่ 54
คณะ: วิศวกรรมศาสตร์ แผนกวิชาวิศวกรรมโยธา
กระทู้: 11,644
|
|
« ตอบ #4752 เมื่อ: 21 ธันวาคม 2554, 20:19:08 » |
|
วันนี้คุณน้องหนุ๋งหนิ๋ง คงไม่ได้อยู่บ้าน จึงไม่ได้เข้ามาทักทายกัน ผมเองวันนี้อยู่นอกบ้านทั้งวัน ก็ไม่ได้นั่งปฏิบัติธรรม ให้จิตมันนึกคิดอะไรทั้งสิ้น จึงไม่มีเรื่องมาเล่าสู่กันฟัง ได้แต่ประครองจิตตัวเอง ไม่ให้คิดนอกกาย-ใจที่กระทำอยู่เท่านั้น คือไม่ปล่อยให้ใจร่องลอยไปตามยถากรรม คิดไปเองครับ
ขออนุญาติไปรีดผ้าดีกว่าครับ
ราตรีสวัสดิ์ทุกท่านครับ
|
|
|
|
khesorn mueller
|
|
« ตอบ #4753 เมื่อ: 21 ธันวาคม 2554, 22:28:54 » |
|
พี่สิงห์, คนข้างบ้านหนิง ผู้หญิง.. เค้าปูกระเบื้องห้องใต้ดินเอง! หนิงไปถามว่าทำไง? เค้าว่าซื้อปูนสำเร็จมาผสมน้ำ กวนๆ เนียนได้ที่ ตักใส่ถาดพร้อมที่ปาด แหมะลงพื้น ใช้ไม้เมตรครูดให้เรียบ วางเรียงกระเบื้อง ทิ้งช่วงห่างนิดนึง ครึ่งซม.ได้...ปูถอยหลัง...ทิ้งให้แห้ง วันนึงจึงผสมปูนสำเร็จละเอียดอีกชนิด ที่เลือกสี..เข้ม จาง...ได้ เจียดลงระหว่างช่อง กระเบื้องปาดผิวเรียบ เช็ดด้วยผ้าชุบน้ำ ทิ้งให้แห้ง... เธอบอกว่ายุ่งยากตรงต้องตัดกระเบื้องคะ! ตรงมุม ตรงปลาย...เธอเช่าเครื่องตัดกระเบื้องมา! ที่โน่นมีให้เช้าคะ เมืองไทยคงไม่มี??
ดีนะคะ,บ้านหนิงเหมาจ้างงานมืด รับกับมือ จากช่างจริงที่รับจ๊อบนอกเวลางาน... มีพี่คนไทยให้เบอร์มา...เลยจ้างเค้าเหมาทั้ง 2ห้องใต้ดิน (อีกห้องปูพรม อีกห้องปูอิฐ เป็นnature celler)เค้าคิดค่าแรงเป็นตารางเมตรค่ะ
งานปูกระเบื้องจะสกปรกพี่! เขรอะ ตอนตัดจะฟุ้งฝุ่นกระเบื้อง ปูนก็เขรอะคะตอนทา Fugenร่องกระเบื้อง.
หนิงพูดได้เป็นฉากๆ เพราะตอนทำบ้าน1998 หนิงเฝ้าเอง ดูเอง ขาดแต่ลงมือเองคะ.
|
|
|
|
khesorn mueller
|
|
« ตอบ #4754 เมื่อ: 21 ธันวาคม 2554, 22:37:21 » |
|
พี่สิงห์คะ,
วันนี้มีเรื่องตกใจแต่เช้าคะ หนิงได้รับเมล์จากพี่คนรู้จัก ว่าเค้าได้รับเมล์จากหนิง หนิงส่งอะไรไป เค้าCLICKเปิดไม่ได้!
accountหนิงคงถูกhack เลยวุ่นวายเปลี่ยนpasswordใหม่ ความจริงข้อมูลในคอมหนิง ก็ไม่เคยสำคัญที่ต้องมีเรื่องโอนเงิน หรือมอบอำนาจonlineในเรื่องใดๆคะ เพราะหนิงยอมวิ่งไปทำที่ธนาคาร ดีกว่าจะเสี่ยง..ทางinternet-
หากพี่สิงห์ได้รับเมล์อะไรจากหนิง อย่าเปิดนะคะ! ลบทิ้งเลย.
เพราะมีอะไรหนิงแจ้งที่นี่อยู่แล้ว ไม่ค่อยหลังไมค์อีกต่อ.
|
|
|
|
khesorn mueller
|
|
« ตอบ #4755 เมื่อ: 21 ธันวาคม 2554, 22:44:16 » |
|
พี่สิงห์คะ
หนิงไปว่ายน้ำค่ะวันนี้ ลงลู่แยกที่พวกsportlerว่ายกัน ไม่ได้ดูให้ดีๆว่า2หนุ่มที่ว่ายน่ะ วัยไหน....ว้ายยย หนุ่มเชี๊ยะ! 30ได้ว่ายfree styleเร็วเป็นบร้าาา ว่ายวนตามกันจึงต้องรักษาspeed หนิงเหนื่อยซี่โครงบานคะ แถม ตะคริวจับ ต้องยืนยืดขาท่ากินรี ให้พวกเค้าแซง...สักพัก เด็กนักเรียนมา ลู่นึงคนว่าย2คนมาสมทบ เป็น5แน่นแทบ ว่ายไม่ทัน หนุ่มนึงจึงขึ้น เหลืออึดอยู่ 4 คน หนิงว่าย 60 นาที รีบกลับบ้านคะ.
วันนี้รับโรบินไปว่ายด้วย แกว่าย20นาทีก็ขึ้นไปนอนอ่านหนังสือคะ.
|
|
|
|
khesorn mueller
|
|
« ตอบ #4756 เมื่อ: 21 ธันวาคม 2554, 22:57:52 » |
|
ปล่าวคะปล่าว! หนูไม่มีความเห็นคะ แค่เข้ามาตรวจปรู๊ฟ.
พี่สิงห์ต่อเลยค่ะ อิสระนี้...เป็นของพี่!
|
|
|
|
khesorn mueller
|
|
« ตอบ #4757 เมื่อ: 21 ธันวาคม 2554, 23:08:45 » |
|
ตกลงหนิงยังไม่เข้าใจที! ว่า"อุเบกขาควาย" กระแทกแดกดัน หรือตำหนิ? ว่าเป็นการปล่อยวางที่ไร้สติ? ไม่ได้คิด?
|
|
|
|
khesorn mueller
|
|
« ตอบ #4758 เมื่อ: 21 ธันวาคม 2554, 23:29:13 » |
|
อยู่ต่อดูลาดเลาอีกนิด เดี๋ยวได้ดูเค้าชกกันแน่!!
น้องมนตรี พี่สมชาย วางใคร ลงมาเลย หนิงล้วง๑๐ € วางก่อน วางพี่สิงห์! เพราะดูหน่วยก้านทั้งกอล์ฟ ทั้งวิปัสนา ต้องแรงดี หลบหมัดเก่งแน่.
|
|
|
|
พธู ๒๕๒๔
Administrator
Cmadong ชั้นเซียน
ซื่อต่อนายไม่หน่ายมิตรใกล้ชิดลูกน้องคุ้มครองชาวBan
ออฟไลน์
รุ่น: 64
คณะ: niti
กระทู้: 7,842
|
|
« ตอบ #4759 เมื่อ: 22 ธันวาคม 2554, 02:20:07 » |
|
พี่สิงห์ ครับ เสื้อ ๙๔ปี ซีมะโด่งจะให้ส่งไปให้ที่ไหนครับ
|
เว้นชั่ว ประพฤติชอบประกอบแต่สิ่งดีงาม ทำจิตใจให้ผ่องแผ้ว
|
|
|
Manop Klabdee
Cmadong อภิมหาอมตะเซียน
พอเพียง มีสติ เกิดปัญญา
ออฟไลน์
รุ่น: 2513 วศ. รุ่นที่ 54
คณะ: วิศวกรรมศาสตร์ แผนกวิชาวิศวกรรมโยธา
กระทู้: 11,644
|
|
« ตอบ #4760 เมื่อ: 22 ธันวาคม 2554, 07:45:13 » |
|
ถูกทุกข้อ ที่เธอตอบตัวเองครับ ในความหมาย "อุเบกขาควาย" ของ ดร.สุริยา
(วิธีนี้ เป็นวิธีที่พระพุทธองค์ทรงใช้ ในเมื่อมีพราหมณ์มาตั้งคำถามต่อพระพุทธองค์ หรือสงสัยในธรรมที่พระพุทธองค์ทรงสอน นั้นว่าผิด-ถูก ดร.สุริยา ก็นำมาใช้ด้วย คือ ให้ผู้ตั้งข้อสงสัย ตอบตามความคิดของตัวเองที่สงสัยนั้นให้จบเสียก่อน แล้วพระพุทธองค์จึงจะแสดงทัศนคติของพระองค์ออกมา และให้ผู้ตั้งข้อสงสัยนั้นสามารถตอบข้อสงสัยของตนนั้นด้วยตนเองได้ ว่าผิด-ถูก โดยที่พระพุทธองค์ไม่เคยต้องลำบากใจว่าจะบอกว่าข้อสงสัยนั้นผิดหรือถูก เพราะข้องสงสัยนั้น ปกติคนที่ถามเป็น "วิญญูชน" สามารถพิจารณาด้วยตัวเองได้ว่าผิด-ถูก เช่น สัจจกนิครนย์ ที่ถามพระพุทธองค์ เรื่องที่พระพุทธองค์ทรงสอนว่า "ธรรมทั้งหลายเป็นอนัตตา" แต่สัจกนิครนย์ค้านว่า "ธรรมทั้งหลายเป็นอัตตา" พระพุทธองค์ก็ให้สัจจกนิครนย์ตีความเห็นขอตนออกมาก่อนจนจบ แล้วพระพุทธองค์ก็ตั้งคำถามกลับไปให้สัจจกนิครนย์ตอบ จนสัจจกนิครนย์ตอบไม่ได้ ต้องยอมรับโดยดุษฎีว่า ธรรมทั้งหลายเป็นอนัตตา ตามที่พระพุทธองค์ทรงสอนนั้นถูกต้องแล้ว ตนเองเข้าใจไปผิดเอง ดังนี้เป็นต้น ครับ)
กรณี "อุเบกขาควาย" ก็เหมือนกัน ดร.สุริยา วางเฉย บอกให้พวกเราออกมาแสดงความเห็น ตีความให้เรียบร้อย และสามารถหาคำตอบที่แท้จริงได้ด้วยตัวเอง โดยที่ ดร.สุริยา ไม่ต้องออกมาเฉลยเลย และก็ไม่เปลืองตัวทั้งสิ้น เพราะพวกเราตีความกันเอง ดร.สุริยา อาจจะเลี่ยงบาลีว่า "อุเบกขาควาย" ที่ยกมานั้น เป็นคำกล่าวของหลวงพ่อชา ต่อพระหนุ่มลูกศิษย์ของท่าน ผม(ดร.สุริยา)ยกเอามาให้พิจารณาเฉยๆ พวกคุณไปตีความ(ปรุงแต่ง) กันเอง ในสิ่งที่เห็นนั้น มันไม่เกี่ยวกับ ผม(ดร.สุริยา) ทั้งสิ้น
มันก็ถูกต้องครับ ดร.สุริยา
สวัสดียามเช้าครับ
สวัสดี
|
|
|
|
Manop Klabdee
Cmadong อภิมหาอมตะเซียน
พอเพียง มีสติ เกิดปัญญา
ออฟไลน์
รุ่น: 2513 วศ. รุ่นที่ 54
คณะ: วิศวกรรมศาสตร์ แผนกวิชาวิศวกรรมโยธา
กระทู้: 11,644
|
|
« ตอบ #4761 เมื่อ: 22 ธันวาคม 2554, 07:48:52 » |
|
สวัสดีครับ ป๋าทู
ส่งมาที่ 190 ซอย 22 ถนนวิภาวดี-รังสิต แขวงจอมพล เขตจตุจักร กทม. 10900 ไม่ต้องลงทะเบียน หรือ โทรศัพท์มานัดกันที่ 0817000760 แล้วผมไปรับเอง ที่จุดนัดพบสักแห่งหนึ่ง จะได้นำเงินไปให้ด้วย ขอบคุณมากครับ
สวัสดี
|
|
|
|
Manop Klabdee
Cmadong อภิมหาอมตะเซียน
พอเพียง มีสติ เกิดปัญญา
ออฟไลน์
รุ่น: 2513 วศ. รุ่นที่ 54
คณะ: วิศวกรรมศาสตร์ แผนกวิชาวิศวกรรมโยธา
กระทู้: 11,644
|
|
« ตอบ #4762 เมื่อ: 22 ธันวาคม 2554, 08:05:28 » |
|
สวัสดีค่ะ คุณน้องหนุ๋งหนิ๋ง ที่รัก
วิธีการปูกระเบื้องตามที่เธอบอกมานั้น ถูกต้องทุกอย่าง ที่เมืองไทย ก็เป็นเช่นเดียวกันทุกประการ แต่ อาจารย์ถาวร ท่านรู้มากเกินไปเพราะมีคนแนะนำไปต่างๆ นาๆ อาจารย์ถาวร ก็เกิดการปรุงแต่งตาม(คิดตาม) พอจิตมันคิดตามก็เกิดวิจิกิจฉา(ข้อลังเลสังสัย) ว่าวิธีไหนหนอที่ถูกต้องกันแน่ ที่จริงแล้วไม่ยาก ใช้หลักธรรม เท่านั้น ก็ไปหาความรู้จากทางไหนก็ได้มีหลายวิธี ดูว่าวิธีที่ถูกต้องนั้น คืออะไรกันแน่ เพราะมันควรจะมีการเขียนเป็นเชิงวิชาการ ความจริงกันเอาไว้
แต่อาจารย์ถาวร คงไม่สามารถปูกระเบื้องด้วยตัวเองได้แน่นอนครับ และท่านก็มีสตางค์เหลือเฝือ จ่ายได้อยู่แล้ว ผมจึงบอกอาจารย์ถาวรว่า เมื่องช่างปูกระเบื้องมาก็ลองคุยกับเขาถึงวิธีการปูกระเบื้องของเขา เพราะมันเป็นอาชีพของเขา ย่อมมีความชำนาญในอาชีพ มีประสพการณ์มามาก รู้ปัญหา แก้ปัญหามาแล้ว พอได้คำตอบจากเขาก็พิจารณาด้วยปัญญา เอาเอง มันก็จะสิ้นข้อสงสัย อย่าไปคิดปรุงแต่งขึ้นมาก่อน ก่อนที่ยังไม่เจอกับช่างปูกระเบื้องตัวจริงเลย มันก็เกิดความกังวล(คิดไปเองในอนาคต ทั้งๆ ที่เหตุยังไม่เกิด) มันไม่ถูกต้องตามที่พระพุทธองค์ทรงสอน ให้จิตอยู่กับสิ่งที่ตรงหน้า คือ ณ ปัจจุบัน ครับ
ขอบคุณมาก
สวัสดี
|
|
|
|
Manop Klabdee
Cmadong อภิมหาอมตะเซียน
พอเพียง มีสติ เกิดปัญญา
ออฟไลน์
รุ่น: 2513 วศ. รุ่นที่ 54
คณะ: วิศวกรรมศาสตร์ แผนกวิชาวิศวกรรมโยธา
กระทู้: 11,644
|
|
« ตอบ #4763 เมื่อ: 22 ธันวาคม 2554, 08:22:09 » |
|
สวัสดีครับ ชาวซีมะโด่ง ที่รักทุกท่าน
วันนี้รอดตัวไปที มีสิ่งที่สามารถเขียนมาให้พวกเราได้เรียนรู้กันไปอีกวันหนึ่งครับ
วันนี้ผมไม่ได้ไปตีกอล์ฟเช้าที่สนามกอล์ฟ President ขออยู่บ้านเพื่อหุงข้าวใส่บาต และเช้านี้ได้อุทิศส่วนกุศลให้กับน้องแดง (ฉันทนา รวมเมฆ) เป็นการทำบุญไปให้ก่อนที่จะครบ ๕๐ วัน ที่จากไปของน้องแดง เพื่อความไม่ประมาท ครับ
วันนี้ผมต้องเดินทางไปทำงานที่นครศรีธรรมราช Boarding 12:15 น. โดย Nok Air ครับ หวังว่าอากาศที่นครศรีธรรมราชคงจะดีสามารถให้เครื่องบินลงได้ และทางนครดีซี ได้โทรศัพท์มาเตือนว่า พอลงเครื่องแล้วให้แวะไปรับ ของขวัญปีใหม่ ที่คุณสุภา(น้องเปี๊ยก แห่งการบินไทย กระบี่) ฝากเอาไว้ให้ที่เค้าเตอร์เช็คอิน ด้วย พี่สิงห์ ต้องขอขอบคุณ คุณน้องเปี๊ยก ด้วยครับที่กรุณา
เมื่อวานได้นั่งคุยกับ ดร.กุศล อาจารย์พินิจ ที่บ้านอาจารย์ เสียสองชั่วโมง ด้วยความคิดถึง คุยกันไม่รู้ว่าคุยอะไรไปบ้าง สุดท้ายอาจารย์พินิจ บอกว่า ทีหลังจะมาบ้าน โทรศัพท์มาบอกก่อนสักหนึ่งวัน
และเมื่อวานก็ได้มีโอกาส ออกไปซ้อมไดรฟ์กอล์ฟที่สนามออลสตาร์กับคุณหมอสรรเสริญ สุขพอดี เซียนพระตัวจริง เอาหลวงพ่อทวดที่พ่อ ดร.กุศล ทิ้งเอาไว้ให้ ไปให้ดู คุณหมอบอกว่า ของจริงแน่นอน อายุมากกว่า ๕๐ ปีขึ้นไปโดยดูจากคราบมันดินที่องค์พระ ปีใหม่นี้ คุณหมอสรรเสริญ จะพาลูกๆ ไปเชียงใหม่ ลูกอยากนั่งเครื่องบิน เพราะไม่เคยนั่ง และจะไปชมงานพืชสวน ที่เชียงใหม่ด้วย
สวัสดีทุกท่านครับ อย่าลืมเช้านี้ทำจิตให้ผ่องใส ความกังวลหรือทุกข์จะไม่เกิดครับ
|
|
|
|
Manop Klabdee
Cmadong อภิมหาอมตะเซียน
พอเพียง มีสติ เกิดปัญญา
ออฟไลน์
รุ่น: 2513 วศ. รุ่นที่ 54
คณะ: วิศวกรรมศาสตร์ แผนกวิชาวิศวกรรมโยธา
กระทู้: 11,644
|
|
« ตอบ #4764 เมื่อ: 22 ธันวาคม 2554, 08:46:49 » |
|
รู้ประวัติพุทธสาวก ภิกษุณี อรหันต์ เอตทัคคะ
ลำดับที่ ๙
พระภัททากุณฑลเกสาเถรี
เอตทัคคะในฝ่ายผู้ตรัสรู้เร็วพลัน พระภัททากุณฑลเกสาเถรี เป็นธิดาของเศรษฐี ในกรุงราชคฤห์ บิดามารดาตั้งชื่อให้ว่า “ภัททา”
• ลูกปุโรหิตเกิดฤกษ์โจร
ในวันที่นางเกิดนั้น ได้มีบุตรของปุโรหิตในกรุงราชคฤห์เกิดในวันเดียวกันนี้ด้วย ขณะที่เขาคลอดจากครรภ์มารดา ได้เกิดเหตุอัศจรรย์ คือ บรรดาอาวุธทั้งหลายในบ้านของปุโรหิตเองและในบ้านคนอื่น ๆ ตลอดจนถึงในพระราชนิเวศน์ต่าง ๆ ก็เกิดแสงประกายรุ่งโรจน์ไปทั่วพระนครตลอดคืนยันรุ่ง ปุโรหิตทราบในบุพนิมิตดีว่า บุตรของตนเกิดฤกษ์โจร เมื่อเขาโตขึ้นจะต้องเบียดเบียนทำความเดือดร้อนฉิบหายแก่ชาวเมือง จึงเข้าเฝ้าพระราชาแต่เช้าตรู่กราบทูลความให้ทรงทราบโดยตลอดแล้วทูลเสนอแนะว่า ขอพระองค์โปรดรับสั่งให้ประหารชีวิตเขาเสีย เพื่อมิให้เป็นภัยแก่ ชาวเมืองในอนาคต แต่พระราชาตรัสว่า เมื่อเขาไม่ได้เบียดเบียนเราก็ไม่เป็นไร อย่าไปฆ่าเขาเลย ปุโรหิตจึงเลี้ยงดูบุตรต่อไป โดยได้ตั้งชื่อให้ว่า “สัตตุกะ” สัตตุกะเมื่อโตขึ้นอยู่ในวัยเด็ก นายสัตตุกะก็ได้ ตัดช่องย่องเบาลักขโมยทรัพย์และสิ่งของมีค่าน้อยบ้างมากบ้างตามแต่จะได้มาเป็นเครื่องเลี้ยงชีพจนได้ชื่อว่าไม่มีบ้างหลังใดที่ไม่ถูกย่องเบาลักขโมยเลย ความเดือดร้อนของชาวเมืองทราบไปถึงพระราชา จึงรับสั่งให้เจ้าหน้าที่ติดตามจับกุมโจรชั่วนั้นให้ได้ พวกเจ้าหน้าที่ทั้งหลา ยจึงออกติดตามสืบพบหาจนจับตัวได้ แล้วนำมาถวายพระราชาเพื่อทรงวินิจฉัยตัดสินโทษ พระราชา รับสั่งให้โบยโจรพร้อมทั้งนำตัวตระเวนออกไปตามถนน ให้ทั่วทั้งพระนครก่อนแล้วจึงนำออกไปประหารที่เหวสำหรับทิ้งโจร
• ดอกฟ้าในมือโจร
ขณะนั้น นางภัททา ธิดาเศรษฐีมีอายุย่างเข้าวัย ๑๖ ปี มีรูปร่างสวยงาม บิดามารดาจึง ระวังรักษาให้อยู่บนปราสาทชั้นที่ ๗ ให้หญิงรับใช้หนึ่งคนคอยดูแลรับใช้ของนาง ก็เป็นธรรมดาของหญิงสาวในวัยนี้ ย่อมมีความฝักใฝ่ในชายหนุ่ม ดังนั้น เมื่อเจ้าหน้าที่นำโจรหนุ่มตระเวนมาทางบ้านของนาง พอนางเปิดหน้าต่างมองลงไปเห็นโจรเท่านั้นก็เกิดจิตปฏิพัทธ์รักใคร่ ในตัวโจรทันทีคิดว่า “ชาตินี้ถ้าไม่ได้โจรหนุ่มมาเป็นคู่ครองก็จะไม่ขอมีชีวิตอยู่” และรู้ว่าพวกเจ้าหน้าที่กำลังนำโจรไปประหาร ความรู้สึกของนางเหมือนกับกำลังสูญเสียสามีสุดที่รัก ความทุกข์เศร้าโศกเสียใจสุดจะห้ามก็ตามมา ฝ่ายสาวใช้ เห็นเช่นนั้นจึงรีบแจ้งให้เศรษฐีผู้เป็นบิดามารดาทราบโดยด่วน บิดามารดาของนางพอมาถึง ก็ได้ไต่ถามทราบจากปากของธิดาว่า “ถ้าไม่ได้โจรหนุ่มคนนั้นมาเป็นคู่ ก็จะไม่ขอมีชีวิตอยู่อีกต่อไป” แล้วก็นอนกลิ้งเกลือกอยู่บนเตียนนอนนั้น มารดาจึงพูดอ้อนวอนว่า:- “ภัททา ลูกแม่ อย่าทำอย่างนี้เลย อีกไม่นานเจ้าก็จะได้สามีที่มีทรัพย์สมบัติและชาติสกุลเสมอกัน” “คุณแม่ค่ะ ดิฉันไม่ต้องการชายอื่น ถ้าไม่ได้ชายคนนี้จะขอตายดีกว่า” บิดามารดาทั้งสอง ช่วยกันพูดอ้อนวอนอยู่เป็นเวลานาน แต่ก็ไม่เป็นผลด้วยคามรักและห่วงใยในลูกสาว จึงติดสินบนเจ้าหน้าที่ด้วยทรัพย์จำนวนหนึ่งพันกหาปณะ ขอไถ่ชีวิตโจรหนุ่มคนนั้นโดยให้นำมาส่งที่บ้าน ฝ่ายเจ้าหน้าที่ราชบุรุษทั้งหลาย รับทรัพย์ไปแล้วทำเป็นถ่วงเวลารอจนมืดค่ำ จากนั้นได้นำโจรหนุ่มคนนั้นมามอบให้แก่เศรษฐีแล้ว นำนักโทษอีกคนหนึ่งไปประหารชีวิตแทน แล้วกราบทูลพระราชว่า ฆ่าโจรสัตตุกะเรียบร้อยแล้ว เศรษฐีรับตัวโจรหนุ่มสัตตุกะไว้แล้ว ให้อาบน้ำชำระร่างกายและมอบเสื้อผ้าชั้นดีสวมใส่ พร้อมทั้งอาภรณ์เครื่องประดับชั้นดีต่าง ๆ นำไปยังปราสาทของลูกสาว ทำพิธีส่งตัวให้เป็นคู่ผัวเมียกันแล้ว บิดามารดาทั้งสองก็กลับไปยังที่พักของตน
• สันดานโจรไม่เจือจาง
โจรสัตตุกะมีความสุขอยู่ในบ้านของเศรษฐีซึ่งมีให้พรั่งพร้อมทุกอย่างได้ทั้งภรรยาที่แสนสวย ทรัพย์สินเงินทองก็มีให้ใช้อย่างสุขสบายไม่ขัดสน การงานก็มีคนรับให้ทำให้ ไม่ต้องดิ้นรนขวนขวยใด ๆ ทั้งสิ้น แต่เขาก็อยู่ได้ไม่นานเพราะนิสัยสันดานโจรอดที่จะทำชั่วไม่ได้ เขาคิดวางแผนฆ่าภรรยาเพื่อจะนำเอาเครื่องประดับอันมีค่านั้นไปขายแล้วนำเงินมาหาความสุขด้วยการดื่มสุรา แล้วเขาก็เริ่มดำเนินการตามแผน ด้วยการแสดงกิริยาให้ภรรยาพอใจแล้วกล่าวว่า:- “น้องหญิง การที่พี่รอดชีวิตจากการถูกประหารอย่างหนึ่ง และการที่ได้มาแต่งงานอยู่กับน้องหญิงอีกอย่างหนึ่ง ก็ด้วยอานุภาพของเทวดาที่สิงสถิต ณ ภูเขาทิ้งโจร เพราะพี่ได้บนบานบวงสรวงกับท่านเข้าไว้ ขณะนี้ก็สำเร็จสมประสงค์ทั้ง ๒ ประการแล้ว พี่เห็นว่าควรจะทำการแก้บนถวายเครื่องพลีกรรมแก่เทวดานั้น ขอให้น้องหญิงจงจัดเครื่องพลีกรรมสังเวยให้พร้อมแล้ว ประดับอาภรณ์ให้สวยงามไปร่วมทำพิธีพลีกรรมที่ภูเขาทิ้งโจรนี้กับพี่เถิด” นางภัททา ด้วยความรักสามีสุดหัวใจ จึงเห็นชอบเชื่อตามคำสามีทุกประการ โดยให้ทาสชายหญิงจัดเครื่องพลีกรรมเรียบร้อยแล้ว ขึ้นนั่งรถคันเดียวกันกับสามีไปยังเหวที่ทิ้งโจร เมื่อมาถึงเชิงเขา โจรสัตตุกะบอกกับภรรยาว่า “ให้เหล่าบริวารที่ติดตามมานั้นกลับไปก่อน เราสองคนเท่านั้นที่จะขึ้นไปทำพลีกรรม” เมื่อบริวารแยกทางกลับไปแล้วก็ช่วยกันถือเครื่องสักการะสังเวยขึ้นไปบนยอดเขา นางภัททารู้สึกมีความสุข ความอิ่มใจที่ได้ช่วยกิจของสามี และได้โอกาสมาทัศนาโลกภายนอก แต่พอถึงยอดเขา โจรสัตตุกะก็พูดกับนางด้วยเสียงอันแข็งกร้าวเด็ดขาดว่า:- “ภัททา เจ้าจงเปลื้องผ้าห่มออกแล้วถอดเครื่องประดับทั้งหมดมัดห่อรวมกันไว้เดี๋ยวนี้” นางภัททา ได้ฟังคำและเห็นกิริยาของสามีเปลี่ยนไปเช่นนั้นก็ตกใจ ทำอะไรไม่ถูก ละล่ำละลักถามสามีว่า:- “นายจ๋า ดิฉันทำอะไรผิดหรือ ?” “นางหญิงโง่ ความจริงเราจะควักตับกับหัวใจของเจ้าถวายแก่เทวดาที่นี่แล้วยึดเอาเครื่องอาภรณ์ของเจ้าทั้งหมดไปใช้จ่ายหาความสุข” “นายจ๋า ก็ทั้งตัวดิฉันกับเครื่องประดับทั้งหมดนี้ก็เป็นของท่านอยู่แล้วทำไมท่านจะต้องฆ่าฉัน เพื่อยึดเครื่องประดับด้วยอีกเล่า”
• ปัญญามิได้มีไว้เพื่อต้มแกงกิน
แม้นางจะอ้อนวอนชี้แจงอย่างไร เข้าโจรโง่ใจร้ายก็ไม่ยอมรับฟัง ตั้งหน้าแต่จะฆ่านางเอาเครื่องประดับอย่างเดียว นางตกอยู่ในสถานการณ์จนตรอกมองเห็นความตายอยู่แค่เอื้อม จึงรวบรวมสติไว้แล้วคิดว่า “ขึ้นชื่อว่าปัญญาที่ติดกับตัวมาตั้งแต่เกิดนั้น มิได้มีไว้เพื่อต้มแกงกิน แต่มีไว้เพื่อพิจารณาหาหนทางดำเนินชีวิตและแก้ปัญหาชีวิต เราควรจะทำอะไรสักอย่างเพื่อเอาชีวิตรอด” เมื่อคิดดังนี้แล้ว จึงกล่าวกับสามีโจรชั่วว่า:- “เอาละนายจ๋า วันท่านท่านถูกราชบุรุษเจ้าหน้าที่บ้านเมืองจับกุมพาตระเวนประจานไปทั่วเมืองก่อนนำมาประหารที่ภูเขาทิ้งโจรนี้ ดิฉันได้อ้อนวอนบิดามารดาให้สละทรัพย์เป็นอันมากไถ่ชีวิตท่านแล้วนำมาแต่งงานกับดิฉัน และดิฉันก็มีความรักต่อท่านอย่างสุดหัวใจ วันนี้ท่านมีความประสงค์จะฆ่าดิฉันให้ได้ เพื่อต้องการเครื่องประดับ แต่ก็ไม่เป็นไร ก่อนที่ดิฉันจะตายขอให้ดิฉันได้แสดงความรักต่อท่านเป็นครั้งสุดท้ายสักหน่อยเถิด เพราะเป็นโอกาสสุดท้ายที่จะได้ใกล้ชิดท่าน ขอให้ท่านจงยืนตรงนั้นแล้วดิฉันจะขอสวมกอดท่านทั้ง ๔ ทิศหลังจากนั้นท่านก็จงประหารดิฉันเถิด”
• โจรชั่วสิ้นชีพ
โจรชั่วสัตตุก ะเห็นกิริยาอาการและฟังคำพูดของนางดูเป็นปกติสมจริ งจึงอนุญาตให้นางกระทำตามที่ขอแล้วไปยืนตรงที่นางบอกบนยอดเขา ขณะนั้น นางภัททาผู้เป็นภรรยาได้ทำการประทักษิณเดินเวียนขวารอบสามี ๓ รอบ แล้วไหว้ทั้ง ๔ ทิศ พร้อมกับกล่าวว่า “นายจ๋า นี่เป็นการเห็นท่านเป็นครั้งสุดท้าย นับต่อแต่นี้การที่ดิฉันจะได้เห็นท่าน และท่านจะได้เห็นดิฉันก็คงไม่มีอีกแล้ว” เมื่อกล่าวจบนางก็สวมกอดข้างหน้าแล้วก็เปลี่ยนมากอดข้างหลัง ขณะที่โจรชั่วเผลอตัวอยู่นั้น นางได้ผลักโจรตกลงไปในเหว ร่างของโจรชั่วแหลกเหลวเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย จบชีวิตอันชั่วร้ายของเขาที่เหวทิ้งโจรนั้นนางภัททา หลังจากผลักโจรชั่วผู้สามีตกลงไปในเหวแล้ว คิดว่า “ถ้าเรากลับบ้านไป บิดามารดาก็จะถามว่า สามีเจ้าหายไปไหน ถ้าเราบอกความจริงว่าเราฆ่าเขาตายแล้ว ก็จะพากันประณามติเตียนว่า นางเด็กดือ เจ้าอ้อนวอนพ่อแม่ให้เสียทรัพย์เพื่อไถ่ชีวิตโจรเอามาทำผัว แต่พอได้เขามาแล้วกลับฆ่าเขาตาย เจ้าทำอย่างนี้ได้อย่างไร แม้เราจะบอกว่าเขาต้องการฆ่าดิฉันเพื่อต้องการเครื่องประดับท่านทั้งสองก็จักไม่เชื่อเรา เมื่อเป็นเช่นนี้ เราไม่ควรกลับบ้าน ควรจะไปบวชในสำนักใดสำนักหนึ่งดีกว่า”
• ถอนผมบวชเป็นเดียรถีย์
ครั้นนางภัททาคิดดังนี้แล้ว ก็ทิ้งห่อเครื่องประดับไว้บนยอดเขานั้นแล้วเดินลงจากภูเขาไป เดินลัดเลาะไปตามป่า ได้พบสำนักของพวกนิครนถ์ (นักบวชนอกพระพุทธศาสนา) ขอบรรพชาในสำนักนั้น พวกนิครนถ์ถามนางว่า “จะบวชโดยวิธีไหน ?” นางจึงตอบวา “วิธีใดที่จัดว่าเป็นสิ่งสูงสุดในสำนักของท่าน ก็ขอให้ดิฉันบรรพชาด้วยวิธีนั้นนั่นแหละ” พวกนิครนถ์จึงเอาก้านตาลถอนผมนางจนหมดศีรษะ ถือว่าเป็นวิธีบวชที่สูงสุดของสำนัก เมื่อนางบวชแล้วผมที่งอกขึ้นมาใหม่ก็ม้วนกลมเป็นกลุ่มเป็นก้อนไม่เหยียดยาวเหมือนเดิม ดังนั้น นางจึงได้ชื่อว่า “กุณฑลเกสา”
เมื่อนางบวชแล้ว ได้ศึกษาศิลปะวิทยาการต่าง ๆ ในสำนักนั้นจนจบสิ้นนางเห็นว่าสำนักนี้ไม่มีศิลปะวิทยาที่สูงไปกว่านี้อีกแล้ว จึงออกเที่ยวแสวงหาบัณฑิตผู้รู้ทั้งหลายแล้วขอศึกษาสิ่งที่บัณฑิตเหล่านั้นรู้ทั้งหมด นางเที่ยวแสวงหาบัณฑิตด้วยการโต้วาทะ โดยวิธีใช้กิ่งหว้าปักบนกองทรายแล้วประกาศว่า “ถ้าผู้ใดสามารถที่จะโต้วาทะกับเราได้ก็จงเหยียบกิ่งหว้านี้” โดยมีข้อตกลงกันว่า “ถ้าผู้ที่โต้วาทะชนะนางเป็นคฤหัสถ์ นางก็จะขอยอมเป็นทาสรับใช้ แต่ถ้าผู้โต้วาทะชนะเป็นนักบวช นางก็จะขอบวชเป็นศิษย์ในสำนักนั้น”
นางถือกิ่งหว้าเที่ยวประกาศท้าได้วาทะไปตามหมู่บ้านตำบลต่าง ๆ ชาวบ้านพอได้ทราบข่าวว่านางภัททามาทางบ้านของตนก็จะพากันหลีกหนีไป นางเข้าไปถึงตำบลใดก็จะปักกิ่งหว้าบนกองทรายแล้ว นั่งรอผู้ที่รับคำท้ามาเหยียบกิ่งหว้าของนาง บางตำบลนางรอถึง ๗ วัน ก็ไม่มีผู้ใดกล้ามาเหยียบกิ่งหว้าของนางเลย นางจึงต้องถอนกิ่งหว้าแล้วหลีกต่อไปที่อื่น นางได้ถือกิ่งหว้าท่องเที่ยวไปโดยทำนองนี้ จนได้ชื่อใหม่ว่า “นางชัมพุปริพาชิกา” (นางปริพาชิกาไม้หว้า, ชัมพุ = ไม้หว้า)
• โต้วาทีกับพระสารีบุตร
ครั้งนั้นพระผู้มีพระภาคเจ้า เสด็จประทับอยู่ที่พระเชตะวันวิหาร กรุงสาวัตถี ฝ่ายนางกุณฑลเกสา ก็ดินทางมาถึงกรุงสาวัตถีแล้วปักกิ่งหว้าบนกองทราย ประกาศท้าโต้วาทะเหมือนเดิมแล้วออกไปหาอาหารบริโภค ขณะนั้น พระธรรมเสนาบดีสารีบุตร เดินผ่านมาเห็นเด็ก ๆ กำลังยืนรุมล้อมดูกิ่งหว้าบนกองทรายพร้อมกับวิจารณ์กันเซ็งแซ่ เกิดความสงสัยจึงเข้าไปถามเด็ก ๆ ได้ทราบความโดยตลอดแล้วจึงบอกกับเด็ก ๆ ว่า:- “เจ้าหนูทั้งหลาย ถ้าอย่างนั้น พวกเจ้าจงเหยียบกิ่งหว้านั้นเถิด” “พวกกระผมกลัวขอรับ พระคุณเจ้า” “ไม่ต้องกลัวหรอก พวกเจ้าเป็นคนเหยียบ เราจะเป็นผู้แก้ปัญหาเอง” เด็กบางพวกไม่กล้า บางพวกก็กลัว ๆ กล้า ๆ แต่ผลที่สุดก็ช่วยกันเหยียบกิ่งหว้าและกองทรายนั้นจนกระจัดกระจาย นางชัมพุปริพาชิกา มาเห็นแล้วก็ดุต่อว่าเด็กเหล่านั้น แต่พอเด็ก ๆ บอกว่า “พระคุณเจ้ารูปนั้น ใช้ให้เหยียบ” นางจึงเข้าไปถามพระเถระว่า:-
“พระคุณเจ้าผู้เจริญ ท่านจักโต้วาทะถามปัญหากับดิฉันหรือ ?” “ใช่แล้ว น้องหญิง” พระเถระตอบ นางฟังคำของพระเถระแล้วคิดว่า “เราควรจะให้ชาวพระนครสาวัตถีได้รู้กำลังปัญญาของเราว่ายิ่งใหญ่หาผู้เทียมทานไม่ได้” จึงแจ้งให้ชาวเมืองมาชมมาฟังกันให้มาก ๆ ชาวพระนครพอทราบข่าวต่างก็พากันไปห้อมล้อมจนแน่นขนัด
ลำดับนั้น พระเถระได้ให้โอกาสแก่นางชัมพุปริพาชิกา เป็นผู้ถามปัญหาขึ้นก่อน นางก็ถามศิลปวิทยาที่ตนเรียนรู้มาตามลัทธิตน ถามจนหมดความรู้ที่นางมีอยู่ พรเถระก็ตอบแก้ได้ทั้งหมด นางก็ตกใจเพราะไม่เคยถามใครมากอย่างนี้มาก่อนเลย จึงนิ่งเฉยอยู่ พระเถระจึงกล่าวว่า “ท่านถามเราหมดแล้ว ต่อไปนี้เราจะขอถามท่านบ้าง” “ถามเถิด พระคุณเจ้า” “ที่ชื่อว่าหนึ่ง นั้นคืออะไร ?” “พระคุณเจ้า ดิฉันไม่ทราบ เจ้าข้า”
• ขอบวชในพระพุทธศาสนา
นางชัมพุปริพาชิกา ยอมพ่ายแพ้ต่อพระเถระด้วยปัญหาเพียงข้อเดียวเท่านั้น นางหมอบลงกราบแทบเท้าพระเถระ ขอศึกษาวิชาพุทธมนต์ในพระพุทธศาสนา พร้อมทั้งขอบรรพชาและถึงพระเถระเป็นสรณะ แต่พระเถระบอกว่าขอให้นางถึงพระพุทธองค์เป็นสรณะเถิด แล้วพานางไปยังพระวิหารเชตวัน นำเข้าเฝ้าพระผู้มีพระภาค พระพุทธองค์ทรงทราบจริยาอัธยาศัยของนางดีแล้ว จึงตรัสพระธรรมเทศนาคาถาภาศิตว่า:-
“ผู้ใดกล่าวคาถาที่ไม่ประกอบด้วยประโยชน์ แม้ตั้ง ๑,๐๐๐ คาถา ผู้กล่าวคาถาที่ประกอบด้วยประโยชน์แม้เพียงคาถาเดียว ยังผู้ฟังให้สงบระงับได้ ชื่อว่า ประเสริฐกว่าแล”
พอจบพระธรรมเทศนาคาถาภาษิต ทั้งที่นางกำลังยืนอยู่นั้น ยังไม่ทันจะนั่งลงก็ได้บรรลุพระอรหัตผล พร้อมด้วยปฏิสัมภิทาทั้งหลาย ในขณะนั้น แล้วกราบทูลขอบรรพชา พระพุทธองค์ ทรงอนุญาตแล้วส่งนางให้ไปบวชในสำนักภิกษุณีสงฆ์
เมื่อนางบวชแล้ว ได้ชื่อว่า “กุณฑลเกสาเถรี” ภิกษุทั้งหลายสนทนากันในโรงธรรมว่า
“พระภัททากุณฑลเกสาเถรีนี้ ยิ่งใหญ่จริงหนอ บรรลุพระอรหัตผลในเวลาจบคาถาเพียง ๔ บาท เหล่านั้น”
พระศาสดาทรงปรารภเหตุนี้ จึงทรงสถาปนาพระภัททากุณฑลเกสาเถรี ในตำแหน่งเอตทัคคะ เป็นผู้เลิศกว่าภิกษุณีทั้งหลายในฝ่าย ผู้ตรัสรู้เร็วพลัน
|
|
|
|
|
Manop Klabdee
Cmadong อภิมหาอมตะเซียน
พอเพียง มีสติ เกิดปัญญา
ออฟไลน์
รุ่น: 2513 วศ. รุ่นที่ 54
คณะ: วิศวกรรมศาสตร์ แผนกวิชาวิศวกรรมโยธา
กระทู้: 11,644
|
|
« ตอบ #4766 เมื่อ: 22 ธันวาคม 2554, 10:04:37 » |
|
คำสอนของ
พระพระโพธิญารเถระ (หลวงพ่อชา สุภัทโท) วัดหนองป่าพง
เรื่องคำถามและคำตอบแนวทางการปฏิบัติธรรม พระสุญโญภิกษุ ภิกษุชาวอเมริกาได้ ถามหลวงพ่อชา สุภัทโท ในระหว่างที่มาบวช เรียน ปฏิบัติธรรม ที่วัดหนองป่าพง ภายหลังจากลาสิกขอบทแล้ว ได้เขียนเป็นหนังสือ หลวงพ่อชา ได้ให้พระวีระพล แห่งวัดหนองป่าพง ได้ตรวจสอบแล้ว และได้พิมพ์ขึ้นเป็นภาษาไทย ออกเผยแผ่
คำถาม-คำตอบ ข้อที่ ๑๔
"ท่านอาจารย์เคยพิจารณาสูตรของท่านเว่ยหลาง สังคปรินายก นิกายเซน องค์ที่ ๖ บ้างไหม?"
ท่านฮุยหนึ่ง มีปัญญาเฉียบแหลมมาก คำสอนของท่านลึกซึ้งยิ่งนัก ซึ่งไม่ใช่ของง่ายที่ผู้เริ่มต้นปฏิบัติจะเข้าใจมากนัก แต่ถ้าท่านปฏิบัติตามศีล ด้วยความอดทน และถ้าท่านฝึกที่จะไม่ยึดมั่นถือมั่น ท่านก็จะเข้าใจได้ในที่สุด
ครั้งหนึ่งลูกศิษย์ อาศัยกุฏิอยู่ในหลังคามุงแฝก ฤดูฝนนั้น ฝนตกชุก แล้ววันหนึ่งพายุก็ได้พัดเอาหลังคากุฏิโหว่ไปครึ่งหนึ่ง เขาไม่ขวนขวายที่จะมุงมันใหม่ จึงปล่อยให้ฝนรั่วอยู่อย่างนั้น หลายวันผ่านไป ได้ถามถึงกุฏิของเขา เขาตอบว่า “เขากำลังฝึกการไม่ยึดมั่นถือมั่น”
นี่เป็นการฝึกการยึดมั่นถือมั่นโดยไม่ใช้หัวสมอง มันก็เกือบจะเหมือนกับ "การวางเฉยของควาย"
ถ้าท่านมีความเป็นอยู่ดี อยู่แบบง่ายๆ ไม่เห็นแก่ตน ท่านก็จะรู้ซึ้งของปัญญาของท่านฮุยหนึงได้ เอง
|
|
|
|
Manop Klabdee
Cmadong อภิมหาอมตะเซียน
พอเพียง มีสติ เกิดปัญญา
ออฟไลน์
รุ่น: 2513 วศ. รุ่นที่ 54
คณะ: วิศวกรรมศาสตร์ แผนกวิชาวิศวกรรมโยธา
กระทู้: 11,644
|
|
« ตอบ #4767 เมื่อ: 22 ธันวาคม 2554, 10:09:27 » |
|
สวัสดีครับ ท่านขุน
เมื่อวานพี่สิงห์ได้ไปเปิดอ่านดูพระไตรปิฎก ของ ดร.พระมหาสุเทพ ชอบใจ จึงอยากจะถามว่า พี่สิงห์ จะสามารถสั่งซื้อ หนังสือพระไตรปิฎก ที่เป็นภาษาไทย ทั้งหมดประมาณ ๔๐ กว่าเล่ม เอามาไว้ศึกษา เป็นการส่วนตัวที่บ้าน ได้ที่ไหนครับ
ขอบคุณมาก
สวัสดี
|
|
|
|
Khun28
Full Member
ดูกายเห็นจิต ดูคิดเห็นธรรม
ออฟไลน์
รุ่น: RCU2528
คณะ: วิศวกรรมศาสตร์
กระทู้: 784
|
|
« ตอบ #4768 เมื่อ: 22 ธันวาคม 2554, 10:21:22 » |
|
เรียนพี่สิงห์ ผมจะสอบถามให้ครับ
|
|
|
|
Manop Klabdee
Cmadong อภิมหาอมตะเซียน
พอเพียง มีสติ เกิดปัญญา
ออฟไลน์
รุ่น: 2513 วศ. รุ่นที่ 54
คณะ: วิศวกรรมศาสตร์ แผนกวิชาวิศวกรรมโยธา
กระทู้: 11,644
|
|
« ตอบ #4769 เมื่อ: 22 ธันวาคม 2554, 13:12:29 » |
|
รับทราบ ขอบพระคุณมากครับ
สวัสดี
|
|
|
|
เหยง 16
|
|
« ตอบ #4770 เมื่อ: 22 ธันวาคม 2554, 18:10:23 » |
|
|
|
|
|
|
khesorn mueller
|
|
« ตอบ #4772 เมื่อ: 22 ธันวาคม 2554, 18:41:25 » |
|
พี่สิงห์ถึงนครดีซีโดยสวัสดิภาพรึยังคะ? ช่างเรียกคะ! ฟังดูหรูไปเลย..
ที่ฝั่งขะโน้นฝนตกค่ะ อากาศมัวซัว
|
|
|
|
Manop Klabdee
Cmadong อภิมหาอมตะเซียน
พอเพียง มีสติ เกิดปัญญา
ออฟไลน์
รุ่น: 2513 วศ. รุ่นที่ 54
คณะ: วิศวกรรมศาสตร์ แผนกวิชาวิศวกรรมโยธา
กระทู้: 11,644
|
|
« ตอบ #4773 เมื่อ: 22 ธันวาคม 2554, 20:57:50 » |
|
สวัสดีค่ะ คุณน้องหนุ๋งหนิ๋ง และชาวซีมะโด่ง ที่รักทุกท่าน
- พี่สิงห์ ถึงนครศรีธรรมราช เรียบร้อยแล้ว วันนี้เครื่องบินช้าตามเคย คือ ต้องเสียเวลานั่งอยู่บนเครื่อง ๒๐ นาที เขาจึงอนุญาติให้ติดเครื่อง Taxi มารันเวย์ได้ และมาเข้าคิวรอบินขึ้นอีก ๑๕ นาที ผลคือ ล่าช้ากว่ากำหนด ตามเคย แต่โชคดี ที่สามารถลงได้ทันเพราะกึ่งๆ พายุกำลังจะมาฝนตกหนัก อากาศอยู่กรุงเทพฯ กำลังสบาย แต่พอมาถึงนครศรีธรรมราช ฝนตก ไม่เห็นตะวันเลย คนละเรื่องเลย วันนี้
- เมื่อสักครู่น้องสาวได้โทรศัพท์มาขอความเห็นเรื่องแม่ คือแผลที่เป็นรองช้ำที่นิ้วเท้าเนื่องจากเส้นเลือดตีบอุดตัน ไม่สามารถไปเลี้ยงเซลต่างๆ ได้ ทำให้แผลเขียวช้ำ ถ้าปล่อยไว้เนื้อจะตาย และจะรามมากขึ้น มีทางเลือกสองทาง คือ ปล่อยรักษาตามอาการ หรือ เข้ากรุงเทพฯไปโรงพยาบาลทรวงอก เพื่อสวนหลอดเลือดบอลลูน และต้องตัดนิ้วเท้าทิ้ง ความเห็นน้องสาวคือ อยากปล่อยตามธรรมชาติ รักษาตามอาการ เพราะผ่าตัดต้องวางยาสลบ แม่อาจจะทนไม่ได้เพราะอายุมากแล้ว น้องสาวบอกว่ายังสามารถคุยกับแม่ได้ทุกวัน ยังสงสาร ยังห่วงอยู่ อยากให้แม่อยู่นานๆ ความเห็นผมคือ ปล่อยตามธรรมชาติ รักษาตามอาการ ถ้าไม่ดีขึ้นให้บอก ผมจะพาแม่กลับบ้าน ตามที่ได้รับปากแม่เอาไว้ ผมรับได้ทุกสถานะการณ์ และได้ถามพี่ชายที่เป็นหมอ อดีตรองปลัดกระทรวงสาธารณสุข พี่หมอ บอกว่า ถ้าเราไปตัดก็เหมือนไปเร่งให้แม่ไปเร็วเกินไป อยากจะปล่อยให้เป็นไปแบบนั้นคือ รักษาตามอาการ แต่จะขอไปดูแม่ก่อน แล้วจะตัดสอนใจ
เป็นอันว่า อาทิตย์หน้า ผมคงไม่สามารถไปปฏิบัติธรรมที่วัดป่าสุคะโตได้ ขอไปอยู่กับแม่ ดีกว่า วันที่ ๑ มกราคม เป็นวันเกิดแม่ ครบ ๙๓ ปี ครับ
ราตรีสวัสดิ์ทุกท่าน ครับ
|
|
|
|
Manop Klabdee
Cmadong อภิมหาอมตะเซียน
พอเพียง มีสติ เกิดปัญญา
ออฟไลน์
รุ่น: 2513 วศ. รุ่นที่ 54
คณะ: วิศวกรรมศาสตร์ แผนกวิชาวิศวกรรมโยธา
กระทู้: 11,644
|
|
« ตอบ #4774 เมื่อ: 23 ธันวาคม 2554, 08:05:29 » |
|
สวัสดีคุณน้องหนุ๋งหนิ๋ง ดร.สุริยา และชาวซีมะโด่ง ที่รักทุกท่าน
เรื่องแม่ ผมคิดถูกหรือผิด โปรดแนะนำ ที่ผมอยากปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติ เพราะถ้าทำบอลลูนขยายหลอดเลือดที่ขา ก็ทำได้เฉพาะเส้นเลือดใหญ่ แต่เส้นเลือดฝอยคงตีบเช่นเดิม ถ้าตัดนิ้วเท้าที่ไม่มีเลือดไปเลี้ยง ต้องวางยาสลบ และจะลามขึ้นมาเรื่อยๆ จ้องตัดร่ำไป และปัญหาการวางยาสลบแล้ว จะฟื้นหรือไม่ เพราะอายุมาก และร่างกายมันจะรับไม่ไหว แบบคุณ John Skinner หรือคุณพ่อ ดร.กุศล ที่ผ่าตัดลำไส้ แล้วติดเชื้อ จะทำให้ท่านจากเราไปเร็วขึ้น แต่ถ้าปล่อยไว้อย่างนี้ อยู่ได้อีกพอสมควร แต่แผลจะตาย เพราะไม่มีเลือดไปเลี้ยง และได้รับทุกขเวทนาพอสมควร แม่ยังคุยรู้เรื่อง มีสติ เจอหน้าผมจะต้องบอกทันทีอย่าลืมพาแม่ไปบ้านนะ ทุกครั้ง ไม่คุยเรื่องอื่นทั้งสิ้น เพราะกลัวผมลืม
ประวัติแม่เคยเป็นง่อย(ในภาษาชาวบ้าน ตั้งแต่คลอดลูกคนแรก และเสียชีวิต ยายของแม่ก็เป็นง่อย และแม่เส้นเลือดในสมองตีบ มาตั้งแต่อายุประมาณ ๔๐ ปี แบบอัมพฤกษ์ย่อยๆ มานาน แต่ก็มีวินัยในการกินยา และดูแลตัวเอง จนไม่สามารถช่วยตัวเองได้)
เช้านี้อากาศที่นครศรีธรรมราชท้องฟ้าคลึ้ม เมฆมาก ฝนคงตกทั้งวัน ครับ
เมื่อเช้าผมนั่งปฏิบัติธรรมในห้องตั้งแต่ 04:45 น. และเวลาหกโมงเช้าไปเดินจงกรมบนที่เดินสายพานห้องฟิตเนส เพราะที่เทอเรสโรงแรมฝนตก ขระเดินจงกรมจิตมันคิดเรื่อง "อัตตา" เลยปล่อยให้มันเพ่ง เป็นอารามณืเดียวอยู่อย่างนั้น เดินได้หนึ่งชั่วโมง เหงื่อออก พอสมควร จึงรำชีกง และโยคะ และไปรับประทานอาหารเช้า ครับ
สวัสดี
|
|
|
|
|