Kalmar-Sweden-Finland

[ภาณุ ปาตานี]

 [/quote]

เขา หมายถึง สองนอครับ  พี่คิดถึงไปแล้ว

นอ  หมายถึง หนึ่งเขาครับ  ผมก็เลยคิดถึงที่เหลือครับ

แบ่งกันครับ (มุกฝืดไปมั้ยนี่....... )

ส่วนคนดูออกจะน่ารัก หวานแหว น่าหลงไหลขนาดนี้ ไม่มี แน่นอนครับ

[ภาณุ ปาตานี]

		อ้างถึง			ข้อความของ Kaimook เมื่อ 31 มกราคม 2553, 22:19:27
	สวัสดีจ่ะน้องยา....สนุกมากๆเลยจ่ะ..

ขอบคุณครับพี่ไข่มุกที่ยังมาเยี่ยมและติดตามอย่างสม่ำเสมอ

มีแรงเล่า...ขึ้นมาอีกหลายกระบุงเลยครับพี่

[Kaimook]

		อ้างถึง			ข้อความของ YA เมื่อ 31 มกราคม 2553, 22:24:52
	อ้างถึง ข้อความของ Kaimook เมื่อ 31 มกราคม 2553, 22:19:27 สวัสดีจ่ะน้องยา....สนุกมากๆเลยจ่ะ.. เล่าต่อเรื่อยๆเลยจ่ะพี่ชอบๆๆๆๆๆ.....พรุ่งนี้จะตามอ่านจ่ะ ขอบคุณครับพี่ไข่มุกที่ยังมาเยี่ยมและติดตามอย่างสม่ำเสมอ มีแรงเล่า...ขึ้นมาอีกหลายกระบุงเลยครับพี่

[ภาณุ ปาตานี]

No.26

ต่อหน้าจากหน้าที่ 15

ต่อกันนะครับ

                        ผมก็เรียนหนังสือแบบ"หลบหลังฉาก" และอยู่เงียบๆ จากการขาดความมั่นใจในตัวเองอย่างหนัก ช่วงนี้ทุกข์มากเลยครับ มีความรู้สึกแย่กับทุกเรื่อง..จนกระทั่งเช้าวันหนึ่ง ก็ไปเรียนแบบหลบหลังฉากตามปกติ อยู่ดีๆอาจารย์ก็ประกาศว่า "วันนี้เราจะไม่เรียนกัน"..ผมก็เฮซิครับ จะได้กลับหอแล้ว แต่ประโยคต่อมาของอาจารย์นั่นซิครับ "แต่เราจะมา Present กันในเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนกันที่หน้าชั้น เรื่องอะไรก็ได้ เพื่อจะได้รู้จักกันมากขึ้น"

                        เท่านั้นแหละครับพี่น้อง...ใจผมตอนนั้นนะ หูอื้อ ตาลาย วิงเวียน คล้ายจะเป็นลม สมองไม่ได้คิดเรื่องอื่นเลยครับ... คิดแต่เรื่องจะหนีอย่างเดียว คือคิดว่าหนีเข้าห้องน้ำ หนีกลับหอ หรือ หนีเข้าห้องสมุด รวมทั้งหนีกลับประเทศไทยไปโน่น ฯลฯ คือสารพัดแผนเลยครับที่ขุดขึ้นมา อาจารย์พูดอะไรต่อก็ไม่ฟังแล้วครับตอนนั้น ได้ยินเพื่อนฝรั่งเขาถามอาจารย์แล้วในห้องมีการเฮกัน ก็ไม่เฮด้วย ตอนนั้งฟังไม่รู้เรื่องแล้วละครับ..พี่น้อง

                        Presentation เริ่มขึ้นโดยฝรั่งคนช่างตอบออกทะเลนั่นแหละครับเป็นคนแรก ที่นี้ไอ้นี้ด้วยความเป็นคนช่างพูดก็เลยพูดยาวมากและน่าเบื่อ แต่เป็นครั้งแรกที่ผมรักมันนะครับ คือตอนนี้ผมลุ้นใหมัน Present ยาวๆ จนหมดเวลาไปเลย จะได้ไม่ต้องถึงผม   ผมเองก็ฟังบ้างไม่ฟังบ้าง ในใจคิดแต่เรื่อง "จะหนียังไง"ครับ ได้ยินอาจารย์ Break ให้พูดจบ ก็เซ็งเลย แต่ยังดีที่กว่ามันจะจบก็อีกหลายนาทีนะครับ (มันเป็นลูกอีช่างพูดจริงๆ ครับคนนี้) ก็ลุ้นต่อว่ามันจะพูดอีกจนหมดเวลา แต่ก็เสร็จจนได้นะครับ เสร็จแล้วมันก็มีสิทธิเลือกคนถัดไป..ก็ยังดีที่ยังไม่ใช่ผม...เสร็จแล้วก็ชี้กันต่อไปเรื่อยๆ...ส่วนผมนะหรีอครับ..แฮ่..แฮ่.ยังหน้ามืดตาลาย ถอนหายใจเฮือก อยู่ตลอดเวลาครับ...คือยังวางแผนการหนีไม่เสร็จเลยครับ..คือมันมีหลายแผนเกินไปนะครับ เลยเลือกไม่ได้สักแผน

                       Mary ชาว Venezuella ซึ่งเราเคยได้คุยกันบ้าง เนื่องจากเธอมาจาก Latin America และเป็นคนจากแดนไกล Europe เหมือนกัน  Presented เสร็จ..ในห้องปรบมือให้..เธอก็ยิ้มและส่งสายตาหวานๆ มาให้ผม          โธ่เอ๊ย..ผมคิดในใจ..ถ้าเธอส่งสายตาอย่างนี้ในเวลาปกติ Panu ไปส่งเธอถึงหอแล้ว..เธอแสนจะน่ารักออกอย่างนี้..แต่ตอนนี้นะครับ..หน้าซีดครับที่เธอมองมาอย่างนี้ คิดแต่เพียงว่า "Mary ค่อยยิ้มแบบนี้เย็นนี้เถอะ Please .แล้วผมจะขอเธอแต่งงานเลย.สินสอดไม่อั้น แถมทองกับรถยนต์ให้อีกต่างหาก..อย่าเพิ่งตอนนี้เลยนะจ๊ะ คนสวยของพี่"...ว่าไปโน่นเลยครับ

                       ไม่ทันสู่ขอแล้วครับ....เธอชี้นิ้วมาที่ผมแล้วเปล่งเสียงออกมาว่า "Panu"

                      

[ภาณุ ปาตานี]

No.27

ต่อครับ

                   พอ Mary เปล่งเสียงว่า Panu เท่านั้นแหละครับ ตาผมก็ไม่เห็นอะไรอีกแล้ว หูผมก็ตึงไปเลย ส่วนหน้าไม่เห็นว่าเป็นอย่างไร แต่รู้สึกหนุ่มขึ้นเพราะอาการตึงของหนังหรือเรียกว่าหน้าซีดนั่นแหละครับ  เท้าหนักเพราะใจตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่มแล้วครับ ผมยังไม่ยอมลุกครับ บรรยากาศในห้องเงียบลง เข้าใจว่าทุกคนคงหันมามองที่ผม จนอาจารย์ต้องพูดว่า "Panu please"

                   บรรยากาศเงียบหรือหูผมตึงก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าไปยืนอยู่หน้าชั้นและไม่เห็นอะไรเลย ตอนนั้นบรรยากาศคงอึดอัดน่าดูแหละครับ ผมก้มหน้าลงรวบรวมสมาธิแล้วก็เงยหน้าขึ้น พูดแนะนำตัวเองด้วยเสียงสั่นๆ เกี่ยวกับชื่อ ประเทศ อาชีพ ทำไมถึงมาเรียน แบบพื้นๆทั่วไปที่ไม่น่าสนใจ เพื่อให้มันพ้นๆ ไปครับ  ก็เสร็จ กะว่าแค่นี้จบแล้วละครับ

                  แต่แล้ว Alexis เพื่อนชาว French บอกว่า ผมยังไม่ได้บอกชื่อเลยว่าชื่ออะไร ผมก็ไม่รู้ตัว ก็เลยสวนกลับไปแบบชัดถ้อยชัดคำว่า ผมบอกไปแล้วนะครับ สงสัย you จะไม่ตั้งใจฟัง อาจารย์ก็เลยเสริมขึ้นมาว่าผมบอกแล้ว Alexis อาจจะไม่ได้ยิน ผมก็คิดว่าจบแล้ว
                
                 แต่ไม่ครับ ไม่จบ Mikita เพื่อนชาว Ukrainian ดันสงสัยต่อว่าผมเป็น Lawyer ทางด้านไหน ผมก็อธิบายไปว่า ผมทำทางด้าน Business Law และอธิบายเรื่องราวเกี่ยวกับงานให้ฟังเป็นเรื่องเป็นราว  

                หลังจากนั้นอาจารย์ก็ช่วยถามเรื่องการมาอยู่ที่นี่และปัญหาทางด้านวัฒนธรรม การใช้ชีวิต..เท่านั้นแหละพี่น้องเอย...ฮาตรึม                      
      
                ทำให้ผมได้รับการยอมรับจากเพื่อนๆในภายหลัง แล้วก็ทำให้ผมรู้ว่า..การใช้ภาษาอังกฤษของผมตอนนั้น...พอจะใช้ได้ครับ

                จะว่าไป..... บางครั้ง วิกฤติก็คือโอกาสนะครับ
              

[ภาณุ ปาตานี]

                          วันจันทร์ที่ 1 กุมภาพันธ์ 2553 วันแรกของเดือน ขอให้ทุกท่าน ทำงานด้วยความสดใส นะครับ

                                             

[Pantakant Vorakritpongsa]

		อ้างถึง			ข้อความของ เป๋ครับ!! เมื่อ 31 มกราคม 2553, 17:08:01
	อ้างถึง ข้อความของ โบว์ RCU88 เมื่อ 31 มกราคม 2553, 16:25:06 อ้างถึง ข้อความของ newstar เมื่อ 31 มกราคม 2553, 12:11:03 หวัดดีครับพี่ยา ยังตามอ่านอยู่นะครับ น้องโบว์ครับ ไป Happy Birthday พี่เป๋หรือยังอ่ะ อะอะอะ...เราไม่น่าถามเลย เค้าอาจจะ Call ไปตั้งกะเที่ยงคืนที่ผ่านมาแล้วก็ได้ แหม..คุณพี่ชัยพอลขาา มะคืนตอนเที่ยงคืนน้องก็ยังสนทนากับคุณพี่อยู่เลยนี่คะ แล้วจะไปโทรศัพท์ได้จะไดอ้ายยยยย อิอิ แถมโบยังเป็นพวกนิสัยเสียค่ะ พออวบพรวันเกิดแล้ว ชอบถามถึงอายุอยู่เรื่อย.. ยังไงก็ สุขสันต์วันเกิด แด่ คุณพี่เป๋นะคะ โบว์ก็รู้นะคะว่าพี่เป๋คงชินแล้วกับการเวียนมาถึงวันเกิด เพราะก็คงบ่อยแล้วเหมือนกัน โฮะๆๆ (วันเิกิดห้ามเคืองค่ะคุณพี่) วันเกิดนี่ดีนะคะ สำหรับโบเนี่ย วันเกิดจะช่วยสร้าง self-esteem ให้มากทีเดียว เพราะมันทำให้เรานึกได้ว่าเราเคยว่ายน้ำชนะเพื่อนๆตั้ง 200 - 400 ล้านตัวเพื่อจะมาเกิดเลยทีเดียว อะโหววว..เก่งขนาดดดด รู้สึกมีกำลังใจอย่างบอกไม่ถูก ฮี่ๆๆๆๆ  ยังไงก็แล้วแต่ก็ขอให้คุณพี่พบเจอแต่สิ่งดีๆ ไม่มีอุปสรรคนะคะ ว่าแต่... วันเกิดปีนี้คุณพี่อายุเท่าไหร่แล้วอะคะ ถ้าดูจากหน้าตาก็ยี่สิบห้ายี่สิบหก...จะให้พูดแบบตลกก็สามสิบสองสามสิบสาม

น่าจะมีข่าวดีเร็วๆนี้แน่ๆ..........ฮิ้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[Pantakant Vorakritpongsa]

		อ้างถึง			ข้อความของ YA เมื่อ 01 กุมภาพันธ์ 2553, 06:27:30
	วันจันทร์ที่ 1 กุมภาพันธ์ 2553 วันแรกของเดือน ขอให้ทุกท่าน ทำงานด้วยความสดใส นะครับ

ให้ท่านพี่ยาทำงานด้วยความสดใสเช่นกันครับผม

[swsm]

		อ้างถึง			ข้อความของ YA เมื่อ 01 กุมภาพันธ์ 2553, 05:26:38
	Mary ชาว Venezuella ซึ่งเราเคยได้คุยกันบ้าง เนื่องจากเธอมาจาก Latin America และเป็นคนจากแดนไกล Europe เหมือนกัน  Presented เสร็จ..ในห้องปรบมือให้..เธอก็ยิ้มและส่งสายตาหวานๆ มาให้ผม          โธ่เอ๊ย..ผมคิดในใจ..ถ้าเธอส่งสายตาอย่างนี้ในเวลาปกติ Panu ไปส่งเธอถึงหอแล้ว..เธอแสนจะน่ารักออกอย่างนี้..แต่ตอนนี้นะครับ..หน้าซีดครับที่เธอมองมาอย่างนี้ คิดแต่เพียงว่า "Mary ค่อยยิ้มแบบนี้เย็นนี้เถอะ Please .แล้วผมจะขอเธอแต่งงานเลย.สินสอดไม่อั้น แถมทองกับรถยนต์ให้อีกต่างหาก..อย่าเพิ่งตอนนี้เลยนะจ๊ะ คนสวยของพี่"...ว่าไปโน่นเลยครับ                        ไม่ทันสู่ขอแล้วครับ....เธอชี้นิ้วมาที่ผมแล้วเปล่งเสียงออกมาว่า "Panu"

โอย .. ตรงนี้ขำมากมาย   

น้องยาน่าจะคิดเขียนหนังสือเรื่องประสบการณ์ชีวิตนะคะ
สำนวนการเขียนสนุก ๆ อย่างนี้ 
อ่านเพลิน ฮา และได้สาระดีด้วย

ชอบ ชอบ ชอบ .. !!

[swsm]

		อ้างถึง			ข้อความของ YA เมื่อ 01 กุมภาพันธ์ 2553, 06:14:11
	หลังจากนั้นอาจารย์ก็ช่วยถามเรื่องการมาอยู่ที่นี่และปัญหาทางด้านวัฒนธรรม การใช้ชีวิต..เท่านั้นแหละพี่น้องเอย...ฮาตรึม

อยากรู้ว่า  ปล่อยมุกอะไรออกไป .. ??    

[เป๋ครับ!!]

ตามมาอยากรู้อยากเห็นเช่นเดียวกับพี่หะยีครับ

[ภาณุ ปาตานี]

หวัดดีครับพี่หยี เป๋ หมอรุ่ง

ผมก็อยากรู้ครับเหมือนกันครับ

[swsm]

แป่ววววววววววววววว ..     

[Kaimook]

น้องยาคะ....พี่อ่านอย่างมันส์จริงๆตื่นเต้นกับน้องมากเหอ เหอ เหอ เพราะพี่นึกถึงตอนเรียนเข้าใจเลยค่ะว่ากลัวที่สุดเวลาคุณครูเรียกให้เราตอบกลัวตอบไม่ได้ค่ะคิคิคิ
 

[โบว์ RCU88]

สวัสดีค่ะพี่ๆทุกท่าน

พรุ่งนี้ที่หอพักมีตรวจ 5ส ค่ะ .. นิสิตผักชีโรยหน้าอย่างโบว์เลยรีบโรยตั้งแต่คืนนี้ค่ะ จะได้เนียนๆหน่อย นี่ยังโรยไม่เสร็จเลยค่ะ แต่เซ็งๆ เบื่อๆ เลยเข้ามาอ่านชีวิตคุณพี่ยาจนจบค่ะ

รอคุณพี่เล่าต่อค่าา

[ภาณุ ปาตานี]

พี่หยี..ครับ
 
มันเป็นช่วงที่เป็นการเปลี่ยนแปลงความรู้สึกมาสู่ความมั่นใจโดย"อัตโนมัติ"

"มุก"ที่ยิงออกไปมันเป็น "มุกสด"ตามสถานการณ์นะครับ  

ครั้นเวลาเล่าแล้ว กำลังคิดว่าจะเขียนยังไงให้ได้ใกล้เคี่ยงกับอารมณ์นั้นนะครับ


ขอบคุณอีกครั้งนะครับ..ที่เป็นกำลังใจให้ตลอดมา

สงสัย...ต้องใช้เวลาไปนั่งเขียนและพักผ่อนที่ "พัทยา" ซะแล้ว... ดีไหมครับพี่


  

[ภาณุ ปาตานี]

ขอบคุณครับพี่ไข่มุก...ขณะที่ผมเขียน..นึกย้อนหลังไปยังตื่นเต้นอยู่เลยครับ


ขอบคุณครับน้องโบว์...ว่าแต่อย่างนี้เขาเรียกว่า "อ่านแก้เซ็ง"หรือเปล่าครับ


ขอบคุณครับ..เป๋..ที่เข้ามาติดตาม...

ดีใจครับดีใจ


                                        

[ภาณุ ปาตานี]

		อ้างถึง			ข้อความของ Ya Panuwat เมื่อ 05 ธันวาคม 2552, 16:23:58

                                          เรื่องเกิด ณ วันนี้ครับ- ตอนนี้ เป็นตอนที่จบ Presentation แล้ว นักศึกษาจะเขียนความรู้สึกของตนแก่เพื่อนบนกระดาษแผ่นใหญ่ซึ่งจะแปะไว้บนแผ่นหลัง  ทำให้เราไม่รู้ว่าใครเขียนอะไรให้เรา       ส่วนใหญ่เกือบทั้งหมดจะเขียนถึงผมในแนวชื่นชมให้กำลังใจถึงการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นนะครับ  ตัวผมก็คนหลังสุดครับ ส่วน Mary ว่าที่เจ้าสาว(ตามเรื่อง)ของผมนั้น คือคนเสื้อลายสีฟ้าสลับขาวกำลังแปะกระดาษของตัวเองกลางกระดาน

[swsm]

กระดาษแผ่นนั้นยังเก็บไว้อยู่ไหม ??  หรือได้ถ่ายรูปข้อความเก็บไว้บ้างหรือเปล่าคะ ??     

[ภาณุ ปาตานี]

ไม่ได้เก็บไว้ครับ ผมทิ้งตั้งแต่ที่ผมได้ย้ายหอในเทอม 2 นะครับ

คือผมมีนิสัยไม่ชอบเก็บนะครับ แต่ถ้าเป็นเอกสารการทำงาน ผมเก็บจนเหลือเลยครับ(คือทำสำเนาไว้)

ขนาดวันกลับ ผมยังเอากลับเฉพาะเสื้อที่ผมชอบและใช้ได้ในเมืองไทย กับเสื้อหนาวที่ผมซื้อจากที่โน่นอีก 1 ตัว

ส่วนอย่างอื่นทิ้งหมดครับ (ทิ้งเพลินแม้กระทั่ง หนังสือรับรองเพื่อเรียนต่อที่อาจารย์อุตส่าห์ออกให้เป็นพิเศษ)

[ภาณุ ปาตานี]

No.28

ข้อความที่เขียน ไม่ได้ชื่นชมเยินยอว่าผมเก่งหรือพิเศษอะไรหรอกครับ

ถ้าดูตามรูปแล้ว ผมยังแยกกลุ่มอยู่เลย ยังต้องปรับตัวอีกมาก เพราะเป็นวันแรกที่เริ่มจะปรับตัวกับเพื่อนจริงๆ

เพื่อนที่เขียนส่วนใหญ่ก็เป็นผู้หญิงครับก็ไม่มากนัก ส่วนผู้ชายก็จะไม่ค่อยมาเขียนอย่างเก่งก็เดินมาหาผมแล้วบอกว่า มันโอ.เค นะวันนี้, ผมชอบมันนะ, ได้รู้จักเพิ่มอีกเยอะ, เฮ้ย สนุกมากเลย ทำนองนี้ ส่วนใหญ่ผู้ชายชอบไปเขียนให้ผู้หญิงครับ (เหมือนตอนเรียนเมืองไทยเลย)

หากแต่จากสภาพของคนที่จะจมน้ำอย่างผม เมื่อมีการเขียนถึงหรือพูดถึงเราในลักษณะนี้ เรา Sense ได้จากข้อความว่า เราได้รับการตอบรับและให้กำลังใจในทำนอง ผมเป็นใคร, ผมดีขึ้นนะ, พยายามหน่อยนะ, โอ้..ที่จริงแล้วคุณไม่ใช่คนเงียบๆ นีนา, เรื่องของคุณสนุกจัง, เรารู้จักเมืองไทยมากขึ้นนะ, คุณมีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่เลยนะ อะไรในทำนองนี้ บางรายก็เขียนยาวๆ แต่ผมจำไม่ได้แล้ว โดยรวมแล้วดีครับ เป็นกำลังใจให้ผมมากครับ ในการเดินหน้าต่อไป

จะมีอยู่ก็แต่รายหนึ่ง เป็นผู้ชาย Belgium ที่ผมไม่ค่อยจะชอบใจเท่าไหร่ และผมได้ตอบโต้(ในเรื่องวัฒนธรรมของชาติ) ซึ่งผมจะได้เล่าต่อไปนะครับ

[swsm]

หิ้วข้าวโพดคั่วถังใหญ่  พร้อมเป็ปซี่หนึ่งแก้วโต .. รอฟัง   

[เจตน์]

  รออยู่เหมือนกันครับ พี่ยา

[Kaimook]

พี่ก็รอด้วยจ่ะ

[หนุน'21]

ตามอ่าน 5 หน้าด้วยความเพลิดเพลิน
พี่หนุนหายไปหลายวัน

ประสบการณ์ ที่เล่าเป็นตัวอย่างที่ดีมากเลยครับ
ได้เห็นทั้งความพยายาม ความกล้า และความเก่งที่มีอยูในตัวของ
นักกฎหมายคนนี้  อ้อ...อีกอย่างความจำเป็นเลิศ

เขียนต่อไปเรื่อยๆนะครับ
แฟนคลับจะตามเข้ามาอ่านกันตรึม
เล่าจบเมื่อไร พี่ว่ารวมเล่ม วางบนแผงหนังสือได้เลย
สำนวน และวีธีเล่าแบบแทรกมุก เล่นคำแบบนี้
มีไม่มากหร็อก  บนแผงอ่ะ

ชอบ ชอบ ชอบ