รำลึก "โรงเรียนบ้านหนองหว้า" โดย พี่สิงห์ - มานพ กลับดี

[iamfrommoon]

พี่สิงห์คะพอดีเน็ตออฟฟิศเดี้ยง เพิ่งเข้้าได้ค่ะ มาแว้วๆๆ ขอย้ายมาจาก กระทู้ "คุุยกับมานพฯ " นะคะ จะได้ร่วมรำลึกแบบเน้นๆ 

[iamfrommoon]

รำลึกถึงความหลัง

ความทรงจำดีๆ ที่ซีมะโด่ง 2516 มีต่อพี่สิงห์
จาก สมุดบันทึก ค่ายโรงเรียนบ้านหนองหว้า ตำบลห้วยเกิ้ง อำเภอกุมภวาปี จังหวัดอุดรธานี

จาก พ.ศ. 2517 - ปัจจุบัน

[iamfrommoon]

รำลึกถึงชาวค่าย โรงเรียนบ้านหนองหว้า

ยามคิดถึง  พี่สิงห์จะหยิบมาอ่านเสมอ และน้ำตาคลด ด้วยความตื่นตันใจ คิดถึงเสมอ

[iamfrommoon]

รำลึกถึงชาวค่าย โรงเรียนบ้านหนองหว้า

พี่สิงห์ยังจำใบหน้า  รอยยิ้ม ท่าทาง สิ่งที่ได้ทำร่วมกัน ยังติดตรึงใจพี่สิงห์อยู่ตลอดเวลา
คิดถึงทุกท่านครับ 
หวังว่าพวกเราคงได้มีโอกาสไปเยี่ยมโรงเรียนที่พวกเราช่วยกันสร้าง
โรงเรียนหลังนั้น ยังใช้งานได้อยู่ ณ ปัจจุบัน ครับ

[อ้อย17]

ซึ้งง่ะ...พี่สิงห์ น่ารักเสมอ...

[tavon]

[tavon]

[KUSON]

ค่ายหนองหว้า พศ.2516
เดิมผมไม่รู้หรอกว่าการไปค่ายคืออะไร เขาไปทำไม ไปทำอะไรกัน
บ้างก็บอกว่าการไปค่ายยากมาก บางแห่งมีการสอบคัดเลือก
แต่ค่ายชาวหอดีนะ ใครไปก็ได้ สนุกดีมีแต่ชาวหอ
นี่คือสิ่งที่เคยได้สัมผัสรับรู้คำว่า"ค่าย"
จนเย็นวันหนึ่ง
กุศล ข้าจะชวนเอ็งไปค่ายด้วยกัน......พี่สิงห์พูดขึ้นในขณะกินข้าวด้วยกัน
ผมต้องกลับไปปักษ์ใต้พร้อมพี่ๆ.....กุศลปฏิเสธ
น่า เอ็งจะได้เตรียมกับข้าวให้พวกเรากินกัน....พี่สิงห์คะยั้นคะยอ
ใช่ ดูสิอาหารที่กุศลสั่งพวกเรากินเกลี้ยงทุกจานเลย....พี่สมนึก กิจวรรณ แสร้งชมเสริม
เออ พี่กูเองเลี้ยงมื้อนี้ ไอ้นึก สอบเสร็จมึงต้องเดินทางตามไปนะ....พี่สิงห์พูดแกมบังคับ
เออ ๆยกเว้นกูต้องสอบผ่านด้วยนะ ฮิๆๆ....พี่สมนึกพูดทีเล่นทีจริง

[KUSON]

ตอนที่สอง วันเดินทาง
เร็วๆพวกเอ็งรีบหิ้วกระเป๋าไปขึ้นรถจิ๊บที่หน้าหอตึก.....พี่สิงห์โหวกเหวก
จอบพร้อม เสียมพร้อม ปุ้งกี๋พร้อมทุกคนขึ้นรถ...พี่สมศักดิ์สั่งการ
พี่พยุห์ พี่สิงห์ พี่สมศักดิ์ พี่แม้ว กุศล ลิขิต บวร พอก้าวขึ้นรถก็เกือบเต็มคัน
ไอ้วรกับเพื่อน พวกเอ็งไปนั่งข้างหน้า....พี่พยุห์ออกคำสั่ง
บวรและเพื่อนอีกคนเดินไปนั่งด้านหน้าข้างคนขับ
รถจิ๊บเครื่อนออกจากหอมุ่งตรงไปเส้นทางนครราชสีมาหรือโคราช
พอรถออกวิ่งกลุ่มชาวหอรุ่น15 คุยกันสนุกสนานหัวเราะตลอดทาง
พวกมึงเกรงใจหน่อยพวกกูจะหลับเอาแรง เมื่อคืนมัวแดก ไม่ได้นอนมาทั้งคืน....หนุ่มรุ่น13ออกคำสั่ง
เท่านั้นแหละ มีแต่เสียงรถจิ๊บวิ่งปุเลงๆตลอดเส้นทาง

[เจตน์]

สวัสดีครับ...

รอติดตามตอนต่อๆไปครับพี่กุศล  

[wannee]

มาอ่านสำนวนของตัวเอง  เมื่อเกือบ 40 ปีที่แล้ว 

[wannee]

ดีจังที่พี่กุศล มาเขียนเบื้องหลังของค่ายหนองหว้า   

[iamfrommoon]

อ่านไป ซาบซึ้งไป....คนดีศรีหอ อีกคนอย่างแท้จริงๆ ค่ะ..

[Samrotri2517]

		อ้างถึง			ข้อความของ KUSON เมื่อ 27 พฤศจิกายน 2552, 12:37:30
	ค่ายหนองหว้า พศ.2516 เดิมผมไม่รู้หรอกว่าการไปค่ายคืออะไร เขาไปทำไม ไปทำอะไรกัน บ้างก็บอกว่าการไปค่ายยากมาก บางแห่งมีการสอบคัดเลือก แต่ค่ายชาวหอดีนะ ใครไปก็ได้ สนุกดีมีแต่ชาวหอ นี่คือสิ่งที่เคยได้สัมผัสรับรู้คำว่า"ค่าย" จนเย็นวันหนึ่ง กุศล ข้าจะชวนเอ็งไปค่ายด้วยกัน......พี่สิงห์พูดขึ้นในขณะกินข้าวด้วยกัน ผมต้องกลับไปปักษ์ใต้พร้อมพี่ๆ.....กุศลปฏิเสธ น่า เอ็งจะได้เตรียมกับข้าวให้พวกเรากินกัน....พี่สิงห์คะยั้นคะยอ ใช่ ดูสิอาหารที่กุศลสั่งพวกเรากินเกลี้ยงทุกจานเลย....พี่สมนึก กิจวรรณ แสร้งชมเสริม เออ พี่กูเองเลี้ยงมื้อนี้ ไอ้นึก สอบเสร็จมึงต้องเดินทางตามไปนะ....พี่สิงห์พูดแกมบังคับ เออ ๆยกเว้นกูต้องสอบผ่านด้วยนะ ฮิๆๆ....พี่สมนึกพูดทีเล่นทีจริง

พี่กุศล และ พี่ ๆ ชาวค่าย มีภาพไปค่ายหอ บ้านหนองจิก อ.พยัคฆภูมิพิสัย จ.มหาสารคาม

ที่ พวกรุ่นผม รหัส 17 ไปกันมาให้ชมด้วยได้หรือไม่ครับ  

 

[หนุน'21]

สวัสดีครับ
เข้ามาติดตามด้วยคน
พี่กุศล เล่าแบบ หลับตานึกภาพเมื่อย้อนเวลาไปเลย
เขียนเป็นซีรีส์ นิยายยาวๆได้เลยครับพี่

พี่สิงห์เป็นตัวอย่างของน้องๆเสมอครับ

 

[สมชาย17]

 

		อ้างถึง

		อ้างถึง			ข้อความของ สำเริง 17 รุ่น 57 เมื่อ 27 พฤศจิกายน 2552, 17:58:15
	อ้างถึง ข้อความของ KUSON เมื่อ 27 พฤศจิกายน 2552, 12:37:30 ค่ายหนองหว้า พศ.2516 เดิมผมไม่รู้หรอกว่าการไปค่ายคืออะไร เขาไปทำไม ไปทำอะไรกัน บ้างก็บอกว่าการไปค่ายยากมาก บางแห่งมีการสอบคัดเลือก แต่ค่ายชาวหอดีนะ ใครไปก็ได้ สนุกดีมีแต่ชาวหอ นี่คือสิ่งที่เคยได้สัมผัสรับรู้คำว่า"ค่าย" จนเย็นวันหนึ่ง กุศล ข้าจะชวนเอ็งไปค่ายด้วยกัน......พี่สิงห์พูดขึ้นในขณะกินข้าวด้วยกัน ผมต้องกลับไปปักษ์ใต้พร้อมพี่ๆ.....กุศลปฏิเสธ น่า เอ็งจะได้เตรียมกับข้าวให้พวกเรากินกัน....พี่สิงห์คะยั้นคะยอ ใช่ ดูสิอาหารที่กุศลสั่งพวกเรากินเกลี้ยงทุกจานเลย....พี่สมนึก กิจวรรณ แสร้งชมเสริม เออ พี่กูเองเลี้ยงมื้อนี้ ไอ้นึก สอบเสร็จมึงต้องเดินทางตามไปนะ....พี่สิงห์พูดแกมบังคับ เออ ๆยกเว้นกูต้องสอบผ่านด้วยนะ ฮิๆๆ....พี่สมนึกพูดทีเล่นทีจริง พี่กุศล และ พี่ ๆ ชาวค่าย มีภาพไปค่ายหอ บ้านหนองจิก อ.พยัคฆภูมิพิสัย จ.มหาสารคาม ที่ พวกรุ่นผม รหัส 17 ไปกันมาให้ชมด้วยได้หรือไม่ครับ

หมอสำเริงรุ่นเรา ก็ได้ไปค่ายหนองหว้า แต่ไปติดตามค่ายกลางปี 2517(ต.ค17)
ดูรูป ที่เป็นรูปสี ถ่ายที่บันใด ของโรงเรียน
แถวล่าง มีธวัช(หลี) หมอครรชิต และผมเอง  โอเลี้ยงอยู่แถวกลางๆ
หอหญิงรุ่นเราก็มี กัลยา  รัตน์ 
พี่พงษ์ธร เป็น ผอก ค่ายกลางปี

[สมชาย17]

		อ้างถึง			ข้อความของ หนุน'21 เมื่อ 28 พฤศจิกายน 2552, 11:21:19
	สวัสดีครับ เข้ามาติดตามด้วยคน พี่กุศล เล่าแบบ หลับตานึกภาพเมื่อย้อนเวลาไปเลย เขียนเป็นซีรีส์ นิยายยาวๆได้เลยครับพี่ พี่สิงห์เป็นตัวอย่างของน้องๆเสมอครับ

น้องหนุน มาเชียร์ อย่างนี้
พี่กุศล คงต้องเขียนเล่า บรรยากาศค่าย วันต่อวัน แล้วแหละ

[KUSON]

พี่สิงห์ไม่อยู่ ได้ข่าวว่าไปดูไบ พี่กุศลเล่าต่อ
ตอนที่สาม ประสบอุบัติเหตุ
รถจิ๊บคณะที่ไปเตรียมเกือบสิบชีวิตค่อยเงียบเสียงลงจนได้ยินแต่เสียงรถวิ่ง
พอเข้าเขตโคราชพวกเรารู้สึกรถที่เรานั่งจอดนิ่ง
สงสัยมีคนขอเยี่ยวข้างทาง.....พวกเราคาดเดา
เฮ้ยมีใครอยากนั่งด้านหน้าบ้าง พวกเราเมารถ.....พี่สิงห์ถาม
ผมอาสา......วิบูลย์ตอบ
ดังนั้น บวรจึงถูกย้ายมานั่งด้านหลังซึ่งมีที่นั่งอยู่เพียงสองด้าน
ด้านซ้ายมือของรถจิ๊บ พวกรุ่น13 เช่นพี่ยุห์ พี่สมศักดิ์ พี่สิงห์ พี่เชียรยังนั่งสัปหงก(ไม่สร่างจากเมื่อคืน)
ส่วนด้านขวามือจะเป็นรุ่นน้องๆเช่นลิขิต ไพทูรย์ กุศลและบวรเป็นต้นนั่งแหกปากร้องเพลงไปตามเรื่อง
ส่วนตรงกลางจะมีสัมภาระเช่นกระเป๋าสัมภาระรวมทั้งจอบเสียมอัดแน่นเต็มคันรถ
เฮ้ย ร้องเพลงเบาๆ พวกกูหนวกหู จะนอน .......พี่ศักดิ์ขยับขา ตาเขียวปัก
พุทโธ ธัมโม สังโฆ  ....บวรร้องเพลงเสียงกร่อยลง
ทันใดนั้น
โครมมมมม
พวกเรารู้สึกเหมือนรถถูกกระแทก
พวกเรารู้สึกว่ารถหมุนลอยคว้าง ไม่รู้ว่ากี่รอบ
รถจอดสนิทสักครู่รู้สึกร่างของเราตีลังกาขาชี้ฟ้า ทุกคนเงียบกริบไม่มีเสียงร้องสักแอะ

[หนุน'21]

 

โห  พี่กุศลครับ ทำไมสั้นงี้อ่ะ
กำลังตื่นเต้น
แล้วปล่อยให้ ตีลังกาขาชี้ฟ้า แบบนี้นานๆ
เดี๋ยวก็เมื่อยแย่กันพอดี

เดี๋ยวมาอ่านต่อครับพี่

 

[iamfrommoon]

มาตามอ่านเหตุการณ์ตอนนี้กำลังอยู่ในครรภ์หม่ามี้ อิอิ  คิดถึงค่ายหอตามพี่ๆ ไปด้วยเลยค่ะ ไปทุกปิดเทอม

[manopkd]

สวัสดีครับ ชาวค่ายและสมาชิกชาวเวบที่รักทุกท่าน
                         พี่สิงห์กลับจากดูไบแล้วครับ ต้องขอขอบคุณ คุณน้องปุ๊กกี้ ที่เอามาตั้งกระทู้ใหม่ ตามคำสั่งและข้อเสนอแนะของ ดร.สุริยา
                         ขอขอบคุณ ดร.กุศล  ที่เขียนเล่าเหตุการณ์ให้ทุกท่านทราบ ขอให้เขียนให้จบตลอดค่าย
                         ชาวค่ายโรงเรียนบ้านหนองหว้าที่รักทุกท่านครับ ดร.กุศล ก็เขียนเรื่องไป พวกเราคนตามอ่าน ลองมารำลึก ช่วยกันนึกว่า ที่ค่ายนี้มีสมาชิกเป็นใครกันบ้าง ขอให้สมชายและเสียดในฐานะ สาราณียกร ค่ายหนองหว้า ช่วยกันหารายชื่อ และที่อยู่ปัจจุบัน ของทุกท่านมาลงไว้ในที่นี้จะได้ติดต่อกันได้ และใครนึกอะไรดีๆ ที่ค่ายได้ หรือวีรกรรมของใคร ก็เชิญทุกท่านมาเล่าสู่กันฟัง จะได้รำลึกถึงความหลังกันครับ
                        พี่สิงห์เองเวลาเหงาๆ ไม่ได้พบพวกเรามานาน ก็จะนำ ไดอารี่เล่มน้ยนี้มาอ่าน ด้วยน้ำตาซึมทุกครั้ง ครับ หรือ ใครมี ไดอารีของตัวเองถ้ายังอยู่ เอามาสะแกนอ่านกันครับ มันให้อะไรที่ดีๆ แก่เราเสมอ ในความเอื้ออาทรแก่กันเหล่าน้องพี่ซีมะโด่ง เชิยเลยครับ อาจารย์ถาวร  อย่ารอช้า
                        ถ้า คุณหมอไชยวิทย์  ถ้าเข้ามาอ่าน กรุณา ช่วยโพสต์รูปโรงเรียนบ้านหนองหว้า ณ ปัจจุบันด้วยครับ จักขอบคุณมาก
ใครมีรูป ขอให้เอามาลงเพื่อรำลึกถึงความหลังครับ
                        สวัสดี

[KUSON]

ตอนที่4 น้ำใจชาวจุฬา
ขณะรถพลิกตีลังกาอยู่นั้น
ชาวบ้านช่วยกันเปิดประตูหลังของรถจิ๊บ
ผมค่อยๆคลานออกจากรถอย่างงงๆ
คุณๆ แขนคุณหลุดอยู่ข้างใน........ชาวบ้านผู้อารีกล่าวตกใจ
ก็แขนผมยังอยู่ทั้งคู่ นี่ไง........กุศลยื่นแขนสองข้างให้ชาวบ้านดู
โอ๊ย ป้าดึงแขนผมเบาๆ.....บวรถูกป้า สาวชาวบ้านช่วยดึงแขนออกมา
อ้าว แขนคนละคนกันเหร้อ.....ป้าถามอย่างแปลกใจ
แล้วพวกเราค่อยๆคลานออกจากรถจนครบทุกคน
มีใครเป็นอะไรบ้างไหมครับ.....จราจรวิ่งเข้ามาถาม
วิบูรย์ปาดเหงื่อที่เหนือคิ้วพลางอุทาน
คิ้วผมแตกครับ......วิบูลย์รายงาน
คนอืนๆละ......จราจรถามต่อ
พวกเราต่างสำรวจตัวเองในขณะชาวบ้านเริ่มออกมามุงดู
ผมขับตรงไปข้างหน้า พอถึงสี่แยกจู่ๆรถอีแต๋นเลี้ยวขวาตัดหน้าจนเบกไม่ทันครับ....คนขับรถจิ๊บรายงานจราจร
พวกผมเป็นนิสิตจุฬา จะไปเตรียมค่ายที่กุมพวาปี แต่รถมาประสบอุบัติเหตูครับ......พี่สิงห์เล่าต่อ
อ้าว  ผมเป็นชาวจุฬาเหมือนกันเป็นร.พ.ช.อยู่ที่โคราชครับ มีอะไรให้ช่วยหรือเปล่า.....หนุ่มรพช.เสนอตัว
เอางี้ โชเฟอร์รถจิ๊บพวกเราปลอดภัยทุกคน คุณช่วยไปคุยกับตำรวจที่โรงพัก ส่วนพวกเราเดินทางต่อไป....พี่สิงห์สรุป
งั้นพวกคุณเก็บเข้าของขึ้นรถผมจะไปส่งที่ค่ายวันพรุ่งนี้.....พี่รพช.ชาวจุฬาเสนอ
พวกเราช่วยกันเก็บเข้าของอย่างรวดเร็วขึ้นรถจิ๊บของรพช.จำได้ว่าท่านให้ไปนอนพักที่บ้านพักหมอแห่งหนึ่งในโคราช
ตลอดเส้นทางที่เรานั่งในรถของรพช. พอมีรถวิ่งสวนมาพวกเราเกิดความกลัวเสียวสันหลังตลอดเส้นทาง

[KUSON]

ตอนที่5 กาแฟเขาช่อง
บ้านพักที่เราอาศัยคืนนั้นเป็นบ้านทรงไทยสองชั้นเหมือนบ้านพักราชการทั่วไป
ผู้ต้อนรับให้ที่พักอาศัยก็เป็นคุณหมอรุ่นพี่ชาวจุฬาอีกเช่นเคย
เช้ารุ่งขึ้น
อาบน้ำเสร็จออกมากินกาแฟกับปาท่องโก๋นะวางอยู่ที่ระเบียง....คุณหมอผู้อารีกล่าว
พวกเราจะไปเตรียมค่ายที่บ้านหนองหว้าแต่ประสบอุบัติเหตุเสียก่อน....พี่สิงห์รายงาน
ทราบว่าเป็นรถจิ๊บของโรงเรียนสาธิตรึ.....คุณหมอถามยิ้มๆ
ครับ.....พวกเราตอบสั้นๆ มองหน้ากันอย่างกังวล
ไม่เป็นไร คนขับอีแต๋นเขายอมรับผิดแล้ว เดี๋ยวพวกเราเดินทางต่อ ทางนี้พวกผมจัดการให้...คุณหมอผู้อารีย์กล่าว
พวกเรายิ้มออก แต่ไม่วายมีคำถาม
กาแฟคุณหมออร่อยนะครับ ยี่หออะไร...พี่สมศักดิ์ชม
อ๋อ เขาช่อง ของไทย เพิ่งออกใหม่...คุณหมอตอบพลางเดินออกไปทำธุระ
ฮิๆๆ คุณหมอยังกินเขาช่อง.....พี่พยุห์ทำเป็นกระซิบพลางยิ้ม
อ้อ รถมารับพอดี พวกเราไปขอบคุณคุณหมอแล้วเดินทางต่อ...พี่สิงห์สรุป
(หมายเหตุ สมัยนั้น กาแฟเขาช่องเพิ่งออกใหม่ พวกเรายังไม่ค่อยรู้จักจึงตื่นเต้นเป็นธรรมดา)

[KUSON]

ตอนที่6 ถึงค่ายบ้านหนองหว้า
พอตอนสาย รถจิ๊บของรพช.ก็ไปส่งพวกเราที่โรงเรียนบ้านหนองหว้า
ครูใหญ่ ผู้ใหญ่บ้าน และชาวบ้านอีกสามสี่คนคอยต้อนรับเราที่โรงเรียน
สภาพของโรงเรียนที่พบเห็นคือเป็นอาคารชั้นเดียวพื้นเป็นดินลูกรัง
ที่สำคัญมีส่วนที่ยกพื้นเตี้ยๆเพียงเล็กน้อยอยู่ด้านหนึ่งของอาคาร
ที่เหลืออีกสามด้านเปิดโล่งไม่มีผนังกั้นใดๆทั้งสิ้น
พัสดุกับชาวค่ายจะมาถึงวันมะรืนนี้ วันนี้พวกผมมาเรียมค่ายกัน....พี่สิงห์รายงานครูใหญ่และผู้ใหญ่บ้าน
งั้นผมเตรียมชาวบ้านใว้แล้ว เชิญพวกคุณไปดูสถานที่ได้เลย....ครูใหญ่กล่าวนอบน้อม
ไปพวกเราเตรียมสร้างห้องน้ำ กับส้วมชั่วคราว.....พี่สิงห์บอกเพื่อนๆ
เออ กู ไอ้ยุ ไอ้สิงห์และคนอื่นๆไปช่วยกันลุย ให้เสร็จก่อนค่ำ....พี่สมศักดิ์สั่งการต่อ
กุศล ลิขิต บวรพวกเอ็งเฝ้าของอยู่นี่อย่าไปใหน....พี่พยุห์สั่งมั่ง
แล้วพวกผมทำไรมั่ง....กศลสงสัย
นอนเฝ้าของสิวะ......พี่พยุห์พูดทีเล่นทีจริง
พอพวกพี่ๆเดินเดินลับตา บวรเดินตามไปอีกคน ทิ้งไว้แต่กุศลกับลิขิต
เราทำอะไรดีวะ เฝ้าของเบื่อชิบเป๋ง....ลิขิตถาม
ก็เขาสั่งให้นอนเฝ้าของ เราก็นอนสิวะ....กุศลสรุป
ต่อจากนั้นกุศลกับลิขิตต่างนอนกระดิกเท้าคุยกันจนเย็นและเผลอหลับจริงๆทั้งคู่

[KUSON]

ตอนที่7 โดนล้างหม้อ
โพล้เพล้เย็นวันนั้น
ไอ้กุโว้ย ไอ้วรโว้ย พวกกูกลับมาแล้ว มีอะไรกินมั่งวะ...เสียงพี่ศักดิ์โหวกเหวกมาแต่ไกล
เร็วๆ ลุกขึ้นกุศล พวกนั้นกลับมาแล้ว.....ลิขิตปลุกกุศล
เฮ้ย เมื่อย......กุศลบิดขี้เกียจพลางลุกออกไปต้อนรับพวกพี่ๆ
มากันแล้วเหรอครับ มีอะไรมาฝากกันบ้าง หิวพอดี.....กุศลเสนอหน้า
อ้าว ไอ้ห่า กูนึกว่ามึงทำกับข้าวเตรียมไว้แล้ว อย่าล้อเล่นนะโว้ยกูหิวใส้กิ่ว....พี่พยุห์ว่า
ก็พี่สั่งให้นอนเฝ้าของ ไม่ได้สั่งหุงข้าวสักหน่อย....กุศลเถียง
ไอ้ห่าพวกกูเหนื่อยแทบตาย กูให้พวกมึงทำงานโว้ย ไม่ได้ให้มานอน ......พี่ศักดิ์ตาเขียวปัด
อ้าวมึงเอาข้าวไปชาว กูจะก่อฟืน....พี่สิงห์ส่งหม้อข้าวให้กุศลไปล้าง
เพราะพึ่งเคยซาวข้าวเป็นครั้งแรกในชีวิตพอเทน้ำออกข้าวสารจึงทะลักตามไปด้วย
ดูมันไอ้สิงห์ ว่าเข้าหน่อยมันแกล้งเทข้าวสารทิ้ง......พี่ศักดิ์หันไปฟ้องพี่สิงห์
มากูซาวข้าวเอง มึงหั่นผัก.....พี่สิงห์สั่ง
ไอ้สิงห์โว้ย มันหั่นชินเท่าหัวแม่ตีนใครจะกินลง....พี่ศักดิ์ฟ้องพี่สิงห์ต่อ