เมืองฝาง เมื่อสายลมหนาวมาเยือน

[Ron Samyan]

ขอขอบคุณ สำหรับคำอวยพร จากพี่ๆ ครับ
ขอบคุณมากๆ ครับ

โอภาสนี่ สายตาดีจริงๆ เห็นนิดเดียว รู้ทันทีว่า ต้นยางพารา
ตามดอย เดียวนี้ เริ่มมีการนำมาปลูก กันหลายสวน แล้วครับ

[Ron Samyan]

การเดินทางกลับบ้าน ของหลายๆคน ยามไปร่วมงานต่างๆ
หรือการกลับบ้าน จากการเลิกงานปกติ  ก็จะมีรูปแบที่แตกต่างกันออกไป

หากแต่ว่า การกลับบ้าน ของชาวไทยภูเขา เผ่าปะหล่อง
วันนี้ มันดูอบอุ่น แบบสังคมชนบท ที่อยู่กันแบบเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่กัน
สีหน้าทุกคนล้วนเบิกบาน ด้วยรอยยิ้ม เด็กๆ ก็วิ่งเล่นไปตลอดทาง
ที่สองข้างทาง ที่ทิวทัศน์ที่สวยงาม

 

[Ron Samyan]

สองหมู่บ้านนี้ อยู่ไม่ห่างไกลเกินที่การเดินทางด้วยเท้า
อยู่คนละฟากฝั่งของขุนเขา ไปมาหาสู่กันได้ สบายๆ

การเดินทางกลับบ้านพร้อมกัน
มีโอกาสพูดคุยกันไปตลอดทาง สร้างความสนิทสนม
กันได้เป็นอย่างดี ซึ่งหาได้ยากยิ่งกับสังคมในเมือง

 

[Ron Samyan]

แทบทุกงาน ท้ายสุด
มักจะเป็นกลุ่มวัยรุ่น ขาโจ๋
ที่จะเดินปิดท้าย ขบวน
 

[Ron Samyan]

หรือบางครั้ง การกลับบ้าน
อาจจะโรแมนติกแบบนี้ กับใครสักคน

จริงๆ ภาพนี้ ต้องมาก่อน
หลังจากถ่ายภาพดอกหญ้า ริมทาง
หนุ่มสาวคู่นี้ เดินกลับมาเป็นเป็น ชุดแรก ก่อนที่จะตามด้วยขบวนชุดใหญ่

 

[Ron Samyan]

เรื่องราวของความรัก มันมีให้ได้ทุกที่
ไม่ว่าจะเป็น  สิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่ารัก หรือแม้แต่ ขอบคุณที่รักกัน

บนเส้นทางสายโรแมนติคแบบนี้
เราอยากจะรักและดูแลใครสักคนไหม
 

[Ron Samyan]

อาจจะมีอาการ เดินไม่ค่อยตรงบ้าง เซบ้าง
จากการอาการมึนเมา ที่สังสรรค์กับเพื่อนฝูงมา

ซึ่งบางครั้งอาจไม่สะดวกนัก สำหรับคนที่มีครอบครัว
แต่ยามกลับบ้าน ก็กลับพร้อมกัน และคอยที่จะดูแลซึ่งกันและกัน
ความรัก ความอบอุ่นแบบนี้  ช่างเป็นอะไรที่หาได้ยากยิ่ง

 

[Ron Samyan]

ทุกอากัปกิริยา ท่าทาง ของหนุ่มสาวคู่นี้
ได้ถูกมองผ่านช่องมองภาพ และบันทึกภาพเป็นระยะ

เป็นภาพที่งดงามและประทับใจในความรู้สึก
กับสิ่งที่เห็นอยู่่ตรงหน้า  แม้ในยามที่เล่าเรื่องตอนนี้
และอาจจะเป็น ทุกครั้ง ที่ดูภาพนี้

 

[Ron Samyan]

เมื่อทุกอย่างผ่านไป
คงเหลือเพียงดอกหญ้าริมทาง และสายลมเย็นๆ
อยู่เป็นเพื่อนเคียงข้าง ให้ได้เก็บภาพ ก่อนที่ แสงสุดท้ายของวัน
จะน้อยลงทุกที
 

[Ron Samyan]

แม้แต่ อีกฟากหนึ่งของขุนเขา
ภาพดอกหญ้าริมทาง ยังเหมาะที่ให้เล่นแบ๊คกาวน์ ใหม่ๆ
หลากหลาย อารมณ์
 

[jeam]

เพลิดเพลินกับเรื่องและภาพที่นำมาแบ่งปันครับ
สักวันถ้ามีโอกาส จะต้องไปถึงสถานที่จริงให้ได้ครับ

สำหรับภาพชุดสุดท้าย
ผมว่าฝ่ายชายคงเพิ่งจะเริ่มขอสร้างความสัมพันธ์นะครับ
สังเกตุจากการที่ฝ่ายหนุ่ม ระวังเรื่องมือซ้ายของตัวเองมากเหลือเกิน กลัวจะโดนสาวเจ้า
จึงต้องคอยจับกับเสื้อ หรือกางเกงอยู่ตลอดเส้นทาง คงกลัวโดนมือสาว

ผิดกับฝ่ายสาว ไม่กลัวเรื่องที่จะโดนเลย ยกไม้ยกมือไปเรื่อย
สงสัยคิดว่าทำไมไอ้หนุ่ม ช่างเดินห่างเสียจริง....

[Ron Samyan]

อาจจะเป็นเพียงแค่ดอกหญ้าริมทาง
แต่สร้างความเพลินเพลิน ในการบันทึกภาพทีเดียว

ดอกหญ้า จุดเดียวกัน เดินวน รอบๆ
ได้หลากหลาย มุมมองดีทีเดียว

เรื่องราวชีวิตของคนเราก็เช่นกัน
หากยังยึดติด ยึดมั่นถือมั่น อยู่กับแต่สิ่งเดิมๆ ทั้งๆที่ มันมีอะไรที่จีรังยั่งยืน
แล้วเราจะไป พบโอกาสอะไรดีๆ ของชีวิต ในด้านอื่นๆ ได้อย่างไร

หลายสิ่ง หลายอย่างที่อยู่รอบๆตัวเรา
บางครั้งก็หลงลืม หรือมองข้ามไป

 

[Ron Samyan]

ดอกหญ้าริมทาง คงเป็นภาพสุดท้ายของวัน
หากไม่มี สาววัยทีน ชุดสุดท้ายเดินผ่านมา

การผละออกจากพงหญ้าอย่างรวดเร็วเกินไป
ก็เป็นธรรมดา ที่ต้องมีอาการเขินอายเป็นธรรมดา

การแพนกล้องติดตาม น่าจะทำให้รู้สึกว่ามีการเคลื่อนไหวดีกว่า ภาพนิ่งๆ

 

[Ron Samyan]

บางครั้ง มันหวนให้คิดถึง ตอนที่อยู่วัยนี้ เหมือนกัน
เวลาที่เราเจอสาวๆ แล้วหยอกล้อ หรือ แซวสาว มันสนุกๆ ดี
ทุกวันนี้ อารมณ์และความรู้สึกแบบนี้ ก็ยังมีอยู่  แต่วัยก็ไม่ให้เท่าไหร่

อาการเขิน อาย ของสาววัยทีนของคนในชนบท
มันดูมีเสน่ห์ มากกว่า ตามสี่แยกปากหมา
ซึ่งสมัยเรียน ม.ปลาย ผมก็เคยเป็นหนึ่งในนั้นกับเขาเหมือนกัน

 

[Ron Samyan]

ไม่ยากเกินไป ที่จะคว้าเสือภูเขา ควบไปดักรอถ่ายภาพด้านหน้า
แต่แบตเตอรี เหลือแค่ขีดเดียว ก็เลยต้องจบลงที่ตรงนี้

ก่อนจะล่ำลา อดไม่ได้ที่จะเก็บภาพเนินเขานี้อีกครั้งหนึ่ง
เพราะมีความคิดนานแล้วว่า สักวันจะเดินขึ้นไปเก็บภาพข้างบนนี้
คงต้องติดต่อคนในพื้นที่ก่อน เพื่อความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สิน

 

[Ron Samyan]

เรื่องราวบางอย่าง บางครั้ง คิดว่าจะจบลง ณ จุดนั้น
แต่กลับไม่จบ

หากยังมี กลุ่มหนึ่งได้เดินทางย้อนกลับมาอีก
ทุกคนต่างหิ้วน้ำมาจากอีกหมู่บ้านฝั่งหนึ่ง
ที่ทุกคนต่างช่วยกันคนละไม้ คนละมือ
จากน้ำใจที่แบ่งปันกันจากอีกหมู่บ้านหนึ่ง

 

[Ron Samyan]

ภาพอีกมุมหนึ่งจะเป็นอย่างไร
นั่นคือ สิ่งทำให้ ต้องตามถ่ายภาพต่อ

แต่กลับพบว่า วิวตรงนี้สวยอีกแบบหนึ่ง
จนแทบจะบอกได้ว่า ณ ดอยเล็กๆ บ้านห้วยหมากเลี่ยม
ที่เป็นที่อยู่ของชาวเขาเผ่าปะหล่อง มีทัศนียภาพที่สวยงาม
ทั้งๆ ห่างจาก ฝาง มาแค่ 12 กม. แค่นั้นเอง

 

[Ron Samyan]

พาหนะ คู่ใจ ไปไหน ไปด้วยกัน
ตั้งแต่ ป่าสนวัดจันทร์แล้ว  กลายเป็นว่า
เดี๋ยวนี้ จะถ่ายภาพทั้งที  ใช้เสือภูเขาคล่องตัวที่สุด

แม้การเดินทางจะไม่ได้รวดเร็วมากนัก
แต่เก็บรายละเอียดได้ดีกว่า โดยเฉพาะทางลาดชันตามไหล่เขา
ที่รถยนต์ ไม่สามารถจอดได้ แม้จะต้องต่อสู้กับความชันของเนินเขาลูกแล้วลูกเล่า
แต่ก็เป็นผลดี ในแง่เชิงการออกกำลังกายไปด้วย และฝึกความอดทนในการต่อสู้ ฟันฝ่าอุปสรรค

มองเห็นยอดดอยผ้าห่มปกสูงเสียดฟ้าทีไร ก็ยังมีความภาคภูมิใจในตัวเองทุกครั้ง
ที่เสือคันนี้ พาเราแบกเป้สะพายกล้อง บากบั่นปั่นขึ้นไป และเก็บรายละเอียด 2 ข้างทาง
ที่เคยเล่ามาแล้ว ตอนต้นเรื่อง กระทู้นี้

 

[Ron Samyan]

เนินเขา ลูกเล็กๆใบนี้ นอกจากจะมีวิถีชีวิต
ของชุมชนชาวเขาให้เห็นแล้ว  ยังเป็นจุดที่มองเห็นดอยสูงที่มีชื่อเสียง
ถึง 3 ดอย ไล่มาตั้งแต่ ดอยผ้าห่มปก  ดอยอ่างขางที่อยู่ไกล้ๆ  และ ดอยเวียงผา ที่อยู่ไกลออกไป

ก็หวังว่า สักวันหนึ่ง ลงจากหลังเสือ เปลี่ยนเป็นเดินขึ้นดอย
ขึ้นไปเก็บภาพถ่ายบนดอยสูงแห่งนี้เช่นกัน
ติดตามกันต่อไปนะครับ
 

[Ron Samyan]

อาทิตย์ลาลับเหลี่ยมเขา ก่อนที่แสงสุดท้ายของวันจะหายไป
ท่ามกลางสายลมเย็นๆ กับทิวทัศน์ มุมสูง สวยๆ แบบนี้

การเดินเล่นเด็กสาว 3 คนนี้
ก็คงเป็นความสุขอย่างหนึ่งทีเทียบกับวัตถุ แก้วแหวน เงินทอง ไม่ได้

และก็หาได้ยากยิ่งสำหรับคนที่อยู่ในเมือง
บางครั้ง เราลืมไปหรือเปล่าว่า... ชีวิตนี้ แท้ที่จริงเราต้องการอะไร
หลายสิ่งหลายอย่างที่เราไขว้คว้าหามันมา มันให้ความสุขกับชีวิตเราจริงแท้แค่ไหน
ทั้งๆที่กว่าจะได้มันมา  ต้องทุกข์ยาก ลำบากอก ลำบากใจ
 

[Ron Samyan]

แม้จะมีอาการเขินอายบ้าง ในช่วงแรก
แต่สุดท้าย เรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้นวันนี้ ผมก็ได้รับข้อมูลจาก
สาวน้อย วัยทีน 3 คนนี้ ด้วยสำเนียงภาษากลางไม่ชัด  แต่น้ำเสียงที่ใสซื่อบริสุทธิ์
กลับมีเสน่ห์ มากกว่า สิ่งอื่นใด

" ที่เขาตีกันนั้น เขาเป็นคนบ้านหัวนา ที่อยู่ด้านล่าง เวลามีงาน เขาชอบขึ้นมาเที่ยว แล้ว มีเรื่องกันเอง
คนข้างบนนี้ เขาไม่มีเรื่องกันหรอก "

" งานประเพณีปอยหลวงคะ จะจัดทุก 15 วัน ตั้งแต่เข้าพรรษา มา  จะมีอีกครั้ง ก็นับไปอีก 15 วัน
จนกระทั่ง ออกพรรษา  ก็จะมีชาวบ้านมาร่วมงานตลอด ทั้ง 2 หมู่บ้าน "

" เรียนอยู่ชั้น ม.2 โรงเรียนบ้านห้วยงู ที่ด้านล่างนู๊นละ  พ่อแม่หนู ก็รับจ้างเขาไป ตามสวนหอม สวนกระเทียม สวนส้ม
  บางทีปิดเทอมหนููก็ออกไปรับจ้างทำงานกับคนในเมืองคะ "

" บนเนินเขาข้างๆ นี้ ขึ้นไปข้างบน จะมองเห็นหมู่บ้านทั้งหมด เดี๋ยวพวกหนูพาขึ้นไปถ่ายภาพ ไปไหมคะ "

" แล้วข้างบน นั่น มันเป็นสวนใคร มีบ้านคนไหม " ผมถามน้องเขา

" ข้างบนไม่มีบ้านคน เป็นป่าช้า คะ "    เหตุผลเพียงพอ ที่จะทำให้ผมปฎิเสธการเดินขึ้นไปข้างบน เพื่อถ่ายภาพ และตอนนี้ มันก็จะมืดแล้ว
 

[Ron Samyan]

หลากหลายเรื่องราว เกี่ยวกับชีวิต ความเป็นเป็นอยู่
ถูกเล่าให้ผมฟังอย่างละเอียด ก่อนที่ประโยคสุดท้ายที่สร้างความประทับใจ
" ก็วันหลัง มาเที่ยวอีกนะคะ บ้านหนูอยู่ตรงป้ายทางโค้งพอดี  เดี๋ยวหนูพาไปถ่ายภาพ
ตรงไหนก็ได้ หนูพาไปได้นะ  "

ยังมีอีกหลายเรื่อง เรื่องราวที่น่าสนใจ
แต่เริ่มมืดค่ำแล้ว ก็เลยต้องจบลงแค่นั้น

แม้เสือไม่ได้ติดไฟหน้า และก็มีบางช่วงเปลี่ยวๆ ผ่านสวนส้มสองข้างทาง
ความเร็วขาลงแตะระดับ 50 กม./ชม. ไม่ใช่เรื่องยากอะไร
สิ่งรอบข้างอยู่แล้ว ไม่ได้อยู่ในความสนใจ ให้ทำลายสมาธิการปั่นไปเปล่าๆ

แสงสว่างจากรถยนต์ที่สวนมา และไฟฟ้าจากชาวบ้าน 2 ข้างทาง
นำทาง กลับเข้าสู่ ตัวเมืองฝาง

 

[khesorn mueller]

		อ้างถึง			ข้อความของ รอน  สามย่าน เมื่อ 16 กันยายน 2554, 22:59:53
	ไม่ยากเกินไป ที่จะคว้าเสือภูเขา ควบไปดักรอถ่ายภาพด้านหน้า แต่แบตเตอรี เหลือแค่ขีดเดียว ก็เลยต้องจบลงที่ตรงนี้ ก่อนจะล่ำลา อดไม่ได้ที่จะเก็บภาพเนินเขานี้อีกครั้งหนึ่ง เพราะมีความคิดนานแล้วว่า สักวันจะเดินขึ้นไปเก็บภาพข้างบนนี้ คงต้องติดต่อคนในพื้นที่ก่อน เพื่อความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สิน

น้องรอน
สงสัยว่าต้องมีแบ็ตสำรองแน่ในอนาคต!


อ่านเพลิดเพลิน!
พี่เคลิบเคลิ้มเพ่งมอง
ว่าคู่รักในภาพ..อยู่ในperiodไหน!
ช่วงรัก/ดูใจ/คบหา/แต่งแล้ว??
เพราะ??
มีbody languageแอบแฝงในนั้นคะ

[khesorn mueller]

		อ้างถึง			ข้อความของ รอน  สามย่าน เมื่อ 16 กันยายน 2554, 23:30:55
	เนินเขา ลูกเล็กๆใบนี้ นอกจากจะมีวิถีชีวิต ของชุมชนชาวเขาให้เห็นแล้ว  ยังเป็นจุดที่มองเห็นดอยสูงที่มีชื่อเสียง ถึง 3 ดอย ไล่มาตั้งแต่ ดอยผ้าห่มปก  ดอยอ่างขางที่อยู่ไกล้ๆ  และ ดอยเวียงผา ที่อยู่ไกลออกไป ก็หวังว่า สักวันหนึ่ง ลงจากหลังเสือ เปลี่ยนเป็นเดินขึ้นดอย ขึ้นไปเก็บภาพถ่ายบนดอยสูงแห่งนี้เช่นกัน ติดตามกันต่อไปนะครับ

พูดจริงเหรอคะ?
น้องจะ Bergwanderung??
อูฮ้าาา...ใช้พลังงานมากกว่าเสือ
หลายเท่าคะ

แต่พี่จะรอชม!

[khesorn mueller]

		อ้างถึง			ข้อความของ รอน  สามย่าน เมื่อ 16 กันยายน 2554, 23:57:37
	...." แล้วข้างบน นั่น มันเป็นสวนใคร มีบ้านคนไหม " ผมถามน้องเขา " ข้างบนไม่มีบ้านคน เป็นป่าช้า คะ "    เหตุผลเพียงพอ ที่จะทำให้ผมปฎิเสธการเดินขึ้นไปข้างบน เพื่อถ่ายภาพ และตอนนี้ มันก็จะมืดแล้ว

อ้าว!
เค้ายังฝังศพกันเหรอคะ?
พี่ก็คิดว่าเผาที่วัด!
ป่าช้านี่...ฝังไช่มั้ย?