เมืองฝาง เมื่อสายลมหนาวมาเยือน

[Ron Samyan]

หลายๆ ครั้ง ที่มีการพัฒนา ถนนหนทาง ความเจริญทางด้านวัตถุ ย่อมตามมา
จนยากแก่การปฏิเสธ  แต่เราจะทำอย่างไร...
ให้ชาวบ้านที่อาศัยอยู่ คงความวิถีชิวิต แบบดั้งเดิมได้

หากเรามีแผนการพัฒนาที่ยั่งยืน ที่เป็นรูปแบบ ที่ชัดเจน
บนเส้นทางสายนี้ ยังมีอะไรที่น่าค้นหา

[Ron Samyan]

ความหวังลึกๆ เริ่มเข้าสู่จิตใจ หลังจากรถวิ่งผ่านบ้านแม่แดดน้อย ออกมา
ออกเดินทาง ต่อไปข้างหน้า ซึ่งผมเองก็พลาด ตอนขึ้นรถ ที่จะถามพี่คนขับว่า พี่เขาไปถึงไหน
หมู่บ้านไหน  " ไปถึงไหน ก็ถึงนั้นละกัน นะครับ " นั่นคือคำพูดของพี่เขา

แต่สำหรับ ผมแล้ว มันต้องผ่านหมู่บ้าน อีก 2 หมู่บ้าน ก่อนที่ถึงจุดหมายปลายทาง
ซึ่งตอนนี้ ดวงอาทิตย์ ได้เริ่มคล้อยต่ำลง ไกล้ถึงไหล่เขาแล้ว
" สงสัยมืดแน่เลย งานนี้ " ผมคิด ด้วยความกังวล

[Ron Samyan]

สนสามใบ ยืนเรียงรายบนเนินเขา ตลอดสองข้างทาง
ที่คดเคี้ยวไปตามสันเขา  แม้จะนั่งท้ายรถ ที่โบกไปโยกมา หัวสั่นหัวคลอน
ก็อดไม่ได้ ที่จะหยิบกล้องขึ้นมาถ่ายภาพ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
" นี่... ถ้าจอดรถ แล้วมีเวลาหามุมกล้องสักนิด  เอาตั้งกล้องลง คงได้ภาพเด็ดๆ " นั่นคือสิ่งที่ทำได้แค่ เพียงคิด

[Ron Samyan]

หลายๆ ครั้ง จัดองค์ประกอบภาพ บนท้ายรถได้อย่างพอดิบพอดี
แต่พอเสียเวลา ล็อคโฟกัส กับ กดชัทเตอร์ กลับได้ ภาพนี้ แทน
" อ้าว..ไม่ทันซะแล้ว...อดเลย ...ครั้งหน้า จะมาแก้มือให้ได้ "

[Ron Samyan]

ภาพทิวเขา สลับซับซ้อนยามเย็น ไกลจนสุดสายตา
เทือกเขาสูงเสียดฟ้า คงเดาไม่ยากว่าเป็นดอยอะไร...หากมีความรู้ภูมิศาสตร์ของประเทศเรา

ความจริง สถานที่สวยๆงาม ของเมืองไทย มันมีมากมาย
แต่งไม่ได้รับการโปรโมท อย่างกว้างขวาง
ครั้นพอถึงเทศกาลท่องเที่ยวที่ ก็ไปแออัดกันอยู่ ไม่กี่ที่
ห้วยน้ำดัง   ภูชี้ฟ้า  ดอยอ่างขาง  ฯลฯ แม้แต่ปาย ก็โดนนักท่องเที่ยว รุมซะเละเลย

หากการท่องเที่ยวรู้จัก เปิดเส้นทางใหม่ๆ กระจายนักท่องเที่ยวไปที่อื่นๆมั่ง
ก็เท่ากระจายรายได้ ส่งเสริมให้ชาวบ้านในท้องถิ่น เขามีรายได้...
แต่จากที่เห็นทุกวันนี้...การท่องเที่ยว จะไปโปรโมทที่ ที่มันไม่ได้มีผลประโยชน์ กับชาวบ้านเสียเท่าไหร่
เรื่องนี้ การท่องเที่ยว น่าจะลองกลับไปทบทวนบ้างนะ...หรือจะมองแค่ว่า มันเป็นอุตสาหกรรม

[BU_KA]

ระบบประเทศมีปัญหา

[BU_KA]

อยากได้คันลักษณะนี้

[เอมอร 2515]

น้องรอนคะ
 พี่แวะเข้ามาทักค่ะ
จริงๆ แล้วพี่ติดตามอ่าน นิราศของน้องรอนมาตั้งแต่นิราศเมืองฝางแล้ว
ตอนที่น้องรอนให้ตามไปอ่านใน facebook รู้สึกใจหาย
แต่พอบอกว่าหลังปีใหม่ มีunseen กลับมาดีใจอีกครั้ง
พี่เคยไปทำงานอยู่ ลำปาง เชียงราย และงานของพี่อยู่ในหมู่บ้าน ตามท้องทุ่ง ที่นา ตามหมู่บ้าน
อ่านเรื่องและรูปของน้องรอน แล้ว เหมือนได้กลับไปอยู่ในบรรยากาศนั้น อีกครั้ง
เข้ามาให้กำลังใจ ว่า พี่เป็น fan club รุ่นอาวุโส
แม้ว่าไม่มีน้องเสือ แต่พี่ก็ยังชอบปั่นจักรยานอยู่ อยากจะปั่นตามค่ะ
รูปสวยๆทั้งนั้น แถมบรรยายได้ความรู้สึก เหมือนไปเอง
ขอบคุณค่ะ
จะรอรูปต่อไปนะคะ

[Ron Samyan]

ก็ขอขอบคุณ พี่เอมอร 2515 มากนะครับ ที่ติดตามอ่าน
พอดี ที่หายไปหลายวัน ก็ที่ฝาง มีงานฤดูหนาวประจำปี
ก็เลยไปเดินเล่น หามุมเหมาะๆ นั่งดื่ม ดูอะไรๆ เพลินๆ ครับ

พอเสาร์ อาทิตย์ ก็มาเกาะติดหน้าจอ ลุ้นบอลแต่ละลีก
ดูทั้งจอทีวี และดูที่เวบประกอบเป็นระยะ ตามประสาคน หาอะไรทำไปเรื่อย

มาเล่าต่อละกันครับ

[Ron Samyan]

รถปิคอัพ วิ่งกระโผลกกระเผลก ผ่านบ้านแม่แดดน้อย ออกมา
และ เข้าสู่หมู่บ้าน ดงสามหมื่น และก็ผ่านออกมา ที่ทำให้ผมต้องคอยลุ้น และวิตกกังวลตลอดทาง
ว่ารถคันนี้ มีจุดมุ่งหมายปลายทางที่ใด " ทำไม เราไม่ถามพี่เขาแต่แรกนะ "

สองข้างทาง ยังคงมองเห็นสนสามใบยืนเรียงราย ตามแนวสันเขา
" นี่ กว่า 60 กม. ตั้งแต่ บ้านบ่อแก้วมา มีแต่ป่าสน  มิน่าละ ถึงได้ชื่อว่า ป่าสนสามใบที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทย "
ผมนั่งชมวิวท้ายรถ และนึกถึงข้อมูลที่เคยอ่านมา
ท่ามกลาง อากาศเริ่มเย็นยามอาทิตย์ใกล้ลาลับขอบฟ้า

[suriya2513]

ตามมาดู ด้วยความนิยมชมชื่นในฝีมือครับ น้องรอน

[Ron Samyan]

ภาพสนสามใบ  ต้องแสงสุดท้ายของวัน ยังคงสวยสดงดงาม
แต่ยากเกินไปที่จะถ่ายภาพได้ ยามที่แสงน้อย และ นั่งอยู่ท้ายรถ ที่โยกไปมา
หากแต่ถูกบันทึกลงในความทรงจำ อันน่าประทับใจ

และแล้ว รถก็วิ่งผ่าน บ้านแจ่มน้อย หมู่บ้านสุดท้าย ก่อนถึงจุดหมายปลายทาง
" ฝันเราเป็นจริง แน่แล้ววุ้ย...แต่เอ..แล้วพี่เขาจะไปไหนนะ "
จนกระทั่ง รถวิ่งมาถึง บ้านวัดจันทร์ วิ่งผ่านตลาด เลี้ยวขวา มุ่งหน้าสู่ อ. ปาย

ผมให้สัญญาณมือ ให้พี่เขาจอดรถ เมื่อรถวิ่งออกมาจากบ้านวัดจันทร์ ได้ ราว 4 กม.
" อ้าว..เลยเหรอ เดี๋ยวพี่ไปส่งให้ " พี่เขาย้อยรถกลับไปส่ง หลังจากที่จุดที่ผมจะลง
รถวิ่งเลยมาได้ราว 300 เมตร

" ที่นี่ มันเป็นไร เหรอ " พี่เขาถาม " อ๋อ มันเป็น อพป. บ้านวัดจันทร์ ครับ เขามีบ้านพัก และ ลานกางเต็นท์ ด้วยครับ " ผมตอบไป
" อืม แล้วพี่จะไปไหนต่อครับ นี่ "  ผมถาม " พี่จะไปปาย กะไปนอนที่ปาย อีกไกลไหม " พี่เขาตอบและถามมา
" ก็ราว 40 กม. ครับ แต่ ทางลาดยาง ไม่เหมือนที่ผ่านมา แต่ผมว่า ที่นี่น่านอนกว่าครับ พี่ลองติดต่อสำนักงานดู เผื่อจะมีห้องพักว่าง "

แล้วผมก็ได้แยกย้าย จากพี่เขา เป้อันใหญ่ืั่แบกสัมภาระมาเต็มที่ขึ้นด้านหลัง และ เป้เล็กใส่กล้อง สะพายด้านหน้า
จูงเสือภูเขาคู่ใจ ผ่านสนามหญ้า หามุมกางเต็นท์

[Ron Samyan]

ช่วงเวลาสั้นๆ เต็นท์สีส้มสามเหลี่ยมโบราณ ที่ซื้อมาจาก บิ๊กซี บางพลี เมื่อ 15 ปี ที่แล้ว
ซึ่งหาไม่ได้แล้วในยุคนี้ ก็ถูกกางเสร็จเรียบร้อย สัมภาระต่าง ก็จัดเ็ก็บเข้าที่เข้าทาง

" โห พี่ กางเก่งจัง เสร็จก่อนผมอีก " เต็นท์ข้างๆ ที่มากันครอบครัวใหญ่ทักทายผม
" เดี๋ยว คืนนี้มาทานข้าวด้วยกันซิ "  พร้อมกล่าวชวน
" ครับ ขอบคุณครับ "

ไฟฉายอย่างดี เสื้อวอร์มสวมใส่ พร้อมเป้สะพายคู่ใจ
ปั่นเสือออกไปจากลานกางเต็นท์ มุ่งหน้าไปที่ร้านอาหาร ที่อยู่ไกลออกไปราว 3 กม.
ในยามพลบค่ำ

[Ron Samyan]

" อ้าวพี่..ไม่ได้ไปปายเหรอ " ผมประหลาดใจ เมื่อมาเจอพี่เจ้าของรถที่ผมโบกมา
นั่งอยู่ร้านอาหาร พร้อมกับแฟน และลูกสาววัยน่ารัก ป. 3
" พี่เห็นว่ามันค่ำแล้ว เลยไม่อยากเดินทางต่อ กลัวทางเป็นแบบที่ผ่านมา แฟนพี่จะเมารถซะก่อน "
" แล้วได้ที่พักยังครับ "  ผมถามด้วยความเป็นห่วง " พี่จะไปลองติดต่อที่โรงพยาบาลดู เขามีบ้านพักสำหรับรับแขกอยู่ ...ทานข้าวด้วยกันซิ "

" เอ พี่จะไปปาย..ทำไมพี่ไม่ไปทางแม่มาลัย ผ่านห้วยน้ำดัง เส้นนู้นละ ทางลาดยางสบายๆ " ผมถามด้วยความสงสัย
" พี่ไม่เคยมาที่นี่มาก่อน พี่ออกจากเชียงใหม่ แล้วขับตาม GPS เลย "  พี่เขาตอบ
อย่างว่าละครับ GPS มันก็จะให้เส้นทางที่สั้นที่สุด แต่ไม่ได้บอกว่าเส้นทางเป็นอย่างไร  บางทีมันก็พาเราเข้าป่า เข้าเขา
อันนี้ ต้องรู้จักมันให้ดีไอ้เจ้า GPS นำทาง

" ผมโชคดี มากเลยนะครับที่เจอพี่ ไม่งั้นละก็..ได้นอนบ้านบ่อแก้ว แน่เลย " ผมบอกพี่เขาไป จากความรู้สึกที่ทราบซึ้งในน้ำใจ
"  แหม  คนดี อยู่ที่ไหน ก็ไม่ลำบากหรอก " พี่เขาตอบ ด้วยความประทับใจ

" เอ แล้วน้องทำงานอะไร ครับ " พี่เขาถาม
" อ๋อ..ผมเปิดศูนย์กวดวิชา ที่ อ. ฝางครับ ก็สอนฟิสิกส์ กับ คณิตศาสตร์ ครับ  "
" พี่กับแฟนพี่ทายมาตลอดทาง เห็นถ่ายรูปมาตลอด นึกว่าเป็นเจ้าหน้าที่กรมการทาง ตกลงทายผิดทุกคน "
" แบบว่า ผมมันชอบผจญภัยครับ ชอบท่องเที่ยวถ่ายภาพ ครับ "

" แล้ว ครอบครัวละ และอายุเท่าไหร่ แฟนพี่ คาดว่า ราว 36 " พี่เขาถาม
" 40 พอดีครับ ปีนี้  ส่วนครอบครัว ยังไม่มีครับ " ผมตอบไป แอบยิ้มในใจ ที่รู้ว่า ตัวเองดูอ่อนกว่าวัยไป 4 ปี

หลากหลายเรื่องราวที่ร้านอาหาร เล็กๆ ที่ตกแต่งแบบสบายๆ อาร์ตๆ  หน้าโรงพยาบาล
ที่นั่งคุยกับพี่เขา  
และก่อนจาก " พี่ครับ เดี๋ยวค่าอาหารทั้งหมด ผมจ่ายนะครับ " ผมเดินเข้าไปหลังร้าน จ่ายเงินและบอกเจ้าของร้าน
แล้วทิ้งโน๊ตขอบคุณพี่เจ้าของรถ ก่อนจะออกจากร้านมา

[Ron Samyan]

		อ้างถึง			ข้อความของ suriya2513 เมื่อ 17 มกราคม 2554, 11:19:04
	ตามมาดู ด้วยความนิยมชมชื่นในฝีมือครับ น้องรอน

ขอบคุณมากครับ พี่ป๋อง

[Ron Samyan]

ท่ามกลางความมืดมิด และอากาศที่หนาวเย็น ที่ต้องปั่นเสือภูเขากลับมาที่ลานกางเต็นท์
แม้ระยะทางสั้นๆ แค่ 3 กม. แต่ความมืดมิด ที่มีไฟฉายกระบอกเล็กๆ ให้แสงสว่างนำทาง
ก็ทำให้รู้สึก กลัวบ้างเหมือนกัน "  รอน นะ ไอ้รอน  ก็รู้ๆ อยู่ว่าเป็นคนกลัวผี  ชอบหาเรื่องเดือดร้อนทุกที ค่ำมืดทุกงาน "
ผมปั่นไป คิดตามไป ทำให้การปั่นเสือไปด้วยความเร็วสูง...จนกระทั่งมาถึงลานกางเต็นท์ที่วันนี้ คร่ำคราด้วยผู้คนมากมาย จากถิ่นไกล

เต็นท์อื่นๆ ต่างตั้งวงดื่มด่ำ สนทนาเรื่องราวต่างๆ หน้าเต็นท์ กับสนุกสนาน
พร้อมเสียงเพลง และบรรเลงกีตาร์ เบาๆ มาเป็นระยะๆ

ในค่ำคืนที่ดาวพร่างพราวระยิบระยิบเต็มท้องฟ้า
ไม่มีสายลมหนาว แต่น้ำค้างที่ที่ตกลงมาตลอด จนเปียกไปหมด สร้างความหนาวเย็นเข้าจับใจ
คงมีเบียร์สิงห์ 3 กระป๋อง ที่เป็นเพื่อนคู่ใจ ให้ผมได้นั่งคิดถึงถึงเรื่องราวต่างๆ  อยู่เงียบๆ คนเดียวหน้าเต็นท์
ภายใต้แสงสว่างจากเทียนเล่มเล็กๆ  ท่ามกลางที่อากาศหนาวเย็น...

[Ron Samyan]

เสียงนักท่องเที่ยว ตะโกนเรียกกันไปมา และพูดคุยถึงการนอนหลับเมื่อคืนนี้
" เมื่อคืน น้ำค้างหยดทั้งคืนเลย ตอนลุกมาเข้าห้องน้ำ 11 ํ C ตอนนี้ 15 ํ C เดี๋ยวเราไปถ่ายรูป ที่อ่างน้ำกัน เขาบอกว่า เหมือนปางอุ๋ง "
เสียงนักท่องเที่ยวเต็นท์ ไกล้ๆ คุยกัน  

ก่อนที่ผมจะลุกออกจากเต็นท์ ไปทำภาระกิจส่วนตัวเสร็จสรรพ
แล้วสะพายกล้อง และขาตั้งกล้อง เดินมุ่งหน้าไปที่อ่างเก็บน้ำด้านบน เหนือที่ทำการ
ก็มาถึงในยามที่ ดวงอาทิตย์ กำลังจะโผล่พ้น ชายป่าสนสามใบ
มีสายหมอก ที่หนาจัด โอบล้อมผืนป่า ...

อรุณรุ่งของวันใหม่ เริ่มขึ้นแล้ว
ณ บัดนี้  ...ได้เวลาเปิดตัว ต. บ้านวัดจันทร์ ซึ่งต่อมาเปลี่ยนมาเป็น อำเภอล่าสุด จ.เชียงใหม่
เรื่องราวต่างๆ ของการเดินทาง  จะถูกบันทึก XD Card และความทรงจำอันน่าประทับใจ
ได้เริ่มขึ้นแล้ว...

[Ron Samyan]

เล่าเรื่อง... เปิดไตเติล มาซะนาน...
ก็เพิ่งจะมาเปิดตัว เริ่มเรื่องตอนนี้...สงสัยเรื่องยาวจริงๆ งานนี้
แบบว่า เลียนแบบหนังฝรั่ง...ต้องเปิดเรื่อง ให้น่าติดตามก่อน
แต่หลังจากนั้น..ค่อยว่ากันอีกที

[เอมอร 2515]

    โชคดีมากนะ ที่ได้พบเพื่อนร่วมทางที่ดี
    วันนี้ที่ฝางหนาวมากไหม กรุงเทพ ยังหนาวเลย
    ไม่เป็นไรหนาวแค่ไหน ก็ขอให้มีแรง มาเล่าต่อก็แล้วกัน แฟนๆรออยู่ค่ะ
     ติดตามตอนต่อไป 
       

[Ron Samyan]

ขอบคุณมากครับ พี่เอมอร
ติดตามไปเรื่อยๆนะครับ ...อย่างน้อยๆ
ผมก็รู้ว่ามีคนอ่าน...ผมก็จะได้เขียนครับ...

[pusadee sitthiphong]

มีคนอ่านและดูแน่น๊อนค่า

[Ron Samyan]

สนสามใบตามแนวสันเขา ด้านล่างมองเห็นเป็นเงาลางๆ
กับสายหมอกจางๆ ที่ไหลเป็นสายเคล้าคลอไปกับผืนป่า  ปานท้องทะเล
ยามที่ดวงอาทิตย์ โผล่พ้นขอบฟ้า เปล่งประกายสาดแสงสีทอง ยามเช้า

" เฮ้ย ตรงนี้สวยดี หวะ " นักท่องเที่ยวกลุ่มหนึ่ง ที่เดินตามหลังมา
บอกให้เพื่อนรอ เพื่อหยุดถ่ายภาพ ตรงจุดเดียวกับที่ผมยืนอยู่
พร้อมกับส่งรอยยิ้มมิตรภาพ มาที่ผม
 

[Ron Samyan]

		อ้างถึง			ข้อความของ pusadee sittipong เมื่อ 17 มกราคม 2554, 20:59:44
	มีคนอ่านและดูแน่น๊อนค่า

อ้าว..มีพี่ป้อม มาอีกคน สวัสดีปีใหม่ครับ พี่ป้อม

[Ron Samyan]

หลายๆ ครั้ง ณ จุดที่ๆ เดียวกัน ต่างวัน ต่างเวลา
ให้ความรู้สึกที่ ต่างอารมณ์ ต่างความรู้สึก
แม้สถานที่ๆ เดิม ๆ  

จนหลายๆ ครั้ง ที่ผมต้องหวนย้อนกลับคืน บนเส้นทางเดิม
เพื่อเก็บภาพถ่าย ของความทรงจำ หรือ เพื่อดูการเปลี่ยนไป
สำหรับที่นี่แล้ว  ครั้งนี้ ไม่ใช่ครั้งแรก แต่เป็นการหวนกลับคืนสู่ ครั้งที่ 2
จากที่ห่างเหินไป ร่วมกว่า 7 ปี...

[Ron Samyan]

หรือแม้แต่ สภาพของแสงที่แตกต่างกันเพียงเล็กน้อย
ก็ให้ ความรู้สึกมุมมองที่แตกต่างออกไป

และในการเดินทางครั้งนี้  มีอะไรที่เปลี่ยนไป...
มันคงหลากหลายเรื่องราวทีเดียว
แต่ที่แน่ๆ...อารมณ์ และความรู้สึกที่สึก ที่ผมสัมผัสได้
ตลอดการเดินทาง 5 วัน 4 คืน  กับที่แห่งนี้