เมืองฝาง เมื่อสายลมหนาวมาเยือน

[Ron Samyan]

โดยปกติแล้ว เวลาเราออกไปเที่ยวที่ไหนๆ
เราก็อยากได้เห็นธรรมชาติที่ยิ่งใหญ่ อลังการ แล้วเก็บภาพถ่ายไว้ในความทรงจำ

แล้วหากวันนั้น เกิดว่า ท้องฟ้าไม่เป็นใจ เราก็คงได้ภาพที่ถ่ายออกมาได้ไม่ดี
โดยเฉพาะหน้าฝน อย่างนี้
แต่ก็เป็นผลดีที่เราจะได้เห็นความเขียวสดของดอกไม้ดอกหญ้า ริมทาง
แม้จะเป็นแค่วัชพืช ที่ใครๆ ผ่านไปผ่านมา ก็ไม่มีใครให้ความสนใจ

และสภาพแสงที่นุ่มนวล แบบนี้ละ หากเรา ก้มนั่งลงกับพื้นสักนิด
ก็จะได้ภาพแบบนี้มากมายหลากหลาย ตามแต่จินตนาการของแต่ละคน
 

[Ron Samyan]

ดอกหญ้าริมทาง หรือตามท้องทุ่งนาหน้าฝนนี่ มันมีมากมายหลากหลายชนิด
พบเห็นได้ทุกหนทุกแห่ง แต่ก็ส่วนใหญ่ไม่รู้จักชื่อ

และหน้าฝนนี้ละ ท้องฟ้าไม่ค่อยมีแสงมารบกวน
ให้ภาพมันด่างๆ หรือหลังฝนตกใหม่ๆ แสงนุ่มนวล
บางทีได้หยดน้ำที่เกาะตามต้นไม้ใบหญ้า

ส่วนมุมกล้องนี่ ยอมรับว่ามีให้เลือกมากมาย
ท้องทุ่งนานี่ละ มีอะไรให้ถ่ายภาพเสมอ
 

[Ron Samyan]

วันนี้ สายลมเย็นๆ พัดมาทั้งวัน
บรรยากาศคล้ายต้นฤดูหนาว  นับจากนี้ไปไม่นาน
สายลมหนาวที่คอยรอ จะมาเยือนเมืองฝางอีกครั้ง

ท้องทุ่งข้าวสีทอง ที่พริ้วไสวไปกับสายลม ในวันที่ท้องฟ้าสดใส
นกอพยพหลายเผ่าพันธุ์ จะพบเห็นได้ง่ายตามท้องทุ่ง

สายหมอกที่เคล้าคลอไปกับท้องทุ่งยามเช้า
ดวงอาทิตย์ สาดส่องแสง สีทอง เปล่งประกายบนท้องฟ้ายามเย็น

ทะเลหมอกยามเช้า สลับกับเทือกเขา สุดสายตา
นางพญาเสือโคร่ง บานสะพรั่ง ตามยอดดอย
ท่ามกลางอากาศที่หนาวเย็นยะเยือก

เรื่องราว เหล่านี้ จะนำมาให้ชม แบบสารคดีท่องเที่ยวเชิงโรแมนติก ดรามา
เมื่อสายลมหนาวมาเยือน ในอีกไม่นาน
 

[Ron Samyan]

ก่อนที่จะมาเป็น เมืองฝาง เมื่อสายลมหนาวมาเยือน

ค่ำคืนหนึ่ง ในผับแห่งหนึ่งในเมืองฝาง
มุมหนึ่งของร้าน ได้มีน้องคนหนึ่ง นั่งโต๊ะข้างๆ  ทราบว่า เป็นสถาปนิก
ที่มาทำงาน ออกแบบภูมิทัศน์ อุทยานแห่งชาติดอยฟ้าห่มปก

น้องเขาเข้าทักทาย และพูดคุยด้วย
เรื่องราวต่างๆ เกี่ยวชีวิตของแต่ละคนได้พูดคุยกันอย่างเป็นกันเอง
สลับกับการยกแก้วขึ้นมาชนกันเป็นระยะๆ
โดยมีเสียงดนตรีบนเวที  ขับกล่อมบรรยากาศการสนทนา
 

[Ron Samyan]

" นอกจาก สอนหนังสือ แล้วพี่อยากทำอะไรเหรอครับ ฟังพี่พูดแล้ว
ผมว่าพี่เป็นคนมีอุดมการณ์ และ ความใฝ่ฝันที่ดีเลยนะ " น้องเขายิง คำถามมา

" พี่ก็ว่า อยากถ่ายภาพเขียนหนังสือ นะครับ แต่พี่เขียนไม่เก่งนะ " ผมตอบ
" พี่เองก็ชอบงานเขียน ของนักเขียนหลายๆ คน ไม่ว่า จะเป็น คุณ ธีรภาพ โลหิตกุล  นักเขียนสารคดี สุดยอดคนหนึ่ง
 คุณ ดวงดาว สุวรรณรังษี อดีต บก.อสท.
หรือแม้แต่ คุณ จิระนันท์ พิตรปรีชา   คุณ อังคาร กัลยาณพงศ์ นี่ก็ชอบนะ "  ผมเสริม ข้อมูลไปอีก
" ผมว่า ไม่จำเป็นเลยนะ พี่อยากเขียนอะไร พี่เขียนไปเลย เขียนบนความรู้สึกของพี่ จริงๆ
ผมคุยกับพี่แล้ว พี่น่าจะเขียนได้ดีเลยละ  แต่พี่ยังไม่ได้ลองเขียน " น้องเขาพูด จากที่เขาก็เป็น อาร์ตติสต์ คนหนึ่ง

" พี่เคยดูหนังเรื่อง The Bridges of Madison County ยังครับ " น้องเขาถาม

[Ron Samyan]

คนคนหนึ่ง มีชีวิตอยู่บนความฝัน อยากทำนั่นทำนี่
อยากมีชีวิตเดินทางบนความฝัน  แต่ชีวิตหลังการแต่งงาน
ความฝันที่เคยใฝ่ฝันกลับไม่ได้ทำสักอย่าง ต้องทำหน้าที่ ภรรยาที่ดี
ดูแล สามี และลูกๆ แม้ครอบครัวจะอบอุ่นเพียงใด แต่หาใช่ความฝันของเธอ
 " ความฝันของฉันมันจบลง ตั้งแต่วันที่ฉันตัดสินใจแต่งงานแล้วละ " ประโยคอมตะ ของฉากหนึ่งในเรื่องนี้

ในขณะที่ คนอีกคนหนึ่ง เดินทางไปตามความใฝ่ฝัน แม้ไม่ได้พบกับกับฝันที่เป็นจริงสักครั้ง
" ทุกวันนี้ ผมยังเดินทางแห่งความฝัน แม้ว่าตัวผมเองก็ไม่รู้ว่า ฝันนั้นจะมาถึงวันใด "
นั่นคือ ข้อความ ที่ติดไว้กับข้างรถปิ๊คอัพ คันเก่าๆ ของคุณ Clint Eastwood
ที่รับบท นักแสดงและผู้กำกับ

เมื่อสองคน มาพบกัน เรื่องราวต่างๆ ของชีวิต
ของคนสองคนจึงเกิดขึ้น  ถูกบันทึกเก็บไว้ ให้รุ่นลูกได้มาอ่านเจอ

ใครดูหนังเรื่องนี้ จนจบแล้วไม่หลั่งน้ำตา
ก็ว่าแปลกคนละครับ

แกะข้อมูลมาจากความทรงจำได้ ถูกบ้าง ผิดบ้าง นะครับ
หนังเรื่องนี้ ดูนานละ  สงสัยต้องดูซ้ำอีกรอบ

 

[Ron Samyan]

หลังจากนั้น คิดอยู่นาน  หลายปีทีเดียว
พอดีมาเจอเวบนี้เข้า แรกๆ ก็แค่อยาก เอาภาพเล่าให้เพื่อนๆ ฟัง เล่นๆ
เล่าไปเล่ามา บางครั้ง ก็สนุกดี  นานๆไป ก็เริ่มที่จะไร้สาระเกินไป ออกนอกลู่นอกทางบ้าง

อาจมี บางครั้งเสียความรู้สึกบ้าง กับบางคนที่ชอบใส่หน้ากาก
สร้างภาพพจน์แค่ให้ดูดี แต่ไม่รู้จักสร้างสรรค์งานออกมา
จนอยากจะหยุดเล่า หนีเข้าไป Facebook และพันธุ์ทิพย์
แต่กำลังใจจากพี่ๆ โดยเฉพาะพี่หนิง คอยให้กำลังใจ ทั้งหน้าไมค์ และ หลังไมค์ ตลอด

จนได้หวนกลับมาเล่าเรื่อง ต่ออีกครั้ง
ต่อไปก็นี้ จะไม่ฟังเสียงนกเสียงกาแล้ว

" รู้สึกยังไง ถ่ายทอดอารมณ์ และความรู้สึก ไปตามนั้น "

[Ron Samyan]

ที่เล่านั้น ก็ป็นเพียงแค่ Title บางส่วนเท่านั้น
ภาพในสต๊อค มีมากมาย จนคัดไม่ถูกว่า จะเริ่มเรื่องไหน ไปก่อน
ไม่ว่า จะเป็น ขุนเขา ท้องทุ่ง ดอกไม้ใบหญ้า วิถีชีวิตผู้คน วัดวาอาราม
  
ที่เล่าสลับไป สลับมา แต่ละแบบ
เพื่อให้ดูหลากหลาย แต่เป็นแค่ตัวอย่าง เท่านั้นนะครับ

คราวนี้จะเริ่มเรื่องละนะ
 " Here we go "

[แจง-24]

ดูภาพแล้วต้องถอนใจอย่างมีความสุข

เฮ้อ...!!! สวยทู้กกกภาพ... เมืองไทยที่รักของฉัน

คำเขียนก็ลื่นไหล...อ่านเพลินค่ะ น้องรอน

[jeam]

ชอบบบบบ....มากครับ

[Pete15]

สวัสดีครับ น้อง รอน สามย่าน พี่ปิ๊ดเป็นคนหนึ่งที่เข้ามา ผ่อนคลายจากภาพต่างๆพี่ปิ๊ดเป็นอดีต ตากล้องสมัยใช้ฟิล์มชอบถ่าย
ภาพประเภทธรรมชาติ และ ภาพ close upเล่น slide มี studio ทุกอย่างภายใน บ้าน อัด ล้าง ย่อ ขยาย เอง พอกล้อง Digital เข้าสู่ตลาด พี่ปิ๊ดก็ปรับตัว วางความรู้ของตัวเองไว้เฉยๆ ( เลิก ) ตอนนี้ก็ได้แต่ชื่นชม ผลงาน ต่างๆที่ น้องๆได้มา  post ลงไว้
ทำให้เกิด ความสุขทางใจ ได้เข้ามาชม เสมอๆ แต่ชมเงียบๆ ขอบคุณสำหรับ กระทู้และภาพ  ... ชวนน้องฟังเพลง

                             <a href="http://www.youtube.com/watch?v=BQnF5aRNQF4" target="_blank">http://www.youtube.com/watch?v=BQnF5aRNQF4</a>

[Ron Samyan]

ดอกหญ้าเล็กๆ ชนิดหนึ่ง พบเห็นได้ง่าย ตามท้องทุ่งนา
หากไม่สังเกตุดีๆ ก็ ไม่ค่อยเห็นความแตกต่างมาก เพราะว่าสีมันจะไปกลมกลืนกับสภาพแวดล้อม
ต้องเดินเบี่ยงหามมุมกล้อง นานพอสมควร

ในระหว่างที่ผมกำลังเดินหามุมกล้องอยู่ นั่งก้มๆ มองหามุมกล้อง
เพราะว่าดอกหญ้า มันอยู่ต่ำมาก และดอกหญ้านี้ มันอยู่ริมทางถนน
ชาวบ้านที่ขี่จักรยานผ่านมาจอดแวะถามเป็นภาษาเมือง " อะหยังนะ "
ทำเอาผม อดยิ้ม ขำๆ กับตัวเอง อยู่เหมือนกัน

ก่อนหน้านี้ ไม่กี่วัน ก็เจอเรื่อง ทำนองแบบนี้
ตอนไปด้อมๆ มองๆ ดูเอื้องหมายนาในพงหญ้า ว่า " ดักนกเหรอ "

[Ron Samyan]

บางครั้งบางคราว จิตอ่อนล้า จากการทำงาน
ในแต่ละวัน มีเรื่องราวมากมายให้ขบคิด จิตย่อมอ่อนล้าเป็นธรรมดา
จนกลายเป็นว่า จิตขาดพลัง จะคิดจะอ่านเรื่องราวใดๆ ก็พลอยให้ตัดสินใจพลาดพลั้งไปได้

หลบหนี ออกจากตัวเมืองที่แสนวุ่นวาย ด้วยรถรา มาหน่อยเดียว
ข้าวห่อสำหรับมื้อกลางวัน สมุดบันทึกเล่มเล็กๆ กล้องคู่ใจ
ใส่เป้สะพาย ขึ้นหลังเสือ ออกมาได้เพียงชั่วครู่
ก็ได้มุมสงบๆ  ริมท้องทุ่งนาที่เขียวขจี ที่มีดอยฟ้าห่มปกเป็นฉากหลัง
เสียงนกร้องขับกล่อมไปตามทุ่ง ด้วยบรรยากาศของสายลมเย็นๆ
เพียงแค่นี้  ก็ช่วยให้จิตใจให้ผ่อนคลาย ได้มากทีเดียว

[Ron Samyan]

อาจมีบางครั้ง ที่ต้องนั่งมองท้องทุ่ง อยู่ได้เป็นวันๆ
โดยที่ไม่ได้คิดอะไร มากไปกว่า ชมความสวยงามของท้องทุ่ง
เหล่าฝูงนกที่ลงหาปลา สายลมที่พัดผ่านยอดใบข้าว
เมฆฝนที่วิ่งเคล้าคลอบนยอดดอยสูง

การเผ้ามองสิ่งใดสิ่งหนึ่ง สงบๆ เงียบๆคนเดียว ด้วยจิตใจที่เบิกบาน
มันมีคุณค่่ามากกว่า ไปทำนั่นทำนี่ ที่ทำให้จิตมัวหมอง จิตขุ่นมัว
ก็อาจมีบ้าง ที่บางคนคิดว่า เป็นเรื่องไร้สาระ ใช้เวลาว่างไม่เป็นประโยชน์
แบบนั้นก็ต้อง ก็ควรไปทบทวนตัวเองบ้างเหมือนกันว่า เข้าใจหลักพุทธศาสนากันแบบไหน

[Ron Samyan]

หรือแม้แต่ การเผ้าสังเกตุ สายลมที่พัดผ่าน ดอกไม้ใบหญ้า
ตามท้องทุ่ง ด้วยจิตใจที่สงบ หรือ จิตเบิกบาน
ก็เป็นวิธีการหนึ่ง ที่เรียกว่า กรรมฐาน

วีถีชีวิตตามชนบท ท้องไร่ ท้องนา อาจไม่ได้ร่ำรวยด้วยทรัพย์สินเงินทอง
แต่วิถีชนบท มันมีความสวยความ สงบ เบิกบาน
เหมาะแก่การฝึกจิตได้ดีทีเดียว ซึ่งเป็นสมบัติล้ำค่าที่ตามติดตัวเราไปตลอด
ข้ามภาพข้ามภูมิ  แม้ร่างกายจะละสังขารไปแล้ว

[Ron Samyan]

แคแสด สีสันบาดตาบาดใจ ออกดอกบานสะพรั่งเต็มต้น
ตามริมทางก่อนลงสู่ท้องทุ่ง จะพบเห็นได้มากมาย หรือแม้แต่ ริมถนนทางเลี่ยงเมืองฝาง

ยังไม่แน่ใจว่า แคแสดนี้ ออกดอกในฤดูกาลใด ผ่านมาผ่านไป
ก็เห็นออกดอกบานตลอดทั้งปี 

[Ron Samyan]

สีสันที่จัดจ้านของแคแสด ยากจะหาดอกไม้ยืนต้นชนิดใดมาเทียบได้
ออกดอกเป็นพุ่มขนาดใหญ่ แล้วยังบานเต็มต้น
ตัดกับสีเขียวสดของใบ หรือ เป็นฉากหน้าแห่งท้องทุ่งนา
ในวันฟ้าใส

หากวันไหน สภาพอากาศดี และแสงเหมาๆ
จะมีมาให้ชมแบบไห้ห็นทัศนียภาพโดยรอบ
  

[Ron Samyan]

เล่าเรื่องหน้าฝน ยังไม่ทันไร
เมื่อวานนี้ ดันมีสายลมหนาวพัดผ่านเข้ามาเยือน
วันนี้ อารมณ์พาไป ก็เลยปั่นเสือตะลอน หาท้องทุ่งนาที่มันเริ่มมีสีทองบ้าง

ปั่นไปหลายที่เหมือนกัน กว่าจะหาเจอ พอเอากล้องออกมา
ดวงอาทิตย์ ดันหายเข้ากลีบเมฆไปเสียอีก สีทองของทุ่งข้าว
เลยไม่เปล่งประกายเท่าที่ควร

[Ron Samyan]

แม้จะเป็นช่วงของฤดูฝน และใกล้จุดนี้เอง เพิ่งโดนน้ำท่วม
แต่ในช่วงห่างกัน ไม่กี่วัน  ท้องทุ่งนาอีกแห่ง กลายเป็นสีทอง ออกรวง รอเก็บเกี่ยว
รอรับกับสายลมหนาว ที่เริ่มมาเยือน

แต่คิดว่า อีกไม่กี่วัน สายลมหนาวคงหายไป
แล้วกับมาสู่สายฝน อีกตามเคย

[Ron Samyan]

ภาพชาวนา ร่วมลงแรงเกี่ยวข้าวตามท้องทุ่งนาเริ่มจะเลือนหายไป
เมื่อเทคโนโลยีสมัยใหม่เข้ามาแทน
ด้วยรถเกี่ยวข้าวที่ทำงานได้เร็ว และมีประสิทธิภาพกว่า
แต่หลังเก็บเกี่ยวแล้ว ภาพความสุขของชาวนา
ที่ต่างตั้งวงกลางท้องทุ่งนา หรือกระต๊อบ ยามเย็น
ยังมีให้เห็น ไม่ได้เลือนหายไปอย่างใด

[Ron Samyan]

จะมุมกว้าง หรือมุมแคบ ท้องทุ่งนาแห่งนี้
มันมีมนต์เสน่ห์ สวยงามด้วยท้องทุ่ง และทิวเขา ที่มีสายลมเย็นๆ พัดผ่าน
เสียงนกร้องไปตามทุ่ง ขับกล่อม ความเงียบแห่งท้องทุ่ง
ตลอดจน วิถีชีวิตชาวนา ที่อยู่กันอย่างอบอุ่น

[Ron Samyan]

กระต๊อบกลางท้องทุ่งนาข้าว เทือกเขาสลับซับซ้อน
ในสายหมอกที่บางเบา เป็นฉากหลัง ในยามเย็น
จนยากที่จะหักใจ ตัดมุมกล้อง มุมใดมุมหนึ่งออกไป

หากแต่ว่าการปรากฏต่อสายตาที่เห็นจริงๆ
เป็นมุมกว้าง และสัมผัสบรรยากาศได้อย่างแท้จริง

[Ron Samyan]

หากถามว่า ผมชอบภาพไหน ผมคงยากที่จะหักใจ
ตัดภาพใดภาพหนึ่งออกไป
หลังลงจากหลังเสือ  เดินไปเดินมา  หยุดยืนชม ด้วยอารมณ์ที่เบิกบานใจ
จินตนาการ ถึงสิ่งที่เห็น ว่าในภาพนั้น ควรมีอะไร และอยู่ตำแหน่งไหน
จนได้จุดที่ชอบแล้ว  การถ่ายภาพ จึงเกิดขึ้นตามมา

[Ron Samyan]

แม้จะเป็นทุ่งข้าว ขนาดเล็กๆ ที่ออกรวงไปก่อนทุ่งข้าวแปลงอื่นๆ
แต่ มันก็พร้อมรับกับ สายลมเย็นๆ ที่พัดมาทั้งวัน  ตามดอยสูงที่เคยเห็นเป็นเมฆฝน
กลายเป็นสายหมอก จางๆ เข้ากับบรรยากาศได้เป็นอย่างดี

จะว่าไปแล้ว ช่วงปลายฝนต้นหนาว คือช่วงที่สวยที่สุดของธรรมชาติ
หากหลังจากนั้นไป ความแล้ง จะเข้ามาเยือน
แต่สำหรับเมืองฝางแห่งนี้ น้ำท่าอุดมสมบูรณ์ จะเห็นท้องทุ่งข้าวได้ทั้งปี

[Ron Samyan]

ความสวยงาม ความยิ่งใหญ่ของธรมชาติที่ใดๆ
สถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ ที่มนุษย์วิจิตรปั้นแต่งขึ้นมา ก็มีความสวยงามกันไปแต่ละรูปแบบ

แต่ความสวยงามของท้องทุ่งข้าว ที่ผันเปลี่ยนไปตามฤดูกาล
ที่ปั้นเสริมเติมแต่ง ด้วยสรรพสิ่งทั้งปวงที่มีอยู่ตามท้องทุ่ง
ได้อย่างลงตัว
มันให้อารมณ์ และความรู้สึก ที่เป็นอมตะในดวงใจใครหลายๆคน
หากครั้งหนึ่ง คุณเคยนั่งอยู่ในท้องทุ่งข้าว