อาลัย พี่นภดล คนตีแบด

[yyswim]

96
คุณพ่อมือใหม่  โอ วรุต

[yyswim]

97
แม่กวาง + พ่อน๊อต + ลูกทั้ง2อง

[yyswim]

98
พ่อ กับ หนูพิ๊ง 

[yyswim]

99
พ่อ กับ ปู ไปรยา

[yyswim]

100
พ่อหนุ่ย อำพล กับ ลูก

[yyswim]

เรื่องข้างล่างนี้ ไม่เหมาะเลย  กับ เพื่อนๆ  พี่ๆ  น้องๆ ที่อยากจะมองโลกสดใส


เพราะเป็นเรื่องที่ ผู้ป่วยเอดส์ เขียน


ขอ ให้  ชั่ง ใจ  ก่อน  จะ  อ่าน



ผมอ่านเรื่องนี้แบบปล่อยวาง ไม่ได้มองโลกแง่ร้าย ไม่ได้นำมาคิดถึงซ้ำ ไม่ได้นอนฝันร้าย


ก็เลยอ่านได้เหมือนอ่านข่าวๆหนึ่ง




ผมนำมาจากกระทู้นี้


http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L8609771/L8609771.html#87





วันนี้ไป ร.พศรีธัญญา ได้มาอีก 1 โรค แล้วจ้า       


สวัสดีจ้าพี่น้อง

วันนี้วันเอดส์โลก  วันของชาวเราอีกแล้ว ช่วงวันเอดส์โลกทีไร พวกผู้ติดเชื้ออย่างเราๆจะได้รับความสนใจขึ้นมา 1 วันค่ะ  จะมีคนติดต่อขอสัมภาษณ์ เชิญไปออกรายการวันเอดส์โลกหลายช่อง  ปีนี้ปฏิเสธหมดอ่ะคะ  ไม่พร้อม และ ไม่อยากเสี่ยงแล้ว เพราะต้องยอมรับว่าสื่อทางโทรทัศน์ไว้ใจค่อนข้างยาก  เคยไปออกรายการแล้วเขาสัญญาจะทำเบลอให้ ปรากฎเบลอแบบต่ำสุดเหมือนไม่ได้ทำอะไรเลยอ่ะคะ  ก็ตายไปเลย มีเพื่อนเห็น แล้วโทรมาถามเลย โชคดีเป็นเพื่อนสนิท ที่นิสัยดี ก็เลยรอดไป


ต่อจากนั้นมาก็เลยไม่ค่อยไว้ใจสื่ออ่ะคะ  ปีนี้ก็เลยปฏิเสธหมด วันนี้มีรายการหนึ่งก็ส่งเพื่อนในเว็บไปให้สัมภาษณ์แทน เพื่อนไม่ได้ติดเชื้อเลยให้ไปได้ เพราะหัวข้อคือ "จิตอาสา"  คุยกันว่าทำไมมาเป็นเพื่อนกับคนติดเชื้อ มาทำงานช่วยคนติดเชื้ออะไรทำนองนี้อ่ะคะ


ส่วนเราเลือกไปพวกบรรยายเรื่องเอดส์ตามโรงเรียนและมหาวิทยาลัยอ่ะคะ  ไปบรรยายมีคนเห็นเราเยอะก็จริง แต่มันไม่ได้ออกสื่อ ไม่ถ่ายรูป  แล้วเราก็คิดว่าเราเอาชีวิตตัวเองไปเป็นบทเรียนให้คนอื่น ไปเป็นวิทยาทาน มันคงเกิดประโยชน์ดีกว่า   เมื่อวันเสาร์ไปมาโรงเรียนหนึ่งแล้ว วันพฤหัสนี้ มีบรรยายที่ธรรมศาสตร์ ท่าพระจันทร์ เป็นโอกาสดีที่จะได้ไปเดินรำลึกความหลังสมัยเป็นนักศึกษา  แล้ววันที่ 15 ก็บรรยายธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต อันนี้ย้อนอดีตกันไกลสมัยเรียนปี 1


วันนี้ตอนแรกว่าจะไปให้กำลังใจเพื่อนๆที่สถานีโทรทัศน์ แต่แล้วเปลี่ยนใจ บอกเพื่อนว่าขอเราไปหาหมอดีกว่า ทนตัวเองไม่ได้ อาการไม่ค่อยดีมาพักใหญ่ๆแล้ว


อาการที่ว่าไม่ใช่ป่วยกายอ่ะคะ (จริงๆกายป่วย แต่ก็นิดๆหน่อยๆ ไม่มากมาย)  ที่ป่วยมากอ่ะ "ใจ"  พักหลังๆอาการกำเริบเยอะค่ะ รู้สึก ใจอ่อนแอ ทุกข์ง่าย ท้อง่าย หงอยเหงา เศร้าซึม ร้องห่มร้องไห้ง่ายดายมาก น้อยใจในชีวิต เบื่อชีวิต อยากตาย อยากอยู่คนเดียว และความอดทนน้อยลง ทนอะไรไม่ค่อยได้ จะโกรธง่าย เบื่อง่าย  ขี้หงุดหงิด


เลยคิดว่าสงสัย "ใจ จะ ป่วยหนัก"  ก็พยายามเยียวยารักษาตัวเองนะคะ ไหว้พระ สวดมนตร์ ไปเที่ยว ไปชอบปิ้ง หาอะไรอร่อยๆกิน  มันก็ดีขึ้นเป็นพักๆ มันแก้ที่ปลายเหตุอ่ะนะ  ก็เลยรู้สึกทนไม่ได้กับปัญหา จึงตัดสินใจว่า จะไปโรงพยาบาล


แต่จะไปโรงพยาบาลที่มีประกันสังคม และ เรารักษา HIV อยู่ก็ไม่ได้ ไม่มีแผนกจิตเวช และ คุณหมอประจำตัวเราก็มองโลกในแง่ดีมากเกินไปนิดนึง เราเคยปรึกษาปัญหาอาการแบบนี้แล้ว แต่คุณหมอบอกว่า เราคิดมากไปเอง ไปหาอะไรที่ชอบกินซะ แล้ว นอนหลับ เดี๋ยวก็หาย  ซึ่งมันก็อาจจะหายถ้าใจไม่ป่วยมาก


แต่ตอนนี้รู้สึกใจจะป่วยมากแล้ว และ ไม่อยากให้อาการหนักไปกว่านี้อ่ะคะ รอไม่ไหวแล้ว  วันนี้เลยพาตัวเองไป โรงพยาบาลศรีธัญญา เลย


อันนี้ก็เป็นอีกเรื่องที่คนไทยมักเข้าใจอะไรผิด จริงๆแล้วคนไปศรีธัญญา ไม่ได้แปลว่า เขาเป็นบ้า นะคะ  คนมีปัญหาสุขภาพจิต(แบบเรา) ก็รักษาที่นี่ได้ และการมีปัญหาสุขภาพจิต ไม่ได้แปลว่า บ้า อ่ะ การไปหาหมอจิตเวช ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกประหลาดนะ


วันนี้ก็เลยไปเองคนเดียว ไปแต่เช้า ทำบัตรคนไข้ ก็ฮาๆดี เพราะทุกโต๊ะที่ไปติดต่อเขาจะถามว่า พาญาติมารักษาเหรอค่ะ  ถามบ่อยจนระแวงว่าเขามองเห็นใครที่เรามองไม่เห็นมากับเราด้วยเหรอ


ก็ตอบไปว่า เปล่าค่ะ มาคนเดียว มารักษาเองค่ะ.....


เสร็จขั้นตอนการทำประวัติต่างๆ ก็ได้บัตรคนไข้มาไว้พกพาเล่น  เอาเก็บใส่กระเป่าสตางค์ แล้วก็ขำๆตัวเองอ่ะ ใครเก็บกระเป๋าเราได้ เขาต้องสงสารแล้วรีบเอามาคืนแน่ๆ เพราะมีทั้งบัตรคนไข้คลีนิคนิรนาม บัตรโรงพยาบาลบำราษฎร์นราดูร นี่มีบัตรศรีธัญญาเพิ่มมาด้วย


ต่อไปก็ไปคุยกับนักจิตวิทยา  คุยสบายๆ ถามประวัติ ให้เล่าเรื่องตัวเอง  ชวนคุยกันเรื่องโน้นนี้นั้น แล้วก็วกมาว่า มาหาหมอเพราะอะไร  คิดว่าอะไรทำให้เครียด อะไรทำให้ทุกข์  คือเขาก็จะพยายามให้เราคิดเอง แล้วเขาช่วยแนะนำ  ก็คุยกันไป ชั่วโมงกว่าๆ  (สงสัยประเด็นเราเยอะ)


ต่อมาก็เข้าไปคุยกับคุณหมอ อีกเกือบชั่วโมง  สรุปคร่าวๆ คุณหมอบอกว่า เรามีอาการของ "โรคซึมเศร้า" ซึ่งคนเดี๋ยวนี้เป็นกันเยอะ และในหมู่คนป่วยด้วยโรคเรื้อรังอย่างเราก็เป็นเยอะ เพราะมันมีแรงกดดันจากปัญหาต่างๆมากมาย


ของเราคุณหมอบอกว่า มันมีปมเรื่องครอบครัวด้วย เรื่องโรคที่เป็นด้วย  เรื่องงานที่ทำด้วย เพราะงานช่วยคนอื่นนี่มันเครียดและน่าเบื่อ  รวมๆหลายเรื่องเข้าด้วยกันก็เลยมีปัญหา ซึมเศร้า เหงา ทุกข์ น้อยใจในชีวิต เบื่อโลก


คุณหมอชมว่า เก่งนะ  ที่สังเกตุอาการเบื้องต้นเองได้ และ พาตัวเองมาหาหมอเอง อาการมันยังเป็นไม่เยอะ  หมอบอกว่าคนส่วนใหญ่ไม่ยอมรับว่าตัวเองมีปัญหา ไม่ยอมรับตัวเองถ้าจะต้องมาหาหมอจิตเวช  ก็เลยบ่อยให้ตัวเองอาการหนัก  กว่าจะได้หาหมอก็อาการเพียบแล้ว หรือมีอาการทางจิต จริงๆแล้วอ่ะ


แต่เราอ่ะไปหาหมอเร็ว อาการเพิ่งเริ่ม  คุณหมอก็นัดมาคุยทุกเดือน และ ให้กินยาสำหรับอาการซึมเศร้า และ ยาคลายเครียด


นอกจากนี้ก็แนะนำให้ปล่อยวางงานต่างๆบ้าง ไม่อยากทำก็ไม่ต้องทำ(หมายถึงงานที่ต้องนั่งฟังคนระบาบเรื่องราวต่างๆอ่ะนะ) หมอให้หาอะไรที่สนใจที่ชอบทำ หมอมีการช่วยคิดด้วยว่าตอนนี้ชอบทำอะไร ก็ตอบว่าชอบไปออกกำลังกายใน Fitness  หมอว่าดีมาก จะได้แข็งแรงด้วย  ชอบก็ทำไปเลย


ไปหาหมอแล้วก็รู้สึกดีขึ้นนะคะ  ดีเพราะอุ่นใจว่าเราไม่ได้ปล่อยปล่ะละเลยตัวเองนะ เราดูแลตัวเองดีทั้งกาย และ ใจ เรื่องกายเราก็หาหมอด้าน HIV ทุกเดือน กินยาทุกวัน พอใจป่วยเราก็พาใจไปหาหมอทันที   อีกอย่างที่รู้สึกดีขึ้น เพราะหมอบอกว่ามันไม่ใช่เรื่องแปลกที่เป็นแบบนี้   คือตอนแรกก็แอบกลัวๆ ว่าเราเป็นอะไรมากรึเปล่านะ


สรุปว่าตอนนี้มีโรคประจำตัว 3 โรคแล้วนะ  AIDS / โลหิตจาง  / โรคซึมเศร้า    สะสมแต้มไปเรื่อยๆ ไม่รู้จะได้โรคอะไรมาอีก


วันนี้อยู่ศรีธัญญามาครึ่งวันก็นั่งมองคนอื่นไปเรื่อยๆ คนป่วยเยอะมากค่ะ  ส่วนใหญ่ญาติต้องพามาหา แล้วก็มีอาการเยอะแล้ว น่าสงสารทั้งคนป่วย และ ญาติ เลยอ่ะ  เราว่าถ้าใครรู้ว่า จิตใจเริ่มไม่ปกติ เริ่มมีอาการแปลกๆ ไม่ค่อยสมดุล  ไปหาหมอเองเลยดีกว่าค่ะ ไปหาตั้งแต่แรกๆ ไม่น่ากลัวอะไร ถ้าปล่อยไว้จนถึงขั้นต้องมีใครพาไปหาหมอนี่ อาการมันหนักแล้วนะ


เดี๋ยวเย็นนี้เราเริ่มทานยาโรคซึมเศร้า มื้อแรกแล้วค่ะ ยากิน เช้าเย็น และ ก่อนนอน  คุณหมอบอกว่ายามันออกฤทธิ์ช้า  ไม่เหมือนยาแก้ไข้นะ ที่กินแล้วหายเลย อันนี้ต้องกินต่อเนื่องไปสักระยะ


แอบสงสัยนิดนึง แต่ไม่กล้าถามหมอ  ยาแก้ซึมเศร้า ถ้าแก้หายแล้วนี่จะ "คึก" มั้ยค่ะ  เพราะไม่ซึมแล้วนี่ ....


จากคุณ : ++MooKaew++   

เขียนเมื่อ : วันเอดส์โลก 1 ธันวาคม 2552 16:45:24 น. 

[yyswim]

รูปภาพ หลีดจุฬาฯ ยังไม่เผยตัว



ใครอยากเห็นรูปภาพ หลีดธรรมศาสตร์ ปีนี้

ขอเชิญชมได้จากเว็บข้างล่าง

http://tucheer.com/wordpress/?page_id=160

[yyswim]

101
เสื้อเชียร์ฟุตบอลประเพณีของจุฬาฯ ปีนี้ ก็ยังไม่เห็น

เห็นแต่เสื้อเชียร์ปีนี้ ของธรรมศาสตร์


 

[yyswim]

102

[yyswim]

103

[yyswim]

104

[yyswim]

เสื้อเชียร์ของธรรมศาสตร์ ประจำงานฟุตบอลประเพณีจุฬาฯ – ธรรมศาสตร์ ครั้งที่ 66



นำข้อมูลมาจากเว็บ dek-d.com

http://www.dek-d.com/content/lifestyle/18076/เสื้อเชียร์ธรรมศาสตร์ปีนี้-ลุคใหม่ไฉไลจริงๆ-.htm


เสื้อเชียร์ปีนี้ จัดทำขึ้นภายใต้สถานการณ์ความแตกแยกในบ้านเมือง โดยไม่ใช้สีประจำมหาวิทยาลัยเป็นสีพื้น ดังเช่นปีก่อนๆ เพื่อเป็นการสละการแบ่งแยกสีต่างๆออกไป แล้วรวมกันเป็นอันหนึ่งอันเดียว ภายใต้สีของธงชาติไทย นั่นคือ สีแดง สีขาว และสีน้ำเงิน ซึ่งเป็นสีสัญลักษณ์ความเป็นคนไทยได้อย่างชัดเจน



ด้านหลังของเสื้อมีข้อความจากเพลง “นี่หรือธรรม” คือ

“สามัคคีเถิดเหลืองแดง เป็นกำแพงต้านอธรรม”


โดยมีรูปโดมอยู่เคียงข้าง เป็นการเน้นย้ำถึงจิตสำนึกในการรวมกันเป็นอันหนึ่งอันเดียวของชาวธรรมศาสตร์ ซึ่งมีบทบาทต่อสังคมมาช้านาน และเป็นการปลุกจิตวิญญาณธรรมศาสตร์ที่กำลังจะเลือนหายไป ให้กลับมายืนหยัดคู่สังคมไทยต่อไป

[yyswim]

105

[yyswim]

เติมพร จงทิวาวัฒน์(ตูน) นักศึกษาคณะสังคมสงเคราะห์ฯ ชั้นปีที่ 3 ผู้ออกแบบเสื้อเชียร์ ให้สัมภาษณ์ว่า



ได้นึกถึงสิ่งที่จะรวมให้เราเป็นหนึ่งได้ คือสัญลักษณ์ของประเทศ ก็ได้คอนเซปเรื่องธงชาติเข้ามา จึงได้ใช้สีที่แสดงความเป็นชาติ และต้องการที่จะสื่อด้วยว่า ขอให้เราสามัคคี อีกทั้งต้องการสะท้อนว่า ธรรมศาสตร์เรายืนอยู่กับประชาชนทุกคน ไม่ว่าคุณจะเป็นเหลืองหรือแดง



อีกอย่าง...สกรีนคำว่า”สามัคคีเถิดเหลืองแดง เป็นกำแพงต้านอธรรม” เป็นเพลงของมหาวิทยาลัยของเรา และเป็นเพลงที่นักศึกษาทุกคนรู้จักเพลงนี้ เหมือนเพลงนี้อยู่ในใจเรา น่าจะสะท้อนได้ดีว่า ถึงเวลาแล้วที่เราต้องทำเพื่อมหาวิทยาลัย



เสื้อปีนี้อาจไม่ได้เป็นสีเหลืองแดงตามคอนเซปเดิมๆที่เคยเป็นมาในอดีต เนื่องจากว่าสถานการณ์ไม่เอื้ออำนวย แต่เชื่อมั่นว่าคนที่ใส่เสื้อธรรมศาสตร์ เสื้อเชียร์ปีที่ 66 นี้ มั่นใจว่าเลือดเหลืองแดงของเราไม่หายไปไหน มันไม่จำเป็นที่จะต้องอยู่บนสีเสื้อเท่านั้น แต่ความเป็นเหลืองแดง อยู่ในใจของชาวธรรมศาสตร์ทุกคน อยากให้สวมเสื้อเชียร์แล้วไปงานบอลด้วยกันค่ะ

[yyswim]

106

[yyswim]

107

[yyswim]

108
คงฤทธิ์ สงวนศักดิ์ นักศึกษาคณะนิติศาสตร์ ชั้นปีที่ 3  ผู้ออกแบบตราสัญลักษณ์ประจำปีนี้






บอกความหมายว่า ออกแบบเน้นรูปทรงโค้งเคลื่อนไหวแต่หนักแน่น เสมือนธรรมศาสตร์ที่ต้องเปลี่ยนแปลงตนเองไปตลอดเวลา ประกอบไปด้วย 3 สี คือ สีแดง สีส้ม และสีเหลือง ซึ่งจากสถานการณ์ปัจจุบันเราจะเห็นความขัดแย้งของกลุ่มคนที่ใช้สองสีเป็นสัญลักษณ์ และเราต้องการเห็นสังคมก้าวหน้าต่อไป ต้องทำให้เกิดความสามัคคีขึ้นเสียก่อน ขจัดความขัดแย้ง หลอมรวมสีเหลือง และสีแดง เข้าด้วยกัน และแสดงออกด้วยสีส้มในส่วนกลางตัวสัญลักษณ์ ส่วนด้านล่าง และขวา เป็นวงกลมสีเหลืองแดง สื่อถึงพระจันทร์ ท่าพระจันทร์อันเป็นสถานที่เริ่มต้นของจิตวิญญาณธรรมศาสตร์ที่มีมานานกว่า 75 ปี

[เหยง 16]

พี่นพ' ครับ

เขานำออก Press เมื่อวันที่ 30 พ.ย. ที่ผ่านมา เสื้อธรรมศาสตร์สวยมาก

เสื้อของจุฬา ผู้ชายเป็นคอวี-สีชมพูสด, ผู้หญิงเป็นเสื้อโปโลสีชมพูอ่อนกว่า
ผม save ภาพเอาไว้, แต่ไม่ทราบไปเก็บไว้ตรงไหน หากเจอจะโพสต์ให้ชมครับ

[swsm]

		อ้างถึง			ข้อความของ yyswim เมื่อ 06 ธันวาคม 2552, 20:34:03
	105

ชอบมาก .. ตรงนี้ค่ะ

[เหยง 16]

พี่นพ' ครับ

คณะทัวร์จังหวัดน่าน ออกจากนครสวรรค์ เข้า กรุงเทพ เมื่อ 19.40 น. แล้วครับ
คาดว่าจะเดินทางถึงกรุงเทพ ประมาณ 23.00 น.

[หนุน'21]

สวัสดีครับพี่สิน และพี่น้องทุกท่าน
อยากได้เสื้อบอลปีนี้จังครับ
ท่านใดทราบข่าว

ได้โปรดแจ้งข่าวด้วยนะครับ
ขอบพระคณล่วงหน้า

 

[yyswim]

ขอบคุณครับ เหยง ที่กรุณาแจ้งข่าว

ไม่ทราบว่าไปกัน รถตู้คันเดียว หรือสอง  เจอหนาวระดับ ควัน ออกจากปากหรือเปล่า?

ท่าจะสนุก เนาะ


เรื่องเสื้อเชียร์ ปีนี้ เป็นสีชมพูเหรอ? 

อ้อ แบบเสื้อผู้ชาย ไม่เหมือนกันกับแบบของผู้หญิง


ผมจะรอดู

[yyswim]

หนุน21  น้องหยี...

ขอบคุณครับที่มาเยี่ยม

หนุน พี่เองก็เป็นคนชอบเก็บเสื้อจุฬาฯ  เก็บแบบแสตมป์

เก็บมาได้หลายตัวแล้ว ซื้อมาแต่ถนอมเอาไว้ ไม่ยอมใส่

เสียดาย ไม่ได้เก็บมาตั้งแต่ยุคเริ่มมีเงินเดือน  มาเก็บเอาตอนยุคหลังๆ


ตอนนี้ ก็รอฟังข่าวคราวว่าออกวางขายเมื่อไหร่ เหมือนกัน

เสื้อธรรมศาสตร์ ไม่เคยซื้อเลย สักกะตัว

[เหยง 16]

พี่นพ' ครับ

ผมเป็นคนหนึ่งที่นิยมสะสมเสื้อจุฬา แต่มาระยะหลังเริ่มไม่ปลื้มกับเสื้อแบบโปโล คือเสื้อที่ไม่มีกระเป๋า
หลายรุ่นเป็นแบบมีกระเป๋า แต่ผู้ที่ซื้อให้จะซื้อรุ่นไม่มีกระเป๋าให้ทั้งสิ้น

มันมีความไม่สะดวกเป็นอย่างมากๆ ที่ไม่มีกระเป๋าเพื่อใส่เอกสารเล็กน้อย รวมทั้งปากกา
ที่สุด she ยกเสื้อจุฬาที่มีทั้งหมดออกแจก โดยยอมเหลือเสื้อที่มีกระเป๋าด้วยข้ออ้างว่า รก/เต็มตู้และไม่เคยใส่
กรรมกร คนขับรถ เกษตรกร แถบข้างบ้านผม ใส่เสื้อสีชมพูตราจุฬากันเป็นแถวเลย เสียดายไม่ได้ถ่านภาพไว้ให้ดู

จากนี้ไปจึงต้องระบุว่า เสื้อจุฬาที่มีกระเป๋าเท่านั้นครับ

[yyswim]

109
งานเปิดตัวนิตยสารฉบับใหม่