◄◄◄ << เมียงู >>►►► .. Life is Beautiful ..

[swsm]

กราบพระบาทด้วยสำนึกในพระกรุณาธิคุณที่ทรงมีต่อพวกเรา   

ตามกำหนดการ .. พิธีการในช่วงนี้เสร็จสิ้นเพียงเท่านี้
เราต้องถอยออกจากห้องประทับ
เพื่อให้พระองค์เตรียมตัวสำหรับหมายกำหนดการต่อไป

[swsm]

พี่น้องคะ .. เหตุการณ์ที่จะเล่าต่อจากนี้ไป
เป็นพระมหากรุณาธิคุณที่มีต่อครอบครัวข้าพเจ้าโดยตรง

นอกจากความปลาบปลื้มที่ยังทรงจำเราได้แล้ว
ทรงเอื้ออาทรต่อไปยังบุตรของข้าพเจ้า .. ซึ่งทำให้ข้าพเจ้าและคุณดนัยแทบกลั้นน้ำตาไม่อยู่


เป็นบุญอย่างที่สุดแล้ว  ที่ทุกชีวิตของครอบครัวอยู่ภายใต้พระบารมี    

[swsm]

ในภาพนี้ .. พระสหายสนิทของพระองค์ท่านคนหนึ่งกราบทูลเกี่ยวกับเรื่องครอบครัวเราค่ะ
พระสหายคนนี้  ตามเสด็จพระองค์ท่านแทบทุกครั้ง
เราพบท่านทั้งที่เขมร พม่า และนิวยอร์ค .. จนสามารถเรียกขานชื่อเราได้อย่างสนิทสนม

การสนทนาในช่วงเวลานั้น  ข้าพเจ้าขอเขียนในแนว dialogue
ซึ่งคำพูดอาจจะไม่ตรงเป๊ะ ๆ ตามที่เกิดขึ้นจริง  
แต่พยายามนึกให้ได้ใกล้เคียงที่สุดค่ะ

การสนทนาเริ่มต้นที่พระสหายกราบทูลพระองค์เกี่ยวกับบุตรของข้าพเจ้า

พระสหาย : บุตรของคุณดนัยก็เรียนอยู่จิตรลดาเพคะ

พระองค์ท่าน : (แย้มพระโอษฐ์)

พระสหาย : เห็นว่า บุตรสาวกำลังจะกลับไปเรียนต่อที่จิตรลดา ในปีนี้

พระองค์ท่าน : ทำไมล่ะ (หันมาทางข้าพเจ้า)

ข้าพเจ้า : (กราบทูลเกี่ยวกับเหตุผล)

พระองค์ท่าน : ก่อนมา เรียนอยู่ชั้นอะไร

ข้าพเจ้า : ม.1 เพคะ และกำลังจะกลับไปต่อ ม.4

พระองค์ท่าน : โอ้ยสบาย ต่อได้เลย เป็นเด็กโตแล้วนี่ ภาษาไทยยังได้อยู่ใช่ไหม

ข้าพเจ้า : ยังได้ดีอยู่เพคะ

พระองค์ท่าน : ไม่มีปัญหาหรอก


ข้าพเจ้ากราบพระบาทอีกครั้ง  ในจังหวะที่ท่านจะเสด็จเข้าในส่วนที่เป็นห้องบรรทม    

[swsm]

ยังเสด็จไม่ถึงห้องบรรทม พระองค์หันกลับมาถามข้าพเจ้าอีก    


พระองค์ท่าน : ได้แจ้งไปที่โรงเรียนหรือยัง

ข้าพเจ้า : ได้เรียนไปยังท่านผู้หญิงอังกาบแล้วเพคะ  เด็กอยากเรียนสายวิทยาศาสตร์  
ท่านผู้หญิงขอดูผลการเรียน ซึ่งข้าพระพุทธเจ้าก็ได้ส่งไปให้ครบแล้ว
ตั้งแต่เทอมแรกที่มาเรียนที่นี่ จนถึงเทอมล่าสุด  
เป็นเด็กเรียนดีเพคะ  เกรดเฉลี่ยประมาณ 3.6 - 3.7 ทุกเทอม ..
แต่ท่านผู้หญิงอยากให้ทำ placement test ก่อนว่าจะสามารถเรียนสายวิทยาศาสตร์ได้หรือไม่
เพราะเนื้อหาที่นี่กับที่จิตรลดา เรียนไม่เหมือนกันทีเดียวเพคะ

พระองค์ท่าน : โอ้ย  อย่าห่วง  เรียนดีแบบนี้ติวแป้บเดียวก็ทัน

ข้าพเจ้า : ล่าสุดนี้ ท่านผู้หญิงแจ้งให้ทราบว่า  เด็กมีรายชื่อที่จะขึ้นชั้น ม.4 แล้ว  
แต่ยังบอกไม่ได้ว่าจะให้เรียนสายวิทย์หรือศิลป์ดี  เพราะต้องดูผล placement ก่อนเพคะ

พระองค์ท่าน : เรียนไปเหอะ แล้วติวเข้มหน่อย แป้บเดียวก็ทันเพื่อน


รับสั่งเสร็จ  พระองค์ท่านก็หันพระวรกายเข้าไปยังห้องบรรทม
ข้าพเจ้ากราบพระบาทอีกครั้ง  และทุกคนขยับเพื่อออกจากห้องประทับ

[ทราย 16]

ยินดีกะน้องหยีและครอบครัวด้วยค่ะ

[swsm]

พระองค์ท่านเสด็จเข้าห้องบรรทมไม่ทันถึง 5 วินาที
พวกเราเองก็ขยับจากบริเวณที่ถ่ายรูป  ยังไม่ทันถึงหน้าประตู
บางคนกำลังใส่รองเท้าอยู่

พระองค์ท่านเสด็จออกมาอีกครั้ง  คราวนี้ตรัสถามคุณดนัย

พระองค์ท่าน : เรื่องเทอมการเรียนไม่มีปัญหาเหรอ  เพราะไม่น่าจะเปิด-ปิดเรียน เหมือนกัน

ดนัย : เรื่องนี้ได้หารือกับ principle ของโรงเรียนที่นี่แล้ว ปกติที่นี่จะปิดเทอมเดือนมิถุนายน
แต่เมื่อได้คุยรายละเอียดกัน และทราบว่าโรงเรียนที่เมืองไทยจะเปิดวันที่ 28 พฤษภาคม
เขาให้ทางเลือกว่า เด็กสามารถ early graduate ได้ 
หากเป็นระยะเวลาไม่เกิน 1 เดือนก่อนจะปิดเทอมในเดือนมิถุนายน
แต่เด็กจะต้องทำงานพิเศษมากขึ้นกว่าคนอื่น ๆ พ่ะย่ะค่ะ
สรุปก็คือ  เด็กจะสามารถเดินทางกลับเมืองไทย และเข้าเรียนทันวันเปิดเรียนที่จิตรลดาพะย่ะค่ะ

พระองค์ท่าน : (พยักพระพักตร์) แล้วเสด็จกลับเข้าห้องบรรทม


เรากราบพระบาทพระองค์ท่านอีกครั้ง ก่อนที่จะถอนตัวออกมานอกห้อง
ความรู้สึกในเวลานั้น มันจุกขึ้นมาที่อก ด้วยความตื้นตัน จนบรรยายไม่ได้
พระองค์ท่านอยู่เหนือฟ้าเหนือแผ่นดิน 
แต่ทรงใส่ใจในทุกรายละเอียดของเด็กนักเรียนหนึ่งตัวเล็ก ๆ หนึ่งคน

ความรู้สึกปลาบปลื้มมันท่วมท้นจนเราพูดอะไรไม่ออก
ข้าพเจ้ากับดนัยได้แต่มองหน้ากัน ด้วยความรู้สึกเดียวกัน


เป็นพระมหากรุณาธิคุณอย่างที่สุดแล้ว   

[swsm]

		อ้างถึง			ข้อความของ ทราย 16 เมื่อ 04 มีนาคม 2555, 08:18:27
	ยินดีกะน้องหยีและครอบครัวด้วยค่ะ

ขอบคุณค่ะ  พี่ทราย ..   

[swsm]

กลับออกมาจากห้องที่ประทับ
เราเตรียมส่งเสด็จ  เพื่อไปยังพิพิธภัณฑ์กระเบื้องและทำเนียบประธานาธิบดี

[Pete15]

อิ่มอกอิ่มใจ เป็นปลื่ม

[swsm]

		อ้างถึง			ข้อความของ Pete15 เมื่อ 04 มีนาคม 2555, 08:31:58
	อิ่มอกอิ่มใจ เป็นปลื่ม

ยังไม่จบแค่นี้ค่ะพี่ปี๊ด ..

ฟังหนูเล่าไปเรื่อย ๆ แล้วลองหลับตานึกว่าพี่ปี๊ดเป็นคุณดนัย
พี่ปี๊ดจะรู้สึกเช่นไร

[swsm]

โปรแกรมเสด็จของเช้าวันนั้น  ข้าพเจ้าไม่ได้ตามเสด็จ ไม่ได้เป็นคณะล่วงหน้า
เพราะต้องเคลียร์กระเป๋าของคณะออกจากโรงแรม
และ pack สิ่งของทุกอย่างให้เรียบร้อย ก่อนส่งขึ้นรถไปรอที่สนามบิน

เนื่องจากการเข้าพบประธานาธิบดี  ถูกจำกัดด้วยจำนวน
ดังนั้น ขบวนของพระองค์ท่าน รวมทั้งตำรวจนำขบวน
รปภ.ทั้งหมด (ยกเว้นสาวผมทอง ที่ตามติดพระองค์ไม่เกิน 5 ก้าวอย่างที่พี่ปี๊ดบอก)
รวมถึงเจ้าหน้าที่พิธีการทูต ผู้สื่อข่าว  จะต้องกลับมาทานอาหารกลางวันที่ทำเนียบท่านทูต  

โดยท่านทูตฝากกับข้าพเจ้าไว้ว่า .. ช่วยเป็นเจ้าภาพ รับรองแขกให้พี่ด้วยนะ ..
(ท่านทูตเข้าทำเนียบประธานาธิบดีด้วยค่ะ)


แม่ครัวทำข้าวมันไก่เลี้ยง .. ทั้งไทยทั้งโปรตุเกสกินจนแม่ครัววิ่งเติมไม่ทันเลยล่ะค่ะ    

[swsm]

เครื่องบินที่ประทับมีกำหนดออกประมาณ 14.30 น. ปลายทางอยู่ที่ซูริก   


เวลาประมาณ 13.30 น. ข้าพเจ้าและทีมนักข่าวทานข้าวอิ่มแล้ว
จึงเดินทางล่วงหน้าไปก่อน
เช่นเดิมค่ะ หน้าที่ข้าพเจ้าคือตรวจสอบความเรียบร้อยของห้องรับรอง ห้องสรง และอื่น ๆ

ไม่ลืมที่จะประคองช่อดอกไม้พร้อมพาน ที่จะถวายพระองค์ท่านเป็นการส่งเสด็จ ติดตัวไปด้วย
ของสองชิ้นนี้  ข้าพเจ้าถือเองตลอด  ไม่กล้าฝากใครเลย

[swsm]

ในเวลาไล่เลี่ยกัน  เลขานุการท่านทูต
พร้อมกับเด็กนักเรียนไทย 4 คนที่เรียนอยู่ในโปรตุเกส ซึ่งท่านทูตจ้างให้มาช่วยงานด้วย  
เดินทางมาถึงสนามบิน

ก่อนหน้านี้ ท่านทูตได้คุยกับ จนท.พิธีการทูตประจำพระองค์ว่า
หากเป็นไปได้  ขอให้เด็กกลุ่มนี้ได้ถ่ายรูปกับพระองค์ด้วย
ถ่ายที่สนามบินนั่นแหละ  ให้เด็ก ๆ มีกำลังใจ

จนท.ตอบ .. เดี๋ยวจะลองหาจังหวะให้ค่ะ

แหะแหะ .. เด็กที่ว่านี้คือนักศึกษา ป.เอกกันทั้งนั้นค่ะ
พูดภาษาโปตุเกสเป็นไฟ ทุกคน

[swsm]

เมื่อได้เวลาใกล้เสด็จถึงสนามบิน

ข้าพเจ้า ขรก. ลูกจ้างท้องถิ่น และเด็กนักเรียนไทย
ชวนกันไปตั้งแถวรอรับเสด็จหน้าประตูด้านล่าง

พระองค์ท่านเสด็จมาถึงแถวที่รอรับเสด็จ
แล้วเดินไปทักทายกับเลขานุการของท่านทูตว่า "คนนี้ใช่ไหม  ที่เคยเป็น roommate กับเพื่อนเรา"
คุณอิลด้า ตอบด้วยความดีใจ "ใช่ เพคะ"

[swsm]

แล้วเสด็จไปยังห้องรับรอง ชั้นสอง  เพื่อพักผ่อนพระอิริยาบถ ..

สักพัก .. เราได้รับแจ้งจาก จนท.ว่า เครื่องบินเที่ยวนี้จะดีเลย์ประมาณ 30 นาที
จังหวะเหมาะเลย
พระองค์ท่านจึงมีเวลาฉายพระรูปร่วมกับคณะต่าง ๆ เพิ่มอีก

กลุ่มนี้เป็นกลุ่ม VIP ค่ะ
ที่สองจากซ้ายคือทูตโปรตุเกสประจำประเทศไทย ซึ่งเดินทางมาร่วมในงานนี้ด้วย
และตามเสด็จทุกรายการ
สามคนที่อยู่ด้านขวา คือ ขรก.จากกรมพิธีการทูต  โดยอธิบดีกรมพิธีการทูตยืนติดพระองค์


เสียดาย  ไม่ได้เตรียมกล้องดี ๆ กันมา  ได้กล้องน้องนักเรียนถ่าย  ความคมชัดจึงได้เพียงเท่านี้    

[swsm]

ทีม รปภ.ประจำพระองค์ รวมทั้งสาวผมบลอนด์หน้าเข้ม   

[swsm]

นักเรียนไทย ที่มาช่วยงานรับเสด็จ ..   

[swsm]

ทรงฉายพระรูปเสร็จแล้ว ก็เสด็จเข้าห้องรับรอง
พระทานราชพระราชวโรกาสให้บุคคลฝ่ายโปรตุเกส (ที่เห็นในภาพ) เข้าเฝ้าเพื่อรับพระราชทานของที่ระลึก
และทรงมีพระราชดำรัสด้วย  


ในช่วงนี้  ข้าพเจ้าและคณะลงมาตั้งแถวรอ
เพราะไม่ทราบว่า  จนท.จะแจ้งมาเมื่อไรว่าพร้อมจะบินแล้ว




ข้าพเจ้าซ้อมถวายดอกไม้ค่ะ  เพราะต้องถอนสายบัวจนเข่าติดพื้น
เครื่องแต่งกายแต่ละชุด รองเท้าแต่ละคู่ อาจทำให้เราคล่องตัวต่างกัน
ข้าพเจ้าไม่อายใครล่ะค่ะ  ซ้อมอยู่ตรงนั้นล่ะ 3-4 ครั้ง  

[swsm]

และก็ได้เวลาที่พระองค์ท่านเสด็จออกมา  เพื่อประทับรถยนต์จากห้อง VIP ไปยังเครื่องบิน
ข้าพเจ้าถวายดอกไม้

[swsm]

ในภาพนี้ .. พระองค์ท่านทรงรับดอกไม้จากข้าพเจ้าแล้ว
จนท.รับดอกไม้จากพระหัตถ์ไปแล้ว
พระองค์ท่านเดินเลยข้าพเจ้าไปแล้ว ประมาณ 2-3 ก้าว
พี่น้องคะ .. ท่านหันกลับมาหาข้าพเจ้าอีกครั้ง พร้อมมีรับสั่งถามว่า

พระองค์ท่าน : ถ้าเด็กกลับไปเรียนเมืองไทย  แล้วใครจะดูแล

ข้าพเจ้า : ที่ กทม.มีคุณย่าและคุณน้าช่วยดูให้ ในช่วงแรกอาจต้องไป ๆ มา ๆ ก่อน
แต่หากไม่ไหวจริง ๆ ข้าพระพุทธเจ้าก็คงต้องกลับไปดูแลเองเพคะ

พระองค์ท่าน : (แย้มพระโอษฐ์)  


แล้วเสด็จขึ้นรถยนต์ที่ประทับออกจากบริเวณห้อง VIP
เราถอนสายบัวส่งเสด็จอีกครั้ง

ในหัวอกของข้าพเจ้า  ไม่มีใครรับรู้ได้เลยว่า ความปิติมีมากแค่ไหน
พระองค์ท่านยังทรงเป็นห่วงจนกระทั่งนาทีสุดท้าย ก่อนที่จะเสด็จออกจากลิสบอน


ขอพระองค์จงทรงพระเจริญ เป็นมิ่งขวัญของคนไทยตราบนานเท่านาน  

[maew2524]

 สุดยอดมากเลยคะ  เป็นที่สุดของที่สุดแล้วในชีวิตที่ได้เฝ้าท่านและ
ได้รับพระมหากรุณาธิคุณอย่างล้นเหลือ อย่างหาที่สุดมิได้แล้วคะสำหรับความประทับใจในพระอริยาบถ ความห่วงใย ใส่ใจ
 เป็นประสบการณ์ที่ยิ่งใหญ่จริงๆคะสำหรับพี่หยีและครอบครัว อ่านแล้วเป็นปลื้มสุดๆเลยคะ

[Pete15]

ทุกเม็ดไม่หลุด ทรงถอดเสด็จ พ่อ มา เป๊ะเป๊ะ เป็นปลื่ม ครับ

[หนุน'21]

พี่หนุนตามอ่านรายงานถวายงานรับเสด็จสมเด็จพระเทพ ของน้องหยี อาแปะและทีมงานในครั้งนี้แล้ว
เป็นปลื้มกับครอบครัว เมนะโพธิ ครับ เป็นบุญจริงๆ ที่ได้ถวายงานรับใช้ใกล้ชิด
พระองค์ท่านทรงเป็น ยอดขัตติยนารีศรีแผ่นดินไทย จะหาไหนเสมอเหมือนพระองค์ ยากยิ่งนักในชาตินี้
บางช่วงบางตอน ถึงกับกลืนน้ำลายลงคอยากเลยครับ มันตื้อๆ ด้วยความปิติ
ขอบคุณที่เอาเรื่องราวที่อ่าน ชม แล้วมีความสุขมาแบ่งบันครับน้องหยี

 

[ตุ๋ย 22]

		อ้างถึง			ข้อความของ swsm เมื่อ 04 มีนาคม 2555, 09:30:33
	ในภาพนี้ .. พระองค์ท่านทรงรับดอกไม้จากข้าพเจ้าแล้ว จนท.รับดอกไม้จากพระหัตถ์ไปแล้ว พระองค์ท่านเดินเลยข้าพเจ้าไปแล้ว ประมาณ 2-3 ก้าว พี่น้องคะ .. ท่านหันกลับมาหาข้าพเจ้าอีกครั้ง พร้อมมีรับสั่งถามว่า พระองค์ท่าน : ถ้าเด็กกลับไปเรียนเมืองไทย  แล้วใครจะดูแล ข้าพเจ้า : ที่ กทม.มีคุณย่าและคุณน้าช่วยดูให้ ในช่วงแรกอาจต้องไป ๆ มา ๆ ก่อน แต่หากไม่ไหวจริง ๆ ข้าพระพุทธเจ้าก็คงต้องกลับไปดูแลเองเพคะ พระองค์ท่าน : (แย้มพระโอษฐ์)   แล้วเสด็จขึ้นรถยนต์ที่ประทับออกจากบริเวณห้อง VIP เราถอนสายบัวส่งเสด็จอีกครั้ง ในหัวอกของข้าพเจ้า  ไม่มีใครรับรู้ได้เลยว่า ความปิติมีมากแค่ไหน พระองค์ท่านยังทรงเป็นห่วงจนกระทั่งนาทีสุดท้าย ก่อนที่จะเสด็จออกจากลิสบอน ขอพระองค์จงทรงพระเจริญ เป็นมิ่งขวัญของคนไทยตราบนานเท่านาน

ซึ้งมากจะร้องไห้เลยน้องหยี

[wannee]

น้องหยีคะ..เป็นอะไรที่สุดๆแล้วจริงๆในชีวิตนี้ ..สุดจะบรรยาย..