◄◄◄ << เมียงู >>►►► .. Life is Beautiful ..

[Pete15]

สวัสดี ครับ น้องหยี พี่ตู่  อร  น้องแหลม น้องเจตน์ และสมาชิกทุกท่าน เช้าวัน ศุกร์ ที่29  ขอให้มี ความสุขทุกท่าน

[พธู ๒๕๒๔]

<')))><

[เอมอร 2515]

สวัสดี ค่ะ พี่ตู่ และทุกคน
น้องหยี คงมัวยุ่งกับการรับบริจาคอยู่ค่ะ

[ตุ๋ย 22]

หวัดดีครับ

[Leam]

สวัสดียามค่ำครับ........

น้องหยี..พี่ตู่..พี่อร..พี่ปี๊ด..พี่เหยง..พี่อ้อย..พี่หนุน..ครูตุ๋ย..น้องป๋าทู..น้องเจตน์ และพี่น้องทุกท่าน

[Pete15]

สวัสดี ยามคํ่ามืด ครับ น้องแหลม น้องตุ๋ย เพื่อนอร น้องป๋าทู สมาชิก และน้องหยีเจ้าสำนัก 

[Leam]

ดูเหมือนวันนี้พี่ปี๊ดจะงานเยอะนะครับ?

แล้วทำไมวันนี้เจ้าของห้องยังไม่ปรากฎกายเลยครับ?

[swsm]

ตื่นเต้นค่ะ  .. ตื่นเต้น ..    


วันนี้ได้กราบพระผู้ใหญ่ท่านหนึ่งค่ะ  
ศิษย์หลวงพ่อชา จากวัดป่านานาชาติ .. พระอาจารย์สุเมโธ ..
ได้ถวายเพลท่านด้วย

ตื่นเต้น ตื่นเต้น ..


 

[Leam]

นมัสการ...พระราชสุเมธาจารย์ ครับ

[Pete15]

นมัสการด้วย คน   สาธุ  สาธุ  สาธุ .

[Leam]

สงสัยน้องหยีจะตื่นเต้นมาก.....

โพสท์รูปพระอาจารย์สุเมโธ 2 รูป แล้วเงียบไปเป็นชั่วโมงเลย ......

หายตื่นเต้นแล้วกลับมาโพสท์ต่อนะ......คุณน้อง

[Pete15]

สงสัยท่าจะกราบแล้ว ยังไม่ยอมเงยหน้า .......

[เจตน์]

สวัสดีครับพี่ๆทุกท่าน...

วันนี้มีเรื่องยุ่งยากมากมาย ทั้งงาน ทั้งเรื่องส่วน

เลยไม่ได้ทักทายพี่ๆครับ ขออภัยนะครับ 

[เจตน์]

		อ้างถึง			ข้อความของ Pete15 เมื่อ 29 เมษายน 2554, 23:28:23
	สงสัยท่าจะกราบแล้ว ยังไม่ยอมเงยหน้า .......

เอวเจ๊คงเคล็ดอ่ะครับพี่ปี๊ด

ก็เป็นไปตามสังขารแหละครับ

[Pete15]

ไม่เป็นไร น้องเจตน์ เขากำลังกราบพระกันอยู่

[swsm]

ไม่เป็นไรจริง ๆ ค่ะ .. ไหว้พระมาแล้วใจสบายดี  ไม่ขุ่นค่ะ  ไม่ขุ่น ..     

[swsm]

		อ้างถึง			ข้อความของ Leam เมื่อ 29 เมษายน 2554, 23:24:37
	สงสัยน้องหยีจะตื่นเต้นมาก..... โพสท์รูปพระอาจารย์สุเมโธ 2 รูป แล้วเงียบไปเป็นชั่วโมงเลย ...... หายตื่นเต้นแล้วกลับมาโพสท์ต่อนะ......คุณน้อง

กำลังโพสท์อยู่  ฝนก็กระหน่ำอย่างแรง
ขณะเดียวกัน  ก็ได้เวลาลูกกลับบ้าน  
แน่ใจว่าไม่มีใครเตรียมเสื้อฝนหรือร่มติดตัวไป .. เพราะไม่มีใครสนใจเรื่องพยากรณ์อากาศ
แม่เลยต้องไปยืนกางร่มรอรับที่หน้าอพาร์ทเม้นท์

รถมาช้ากว่าเวลาปกติเกือบ 40 นาที  เพราะถนนปิด
ต้องออกนอกเส้นทางเล็กน้อย
แม่ก็ยืนตากฝนอยู่นาน 40 นาที ตามไปด้วย

เข้าบ้าน .. ได้เวลาเตรียมอาหารเย็นพอดี
พอทานข้าวกันครบทั้งสองคน ล้างจาน เก็บครัวแล้ว ..
จึงมานั่งเล่นได้อีกนิด

เมื่ออาแปะกลับ .. ก็ต้องลุกอีกรอบ ..
ไปตั้งโต๊ะให้อีกหนึ่งรายการ


เฮ้อ .. เหนื่อยนะเนี่ย !!    

[swsm]

ประวัติพระสุเมธาจารย์  




พระอาจารย์สุเมโธ (โรเบิร์ต แจ็คแมน)
เกิดในเมืองซีแอตเติ้ล มลรัฐวอชิงตัน ประเทศสหรัฐอเมริกา ในปี 1934 (พ.ศ.2477)
เมื่อสำเร็จการศึกษาจากมหาวิทยาลัย ท่านได้เข้ารับราชการในกองทัพเรือแห่งสหรัฐอเมริกา
ตำแหน่งเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์
และได้เข้าร่วมปฏิบัติการในสงครามเกาหลี

เมื่อออกจากราชการท่านก็ได้เข้าศึกษาต่อในระดับปริญญาโท
ในสาขาวิชาเอเชียใต้ศึกษา (South Asian Studies) มหาวิทยาลัยแห่งแคลิฟอร์เนีย (เบิร์กเลย์) ในปี 1963 (พ.ศ.2506)
หลังจากนั้นได้ร่วมงานเป็นระยะเวลาสั้น ๆ กับสภากาชาดอเมริกัน
ก็ได้เดินทางไปยังแถบตะวันออกไกล
และทำงานเป็นครูสอนภาษาอังกฤษ กับหน่วยสันติภาพ (Peace Corp) ซาบาห์ บนเกาะบอร์เนียว

[swsm]

ด้วยความที่ท่านสนใจในพุทธศาสนาเป็นอย่างยิ่ง
ท่านได้เดินทางมายังประเทศไทยในปี 1966 (พ.ศ.2509)
เพื่อหาทางเข้าสู่ชีวิตอนาคาริก (ผู้ไม่ครองเรือน)
ท่านได้บวชเป็นสามเณรที่จังหวัดหนองคายและอุปสมบทเป็นพระภิกษุในอีกหนึ่งปีต่อมา
โดยมีท่านเจ้าคุณพระราชปรีชาญานมุนี เป็นพระอุปัชฌาย์

ไม่ช้านานหลังจากที่ท่านได้บวชเป็นพระภิกษุ ในปี พ.ศ.2510
ท่านอาจารย์สุเมโธ ได้ยินกิตติศัพท์ความเคร่งครัดในข้อวัตรปฏิบัติของท่านพระอาจารย์ชา (สุภัทโท)
แห่งวัดหนองป่าพง จังหวัดอุบลราชธานี
ท่านจึงกราบลาพระอุปัชฌาย์ของท่านที่จังหวัดหนองคาย
เดินทางมาฝากตัวเป็นศิษย์กับหลวงพ่อชา ซึ่งท่านได้เมตตารับไว้ แต่ตั้งเงื่อนไขว่า...


"ท่านจะมาอยู่กับผมก็ได้ แต่มีข้อแม้ว่าผมจะไม่หาอะไรมาบำรุงท่านให้ได้ตามอยาก
ท่านต้องทำตามระเบียบข้อวัตร เหมือนที่พระเณรไทยเขาทำ"

[swsm]

ตลอดระยะเวลา 4 ปีที่ป่าพง
ท่านอาจารย์สุเมโธได้รับการฝึกฝนเคี่ยวเข็ญด้วยอุบายต่าง ๆ จากหลวงพ่อชา
ท่านเล่าให้ฟังว่า

...

บางครั้งหลวงพ่อจะดุหรือตักเตือนผมในที่สาธารณะ ทำให้ผมอายมาก
บางครั้งท่านเล่าให้โยมทั้งศาลาฟังเรื่องที่ผมทำไม่สวย ไม่งาม เช่น
การฉันข้าวด้วยมือเปล่าแต่เปิบไม่เป็น
ขยุ้ม อาหารขึ้นมาเต็มกำมือแล้วโปะใส่ปาก ใส่จมูกเลอะเทอะไปทั้งหน้า
พระเณรและโยมหัวเราะกัน ลั่นศาลา

ผมนั้นทั้งโกรธทั้งอาย แต่ก็ทนได้ และพิจารณาว่า
นี่เป็นความกรุณาของหลวงพ่อที่ช่วยเปิดเผยความเย่อหยิ่งของผม
ซึ่งมันเป็นจุดบอดที่เรามักจะมองไม่เห็น
และยังเป็นอุบายที่ท่านจะทดสอบอารมณ์เราว่า

.. มีพื้นฐานที่จะรองรับธรรมะได้มากน้อยแค่ไหน ..

[swsm]

ทุกเช้าเวลาหลวงพ่อกลับจากบิณฑบาต
จะมีพระเณรหลายองค์ไปรอล้างเท้าท่าน
ระยะแรก ๆ ที่ผมไปอยู่วัดป่าพง เห็นกิจวัตรนี้ทีไร ก็นึกค่อนขอดพระเณรเหล่านั้นอยู่ในใจ
แต่พออยู่นานเข้า ผมก็เป็นไปด้วย

เช้าวันหนึ่งก่อนที่ผมจะรู้ตัวว่าเป็นอะไร
ผมก็ปราดเข้าไปอยู่หน้าพระเณรองค์อื่นเสียแล้ว
ขณะก้มลงล้างเท้าถวายท่าน ผมได้ยินเสียงนุ่ม ๆ กลั้วเสียงหัวเราะของหลวงพ่อว่า

"สุเมโธ ยอมแล้วเหรอ..."

[swsm]

เช้าวันหนึ่ง ผมกำลังกวาดใบไม้ที่ลานวัด
อารมณ์ไม่ดี รู้สึกหงุดหงิดขัดเคือง
และรู้สึกว่า ตั้งแต่มาอยู่ที่วัดป่าพงเจอแต่ทุกข์

พอดีหลวงพ่อเดินตรงมายังผม
ท่านยิ้มให้พร้อมกับพูดว่า "วัด ป่าพงทุกข์มาก!" แล้วท่านก็เดินกลับไป
ผมสงสัยว่าทำไมหลวงพ่อพูดอย่างนี้
กลับไปกุฏิ พิจารณาได้สติว่า

.. ทุกข์ไม่ได้เกิดจากวัดป่าพง แต่เกิดจากจิตใจเราเอง..

[swsm]

ต่อมาปี พ.ศ. 2513 ได้มีชาวอเมริกันอีกสองคนเข้ามาบวชที่วัดหนองป่าพง
แต่อยู่ได้ราวหนึ่งปีทั้งคู่ก็ลาสิกขาไป
คนหนึ่งเป็นนักเขียนได้จดบันทึกคำสอนของหลวงพ่อ  แล้วนำไปพิมพ์เผยแพร่
ทำให้ชื่อเสียงของหลวงพ่อเป็นที่รู้จักในหมู่ชาวต่างประเทศยิ่งขึ้น

ส่วนอีกคนเป็นนักจิตวิทยา ชอบวิพากษ์ครูบาอาจารย์ต่าง ๆ
เว้นไว้แต่หลวงพ่อองค์เดียวที่เขาเคารพเทิดทูนมาก
หลังลาสิกขาบท เมื่อได้พบชาวต่างประเทศที่กำลังแสวงหาครูอาจารย์
เขามักแนะนำให้มาพบกับหลวงพ่อ
ทำให้พระฝรั่งในวัดหนองป่าพงเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ

ผู้คนที่มาวัดหนองป่าพงต่างทึ่งที่เห็นพระฝรั่งปฏิบัติกรรมฐานเคร่งครัดอยู่เคียงข้างกับพระไทย
จึงเกิดความสงสัยว่า หลวงพ่อสอนชาวต่างประเทศได้อย่างไร ในเมื่อท่านไม่คุ้นเคยกับภาษาอังกฤษ
และลูกศิษย์ฝรั่งเองก็ไม่คุ้นเคยภาษาไทย

หลวงพ่อชี้แจงว่า

"ที่บ้านโยมมีสัตว์เลี้ยงหรือเปล่า
อย่างหมา แมว หรือวัวควายอย่างนี้
เวลาฝึกหัดมัน โยม ต้องรู้ภาษาของมันด้วยไหม? ..."

"ถึงแม้มีลูกศิษย์เมืองนอกมาอยู่ด้วยมาก ๆ อย่างนี้
ก็ไม่ได้เทศน์ให้เขาฟังมากนัก พาเขาทำเอาเลย
ทำดีได้ดี ถ้าทำไม่ดีก็ได้ของไม่ดี
พาเขาทำดู เมื่อเขาทำจริง ๆ ก็เลยได้ดี เขาก็เลยเชื่อ..."

[swsm]

วันหนึ่งผมมีเรื่องขัดใจกับพระรูปหนึ่ง รู้สึกโกรธ หงุดหงิดอยู่ทั้งวัน
รุ่งเช้าไปบิณฑบาต ก็เดินคิดไปตลอดทาง
ขากลับเดินเข้าวัดพอดีสวนทางกับหลวงพ่อ ท่านยิ้มและทักผมว่า  "กู๊ด มอร์นิ่ง"  
ซึ่งทำให้อารมณ์ของผมเปลี่ยนทันที
จากความหงุดหงิดกลายเป็นปลื้มทันที

ถึงเวลาสวดมนต์ทำวัตรเย็น
หลวงพ่อให้ผมเข้าไปอุปัฏฐาก ถวายการนวดที่กุฏิของท่าน
ผมรู้สึกตื่นเต้นดีใจมากกับโอกาสที่หาได้ยากเช่นนั้น เพราะเราเป็นพระใหม่

แต่ขณะที่กำลังถวายการนวดอยู่อย่างตั้งใจ
หลวงพ่อก็ถีบเปรี้ยงเข้าที่ยอดอกที่กำลังพองโตของผมจนล้มก้นกระแทกพื้น
ท่านดุใหญ่เลยว่า

"จิตไม่มั่นคง พอไม่ได้ดังใจก็หงุดหงิดขัดเคือง เมื่อได้ตามปรารถนาก็ ฟูฟ่อง"

ผมฟังท่านดุไปหลาย ๆ อย่างแล้ว ก็ไม่โกรธและไม่เสียใจ
รู้สึกซาบซึ้งในพระคุณของท่าน ที่ช่วยชี้กิเลสของเรา
ไม่เช่นนั้น เราคงเป็นคนหลงอารมณ์ไปอีกนาน ..

[swsm]

อ่านประวัติของท่านเพิ่มเติมได้ที่นี่ค่ะ ..     

http://www.dharma-gateway.com/monk/monk_biography/lp-sumetho/lp-sumetho-hist.htm