|
|
|
khesorn mueller
|
 |
« ตอบ #18076 เมื่อ: 14 กรกฎาคม 2562, 18:06:02 » |
|
ไกด์พาเดินเท้าชมกี่ยอดโบสถ์นะ?
รวมยอดโดมสูงๆ ขึ้นไปยืนบนสะพานรถไฟ
ชมPorto ชมแม่น้ำDouro 
|
|
|
|
|
|
|
|
|
khesorn mueller
|
|
« ตอบ #18079 เมื่อ: 14 กรกฎาคม 2562, 18:21:08 » |
|
ตอนฟังไกด์พูดเล่าประวัติPorto
akzentเค้าแข็งฟังลำบากคะ
รู้แต่กษัตริย์องค์ไหนชิงราชสมบัติ
ฆ่าองค์ไหนล้มล้างขึ้นเถลิงราชย์..
เจ้าหญิงไหนอภิเษกราชาไหนไปครองแคว้นไหน
นำไวน์เลื่องชื่อPortweinไปขายไปแลก..
อุตลุตไปหมด...นั่นตุ๊กๆไทยนี่?? เฮ่! 
|
|
|
|
|
khesorn mueller
|
|
« ตอบ #18080 เมื่อ: 14 กรกฎาคม 2562, 18:29:51 » |
|
แม่น้ำสายนี้ล่ะ
โลหิตที่บำรุงเลี้ยงองุ่น
มีค่าน้ำตาลหวานปรี้ด!! 
|
|
|
|
|
khesorn mueller
|
|
« ตอบ #18081 เมื่อ: 14 กรกฎาคม 2562, 18:34:28 » |
|
เมื่อกี้ยืนบนทางรถไฟข้างบนสะพาน?
ตอนนี้ลงมาลั่ลล้าที่ข้างล่างกะฝูงชน 
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
khesorn mueller
|
|
« ตอบ #18089 เมื่อ: 23 สิงหาคม 2562, 19:14:35 » |
|
แหม่นะ,มาทีหายที โหลดเล่าไม่เสร็จ?
คือว่าหน้าร้อนที่โน่น sheมักไม่ค่อยอยู่บ้าน
เดี๋ยวงานนั่น เดี๋ยวงานนี่ ไม่นับไปเที่ยวอีก
ปีนี้พิเศษด้วยตรงที่sheมีแขกมาพักที่บ้าน!
พี่ชาย-พี่สะใภ้และลูกๆ3คนวัย19-17-15ไปเที่ยวยุโรป
คือแวะมาตั้งต้นพักเหนื่อยที่บ้านsheแล้วพวกเค้าเช่ารถ
ขับเที่ยวเองตามที่อยากไป...1เดือนเต็มๆคะ
พวกเราทั้งคู่ก็จัดบ้านเตรียมที่หลับที่นอน เตรียมรอ,
วันแรกที่ลงเครื่องTGก็ผจญภัยกันเลย ความจริงน่ะ,
วุ่นวายมาตั้งแต่ขอวีซาแล้วคะ เพราะเค้าสองคนพี่ชายกะแฟน
อาศัยอยู่เมืองไทยแต่ลูกๆ3คนเรียนไฮสคูลที่เมกา
จะขอวีซ่ายังไง-ที่ไหน พี่ชายก็บอกว่าต้องขอพร้อมกัน
คือรอลูกๆกลับมาจากเมกาแล้วไปยื่น ปัญหาว่า,
วีซาไม่ได้ทีก็เริ่มจองตั๋วเครื่องบินไม่ได้ จองอะไรไม่ได้เลย
มันไม่แน่ไม่นอน แถมเดิม,ตั้งใจขอวีซาทัวรีสต์ก็ยุ่งยากมากมาย
อย่ากระนั้นเลย...มีญาติอยู่ให้ญาติส่งหนังสือเชิญ..รู้มั้ยคะ,เค้า
หยิบเครื่องคิดเลขมาเลยที่หน่วยงานว่าเรามีรายได้เท่าไหร่
เชิญคน5คนต้องรับผิดชอบเรื่องอะไรมั่ง...ไม่ใช่สมัยพ่อบ้านยังทำงาน
ที่อะไรๆก็ง่ายไปหมด พอเกษียณ รายได้ต้องปิดการออกหนังสือ
ใจหายใจคว่ำว่าจะไม่ได้ยังบอกพี่ชายว่ามา2คนสะดวกกว่า,ในอนาคต
เด็กๆโตขึ้น คล่องตัวท่องเที่ยวเองได้ค่อยแยกกันมา..พี่ชายก็อยาก
เที่ยวพร้อมกันทั้งครอบครัว ก็ผ่านเรื่องหนังสือเชิญที่ไม่ใช่ฟรีนะคะ!
ขอกี่ฉบับจ่ายฉบับละเท่าไหร่ หลานสาวอายุ19ต้องขอแยกอีกฉบับ
เพราะ"volljährig"บรรลุนิติภาวะ? ก็ติดตามเรื่องตั้งแต่เด็กลงเครื่อง
1กรกฏา...ไปยื่นเรื่องสถานทูตขอวีซาวันที่ 4 กรกฏา ...พี่ชายบอก,
มีปัญหา! ว่าเด็ก3คนมีภูมิลำเนาที่เมกาต้องยื่นกงสุลที่ชิคาโก!!!
ต่ายห้าาาาคะ sheสงสารพี่ชายที่อุตส่าห์ตั้งใจ จะพาลูกๆไปเยี่ยมอาว์หนิง
เจ้าหน้าที่ต้องเข้าไปคุยกะหัวหน้าเค้านานสองนาน เค้าบอกว่า,
จะแจ้งให้ทราบให้มาตามผล/รับหนังสือเดินทางวันที่11-12กรกฏา
เค้าอนุโลมให้เด็ก3คนครานี้ คราหน้าต้องยื่นขอที่ชิคาโกคะ
พี่ชาย-พี่สะใภ้ขึ้นล่องระหว่างสงขลา-กรุงเทพ แถมต้องรอผล
เค้าบอกอย่าเพิ่งจองตั๋ว อาจไม่ผ่านคะวีซาเพราะตรวจสถานะการเงิน
ตรวจอะไรๆมากมาย…
ไม่นึกว่าจะวุ่นวายยุ่งยากยังงี้ sheน่ะไม่ไปสถานทูตเยอรมันที่สาธร
มา25-26ปีเลยคิดว่าอะไรๆจะง่ายๆ...จนเมื่อมาตามเรื่องให้พี่ชาย.
พวกเค้ามารับพาสปอร์ตที่สถานทูตเยอรมัน ถนนสาธรตามนัด ผ่าน!
จากวันนี้ล่ะคะเป็น4วันที่ลุกลนรีบร้อน หาตั๋ว จองรถเช่า จองที่พัก
ที่ที่พวกเค้าอยากไป...11ได้วีซา 14บิน...15เวลาเช้าตรู่6โมงเช้า
เครื่องlandingที่ Frankfurt...sheตื่นมาตื่นเต้น-ดีใจ พี่ชายกะครอบครัว
จะมาเยี่ยม คุยติดตามตั้งแต่เครื่องลง...ปรากฏ,มีปัญหา!!
หลานชายวัย15 หาพาสปอร์ตไม่เจอ...ไม่รู้ไปหายที่ไหน
แต่จำได้ว่าผ่านตรวจออกจากสุวรรณภูมิน่ะใส่กระเป๋าหลังกางเกง
คงหล่นบนเครื่อง เพราะตอนลุกจากที่นั่ง ทั้งผ้าห่ม/หมอน หนังสือ
เขรอะคงไม่ทันดู...ไปรู้ตอนออกจากเครื่องTG ...จะวิ่งกลับก็ไม่ได้
เจ้าหน้าที่ท่าอากาศยานไม่ให้เดินย้อน เครื่องถอยไปmaintenance
โฮ,ทำไงคะ?? พี่ชายอยู่ตามพาสปอร์ตลูกกะลูกชาย ส่งเมีย-ลูกสาว2คน
ผ่านตรวจตม.ออกไปรับกระเป๋า พี่ชายกะลูกชายติดกะพ่อ
สองคนออกมาไม่ได้ ไม่มีพาสปอร์ต แจ้งตำรวจท่าอากาศยาน,
แจ้งเจ้าหน้าที่ตม.ว่ามีผู้โดยสารอีก2คนยังออกมาไม่ได้...เค้าส่งคน
ออกไปที่เครื่องTG พนักงานทำความสะอาดหาเจอตอน10.30น.
sheกะพ่อบ้านโทรไปofficeการบินไทยเค้าบอกหาไม่เจอ!!ข่าวไม่แน่
แต่ที่แน่ๆรถบัสที่พวกเค้าต้องขึ้นจากFrankfurtน่ะเวลา11.40น
ทันหรือไม่ทัน ในเมื่อหาเจอแล้วแต่พาสปอร์ตยังอยู่บนเครื่องTG
เราทั้งคู่ต้องหาตั๋วรถbusเที่ยวใหม่14.40นคะเพราะพี่ชายกะลูกต้องรอ
เครื่องTGมาเข้าซองเพื่อบินกลับสุวรรณภูมิเวลา13.50ต้องไปรอรับ
พาสปอร์ตที่หายที่ขาออก..Departure...ไม่ใช่Arrival...sheก็ถามว่า
เมียกะลูกสาว2คนรออยู่ที่ไหน?จุดขึ้นรถอยู่ตรงไหนรู้นะ?
พี่ชายบอกเดิน2-3นาที...sheบอก2-3นาทีจากarrivalสิ,ไม่ใช่departure
พวกเค้าพ่อลูกต้องวิ่งกันเพื่อไปขาออก...เจอะหน้าลูกเมีย
รวมกันครบ5คน วิ่งกันตับแลบคะ เพื่อหาจุดขึ้นรถbus……
sheบอกพวกเค้าว่าเปลี่ยนตั๋วต้องจ่ายเพิ่มแต่ตกอีกเที่ยวต้องยกเลิก
เพราะมันกระทันหัน...เปลี่ยนอีกเที่ยวไม่ได้
sheกะพ่อบ้านใจหายใจคว่ำ เอาใจช่วยคะ ข่าวเงียบหาย
ช่วง13.00-14.30เช็คคอมฯของตารางรถbusที่จะขึ้น
พี่ชายบอกมาถึงจุดขึ้นรถ14.35-เฉียดฉิว รถยังไม่เข้า!!
เราบอกว่ารถเสียเวลาไป50นาที....พี่ชายและครอบครัวก็ใจชื้น
คิดว่ารถออกไปแล้ว...กว่าจะได้ขึ้นรถช้าไปเกือบชม.แต่ขับเร็ว
ตามเวลา ส่งข่าวเข้ามาให้เราไปรับที่ในเมือง 5คนรับไม่ไหวคะ!
พ่อบ้านบอกเค้าไม่ขับ2เที่ยวในช่วงวันศุกร์ที่คนเลิกงาน รถมาก..
เอางี้,เราทั้งคู่ขับไปในเมือง แล้วพี่ชาย-ลูก2คนขึ้นรถไฟกะพ่อบ้าน
sheขนกระเป๋าทั้ง4ใบใส่รถ พี่สะใภ้-หลานสาวคนโตนั่งกลับกะรถcu2527
เพราะจะได้แวะซื้อกับข้าวเย็นด้วย
พี่ชาย-ครอบครัวเสียเวลาเรื่องพาสปอร์ตหล่นในเครื่องไป9ชม.คะ!!
ไม่นับjetlagนั่งเครื่อง แต่แกบอกอากาศที่โน่นสบายเหมือนติดแอร์
24-25 องศา ช่วงรอพวกเค้าsheอบเค้ก2รอบ...ต้องเตรียมความพร้อม
อาหาร-น้ำ เพื่อคน7คนผู้ใหญ่คะ เด็กวัยกินsheเข้าใจ
พี่สะใภ้บอกอาหาร สเต็กเนื้อที่โน่นถูก เค้าหยิบทุกอย่างที่อยากกิน
อยากลองมาให้สามี-ลูก เราไม่ต้องวุ่นวายเรื่องค่าใช้จ่าย..เค้าบอก,
เตรียมที่พักเตรียมที่หลับที่นอนให้พวกเค้าไม่รู้จะขอบคุณยังไงแล้ว
เพราะทุ่นไป500-600 €คะหากจองเองอยู่เอง เค้าเริ่มเข้าใจระบบ
เที่ยวที่โน่นว่าต้องจ่ายทั้งนั้น แต่เหนือกว่าอะไรคะ,sheดีใจได้เจอะพี่ชาย
พวกเค้าทำได้ ได้ผจญภัยชีวิต...
|
|
|
|
|
khesorn mueller
|
|
« ตอบ #18090 เมื่อ: 23 สิงหาคม 2562, 20:17:17 » |
|
sheดีใจ สุขใจ ได้เห็นพี่ชายมีความสุข..
พี่ชายสุขใจดีใจเมื่อเห็นลูก-เมียสนุกสุขใจ
เด็กๆ3คนนี้sheไม่ได้เห็นพวกเค้าเติบโตขึ้นมา
เห็นตอนกลับเมืองไทยแป๊บๆ2ครั้ง..นานมากแล้ว
เด็กไปเข้าโรงเรียนมัธยมที่เมกาได้3ปีกว่าๆ...
sheได้พบว่าเป็นเด็กนิสัยดี smartค่ะ ความรู้สึกใกล้ชิด
เป็นญาติเป็นสายเลือดคะที่ทำให้สนิทใจสุขใจ
sheรู้สึกรักเด็กทั้ง3คนนี้คะ...น่ารัก...เป็นเด็กที่มีความสุข
รู้เลยว่าได้รับการเลี้ยงดูมาอย่างใกล้ชิด เรียบร้อย…
พี่ชายมีปัญหาเรื่องเช่ารถมาจากตอนก่อนมา
เพราะเค้าไม่รับบัตรเงินสด..บัตรdebitที่เราใช้เบิกเงินจากตู้
แกไม่เคยมีบัตรเครดิตคะแต่ไม่มีปัญหาเรื่องจองที่พักที่บรัสเซล
ที่อัมสเตอร์ดัม ที่ออสเตรีย ที่สวิส รึแม้แต่ตั๋วเครื่องบินไป/กลับ
จองonlineต้องชำระเงินทันทีทั้งนั้นคะ...แต่บริษัทรถเช่าที่เยอรมัน
ไม่รับบัตรเงินสด!! รับแต่บัตรเครดิตเท่านั้น..แกทำบัตรเครดิตไม่ทัน
ติดเสาร์-อาทิตย์จะขึ้นเครื่องจันทร์...ทำไงง่ะ?เอางี้ใช้บัตรเครดิต
ของพ่อบ้านไปก่อน พี่ชายกะพ่อบ้านและลูกสาวคนโตออกไปในเมือง
เพื่อทำการเช่ารถได้รถFord suvคันใหม่เอี่ยมล่าสุด แกไม่เคยขับ
รถทางด้ายขวา ก็ยังไม่คุ้นเคย ลูกสาว2คนวัย19-17มีใบขับขี่เมกัน
ขับรถไปโรงเรียนเองทุกวันก็ยังขับเองไม่ได้ sheเลยต้องนั่งหน้าคู่
เพื่อคอยบอกพี่ชาย กำกับการเลี้ยวซ้าย-ขวา พี่ชายขับรถเองมา30กว่าปี
ไม่มีอะไรต้องห่วงคะ นั่งคู่กะแกวันเดียวก็ให้ลูกสาวนั่งบอกแทน
เด็กๆคุ้นเคยกะจราจรทางขวา...ไม่มีปัญหาอะไรคะ
เริ่มทำเรื่องหาอพาร์ตเม้นต์ที่พี่ชายกะครอบครัวจะเที่ยวกันเอง
คืนรถวันไหน รับช่วงยังไง จ่ายยังไงเป็นเงินสดให้พ่อบ้านเพราะ
หากพี่ชายออกนอกเยอรมันนี เค้าชาร์จค่านั่นนี่ แถมเสี่ยงมากๆ
เสียงอุบัติเหตุ เสี่ยงรถเค้าหาย เค้าถึงต้องการบัตรเครดิตไงคะ!
หากเกิดอะไรขึ้นเค้ามีหลักประกัน เพราะเพียงจ่ายค่าเช่า800-900€
รถเค้าไปถูกลักนี่รถใหม่ประกันไม่รับทั้งหมดคะ ผู้เช่าต้องรับด้วย
กี่เปอร์เซนต์ของค่าเสียหายก็ว่าไป พี่ชายก็ไม่เข้าใจตรงนี้ว่า,
พ่อบ้านใจหายใจคว่ำนอนไม่หลับกี่วันช่วงที่รถไปขับอยู่นอกเยอรมันนี
จะที่เบลเยี่ยม/ที่เนเธอแลนด์/ที่สวิส/ที่ออสเตรีย...นอกเยอรมันนี
ไม่ใช่จะรับประกันอะไรเลยนะคะเรื่องความปลอดภัย Sicherheit
แถมที่ที่จะไปส่วนใหญ่พี่สะใภ้ไปอ่านมาจากinstagramมั่งFBมั่ง
ที่คนไทยมากันแล้วถ่ายรูปไปลงแกก็อยากไปมั่ง...แต่ละที่ก็ห่างไกล
ชีวิตเที่ยวถ้าต้องมีแต่ขับบนAutobahnก็ไม่ได้เห็นอะไรมากคะ
เลยตกลงกันยังงี้ว่าช่วง4-5วันที่อยู่กะเรา เราพาเที่ยวเองขับ2คัน
พ่อบ้านน่ะรู้ดีว่าเมืองที่มีแต่ทัวรีสต์เค้าไม่ไป ไม่ชอบ ...แกก็พาไป
แต่เมืองเงียบสงบ สวยงาม เก่าแก่ อายุหลายร้อยปีสมัยยุคกลาง
บ้านเมืองที่มีมาตั้งแต่คศ.1100-1200 ไม่มีทัวรีสต์ บริษัททัวร์เอเชีย
ไม่มาลง...พี่ชายชอบมากคะ แกถ่ายรูปส่งลงinstagram/FB
คนในกลุ่มกิ๊วก๊าวตื่นเต้นว่าอยู่ไหนพวกเค้าไม่รู้จักไม่เคยมา...ก็เอ๋า,
พวกเค้ามา มากะpackage tour มาเป็นpatternเมืองไหนๆก็ซ้ำๆกัน
ถ่ายซ้ำแล้วซ้ำอีกไปลงกัน ถ้าไม่ได้ไปก็คุยกะใครที่เคยมาไม่รู้เรื่อง?
sheบอกพี่ชาย...โน้มน้าวเลยล่ะ...ว่าเรากำกับเองRegieเองดิ
จะต้องไปตามเที่ยวในแหล่ง/ในที่ที่อีกหลายๆคนไทยที่เคยมามาแล้วทำไม?
เราไปของเราเอง เล่าเอง บรรยายเอง เป็นความพิเศษที่ไม่ตามใคร
ไม่เหมือนใคร ม่ายงั้นไม่คุ้มคะจากAไปBขับตั้งกี่ร้อยกม.ไม่ใช่เมืองไทยคะ
ที่ขับกัน300-400กม.รถว่างถนนเงียบ...Autobahnยุโรปรถมาก
รถติด ติดการก่อสร้าง เสียเวลา เหนื่อยโดยใช่ที่แล้วใช่จะได้เห็นอะไรที
เห็นแต่ต้นไม้ข้างAutobahnซ้ายขวาเท่านั้นเพื่อไปยืนถ่ายรูป
กะหน้าสถานที่ที่คนไทย/ทัวร์ไทยพามาลง?พี่ชายก็เอาตามที่เราเสนอ
แต่ที่ที่พวกเค้าจะไปน่ะ sheกะพ่อบ้านcomment/แนะนำให้อีก
ไปที่นี่ให้ไปที่เมืองนี้ๆนั้นๆเงียบสงบ คนไม่พลุกพล่าน สวย…
พี่ชาย/ลูกสาวคนโตจึงlineใกล้ชิดsheคะแกคอยถามอาว์หนิงสถานที่
ชื่ออะไร เขียนเยอรมันยังไงเพราะต้องkeyเข้าgoogle earthหรือ
navigationตลอดช่วงที่อยู่ที่ต่างๆคะ
|
|
|
|
|
khesorn mueller
|
|
« ตอบ #18091 เมื่อ: 24 สิงหาคม 2562, 18:30:06 » |
|
วันแรกคือเย็นวันที่ 15กรกฏาคมทั้งๆที่เหนื่อยแฟ็ด
ที่หมู่บ้านข้างๆกันเค้ามีงานเมือง ขายอาหาร/ขายไวน์ที่
ผลิตจากที่นี่,งานวันสุดท้ายคะพ่อบ้านอยากพาพี่ชาย/ครอบครัว
ไปเที่ยวงาน เหนื่อย/jetlagกันพวกเค้าบอกอยากไปคะ
ไปชมบรรยากาศงานหมู่บ้านแบบเยอรมัน..ซื้อไวน์ให้ลอง
ซื้อของกินมา หาที่นั่งBierbankที่พอว่างๆsheสนทนาพาทีกะ
ฝรั่งเยอรมันข้างๆซ้ายขวา พวกเค้าสนใจไคร่ถามsheมีแขกมาเยี่ยม
พี่ชาย/ครอบครัวสนุกกันฟังเพลงบนเวที กิน/ดื่มบรรยากาศแบบนี้
พวกเค้าไม่รู้จักคะว่าการต้องนั่งเบียดๆกัน คุยกัน สนทนาแม้ไม่รู้จัก
คนดื่มไวน์คะจะค่อยๆจิบค่อยๆคุยผลัดกันถามผลัดกันตอบ..พวกเค้า
คุยไม่ได้ก็ให้sheคุยคะ
คนในโต๊ะนี้,ไปเจอะกันโดยบังเอิญอีกที่หมู่บ้านยุคกลางBad Wimpfen
โลกมันบังเอิญแบบนี้คะหยุดคุยกันต่อเค้าถามsheพาพี่ชายไปไหน
มามั่งก็แจงคุยให้ฟัง smalltalkกันอีกยกนึง
ที่ที่สองหลังจากนั้น,ไปหมู่บ้านSchwäbischhallทางรถไฟคะ
ไม่ต้องขับ ไม่ต้องเครียดเหนื่อยร้อน ซื้อตั๋ว5คน2ใบแล้วถัว7หารออกมา
พบว่าตั๋ววันไม่แพงคะพวกเค้าชอบกันมากรถไฟสะอาด/เงียบ
พี่สะใภ้สงสัยทำไมไม่มีแอร์ ก็บอกว่าร้อนแบบ29-30องศาแบบนี้
ปีนึงมีไม่กี่วันคะเค้าไม่ติดแอร์/เปิดแอร์กัน..แต่เมืองที่ไปสวยมาก
ขนาดถ่ายรูปออกมาส่งลงline-instagram-FB กลุ่มเพื่อนพี่ชาย
ต่างยักฮู้อู้หูที่ไหนน่ะ สวยยยยย กลับจากที่นี่ทำกับข้าวพักผ่อน.
วันถัดมา,ขึ้นรถไฟเข้าเมือง พาไปเดินงานพืชสวนของแคว้น
เดินกันจริง นั่งเรือ ชม ต้นไม้/ดอกไม้ landscapeที่เคยเป็นที่ทิ้งขยะ
ขยะสมัยสงครามโลกครั้งที่สอง..ถ่ายรูปกันจังพวกเค้าแต่เหนื่อย
อยากกลับบ้านไปทำสเต้กกินฝีมือSoßeอาว์หนิงอร่อยที่สุดในโลก!
ขึ้นรถไฟไปStuttgart พาไปชมเมืองหลวงของแคว้น ชมวัง
ชมย่านกลางเมือง ไปMercedes Benz Arena ไปMercedes Museum
ไปหอสถานีโทรทัศน์ที่เก่าแก่สร้างมาสมัยที่หอวิทยุ/โทรทัศน์
ยังไม่มีใครสร้างสูงเท่านี้มาก่อน แล้วไปเดินช็อปปิ้งย่านกลางเมือง
เด็กสาวแวะนั่นเข้านี่กะแม่ พ่อกะลูกชายแวะซื้อไอติมนั่งรอ..
sheกะพ่อบ้านต้องคอยกำกับเรื่องแปล/เรื่องภาษา..เพื่อความรวดเร็ว
อีกวันถัดมา,อากาศไม่ดีมีเมฆ นั่งรถไฟไปเมืองHeidelbergกัน
พ่อบ้านต้องทำธุระขอตัวไม่ไปด้วย sheพาไปคนเดียว..ไปตามที่
ที่เค้าไปกัน ทัวรีสต์เป็นร้อย มาเป็นกลุ่มเป็นกลุ่มทัวร์จีน ทัวร์เอเชีย
พี่ชาย/พี่สะใภ้ไม่ชอบคะเค้าๆคุ้นเคยกะเมืองเล็กๆเงียบสงบไม่พลุกพล่าน
มาเจอะเมืองที่ทัวร์มาลงก็ถ่ายรูปตามตารางที่ต้องถ่าย..
sheพาพวกเค้าออกไปตามตรอกเล็กๆออกห่างจากย่านคนมาก
พาขึ้นรถไฟเลื่อนไปปราสาท ไปยอดเขาเล็กๆมองเมือง ลงมา
กินร้านกรีก ขึ้นรถไฟกลับบ้านทำกับข้าวกินกัน
รุ่งขึ้นขับไปเมืองBad Wimpfen เค้ามีงานออกร้านงานศิลปะ
มีดนตรี มีอะไรขาย เดินชมเมือง เด็กๆถูกใจเรื่องไอติมอิตาเลี่ยน
ที่มีแทบทุกที่อร่อย/ถูก เมืองสวย ถ่ายรูปแล้วสวย เสียดายคะ,
เค้าซ่อมบูรณะปราสาท project3ปี อดขึ้นยอดBlauerturm
เราคุยกันทุกวันที่โต๊ะอาหาร พี่ชายจะไปไหนมั่ง,
พาเที่ยว4-5วันเหนื่อยคะ สุดท้าย,ตัดสินใจกันว่า
จองอพาร์ตเม้นต์/โรงแรมในเขตเยอรมันนีที่Bodenseeทางใต้สุด
แล้วขับรถเข้าออสเตรีย เข้าสวิส พี่ชายกะครอบครัวจะไปZürich
เค้าขับเช้าไป-เย็นกลับได้หากพักที่Bodenseeแต่หากขับมาจากบ้าน
ไป-กลับไม่ได้คะ
เราจองให้ที่หมู่บ้านติดBodenseeเมืองKressbronnที่เรามาปีที่แล้ว
แขกยูโรเปียนหมด พี่ชาย-ครอบครัวชอบที่นี่มากๆ
เพราะสวนแอ๊ปเปิ้ลเค้าส่งขายทั้งแคว้น..ย่านนี้ย่านผลไม้เยอรมัน!
ที่ที่พักนำเชอรี่มาวางขาย จ่ายเงินเองหยอดเหรียญใส่กระปุก
ไว้ใจกันขนาดนั้น เชอรรี่ถาดครึ่งโลละ2€ ซื้อกินทุกวันจนจู้ดๆ
มันสดอร่อยกินพ่นเม็ดแข่งกัน sheกะหลานสาววิ่งแข่งกันวิ่งไปตดไป
sheไม่ได้สนุกแบบเด็กๆแบบนี้มานานหลายปีคะ พี่ชายสนุก
ได้โรแมนติกกะภรรยา เด็กๆสนุกกะแวดล้อมที่ได้เป็นตัวของตัวเอง
ทุกวันจะแพลน/วางแผนไปกินร้านไหน กินที่ไหน พวกเค้า5คน
บ่นกันว่ากินร้านแพงราคามากกว่าซื้อในซุปเปอร์มาเก็ตมาทำกินที่บ้าน
ก็ได้เรียนรู้ สัมผัสกันอีกแบบ เราขับพาไปฝั่งออสเตรีย ฝรั่งสวิส
ไปขึ้นลิฟต์ขึ้นเขาไปดูทะเลสาบ3ประเทศ Kressbronnอยู่5วันคะ
วันนึงแยกกันไปคือเราเช่าจักรยานถีบกันสองคน พี่ชาย-ครอบครัว
ขับไปเที่ยวZürich...ออกกันแต่เช้าตรู่หลังกินเช้า ไปเดินช็อปปิ้ง
ได้รองเท้าเดนมาร์ก ได้แว่นกันแดด ได้เสื้อผ้าลดราคา…
กลับจากBodensee..พวกเค้าไปเบลเยี่ยมแล้วต่อไปBrügge
เมืองอนุรักษ์มรดกโลก ไปอัมสเตอร์ดัม/เนเธอแลนด์ ไปHamburg
ไปKöln/Cologneตามสูตรเมืองที่คนไทยลงในinstragram
พวกเค้าแบ่งที่ละ3วันมั่ง4วันมั่ง ขับเที่ยวกันเอง เด็กๆช่วยพ่อแม่
พูด/สื่อสารภาษาอังกฤษ ติดต่อจองที่พัก ค้นหาที่เที่ยว ที่ไป วิธีไป
กลับมาเยอรมันนี พวกเค้าคิดถึงอาหารบ้านshe ฝีมือshe
พี่สะใภ้อยากทำไรแกงจืด/ผัดพริก/ไข่เจียวหมูสับ ตามสบายคะ
บ้านนี้ครบเครื่อง ข้าวพร้อม อาหาร ขนมอบ ไม่หิวไม่ขาด
ไปไหนๆเด็กๆบ่นอยากกลับบ้านอาว์หนิง...แฮ่
คืนรถเสร็จ,ส่งพวกเค้าขึ้นรถbusจากในเมืองไปเวียนนา
พวกเค้าจะอยู่ที่เวียนนา/ออสเตรีย3-4วันสุดท้ายจนขึ้นเครื่องกลับ
ช่วงนี้พวกเค้าเที่ยวเอง ขึ้นรถไฟ ขึ้นรถbus ขึ้นเรือล่องดานูบ
กลับเมืองไทยโดยสวัสดิภาพพ่อแม่ยังพักชลบุรีบ้านน้า
เที่ยวแถวนี้แล้วขับลงใต้กลับบ้านไปสงขลาเยี่ยมป้าๆ
วันที่17ขึ้นมาจากสงขลามาชลบุรี 19เด็กๆบินกลับเมกา
20โรงเรียนเปิดคะ พ่อกะแม่ขับกลับสงขลา22สิงหา
23สิงหาถึงบ้าน....ชีวิตกลับคืนสู่ความสงบเงียบพักผ่อน
ย่อยสมองที่ไปพบไปเห็น.
|
|
|
|
|
khesorn mueller
|
|
« ตอบ #18092 เมื่อ: 29 กันยายน 2562, 20:34:01 » |
|
ทีนี้พอวันที่ 10-11 กันยายน พี่สาวรายงานในไลน์
ว่าแม่วัย 95-96ต้องเข้าโรงพยาบาล แม่มีเสลกในคอ
เพราะติดเตียงมาจะ 2 ปี ต้องให้อาหารทางสายยาง
พี่ๆที่ดูแลแม่ต้องคอยดูดเสลกในคอออกมาทุกวัน
ทีนี้,แม่คงปอดอักเสบคะ นอนไม่หลับ เสียงแปลกๆไป
ส่งเข้ารพ.หมอให้ยา เข็นเตียงมารอทางเดินใกล้พยาบาลวันรุ่งขึ้น
พี่สาวกลับบ้าน พี่ชายเตรียมมาเปลี่ยนเวรกะพยาบาลส่วนตัว
พี่ชายก็รับข่าวจากรพ.ว่าแม่หลับไปเฉยๆ สิ้นลมเวลา19.33น
วันพฤหัสที่ 12 กันยายน 2562....ช่วงเที่ยงเยอรมันนี 17.00นไทย
sheยังไลน์กะครอบครัวติดตามอาการก่อนขับรถออกไปว่ายน้ำ
พี่ชายบอกแม่นอนได้ดี นอนหลับเมื่อคืนจากหมอให้ยา เตรียมเข็น
เตียงออกมา เตรียมกลับบ้านคะ เคยเกิดอาการแบบนี้เมื่อมกรา 2562
กุมภา sheกะพ่อบ้านและลูกชายรีบบินมาเยี่ยม...ตามที่เคยเล่าที่นี่
รับข่าวพร้อมๆกันกะทางเมืองไทย กระทันหันขนาดไม่รู้จะตั้งต้นยังไง
พ่อบ้านจองตั๋วเครื่องบินให้sheบินคนเดียวรุ่งขึ้นศุกร์ 13 กันยา
เครื่องTGถึงสุวรรณภูมิ 10-11ชม.ให้หลัง sheถึงพร้อมพี่น้องจาก
สงขลา/เชียงใหม่...ไปวัดเลย เพราะพอแม่เสียค่ำ จองวัด/ศาลาไม่ได้
ได้เสาร์ 14 กันยาคะ sheมาทันรดน้ำแม่...แม่จากไปอย่างสงบ
ปลดร่าง-สังขารไปสู่ภพที่ดี ไม่เจ็บ ไม่ทรมาน ช่วง2ปีที่ติดเตียง
ความจำแม่ยังใช้ได้คะ จำลูก-จำหลาน-และได้รู้จักเหลน ถึง2คน
sheน่ะลาแม่ตั้งแต่มาเยี่ยมครากุมภาแล้ว แต่ก็อดที่จะหวิวๆโล่งๆ
ความรู้สึกว่างเปล่านี้คะที่เป็นสิ่งใหม่ ว่า,เราเป็นผู้ใหญ่ มีอายุ มีชีวิต
ที่ต้องเดินด้วยตัวเองโดยปราศจากเสาหลัก sheสูญเสียพ่อเมื่อวัย15
ก็ยังมีแม่ที่เป็นที่ยึดเหนี่ยวทางจิตที่มั่นคง แม่เป็นผู้หญิงที่เข้มแข็ง
แม่เป็นหม้ายด้วยวัย 58...sheครุ่นคิดคะพี่น้องว่าคือวัยsheใน5ปีข้างหน้า!!
38ปีคะที่แม่อยู่เป็นศูนย์รวมใจของพวกเราพี่น้อง sheนึกถึงวัยเด็ก
มองกลับมาหาแม่ว่าชีวิตแม่เป็นยังไงกับการทำหน้าที่ภรรยา/แม่
จวบจนอายุขัย...แม่มีบุญเก่ามากคะ ไม่เคยเจ็บเคยป่วย อดทนเลี้ยงลูก
ฝันทั้งหลายที่แม่ไม่ได้ทำ-อยากทำ แม่ส่งต่อมาให้ลูกๆสานต่อ
ตามแบบฉบับ..พวกเราจึงมีชีวิตอย่างทุกวันนี้ ความที่แม่มีลูกมาก
ต้องสละ/ต้องอด/เพื่อให้ลูกนี้คะ ที่เป็นภาพที่ติดตาsheมาตลอดชีวิต
ว่า,ต้องส่งเสีย ให้เงิน อุปการะแม่เท่าที่จะทำได้...เพราะแม่ไม่มีใคร
นอกจากพวกเรา?
เหนือสิ่งอื่นใดคะพี่น้อง..แม่อยากเห็นพวกเราสุข ยิ้มแย้ม แจ่มใส
อยากเห็นพวกเราดำเนินชีวิตต่อไปเพราะพวกเราสืบเชื้อต่อสาย
ของแม่ต่อๆไปยังรุ่นหลานย่า-หลานยายหรือแม้แต่รุ่นเหลน อย่างมี
ความสุข sheถามตัวเองตลอดงานศพแม่ว่า,sheได้ทำหน้าที่เป็น
ลูกที่ดีต่อแม่รึยัง?เชื่อฟัง เดินตามเส้นทางที่แม่คาดหวัง เล่าเรียน
มีครอบครัว มีคู่ครอง ทำหน้าที่แม่ที่ดีอย่างที่แม่เคยทำมาก่อนหรือยัง
ส่งเสริม/เกื้อกูล/สนับสนุนทางด้านการเงินให้แม่มาตลอด ตั้งแต่จบ
จนถึงปีนี้..โดยไม่เคยเกี่ยงงอน ว่าsheไม่ได้มีรายได้เองอย่างสมัย
อยู่เมืองไทย กระนั้น,การให้แม่ มีผลให้ชีวิตsheราบรื่น สุขสงบ เรียบง่าย
ไม่เคยมีปัญหาเรื่องเงินเรื่องทองคะ เป็นสิ่งที่แม่ติดตามรับทราบชีวิต
sheที่เยอรมันนีมาตลอด แม่ไม่เคยเอ่ยปากขอ ไม่ต้องการรบกวนลูก
แม่เพียงอยากให้sheมีความสุขในชีวิตคู่ ชีวิตครอบครัว ตรงนี้คะ
ที่sheถือเป็นหน้าที่ที่มีต่อแม่ ที่sheไม่เคยบกพร่อง.
|
|
|
|
|
khesorn mueller
|
|
« ตอบ #18093 เมื่อ: 30 กันยายน 2562, 14:13:26 » |
|
ความที่ศาลาที่ตั้งสวดแม่ปิดจน 16.30น.ทุกวัน
ญาติแม่จากทางอุดร หรือญาติพ่อจากทางใต้เดินทางมา
พวกเค้าอยากไปวัดคารวะแม่ทันทีก็ทำไม่ได้,เลยต้องไป
ตั้งต้นกันที่บ้านบางบัวทอง ที่นั่นจึงเนืองแน่นไปด้วยญาติๆ
sheพักกับพี่ชายที่คอนโดมิเนียมผู้พิพากษาที่ศาลนนทบุรี
ที่,ไม่ว่าจะไปบ้านแม่ที่บางบัวทองหรือไปวัด ล้วนใกล้ สะดวก
แต่สภาพอากาศคะ ที่ไม่เป็นใจ..ทุกวันฝนตกเทลงมาช่วงเย็น
ตรงเวลาราว5-6โมงทุกวัน น่าเห็นใจญาติมิตรสนิทสหายทุกท่าน
ที่ดั้นด้นมาวัดชลประทานรังสฤษดิ์เพื่อมาร่วมแสดงความเสียใจ
ต่อญาติพี่น้องลูกหลานแม่ เค้าๆฝ่าสภาพการจราจร ฝ่าฝน ฝ่ารถติด
เปียกปอน ความที่แม่มีลูกมาก แขกที่มาจึงเป็นผู้ร่วมงาน เพื่อนร่วมรุ่น
ญาติพี่น้องของตัวแม่เอง หรือญาติพ่อ ที่นับวันจะเหลือน้อยลงทุกที
แต่ที่น่าปลื้มใจ แม่คงมองพวกเราทุกคนในงานคะ เพื่อนโรงเรียน
ที่สงขลามากันทุกคืนหลายท่าน เต็มศาลาคะ บุคคลเหล่านี้รู้จักแม่
มาตั้งแต่วัยมัธยมวัยประถม ที่บ้านsheเป็นแหล่งรวมพล ชุมนุมของ
เพื่อนลูก สื่อสารกัน ตามตัวกัน แจ้งข่าวกันว่องไวผ่านไลน์/เฟสบุค
sheน่ะเข้าไปแจมเสวนากะพวกเค้าได้ทุกรุ่น เพราะsheเป็นรุ่นน้อง
จะจากวิเชียรชม/วรนารีเฉลิม/หรือมหาวชิราวุธสงขลา ทำให้งานแม่
เป็นงานรวมรุ่นพี่น้องพวกเราในวัยเยาว์/วัยเด็ก ที่sheต้องคอยสังเกต
ใครเพื่อนใคร ใครเพื่อนเรา พี่น้องชาวหอมากันวันจันทร์เป็นที่ปลาบปลื้มคะ
ทำให้งานดูดี ดูมีชีวิตชีวา ไม่นับเพื่อนชาวหอที่มาวันก่อนหน้า
หรือเพื่อนโรงเรียนที่เป็นเพื่อนจุฬา/เพื่อนชาวหอด้วยหลายต่อ
พวกเค้ามาเจอะเจอshe มาถามเรื่องแม่ พวกเค้าล้วนผ่านสภาวะ
การสูญเสียพ่อหรือแม่มาแล้วเร็วบ้าง ช้าบ้าง พ่อแม่พวกเค้าจากไป
ด้วยวัย70ปลาย,80ปลาย..แต่95-96เป็นอะไรที่พวกเค้าต่างมาเคารพ
respectที่ทำได้ เพื่อนวัยเดียวกะsheในงานล้วนคุยกันเรื่องความดัน
เรื่องเบาหวาน เรื่องต้องกินยากันแล้วคะพี่น้อง เค้าบอกวัยของเรา
เป็นวัยที่พ่อแม่ต่างเฒ่าชรา เสียลง เป็นลูกกำพร้าเต็มตัว..จริงด้วยคะ!
และหมายถึงเราเริ่มมีอายุ แต่พวกเราล้วนมองต่อไปในอนาคตได้
เพราะพวกเราล้วนผ่านภารกิจเลี้ยงดู/อุ้มชูลูกๆจนออกจากบ้านไป
เข้ามหาลัย หลายคนลูกจบทำงานแล้วคะ หลายคนลูกยังมัธยม
ก็เล่าแบ่งกันแลกเปลี่ยนกัน ชีวิตที่ผ่านมาจนถึงวันนี้ทุกคนมีเส้นทาง
ที่คล้ายๆกันคะ ก็เดินหน้ากันไป ไม่สะดุด ไม่ล้ม พยุงอุ้มชูรุ่นใหม่
ส่งต่อกันไป บางคนsheมีภาพเค้าๆสมัยมัธยม สมัยสงขลา วันนี้,
พวกเค้าสงบเย็น มีความพึงพอใจในชีวิต มีลูกดี เด็กรุ่นใหม่สมาร์ทคะ
พ่อแม่เรียนดี ก็ส่งเสริมรุ่นลูกให้ได้ไปต่างประเทศตั้งแต่วัยเด็ก
แพงแค่ไหน หมดเปลืองยังไงพวกเค้ายอมจ่าย ยอมเขียมกะตัวเอง
sheฟังแล้วสุขใจคะที่รู้ว่าเพื่อนๆก็พยายามทำดีที่สุดแก่ลูกๆพวกเค้า
ไม่ต่างอะไรกะshe..หรือแม้แต่เรื่องใครเจ็บ ใครตาย ใครหย่า
ใครมีครอบครัวใหม่ ทุกคนเปิดใจ คุยเล่าอย่างเปิดเผยในงานแม่
ตอนถ่ายภาพ,sheกระซิบถามพี่น้องเองว่าเอ๊ะ,แม่จะว่ามั้ย
ที่พวกเราคุยกัน เม้าธ์แหลก ในงานแม่ พี่ๆต่างบอกว่า,แม่อยากเห็น
พวกเราทุกข์ตรมเศร้าสร้อยปริ่มว่าหัวใจสลาย รึแม่อยากให้พวกเรา
มีชีวิตหลังแม่ไม่อยู่ด้วยความรื่นเริงแจ่มใสไร้กังวลมีความสุข?
ทุกคนลงความเห็นว่าแม่อยากให้พวกเราได้รำลึกถึงแม่ในวันวาน
เก่าก่อนสมัยพวกเรายังเล็กยังเด็กที่เพื่อนๆลูกมาบ้านแม่เรียกไปกินข้าว
แม่ทอดไข่เจียวต้มแกงให้เท่าที่มี พวกเค้าจำแม่ในภาพเหล่านี้คะ
แม่จะอยากให้พวกเราเศร้าตรมทำไมหากแม่มองลงมาว่าเพื่อนลูก
ยังมารวม มาพบ มาคุยเหมือนวัยเด็กที่สงขลา?งานนี้ทุกคนที่มา
ล้วนมีความเชื่อมโยงใกล้ไกลต่างกัน ที่น่าทึ่งคือบางคนเป็นเพื่อน
ร่วมงานที่ไม่ได้รู้จักแม่โดยตรงแต่ทำงานกะลูกๆยาวนานจนเกษียณ
จนใกล้เกษียณ บอกงาน ช่วยงานกันนับไม่ถ้วน วิถีไทยทุกคนก็ช่วยๆกัน
ฝากซอง ฝากเงินมาทำบุญทำกุศลร่วมกัน sheจำได้แต่ว่าธรรมเนียม
ใส่ซองช่วยงานมีแต่งานแต่ง/งานกฐิน แต่งานศพนี่ลืมไปแล้วคะ
ว่าสมัยพ่อเสียเมื่อ38ปีก่อนเค้าใส่ซองกันมั้ย?
|
|
|
|
|
khesorn mueller
|
|
« ตอบ #18094 เมื่อ: 01 ตุลาคม 2562, 19:21:54 » |
|
วันศุกร์ 20 กันยา พระวัดชลประทานรังสฤษดิ์นัดมาเก็บเถ้ากระดูกแม่
แต่เช้าตรู่ พระบอกให้มาถึง 07.30น พี่ชายนอนบ้านบางบัวทอง
เพราะต้องขับรถพาพี่สาว-น้องสาวอีก3คนมาวัด sheน่ะ,เรียกแท็กซี่
กระโดดขึ้นกระโดดลงว่องไว ไม่พิรี้พิไรคะ ความอิสระคล่องตัวนี้
มีเงินจะจ่ายแท็กซี่อีกก็ไม่ต้องกังวลว่าจะช้าเร็ว/รถเมล์จอดหวานเย็น
ปรากฏ,sheมาถึงวัดก่อนเพื่อน ลิ่วไปเชิงตะกอนเมรุที่เผาเตา1เตา2
เจ้าพนักงานกำลังนำกระดูกเตา2ที่เข้าเผาหลังแม่ออกมาคัดแยก
สมัยพ่อแยกคัดในถาดตั้งพื้นพระสวดทำพิธีครั้งสุดท้าย ยังจำได้คะ
สมัยนี้วัดในกรุงเทพ มีรถเข็น มีถาด sheขอเข้าไปยืนดูสังเกตการณ์
ร่างที่เผาเมื่อวานเตา2หลังแม่ sheไม่ทราบวัยเค้าคะ รู้แต่เป็นคนใน
เครื่องแบบทหารบก..กระดูกเค้าเหลืองดำมากๆคะ sheถามเจ้าพนักงาน
เค้าบอกถ้าผู้ตายป่วยเรื้อรังยาวนาน ต้องกินยายาวนาน ยาไปเกาะกุม
ที่กระดูกคะ เค้าเลือกหาฟัน หาส่วนกระดูกศีรษะ ส่วนขา แยกวาง
เร่งรีบเพราะกระดูกแม่นัดก่อน เค้าน่าจะแยกถาดแม่ที่นำออกมาจาก
เตาเมรุก่อน?sheบอกพี่ๆยังรถติด พระยังไม่มา ค่อยๆคะอย่ารีบร้อน
เค้าไถถาดรถที่ใส่กระดูกแม่มายืนเลือก sheได้เห็นแม่ในสภาพเถ้า
ในสภาพกระดูกขาวสะอาดเกลี้ยงเกลา เจ้าพนักงานถามแม่อายุเท่าไหร่
พอรู้ว่า96 ไม่เจ็บ ไม่กินยา แม่ติดเตียงเพราะหมดเรี่ยวแรงละสังขารไป
sheได้ยืนเลือกกระดูกแม่ หาฟันไม่มี ฟันแม่หักถอนไม่เหลือแล้วคะ
สักพักพระมาก่อน พระคุยกับเจ้าพนักงานเมรุ คุยกับshe คุยนั่นนี่จน
พี่ๆน้องทั้ง4มาถึง เจ้าพนักงานต้องไปทำวัดเช้า พระทำพิธีให้เรารด
พรมน้ำอบ/ดอกไม้ให้กระดูกแม่ สวด แยกกระดูกนำกลับติดตัวไป
แล้วทั้งกระดูกทั้งเถ้าใส่บรรจุลงภาชนะทองห่อผ้า เก็บรูปที่ลืมเมื่อวาน
รูปหน้าโลง นำกลับบ้าน พี่สาว-น้องสาวรีบไปอาคารสำนักงานที่เปิด
ทำการ บริจาคเงินช่วยงานแม่แก่ทางวัดที่กำลังมีแผนสร้างเมรุ2ชั้น
4เตา เคลียร์ทุกอย่างเรียบร้อย ก็แยกย้ายกันกลับบ้าน
ชีวิต96ปีของสุภาพสตรีท่านนึง จบลงวันนี้ เหลือไว้แต่ความทรงจำ
สืบต่อสายเลือดลูก หลาน เหลน และเถ้าอัฐิ 1 ภาชนะใหญ่.
|
|
|
|
|
|
|
khesorn mueller
|
|
« ตอบ #18096 เมื่อ: 09 ตุลาคม 2562, 18:22:20 » |
|
เดินทางคนเดียว
ต้องตื่นตัว ว่องไว
loadกระเป๋า เช็คอิน
รอขึ้นเครื่อง 
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
