|
nitty20
|
 |
« ตอบ #5150 เมื่อ: 29 กุมภาพันธ์ 2555, 21:45:29 » |
|
พี่พอจะเข้าใจความรู้สึก...ของคนเป็นแม่.... คงไม่มีอะไรทุกข์มาก..ไปกว่าเห็นลูกจากไปก่อน... มันไม่เป็นไปตามเวลาที่ควรจะเป็น... หนิงต้องช่วยปลอบคุณแม่ให้บรรเทาทุกข์ลงบ้างนะ  |
|
|
|
|
|
khesorn mueller
|
|
« ตอบ #5151 เมื่อ: 29 กุมภาพันธ์ 2555, 21:45:44 » |
|
พี่ทราย,
หนิงขอบคุณพี่คะ,
ช่วงน้ำท่วมเมืองไทยปีที่แล้ว
ประมาณ17ตุลาที่น้ำมาบ้านบางบัวทอง
หนิงคุยกะน้องค่อนข้างใกล้ชิด..แกบอก
ว่าปวดท้อง ไปโรงพยาบาล หมอตรวจ
ตรวจหลายครั้งจนแน่ใจว่าเนื้องอกยังไม่รู้ว่า
ร้ายรึดีนี้ ยังไงก็ต้องผ่า..ว่าผลการผ่าเป็นไง
แกบอกต้องระวังอาหารการกิน ต้องไปโรงพยาบาล
คราน้ำลด,ธันวา หนิงยังโทร ได้คุยกะแม่
ไม่ได้คุยกะน้อง แม่บอกน้องต้องไปcontrol
เค้าไม่ได้บอกรายละเอียดหนิงพี่ทรายว่า..
รับเคโมฯกันราวตุลา-ธันวา หนิงแปลกๆที่โทรไปทีไร
มีพี่ๆน้องจากเหนือจากใต้อยู่ที่นั่นตลอด..
ยังคิดว่ามาให้กำลังใจแม่ช่วงหลังน้ำท่วม..
เค้ามาด้วยเรื่องน้องด้วย!!
แกเป็นคนส่งรูปให้หนิงที่เยอรมันนีเองคะ
รูปน้ำท่วมบ้าน รูปที่แกถ่ายที่โรงพยาบาล
คอมฯหนิงเสียไป 2 หน ค้นรูปที่น้องส่งเมล์ให้มา
ค้นอยู่เป็นชั่วโมงคะไปเจอะใน backup file
หายไปหลายรูปคะ..น้ำหนักแกลดจาก 70-->51
บางรูปเห็นชัดเจนคะว่าแกผอมลงไปมาก
แต่หน้าตาอิ่มเอิบ
|
|
|
|
|
khesorn mueller
|
|
« ตอบ #5152 เมื่อ: 29 กุมภาพันธ์ 2555, 21:57:26 » |
|
พี่นิตตี้,
ยังไม่ได้คุยกะแม่เลยคะ
เมื่อกี้พี่บอกว่า..แม่พัก
เพิ่งกลับมาจากวัด..
แม่ร้องไห้หลายหน..
หนิงเลยบอกพี่สาวไม่ต้องกวนคะ
แต่แม่รู้ว่าหนิงรู้แล้ว.แกยังไปงาน ไปทำงานคะ  
|
|
|
|
|
ทราย 16
|
|
« ตอบ #5153 เมื่อ: 29 กุมภาพันธ์ 2555, 21:59:41 » |
|
น้องหนิงค่ะ
พี่เข้าใจดีว่าพี่น้องที่เติบโตด้วยความรักและ
มีความผูกพันธ์อย่างใกล้ชิดอย่างครอบครัวของน้องหนิง
แต่ละคนจะเป็นตัวตายตัวแทนกันได้ในทุกๆเรื่อง
พี่น้องในเมืองไทยที่เฝ้าดูแลน้องสาวที่ป่วย
ก็เสมือนทำหน้าที่แทนน้องหนิงทีอยู่ไกลเกินที่
จะเทียวไปเทียวมาบ่อยๆได้ เค้าคงเป็นห่วงจิตใจ
และความรู้สึกของน้องหนิง จึงไม่ส่งข่าวที่มีรายละเอียด
ให้น้องหนิงทราบ ช่วงนี้ขอให้น้องหนิงดูแลตัวเองด้วยน่ะค่ะ
เป็นกำลังใจให้น้องหนิงน่ะค่ะ
พี่ทราย
|
|
|
|
|
|
khesorn mueller
|
|
« ตอบ #5154 เมื่อ: 29 กุมภาพันธ์ 2555, 22:13:07 » |
|
หนิงไม่ได้มาร่ำลาแกด้วยตัวเองคะพี่ทราย
คราที่ติดต่อกันแกขอรูปถ่ายลูกๆหนิง
หนิงส่งให้บ้าระห่ำ อยากได้รูปไหน บอก!
หนิงมีแยะ...แกcommentมาว่าชื่นใจที่ได้เห็น
ช่วงเวลาที่เด็กๆเติบโต...ครานั้นส่งเมล์ละ10รูปได้
เมื่อคืนตอนรู้หนิงนั่งนิ่งเลยคะ
เพราะสดๆหลังสิ้นลม ไปห้องดับจิต
หนิงนั่งนึกว่าจิตแกไปไหน พะวงถึงแม่
ถึงพี่ๆน้องๆมั้ย มีใครมารับแก
แกกลัวมั้ย...
|
|
|
|
|
too_ploenpit
|
|
« ตอบ #5155 เมื่อ: 01 มีนาคม 2555, 01:35:20 » |
|
...น้องหนุงหนิง...
...พี่ตู่เสียใจกับน้องหนุงหนิงและครอบครัวด้วยนะคะ...
...เหมือนมีอะไรสังหรณ์...ให้ต้องเข้ามาอ่านกระทู้ของหนุงหนิงตอนดึกๆค่ะ...
...ทุกทีต้องนอนแล้ว...วันนี้ค่อนข้างเหนื่อยค่ะเพราะไปว่ายน้ำมา...
...น้องสาวของหนุงหนิง...หน้าเหมือนหนุงหนิงมากเลยค่ะ...
...สวยด้วย...ตกลงเป็นมะเร็งในถุงน้ำดี...แล้วลามไปตับนะคะ...
...คุณแม่และคุณพ่อของพี่ตู่ก็เสียด้วยโรคนี้ค่ะ...มะเร็งตับ...
...พี่ชายของหมอ...คนที่จบจากจุฬาและคณะเดียวกับพี่ตู่...เสียด้วยโรคมะเร็งในตับอ่อนค่ะ...
...ตอนคุณพ่อป่วยได้พาไปรักษาที่ ร.พ.ชลบุรี...และ ศิริราช...ค่ะ...
...รีเฟอร์ไปจาก ร.พ.ชล...ได้ไปเจอกับหมอรุ่นพี่หมอประสิทธิ์...
...พอเค้ารู้ว่าเป็นมะเร็งที่ตับ...เค้าทำสีหน้าหมดหวังเลยค่ะ...
...เค้าอยากช่วยแต่ไม่รู้จะช่วยยังไง...เพราะมะเร็งที่อื่นๆยังพอรักษาได้ค่ะ...
...แต่มะเร็งตับ...ร่างกายจะอ่อนแอลงเรื่อยๆ...คุณแม่พี่ตู่ป่วยแค่สองเดือนเองค่ะ...
...ตอนนั้นพี่ตู่อายุแค่ 17 ปีเอง...กำลังสอบอยู่ชั้น ม.ศ.5 ค่ะ...คุณแม่เสียวันที่สอบพอดี...
...พี่ตู่ไม่ได้ไปงานศพแม่ค่ะ...คุณพ่อเป็นคนจัดการทุกอย่างแล้วเก็บศพไว้ก่อน...
...คุณแม่เสียเดือนกุมภานี่หล่ะค่ะ...ปี 14...ค่ะ...ปีที่พี่ตู่สอบเข้าจุฬาได้...
...คุณแม่ไม่ได้อยู่เห็นความสำเร็จของพี่ตู่ค่ะ...
...คิดกลับไปแล้วก็ช่างเศร้าเหลือเกิน...เช่นเดียวกับน้องหนุงหนิงตอนนี้...
...มีทางเดียวเท่านั้น...ทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้เค้ามากๆนะคะ...น้องหนุงหนิง...
...ทำให้เราสบายใจด้วยค่ะ...
|
i love pink, you are pink = i love you
|
|
|
|
khesorn mueller
|
|
« ตอบ #5156 เมื่อ: 01 มีนาคม 2555, 16:29:19 » |
|
พี่ตู่คะ,
หนิงขอขอบคุณพี่ในความรู้สึกร่วม
ที่พี่มีต่อหนิงและน้องในภาวะที่..
บอกไม่ถูกค่ะ...
พ่อหนิงเสียตอนหนิงอายุ15
ตอนนั้นยังไม่präziseในอารมณ์ความรู้สึก
ตลอดจนsenseก็ยังไม่แหลมคมพอจะบรรยาย
ความรู้สึกของการอาลัย ต่อความเศร้าโศก
หรือสูญเสียได้..รู้แต่ตอนนั้นความรู้สึกโหลงเหลง
ว่างเปล่าแต่หนักอยู่ในจิต เป็นความกลัว..
กลัวต่ออนาคตที่ไม่มีพ่อปกป้องดูแล..อยู่กะเรา,
นับเวลาที่หนิงได้อยู่กะพ่ออย่างเต็มที่ 15 ปี
คราวนี้,สูญเสียน้อง...ที่หนิงได้มีโอกาสใช้ชีวิต
อย่างเต็มที่ก็ใกล้เคียงกะพ่อ...คือประมาณ16-17ปี
ชีวิตหลังจากนั้นก็แยกย้ายกันไปปฏิบัติหน้าที่
ที่เราต้องทำ...การพบปะ การพูดคุย การได้เจอะเจอ
จึงห่างไกลมี ระยะห่างทุกครา หรือไม่ก็ช่วงสั้นๆ
ซึ่งintensiveกว่าสมัยอยู่บ้านด้วยกันเจอะกันทุกวัน
18ปีที่แล้ว,หนิงได้เจอะน้อง สั้นๆเวลามาเมืองไทย
พบแม่ที่บ้านก็จะพบน้อง...หนิงรู้ว่าน้องมีชีวิต ใช้ชีวิต
อย่างคนโสดที่มีความสุข มีอิสระ มีกลุ่ม มีเพื่อน
ให้ได้ทำกิจกรรมอะไรสนุกๆกัน
ความเจ็บปวดที่แท้จริง จึงเป็นช่วงระยะที่นึกถึงน้อง
ในสภาพ ในสภาวะอื่น ที่น้องต้องปวดท้อง ไม่สบายตัว
ที่น้องต้องรับเคโมฯ กลับมาพักผ่อนหมดเรี่ยวแรง
หนิงไม่ได้เห็นคะ แต่เหมือนเราได้รู้สึกไปกับเค้า..
ช่วงเวลาสั้นๆนี้คะพี่ตู่ที่หนักและกดทับสภาวะจิตตอนนี้
มากกว่านั้นคือการต้องยอมรับว่าเวลาของหนิงที่จะได้
ใช้ชีวิต มีชีวิตต่อไป ที่เหลือ จะไม่มีน้องให้ได้คุยได้โทร
ได้สัมผัสอีกต่อไป การพูดถึงน้องต่อจากนี้จะเป็นในรูป
กาลของอดึตเท่านั้น การที่ต้องระลึกนึกอยู่ตลอดเวลา
ว่าขาดไปคนนึง ไม่มีแล้วในโลกนี้คะ...
คือการไว้ทุกข์ที่แท้จริง.
|
|
|
|
|
แจง-24
|
|
« ตอบ #5157 เมื่อ: 01 มีนาคม 2555, 20:55:55 » |
|
ขอแสดงความเสียใจกับน้องหนิงและครอบครัวด้วยค่ะ
หนุงหนิงคงยิ่งใจหายกว่าใคร เพราะอยู่ไกล ไม่ได้มาร่วมงานกับครอบครัว
พี่เขียนแสดงความเสียใจยาวๆไม่ค่อยเก่ง แต่ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ หนิง
ขอให้น้องสาวของหนิง สงบสุขในสรวงสวรรค์นะคะ
|
 อยู่อย่างต่ำ กระทำอย่างสูง |
|
|
|
pusadee sitthiphong
|
|
« ตอบ #5158 เมื่อ: 01 มีนาคม 2555, 23:09:50 » |
|
พี่เสียใจกับหนิงด้วยนะคะ
ขอให้น้องของหนิงไปสู่สุขคติค่ะ
|
pom shi 2516
|
|
|
|
too_ploenpit
|
|
« ตอบ #5159 เมื่อ: 02 มีนาคม 2555, 09:37:09 » |
|
...วันนี้เป็นยังไงบ้างคะ...น้องหนุงหนิง...
...นั่งสมาธิอุทิศส่วนกุศลให้น้องสาวก็ดีนะคะ...
...ได้บุญสุดๆ...และยังช่วยให้น้องหนุงหนิงสบายใจขึ้นด้วยค่ะ...
|
i love pink, you are pink = i love you
|
|
|
|
khesorn mueller
|
|
« ตอบ #5160 เมื่อ: 02 มีนาคม 2555, 18:08:21 » |
|
พี่แจง,
เมื่อวานสมาธิหนิงก็อยู่ที่เมืองไทย
โทรมาหาพี่น้อง ด้วยอยากทราบ
เค้าทำอะไรกันมั่ง ได้คุยได้พบปะกัน
ครบรึยัง..แยกย้ายกันมา คนละเวลาคะ
มาถึงในงานก็พูดคุยเกี่ยวกับอาการ
เกี่ยวกับวาระสุดท้ายของน้อง..แม้ว่าช่วง
6เดือนที่แล้วทุกคนจะแวะเวียนกันมาเยี่ยม
มาคุย มาถามสารทุกข์สุขดิบ...น้องหนิงไม่ได้
ต้องการให้ใครๆต้องทุกข์ต้องเศร้าไปกะเธอ
เธอจึงพยายามที่จะให้การพบกันทุกคราเป็นไป
ด้วยบรรยากาศของการรื่นเริงยินดี...การพูดตรงๆ
ว่าเธอกำลังไม่สบายหนัก เป็นมะเร็งจึงเลี่ยงๆ
อ้อมๆ...แต่กะน้องคนเล็ก,ได้ทราบว่าเธอคุยด้วย
อย่างเปิดเผย...ว่าเธอรู้คะ เส้นทางสุดท้ายที่ต้องเดิน
เธอรับอย่างเข้มแข็งว่าเธอขอให้สงบที่สุด เร็วและเงียบ
ภาวะหลังรับเคโมฯน้องไม่ได้ผมร่วงศีรษะแววเหมือน
คนไข้เคโมฯที่หนิงเคยเห็น..แต่เธอเหนื่อย อยากอาเจียน
คลื่นใส้ กินไม่ได้...ตรงนั้นคะที่กร่อนทำลายความรู้สึก
พี่น้องที่เห็นแต่ช่วยอะไรไม่ได้..
เมื่อวานหนิงโทรมาหาเพื่อนรัฐศาสตร์ ชาวหอ
ที่ก็รู้จักน้องหนิง...บอกข่าวร้ายนี่ไม่ง่ายเลยคะ!
เค้าบอกเค้านึกภาพออก,พ่อเค้าเป็นมะเร็งในไต
แล้วลามไปสมอง นอนเจ็บอยู่ 5 เดือน..เค้าผู้เป็นลูก
ไปเยี่ยม ไปเฝ้า อยากช่วยให้พ่อมีแรงลุกขึ้นมาคุย..
เค้าไม่เคยได้คุยให้ใครฟัง..ว่าสภาวะที่ทำอะไรไม่ได้
แม้อยากทำอยากช่วย อยากแบ่งเบาความเจ็บจากพ่อ
มาไว้ซะเองนั้น เป็นอย่างไร...หนิงบอกเพื่อนว่าให้ส่งข่าว
แจ้งต่อๆ กันไป เพราะคนที่เคยรู้จักพูดคุย สมัยน้องมาหา
หนิงที่หอ หรือพวกเรานั่งรถเมล์ไปหอพักธรรมศาสตร์ที่รังสิต
ตอนโน้น...ล้วนมีความทรงจำร่วมกันคะพี่แจง...
ขอบคุณพี่อย่างมากคะ.
|
|
|
|
|
khesorn mueller
|
|
« ตอบ #5161 เมื่อ: 02 มีนาคม 2555, 18:35:33 » |
|
พี่ป้อม,
หนิงขอขอบคุณพี่อย่างยิ่งคะ
ถึงจะอยู่ในสภาวะเบรอๆครุ่นคิด
แต่หนิงก็เดินไปตู้เสื้อผ้า ค้นเสื้อดำ
เสื้อขาว กางเกงดำ กางเกงขาว
ออกมารวมๆพอให้เห็นภาพว่า...
ต่อแต่นี้หนิงจะไว้ทุกข์ให้น้องในรูปลักษณ์
เพราะในห้วงจิต หนิงก็ไว้ทุกข์อยู่คะขณะนี้.
หนิงพยายามส่งกระแสจิตไปให้น้อง
น้องไม่รู้ไปไหน เค้าถึงไม่ได้รับ..รึระยะทาง
ห่างกันเกินไปคะ?
พี่สาวบอกให้จุดธูป อธิษฐานคุยกับแก..
หนิงอยากลาแกน่ะพี่..อยากขออโหสิ
อยากบอกแกว่าความเป็นพี่น้องนี้ใช่จะตัดขาด
เมื่อน้องเปลี่ยนภพแต่เรายังมีสายสัมพันธ์ทาง
สายเลือด เรายังผูกพันกันด้วยภาพด้วยความทรงจำ
ที่เคยเติบโตมาด้วยกัน ได้เกื้อหนุนกันตามกำลัง
ตามสถานะที่ควรทำ อยากให้เค้าหมดห่วง หมดกังวล
อยากบอกเค้าว่าเค้าโชคดี กล้าหาญและเข้มแข็งมาก
ที่ผ่านพ้นวงเวียนวัฏจักรแห่งชีวิตจน...เกือบครบ!
เพราะเค้าไม่ต้องผ่านสภาพแก่เฒ่า..น้องหนิงชอบแต่งตัว
ชอบสวยๆงามๆ ภาพที่เธอละไว้ในโลกนี้จึงไม่มีภาพของ
การแก่และกระบวนการของสภาวะดังกล่าว...
หนิงมีภาพตอนเค้าเล็กๆ นอนปวดท้องร้องไห้ซือๆ
มานับว่าหลังจากนั้นเค้าไม่เคยเจ็บป่วยอะไรให้ครอบครัว
ต้องกังวลอีกเลยจนเมื่อ 6 เดือนที่แล้ว.
ขอหนิงwork out กะเวลาช่วงสุดท้ายของแกคะพี่
|
|
|
|
|
khesorn mueller
|
|
« ตอบ #5162 เมื่อ: 02 มีนาคม 2555, 18:57:51 » |
|
พี่ตู่คะ,
สองสามวันนี้ตาหนิงสวยคะ..
ตาที่สุกใสจากการล้างตา..
โทรคุยกะใครทีหนิงก็น้ำตาไหลที
เป็นคนไม่ร้องไห้ให้ใครเห็น และ
ไม่คร่ำครวญโอดบ่น ความทุกข์
ความเศร้าโศกจึงผ่อนปรนด้วยการพูด
การคุย การกล่าวถึง แฟนหนิงกะลูกๆ
ก็เงียบสงบ ครุ่นคิดไปด้วย..บ้านเงียบ
ไม่มีเสียงเพลง ไม่มีการคุย มีก็คุยกันเงียบๆ
แฟนหนิงเริ่มโทรบอกพ่อแม่เค้า เริ่มเมล์บอก
คนที่เค้ารู้จักที่เมืองไทยสายของเค้า.
เราคุยกันเรื่องเวลาและสภาวะของการไว้ทุกข์
(Trauern)ว่าฝรั่งเค้าเป็นอย่างไรกัน..แฟนหนิงว่า
ใช้เวลาค่ะ เร็ว-ช้าไม่เท่ากัน แต่ละคนต้องwork out
กับการไว้ทุกข์ตามกำลังของตัวเอง ..พ่อแม่,พี่น้อง,
คู่ครอง,ลูก/หลาน มีเวลา มีความใกล้ไกล มีเวลา
ของการใช้ร่วมกันต่างกัน บอกไม่ได้ว่าแต่ละการสูญเสีย
ต้องจัดการกับจิตใจอย่างไรจึงจะ loslassen..ได้
กำลังคิดค่ะพี่ตู่,พูดตามตำรา bla blaก็ง่ายนะคะ
แต่จริงๆไม่ง่ายหรอกค่ะเมื่อประสบกะตนเอง
หนิงกำลังคิดคะว่าตอนนี้ ตอนเราอยู่..ต้องบอก
ต้องกล่าว ต้องทำ อะไรที่ควรทำ อยากทำ ให้ครบ
อย่าผลัด อย่าประวิง อย่าเลื่อน เพราะเวลาจะไป
จะได้ไปอย่างสงบ...ไม่ติดค้าง
ถ้าหนิงตาย พี่จะคิดถึงหนิงมั้ยคะ?
|
|
|
|
|
khesorn mueller
|
|
« ตอบ #5163 เมื่อ: 02 มีนาคม 2555, 19:43:38 » |
|
เดินเข้าครัว,คุ้ยตะกร้ามหาสมบัติ
เจอะถั่วเขียว.ถั่วแดง และถั่วดำ
ไหนๆก็ไว้ทุกข์...หยิบถั่วดำละกัน
ออกมาแช่น้ำ 1 คืน
ต้มกะน้ำก่อน ไม่นานคะ แล้วน้ำตาล เกลือลง
ต้มอีกนิด...พอเคี้ยวออก...ก็เปิดกระทิกล่องลง
คนๆพอเดือดเร็วๆยกขึ้น!
โซ้ยกันเลยคะพี่ตู่ พี่ทราย พี่ป้อม พี่แจง
มีพอคะ...ตั้งหม้อ! 
|
|
|
|
|
ทราย 16
|
|
« ตอบ #5164 เมื่อ: 02 มีนาคม 2555, 20:53:08 » |
|
ต้มถั่วดำน่ากินค่ะน้องหนิง
ของโปรดพี่ กินเผื่อด้วยน่ะค่ะ
|
|
|
|
|
|
Kaimook
|
|
« ตอบ #5165 เมื่อ: 02 มีนาคม 2555, 23:30:29 » |
|
น้องหนิงขราาาา พี่ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ
|
|
|
|
|
|
ดร.มนตรี
|
|
« ตอบ #5166 เมื่อ: 02 มีนาคม 2555, 23:56:46 » |
|
เข้มแข็ง นะครับ พี่หนิง ... ส่งกำลังใจมาให้ ครับ 
|
|
|
|
|
|
khesorn mueller
|
|
« ตอบ #5167 เมื่อ: 03 มีนาคม 2555, 00:58:41 » |
|
พี่ทรายคะ,
ไม่มีใครกินเลยคะ!
หนิงกินอยู่คนเดียว..
สงสัยคืนนี้ต้องเข้าตู้เย็นแล้วคะ
เพราะอุ่นนานๆก็กลัวกระทิแตกมัน..
แต่กลมกล่อม ไม่หวานคะ..หอม
เพราะแอบใส่น้ำตาลวานิลลา.
|
|
|
|
|
khesorn mueller
|
|
« ตอบ #5168 เมื่อ: 03 มีนาคม 2555, 01:03:38 » |
|
พี่อ้อย,
คนเราก็ต้องตายกันทุกคน...
เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นเรื่องธรรมชาติ...
จุ๊ๆๆ แต่...
ขอให้สิ่งเหล่านั้นเกิดกะคนอื่น
อย่าเกิดกะเรา กะคนที่เรารัก...พอ!
นั่นคือลึกๆของมนุษย์ที่แอบคิดอยู่หลังหัว!
จริงๆนะคะ,
ขอบคุณพี่ค่ะ
|
|
|
|
|
khesorn mueller
|
|
« ตอบ #5169 เมื่อ: 03 มีนาคม 2555, 01:15:27 » |
|
น้องด็อกเตอร์,
พี่ขอบคุณนะคะ..
พี่เข้มแข็งค่ะ โดยเนื้อแท้..
แต่พอกระโดดไปเข้าใจคนอื่น
ก็อดจะสงสารเห็นใจและเศร้าสลดไปด้วยไม่ได้..
แต่พี่"robust"คะ
อย่าห่วง.
|
|
|
|
|
khesorn mueller
|
|
« ตอบ #5170 เมื่อ: 03 มีนาคม 2555, 03:52:45 » |
|
ถ่ายเมื่อ วันพุธ 29 กุมภาพันธ์ 2555 
|
|
|
|
|
khesorn mueller
|
|
« ตอบ #5171 เมื่อ: 03 มีนาคม 2555, 03:55:17 » |
|
ละร่าง ปล่อยวางสังขาร
เหลือไว้แต่จิตที่มั่นคงแข็งแรง
รอการไปสวมร่างใหม่ 
|
|
|
|
|
too_ploenpit
|
|
« ตอบ #5172 เมื่อ: 03 มีนาคม 2555, 04:11:50 » |
|
...น้องหนุงหนิง...
...รูปมาเร็วจังค่ะ...
...การไว้ทุกข์ก็เป็นสิ่งนึงที่เราจะทำให้เค้าได้ค่ะ...
...ใครไม่รู้...แต่เรารู้ว่าเราทุกข์...
...ตอนคุณแม่พี่ตู่เสีย...
...พี่ตู่ไม่รู้ว่าต้องไว้ทุกข์ยังไง...นานแค่ไหน...
...พี่ก็ไว้ของพี่เกือบสองปีแน่ะค่ะ...
...จนอยู่มาวันหนึ่ง...พี่รู้สึกว่ามันนานแล้ว...พี่ก็ออกทุกข์...
|
i love pink, you are pink = i love you
|
|
|
|
too_ploenpit
|
|
« ตอบ #5173 เมื่อ: 03 มีนาคม 2555, 04:19:33 » |
|
...จริงๆแล้วเค้าไว้แค่ร้อยวัน...
...พอทำบุญร้อยวันเสร็จ...ก็ออกทุกข์...
...ตอนนั้นพี่ตู่ยังเด็กๆค่ะ...ไม่รู้ธรรมเนียมจริงๆ...
...ร้อยวันผ่านไป...ก็ยังไม่อยากเปลี่ยนชุดดำ...เพราะรู้สึกยังเศร้าอยู่...
...หนึ่งปีผ่านไป...ก็ยังอยากใส่ชุดดำอยู่...เพราะยังคิดถึงคุณแม่อยู่...
...และถึงจะออกจากทุกข์...แต่ในใจมันก็ยังเศร้าอยู่อ่ะค่ะ...
...ตอนนั้นยังคิดเสมอว่า...ไม่ต้องโชคดีสอบเข้าจุฬาก็ได้...
...แต่ขอให้คุณแม่ฟื้นขึ้นมาแทนค่ะ...
...ชีวิตมันจะเป็นแบบนี้ค่ะ...โชคร้ายอย่างนึง...ก็จะโชคดีอีกอย่างนึงค่ะ...
|
i love pink, you are pink = i love you
|
|
|
|
too_ploenpit
|
|
« ตอบ #5174 เมื่อ: 03 มีนาคม 2555, 05:03:32 » |
|
...ตอนคุณแม่เสีย...พี่ตู่อายุ 17 ปี...
...แต่ตอนคุณพ่อเสีย...พี่ตู่อายุ 42 ปี...
...ตอนคุณพ่อเสียเป็นผู้ใหญ่แล้ว...
...เลยสามารถจัดการงานศพของท่านได้อย่างสมบูรณ์...
...และอีกอย่างนึงคือมีคนที่เรารู้จักมากมาย...ทั้งญาติพี่น้องเพื่อนฝูง...และลูกน้องของสามี...
...ต่างก็ให้คำแนะนำที่ดีและเป็นประโยชน์ตามประสบการณ์ของแต่ละคน...
...งานศพของคุณพ่อเลยผ่านไปด้วยดีค่ะ...
|
i love pink, you are pink = i love you
|
|
|
|
