07 กรกฎาคม 2567, 17:57:04
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน


เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน [สมาชิกเก่าลืมรหัส โทร 081-7611760]
A A A A  ระเบียบปฎิบัติ
   
Languages    
  หน้า: 1 ... 470 471 [472] 473 474 ... 727   ลงล่าง
ผู้เขียน หัวข้อ: Greeting From Germany part VI-ต่อกับ Part II ....What a Day!  (อ่าน 2369922 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 6 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
khesorn mueller
Cmadong อภิมหาอมตะเซียน
******


ออฟไลน์ ออฟไลน์

รุ่น: 2527
คณะ: รัฐศาสตร์
กระทู้: 71,885

« ตอบ #11775 เมื่อ: 07 กุมภาพันธ์ 2557, 16:53:27 »

อ้างถึง
ข้อความของ ติ๋ม จันทร์ฉาย เมื่อ 06 กุมภาพันธ์ 2557, 23:49:05
ต้อยขา
ไม่เห็นสำเนียง แต่ได้ความรู้สึกถึงความจริงจัง จริงใจ ตรงไปตรงมา คิดไง พูดงั้น
What you see is what you get. ค่ะ
หนุกมากเวลาอ่านข้อเขียนของน้อง
ต้อยก็คงรักชอบแบบนี้แหละเลยเป็นสะใภ้คนใต้อย่างมีความสุขนะคะ




พี่ติ๋มขา,
เรียนเขียนwritingภาษาเยอรมัน ยากมากๆพี่
เค้า(ครู)บอกตลอดเวลาว่า..ให้ยูเขียน เหมือนที่ยูพูด!
คิดที่จะพูดก่อนแล้วจึงเขียนสิ่งที่จะพูด?
หนิงแน่ใจว่าภาษาพูดกับภาษาเขียนของไทยคนละอย่างกัน!!
เราพูดอีกอย่าง เราคิดอีกอย่าง ยิ่งเขียนยิ่งไปกันใหญ่...
สุดท้าย??เลยไม่รู้ว่า ตกลงเค้าจะบอกอะไรเรา?
เค้าคิดอะไร แล้วเขียนนั่นเขียนเพื่อต้องการสื่ออะไร?
ยากพี่ อ่านภาษาไทยบางทีเหมือนต้องอ่านสามมิติ??

น้องหนิงของพี่ เลยsimplify herself...แฮ่ๆ
เธอจับสองภาษา เลือกสิ่งเด่นสิ่งน่าสนใจออกมา
แล้ว?? แล้วลุยเลยพี่!!

เขียนในสิ่งที่ต้องการจะพูด.
      บันทึกการเข้า


khesorn mueller
Cmadong อภิมหาอมตะเซียน
******


ออฟไลน์ ออฟไลน์

รุ่น: 2527
คณะ: รัฐศาสตร์
กระทู้: 71,885

« ตอบ #11776 เมื่อ: 07 กุมภาพันธ์ 2557, 17:03:37 »

อ้างถึง
ข้อความของ Dtoy16 เมื่อ 07 กุมภาพันธ์ 2557, 14:55:18
                น้องหนิงรู้ไหมเวลาคนภาคกลางมาอยู่ใต้นานๆ อย่างพี่ต้อย ต้องพูด ต้องอธิบายประโยคยาวขึ้น
       ห้ามตัดคำออก ถ้าตัดคำออกความหมายจะเพี้ยนเลย ยกต.ยไม่ถูกแฮะ

         ปีนี้อากาศเย็นครอบคลุมมาถึงบ้านเรากว่าปีก่อนมาก แต่พวกผลไม้ออกช่อดี เป็นดอกเยอะ
        เราคงได้กินมะม่วงดี ราคาถูกบ้าง มองไปทางไหนดอกเต็มต้นเลย  น้องบอกไม่เชื่อ
       ต้องส่งรูปมาให้ดูก่อนใช่ไหม  พี่ลืมแล้วว่าโพสรูปยังไง อาจใช้เวลาหลายวันหน่อยค้า......
                                                                                         

พี่ต้อยขา,
แม่หนิงก็ไม่ใช่ชาวใต้พี่!
แต่รักและกลมกลืนในวัฒนธรรม..โดยปริยาย
เผลอๆ แม่จะทำแกงส้ม ได้อร่อยกว่าคนใต้แท้ๆทำ
การถูกอบรบสั่งสอนจากสองสิ่งแตกต่างนี้..
ทำให้เราเป็นคนที่Toleranzคะ เห็นอกเห็นใจ เข้าใจ
พี่ต้อยมีสามี มีลูกๆพี่ พวกเค้าคือความToleranzที่มีพี่
เป็นศูนย์กลางเป็นผู้ที่ชี้ให้พวกเค้าเห็นว่าการผสมผสาน
กลมกลืนที่ต้องปรับนั้น ไม่เฉพาะพี่...พวกเค้าด้วย!!

ถ่ายมาเลยคะ โหลดแผล็บเดียวคะพี่
หาก?หากพี่ท่านย่อรูปให้ได้ขนาดก่อนนะเจ้าคะ!
      บันทึกการเข้า


khesorn mueller
Cmadong อภิมหาอมตะเซียน
******


ออฟไลน์ ออฟไลน์

รุ่น: 2527
คณะ: รัฐศาสตร์
กระทู้: 71,885

« ตอบ #11777 เมื่อ: 07 กุมภาพันธ์ 2557, 17:20:59 »


พี่ติ๋ม พี่ต้อยขา,

หนิงมีเรื่องอุกฉ์จะเล่าให้พี่ๆฟัง,
เมื่อวันพุธ แฟนหนิงเค้าโทรคุยกะแม่เค้า
วันนั้นโทรกันไปมาหลายครั้ง จับความได้ว่า
แม่ไม่ค่อยสบาย!

เป็นอะไร?


เธอบอกเธอปวดเธอเมื่อย ปวดไปทั้งตัว
เธอไม่คิดว่าเธอจะได้อยู่ฉลองวันเกิด 90
ที่จะถึงเร็วนี้ เดือนมีนา เธอบอก เธอลา
เธออโหสิ เธอจะไปแล้ว..

โหพี่,พูดยังงี้กับลูกชาย ลูกชายก็panickสิ??
แฟนหนิงมาบอก"น้อง,พฤหัสเช้าเราขับไปเยี่ยมแม่กัน!"
100กว่ากม.คะ นอกแผนเยี่ยมที่ปกติ เสาร์รึอาทิตย์
หนิงโทรไปเองค่ำวันพุธ ถามแม่ว่าเกิดอะไรขึ้น?
แม่เล่าว่าเธอหกล้มที่บ้านน้องชายเมื่อ3-4 weeksก่อน
พอวันเกิดพ่อ พวกเราไปเยี่ยม เธอนั่งขาบวม!!
เข่าบวมฉึ่งค่ะ เธออึด เธอไม่บ่น เธอไม่กร่นว่า..ทนให้ได้
ปรากฏมันเจ็บ ไม่หาย..เธอหายากินเอง!!
ตั้งแต่รับยาใหม่ บวกยาเก่าจากหาหมอนั่นนี่สงสัยฤทธิ์ยา
ให้ผลข้างเคียงที่ตีกันเอง??

หนิงบอกแม่ว่า"แม่ทนหน่อย แม่อดทน พรุ่งนี้พวกเรามา"
เธอลาอโหสิน่ะพี่ เสียงน่ากลัวมากๆคะเหมือนคนหมดกำลัง
หมดแรงที่จะมีชีวิต!

ค่ำทุ่มเศษ,น้องชายแฟนหนิงโทรมา ตกอกตกใจ
บอกแม่อาจไม่รอดคืนนี้!!

wasssss??
      บันทึกการเข้า


khesorn mueller
Cmadong อภิมหาอมตะเซียน
******


ออฟไลน์ ออฟไลน์

รุ่น: 2527
คณะ: รัฐศาสตร์
กระทู้: 71,885

« ตอบ #11778 เมื่อ: 07 กุมภาพันธ์ 2557, 17:35:42 »


แฟนหนิงตาแดงกร่ำ ตกใจ..
เด็กๆหน้าตาตื่น..เงียบกริบ!
หนิง?หนิงต้องทำกับข้าวมื้อเย็นคะ!!
ทำกับข้าวไป คิดไป เกิดอะไรขึ้นนี่??

แม่จะลา จะไปง่ายๆได้ยังไง??
สามี ลูกชาย ลูกสะใภ้ หลานๆ
พวกเค้าจะดูดายไม่ทำอะไรกันเลย??
หนิงบอกแฟนหนิง...พี่ขับไปคืนนี้เลยมั้ย??
ไปเห็นด้วยตา ไปคุย ไปอยู่ข้างแม่เถอะ
ให้รู้ไปเลย เป็นอะไรแน่ หากต้องเรียกรถ
เรียกambulanceมาก็ขอให้ร่วมตัดสินใจกะพ่อกะน้องชาย?

เค้ายังกินข้าวเย็นคาปากคะ!
จริงด้วยน้อง...หากรอพรุ่งนี้ อาจช้าไป?
หากแม่จะไปจริง เค้าควรได้ร่ำลาแม่ตรงๆ
ไม่ใช่ทางโทรศัพท์!!

เค้าเก็บของเลย จัดกระเป๋า
หยิบกล้วยหยิบส้มไปให้แม่
แม่บอกเธอไม่อยากอาหาร
เมื่อท้องว่าง ดื่มก็น้อย แล้วกินยา
ท้องว่าง ผลข้างเคียงต้องอะไรสักอย่าง??

2ทุ่มครึ่งแฟนหนิงลาลูกเมีย
อิหนูสั่นๆจะร้องไห้!!
เด็กชายลงมาลาพ่อ
4ทุ่มหนูจะโทรไป แกสำทับพ่อ
      บันทึกการเข้า


khesorn mueller
Cmadong อภิมหาอมตะเซียน
******


ออฟไลน์ ออฟไลน์

รุ่น: 2527
คณะ: รัฐศาสตร์
กระทู้: 71,885

« ตอบ #11779 เมื่อ: 07 กุมภาพันธ์ 2557, 17:44:24 »


พอสี่ทุ่มโทรไป,
แฟนหนิงเล่าว่า พ่อจะพยุงแม่ขึ้นชั้นบน
เพื่อเข้านอนสักทุ่มได้ เธอเข่าอ่อนล้มฮวบ
ทรุดลงที่พรม สุดท้ายเลยให้นอนที่armchair
แฟนหนิงไปถึง,ทำteaให้แม่สองแก้ว
แม่หายใจอ่อนมาก แต่พูดได้ ไม่ไปโรงพยาบาล!!
ให้หมอมา หมอก็ติดต่อไม่ได้ แม่พรึมพรำลาทุกคน
แฟนหนิงเฝ้าข้างที่นอน

ห้าทุ่่มครึ่งแฟนหนิงนอนที่โซฟาข้างๆแม่
เค้าบอกแม่หลับไปแล้ว เค้าจะเฝ้าทั้งคืน..

เป็นคืนที่ยาวนานมากพี่ๆ
เมื่อวันพุธ
      บันทึกการเข้า


khesorn mueller
Cmadong อภิมหาอมตะเซียน
******


ออฟไลน์ ออฟไลน์

รุ่น: 2527
คณะ: รัฐศาสตร์
กระทู้: 71,885

« ตอบ #11780 เมื่อ: 07 กุมภาพันธ์ 2557, 18:02:44 »


เมื่อวาน พฤหัส หนิงโทรไป
พ่อรับสาย...บอกว่าแฟนหนิงขับตามรถ
ambulanceไปกะน้องชาย!
ตกลงตามหมอได้ตอนเก้าโมงเช้า
หมอมา ตรวจ วัด หาสาเหตุไม่เจอ
ว่าอาการไม่สบายตัว เจ็บปวดนั้นมาจากไหน
หมอบอก"แต่เราไม่ปล่อยให้คุณเป็นอะไรแน่นอน"

หมอเรียกรถพยาบาลเปิดหวอมาที่บ้านราวสิบโมง
2หนุ่มSanitär มายกแม่ในเก้าอี้สนามไปขึ้นรถ
ฉิวไปโรงพยาบาล..

พ่อรอข่าวเหมือนกัน!
ทำไมพ่อไม่ไปด้วย?? she,สะใภ้คนโปรด ถาม!
พ่อบอก พรุ่งนี้ก็ไป ไปอยู่ทั้งวัน...
เอ๊ะ!ทำไมเสียงพ่อไม่เห็นกลัวหรือกังวลเลย


บ่ายสอง,แฟนหนิงโทรจากโรงพยาบาล
เล่าให้ฟังว่า,แม่admitเข้าห้องตรวจ röntgenเข่าก่อนเลย
หมอมาตรวจ ติดตั้งเครื่องวัด สั่งให้ทิ้งยาที่บ้านให้หมด!!
แม่มีเรี่ยวแรง มีกำลัง พักห้องเดี่ยวกะอีก 2ย่าๆในห้อง..
จู่ๆเธอบอก...เธอสบายขึ้นกว่าเมื่อวาน อยากอาหารขึ้น
(เป็นนิมิตดี!)พูดได้ เสียงชัด มีกำลัง ไม่ใช่เสียงหวิวๆหยั่งเมื่อวาน
แฟนหนิงเห็นความแตกต่างหน้ามือหลังมือ เค้าบอกเค้าตัดสินใจถูก
แล้วที่มาหาแม่เมื่อคืนพุธ...กำลังใจตรงนี้ การแพทย์ที่ไหนก็ให้ไม่ได้!!
การที่แม่ได้ออกจากแวดล้อมเดิมๆสู่แวดล้อมใหม่ทำให้แม่ตื่นตัว!!
หมอจะตรวจครบวงจร ให้แม่อยู่โรงพยาบาลอีกหลายวัน
เค้าลาแม่...กลับบ้าน.
      บันทึกการเข้า


khesorn mueller
Cmadong อภิมหาอมตะเซียน
******


ออฟไลน์ ออฟไลน์

รุ่น: 2527
คณะ: รัฐศาสตร์
กระทู้: 71,885

« ตอบ #11781 เมื่อ: 07 กุมภาพันธ์ 2557, 18:15:48 »


ห้าโมง...เค้าถึงบ้าน เหนื่อยคะ!
คงไม่ได้นอนทั้งคืน..

เค้าบอก,เค้ายังไม่แน่ใจว่าแม่เป็นอะไร
ร่างกาย หรือจิตใจกันแน่!!
หนิงก็ว่าคะพี่ๆ..แม่จะละเลิกถอดใจจากอะไร?
เงียบเหงารึก็ปล่าว สามียังอยู่ ลูกก็มี หลานๆอีก
รึเพราะสภาวะร่างกายที่อาจเจ็บปวดทรมาน??
ก็ไม่รู้แน่ว่าการเจ็บๆหายๆนี้มาจากการอักเสบตรงไหน??
ตรวจแล้วก็ไม่ใช่ ไม่ใช่จากการหกล้ม จากเข่าบวม..
รึจากผลข้างเคียงของยา??ยาที่มากมายหลายขนาน

ที่สำคัญ,จิตคะ หากจิตแม่สะกดตัวเองว่าจะไป จะละสังขาร
จะลาโลกแล้ว...แต่หมอตรวจ,บอกสภาพร่างกายเธอแข็งแรงคะ!
ไม่มีตรงไหนชี้การอักเสบ ติดเชื้อ แต่เค้าต้องหาให้ได้ ทำไมแม่เจ็บ
ปวดขึ้นมาที่หลัง ที่ตัว..แกไม่ใช่คนเป็นอะไรง่ายๆ อึดทน ไม่เจ็บจริง
คงไม่ทำเล่นๆแน่ๆ?? อยู่โรงพยาบาลคะ ยาวอีกหลายวัน..

ทุ่มตรงยกหูโทรหาน้องชายน้องสะใภ้บ้านติดบ้านพ่อแม่
น้องชายบอก...เดี๋ยวกลับมาคุย เค้าๆต้องบึ่งไปโรงพยาบาล
อีกที่นึง ด่วน!!!
      บันทึกการเข้า


khesorn mueller
Cmadong อภิมหาอมตะเซียน
******


ออฟไลน์ ออฟไลน์

รุ่น: 2527
คณะ: รัฐศาสตร์
กระทู้: 71,885

« ตอบ #11782 เมื่อ: 07 กุมภาพันธ์ 2557, 18:38:50 »


สองทุ่มกว่าน้องชายโทรเข้า..
แจ้งข่าวร้าย!!

แม่ภรรยาเสียชีวิต.

แม่ของน้องสะใภ้คะ ที่sheไปเยี่ยมก่อนกลับเมืองไทย
ทางสถานพักฟื้นผู้สูงอายุแจ้งเข้าบ้านน้องชาย..
แม่น้องสะใภ้อาการไม่ดี เรียกambulanceส่งห้องฉุกเฉิน
ให้ญาติๆตามไปที่โรงพยาบาลเลย...เค้าๆออกกันไปตอนใกล้ทุ่ม

ได้ยินว่าแม่น้องสะใภ้ ไปแล้ว ตั้ง1ชม.ก่อน!
เป็นเลือดออกในปอดเหรอคะ?pulmonary embolism
ภาษาเยอรมันLungenembolie..

พวกเรายังไม่ฟื้นจากข่าวแม่ที่สดๆไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้า
มารับข่าวแม่น้องสะใภ้เสียชีวิตกระทันหัน!
พ่อบ้านได้แสดงความเสียใจกะน้องสะใภ้คะสั้นๆเมื่อคืน
sheยังไม่ได้แสดงความเสียใจเลย วันนี้ติดต่อยังไม่ได้
เค้าคงมีเรื่องมากมายหลายเรื่องคะให้จัดการ..

รู้สึกเห็นใจน้องสะใภ้คะ
แม่เป็นบุคคลเดียวในโลกที่เธอมี!
แม่เป็นซิงเกิ้ลมอมคะ..ไม่เคยมีสามี
ทำให้เธอต้องต่อสู้ชีวิต ต้องเข้มแข็ง
ต้องเอาตัวรอด..น้องสะใภ้โชคดีคะเจอะน้องชายแฟน
ที่รัก-เห็นใจ รับผิดชอบ ดูแลช่วยเหลือ เกื้อกูลส่งผล
ไปยังแม่ภรรยาด้วย รับมาอยู่ในบ้านหลังแม่หยุดงาน
อยู่ในบ้านตั้ง22-23ปีแล้วคะ ชีวิตสุภาพสตรีท่านนี้น่าสงสาร
น่าสงสารมาตั้งแต่เกิด เธอพิการทางร่างกาย แคระแกร็น
พอมีเพื่อนชาย ท้องขึ้นมา ฝ่ายชายและพ่อแม่ผู้ชายไม่รับรู้
เธอเลี้ยงดูลูกเอง รักถนอมกล่อมเกลี้ยง จนรุ่นสาว 15-16
ก็เจอะน้องชายแฟนคะ...ผู้ชายที่มั่นคง หนักแน่น ที่มาจาก
ครอบครัวที่stabil..มีครอบครัวที่เป็นสุขภายใต้การสนับสนุน
ช่วยเหลือจากพ่อแม่สามี...ที่เธอผู้แม่ ไม่เคยได้สัมผัส!

ชีวิตเธอน่าสงสาร
ขอให้มีชีวิตในโลกหน้าที่ถึงพร้อมนะคะ
RIPค่ะ
      บันทึกการเข้า


khesorn mueller
Cmadong อภิมหาอมตะเซียน
******


ออฟไลน์ ออฟไลน์

รุ่น: 2527
คณะ: รัฐศาสตร์
กระทู้: 71,885

« ตอบ #11783 เมื่อ: 07 กุมภาพันธ์ 2557, 19:05:39 »


เมื่อวาน หนิงก็คุยกะแฟนหนิงเรื่องแม่เค้า
ว่าให้เค้าคิดดูนะคะ ว่าแม่หนิง 90แล้ว
เป็นหม้ายมาตั้งกี่ปี ยากกว่าหลายๆเท่า
ที่ต้องอยู่ให้ได้..เพราะถึงจะมีลูกๆห้อมล้อม
แต่ไม่มีทางเหมือนกับการมีสามีอยู่เคียงข้าง!
เธอจะเจ็บ จะโอด จะโอย ความเห็นใจที่ยิ่งใหญ่ที่สุด
มาจากคู่ชีวิตคะ ไม่ใช่ลูกๆ..เป็นอีกด้าน เป็นอีกซีกของชีวิต
ที่แม่ได้รับจากพ่อเท่านั้น ลูกๆหลานๆก็ไม่อาจทดแทนได้!

แม่เค้ามีสามี งกๆเงิ่นๆอยู่กันในบ้าน มาจะ65ปีแล้วคะ
ไม่รู้จักอย่างอื่น...มีลูกชายลูกสะใภ้หลานๆอยู่บ้านติดกัน
มีลูกชายอีกคนคอยโทรหา โทรคุยทุกสองสามวัน ขนกันมาเยี่ยม
ไม่เคยขาดไม่เคยหาย อยากได้อะไร สามีหาให้ ลูกๆซื้อให้
แม่ชอบหมวกที่หนิงสวม หนิงถอดยกให้ท่านเลยคะ ทันควัน!

แม่เค้าสมบูรณ์ พร้อมที่สุดแล้วคะที่คนวัย90จะมีได้เป็นได้..
มีบุญ โชคดี อย่าพักต้องไปมอง ไปเปรียบเทียบกะผู้หญิงอื่น
วัยใกล้ๆกัน ที่ไม่ได้จะโชคดีลักษณะนี้ได้!
การอยากละ อยากจาก อยากไปจึงเกิดขึ้นได้จากสาเหตุอื่น
เช่นหมดแรง หมดกำลัง ถดถอยทางสมรรถภาพของร่างกาย?
เจ็บ ปวด ทรมาน ทางร่างกาย?ตรงนี้คะคือหน้าที่ของการแพทย์สมัยใหม่!

หมอพูดถูกคะ...พวกเค้าไม่ปล่อยให้แม่เป็นอะไรง่ายๆ!!
      บันทึกการเข้า


khesorn mueller
Cmadong อภิมหาอมตะเซียน
******


ออฟไลน์ ออฟไลน์

รุ่น: 2527
คณะ: รัฐศาสตร์
กระทู้: 71,885

« ตอบ #11784 เมื่อ: 07 กุมภาพันธ์ 2557, 19:21:12 »


ตกลงว่ายังไม่มีใครแจ้งข่าวแม่น้องสะใภ้เสีย
ให้แม่ที่โรงพยาบาลทราบ..
เค้าบอกแต่พ่อคนเดียว..พ่อไปโรงพยาบาลวันนี้
เค้าอาจคุยกันเองคะ แม่เข้มแข็งคะในสภาวะอย่างนี้
สภาวะของลูกชายคนเล็ก ที่ต้องกลุ้ม กังวลใจสองด้าน!!

sheจำภาพได้ว่าแม่สามีเดินขึ้นไปบ้านลูกคนเล็ก
นำของกิน นำเครื่องใช้ อะไรๆไปให้แม่ยายลูกชาย
ไปนั่งคุย นั่งเป็นเพื่อน พ่อบ้านซื้ออะไรไปฝากแม่
แม่เค้าต้องแบ่งส่วนนึงไปให้แม่น้องสะใภ้..ความใจดี
เอื้อเฟื้อนี้ แม่เค้ามีมาตลอด เป็นมาตลอดที่sheรู้จัก
แม่เค้าบอกว่าแม่น้องสะใภ้เดินลำบาก ไปไหนไม่ได้
ขาดจากโลกภายนอก หูไม่ได้ยินชัด ตามองไม่ชัด
เป็นอะไรที่เธอต้องช่วย ต้องดู แม้สิ่งนั้นจะเล็กจะน้อยก็ตาม!
สุภาพสตรีวัย 90 งกๆเงิ่นๆไปหาสุภาพสตรีวัย83
ที่สภาพร่างกาย จิตใจ ย่ำแย่กว่ากันมากๆ...
วันนี้,คนวัย 83 ละไปก่อน จะต้องการหรือไม่ต้องการ
เยี่ยมครั้งสุดท้าย sheรู้ได้คะว่าจิตเธอแข็งแรงกว่าร่างกาย
มากมายหลายเท่าคะ กะอีกท่านนึง 90 ที่ร่างกายสมบูรณ์กว่า
แต่จิตที่อาจตกตามอุณหภูมิข้างนอก...

winter เป็นฤดูที่criticต่อผู้สูงอายุคะ!
      บันทึกการเข้า


khesorn mueller
Cmadong อภิมหาอมตะเซียน
******


ออฟไลน์ ออฟไลน์

รุ่น: 2527
คณะ: รัฐศาสตร์
กระทู้: 71,885

« ตอบ #11785 เมื่อ: 07 กุมภาพันธ์ 2557, 19:23:15 »



ไปว่ายน้ำดีกว่า!
      บันทึกการเข้า


ติ๋ม จันทร์ฉาย
Hero Cmadong Member
***


เป็นญาติพี่น้องกับซีมะโด่ง
ออฟไลน์ ออฟไลน์

รุ่น: 2516
กระทู้: 1,692

« ตอบ #11786 เมื่อ: 07 กุมภาพันธ์ 2557, 23:51:15 »

น้องหนิง ตื่นเต้นจากเรื่องราวที่เกิดขึ้น
ครอบครัวนี้น่ารัก จิตใจดีมาก ขอเป็นกำลังใจให้ทั้งครอบครัวนะคะน้อง


ดอกไม้ปลูกเองหน้าบ้านเมื่อปีที่แล้วค่ะ

      บันทึกการเข้า

ติ๋ม จันทร์ฉาย
khesorn mueller
Cmadong อภิมหาอมตะเซียน
******


ออฟไลน์ ออฟไลน์

รุ่น: 2527
คณะ: รัฐศาสตร์
กระทู้: 71,885

« ตอบ #11787 เมื่อ: 08 กุมภาพันธ์ 2557, 16:54:01 »


พี่ติ๋มขา
ขอบพระคุณพี่คะ.

เมื่อวานน้องชายแฟนหนิงโทรมา
คุยกันนานคะจับความได้ว่า,เค้าขอ
รูปถ่ายที่หนิงเคยถ่ายแม่ยายเค้า..
เท่าที่เคยมี หนิงงี้นั่งหน้าจอหากันระวิง
เพราะคอมฯหนิงเจ๊งสองรอบใหญ่ๆ
รูปdigitalต้องหาคะ...เริ่มคลิ๊กเมื่อคืนย้อนไป
ได้สัก4-5ปีคะ ทุกครั้งที่ไปเยี่ยมแม่ แม่น้องสะใภ้เธอมา
ร่วมด้วยทั้งงานวันเกิดพ่อหรือแม่
ปัญหาอยู่ตรงที่ ส่วนใหญ่เค้าไม่ชอบให้ถ่าย
ภาพที่ได้จึงไม่ใช่หน้าตรง หรือ portrait ได้แต่เฉียง
นั่งติดๆลูกหลานเอียงข้างๆ..แต่ได้บางภาพดีกว่าไม่ได้ค่ะ
เพิ่งเห็นความสำคัญของการถ่ายเก็บๆไว้คะ มาได้ชมย้อนหลัง
ทำให้เห็นทุกคนในบรรยากาศชื่นมื่น..เพิ่งรวบรวมเช้านี้คะ

ที่สุดยอดคือการไปเยี่ยมแม่น้องสะใภ้เมื่อหลังคริสต์มาส
นั่นหนิงถ่ายรูปเธอมากที่สุด intensiveที่สุด ทุกอิริยาบท
ไม่นึกว่าภาพเหล่านี้จะมีความหมายต่อลูกสาว/ลูกเขยเค้า
วันนี้.
      บันทึกการเข้า


khesorn mueller
Cmadong อภิมหาอมตะเซียน
******


ออฟไลน์ ออฟไลน์

รุ่น: 2527
คณะ: รัฐศาสตร์
กระทู้: 71,885

« ตอบ #11788 เมื่อ: 10 กุมภาพันธ์ 2557, 17:11:12 »


เพราะเมื่อค่ำวันเสาร์ไปงานเลี้ยงวันเกิดเพื่อน
เช้าวันอาทิตย์ที่จะไปเยี่ยมบ้านพ่อ เยี่ยมแม่ที่รพ.
ก็ฉุกละหุกพอสมควรคะ ตรงที่,sheไปสัญญากะพ่อเค้าว่า
จะอบเค้กมาด้วย 1 วง ถาม,ว่าจะออกจากบ้านกี่โมง
พ่อบ้านบอก 11.30 น. อ้าาางั้นตื่นทำเค้ก...ทัน
อบออกจากเตาปู๊บบบ 11.25 รีบขึ้นรถออกไปทันที

แวะวางของ สวัสดีพ่อ แล้วรีบเดินขึ้นไปบ้านน้องชาย
ไปกล่าวแสดงความเสียใจกับน้องสะใภ้ด้วยตัวเอง
sheรู้จักน้องสะใภ้มา20ปี ไม่เคยเห็นเธอร้องไห้
เมื่อวานเธอร้องไห้คะ แบบเงียบๆ sheกระซิบตอนสวมกอด
"แม่เธอ,เค้ารู้ว่าเธอทำดีที่สุดให้แม่เค้าแล้ว แม่เค้ารู้.."

ปกติน้องสะใภ้ไม่เคยร้องไห้คะ เข้มแข็ง ต่อสู้..
จะแสดงความอ่อนแอไม่ได้..หมู่บ้านที่เธอและแม่เติบโตมา
พ่อและครอบครัวใหม่ก็อาศัยอยู่ น้องสะใภ้รู้ตลอดพ่อมีลูกใหม่
อีก 2  มีภรรยาที่แต่งงานจดทะเบียน มีบ้าน เธอโตกะแม่
แวดล้อมด้วยป้าลุงเป็นสิบ เพราะแม่มีพี่น้อง12คน..แต่น้องคนละแม่
ก็เข้าโรงเรียน เฉี่ยวกันไปมาในหมู่บ้านเล็กๆพลเมืองไม่มาก
รู้จักกันหมด...น้องสะใภ้มีชีวิตที่ตามเส้นทางที่ควรจะมีได้
เหมือนคนอื่นๆ เธอคือความภาคภูมิใจของแม่!

คุยถามว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อพฤหัสในเมื่อพุธน้องสะใภ้ไปเยี่ยมแม่
ก็ปกติดีคะ ลากันด้วยดี พฤหัสแม่ไอ มีเสลด/เสมหะติดคอ
ไม่สบายตัวขอพักบนเตียง ในห้อง ไม่ออกมาสมาคมที่common room
เย็นกินข้าวเสร็จ เธอเข้านอนสักพัก กดกริ่งเรียกพยาบาล
ว่าเธอหายใจไม่ออก! เจ้าหน้าที่เรียกหมอ เรียกambulance
ช่วยชีวิตกัน45นาทีคะ ตอนน้องชายน้องสะใภ้ไปถึงน่ะ
แม่น้องสะใภ้ยังอุ่นๆเพิ่งเสียไป10กว่านาที

น้องสะใภ้เล่าว่าโทรเรียกบริษัทรับจัดการเรื่องนี้
เค้ารับไปทำธุระให้หมด เราไม่ต้องวุ่นวาย..
วันพุธจะมีพิธีGottesdienstในโบสถ์
หลังจากนั้นจะทำพิธีเผาที่Krematorium...ได้เถ้าแล้ว
จึงจะส่งมอบครอบครัวนำไปฝังในสุสานฝ่ายฝังเถ้า
พิธีนี้เฉพาะญาติสนิทใกล้ชิดที่สุด เรียบง่าย และเงียบๆ
      บันทึกการเข้า


khesorn mueller
Cmadong อภิมหาอมตะเซียน
******


ออฟไลน์ ออฟไลน์

รุ่น: 2527
คณะ: รัฐศาสตร์
กระทู้: 71,885

« ตอบ #11789 เมื่อ: 10 กุมภาพันธ์ 2557, 17:28:50 »


แล้วพวกเราทั้งสี่รวมทั้งพ่อเป็นห้า..
ก็รีบเร่งออกกันไป ไปเยี่ยมแม่ที่โรงพยาบาล

เธอถือรถช่วยเดิน..Gehhilfeมายืนรอที่โถง!
เมื่อวานแม่ดูดี สดชื่น มีกำลังออกเดินมาก
ซื้อน้ำผลไม้ ซื้อองุ่นไปฝาก แม่ดีใจมากันตั้ง5
พาไปนั่ง คุยว่า2เพื่อนร่วมห้องกลับบ้านไปแล้ว
มีคนใหม่มาร่วมห้องแต่หายใจเองไม่ได้คะ
ติดเครื่องช่วยหายใจทั้งวันทั้งคืน!

น้องชายบอกแม่เมื่อวันศุกร์คะว่าแม่น้องสะใภ้เสีย
แม่หายกรึ๊บเลย...หลังจากที่โอดครวญอยากลาโลก
จะละโลก จะไปแล้ว กับน้องสะใภ้ น้องสะใภ้ร้องให้
ออกจากห้อง แม่เข้าใจว่าพูดสะเทือนใจขอโทษลูกสะใภ้
ผ่านลูกชาย ลูกชายเลยกระซิบว่าแม่น้องสะใภ้เสียเมื่อคืน!!
เค้าไม่บอกตรงๆคะกะแม่ ว่าแม่ร่างกายยังดียังแข็งแรง
แต่จิตจะอยู่ไม่มี ขณะที่แม่ของอีกคนจิตเข้มแข็งกำลังใจดี
ไม่เคยคิดจะหนีจะทิ้งโลกแต่ร่างกายไม่เล่นด้วย พร่องในการทำงาน
(ร่างกายที่เดินไม่ได้เคลื่อนไหวไม่ได้ทำให้อวัยวะภายในไม่ได้รับ
การกระตุ้นให้ทำงานที่ดี..)จากละไปก่อนจะอยากไปรึไม่อยากไป

ตรงนี้...ตัดสินใจเองไม่ได้
ไม่ได้อยู่ในมือแม่!!

แม่เค้าเหมือนกลับฟื้นคืนกำลังคะ
เธออยากมาร่วมGottesdienstวันพุธนี้ 12 กพ.
แต่ต้องรอหมอvisitingวันนี้ว่าจะให้กลับบ้านวันไหน.
      บันทึกการเข้า


khesorn mueller
Cmadong อภิมหาอมตะเซียน
******


ออฟไลน์ ออฟไลน์

รุ่น: 2527
คณะ: รัฐศาสตร์
กระทู้: 71,885

« ตอบ #11790 เมื่อ: 10 กุมภาพันธ์ 2557, 17:42:31 »


เยี่ยม 2 ชม. เด็กๆเล่าให้ย่าฟัง
ว่าโรบินทำใบขับขี่ได้แล้ว
พ่อให้ขับไปส่งงานเลี้ยง..ขับกลับเอง ได้
ย่าดีใจบอกปู่ ว่าเป็นธรรมเนียมของหลาน
ทุกคนที่ทำใบขับขี่ได้ ว่าปู่ย่าจะสมทบเงิน
ช่วยซื้อรถ ห้ะ,๓๐๐๐ € ฮ้ายยยยไอ้หนูโลกศิวิไลย์
คุยเปาะให้ปู่ย่าฟัง ออกไปหารถกะพ่อเมื่อเสาร์
เจอะที่น่าสนใจ Opel Corsaสีขาว ปี2012 12,000กม.
๖๐๐๐กว่า € คุยเสร็จลงไปกะน้องไปดื่มที่คาเฟ่ของรพ.

แม่ถามsheว่าเข้าไปในบ้านรึยัง
บอกท่านว่าsheเข้าเอาของไปวาง
แล้วรีบไปบ้านน้องชาย! ทำไมคะ?
แม่บอกให้sheช่วยดูดฝุ่นให้ที พ่ออยู่คนเดียว
ได้คะ sheรับคำ เพราะไปเยี่ยมทุกทีแม่เค้าเห็น
sheลุกไปหยิบเครื่องดูดฝุ่นข้างตู้มากดดูดฝุ่น
แกร็กเดียวคะ2-3นาทีสะอาดปริบ!ไม่ต้องพูดพร่ำทำเพลง
sheขอสะอาดๆไว้ก่อน...

แม่คุยกะสามี กะลูกชาย
ฮ้ะ sheไม่รอแล้วคะ หยิบกล้องมา
ถ่ายทันที ใครจะรู้ อะไรจะเกิดขึ้นเมื่อไหร่?
ทุกบรรยากาศจะถูกบันทึกคะ
      บันทึกการเข้า


khesorn mueller
Cmadong อภิมหาอมตะเซียน
******


ออฟไลน์ ออฟไลน์

รุ่น: 2527
คณะ: รัฐศาสตร์
กระทู้: 71,885

« ตอบ #11791 เมื่อ: 10 กุมภาพันธ์ 2557, 18:02:51 »

ช่วงกำลังชุลมุนคะ
เก็บเลย อย่ารอ



ตรงนั้นมีทีวีถ่ายทอดOlympic
eishockeyคู่หญิง เยอรมันนี-รัสเซีย
พอดี้

      บันทึกการเข้า


khesorn mueller
Cmadong อภิมหาอมตะเซียน
******


ออฟไลน์ ออฟไลน์

รุ่น: 2527
คณะ: รัฐศาสตร์
กระทู้: 71,885

« ตอบ #11792 เมื่อ: 10 กุมภาพันธ์ 2557, 18:09:35 »

คุยกันไปคะ..
sheรู้ว่าจะเก็บบรรยากาศยังไง
เห็นเครื่องช่วยเดินมั้ยคะ?
ขอบอก...ฉิว!



      บันทึกการเข้า


khesorn mueller
Cmadong อภิมหาอมตะเซียน
******


ออฟไลน์ ออฟไลน์

รุ่น: 2527
คณะ: รัฐศาสตร์
กระทู้: 71,885

« ตอบ #11793 เมื่อ: 10 กุมภาพันธ์ 2557, 18:13:26 »

ห้องนั่งรวมใกล้ห้องแม่ที่สุด


      บันทึกการเข้า


khesorn mueller
Cmadong อภิมหาอมตะเซียน
******


ออฟไลน์ ออฟไลน์

รุ่น: 2527
คณะ: รัฐศาสตร์
กระทู้: 71,885

« ตอบ #11794 เมื่อ: 10 กุมภาพันธ์ 2557, 18:17:46 »

sheเหรอ?
ล่องไปล่องมาอยู่แถวนั้นแหละ
แต่จับความที่เค้าคุยกันได้ครบ!



      บันทึกการเข้า


khesorn mueller
Cmadong อภิมหาอมตะเซียน
******


ออฟไลน์ ออฟไลน์

รุ่น: 2527
คณะ: รัฐศาสตร์
กระทู้: 71,885

« ตอบ #11795 เมื่อ: 10 กุมภาพันธ์ 2557, 18:21:33 »


เดี๋ยวจาหาว่าsheจับเล่น!
ไม่จับก็ได้




      บันทึกการเข้า


khesorn mueller
Cmadong อภิมหาอมตะเซียน
******


ออฟไลน์ ออฟไลน์

รุ่น: 2527
คณะ: รัฐศาสตร์
กระทู้: 71,885

« ตอบ #11796 เมื่อ: 10 กุมภาพันธ์ 2557, 18:25:34 »

มืดไปหน่อย
ทำไมไม่เปิดแฟลชไอ้หนู??



      บันทึกการเข้า


khesorn mueller
Cmadong อภิมหาอมตะเซียน
******


ออฟไลน์ ออฟไลน์

รุ่น: 2527
คณะ: รัฐศาสตร์
กระทู้: 71,885

« ตอบ #11797 เมื่อ: 10 กุมภาพันธ์ 2557, 18:30:48 »

ทีวีรึก็ตื่นเต้นBiathlon
เดินสกี-ยิงปืน..



แม่จะเดินล่ะ..
มีคนมาเดินเฉี่ยวไปเฉี่ยวมา
คนไข้กะเครื่องช่วยเดิน
แม่เลยเดินมั่ง

      บันทึกการเข้า


khesorn mueller
Cmadong อภิมหาอมตะเซียน
******


ออฟไลน์ ออฟไลน์

รุ่น: 2527
คณะ: รัฐศาสตร์
กระทู้: 71,885

« ตอบ #11798 เมื่อ: 10 กุมภาพันธ์ 2557, 18:35:11 »

เดินกลับห้องล่ะ
แม่เหนื่อยแร้ะ



ห้อง 2040
เตียงติดหน้าต่าง..ว่างคะ

      บันทึกการเข้า


khesorn mueller
Cmadong อภิมหาอมตะเซียน
******


ออฟไลน์ ออฟไลน์

รุ่น: 2527
คณะ: รัฐศาสตร์
กระทู้: 71,885

« ตอบ #11799 เมื่อ: 10 กุมภาพันธ์ 2557, 18:40:54 »


ถกกันเบาๆคะพี่
อีกเตียงนึงยังพะงาบๆ
ป้าคนนี้นอนเงียบคะ



      บันทึกการเข้า


  หน้า: 1 ... 470 471 [472] 473 474 ... 727   ขึ้นบน
  
กระโดดไป:  

     

สมาคมนิสิตเก่าหอพักนิสิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย มวลสมาชิกสมาคม คณาจารย์ และนิสิตเก่าทุกคน ขอน้อมเกล้าถวายความอาลัย  พระผู้เสด็จสู่สวรรคาลัย ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม ขอเดชะ <;))))><