♫♫♫ เราเองตี๋ครุดนตรีไง จำได้ไหมเพื่อนๆ ♫♫♫

[montha24]

ขอบคุณครับท่านเก๊าที่เป็นห่วงเรื่องสุขภาพ  ดูแลอย่างดีครับไม่นอนดึก ไม่พยายามเครียด ออกกำลังกายพอสมควร  แต่ถ้ามีอันเป็นไปก่อนเวลาก็เป็นเรื่องของชีวิตนะครับ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ธรรมดา วันเกิดเรารู้ แต่วันตายเราไม่ทราบครับ แต่ละวันก็พยายามสร้างคุณงามความดีไว้มากๆ ปฎิบัติธรรมตามเส้นทางของแต่ละคน  ไม่มีอะไรดีกว่า สะสมผลบุญและทำใจให้มีความเมตตามากๆดีกว่าครับ

[churaipatara]

สวัสดีค่ะ

[เก๊า(24)]

		อ้างถึง			ข้อความของ montha24 เมื่อ 20 สิงหาคม 2552, 07:22:29
	ขอบคุณครับท่านเก๊าที่เป็นห่วงเรื่องสุขภาพ  ดูแลอย่างดีครับไม่นอนดึก ไม่พยายามเครียด ออกกำลังกายพอสมควร  แต่ถ้ามีอันเป็นไปก่อนเวลาก็เป็นเรื่องของชีวิตนะครับ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ธรรมดา วันเกิดเรารู้ แต่วันตายเราไม่ทราบครับ แต่ละวันก็พยายามสร้างคุณงามความดีไว้มากๆ ปฎิบัติธรรมตามเส้นทางของแต่ละคน  ไม่มีอะไรดีกว่า สะสมผลบุญและทำใจให้มีความเมตตามากๆดีกว่าครับ

หวัดดีครูตี๋  ชีวิตไม่เที่ยง  เลยเอาเชียร์ลีดเดอร์มาฝาก

[พธู ๒๕๒๔]

เส้นโลหิตในสมองบกพร่อง – เคล็ดลับการวินิจฉัยอาการโรค Apoplexy
เพื่อนคนหนึ่ง หกล้ม ในงานบาร์บีคิวปาร์ตี้ เพื่อนในงานแนะให้หาหมอ   แต่เจ้าตัวบอกว่าไม่เป็นไร เพียงแต่ใส่รองเท้าใหม่แล้วสะดุดเท่านั้น  อิงอิงดูยืนไม่ค่อยมั่นคง   เพื่อนช่วยปัดเป่าเสื้อผ้าให้แล้วยกอาหารจานใหม่ให้ร่วมสนุกกันต่อ  หลังจากนั้น  ผู้สามีแจ้งมาว่า อิงอิงถูกส่งเข้าโรงพยาบาล  แต่แล้วก็เสียชีวิตตอน6 โมงเย็น  ถ้าหากเพื่อนๆ รู้จักวินิจฉัยอาการโรค  ป่านนี้อิงอิงอาจยังมีชีวิตอยู่กับเพื่อนๆ บางคนเส้นโลหิตในสมองแตก อาจไม่ตาย  แต่ก็อาจเป็นอัมพฤตหรืออัมพาด
แพทย์ทางประสาทวิทยากล่าวว่า หากผู้ป่วยถึงมือแพทย์ภายใน 3 ชม.ก็ จะมีโอกาสรอด หากคน
ข้างเคียงไม่รู้จักวินิจฉัยอาการ สมองผู้ป่วยก็จะถูกทำลายอย่างร้ายแรง แพทย์แนะว่า คนข้างเคียงเพียงแค่ทดสอบผู้ป่วยด้วย 3 ข้อ  โปรดจำเคล็ดลับ STR ดังต่อไปนี้
S:  (smile) ให้ผู้ป่วยยิ้ม
T:  (talk) ให้ผู้ป่วยพูดประโยคที่มีสาระสมบูรณ์  เช่น  วันนี้อากาศสดใสดีจัง
R:  (raise) ให้ผู้ป่วยชูแขนสองข้าง

อาการอีกอย่างที่ไม่ควรมองข้าม
ให้ผู้ป่วยแลบลิ้นออก ถ้าลิ้นม้วนหรือเบี้ยวไปข้างหนึ่ง  ใช่แล้ว ส่ออาการอันตราย !!!
ถ้าผู้ป่วยมีอาการผิดปรกติข้อใดข้อหนึ่ง  ให้รีบติดต่อแพทย์  ส่งร.พ.โดยด่วน

[churaipatara]

สวัสดีค่ะ

[เก๊า(24)]

ท่า

		อ้างถึง			ข้อความของ เก๊า(24) เมื่อ 20 สิงหาคม 2552, 18:32:01
	อ้างถึง ข้อความของ montha24 เมื่อ 20 สิงหาคม 2552, 07:22:29 ขอบคุณครับท่านเก๊าที่เป็นห่วงเรื่องสุขภาพ  ดูแลอย่างดีครับไม่นอนดึก ไม่พยายามเครียด ออกกำลังกายพอสมควร  แต่ถ้ามีอันเป็นไปก่อนเวลาก็เป็นเรื่องของชีวิตนะครับ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ธรรมดา วันเกิดเรารู้ แต่วันตายเราไม่ทราบครับ แต่ละวันก็พยายามสร้างคุณงามความดีไว้มากๆ ปฎิบัติธรรมตามเส้นทางของแต่ละคน  ไม่มีอะไรดีกว่า สะสมผลบุญและทำใจให้มีความเมตตามากๆดีกว่าครับ หวัดดีครูตี๋  ชีวิตไม่เที่ยง  เลยเอาเชียร์ลีดเดอร์มาฝาก

ท่าทางครูตี๋ ไม่ชอบพวกเชียร์ลีดเดอร์แฮะ   ดูแล้วเงียบเลย  งั้นเป็นแฟชั่นอย่างเดิมดีก่า

[churaipatara]

สวัสดีค่ะตี๋

[แจง-24]

สวัสดีครูตี๋ สบายดีนะ....

วันนี้ มีเพื่อนส่ง mail น่าสนใจมาให้
อ่านแล้วคิดถึงครูตี๋มาก เลยแปลมาฝากจ้ะ...

Washington, DC Metro Station on a cold January morning. A man with a violin plays six Bach pieces for about 45 minutes. During that time approx. 2 thousand people passed through the station, most of them on their way to work. After 3 minutes a middle-aged man noticed there was a musician playing. He slowed his pace and stopped for a few seconds and then hurried to meet his schedule.

ยามเช้าอันหนาวเย็น ณ สถานีรถไฟใต้ดิน วอชิงตัน ดี.ซี. ชายคนหนึ่งเล่นไวโอลินเพลงของบาค 6 เพลง เป็นเวลา 45 นาที ระหว่างนั้น ฝูงชนราว 2 พันคนเดินผ่านไปมา ส่วนใหญ่กำลังเดินทางไปทำงาน หลังจากเขาเล่นไวโอลินไปได้ 3 นาที ชายวัยกลางคนคนหนึ่งจึงสังเกตุเห็นนักไวโอลิน เขาชลอฝีเท้าลงและหยุดฟังอยู่ 2-3 วินาที ก่อนจะรีบไปให้ทันตามตารางเวลาของเขา

[แจง-24]

4 minutes later:
The violinist received his first dollar: a woman threw the money in the hat and, without stopping, continued to walk.
อีก 4 นาทีต่อมา …
นักไวโอลินได้รับเงินเหรียญแรก ผู้หญิงคนหนึ่งโยนเงินลงในหมวกและเดินต่อไปโดยไม่หยุด

6 minutes:
A young man leaned against the wall to listen to him, then looked at his watch and started to walk again.
6 นาที...
ชายหนุ่มคนหนึ่งเอนตัวพิงกำแพงเพื่อฟังนักไวโอลินเล่น จากนั้นก็ดูนาฬิกาแล้วเริ่มเดินต่อไป

10 minutes:
A 3-year old boy stopped but his mother tugged him along hurriedly. The kid stopped to look at the violinist again , but the mother pushed hard and the child continued to walk, turning his head all the time. This action was repeated by several other children. Every parent, without exception, forced their children to move on quickly.
10 นาที...
เด็กชายวัย 3 ขวบหยุดฟัง แต่แม่ของเด็กน้อยกระตุกเขาให้รีบเดินต่อ หนูน้อยหยุดและจ้องมองนักไวโอลินอีกครั้ง แต่คุณแม่ก็รุนหลังแรงขึ้นจนเด็กชายต้องเดินต่อ โดยยังหันหน้ามามองไม่วางตา เด็กอื่นอีกหลายคนก็ทำเช่นเดียวกัน ผู้ปกครองทุกคนจะบังคับให้เด็กเดินต่อไป...เหมือนกันหมดโดยไม่มีข้อยกเว้น

[แจง-24]

45 minutes:
The musician played continuously.  Only 6 people stopped and listened for a short while. About 20 gave money but continued to walk at their normal pace. The man collected a total of $32.
45 นาที...
นักดนตรียังเล่นเพลงอย่างต่อเนื่อง เพียง 6 คนที่หยุดฟังเป็นเวลาสั้นๆ ประมาณ 20 คนให้เงินแล้วเดินต่อไปด้วยฝีเท้าปกติ นักดนตรีรวบรวมเงินได้ 32 เหรียญ

1 hour:
He finished playing and silence took over. No one noticed. No one applauded, nor was there any recognition.
1 ชั่วโมง…
นักดนตรีเลิกเล่น ความเงียบสงบเข้าครอบงำ ไม่มีใครสังเกตุเห็น ไม่มีใครปรบมือ ไม่มีใครจำเขาได้

[แจง-24]

No one knew this, but the violinist was Joshua Bell, one of the greatest musicians in the world. He played one of the most intricate pieces ever written, with a violin valued at $3.5 million dollars. Two days before, Joshua Bell sold out a theater in Boston where the price of seats averaged $100.
ไม่มีใครรู้ ว่านักไวโอลินท่านนี้คือ โจชัว เบลล์ หนึ่งในนักดนตรีที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก เขาเล่นเพลงที่ประณีตที่สุดเท่าที่เคยมีผู้ประพันธ์ขึ้น ด้วยไวโอลินมูลค่า 3.5 ล้านเหรียญ สองวันก่อนหน้านั้น บัตรเข้าชมการแสดงของ โจชัว เบลล์ ณ โรงละครบอสตัน ขายหมดด้วยราคาเฉลี่ยที่นั่งละ 100 เหรียญ



This is a true story. Joshua Bell playing incognito in the metro station was organized by the Washington Post as part of a social experiment about perception, taste and people's priorities. The questions raised: in a commonplace environment at an inappropriate hour, do we perceive beauty? Do we stop to appreciate it? Do we recognize talent in an unexpected context?
นี่เป็นเรื่องจริง การที่ โจชัว เบลล์ มาเล่นไวโอลินที่สถานีรถไฟใต้ดินโดยไม่เปิดเผยตัวตนนี้ จัดขึ้นโดยหนังสือพิมพ์วอชิงตันโพสต์ เป็นส่วนหนึ่งของการทดลองเกี่ยวกับ ความเข้าใจ รสนิยม และ ลำดับความสำคัญของผู้คน  คำถามมีอยู่ว่า ในสิ่งแวดล้อมสาธารณะทั่วๆไป ในชั่วโมงที่ไม่เหมาะสม เราเข้าถึงความงามหรือไม่ เราจะหยุดเพื่อชื่นชมมันหรือเปล่า เราจะสังเกตุเห็นผู้มีพรสวรรค์ในสถานการณ์ที่ไม่คาดคิดหรือไม่

[แจง-24]

One possible conclusion reached from this experiment could be this: If we do not have a moment to stop and listen to one of the best musicians in the world, playing some of the finest music ever written, with one of the most beautiful instruments ever made... what else are we missing?

ข้อสรุปที่เป็นไปได้จาการทดลองนี้ อาจกล่าวได้ว่า...ถ้าเราไม่มีเวลาสักครู่ที่จะหยุด และฟังนักดนตรีที่ดีที่สุดในโลก เล่นเพลงที่ไพเราะที่สุดเท่าที่เคยมีผู้แต่งขึ้น ด้วยเครื่องดนตรีชิ้นงามเลิศที่สุดเท่าที่เคยมีผู้ทำขึ้น....ยังมีอะไรอีกที่เราพลาดไป ?

[jeam]

It's a very beautiful story. !

[Kaimook]

หวัดดีจ่ะครูตี๋
 

[churaipatara]

สวัสดีค่ะตี๋ ที่นี่เช้านี้ฝนตกหนักมาก อากาศเย็นสบายค่ะ

[montha24]

ขอบคุณมากจ้าป้าแจง เรื่องของ โจชัว เบลล์ ถ้าเค้าเล่นเพลงที่คนทั่วไปฟังง่ายๆเช่นเพลง POP ยุคเก่าๆประมาณ 60 -70 อาจได้เงินมากกว่านี้ก็ได้กรณีเปิดหมวกนะ แต่ไม่ได้หมายความว่าเพลงคลาสสิคไม่เป็นที่นิยม แต่เป็นเพลงที่คนบางกลุ่มชื่นชมแต่อาจไม่มากก็ได้นะครับ แต่ถ้าทางสายคลาสสิคแบบนี้ใครก็คงสู้เค้าไม่ได้แน่ๆ  ครูตี๋เคยไปเปิดหมวกที่สวนจตุจักร  มีนักไวโอลินหลายคนที่เล่นเปิดหมวก ทั้งเด็ก ทั้งหนุ่มทั้งไม่หนุ่ม เพลงก็หลากหลาย เพลงไทยเดิม เพลง ป๊อป เพลงคลาสสิค  แต่เท่าที่ดูและวิเคราะห์ถ้าเป็นเด็กนักเรียนเล่นเพลงคลาสิคก็มีคนสนใจมากพอควรแต่ถ้าเป็นวัยแบบครูตี๋เพลงป๊อบฟังง่ายๆขายดีที่สุด อันนี้ก็แปลกดี แต่นั่นแหละทุกอย่างก็มาหยุดที่ใจของคนฟัง ว่่ามีอารมณ์จะฟังหรือไม่ สภาพแวดล้อมด้วย ยังไงๆครูตี๋ก็คิดว่าแต่ละวันขอให้เราได้ยิ้มได้หัวเราะได้เก็บเกี่ยวความสุขเล็กๆ จะมากจะน้อยไว้ได้ทุกวัน ก็จะทำให้ชีวิตเรามีความสุข ไม่เครียดและมีแรงที่จะต่อสู้กับการงานในวันรุ่งขึ้นได้  วันนี้คุณยิ้มแล้วหรือยัง?

[แจง-24]

  วันนี้ยิ้มไปหลายครั้งแล้วค่ะ ครูตี๋ล่ะ ยิ้มให้คุณนันกับน้องพิมกี่ครั้งแล้ว...

เรื่องที่เล่ามา มีข้อน่าสังเกตุอยู่เรื่องนึงนะ ครูตี๋

จากผลการทดลองของโจชัว พบว่า มีแต่เด็กเล็กๆวัย 3 ขวบ ที่แสดงความสนใจฟังเพลงบาคอย่างจริงจัง
ถ้าเด็กๆไม่ถูกผู้ปกครองบังคับให้เดินต่อ คงมาหยุดยืนล้อมฟังกันหลายคน

แจงว่าคงเป็นเพราะเด็กๆน่ะ ใจเขายังใส
จึงรับรู้ความงดงาม ความไพเราะ และความเป็นเลิศ ได้ดีกว่าผู้ใหญ่
เด็กไม่รู้หรอกว่ากำลังฟังเพลงคลาสิกของบาคอยู่ และคงไม่รู้ด้วยว่ามันฟังยากหรือฟังง่าย
รู้แต่ว่า มันไพเราะจับใจจนต้องหยุดฟัง

ผู้ใหญ่เรานั่นแหละ อยู่กับกฎเกณฑ์มาก มีอคติ ใจมันเลยขุ่น
พอได้ยินเพลงคลาสิก ก็ตั้งแง่ไปแล้ว ว่าฟังยาก ต้องปีนกะไดฟัง

ที่ครูตี๋ว่า ขึ้นอยู่กับใจ กับอารมณ์ของคนฟัง และสิ่งแวดล้อมน่ะ ตรงกับการทดลองนี้เลยนะ
เพราะที่สถานีรถไฟใต้ดิน ในชั่วโมงเร่งด่วน คงไม่มีใครมีอารมณ์หยุดฟังเพลง
หรือถ้าครูตี๋เล่นบาคกลางสวนจตุจักรที่เสียงดังเซ็งแซ่ คนฟังก็คงฟังไม่รู้เรื่องนิ

[แจง-24]

		อ้างถึง			ข้อความของ jeam เมื่อ 23 สิงหาคม 2552, 22:09:08
	It's a very beautiful story. !

ขอบพระคุณ ที่ตามมาเชียร์ถึงนี่ค่ะ พี่เจียม
รุปโลโก้ หล่อเข้มย้อนยุคดีจังค่ะ

[ตี้ถาปัด]

		อ้างถึง			ข้อความของ montha24 เมื่อ 24 สิงหาคม 2552, 18:02:28
	ขอบคุณมากจ้าป้าแจง เรื่องของ โจชัว เบลล์ ถ้าเค้าเล่นเพลงที่คนทั่วไปฟังง่ายๆเช่นเพลง POP ยุคเก่าๆประมาณ 60 -70 อาจได้เงินมากกว่านี้ก็ได้กรณีเปิดหมวกนะ แต่ไม่ได้หมายความว่าเพลงคลาสสิคไม่เป็นที่นิยม แต่เป็นเพลงที่คนบางกลุ่มชื่นชมแต่อาจไม่มากก็ได้นะครับ แต่ถ้าทางสายคลาสสิคแบบนี้ใครก็คงสู้เค้าไม่ได้แน่ๆ  ครูตี๋เคยไปเปิดหมวกที่สวนจตุจักร  มีนักไวโอลินหลายคนที่เล่นเปิดหมวก ทั้งเด็ก ทั้งหนุ่มทั้งไม่หนุ่ม เพลงก็หลากหลาย เพลงไทยเดิม เพลง ป๊อป เพลงคลาสสิค  แต่เท่าที่ดูและวิเคราะห์ถ้าเป็นเด็กนักเรียนเล่นเพลงคลาสิคก็มีคนสนใจมากพอควรแต่ถ้าเป็นวัยแบบครูตี๋เพลงป๊อบฟังง่ายๆขายดีที่สุด อันนี้ก็แปลกดี แต่นั่นแหละทุกอย่างก็มาหยุดที่ใจของคนฟัง ว่่ามีอารมณ์จะฟังหรือไม่ สภาพแวดล้อมด้วย ยังไงๆครูตี๋ก็คิดว่าแต่ละวันขอให้เราได้ยิ้มได้หัวเราะได้เก็บเกี่ยวความสุขเล็กๆ จะมากจะน้อยไว้ได้ทุกวัน ก็จะทำให้ชีวิตเรามีความสุข ไม่เครียดและมีแรงที่จะต่อสู้กับการงานในวันรุ่งขึ้นได้  วันนี้คุณยิ้มแล้วหรือยัง?

อีม.....อ่านแล้วได้แง่คิดอีกหลายอย่าง ขอบคุณครับสำหรับแง่คิดดีดีของครูตี๋

วันนี้ยิ้มไปบ้าง แต่ก็ยิ้มแหยๆบ้างเหมือนกัน แบบว่าบางเรื่องกลืนไม่เข้าคลายไม่ออก เลยออกมาแบบแหยๆ
แต่ก็นับว่ายังดี ว่ามั้ย

[ตี้ถาปัด]

		อ้างถึง			ข้อความของ แจง-24 เมื่อ 24 สิงหาคม 2552, 20:08:48
	วันนี้ยิ้มไปหลายครั้งแล้วค่ะ ครูตี๋ล่ะ ยิ้มให้คุณนันกับน้องพิมกี่ครั้งแล้ว... เรื่องที่เล่ามา มีข้อน่าสังเกตุอยู่เรื่องนึงนะ ครูตี๋ จากผลการทดลองของโจชัว พบว่า มีแต่เด็กเล็กๆวัย 3 ขวบ ที่แสดงความสนใจฟังเพลงบาคอย่างจริงจัง ถ้าเด็กๆไม่ถูกผู้ปกครองบังคับให้เดินต่อ คงมาหยุดยืนล้อมฟังกันหลายคน แจงว่าคงเป็นเพราะเด็กๆน่ะ ใจเขายังใส จึงรับรู้ความงดงาม ความไพเราะ และความเป็นเลิศ ได้ดีกว่าผู้ใหญ่ เด็กไม่รู้หรอกว่ากำลังฟังเพลงคลาสิกของบาคอยู่ และคงไม่รู้ด้วยว่ามันฟังยากหรือฟังง่าย รู้แต่ว่า มันไพเราะจับใจจนต้องหยุดฟัง ผู้ใหญ่เรานั่นแหละ อยู่กับกฎเกณฑ์มาก มีอคติ ใจมันเลยขุ่น พอได้ยินเพลงคลาสิก ก็ตั้งแง่ไปแล้ว ว่าฟังยาก ต้องปีนกะไดฟัง ที่ครูตี๋ว่า ขึ้นอยู่กับใจ กับอารมณ์ของคนฟัง และสิ่งแวดล้อมน่ะ ตรงกับการทดลองนี้เลยนะ เพราะที่สถานีรถไฟใต้ดิน ในชั่วโมงเร่งด่วน คงไม่มีใครมีอารมณ์หยุดฟังเพลง หรือถ้าครูตี๋เล่นบาคกลางสวนจตุจักรที่เสียงดังเซ็งแซ่ คนฟังก็คงฟังไม่รู้เรื่องนิ

ป้าเรานี่มีหลายแง่มุม ไม่ธรรมดาเลยนะ

[churaipatara]

ชอบเรื่องราวของโจชัวจังเลยค่ะแจง


เป็นคนชอบฟังเพลงทุกประเภททั้งรู้จักและไม่รู้จักศิลปินที่ร้อง ขอเพียงฟังแล้วมีความสุขเป็นพอค่ะ


 emo48:)ส่วนยิ้ม ยิ้มทุกวันแบบนี้เลยค่ะ

[churaipatara]

สวัสดีค่ะตี๋

[montha24]

เรื่องยิ้ม ที่บ้านครูตี๋ก็ยิ้มกันทุกวันครับ  เพราะครูตี๋ชอบปล่อยมุข ไม่ก็ทำท่าตลกๆให้คนที่บ้านดูก็สนุกดีครับ  ไม่เครียด แต่เพื่อนๆที่ทำงานออฟฟิทคงมีความเครียดกันไม่มากก็น้อย  ยังไงๆก็พยายารักษาอารมณ์ไว้ให้ดีๆนะครับพยายามองหาความสุขรอบๆตัวในแต่ละวันให้ได้  จะได้มีรอยยิ้มทุกวันไง
 เหมื่อนท่านเก๊าส่งรูปสวยๆมาให้ครูตี๋ ครูตี๋ก็ยิ้มได้ทุกวัน  เล่นดนตรี ฟังเพลง ถ่ายรูปอะไรก็ได้ที่ทำแล้วมีความสุขทำไปนะครับ เราจะได้อยู่คุยกันไปนานๆไง

[montha24]

[ตี้ถาปัด]

		อ้างถึง			ข้อความของ montha24 เมื่อ 25 สิงหาคม 2552, 08:59:28
	เรื่องยิ้ม ที่บ้านครูตี๋ก็ยิ้มกันทุกวันครับ  เพราะครูตี๋ชอบปล่อยมุข ไม่ก็ทำท่าตลกๆให้คนที่บ้านดูก็สนุกดีครับ  ไม่เครียด แต่เพื่อนๆที่ทำงานออฟฟิทคงมีความเครียดกันไม่มากก็น้อย  ยังไงๆก็พยายารักษาอารมณ์ไว้ให้ดีๆนะครับพยายามองหาความสุขรอบๆตัวในแต่ละวันให้ได้  จะได้มีรอยยิ้มทุกวันไง  เหมื่อนท่านเก๊าส่งรูปสวยๆมาให้ครูตี๋ ครูตี๋ก็ยิ้มได้ทุกวัน  เล่นดนตรี ฟังเพลง ถ่ายรูปอะไรก็ได้ที่ทำแล้วมีความสุขทำไปนะครับ เราจะได้อยู่คุยกันไปนานๆไง

ว่างๆอย่าลืมรูปวาดรูปดอกไม้ของป้าแจงนะครูตี๋