☼☼☼ ร่วมคุยกันในมุมมองของคุณแม่~แวะพักทักทายเอ๋ 24 ☼☼☼

[phraisohn]

สวัสดีวันใหม่ครับพี่เอ๋

[jacky]

		อ้างถึง			ข้อความของ churaipatara เมื่อ 23 สิงหาคม 2552, 10:13:34
	อ้างถึง ข้อความของ jacky เมื่อ 23 สิงหาคม 2552, 10:10:49 ทักทายเพื่อนซักหน่อย เห็นเข้ามาซักครู่ แต่ผมเตรียมตัวจะพาเด็กๆไปข้างนอกแล้ว พบกันยามดึกครับ.... คุณพ่อคนดีคนเก่งของลูกๆ  สวัสดีค่ะจักร

เข้ามาอีกทีเพราะแป้งกำลังตื่นเต้น
ที่จะได้พบพี่จอย  ลูกสาวรุ่นพี่ผมที่
เป็นเจ้าของหนังสือเรื่อง การ์เดี้ยน
สัตว์เทพ ในนิยาย เธอกำลังเตรียมพล็อตเรื่อง
ของเธอไปคุยเล่นๆกะพี่เค้าครับ
หนุกๆสำหรับเด็ก...
หาแรงจูงใจ....
สร้างความมั่นใจ....
หาสังคมที่เหมือนเพื่อ....
เกิดแรงบันดาลใจ...
น่าจะไปถูกทางนะเรา..
หุหุ

[churaipatara]

คุณพ่อคุณแม่คนเก่งของ24ค่ะ

[churaipatara]

		อ้างถึง			ข้อความของ jacky เมื่อ 23 สิงหาคม 2552, 10:37:15
	อ้างถึง ข้อความของ churaipatara เมื่อ 23 สิงหาคม 2552, 10:13:34 อ้างถึง ข้อความของ jacky เมื่อ 23 สิงหาคม 2552, 10:10:49 ทักทายเพื่อนซักหน่อย เห็นเข้ามาซักครู่ แต่ผมเตรียมตัวจะพาเด็กๆไปข้างนอกแล้ว พบกันยามดึกครับ.... คุณพ่อคนดีคนเก่งของลูกๆ  สวัสดีค่ะจักร เข้ามาอีกทีเพราะแป้งกำลังตื่นเต้น ที่จะได้พบพี่จอย  ลูกสาวรุ่นพี่ผมที่ เป็นเจ้าของหนังสือเรื่อง การ์เดี้ยน สัตว์เทพ ในนิยาย เธอกำลังเตรียมพล็อตเรื่อง ของเธอไปคุยเล่นๆกะพี่เค้าครับ หนุกๆสำหรับเด็ก... หาแรงจูงใจ.... สร้างความมั่นใจ.... หาสังคมที่เหมือนเพื่อ.... เกิดแรงบันดาลใจ... น่าจะไปถูกทางนะเรา.. หุหุ

เชื่อมั่นเสมอว่าเพื่อนสามารถนำครอบครัวและดูแลลูกไปสู่ความสำเร็จได้ค่ะ

สวัสดีค่ะหลานแป้ง คุยกันทางบอร์ด ทางเมล์ หรือทางโทรได้เสมอนะคะ

[jacky]

ดร.เอ๋...
ลงได้ประทับใจมาก
ไปแล้ว.....เด๋วมานะครับ

[churaipatara]

		อ้างถึง			ข้อความของ Lamai เมื่อ 22 สิงหาคม 2552, 20:52:58
	ดีใจด้วยค่ะเอ๋

สวัสดีค่ะไมโกะ ขอบคุณมาก

[churaipatara]

		อ้างถึง			ข้อความของ Kaimook เมื่อ 22 สิงหาคม 2552, 23:13:38
	อ้างถึง ข้อความของ churaipatara เมื่อ 22 สิงหาคม 2552, 10:40:15 มะหมาของต๋อยค่ะ สวัสดียามดึกค่ะดร.เอ๋ น้องพอตเตอร์ของน้ำอ้อยจ้าาาาาาาาาาาาาาาา ในภาพนี่พาไปเที่ยวอุทยานแห่งชาติภูจองนายอยค่ะ

สวัสดีค่ะอ้อย  ดีใจที่แวะมาค่ะ

[churaipatara]

ท่านทูและคู่ชีวิตค่ะ

[churaipatara]

		อ้างถึง			ข้อความของ phraisohn เมื่อ 23 สิงหาคม 2552, 10:32:55
	สวัสดีวันใหม่ครับพี่เอ๋

สวัสดีค่ะน้อง

[churaipatara]

ขอขอบคุณเพื่อน24ที่สนับสนุนโครงการเผยแพร่ความรู้ทางอินเตอร์เน็ตของศาลฯ



ขอบคุณจิ้งและแจงที่เปิดบ้านให้นำเสนอสาระความรู้และยังได้พบปะเพื่อนๆได้อีก


ขอบคุณพี่ๆน้องๆที่แวะมาเยี่ยมเยียน ยินดีต้อนรับทุกคนนะคะ

[เก๊า(24)]

		อ้างถึง			ข้อความของ Noom2524 เมื่อ 21 สิงหาคม 2552, 18:29:47
	อ้างถึง ข้อความของ แจง-24 เมื่อ 20 สิงหาคม 2552, 20:13:35 ขอแสดงความยินดีกับ ดร.เอ๋ เนื่องในโอกาสที่ น้องบุ๊ค-ลูกชายคนกลาง สอบติด "Imperial College of London" มหาวิทยาลัยอันดับ 3 ของอังกฤษ และอันดับ 6 ของโลก... ปลื้มใจแทนดร.เอ๋ และภูมิใจกับทายาท 24 ค่ะ ยินดีด้วยครับ เก่งจริงๆๆ เลย

ตามป้าแจง กะน้าหนุ่ม มาร่วมแสดงความยินดี กับ ดร.เอ๋...  หลานบุ๊ค เก่งจังเลย ปลื้นใจแทนคุณแม่ด้วยครับ

[churaipatara]

สวัสดีค่ะเก๊า ดีใจที่แวะมาค่ะ

[dtoy]

Good afternoon A+.

How are you today?  Try to make it quick by using English.

Have a nice Sunday.

[churaipatara]

สวัสดีค่ะต๋อย ได้อ่านและแปลบ่อยๆเป็นการฝึกสมอง  ตามสบายเลยค่ะเพื่อน

[dtoy]

รูปสวยดีนะคะเอ๋

แต่เอ๋คะ  ถ้าจะดี  ตัดรูปเล็กอันล่างออกไป

หรือแปะแยกต่างหากค่ะ

เพราะสีมือมันเทียบกับข้างบนหรือจัดเข้าพวกเดียวกันไม่ได้

ขอร้องนะคะเอ๋

[churaipatara]

'อย่าหนีนะ เจ้าเด็กขี้ขโมย'

เสียงผู้หญิงวัยกลางคนคนหนึ่งตะโกนลั่น  พร้อมกับมีเด็กคนหนึ่งกับผู้หญิงอีกคนหนึ่งวิ่งผ่านฉันกับแม่ที่กำลังซื้อเนื้อหมู

ในตลาดไปอย่างรวดเร็ว  ทั้งแม่และฉันหันไปดูทันเห็นหน้าผู้หญิงคนนั้นแค่แวบเดียว แม่ถามฉันว่า

'อ้าวนั่นป้าร้านขายของไม่ใช่เหรอ'

'ใช่จ้ะแม่ แกวิ่งไล่ใครกันละ'

ป้าคนนั้นชื่อว่า 'ป้าหนอม'เป็นแม่ค้าขายของชำสารพัดอย่างในตัวตลาดในอำเภอที่ฉันอยู่มีฐานะจัดว่าดีกว่าแม่ค้าคนอื่นๆ ใน

ละแวกเดียวกันและเป็นที่รู้จักกันว่าแกเป็นคนที่ขี้เหนียวอย่างร้ายกาจ   แถมปากจัดที่สุดในตลาดอีกด้วย ใครต่อราคาของมาก

เกินไปหรือถามราคาแล้วไม่ซื้อป้าแกจะโวยวายชนิดต้องรีบเผ่นออกจากร้านแทบไม่ทันทีเดียว

เสียงเอะอะดังมากขึ้นฉันหันไปมองป้าหนอมจับข้อมือเด็กผู้ชายคนหนึ่งอายุประมาณ 12-13 ขวบไล่เลี่ยกับฉันซึ่งกำลังดิ้นรนอยู่

และป้าแกกำลังจะลงไม้ลงมือ  แม่จึงเดินเข้าไปถาม
 
'พี่หนอม มีไรหรอคะ'
 
'ก็เด็กเวรนี่นะสิ มันมา ทำทีขอซื้อยาแก้ปวดกับยาธาตุ  พอฉันหยิบส่งให้ มันก็วิ่งหนีมาเลย เงินก็ไม่จ่าย'
 
พูดจบป้าหนอมก็ตบหัวเด็กคนนั้นอย่างแรงหนึ่งทีและคงจะมีตามมาอีกหลายทีแน่ถ้าแม่ฉันไม่ห้ามไว้
 
 'ตายแล้วพี่หนอม อย่าถึงกับลงไม้ลงมือกันเลยนะ  แล้วนี่จะทำไงต่อ'
 
แม่รีบตัดบทเพราะเห็นว่าเรื่องราวชักจะไปกันใหญ่
 
 'เรียกตำรวจมาเอามันไปเข้าคุกนะสิ เสียนิสัย  พ่อแม่ไม่สั่งสอนยังเด็กตัวแค่นี้ก็รึจะเป็นขโมยซะแล้ว ต่อไปก็คงต้องปล้นเขากินหละ'

ฉันสะกิดแม่ทันทีพร้อมกับมองพลางส่ายหัวน้อยๆ  ทำนองว่าอย่าไปยุ่งดีกว่าแม่มองฉันแล้วมองเด็กคนนั้น ซึ่งท่าทางเหมือนกำลังจะ

ร้องไห้แม่นิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง  แล้วหันไปพูดกับป้าหนอมว่า
 
 'อย่าให้ถึงอย่างนั้นเลยนะพี่หนอมเด็กมันคงอยากซื้อยา  แต่ไม่มีเงินนะ เอาเป็นว่าฉันจ่ายให้ละกันนะกี่บาทกันละ'

ในที่สุดเรื่องก็จบลงโดยการที่แม่ยอมจ่ายเงินค่ายาแก้ปวดกับยาธาตุแล้วแม่ก็จูงเด็กคนนั้นออกมาจากตลาดแต่ป้าหนอมยังไม่วาย

เตือนแม่
 
 'ใจดีกับเด็กขี้ขโมยแบบนี้ ระวังจะเสียใจทีหลังนะเธอ'

แม่ไม่ได้ตอบอะไรแต่พอเดินห่างจากร้านพอสมควรแล้วก็ถามว่า

 'ทำไมหนูขโมยของป้าเขาละ'
 
เด็กคนนั้นเงยหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตาขึ้นมองแม่ แล้วตอบสะอึกสะอื้นว่า
 
 'แม่ผมปวดท้องมากเลยครับ แล้วแม่ก็ไม่มีเงินไปหาหมอผมก็เลยต้อง...'

แม่มองหน้าเด็กคนนั้นอยู่ครู่หนึ่ง แล้วยืนผลไม้ที่ซื้อมาให้เด็กคนนั้นถุงหนึ่ง แล้วบอกว่า
 
 'ทีหลังอย่าขโมยของใครนะ ถ้าไม่มีเงินมาขอเงินน้าไปซื้อก็ได้นะ  น้าชื่อสมพรเปิดร้านเย็บผ้าอยู่ใกล้ๆนี่เองถามคนแถวนี้ก็ได้

 รู้จักน้าแทบทุกคนเลยแหละ เอ้า...เอา ส้มไปฝากคุณแม่ซิคนป่วยนะต้องกินผลไม้มากๆ จะได้หายไวๆ รู้มั้ย'

แม่เสริมพร้อมกับยิ้ม เด็กคนนั้นอึ้งอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะรับส้มพร้อมกับพูดขอบคุณแม่แล้วเดินจากไปหลังจากนั้นพอกลับมาถึงบ้าน

 ฉันก็ถามแม่ทันที

'ทำไมแม่ต้องช่วยเด็กคนนันด้วยละ รู้จักกันหรอจ้ะ'

แม่ยิ้มแล้วตอบฉันว่า

 'ไม่รู้จักหรอก แต่แม่เห็นเด็กคนนั้นรับจ้างหาบขนมขายอยู่แถวบ้านเราน่ะลูก แต่แกคงจำแม่ไม่ได้หรอกแม่ซื้อขนมแกอยู่ไม่กี่ครั้งเอง'

 'แต่นั้นก็ไม่ใช่เหตุผลที่จะต้องช่วยเหลือเขาถ้าเขาเป็นขโมยนี่แม่'

ฉันถามต่อ  แม่มองหน้าฉันแล้วพูดว่า
 
 'แม่เชื่อว่าเด็กที่เคยหาเงินด้วยตัวเองมาก่อนตั้งแต่อายุเท่าๆกับลูกจะต้องเป็นเด็กที่มีความรับผิดชอบรู้คุณค่าของเงินทุกบาททุก

สตางค์ว่ากว่าจะได้มามันเหนื่อยยากขนาดไหนและคนที่มีความรับผิดชอบนะ จะไม่มีทางขโมยของใครนอกจากจะจำเป็นจริงๆ

เมื่อเขาไม่มีทางอื่นให้เลือกแล้วเท่านั้น'

ฉันฟังแล้วก็ถามแม่ต่อว่า
 
 'แล้วต่อไปถ้าเขามาขอเงินแม่ไปซื้อยาอีก แม่จะให้เขารึเปล่า'
 
 'ให้สิลูกถ้ามันไม่มากไม่มายอะไร

 'แล้วแม่ไม่เสียดายเงินหรอบ้านเราก็ไม่ได้ร่ำรวยเหมือนบ้านป้าหนอมเขานะแม่'

'ถึงแม่จะไม่มีเงินทองมากนักแต่การที่ได้ช่วยเหลือคนที่กำลังลำบากน่ะ  มันทำให้แม่มีความสุขแล้วยังได้บุญอีกด้วยนะแค่นี้แม่ก็

พอใจแล้ว ไม่อยากได้อะไรตอบแทนหรอก'

แล้วแม่ก็พูดต่ออีกว่า

 'จำไว้นะลูก คนเรานะต้องรู้จักให้อภัยและให้โอกาสคนอื่นแก้ตัวเสมออย่างเด็กคนนั้น..แม่มั่นใจว่าแกทำไปเพราะรักคุณแม่ของแก

จริงๆ แม่ถึงช่วยแกเอาไว้'    แล้วแม่ก็พูดต่อว่า

 'ลูกอาจจะบอกว่าขโมยเป็นสิ่งทีผิด ใช่...แม่ไม่เถียงแต่บางครั้งคนเราก็ต้องมองด้านอื่นๆบ้าง อย่าคิดแต่เรื่องทรัพย์สินเงินทอง

 ตอนนี้ลูกอาจจะยังฟังไม่เข้าใจ แต่แม่เชื่อว่าสักวันลูกจะเข้าใจเองแหละ'

หลังจากนั้น ฉันกับแม่ก็หันไปคุยเรื่องอื่นๆกันต่อ ฉันเองไม่เคยคิดเรื่องนี้ี้อีกเลยจนเหตุการณ์หนึ่งเกิดขึ้น ทำให้ฉันต้องย้อนกลับ

มาคิดถึงเรื่องนี้อีกครั้งทั้งน้ำตา ว่าคำพูดของแม่ในครั้งนี้ถูกต้องที่สุดจริงๆ

หลังจากนั้นฉันเรียนจบระดับปริญญาตรีจากสถาบันราชภัฏแห่งหนึ่งในตัวจังหวัด แล้วฉันก็ได้งานทำในโรงงานในตัวจังหวัดนั้น

เอง เงินเดือนก็พอประมาณ สามารถเลี้ยงดูแม่ได้โดยไม่ขัดสนนัก ฉันก็เลยขอร้องให้แม่หยุดรับจ้างเย็บผ้าเพราะอยากให้แม่พัก

ผ่อนบ้างหลังจากทำงานหนักมาเกือบ 20ปีเพื่อส่งฉันเรียน แม่ยอมปิดร้านแต่ก็ยังรับงานเล็กๆ น้อยๆของเพื่อนบ้านมาทำบ้างโดย

ไม่คิดเงิน  แม่บอกว่าถ้าไม่ได้ทำอะไรเลยจะรู้สึกเบื่อ ฉันก็เลยต้องยอมตามใจแม่  ฉันทำงานอยู่ประมาณ 2-3 ปี แม่ก็เริ่มรู้สึกไม่

สบายเริ่มจากปวดหัวบ่อยขึ้น ช่วงแรกๆไม่กี่วันก็หายหลังจากนั้นก็เริ่มเป็นนานขึ้นเรื่อยๆ ฉันบอกให้แม่ไปหาหมอแล้วฉันก็พาแม่

ไปหาหมอในเมืองหมอบอกว่าไม่เป็นอะไรมาก แค่ทำงานหนักมากเกินไปหมอให้ยามาชุดหนึ่งพร้อมกำชับให้พักผ่อนมากๆจะได้

หายเร็วๆ  หลังจากกินยาตามที่หมอสั่งอาการปวดหัวของแม่ก็หายไป  ฉันเริ่มสบายใจขึ้น แต่หลังจากไปหาหมอได้ประมาณหนึ่ง

เดือนแม่ก็เริ่มกลับมาปวดหัวอีกคราวนี้เป็นหนักมากกว่าครั้งที่แล้ว   ยาที่เคยกินแล้วได้ผลมาก่อนก็ไม่ได้ผลเลย  ฉันกังวลใจมาก

พอถามหมอหมอก็บอกว่าต้องไปตรวจที่โรงพยาบาลในกรุงเทพฯเพราะว่าเครื่องไม้เครื่องมือพร้อมกว่าโรงพยาบาลต่างจังหวัด
 
หลังจากนั้นฉันรีบพาแม่ไปกรุงเทพฯทันที   ไปยังโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งหลังจากหมอตรวจแล้วบอกว่า  มีเนื้องอกในสมอง

ต้องผ่าตัดโดยด่วน หากปล่อยทิ้งไว้อาจไปทับเส้นประสาททำให้เป็นอัมพาตได้ หรือถ้าผ่าตัดไม่ทันก็อาจร้ายแรงถึงขั้นเสียชีวิต

 ฉันตกใจมากของให้หมอผ่าตัดให้ทันที  แต่หมอบอกว่าโรงพยาบาลที่มีหมอผ่าตัดสมองที่มีความพร้อมที่จะผ่าตัดเนื้องอก ใน

สมองเป็นอีกโรงพยาบาลหนึ่งซึ่งมีชื่อเสียงมากกว่า   ดังนั้นหมอจึงต้องส่งตัวคนไข้ไปยังโรงพยาบาลนั้น ฉันก็ตกลงหลังจากถูก

ส่งตัวมายังโรงพยาบาลดังกล่าวแล้ว  แม่ก็ถูกส่งตัวเข้าห้องผ่าตัดทันที ขณะที่ฉันรออย่างกังวลใจอยู่ด้านนอก ทั้งเรื่องอาการป่วย

ของแม่และจากคำพูดของหมอที่ทิ้งท้ายไว้ก่อนส่งตัวแม่มาที่โรงพยาบาลแห่งนี้ หมอบอกให้ทำใจไว้บ้าง เพราะการผ่าตัดสมอง

เป็นการผ่าตัดที่เสี่ยงมาก  โอกาสที่คนไข้จะเสียชีวิตมีมาก แม้การผ่าตัดจะประสบความสำเร็จก็ตาม อีกเรื่องก็คือค่าใช้จ่ายในการ

ผ่าตัดสมองค่อนข้างสูง  เป็นหลักแสนบาท เมื่อรวมกับค่ายาระหว่างพักฟื้น คิดแล้วน่าจะต้องใช้เงินราวๆ ห้าแสนบาท  ฉันได้ยินแล้ว

แทบลมจับ ฉันจะไปหาเงินห้าแสนบาทมาจากไหน  ลำพังเงินเก็บของฉันกับแม่ยังมีไม่ถึงห้าหมื่นบาทเลย แต่ยังไงฉันก็ต้องรักษา

แม่ให้หายส่วนเรื่องเงินไว้คิดทีหลัง  หลังการผ่าตัดเสร็จสิ้นลงเป็นโชคดีของแม่ทีการผ่าตัดประสบผลสำเร็จและไม่มีอาการแทรก

ซ้อนใดๆทางโรงพยาบาลบอกให้พักฟื้นประมาณหนึ่งเดือนก็สามารถไปพักฟื้นที่บ้านได้   ทางโรงพยาบาลแจ้งรายการค่าใช้จ่ายทั้ง

หมดมาให้ฉัน ปรากฏว่าเป็นเงินจำนวนไม่ถึงหนึ่งพันบาทเป็นค่าติดต่อประสานงานเท่านั้น  ฉันแปลกใจมากจึงสอบถามกับนางพยา

บาล นางพยาบาลบอกว่าคุณหมอที่เป็นคนผ่าตัดและเป็นเจ้าของไข้ บอกไม่ให้คิดเงินกับฉันและแม่ โดยที่ทางโรงพยาบาลก็ไม่

ทราบสาเหตุ  ฉันจึงขอพบคุณหมอคนนั้นเพื่อขอบคุณ นางพยาบาลบอกว่าหลังจากเสร็จคุณหมอก็ถูกส่งตัวไปต่างประเทศทันทีเพื่อ

ศึกษาเพิ่มเติมเกี่ยวกับการผ่าตัดสมองที่อเมริกา แต่คุณหมอได้ฝากจดหมายไว้ให้ฉันกับแม่โดยกำชับกับทางโรงพยาบาลให้ฝาก

ให้ฉัน พร้อมกับใบเสร็จค่าใช้จ่ายอื่นๆ ของทางโรงพยาบาลในวันที่แม่สามารถออกจากโรงพยาบาลได้ เมื่อกลับถึงบ้าน ฉันกับแม่ก็

เปิดอ่านจดหมายของคุณหมอคนนั้น  เมื่ออ่านจบทั้งฉันและแม่ก็ร้องไห้ออกมาพร้อมกัน   เนื้อความในจดหมายมีดังนี้
 
ข้าพเจ้านายแพทย์เดชา ทองวิจิตร แพทย์ผู้ผ่าตัด นางสมพร  ภู่จันทร์    ขอสรุปค่าใช้จ่ายในการผ่าตัดทั้งหมดดังนี้

         ค่าผ่าตัด                          0 บาท

         ค่ายาทั้งหมด                    0 บาท

         ค่าใช้จ่ายอื่นที่เหลือ           0 บาท

         รวมเป็นเงินทั้งหมด            0 บาท
 
         ป.ล. ค่าใช้จ่ายทั้งหมดได้รับแล้ว

เมื่อยี่สิบปีก่อนด้วยยาแก้ปวดยาธาตุ  ส้มหนึ่งถุง
 
ขอให้สุขภาพแข็งแรงไปอีกนานๆ นะครับคุณน้า
 
                                                นายแพทย์เดชา ทองวิจิตร



ขอขอบคุณท่านเจ้าของบทความ

และเพื่อนๆที่ FW Mail ดีๆมาให้

[churaipatara]

ทุกวันนี้คนที่ดุลูกเป็นพ่อมากกว่าแม่ แต่เราไม่ได้ดุบ่อยหรอก ดุเฉพาะเวลาที่เขาไม่รับผิดชอบหน้าที่ จะตีบ้าง แต่จะสอนก่อนตี

หรือถ้าไม่ฟังก็จะตีแล้วกลับมาสอน ลูกกลัวพ่อมากกว่าแม่ เพราะแม่ดุไม่จริง แต่ก็จะติดพ่อไม่น้อยกว่าแม่เลย

ลูกสาวจะออกแนวรักสวยรักงามนิดหน่อย ชอบร้องรำทำเพลงและเต้นมาก แต่ไม่ค่อยกล้าแสดงออก

ส่วนเจ้าน้องชายจะเรียนรู้เร็วกว่าพี่สาว อารมณ์ tist (คล้ายพ่อหน่อยๆ) ประเภทรู้แต่ไม่ทำ จะทำก็เมื่ออยากจะทำ ขี้อ้อน คุยเก่ง

และกล้าแสดงออกมากกว่าพี่สาว  ทั้ง 2 คนซนมาก เราจะค่อนข้างปล่อยให้เขาซน เพราะคิดว่าเด็กซนจะมีการเรียนรู้ได้ดีแต่ก็จะ

คอยสอนเขาเท่าที่เรามีเวลา อายุเขาไล่เลี่ยกัน เล่นกันได้ วันเสาร์-อาทิตย์ก็จะมีเด็กๆญาติๆมาเล่นด้วยกัน

 

ขอบคุณที่แลกเปลี่ยนเรียนรู้เรื่องการอบรมดูแลลูกๆนะคะชาย







  

[jacky]

อบอุ่น ดีจัง

[churaipatara]

		อ้างถึง			ข้อความของ jacky เมื่อ 23 สิงหาคม 2552, 15:41:38
	อบอุ่น ดีจัง

กลับมาแล้วหรือคะจักร

[churaipatara]

เพลงของพ่อ

“ กล้วยไม้ของเราแต่เก่าก่อน...อยู่ในดงในดอนเจ้าซ่อนช่อ ซ่อนใบ..”  บทเพลงรุ่นเก่าที่ร้องออกมาจากปากของท่านผู้พัน

 นายทหารบกผู้เป็นพ่อของผู้เขียนเอง  พ่อ มักจะร้องเพลงเวลาที่ขับรถพาพวกเราที่เป็นลูก ไปเที่ยวต่างจังหวัด  ด้วยรถดัสสัน

 บลูเบิร์ด คันแรกและคันเดียวที่พ่อใช้อยู่  ผู้เขียน พี่สาว น้องชาย จะนั้งเบาะหลัง แม่จะนั่งหน้าพร้อมกระติกน้ำแข็งภายในมีผ้า

เย็นที่แช่ไว้ตลอด คอยเช็ดหน้าให้พ่อขณะขับรถ ยามที่พ่อเริ่มง่วงพ่อชอบร้องเพลงมาก มีสมุดเล่มเล็กๆที่จะจดเพลงไว้ด้วยลาย

มือที่สวยงามเป็นระเบียบหลายสิบเพลง ติดตัวไปตลอด พ่อเคยบอกว่าเอาไว้ร้องให้เพื่อนๆฟังหรือ เวลามีงาน เมื่อถูกเชิญไปร้อง

เพลงจะได้ไม่ลืมเนื้อ พอเป็นทหารที่อารมณ์ดี ชอบร้องเพลง  หัวเราะเสียงดัง พูดจาชัดเจน ใครพูดเบาหรือไม่ชัดเจนพ่อจะไม่ชอบ

แต่เวลางานก็จะดุ เป็นระเบียบ  มีวินัย ไม่ปล่อยเวลาให้ว่างโดยไร้ประโยชน์  ถ้าว่างเช่นวันหยุดก็จะพาพวกเราไปเที่ยวต่างจังหวัด

ถ้าไม่ไปไหนก็อยู่บ้าน อ่านหนังสือภาษาอังกฤษและนั่งเขียนนั่งแปลได้ทั้งวัน ตกเย็นก็จะให้ผู้เขียนเล่นดนตรีให้ฟัง เด็กๆผู้เขียน

เล่นดนตรีไทยคือซออู้ พ่อก็จะให้เล่นให้ฟังบ่อยๆ พ่อชอบฟังเพลง โสมส่องแสงมาก แขกไปใครมาก็จะให้ผู้เขียนเล่นให้ฟัง บางครั้ง

ผู้เขียนก็ไม่อยากเล่นแต่ก็ต้องฝืนเล่นไป  “ถ้าจะทำอะไรขอให้ทำให้เต็มที่ ทำให้จบอย่าทำๆหยุดๆ ไม่ดี” พ่อจะบอกเสมอ  ถ้าผู้เขียน

หยิบซอมาซ้อม และเล่นเพลงไม่จบเพราะเบื่อ จะเลิกพ่อก็ดุ  พ่อ เป็นคนไม่ฟุ่มเฟือย ไม่เห่อตามเพื่อนๆ ในชีวิตพ่อใช้รถคันเดียว พ่อ

เคยเป็นช่างซ่อมรองเท้าให้นายทหารสมัยเป็นนายสิบ    ช่วยแม่ทำขนมไทยไปขายที่ตลาด เคยถามพ่อว่าทำไมไม่เปลี่ยนรถใหม่ ทำ

ไมไม่ซื้อเครื่องเสียง  พ่อบอกว่า พ่อมีลูก มีหน้าที่ต้องรับผิดชอบ รถยนต์ประโยชน์คือพาเราไปที่ต่างๆ อยากฟังเพลงก็ใช้แค่วิทยุก็พอ

แล้ว หน้าที่ของพ่อคือดูแลลูกๆและครอบครัวให้ดีที่สุด   พ่อจากไปแล้ว ผู้เขียนมีครอบครัว มีลูกที่ต้องดูแล เข้าใจแล้วว่าหน้าที่ของพ่อ

คืออะไร   บาง ครั้งผู้เขียนเล่นเพลง “กล้วยไม้” เพลงนี้ ก็มักจะเห็นภาพพ่อขับรถ ดัสสันบลูเบิร์ด ไปตามเส้นทางที่สองข้างทางมีต้น

ไม้เขียวๆร่มรื่น “ กล้วยไม้ของเราแต่เก่าก่อน...อยู่ในดงในดอนเจ้าซ่อนช่อ ซ่อนใบ..”   เสียเพลงของพ่อก็จะแว่วมาเสมอ น้ำตาก็จะคลอ

ออกมาด้วยความคิดถึง..และภูมิใจในตัวพอทุกครั้งไป....


ผลงานเขียนของครูตี๋ค่ะ

[jacky]

เมื่อไหร หยุมพร จะเข้ามาประจำน๊า?

[churaipatara]

		อ้างถึง			ข้อความของ jacky เมื่อ 23 สิงหาคม 2552, 16:51:15
	เมื่อไหร หยุมพร จะเข้ามาประจำน๊า?

ติดต่อและส่งเมล์มาทุกวัน  แต่ไม่ยอมออกมาคุยลักษณะนี้ค่ะ

[churaipatara]

ข้อ ๕๕  ผู้พิพากษาสมทบจักต้องไม่รับทรัพย์สิน  หรือประโยชน์ใดๆจากคู่

ความหรือบุคคลอื่นเกี่ยวกับการปฏิบัติหน้าที่ของผู้พิพากษาสมทบ

คำอธิบาย

การไม่รับทรัพย์สินหรือประโยชน์ใดจากคู่ความหรือบุคคลอื่น  ต้องไม่รับทั้ง

ก่อนพิจารณาคดี  หรือแม้แต่การพิจารณาเสร็จสิ้นแล้ว  เช่น  คู่ความฝ่ายที่ชนะ

คดีนำเงินหรือทรัพย์สินอื่นมาให้ผู้พิพากษาสมทบที่ตัดสินคดีให้ตนชนะหลัง

จากคดีนั้นถึงที่สุดแล้ว  ดั่งนี้มีผู้เข้าใจว่าน่าจะรับไว้ได้โดยชอบเพราะคดีถึงที่

สุดแล้ว  ผู้พิพากษาสมทบผู้นั้นไม่อาจให้คุณให้โทษแก่คู่ความฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง

ได้ต่อไปอีกแล้ว  การสมนาคุณเช่นนี้ไม่ทำให้ผู้ใดเสียหายหรือเดือดร้อน  แต่ใน

วงการตุลาการเห็นว่าผู้พิพากษาสมทบผู้นั้นไม่อาจรับเงินหรือทรัพย์สินนั้นไว้

ได้  เพราะผู้พิพากษาสมทบจักต้องไม่มีส่วนได้เสียในคดีเป็นการส่วนตัวไม่ว่า

ด้วยประการใดทั้งสิ้น

[churaipatara]

ส่วนที่ ๓  การปฏิบัติตนต่อผู้บังคับบัญชาและผู้พิพากษา

ข้อ ๕๖  ประธานศาลฏีกา  อธิบดีผู้พิพากษาศาลเยาวชนและครอบครัวกลาง

รองอธิบดีผู้พิพากษาศาลเยาวชนและครอบครัวกลาง  อธิบดีผู้พิพากษาภาคและ

ผู้พิพากษาหัวหน้าศาลที่ผู้พิพากษาสมทบสังกัดอยู่  เป็นผู้บังคับบัญชาโดยตรงที่

ผู้พิพากษาสมทบจักต้องให้ความเคารพนับถือและให้ความร่วมมือในการปฏิบัติ

ตามคำสั่งอันชอบด้วยกฎหมาย

คำอธิบาย

ประธานศาลฏีกาเป็นประมุขและผู้นำสูงสุดของฝ่ายตุลาการศาลยุติธรรม  จึง

เป็นบุคคลที่ทุกฝ่ายจะต้องให้ความเคารพนับถืออย่างยิ่ง  แม้แต่ในระเบียบสำ

นักนายกรัฐมนตรีว่าด้วยงานสารบรรณ  ยังกำหนดคำขึ้นต้นและคำลงท้ายใน

หนังสือถึงประธานศาลฏีกาด้วยถ้อยคำที่แตกต่างจากบุคคลอื่น  โดยให้ใช้คำขึ้น

ต้นว่า “กราบเรียน”  และคำลงท้ายว่า “ขอแสดงความนับถืออย่างยิ่ง”  นอกจาก

นี้ยังเป็นผู้บังคับบัญชาสูงสุดของข้าราชการตุลาการ  ดาโต๊ะยุติธรรม  ผู้พิพาก

ษาสมทบ  ข้าราชการและลูกจ้างในสังกัดของศาลยุติธรรม  จึงเป็นบุคคลที่ผู้พิ

พากษาสมทบจักต้องให้ความเคารพนับถืออย่างยิ่ง

อธิบดีผู้พิพากษาศาลเยาวชนและครอบครัวกลางและรองอธิบดีผู้พิพากษาศาล

เยาวชนและครอบครัวกลาง  เป็นผู้บังคับบัญชาโดยตรงของผู้พิพากษา  ข้าราช

การและลูกจ้างในศาลเยาวชนและครอบครัวทั่วราชอาณาจักร  จึงเป็นผู้บังคับ

บัญชาของผู้พิพากษาสมทบทั้งหมดด้วยเช่นกัน  นอกจากนี้ผู้พิพากษาสมทบที่

สังกัดในศาลส่วนภูมิภาคต้องอยู่ในบังคับบัญชาของผู้พิพากษาหัวหน้าศาลและ

อธิบดีผู้พิพากษาภาค  ดังนี้ผู้พิพากษาสมทบจึงต้องให้ความเคารพและนับถือดุจ

กัน

อนึ่ง  นอกจากผู้บังคับบัญชาดังกล่าวแล้ว  ยังมีผู้พิพากษาชั้นผู้ใหญ่  ผู้บริหาร

ศาลและผู้บริหารงานของสำนักงานศาลยุติธรรมที่ผู้พิพากษาสมทบควรให้เคา

รพนับถือด้วย  เช่น  คณะกรรมการข้าราชการตุลาการศาลยุติธรรม  คณะกรรม

การบริหารศาลยุติธรรม  เลขาธิการสำนักงานศาลยุติธรรม  เป็นต้น




จาก  ประมวลแนวทางการปฏิบัติงานและการปฏิบัติตนของผู้พิพากษาสมทบศาลเยาวชนและครอบครัว

ศาลเยาวชนและครอบครัว พ.ศ. ๒๕๔๗

[churaipatara]