☼☼☼ ร่วมคุยกันในมุมมองของคุณแม่~แวะพักทักทายเอ๋ 24 ☼☼☼

[churaipatara]

		อ้างถึง			ข้อความของ Kaimook เมื่อ 14 สิงหาคม 2552, 10:14:56
	น่ารักจังค่ะ

สวัสดีค่ะอ้อย ดีใจที่แวะมาค่ะ

[churaipatara]

โบว์ บีม บุ๊คค่ะ

[churaipatara]

จากน้องสนค่ะ



ลูกของแม่เอ๋ย...

ผ่านมาหลายสิบปีแล้วสินะ ที่ลูกของแม่เติบใหญ่จากเด็กตัวเล็ก ๆ เป็นหนุ่มเป็นสาวกันหมด

ลูกของแม่เอ๋ย...

เมื่อถึงวันนี้ วันที่แม่แก่เฒ่าชราภาพตามวัยกลายเป็นผู้เฒ่า

ผมหงอกขาวโพลน เนื้อหนังเหี่ยวย่น ดวงตาฝ้าฟาง

ลูกของแม่เอ๋ย...

ถ้าหากวันนี้แม่กินอาหารหกเลอะเทอะเปรอะเปื้อน ทำพื้นห้องสกปรก กลั้นปัสสาวะไม่อยู่

ขอให้ลูกจงช่วยกันเก็บกวาดเช็ดถู เช็ดล้างทำความสะอาด ให้เหมือนกับที่แม่เคยทำให้ลูกด้วยนะลูกนะ

ลูกของแม่เอ๋ย...

ถ้าหากวันนี้แม่พร่ำพูดจาวกวนซ้ำซากอยู่เพียงเรื่องเดียว ลูกก็อย่าดุด่าว่ากล่าวแม่เลยนะลูกนะ

แม่เคยอ่านเคยเล่านิทานเรื่องเดียวให้ลูกฟัง ซ้ำ ๆ ซาก ๆ วกวนเป็นร้อยเป็นพันเที่ยว

แม่เล่านิทานแบบนี้ให้ลูกฟังทุกวันนะลูกนะ

ลูกของแม่เอ๋ย...

ถ้าหากวันนี้ลูกเห็นแม่เงอะงะไม่เข้าใจต่อวิทยาการและเทคโนโลยีใหม่ ๆ

ตื่นตาตื่นใจกับโทรทัศน์จอแบน...ไม่เข้าใจกับวิธีรับโทรศัพท์ที่ส่งเสียงแผดร้อง

ลูกก็อย่าว่าแม่โง่เลยนะลูกนะ

เพราะแม่เคยพร่ำสอนลูกมาตราบนานเท่านาน กว่าลูกของแม่จะเดียงสา รู้ซึ้งและเข้าใจเรื่องราวทั้งหมด

ลูกของแม่เอ๋ย...

ถ้าหากวันนี้ลูกเห็นแม่เดินเหินไม่สะดวก เดิน ๆ หยุด ๆ ไม่ทันใจของลูก

มันก็เป็นเพราะสังขารอันไม่เที่ยง ที่เกิดจากขาที่เต็มไปด้วยความอ่อนล้าของแม่

ทำให้แม่ไม่อาจเดินตามลูกของแม่ได้อย่างคล่องแคล่วเหมือนในอดีต

ลูกก็ช่วยหยุดเดิน และหันหลังกลับมาช่วยพยุงแม่เดินเคียงข้างลูกของแม่ด้วยนะลูกนะ

เหมือนกับที่แม่เคยช่วยพยุงเจ้าตอนหัดเดิน คอยประคองไม่ให้ลูกหกล้ม

ลูกของแม่เอ๋ย...

วันนี้ลูกของแม่อาจจะไม่เข้าใจ ว่าทำไมแม่ต้องคอยเป็นห่วงเป็นใยลูก

คอยถามไถ่ว่าทำอะไร อยู่ที่ไหนกับใคร วันนี้กลับบ้านมั้ย เย็นนี้อยากกินอะไรแม่จะได้เตรียมทำไว้ให้

ทั้งหมดเป็นเพราะแม่รักและเป็นห่วงลูก แม่ไม่ได้ตั้งใจเซ้าซี้คอยถามลูกหรอกนะลูกนะ

ลูกของแม่เอ๋ย...

วันหนึ่งเมื่อลูกของแม่เป็นพ่อคนแม่คน มีลูกของลูกเองเมื่อไหร่

ลูกจะรู้ว่าที่แม่คอยเซ้าซี้ถามไถ่ห่วงใยลูกนั้น เป็นเพราะแม่รักลูก รักมากกว่าสิ่งใดทั้งหมด

ลูกจะรู้เองว่า...แม่รักและหวังดีต่อลูกของแม่มากขนาดไหน นะลูกนะ...

เครดิต http://chenbin.exteen.com/

[churaipatara]

[churaipatara]

ข้อ ๔๗  ผู้พิพากษาสมทบจักต้องไม่ใช้ตำแหน่งเพื่ออวดอ้างหรือกระทำการใด

ๆเพื่อแสวงหาประโยชน์ส่วนตนโดยไม่สมควร  เอาเปรียบ  หรือข่มเหงรังแกผู้

อื่น

คำอธิบาย

ผู้พิพากษาสมทบต้องรักษาภาพลักษณ์  ปกป้องชื่อเสียง  และสร้างความเชื่อถือ

ศรัทธาให้เกิดแก่สถาบันตุลาการ  โดยปกติชุดปฏิบัติงานของผู้พิพากษาสมทบมี

เครื่องหมายประจำศาลเยาวชนและครอบครัวที่สังกัดปรากฏอยู่  การที่ผู้พิพาก

ษาใส่ชุดปฏิบัติงานถือได้ว่าเป็นการแสดงตนในตำแหน่ง  จึงควรใส่เฉพาะเวลา

ทำงานในศาลหรืองานภายนอกศาลที่เกี่ยวกับกิจกรรมของศาลเท่านั้น  เมื่อเลิก

งานควรเปลี่ยนชุดก่อนที่จะไปร่วมงานที่อื่น  หรือก่อนที่จะไปประกอบอาชีพ

ส่วนตัว  เพราะอาจถูกกล่าวหาว่าอวดอ้างตำแหน่งก็เป็นได้

ตัวอย่างการใช้ตำแหน่งเพื่อแสวงหาประโยชน์โดยไม่สมควร  เช่น  การนำเอา

ตำแหน่งผู้พิพากษาสมทบไปตั้งชื่อกลุ่มของตนเองที่ไม่เกี่ยวข้องกับกิจกรรม

ของศาล  เป็นเหตุให้บุคคลภายนอกเข้าใจผิดว่าเป็นกิจกรรมในโครงการของ

ศาล  การที่ผู้พิพากษาสมทบพิมพ์นามบัตรโดยมีเจตนาไม่สุจริต  เพื่อให้ผู้อื่น

เข้าใจผิดว่าเป็นผู้พิพากษา  ด้วยการพิมพ์นามบัตรที่ระบุตำแหน่ง  คำว่า “ผู้พิ

พากษา” ตัวใหญ่  ส่วนคำว่า “สมทบ”  ตัวเล็ก  หรือการที่นำตราสัญลักษณ์ของ

ศาลที่ตนสังกัด  ซึ่งเฉพาะผู้บริหารงานศาลเยาวชนและครอบครัวเท่านั้นที่จะมี

สิทธิใช้ได้  ทั้งต้องใช้ในกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับงานหรือโครงการของศาลไป

พิมพ์ไว้ในนามบัตรเป็นต้น

อนึ่ง  การพิมพ์นามบัตรโดยระบุตำแหน่งผู้พิพากษาสมทบและระบุศาลที่ตนสัง

กัดเป็นสถานที่ติดต่อเรื่องอื่นซึ่งไม่เกี่ยวข้องกับการปฏิบัติหน้าที่  อาจเป็นช่อง

ทางให้บุคคลอื่นนำไปแอบอ้างแสวงหาประโยชน์โดยมิชอบซึ่งนำความเสื่อม

เสียมาสู่ผู้พิพากษาสมทบและศาลนั้น

[churaipatara]

[หนุ่ม2524]

แวะมาชมรูปหลานๆ ครับ น่าภูมิใจแทนคุณแม่จริงๆ

[churaipatara]

		อ้างถึง			ข้อความของ Noom2524 เมื่อ 14 สิงหาคม 2552, 15:03:43
	แวะมาชมรูปหลานๆ ครับ น่าภูมิใจแทนคุณแม่จริงๆ

สวัสดีค่ะหนุ่ม ดีใจที่แวะมาค่ะ

[churaipatara]

[Uncle Na]

		อ้างถึง			ข้อความของ churaipatara เมื่อ 14 สิงหาคม 2552, 11:32:22
	ข้อ ๔๖  ผู้พิพากษาสมทบจักต้องประพฤติตนตามจริยธรรมขนบธรรมเนียม ประเพณีและวัฒนธรรมอันดีงามของตุลาการ  เพื่อเป็นแบบอย่างที่ดีให้แก่เด็ก และเยาวชนทั้งพึงวางตนให้เป็นที่เชื่อถือศรัทธาของบุคคลทั่วไป คำอธิบาย จริยธรรมและประเพณีอันดีงามของตุลาการ  คือสิ่งซึ่งบรรพตุลาการยึดถือปฏิ บัติกันมา  เช่น  การให้ความเคารพตามระบบอาวุโสโดยถือว่าผู้ที่เข้ารับราชการ ก่อนตนเป็นผู้มีอาวุโสกว่า  การให้เกียรติต่อสถานที่และข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ ด้วยการแต่งตัวสุภาพเมื่อเข้าไปในศาล  แม้มิได้ไปปฏิบัติงานหรือเมื่อเข้าพบข้า ราชการชั้นผู้ใหญ่ อนึ่ง  การให้เกียรติข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ด้วยการเชิญกล่าวบนเวทีก็ดี  ร้องเพลงก็ ดี  หรือร่วมกิจกรรมอื่นๆก็ดี  ผู้พิพากษาสมทบต้องสอบถามความสมัครใจหรือ ขออนุญาตก่อนดำเนินการ  และต้องไม่แสดงความสนิทสนมข้าราชการชั้นผู้ผ ใหญ่จนผิดกาลเทศะ  เช่น  เรียกชื่อเล่นต่อหน้าสาธารณชน  เป็นต้น พึงวางตนให้เป็นที่เชื่อถือศรัทธาของบุคคลทั่วไป  โดยต้องระวังกิริยาและวาจา ไม่พูดจาตลก  หรือแสดงตนเป็นจำอวดในที่สาธารณะเพราะผู้พิพากษาสมทบ อย่ในสถานะที่ประชาชนยกย่องนับถือ  เมื่อประพฤติดีก็ยิ่งได้รับความนับถือ มากขึ้น  ตรงกันข้าม  เมื่อประพฤติไม่ดีย่อมได้รับการติฉินนินทา  และเสื่อม ความเชื่อถือศรัทธา  อย่าถือว่าเวลาราชการประพฤติอย่างหนึ่ง  เวลานอกราช การประพฤติอีกอย่างหนึ่งก็ได้  เพราะแม้ในเวลาราชการจะประพฤติดีสักปาน ใด  ถ้านอกเวลาราชการกลับประพฤติไม่ดีแล้ว  ก็ย่อมเป็นคำติฉินลบล้างคุณ ความดีลงได้  จึงต้องระวังถึงข้อนี้ให้จงหนัก

และต้องไม่แสดงความสนิทสนมข้าราชการชั้นผู้ใหญ่จนผิดกาลเทศะ  เช่น  เรียกชื่อเล่นต่อหน้าสาธารณชน  เป็นต้น
ดร.เอ๋ ตรงนี้เอาไปใช้กะชีวิตจริงกะได้ด้วยนะ ลุงณะว่า..

BTW เด็กๆโตมาไล่เลี่ยกัน น่ารัก ต่อไปคงดูแลกันได้   ส่วนลุงณะมีคนเดียว ต้องหาแมวมาเป็นเพื่อนให้..

 

[jacky]

สวัสดี ดร.เอ๋
แวะมาทักทาย
เด็กๆร่าเริงดีนะครับ

[phraisohn]

สวัสดียามใกล้จะวันใหม่คับพี่เอ๋
แหะๆๆ

[dtoy]

สุขสดชื่นวันอาทิตย์ค่ะเอ๋

[phraisohn]

อรุณสวัสดิ์ครับพี่เอ๋

[churaipatara]

สวัสดีวันจันทร์ค่ะ ลุงณะ จักร น้องสน และต๋อย

ขอให้มีความสุขกับการเรียนและการทำงานนะคะ 

เคลียร์งานด่วนของเช้านี้ครู่นึงแล้วจะกลับมาทักทายให้ครบทุกบ้านค่ะemo48:)

[churaipatara]

[churaipatara]

 "แม่โกหกผม 8 ครั้งในชีวิต"

1. เรื่องเริ่มขึ้นตอนเมื่อผมเป็นเด็ก ๆ ผมเกิดในครอบครัวยากจน
 
ครอบครัวของเราจนมากจนต้องอดข้าวบ่อย ๆ

เมื่อไหร่ก็ตามเมื่อถึงเวลากินข้าว...แม่จะแบ่งข้าวมาให้ผมเพิ่มขึ้นอีก
 
พร้อมทั้งพูดว่า"ลูกต้องกินข้าวเพิ่มขึ้นนะ...ส่วนแม ่ไม่ค่อยหิว"

นี้เป็นครั้งแรกที่แม่โกหกผม

2. เมื่อผมเติบโตขึ้น คุณแม่เพียรพยายามหาเวลาว่างไปตกปลาในแม่น้ำ

เพื่อว่าผมจะได้กินอาหารที่มีประโยชน์ต่อการเจริญเติบโตของผม
 
แม่ต้มปลาที่ตกมาได้ทำเป็นซุปให้ผมกิน

ในขณะที่ผมกินแกงต้มปลา..แม่จะนั่งข้างๆผม แทะกิน

เศษเนื้อปลาที่ติดอยู่ตามก้างปลาหลังจากที่ผมได้กินเนื้อปลาไปแล้ว

ผมรู้สึกตื้นตันใจมาก..ผมพยายามแบ่งเนื้อปลาให้แม่
 
แต่แม่ปฎิเสธทันควันพร้อมกับกล่าวว่า "ลูกกินเถอะ...แม่ไม่ค่อยชอบกินเนื้อปลา"
 
นี่เป็นครั้งที่ 2 ที่แม่โกหกผม

3. เมื่อผมเรียนอยู่ชั้นมัธยม เราต้องใช้เงินเพิ่มมากขึ้น
 
แม่ต้องหารายได้พิเศษด้วยการรับงานเล็กๆ น้อยจากโรงงานมาทำที่บ้าน

บางครั้งผมตื่นขึ้นมาตอนตี 1 หรือตี 2...ผมยังเห็นแม่กำลังทำงาน
 
"แม่ครับ...นอนเถอะครับมันดึกมากแล้ว พรุ่งนี้แม่ต้องไปทำงานอีก"

แม่ยิ้มกับผมพูดว่า "ลูกนอนต่อก่อนนะ...แม่ยังไม่เหนื่อย...นอนไม่หล ับ"

ครั้งที่ 3 แล้วที่แม่โกหกผม

4. ตอนเมื่อใกล้จบชั้นมัธยมผมต้องไปสอบเป็นวันสุดท้าย

แม่อุตส่าห์หยุดงานไปเป็นเพื่อนและเพื่อเป็นกำลังใจให้ผม

มันเป็นวันที่แดดร้อนมาก ๆ...แม่ต้องรอผมอยู่หลายชม.
 
เมื่อผมทำข้อสอบเสร็จ...รีบออกมาหาแม่

เห็นแม่ผมมีเหงื่อออกท่วมตัว..

แต่ท่านกลับรินน้ำเย็นที่เตรียมมาให้ผมดื่ม

ผมเห็นแม่รู้สึกเหนื่อยและร้อนจึงขอให้แม่ดื่มน้ำก่อน

แม่พูดขึ้นว่า "ลูกดื่มเถอะ....แม่ยังไม่กระหายน้ำ"

นั่นเป็นครั้งที่ 4 ที่แม่โกหกผม

5. หลังจากที่พ่อผมล้มป่วยและเสียชีวิต

คุณแม่ที่น่าสงสารต้องทำงานหนักขึ้นเพื่อหารายได้มาจุนเจือครอบครัว

แต่ก็ยังไม่ค่อยเพียงพอไม่ว่าคุณแม่จะพยายามมากขึ้นเพียงไร

คุณลุงที่อยู่ข้างๆ บ้านท่านเป็นคนดี
 
พยายามมาช่วยเหลือครอบครัวเราเสมอ....เช่นซ่อมแซมบ้านที่ผุพัง..ฯลฯ

เพื่อนบ้านเห็นครอบครัวลำบากมากก็แนะนำให้แม่แต่งงานใหม่

แต่แม่ยืนกรานไม่เห็นด้วย แม่พูดกับผมว่า

"แม่มีลูกอยู่ทั้งคน...แม่ไม่ต้องการความรักอีก"

แม่โกหกผมเป็นครั้งที่ 5 แล้ว

6. ในทื่สุดผมก็เรียนจบและมีงานทำ
 
ผมอยากให้แม่ซึ่งตรากตรำทำงานหนักมาตลอดได้พักผ่อนบ้าง
 
แต่แม่ไม่ยอม.....กลับไปตลาดทุกเช้า

ขายผักที่หามาได้เพื่อเลี้ยงชีพทั้ง ๆที่ผมพยายามส่งเงินมาให้แม่

(ผมต้องไปทำงานในเมืองที่ห่างไกล)

แม่ผมไม่ค่อยยอมรับเงินผม..บางครั้งยังส่งเงินกลับคืนให้ผมอีก

แม่พูดกับผมว่า "แม่มีเงินพอใช้แล้ว...ลูกควรเก็บเงินไว้สร้างฐานะ"

แม่โกหกผมเป็นครั้งที่ 6

7. เพื่ออนาคตที่ก้าวหน้า..

ผมตัดสินใจเรียนต่อปริญญาโทด้วยทุนของมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงในอเมริกา

เมื่อผมเรียนจบก็ได้งานทำที่นั่นและมีเงินเดือนค่อนข้างสูง

เมื่อทำงานไปได้สักพัก...ผมอยากให้แม่ผมมาอยู่กับผมที่ อเมริกา
 
เพื่อว่าแม่จะได้หยุดทำงาน...พักผ่อนให้สบายในบั้นปลายของชีวิต

แต่แม่ผมไม่อยากรบกวนผม...บอกผมว่า "แม่ไม่คุ้นเคยกับชีวิตต่างแดน"

ครั้งที่ 7 แล้วซินะที่แม่โกหกผม

8. เมื่อแม่แก่ตัวลงไปเรื่อย ๆ..

ในที่สุดแม่ก็เป็นมะเร็งและต้องเข้ารับการผ่าตัดที่โรงพยาบาล
 
ผมลางานแล้วรีบบินกลับมาหาแม่สุดที่รักทันที

แม่ผมนอนพักฟื้นอยู่บนเตียงเมื่อผมไปถึง

น้ำตาผมไหลอาบแก้มเมื่อเห็นแม่ซึ่งผ่ายผอมและดูทรุดโทรมลงอย่างมาก
 
แม่รู้สึกดีใจมากที่เห็นผม....พยายามยิ้มอย่างสดชื่น ด้วยความลำบาก
 
ผมรู้ดีว่าแม่ได้ฝืนความเจ็บปวดรวดร้าวอย่างสุดฝืน

จากโรคมะเร็งร้ายที่ลามไปทั่วทั้งตัว

ผมโอบกอดแม่พร้อมกับร้องไห้ด้วยความสงสาร

หัวใจผมในขณะนั้นเศร้าหมองและเจ็บปวดอย่างที่สุด

แม่พยายามปลอบผมด้วยเสียงที่แหบพร่าและสั่นเครือ

"ลูกรักของแม่...เห็นหน้าลูกแม่ไม่รู้สึกเจ็บแล้ว"

นี่เป็นครั้งที่ 8 ที่แม่โกหก

และเป็นครั้งสุดท้ายในชีวิตของแม่ที่โกหกผม


เรื่องนี้อ่านจากบ้านจักรและขออนุญาตินำมาไว้ที่บ้านนี้ทันทีค่ะ
 
 

[churaipatara]

[เก๊า(24)]

		อ้างถึง			ข้อความของ churaipatara เมื่อ 13 สิงหาคม 2552, 08:51:12
	อ้างถึง ข้อความของ เก๊า(24) เมื่อ 12 สิงหาคม 2552, 15:32:33 สวัสดีวันแม่แห่งชาติ  และ ดร.เอ๋  คุณแม่ของหลานๆ โบว์ บุ๊ค บีม  ครับ กลับมาส่งดอกไม้ได้แล้วครับ เก๊ากลับมาแล้ว สวัสดีค่ะ

สวัสดีครับ ดร.เอ๋   ขยันจังเลยนะครับทำงานแต่เช้าเชียว  หลานๆทุกคนน่ารักนะครับดีใจกับคุณแม่ด้วยที่มีลูกน่ารักผักตบอาฟริกาที่บ้านผมกำลังออกดอกอีกครั้งเลยเก็บมาฝากครับ

[churaipatara]

สวัสดีค่ะเก๊า ดอกไม้สวยมากค่ะ

[churaipatara]

ของฝากจากชาย รัฐศาสตร์ค่ะ

 
ใช้ใจมอง 'เพื่อน'
 
คุณเชื่อในพรหมลิขิตมั้ย ?
 
ถ้าไม่ ..
 
แล้วอะไรล่ะ

ที่ทำให้เรามาพบกับคนหลายคนที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน ถ้าไม่ แล้วอะไรล่ะ

ที่ทำให้เราถูกชะตาจนเรียกคนๆนั้นว่า
 
' เพื่อน '

....... เพื่อน... ……………….
 
คนๆนึงที่ครั้งนึงก็เป็นได้แค่
 
คนแปลกหน้าคนหนึ่ง

เวลา ผ่าน  คนแปลกหน้าคนนั้นก็กลับกลาย
 
มาเป็นคนที่เรา ' ไว้ใจ '

....... เพื่อน …………………

คนที่พร้อมอยู่กับเราเสมอๆ

ไม่ว่า สุข ทุกข์ เหงา เศร้า
 
…….. เพื่อน
 
คนที่พร้อมแชร์ความรู้สึกต่างๆ
 
โดยไม่เคยเอ่ยปากว่า
 
' ถ้าทำอย่างนั้นแล้วฉันจะได้อะไร '
 
....…... เพื่อน ……......
 
คนที่ไม่เคยสนใจว่าเราจะหน้าตาดี มีสกุล
 
ร่ำรวย ยากจน สูง ต่ำ ดำ ขาว หรือไม่

........ เพื่อน..... คนที่ไม่เคยเสแสร้ง แกล้งทำ
 
.......... แต่ ...... เพื่อนตาย หายากเหลือเกิน
 
เรามองด้วยตาเปล่าไม่ได้ ว่า คนๆนี้เป็น
 
เพื่อนตายของเราหรือไม่

เรามองด้วยตาเปล่าไม่ได้ว่าคนๆนี้

เป็นคนที่ พร้อมจะเคียงข้างเราเสมอไปมั๊ย
 
เรามองด้วยตาเปล่าไม่ได้ว่า

คนๆนี้จริงใจกับเราแค่ไหน
 
ทั้งหมดนี้ เราใช้ ' ตา ' มองไม่เห็น
 
........ แต่.......

ทั้งหมดนี้เราใช้ ' ใจ ' มองเห็นได้

เมื่อบทความ ล่วงเลยมาถึงตอนนี้ คุณล่ะ ?
 
ใช้ตามองเพื่อน หรือ ใช้ใจมองเพื่อน

เราบอกไม่ได้ว่าคนๆไหนดี ไม่ดี
 
จนกว่า... เราจะมี โอ กาส รู้จักกับคนนั้น แล้วใช้ ใจ ของเราสัมผัส
 
การคบใครสักคน คบเพียงกายก็ไร้ประโยชน์
 
แต่ การคบใครสักคน จำเป็นต้องคบกันด้วยใจ
 
วันนี้..... คุณ ใช้อะไร คบเพื่อนของคุณ
 
อย่าบอกนะ ว่าคุณก็เป็นคนที่คบเพื่อน
 
แค่ตา...... เพราะถ้าเป็นอย่างนั้น
 
คุณก็คงเป็นคนที่ไม่น่าคบคนหนึ่ง
 
 

[churaipatara]

[churaipatara]

ข้อ ๔๘  ผู้พิพากษาสมทบจักต้องไม่ประกอบอาชีพ  หรือการงานอื่นใดที่สังคม

รังเกียจ  หรือมีลักษณะเป็นการกระทบกระเทือนถึงการปฏิบัติหน้าที่และเกียรติ

ศักดิ์ของผู้พิพากษาสมทบ

คำอธิบาย

อาชีพหรือการงานอื่นใด  ที่มีลักษณะเป็นการกระทบกระเทือนถึงการปฏิบัติ

หน้าที่หรือเกียรติศักดิ์ของผู้พิพากษาสมทบ  เป็นเรื่องที่วินิจฉัยกันเองได้โดย

อาศัยสามัญสำนึกและความรู้สึกนึกคิดของบุคคลทั่วไป  เช่น  เป็นนายทุน

ปล่อยเงินกู้  กิจการโรงแรมม่านรูด  สถานอาบอบนวด  พนักงานขายสินค้าและ

บริการ

[churaipatara]

ข้อ ๔๙  ผู้พิพากษาสมทบจักต้องเคารพและปฏิบัติตามกฎหมายอย่างเคร่งครัด 

อยู่ในกรอบของศีลธรรม  และพึงมีความสุภาพ  สำรวมกิริยามารยาท  แสดง

ความมีน้ำใจ  มีอัธยาศัยต่อบุคคลทั่วไป  แต่งกายสุภาพตามสมัยนิยม  และถูก

ต้องตามกาลเทศะ

คำอธิบาย

ผู้พิพากษาสมทบจักต้องเคารพและปฏิบัติตามกฎหมายอย่างเคร่งครัด  ไม่ว่าจะ

เป็นกฎหมายประเภทใดทั้งสิ้น  แม้แต่กฎจราจรซึ่งบุคคลทั่วไปเห็นเป็นเพียง

เรื่องเล็กน้อย  ผู้พิพากษาสมทบก็พึงปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัดเพื่อเป็นแบบอย่าง

ที่ดี

ปฏิบัติตนอยู่ในกรอบของศีลธรรมอันดีงาม  พิจารณาตามความรู้สึกผิดชอบชั่ว

ดีของคนส่วนใหญ่ในสังคมเป็นสำคัญ  ทั้งจักต้องไม่หมกมุ่นมัวเมาอยู่กับอบาย

มุขด้วย

แต่งกายสุภาพตามสมัยนิยม  และถูกต้องตามกาลเทศะ  เช่น  ไม่ใส่เสื้อผ้าสีสัน

ฉูดฉาดนำสมัยเกินสมควร  สวมเสื้อคอกว้าง  กระโปรงสั้นจนเกินงาม  หรือทำ

ทรงผมหลากสีตามแฟชั่น  ทั้งไม่ควรใส่ชุดปฏิบัติงานในการประกอบอาชีพ

ส่วนตัวหรือไปร่วมงานซึ่งไม่เกี่ยวข้องกับตำแหน่งผู้พิพากษาสมทบ

[Uncle Na]

		อ้างถึง			ข้อความของ churaipatara เมื่อ 17 สิงหาคม 2552, 15:48:53
	แต่งกายสุภาพตามสมัยนิยม  และถูกต้องตามกาลเทศะ  เช่น  ไม่ใส่เสื้อผ้าสีสัน ฉูดฉาดนำสมัยเกินสมควร  สวมเสื้อคอกว้าง  กระโปรงสั้นจนเกินงาม  หรือทำ ทรงผมหลากสีตามแฟชั่น  ทั้งไม่ควรใส่ชุดปฏิบัติงานในการประกอบอาชีพ ส่วนตัวหรือไปร่วมงานซึ่งไม่เกี่ยวข้องกับตำแหน่งผู้พิพากษาสมทบ

-สวัสดียามเย็น ดร.เอ๋ ผีเสื้อสวยจังครับ การแต่งตัวให้ตรงกาละเทศะเนี่ยทำให้เราดูดี มีอารยะ   ..ลุงณะ ต้องฝืนแทบตายกว่าจะลงตัว เคยถนัดแต่ชุดเก่งชุดเดียวเที่ยวทุกงาน  ตอนนี้เจอเสื้อเชิ้ต ฮาสาด ลด 30-50 % เป็นรูดปื๊ด ๆ ทีละ 5 ตัวตุนไว้   :-)