:: กลอนยามว่าง ::

[It's me Joy]

สักวา ย้อนอดีด เล่าเรื่องหอ
อยากบอกต่อ เล่าให้ฟัง ในครั้งก่อน
วันเมื่อผ่าน เข้าเรียน จุฬาลงกรณ์
ได้กินนอน อยู่หอ ก็ชื่นใจ

คืนวันเปลี่ยน ผ่านไปใจอยู่ คู่ซีมะโด่ง
ได้เชืือมโยง สายสัมพันธ์ กับเพื่อนใหม่
ทั้งเพื่อนเรียน เพื่อนเล่น และเพื่อนใจ
แล้วทำไม ต้องรีบเขียน เดี๋ยวจบไว

ที่ใจรีบ ก็ดั่งรีบ เรียนให้จบ
เริ่มเมื่อพบ ว่ารายชื่อ เอ็นท์ผ่านไหม
เอ็นท์ผ่านแล้ว สุขอุรา กว่าสิ่งใด
แต่เราจะอยู่ที่ไหน...บ้านไม่มี?

เข้าไปหา พี่รหัสฯ ตัดปัญหา
พี่แนะว่า อยู่หอไหม เป็นสุขศรี
ซีมะโด่ง หอพัก จุฬาฯ มี
ติดต่อที่ ฝั่งตรงข้าม อุเทนถวาย

พี่ขู่ว่า รับน้องหนัก นะเอาไหม
ขืนตอบไม่ ไร้ที่อยู่ คงไม่ไหว (หวาย)
หนักแค่ไหน คงต้องลอง ต้องวัดใจ (จาย)
คงไม่ตาย ถ้าใจสู้ อยู่ที่เรา

เข้าหอมา ชักหวั่น กลั้นใจสู้
พี่ ๆ ดู ดุดัน แกร่งดังเขา
และก็โหด ลงโทษ ไร้ความเบา
โอ๊ะ โอ้เรา ต้องสู้ ดูสักที

ตั้งแต่เช้า พี่เค้า ปลุกให้ตื่น
แสนจะมึนส์ ดันพาวิ่ง หลายสิบลี้
ได้ลงนั่ง พี่กร่นด่า หลายนาที
จนเรานี้ กัดฟันกรอด...แทบถอดใจ

ทั้ง"ทองม้วน" "ขนมชั้น" นั้นสุดสุด
วิ่งจนขาแทบจะหลุด ทนไม่ไหว
รับน้องโหด เพื่อสร้างสรรค์...ใช่อื่นใด
"สามัคคี..มีวินัย...ใจอดทน"

เราร้องเพลง เรารักหอ เรารักเพื่อน
ภาพรับน้อง ยังย้ำเตือน ตั้งแต่ต้น
แว่วเพลงหอ ยังแว่วยิน เสียงในตน
เสียงทุกคน ประสานก้อง ร้องเต็มแรง

ทั้งหยาดเหงื่อ ทั้งแรงกาย ที่ไหลร่อน
ทั้งความทุกข์ ที่กัดกร่อน อ่อนระแหง
ปวดทั้งจิต ปวดทั้งกาย ไร้เรี่ยวแรง
เพื่อหัวใจ จะได้แกร่ง แจ้งศักดา

เพื่อให้ได้ ผองเพื่อน ที่รู้จิต
เพื่อให้ได้ หมู่มิตร ที่แกร่งกล้า
เพื่อให้ได้ เพื่อนแท้ ที่รอมา
เกาะกลุ่มกล้า ท้าอธรรม เพื่อสังคม

เอย... ผ่านรับ น้องมา ระยะหนึ่ง
ยืนตะลึง อ้าปากอึ้ง แทบจะล้ม
ห้าวิชา ถอนทั้งห้า จะเป็นลม
ดั่งยาขม แต่พี่เพื่อน เสริมกำลัง

เกิดจากสาย สัมพันธ์ หลังรับน้อง
เกิดจากผอง เเลเพื่อน เป็นเบื้องหลัง
เกิดความรู้ เพื่อยื้อ ยุดเกรดยัง
เกิดความหวัง แก้โปร อีกหนึ่งครา

ด้วยมานะ พี่แลเพื่อน ช่วยรีเกรด
พ้นจากเหตุ รีไทน์ เจ้าปัญหา
ปิดเทอมนี้ ได้ไปค่ายฯ ฉ่ำอุรา
พักกายา จากตำรา ได้เสียที

จำได้ว่า ครั้งแรก ที่ไปค่าย
ต้องเตรียมกาย เตรียมใจ ไม่หน่ายหนี
แม้ต้องเจอ ความลำบาก ก็ตามที
สามัคคี พาผ่านพ้น ต้นจนปลาย

จากเม็ดทราย กลับกลาย เป็นโรงเรือน
นับค่อนเดือน นับร้อย กระบุงหวาย
นับล้านหยด ที่ไหลโทรม ทุกแรงกาย
จนสุดท้าย ได้สถาน ให้น้องเรียน

วันทั้งวัน แดดร้อน ฝนตกหนัก
ปชส.ไม่เคยพัก พรากความเพียร
จะใกล้ไกล ขึ้นลงเขา หรือราบเตียน
ไปเยี่ยมเยียน สานสัมพันธ์ ทุกแห่งไป

กลับจากค่าย ไม่นานนัก กีฬาหอ
เล่นตะกร้อ อยู่สีแดง สว่างไสว
แข่งกับเขียว เสียดาย ที่พลาดไป
ดีว่ายัง เบียดเหลืองได้ ในแชร์บอล

[party]

อู้หู้... :shock:  :shock:  :roll:  :roll:  เจอแล้ว สุนทรภู่ยุคปัจจุบัน 555555

[kritsada34]

สักวา ย้อนอดีด เล่าเรื่องหอ
อยากบอกต่อ เล่าให้ฟัง ในครั้งก่อน
วันเมื่อผ่าน เข้าเรียน จุฬาลงกรณ์
ได้กินนอน อยู่หอ ก็ชื่นใจ

คืนวันเปลี่ยน ผ่านไปใจอยู่ คู่ซีมะโด่ง
ได้เชืือมโยง สายสัมพันธ์ กับเพื่อนใหม่
ทั้งเพื่อนเรียน เพื่อนเล่น และเพื่อนใจ
แล้วทำไม ต้องรีบเขียน เดี๋ยวจบไว

ที่ใจรีบ ก็ดั่งรีบ เรียนให้จบ
เริ่มเมื่อพบ ว่ารายชื่อ เอ็นท์ผ่านไหม
เอ็นท์ผ่านแล้ว สุขอุรา กว่าสิ่งใด
แต่เราจะอยู่ที่ไหน...บ้านไม่มี?

เข้าไปหา พี่รหัสฯ ตัดปัญหา
พี่แนะว่า อยู่หอไหม เป็นสุขศรี
ซีมะโด่ง หอพัก จุฬาฯ มี
ติดต่อที่ ฝั่งตรงข้าม อุเทนถวาย

พี่ขู่ว่า รับน้องหนัก นะเอาไหม
ขืนตอบไม่ ไร้ที่อยู่ คงไม่ไหว (หวาย)
หนักแค่ไหน คงต้องลอง ต้องวัดใจ (จาย)
คงไม่ตาย ถ้าใจสู้ อยู่ที่เรา

เข้าหอมา ชักหวั่น กลั้นใจสู้
พี่ ๆ ดู ดุดัน แกร่งดังเขา
และก็โหด ลงโทษ ไร้ความเบา
โอ๊ะ โอ้เรา ต้องสู้ ดูสักที

ตั้งแต่เช้า พี่เค้า ปลุกให้ตื่น
แสนจะมึนส์ ดันพาวิ่ง หลายสิบลี้
ได้ลงนั่ง พี่กร่นด่า หลายนาที
จนเรานี้ กัดฟันกรอด...แทบถอดใจ

ทั้ง"ทองม้วน" "ขนมชั้น" นั้นสุดสุด
วิ่งจนขาแทบจะหลุด ทนไม่ไหว
รับน้องโหด เพื่อสร้างสรรค์...ใช่อื่นใด
"สามัคคี..มีวินัย...ใจอดทน"

เราร้องเพลง เรารักหอ เรารักเพื่อน
ภาพรับน้อง ยังย้ำเตือน ตั้งแต่ต้น
แว่วเพลงหอ ยังแว่วยิน เสียงในตน
เสียงทุกคน ประสานก้อง ร้องเต็มแรง

ทั้งหยาดเหงื่อ ทั้งแรงกาย ที่ไหลร่อน
ทั้งความทุกข์ ที่กัดกร่อน อ่อนระแหง
ปวดทั้งจิต ปวดทั้งกาย ไร้เรี่ยวแรง
เพื่อหัวใจ จะได้แกร่ง แจ้งศักดา

เพื่อให้ได้ ผองเพื่อน ที่รู้จิต
เพื่อให้ได้ หมู่มิตร ที่แกร่งกล้า
เพื่อให้ได้ เพื่อนแท้ ที่รอมา
เกาะกลุ่มกล้า ท้าอธรรม เพื่อสังคม

เอย... ผ่านรับ น้องมา ระยะหนึ่ง
ยืนตะลึง อ้าปากอึ้ง แทบจะล้ม
ห้าวิชา ถอนทั้งห้า จะเป็นลม
ดั่งยาขม แต่พี่เพื่อน เสริมกำลัง

เกิดจากสาย สัมพันธ์ หลังรับน้อง
เกิดจากผอง เเลเพื่อน เป็นเบื้องหลัง
เกิดความรู้ เพื่อยื้อ ยุดเกรดยัง
เกิดความหวัง แก้โปร อีกหนึ่งครา

ด้วยมานะ พี่แลเพื่อน ช่วยรีเกรด
พ้นจากเหตุ รีไทน์ เจ้าปัญหา
ปิดเทอมนี้ ได้ไปค่ายฯ ฉ่ำอุรา
พักกายา จากตำรา ได้เสียที

จำได้ว่า ครั้งแรก ที่ไปค่าย
ต้องเตรียมกาย เตรียมใจ ไม่หน่ายหนี
แม้ต้องเจอ ความลำบาก ก็ตามที
สามัคคี พาผ่านพ้น ต้นจนปลาย

จากเม็ดทราย กลับกลาย เป็นโรงเรือน
นับค่อนเดือน นับร้อย กระบุงหวาย
นับล้านหยด ที่ไหลโทรม ทุกแรงกาย
จนสุดท้าย ได้สถาน ให้น้องเรียน

วันทั้งวัน แดดร้อน ฝนตกหนัก
ปชส.ไม่เคยพัก พรากความเพียร
จะใกล้ไกล ขึ้นลงเขา หรือราบเตียน
ไปเยี่ยมเยียน สานสัมพันธ์ ทุกแห่งไป

กลับจากค่าย ไม่นานนัก กีฬาหอ
เล่นตะกร้อ อยู่สีแดง สว่างไสว
แข่งกับเขียว เสียดาย ที่พลาดไป
ดีว่ายัง เบียดเหลืองได้ ในแชร์บอล

ฝ่ายกองเชียร์ ก็ร้องเล่น เต้นเต็มที่
ไก่ย่างมี ถูกเยก จนเกรียมไหม้



อิอิ ร้องไก่ย่างเสียหลายรอบ เหนื่อยนะ
เชิญคนต่อไปครับ

[iamfrommoon]

สักวา ย้อนอดีด เล่าเรื่องหอ
อยากบอกต่อ เล่าให้ฟัง ในครั้งก่อน
วันเมื่อผ่าน เข้าเรียน จุฬาลงกรณ์
ได้กินนอน อยู่หอ ก็ชื่นใจ

คืนวันเปลี่ยน ผ่านไปใจอยู่ คู่ซีมะโด่ง
ได้เชืือมโยง สายสัมพันธ์ กับเพื่อนใหม่
ทั้งเพื่อนเรียน เพื่อนเล่น และเพื่อนใจ
แล้วทำไม ต้องรีบเขียน เดี๋ยวจบไว

ที่ใจรีบ ก็ดั่งรีบ เรียนให้จบ
เริ่มเมื่อพบ ว่ารายชื่อ เอ็นท์ผ่านไหม
เอ็นท์ผ่านแล้ว สุขอุรา กว่าสิ่งใด
แต่เราจะอยู่ที่ไหน...บ้านไม่มี?

เข้าไปหา พี่รหัสฯ ตัดปัญหา
พี่แนะว่า อยู่หอไหม เป็นสุขศรี
ซีมะโด่ง หอพัก จุฬาฯ มี
ติดต่อที่ ฝั่งตรงข้าม อุเทนถวาย

พี่ขู่ว่า รับน้องหนัก นะเอาไหม
ขืนตอบไม่ ไร้ที่อยู่ คงไม่ไหว (หวาย)
หนักแค่ไหน คงต้องลอง ต้องวัดใจ (จาย)
คงไม่ตาย ถ้าใจสู้ อยู่ที่เรา

เข้าหอมา ชักหวั่น กลั้นใจสู้
พี่ ๆ ดู ดุดัน แกร่งดังเขา
และก็โหด ลงโทษ ไร้ความเบา
โอ๊ะ โอ้เรา ต้องสู้ ดูสักที

ตั้งแต่เช้า พี่เค้า ปลุกให้ตื่น
แสนจะมึนส์ ดันพาวิ่ง หลายสิบลี้
ได้ลงนั่ง พี่กร่นด่า หลายนาที
จนเรานี้ กัดฟันกรอด...แทบถอดใจ

ทั้ง"ทองม้วน" "ขนมชั้น" นั้นสุดสุด
วิ่งจนขาแทบจะหลุด ทนไม่ไหว
รับน้องโหด เพื่อสร้างสรรค์...ใช่อื่นใด
"สามัคคี..มีวินัย...ใจอดทน"

เราร้องเพลง เรารักหอ เรารักเพื่อน
ภาพรับน้อง ยังย้ำเตือน ตั้งแต่ต้น
แว่วเพลงหอ ยังแว่วยิน เสียงในตน
เสียงทุกคน ประสานก้อง ร้องเต็มแรง

ทั้งหยาดเหงื่อ ทั้งแรงกาย ที่ไหลร่อน
ทั้งความทุกข์ ที่กัดกร่อน อ่อนระแหง
ปวดทั้งจิต ปวดทั้งกาย ไร้เรี่ยวแรง
เพื่อหัวใจ จะได้แกร่ง แจ้งศักดา

เพื่อให้ได้ ผองเพื่อน ที่รู้จิต
เพื่อให้ได้ หมู่มิตร ที่แกร่งกล้า
เพื่อให้ได้ เพื่อนแท้ ที่รอมา
เกาะกลุ่มกล้า ท้าอธรรม เพื่อสังคม

เอย... ผ่านรับ น้องมา ระยะหนึ่ง
ยืนตะลึง อ้าปากอึ้ง แทบจะล้ม
ห้าวิชา ถอนทั้งห้า จะเป็นลม
ดั่งยาขม แต่พี่เพื่อน เสริมกำลัง

เกิดจากสาย สัมพันธ์ หลังรับน้อง
เกิดจากผอง เเลเพื่อน เป็นเบื้องหลัง
เกิดความรู้ เพื่อยื้อ ยุดเกรดยัง
เกิดความหวัง แก้โปร อีกหนึ่งครา

ด้วยมานะ พี่แลเพื่อน ช่วยรีเกรด
พ้นจากเหตุ รีไทน์ เจ้าปัญหา
ปิดเทอมนี้ ได้ไปค่ายฯ ฉ่ำอุรา
พักกายา จากตำรา ได้เสียที

จำได้ว่า ครั้งแรก ที่ไปค่าย
ต้องเตรียมกาย เตรียมใจ ไม่หน่ายหนี
แม้ต้องเจอ ความลำบาก ก็ตามที
สามัคคี พาผ่านพ้น ต้นจนปลาย

จากเม็ดทราย กลับกลาย เป็นโรงเรือน
นับค่อนเดือน นับร้อย กระบุงหวาย
นับล้านหยด ที่ไหลโทรม ทุกแรงกาย
จนสุดท้าย ได้สถาน ให้น้องเรียน

วันทั้งวัน แดดร้อน ฝนตกหนัก
ปชส.ไม่เคยพัก พรากความเพียร
จะใกล้ไกล ขึ้นลงเขา หรือราบเตียน
ไปเยี่ยมเยียน สานสัมพันธ์ ทุกแห่งไป

กลับจากค่าย ไม่นานนัก กีฬาหอ
เล่นตะกร้อ อยู่สีแดง สว่างไสว
แข่งกับเขียว เสียดาย ที่พลาดไป
ดีว่ายัง เบียดเหลืองได้ ในแชร์บอล

ฝ่ายกองเชียร์ ก็ร้องเล่น เต้นเต็มที่
ไก่ย่างมี ถูกเยก จนเกรียมไหม้
แหกปากร้อง เต้นสุดสุด แทบขาดใจ
หวังเผื่อได้ อีกรางวัล ของกองเชียร์

แต่ละทีม งัดลีลา พาให้ขำ


หุหุ...แบบว่า มันขำติดใจน่ะ...อิอิ...

[kritsada34]

ใครอยากได้เรื่องราวอะไร ก็แจ้งมาได้ นะครับ อยากให้เป็นแบบไหนก็บอกมา  เหล่านักกวีของเราจะสร้างสรรค์ให้ครับ

[It's me Joy]

สักวา ย้อนอดีด เล่าเรื่องหอ
อยากบอกต่อ เล่าให้ฟัง ในครั้งก่อน
วันเมื่อผ่าน เข้าเรียน จุฬาลงกรณ์
ได้กินนอน อยู่หอ ก็ชื่นใจ

คืนวันเปลี่ยน ผ่านไปใจอยู่ คู่ซีมะโด่ง
ได้เชืือมโยง สายสัมพันธ์ กับเพื่อนใหม่
ทั้งเพื่อนเรียน เพื่อนเล่น และเพื่อนใจ
แล้วทำไม ต้องรีบเขียน เดี๋ยวจบไว

ที่ใจรีบ ก็ดั่งรีบ เรียนให้จบ
เริ่มเมื่อพบ ว่ารายชื่อ เอ็นท์ผ่านไหม
เอ็นท์ผ่านแล้ว สุขอุรา กว่าสิ่งใด
แต่เราจะอยู่ที่ไหน...บ้านไม่มี?

เข้าไปหา พี่รหัสฯ ตัดปัญหา
พี่แนะว่า อยู่หอไหม เป็นสุขศรี
ซีมะโด่ง หอพัก จุฬาฯ มี
ติดต่อที่ ฝั่งตรงข้าม อุเทนถวาย

พี่ขู่ว่า รับน้องหนัก นะเอาไหม
ขืนตอบไม่ ไร้ที่อยู่ คงไม่ไหว (หวาย)
หนักแค่ไหน คงต้องลอง ต้องวัดใจ (จาย)
คงไม่ตาย ถ้าใจสู้ อยู่ที่เรา

เข้าหอมา ชักหวั่น กลั้นใจสู้
พี่ ๆ ดู ดุดัน แกร่งดังเขา
และก็โหด ลงโทษ ไร้ความเบา
โอ๊ะ โอ้เรา ต้องสู้ ดูสักที

ตั้งแต่เช้า พี่เค้า ปลุกให้ตื่น
แสนจะมึนส์ ดันพาวิ่ง หลายสิบลี้
ได้ลงนั่ง พี่กร่นด่า หลายนาที
จนเรานี้ กัดฟันกรอด...แทบถอดใจ

ทั้ง"ทองม้วน" "ขนมชั้น" นั้นสุดสุด
วิ่งจนขาแทบจะหลุด ทนไม่ไหว
รับน้องโหด เพื่อสร้างสรรค์...ใช่อื่นใด
"สามัคคี..มีวินัย...ใจอดทน"

เราร้องเพลง เรารักหอ เรารักเพื่อน
ภาพรับน้อง ยังย้ำเตือน ตั้งแต่ต้น
แว่วเพลงหอ ยังแว่วยิน เสียงในตน
เสียงทุกคน ประสานก้อง ร้องเต็มแรง

ทั้งหยาดเหงื่อ ทั้งแรงกาย ที่ไหลร่อน
ทั้งความทุกข์ ที่กัดกร่อน อ่อนระแหง
ปวดทั้งจิต ปวดทั้งกาย ไร้เรี่ยวแรง
เพื่อหัวใจ จะได้แกร่ง แจ้งศักดา

เพื่อให้ได้ ผองเพื่อน ที่รู้จิต
เพื่อให้ได้ หมู่มิตร ที่แกร่งกล้า
เพื่อให้ได้ เพื่อนแท้ ที่รอมา
เกาะกลุ่มกล้า ท้าอธรรม เพื่อสังคม

เอย... ผ่านรับ น้องมา ระยะหนึ่ง
ยืนตะลึง อ้าปากอึ้ง แทบจะล้ม
ห้าวิชา ถอนทั้งห้า จะเป็นลม
ดั่งยาขม แต่พี่เพื่อน เสริมกำลัง

เกิดจากสาย สัมพันธ์ หลังรับน้อง
เกิดจากผอง เเลเพื่อน เป็นเบื้องหลัง
เกิดความรู้ เพื่อยื้อ ยุดเกรดยัง
เกิดความหวัง แก้โปร อีกหนึ่งครา

ด้วยมานะ พี่แลเพื่อน ช่วยรีเกรด
พ้นจากเหตุ รีไทน์ เจ้าปัญหา
ปิดเทอมนี้ ได้ไปค่ายฯ ฉ่ำอุรา
พักกายา จากตำรา ได้เสียที

จำได้ว่า ครั้งแรก ที่ไปค่าย
ต้องเตรียมกาย เตรียมใจ ไม่หน่ายหนี
แม้ต้องเจอ ความลำบาก ก็ตามที
สามัคคี พาผ่านพ้น ต้นจนปลาย

จากเม็ดทราย กลับกลาย เป็นโรงเรือน
นับค่อนเดือน นับร้อย กระบุงหวาย
นับล้านหยด ที่ไหลโทรม ทุกแรงกาย
จนสุดท้าย ได้สถาน ให้น้องเรียน

วันทั้งวัน แดดร้อน ฝนตกหนัก
ปชส.ไม่เคยพัก พรากความเพียร
จะใกล้ไกล ขึ้นลงเขา หรือราบเตียน
ไปเยี่ยมเยียน สานสัมพันธ์ ทุกแห่งไป

กลับจากค่าย ไม่นานนัก กีฬาหอ
เล่นตะกร้อ อยู่สีแดง สว่างไสว
แข่งกับเขียว เสียดาย ที่พลาดไป
ดีว่ายัง เบียดเหลืองได้ ในแชร์บอล

ฝ่ายกองเชียร์ ก็ร้องเล่น เต้นเต็มที่
ไก่ย่างมี ถูกเยก จนเกรียมไหม้
แหกปากร้อง เต้นสุดสุด แทบขาดใจ
หวังเผื่อได้ อีกรางวัล ของกองเชียร์

แต่ละทีม งัดลีลา พาให้ขำ
ความทรงจำ ยังมี ไม่เลือนเสีย
ทำไปได้ นะพวกเรา โอ้มายเดียร์
เป็นกองเชียร์ แน่แท้ มันกว่าใคร


ช่วยต่อให้ไปงานรำวงชาวหอทีสิคะ

[ชาร์ป]

สักวา ย้อนอดีด เล่าเรื่องหอ
อยากบอกต่อ เล่าให้ฟัง ในครั้งก่อน
วันเมื่อผ่าน เข้าเรียน จุฬาลงกรณ์
ได้กินนอน อยู่หอ ก็ชื่นใจ

คืนวันเปลี่ยน ผ่านไปใจอยู่ คู่ซีมะโด่ง
ได้เชืือมโยง สายสัมพันธ์ กับเพื่อนใหม่
ทั้งเพื่อนเรียน เพื่อนเล่น และเพื่อนใจ
แล้วทำไม ต้องรีบเขียน เดี๋ยวจบไว

ที่ใจรีบ ก็ดั่งรีบ เรียนให้จบ
เริ่มเมื่อพบ ว่ารายชื่อ เอ็นท์ผ่านไหม
เอ็นท์ผ่านแล้ว สุขอุรา กว่าสิ่งใด
แต่เราจะอยู่ที่ไหน...บ้านไม่มี?

เข้าไปหา พี่รหัสฯ ตัดปัญหา
พี่แนะว่า อยู่หอไหม เป็นสุขศรี
ซีมะโด่ง หอพัก จุฬาฯ มี
ติดต่อที่ ฝั่งตรงข้าม อุเทนถวาย

พี่ขู่ว่า รับน้องหนัก นะเอาไหม
ขืนตอบไม่ ไร้ที่อยู่ คงไม่ไหว (หวาย)
หนักแค่ไหน คงต้องลอง ต้องวัดใจ (จาย)
คงไม่ตาย ถ้าใจสู้ อยู่ที่เรา

เข้าหอมา ชักหวั่น กลั้นใจสู้
พี่ ๆ ดู ดุดัน แกร่งดังเขา
และก็โหด ลงโทษ ไร้ความเบา
โอ๊ะ โอ้เรา ต้องสู้ ดูสักที

ตั้งแต่เช้า พี่เค้า ปลุกให้ตื่น
แสนจะมึนส์ ดันพาวิ่ง หลายสิบลี้
ได้ลงนั่ง พี่กร่นด่า หลายนาที
จนเรานี้ กัดฟันกรอด...แทบถอดใจ

ทั้ง"ทองม้วน" "ขนมชั้น" นั้นสุดสุด
วิ่งจนขาแทบจะหลุด ทนไม่ไหว
รับน้องโหด เพื่อสร้างสรรค์...ใช่อื่นใด
"สามัคคี..มีวินัย...ใจอดทน"

เราร้องเพลง เรารักหอ เรารักเพื่อน
ภาพรับน้อง ยังย้ำเตือน ตั้งแต่ต้น
แว่วเพลงหอ ยังแว่วยิน เสียงในตน
เสียงทุกคน ประสานก้อง ร้องเต็มแรง

ทั้งหยาดเหงื่อ ทั้งแรงกาย ที่ไหลร่อน
ทั้งความทุกข์ ที่กัดกร่อน อ่อนระแหง
ปวดทั้งจิต ปวดทั้งกาย ไร้เรี่ยวแรง
เพื่อหัวใจ จะได้แกร่ง แจ้งศักดา

เพื่อให้ได้ ผองเพื่อน ที่รู้จิต
เพื่อให้ได้ หมู่มิตร ที่แกร่งกล้า
เพื่อให้ได้ เพื่อนแท้ ที่รอมา
เกาะกลุ่มกล้า ท้าอธรรม เพื่อสังคม

เอย... ผ่านรับ น้องมา ระยะหนึ่ง
ยืนตะลึง อ้าปากอึ้ง แทบจะล้ม
ห้าวิชา ถอนทั้งห้า จะเป็นลม
ดั่งยาขม แต่พี่เพื่อน เสริมกำลัง

เกิดจากสาย สัมพันธ์ หลังรับน้อง
เกิดจากผอง เเลเพื่อน เป็นเบื้องหลัง
เกิดความรู้ เพื่อยื้อ ยุดเกรดยัง
เกิดความหวัง แก้โปร อีกหนึ่งครา

ด้วยมานะ พี่แลเพื่อน ช่วยรีเกรด
พ้นจากเหตุ รีไทน์ เจ้าปัญหา
ปิดเทอมนี้ ได้ไปค่ายฯ ฉ่ำอุรา
พักกายา จากตำรา ได้เสียที

จำได้ว่า ครั้งแรก ที่ไปค่าย
ต้องเตรียมกาย เตรียมใจ ไม่หน่ายหนี
แม้ต้องเจอ ความลำบาก ก็ตามที
สามัคคี พาผ่านพ้น ต้นจนปลาย

จากเม็ดทราย กลับกลาย เป็นโรงเรือน
นับค่อนเดือน นับร้อย กระบุงหวาย
นับล้านหยด ที่ไหลโทรม ทุกแรงกาย
จนสุดท้าย ได้สถาน ให้น้องเรียน

วันทั้งวัน แดดร้อน ฝนตกหนัก
ปชส.ไม่เคยพัก พรากความเพียร
จะใกล้ไกล ขึ้นลงเขา หรือราบเตียน
ไปเยี่ยมเยียน สานสัมพันธ์ ทุกแห่งไป

กลับจากค่าย ไม่นานนัก กีฬาหอ
เล่นตะกร้อ อยู่สีแดง สว่างไสว
แข่งกับเขียว เสียดาย ที่พลาดไป
ดีว่ายัง เบียดเหลืองได้ ในแชร์บอล

ฝ่ายกองเชียร์ ก็ร้องเล่น เต้นเต็มที่
ไก่ย่างมี ถูกเยก จนเกรียมไหม้
แหกปากร้อง เต้นสุดสุด แทบขาดใจ
หวังเผื่อได้ อีกรางวัล ของกองเชียร์

แต่ละทีม งัดลีลา พาให้ขำ
ความทรงจำ ยังมี ไม่เลือนเสีย
ทำไปได้ นะพวกเรา โอ้มายเดียร์
เป็นกองเชียร์ แน่แท้ มันกว่าใคร

โอ้ Nuu Joy เพื่อนรัก ชะลอนิด
อย่าเพิ่งคิด รีบเร่ง คิดไปไกล
มาใกล้ ๆ มาดู มาไวไว
เปิดหอไง เพื่อนหญิงชาย แวะเยี่ยมเยียน

[นายป้อ]

สักวา ย้อนอดีด เล่าเรื่องหอ
อยากบอกต่อ เล่าให้ฟัง ในครั้งก่อน
วันเมื่อผ่าน เข้าเรียน จุฬาลงกรณ์
ได้กินนอน อยู่หอ ก็ชื่นใจ

คืนวันเปลี่ยน ผ่านไปใจอยู่ คู่ซีมะโด่ง
ได้เชืือมโยง สายสัมพันธ์ กับเพื่อนใหม่
ทั้งเพื่อนเรียน เพื่อนเล่น และเพื่อนใจ
แล้วทำไม ต้องรีบเขียน เดี๋ยวจบไว

ที่ใจรีบ ก็ดั่งรีบ เรียนให้จบ
เริ่มเมื่อพบ ว่ารายชื่อ เอ็นท์ผ่านไหม
เอ็นท์ผ่านแล้ว สุขอุรา กว่าสิ่งใด
แต่เราจะอยู่ที่ไหน...บ้านไม่มี?

เข้าไปหา พี่รหัสฯ ตัดปัญหา
พี่แนะว่า อยู่หอไหม เป็นสุขศรี
ซีมะโด่ง หอพัก จุฬาฯ มี
ติดต่อที่ ฝั่งตรงข้าม อุเทนถวาย

พี่ขู่ว่า รับน้องหนัก นะเอาไหม
ขืนตอบไม่ ไร้ที่อยู่ คงไม่ไหว (หวาย)
หนักแค่ไหน คงต้องลอง ต้องวัดใจ (จาย)
คงไม่ตาย ถ้าใจสู้ อยู่ที่เรา

เข้าหอมา ชักหวั่น กลั้นใจสู้
พี่ ๆ ดู ดุดัน แกร่งดังเขา
และก็โหด ลงโทษ ไร้ความเบา
โอ๊ะ โอ้เรา ต้องสู้ ดูสักที

ตั้งแต่เช้า พี่เค้า ปลุกให้ตื่น
แสนจะมึนส์ ดันพาวิ่ง หลายสิบลี้
ได้ลงนั่ง พี่กร่นด่า หลายนาที
จนเรานี้ กัดฟันกรอด...แทบถอดใจ

ทั้ง"ทองม้วน" "ขนมชั้น" นั้นสุดสุด
วิ่งจนขาแทบจะหลุด ทนไม่ไหว
รับน้องโหด เพื่อสร้างสรรค์...ใช่อื่นใด
"สามัคคี..มีวินัย...ใจอดทน"

เราร้องเพลง เรารักหอ เรารักเพื่อน
ภาพรับน้อง ยังย้ำเตือน ตั้งแต่ต้น
แว่วเพลงหอ ยังแว่วยิน เสียงในตน
เสียงทุกคน ประสานก้อง ร้องเต็มแรง

ทั้งหยาดเหงื่อ ทั้งแรงกาย ที่ไหลร่อน
ทั้งความทุกข์ ที่กัดกร่อน อ่อนระแหง
ปวดทั้งจิต ปวดทั้งกาย ไร้เรี่ยวแรง
เพื่อหัวใจ จะได้แกร่ง แจ้งศักดา

เพื่อให้ได้ ผองเพื่อน ที่รู้จิต
เพื่อให้ได้ หมู่มิตร ที่แกร่งกล้า
เพื่อให้ได้ เพื่อนแท้ ที่รอมา
เกาะกลุ่มกล้า ท้าอธรรม เพื่อสังคม

เอย... ผ่านรับ น้องมา ระยะหนึ่ง
ยืนตะลึง อ้าปากอึ้ง แทบจะล้ม
ห้าวิชา ถอนทั้งห้า จะเป็นลม
ดั่งยาขม แต่พี่เพื่อน เสริมกำลัง

เกิดจากสาย สัมพันธ์ หลังรับน้อง
เกิดจากผอง เเลเพื่อน เป็นเบื้องหลัง
เกิดความรู้ เพื่อยื้อ ยุดเกรดยัง
เกิดความหวัง แก้โปร อีกหนึ่งครา

ด้วยมานะ พี่แลเพื่อน ช่วยรีเกรด
พ้นจากเหตุ รีไทน์ เจ้าปัญหา
ปิดเทอมนี้ ได้ไปค่ายฯ ฉ่ำอุรา
พักกายา จากตำรา ได้เสียที

จำได้ว่า ครั้งแรก ที่ไปค่าย
ต้องเตรียมกาย เตรียมใจ ไม่หน่ายหนี
แม้ต้องเจอ ความลำบาก ก็ตามที
สามัคคี พาผ่านพ้น ต้นจนปลาย

จากเม็ดทราย กลับกลาย เป็นโรงเรือน
นับค่อนเดือน นับร้อย กระบุงหวาย
นับล้านหยด ที่ไหลโทรม ทุกแรงกาย
จนสุดท้าย ได้สถาน ให้น้องเรียน

วันทั้งวัน แดดร้อน ฝนตกหนัก
ปชส.ไม่เคยพัก พรากความเพียร
จะใกล้ไกล ขึ้นลงเขา หรือราบเตียน
ไปเยี่ยมเยียน สานสัมพันธ์ ทุกแห่งไป

กลับจากค่าย ไม่นานนัก กีฬาหอ
เล่นตะกร้อ อยู่สีแดง สว่างไสว
แข่งกับเขียว เสียดาย ที่พลาดไป
ดีว่ายัง เบียดเหลืองได้ ในแชร์บอล

ฝ่ายกองเชียร์ ก็ร้องเล่น เต้นเต็มที่
ไก่ย่างมี ถูกเยก จนเกรียมไหม้
แหกปากร้อง เต้นสุดสุด แทบขาดใจ
หวังเผื่อได้ อีกรางวัล ของกองเชียร์

แต่ละทีม งัดลีลา พาให้ขำ
ความทรงจำ ยังมี ไม่เลือนเสีย
ทำไปได้ นะพวกเรา โอ้มายเดียร์
เป็นกองเชียร์ แน่แท้ มันกว่าใคร

โอ้ Nuu Joy เพื่อนรัก ชะลอนิด
อย่าเพิ่งคิด รีบเร่ง คิดไปไกล
มาใกล้ ๆ มาดู มาไวไว
เปิดหอไง เพื่อนหญิงชาย แวะเยี่ยมเยียน

ไหนไหน ใครพูด เรื่องเปิดหอ
เราจะขอ เอาเรื่อง มาขานไข
ตอนเปิดหอ..มีบางคน ลืมเก็บกางเกงใน
อุ้ยวายตาย..น่าอับอาย เหลือ แม้นแสนคนา

[kritsada34]

สักวา ย้อนอดีด เล่าเรื่องหอ
อยากบอกต่อ เล่าให้ฟัง ในครั้งก่อน
วันเมื่อผ่าน เข้าเรียน จุฬาลงกรณ์
ได้กินนอน อยู่หอ ก็ชื่นใจ

คืนวันเปลี่ยน ผ่านไปใจอยู่ คู่ซีมะโด่ง
ได้เชืือมโยง สายสัมพันธ์ กับเพื่อนใหม่
ทั้งเพื่อนเรียน เพื่อนเล่น และเพื่อนใจ
แล้วทำไม ต้องรีบเขียน เดี๋ยวจบไว

ที่ใจรีบ ก็ดั่งรีบ เรียนให้จบ
เริ่มเมื่อพบ ว่ารายชื่อ เอ็นท์ผ่านไหม
เอ็นท์ผ่านแล้ว สุขอุรา กว่าสิ่งใด
แต่เราจะอยู่ที่ไหน...บ้านไม่มี?

เข้าไปหา พี่รหัสฯ ตัดปัญหา
พี่แนะว่า อยู่หอไหม เป็นสุขศรี
ซีมะโด่ง หอพัก จุฬาฯ มี
ติดต่อที่ ฝั่งตรงข้าม อุเทนถวาย

พี่ขู่ว่า รับน้องหนัก นะเอาไหม
ขืนตอบไม่ ไร้ที่อยู่ คงไม่ไหว (หวาย)
หนักแค่ไหน คงต้องลอง ต้องวัดใจ (จาย)
คงไม่ตาย ถ้าใจสู้ อยู่ที่เรา

เข้าหอมา ชักหวั่น กลั้นใจสู้
พี่ ๆ ดู ดุดัน แกร่งดังเขา
และก็โหด ลงโทษ ไร้ความเบา
โอ๊ะ โอ้เรา ต้องสู้ ดูสักที

ตั้งแต่เช้า พี่เค้า ปลุกให้ตื่น
แสนจะมึนส์ ดันพาวิ่ง หลายสิบลี้
ได้ลงนั่ง พี่กร่นด่า หลายนาที
จนเรานี้ กัดฟันกรอด...แทบถอดใจ

ทั้ง"ทองม้วน" "ขนมชั้น" นั้นสุดสุด
วิ่งจนขาแทบจะหลุด ทนไม่ไหว
รับน้องโหด เพื่อสร้างสรรค์...ใช่อื่นใด
"สามัคคี..มีวินัย...ใจอดทน"

เราร้องเพลง เรารักหอ เรารักเพื่อน
ภาพรับน้อง ยังย้ำเตือน ตั้งแต่ต้น
แว่วเพลงหอ ยังแว่วยิน เสียงในตน
เสียงทุกคน ประสานก้อง ร้องเต็มแรง

ทั้งหยาดเหงื่อ ทั้งแรงกาย ที่ไหลร่อน
ทั้งความทุกข์ ที่กัดกร่อน อ่อนระแหง
ปวดทั้งจิต ปวดทั้งกาย ไร้เรี่ยวแรง
เพื่อหัวใจ จะได้แกร่ง แจ้งศักดา

เพื่อให้ได้ ผองเพื่อน ที่รู้จิต
เพื่อให้ได้ หมู่มิตร ที่แกร่งกล้า
เพื่อให้ได้ เพื่อนแท้ ที่รอมา
เกาะกลุ่มกล้า ท้าอธรรม เพื่อสังคม

เอย... ผ่านรับ น้องมา ระยะหนึ่ง
ยืนตะลึง อ้าปากอึ้ง แทบจะล้ม
ห้าวิชา ถอนทั้งห้า จะเป็นลม
ดั่งยาขม แต่พี่เพื่อน เสริมกำลัง

เกิดจากสาย สัมพันธ์ หลังรับน้อง
เกิดจากผอง เเลเพื่อน เป็นเบื้องหลัง
เกิดความรู้ เพื่อยื้อ ยุดเกรดยัง
เกิดความหวัง แก้โปร อีกหนึ่งครา

ด้วยมานะ พี่แลเพื่อน ช่วยรีเกรด
พ้นจากเหตุ รีไทน์ เจ้าปัญหา
ปิดเทอมนี้ ได้ไปค่ายฯ ฉ่ำอุรา
พักกายา จากตำรา ได้เสียที

จำได้ว่า ครั้งแรก ที่ไปค่าย
ต้องเตรียมกาย เตรียมใจ ไม่หน่ายหนี
แม้ต้องเจอ ความลำบาก ก็ตามที
สามัคคี พาผ่านพ้น ต้นจนปลาย

จากเม็ดทราย กลับกลาย เป็นโรงเรือน
นับค่อนเดือน นับร้อย กระบุงหวาย
นับล้านหยด ที่ไหลโทรม ทุกแรงกาย
จนสุดท้าย ได้สถาน ให้น้องเรียน

วันทั้งวัน แดดร้อน ฝนตกหนัก
ปชส.ไม่เคยพัก พรากความเพียร
จะใกล้ไกล ขึ้นลงเขา หรือราบเตียน
ไปเยี่ยมเยียน สานสัมพันธ์ ทุกแห่งไป

กลับจากค่าย ไม่นานนัก กีฬาหอ
เล่นตะกร้อ อยู่สีแดง สว่างไสว
แข่งกับเขียว เสียดาย ที่พลาดไป
ดีว่ายัง เบียดเหลืองได้ ในแชร์บอล

ฝ่ายกองเชียร์ ก็ร้องเล่น เต้นเต็มที่
ไก่ย่างมี ถูกเยก จนเกรียมไหม้
แหกปากร้อง เต้นสุดสุด แทบขาดใจ
หวังเผื่อได้ อีกรางวัล ของกองเชียร์

แต่ละทีม งัดลีลา พาให้ขำ
ความทรงจำ ยังมี ไม่เลือนเสีย
ทำไปได้ นะพวกเรา โอ้มายเดียร์
เป็นกองเชียร์ แน่แท้ มันกว่าใคร

โอ้ Nuu Joy เพื่อนรัก ชะลอนิด
อย่าเพิ่งคิด รีบเร่ง คิดไปไกล
มาใกล้ ๆ มาดู มาไวไว
เปิดหอไง เพื่อนหญิงชาย แวะเยี่ยมเยียน

ไหนไหน ใครพูด เรื่องเปิดหอ
เราจะขอ เอาเรื่อง มาขานเขียน
บ้างลืมเก็บ กางเกงใน สีเนื้อเนียน
จนใจเจียน อับอายแม้น แสนคนา


ขออนูญาต แก้ไข ข้อความของ นายป้อนะครับ  เพราะสัมผัสจะได้ถูกต้อง   แต่คงเนื้อหาและสัมผัสวรรคส่งตามเดิมนะครับ
เอ้า เชิญคนต่อไปนะ

[iamfrommoon]

สักวา ย้อนอดีด เล่าเรื่องหอ
อยากบอกต่อ เล่าให้ฟัง ในครั้งก่อน
วันเมื่อผ่าน เข้าเรียน จุฬาลงกรณ์
ได้กินนอน อยู่หอ ก็ชื่นใจ

คืนวันเปลี่ยน ผ่านไปใจอยู่ คู่ซีมะโด่ง
ได้เชืือมโยง สายสัมพันธ์ กับเพื่อนใหม่
ทั้งเพื่อนเรียน เพื่อนเล่น และเพื่อนใจ
แล้วทำไม ต้องรีบเขียน เดี๋ยวจบไว

ที่ใจรีบ ก็ดั่งรีบ เรียนให้จบ
เริ่มเมื่อพบ ว่ารายชื่อ เอ็นท์ผ่านไหม
เอ็นท์ผ่านแล้ว สุขอุรา กว่าสิ่งใด
แต่เราจะอยู่ที่ไหน...บ้านไม่มี?

เข้าไปหา พี่รหัสฯ ตัดปัญหา
พี่แนะว่า อยู่หอไหม เป็นสุขศรี
ซีมะโด่ง หอพัก จุฬาฯ มี
ติดต่อที่ ฝั่งตรงข้าม อุเทนถวาย

พี่ขู่ว่า รับน้องหนัก นะเอาไหม
ขืนตอบไม่ ไร้ที่อยู่ คงไม่ไหว (หวาย)
หนักแค่ไหน คงต้องลอง ต้องวัดใจ (จาย)
คงไม่ตาย ถ้าใจสู้ อยู่ที่เรา

เข้าหอมา ชักหวั่น กลั้นใจสู้
พี่ ๆ ดู ดุดัน แกร่งดังเขา
และก็โหด ลงโทษ ไร้ความเบา
โอ๊ะ โอ้เรา ต้องสู้ ดูสักที

ตั้งแต่เช้า พี่เค้า ปลุกให้ตื่น
แสนจะมึนส์ ดันพาวิ่ง หลายสิบลี้
ได้ลงนั่ง พี่กร่นด่า หลายนาที
จนเรานี้ กัดฟันกรอด...แทบถอดใจ

ทั้ง"ทองม้วน" "ขนมชั้น" นั้นสุดสุด
วิ่งจนขาแทบจะหลุด ทนไม่ไหว
รับน้องโหด เพื่อสร้างสรรค์...ใช่อื่นใด
"สามัคคี..มีวินัย...ใจอดทน"

เราร้องเพลง เรารักหอ เรารักเพื่อน
ภาพรับน้อง ยังย้ำเตือน ตั้งแต่ต้น
แว่วเพลงหอ ยังแว่วยิน เสียงในตน
เสียงทุกคน ประสานก้อง ร้องเต็มแรง

ทั้งหยาดเหงื่อ ทั้งแรงกาย ที่ไหลร่อน
ทั้งความทุกข์ ที่กัดกร่อน อ่อนระแหง
ปวดทั้งจิต ปวดทั้งกาย ไร้เรี่ยวแรง
เพื่อหัวใจ จะได้แกร่ง แจ้งศักดา

เพื่อให้ได้ ผองเพื่อน ที่รู้จิต
เพื่อให้ได้ หมู่มิตร ที่แกร่งกล้า
เพื่อให้ได้ เพื่อนแท้ ที่รอมา
เกาะกลุ่มกล้า ท้าอธรรม เพื่อสังคม

เอย... ผ่านรับ น้องมา ระยะหนึ่ง
ยืนตะลึง อ้าปากอึ้ง แทบจะล้ม
ห้าวิชา ถอนทั้งห้า จะเป็นลม
ดั่งยาขม แต่พี่เพื่อน เสริมกำลัง

เกิดจากสาย สัมพันธ์ หลังรับน้อง
เกิดจากผอง เเลเพื่อน เป็นเบื้องหลัง
เกิดความรู้ เพื่อยื้อ ยุดเกรดยัง
เกิดความหวัง แก้โปร อีกหนึ่งครา

ด้วยมานะ พี่แลเพื่อน ช่วยรีเกรด
พ้นจากเหตุ รีไทน์ เจ้าปัญหา
ปิดเทอมนี้ ได้ไปค่ายฯ ฉ่ำอุรา
พักกายา จากตำรา ได้เสียที

จำได้ว่า ครั้งแรก ที่ไปค่าย
ต้องเตรียมกาย เตรียมใจ ไม่หน่ายหนี
แม้ต้องเจอ ความลำบาก ก็ตามที
สามัคคี พาผ่านพ้น ต้นจนปลาย

จากเม็ดทราย กลับกลาย เป็นโรงเรือน
นับค่อนเดือน นับร้อย กระบุงหวาย
นับล้านหยด ที่ไหลโทรม ทุกแรงกาย
จนสุดท้าย ได้สถาน ให้น้องเรียน

วันทั้งวัน แดดร้อน ฝนตกหนัก
ปชส.ไม่เคยพัก พรากความเพียร
จะใกล้ไกล ขึ้นลงเขา หรือราบเตียน
ไปเยี่ยมเยียน สานสัมพันธ์ ทุกแห่งไป

กลับจากค่าย ไม่นานนัก กีฬาหอ
เล่นตะกร้อ อยู่สีแดง สว่างไสว
แข่งกับเขียว เสียดาย ที่พลาดไป
ดีว่ายัง เบียดเหลืองได้ ในแชร์บอล

ฝ่ายกองเชียร์ ก็ร้องเล่น เต้นเต็มที่
ไก่ย่างมี ถูกเยก จนเกรียมไหม้
แหกปากร้อง เต้นสุดสุด แทบขาดใจ
หวังเผื่อได้ อีกรางวัล ของกองเชียร์

แต่ละทีม งัดลีลา พาให้ขำ
ความทรงจำ ยังมี ไม่เลือนเสีย
ทำไปได้ นะพวกเรา โอ้มายเดียร์
เป็นกองเชียร์ แน่แท้ มันกว่าใคร

โอ้ Nuu Joy เพื่อนรัก ชะลอนิด
อย่าเพิ่งคิด รีบเร่ง คิดไปไกล
มาใกล้ ๆ มาดู มาไวไว
เปิดหอไง เพื่อนหญิงชาย แวะเยี่ยมเยียน

ไหนไหน ใครพูด เรื่องเปิดหอ
เราจะขอ เอาเรื่อง มาขานเขียน
บ้างลืมเก็บ กางเกงใน สีเนื้อเนียน
จนใจเจียน อับอายแม้น แสนคนา

ฝ่ายหอหญิง บางห้อง เตรียมขนม
เตรียมลูกอม เต็มกล่อง ไว้คอยท่า
เตรียมต้อนรับ หนุ่มๆ เพื่อนน้องยา
เพียงหวังว่า ได้นั่งคุย แลกเปลี่ยนกัน

[kritsada34]

สักวา ย้อนอดีด เล่าเรื่องหอ
อยากบอกต่อ เล่าให้ฟัง ในครั้งก่อน
วันเมื่อผ่าน เข้าเรียน จุฬาลงกรณ์
ได้กินนอน อยู่หอ ก็ชื่นใจ

คืนวันเปลี่ยน ผ่านไปใจอยู่ คู่ซีมะโด่ง
ได้เชืือมโยง สายสัมพันธ์ กับเพื่อนใหม่
ทั้งเพื่อนเรียน เพื่อนเล่น และเพื่อนใจ
แล้วทำไม ต้องรีบเขียน เดี๋ยวจบไว

ที่ใจรีบ ก็ดั่งรีบ เรียนให้จบ
เริ่มเมื่อพบ ว่ารายชื่อ เอ็นท์ผ่านไหม
เอ็นท์ผ่านแล้ว สุขอุรา กว่าสิ่งใด
แต่เราจะอยู่ที่ไหน...บ้านไม่มี?

เข้าไปหา พี่รหัสฯ ตัดปัญหา
พี่แนะว่า อยู่หอไหม เป็นสุขศรี
ซีมะโด่ง หอพัก จุฬาฯ มี
ติดต่อที่ ฝั่งตรงข้าม อุเทนถวาย

พี่ขู่ว่า รับน้องหนัก นะเอาไหม
ขืนตอบไม่ ไร้ที่อยู่ คงไม่ไหว (หวาย)
หนักแค่ไหน คงต้องลอง ต้องวัดใจ (จาย)
คงไม่ตาย ถ้าใจสู้ อยู่ที่เรา

เข้าหอมา ชักหวั่น กลั้นใจสู้
พี่ ๆ ดู ดุดัน แกร่งดังเขา
และก็โหด ลงโทษ ไร้ความเบา
โอ๊ะ โอ้เรา ต้องสู้ ดูสักที

ตั้งแต่เช้า พี่เค้า ปลุกให้ตื่น
แสนจะมึนส์ ดันพาวิ่ง หลายสิบลี้
ได้ลงนั่ง พี่กร่นด่า หลายนาที
จนเรานี้ กัดฟันกรอด...แทบถอดใจ

ทั้ง"ทองม้วน" "ขนมชั้น" นั้นสุดสุด
วิ่งจนขาแทบจะหลุด ทนไม่ไหว
รับน้องโหด เพื่อสร้างสรรค์...ใช่อื่นใด
"สามัคคี..มีวินัย...ใจอดทน"

เราร้องเพลง เรารักหอ เรารักเพื่อน
ภาพรับน้อง ยังย้ำเตือน ตั้งแต่ต้น
แว่วเพลงหอ ยังแว่วยิน เสียงในตน
เสียงทุกคน ประสานก้อง ร้องเต็มแรง

ทั้งหยาดเหงื่อ ทั้งแรงกาย ที่ไหลร่อน
ทั้งความทุกข์ ที่กัดกร่อน อ่อนระแหง
ปวดทั้งจิต ปวดทั้งกาย ไร้เรี่ยวแรง
เพื่อหัวใจ จะได้แกร่ง แจ้งศักดา

เพื่อให้ได้ ผองเพื่อน ที่รู้จิต
เพื่อให้ได้ หมู่มิตร ที่แกร่งกล้า
เพื่อให้ได้ เพื่อนแท้ ที่รอมา
เกาะกลุ่มกล้า ท้าอธรรม เพื่อสังคม

เอย... ผ่านรับ น้องมา ระยะหนึ่ง
ยืนตะลึง อ้าปากอึ้ง แทบจะล้ม
ห้าวิชา ถอนทั้งห้า จะเป็นลม
ดั่งยาขม แต่พี่เพื่อน เสริมกำลัง

เกิดจากสาย สัมพันธ์ หลังรับน้อง
เกิดจากผอง เเลเพื่อน เป็นเบื้องหลัง
เกิดความรู้ เพื่อยื้อ ยุดเกรดยัง
เกิดความหวัง แก้โปร อีกหนึ่งครา

ด้วยมานะ พี่แลเพื่อน ช่วยรีเกรด
พ้นจากเหตุ รีไทน์ เจ้าปัญหา
ปิดเทอมนี้ ได้ไปค่ายฯ ฉ่ำอุรา
พักกายา จากตำรา ได้เสียที

จำได้ว่า ครั้งแรก ที่ไปค่าย
ต้องเตรียมกาย เตรียมใจ ไม่หน่ายหนี
แม้ต้องเจอ ความลำบาก ก็ตามที
สามัคคี พาผ่านพ้น ต้นจนปลาย

จากเม็ดทราย กลับกลาย เป็นโรงเรือน
นับค่อนเดือน นับร้อย กระบุงหวาย
นับล้านหยด ที่ไหลโทรม ทุกแรงกาย
จนสุดท้าย ได้สถาน ให้น้องเรียน

วันทั้งวัน แดดร้อน ฝนตกหนัก
ปชส.ไม่เคยพัก พรากความเพียร
จะใกล้ไกล ขึ้นลงเขา หรือราบเตียน
ไปเยี่ยมเยียน สานสัมพันธ์ ทุกแห่งไป

กลับจากค่าย ไม่นานนัก กีฬาหอ
เล่นตะกร้อ อยู่สีแดง สว่างไสว
แข่งกับเขียว เสียดาย ที่พลาดไป
ดีว่ายัง เบียดเหลืองได้ ในแชร์บอล

ฝ่ายกองเชียร์ ก็ร้องเล่น เต้นเต็มที่
ไก่ย่างมี ถูกเยก จนเกรียมไหม้
แหกปากร้อง เต้นสุดสุด แทบขาดใจ
หวังเผื่อได้ อีกรางวัล ของกองเชียร์

แต่ละทีม งัดลีลา พาให้ขำ
ความทรงจำ ยังมี ไม่เลือนเสีย
ทำไปได้ นะพวกเรา โอ้มายเดียร์
เป็นกองเชียร์ แน่แท้ มันกว่าใคร

โอ้ Nuu Joy เพื่อนรัก ชะลอนิด
อย่าเพิ่งคิด รีบเร่ง คิดไปไกล
มาใกล้ ๆ มาดู มาไวไว
เปิดหอไง เพื่อนหญิงชาย แวะเยี่ยมเยียน

ไหนไหน ใครพูด เรื่องเปิดหอ
เราจะขอ เอาเรื่อง มาขานเขียน
บ้างลืมเก็บ กางเกงใน สีเนื้อเนียน
จนใจเจียน อับอายแม้น แสนคนา

ฝ่ายหอหญิง บางห้อง เตรียมขนม
เตรียมลูกอม เต็มกล่อง ไว้คอยท่า
เตรียมต้อนรับ หนุ่มๆ เพื่อนน้องยา
เพียงหวังว่า ได้นั่งคุย แลกเปลี่ยนกัน

ฝ่ายหอชาย ก็วุ่นวาย เคลียล้างห้อง
จัดข้าวของ ประจำปี ขมีขมัน

เชิญกันต่อเลยครับ

[khesorn mueller]

Well done....
Bravo!
Fantastic!

[oil414]

ข้าน้อยขอคาราวะ นักกาพย์กวีทุกท่าน 1 ขวด คิคิคิ :lol:

[kritsada34]

หายไปไหนกันหมดงะ
เอ้า เชิญเข้ามาร่วม บรรจลถ้อย แบบ ต่อเนื่องกันเถอะ

[khesorn mueller]

Before the hot temper audience throw something out there!
p. :twisted:  :twisted:

[wara_thip]

สักวา ย้อนอดีด เล่าเรื่องหอ
อยากบอกต่อ เล่าให้ฟัง ในครั้งก่อน
วันเมื่อผ่าน เข้าเรียน จุฬาลงกรณ์
ได้กินนอน อยู่หอ ก็ชื่นใจ

คืนวันเปลี่ยน ผ่านไปใจอยู่ คู่ซีมะโด่ง
ได้เชืือมโยง สายสัมพันธ์ กับเพื่อนใหม่
ทั้งเพื่อนเรียน เพื่อนเล่น และเพื่อนใจ
แล้วทำไม ต้องรีบเขียน เดี๋ยวจบไว

ที่ใจรีบ ก็ดั่งรีบ เรียนให้จบ
เริ่มเมื่อพบ ว่ารายชื่อ เอ็นท์ผ่านไหม
เอ็นท์ผ่านแล้ว สุขอุรา กว่าสิ่งใด
แต่เราจะอยู่ที่ไหน...บ้านไม่มี?

เข้าไปหา พี่รหัสฯ ตัดปัญหา
พี่แนะว่า อยู่หอไหม เป็นสุขศรี
ซีมะโด่ง หอพัก จุฬาฯ มี
ติดต่อที่ ฝั่งตรงข้าม อุเทนถวาย

พี่ขู่ว่า รับน้องหนัก นะเอาไหม
ขืนตอบไม่ ไร้ที่อยู่ คงไม่ไหว (หวาย)
หนักแค่ไหน คงต้องลอง ต้องวัดใจ (จาย)
คงไม่ตาย ถ้าใจสู้ อยู่ที่เรา

เข้าหอมา ชักหวั่น กลั้นใจสู้
พี่ ๆ ดู ดุดัน แกร่งดังเขา
และก็โหด ลงโทษ ไร้ความเบา
โอ๊ะ โอ้เรา ต้องสู้ ดูสักที

ตั้งแต่เช้า พี่เค้า ปลุกให้ตื่น
แสนจะมึนส์ ดันพาวิ่ง หลายสิบลี้
ได้ลงนั่ง พี่กร่นด่า หลายนาที
จนเรานี้ กัดฟันกรอด...แทบถอดใจ

ทั้ง"ทองม้วน" "ขนมชั้น" นั้นสุดสุด
วิ่งจนขาแทบจะหลุด ทนไม่ไหว
รับน้องโหด เพื่อสร้างสรรค์...ใช่อื่นใด
"สามัคคี..มีวินัย...ใจอดทน"

เราร้องเพลง เรารักหอ เรารักเพื่อน
ภาพรับน้อง ยังย้ำเตือน ตั้งแต่ต้น
แว่วเพลงหอ ยังแว่วยิน เสียงในตน
เสียงทุกคน ประสานก้อง ร้องเต็มแรง

ทั้งหยาดเหงื่อ ทั้งแรงกาย ที่ไหลร่อน
ทั้งความทุกข์ ที่กัดกร่อน อ่อนระแหง
ปวดทั้งจิต ปวดทั้งกาย ไร้เรี่ยวแรง
เพื่อหัวใจ จะได้แกร่ง แจ้งศักดา

เพื่อให้ได้ ผองเพื่อน ที่รู้จิต
เพื่อให้ได้ หมู่มิตร ที่แกร่งกล้า
เพื่อให้ได้ เพื่อนแท้ ที่รอมา
เกาะกลุ่มกล้า ท้าอธรรม เพื่อสังคม

เอย... ผ่านรับ น้องมา ระยะหนึ่ง
ยืนตะลึง อ้าปากอึ้ง แทบจะล้ม
ห้าวิชา ถอนทั้งห้า จะเป็นลม
ดั่งยาขม แต่พี่เพื่อน เสริมกำลัง

เกิดจากสาย สัมพันธ์ หลังรับน้อง
เกิดจากผอง เเลเพื่อน เป็นเบื้องหลัง
เกิดความรู้ เพื่อยื้อ ยุดเกรดยัง
เกิดความหวัง แก้โปร อีกหนึ่งครา

ด้วยมานะ พี่แลเพื่อน ช่วยรีเกรด
พ้นจากเหตุ รีไทน์ เจ้าปัญหา
ปิดเทอมนี้ ได้ไปค่ายฯ ฉ่ำอุรา
พักกายา จากตำรา ได้เสียที

จำได้ว่า ครั้งแรก ที่ไปค่าย
ต้องเตรียมกาย เตรียมใจ ไม่หน่ายหนี
แม้ต้องเจอ ความลำบาก ก็ตามที
สามัคคี พาผ่านพ้น ต้นจนปลาย

จากเม็ดทราย กลับกลาย เป็นโรงเรือน
นับค่อนเดือน นับร้อย กระบุงหวาย
นับล้านหยด ที่ไหลโทรม ทุกแรงกาย
จนสุดท้าย ได้สถาน ให้น้องเรียน

วันทั้งวัน แดดร้อน ฝนตกหนัก
ปชส.ไม่เคยพัก พรากความเพียร
จะใกล้ไกล ขึ้นลงเขา หรือราบเตียน
ไปเยี่ยมเยียน สานสัมพันธ์ ทุกแห่งไป

กลับจากค่าย ไม่นานนัก กีฬาหอ
เล่นตะกร้อ อยู่สีแดง สว่างไสว
แข่งกับเขียว เสียดาย ที่พลาดไป
ดีว่ายัง เบียดเหลืองได้ ในแชร์บอล

ฝ่ายกองเชียร์ ก็ร้องเล่น เต้นเต็มที่
ไก่ย่างมี ถูกเยก จนเกรียมไหม้
แหกปากร้อง เต้นสุดสุด แทบขาดใจ
หวังเผื่อได้ อีกรางวัล ของกองเชียร์

แต่ละทีม งัดลีลา พาให้ขำ
ความทรงจำ ยังมี ไม่เลือนเสีย
ทำไปได้ นะพวกเรา โอ้มายเดียร์
เป็นกองเชียร์ แน่แท้ มันกว่าใคร

โอ้ Nuu Joy เพื่อนรัก ชะลอนิด
อย่าเพิ่งคิด รีบเร่ง คิดไปไกล
มาใกล้ ๆ มาดู มาไวไว
เปิดหอไง เพื่อนหญิงชาย แวะเยี่ยมเยียน

ไหนไหน ใครพูด เรื่องเปิดหอ
เราจะขอ เอาเรื่อง มาขานเขียน
บ้างลืมเก็บ กางเกงใน สีเนื้อเนียน
จนใจเจียน อับอายแม้น แสนคนา

ฝ่ายหอหญิง บางห้อง เตรียมขนม
เตรียมลูกอม เต็มกล่อง ไว้คอยท่า
เตรียมต้อนรับ หนุ่มๆ เพื่อนน้องยา
เพียงหวังว่า ได้นั่งคุย แลกเปลี่ยนกัน

ฝ่ายหอชาย ก็วุ่นวาย เคลียล้างห้อง
จัดข้าวของ ประจำปี ขมีขมัน
เร่งกันหน่อย ช่วยกันเก็บ เด่วไม่ทัน
ขอหนึ่งวัน ให้เพื่อนฉัน ได้พอใจ

อ่านแล้วอยากต่อด้วยคน(แต่ว่าไม่ค่อยเก่งน่ะคะ ฝากตัวด้วยขอรับ)

[หล้า]

^
^
^
^
^
เด็กหนูเองค่ะ  น้องกล้วย 2544 ค่ะ ฝากพี่ๆดูแลด้วยนะคะ รักน้อยๆ แต่รักนานๆ  :wink:

[dnopista]

เหวย...ต่อกลอนกันได้ไม่รู้จบจริงๆ
สุดยอดทุกคน..
เข้ามาอ่านก็ปลื้มแล้ว..
โอว..ต้องปรบมือให้เลย..
กริ๊วววววว(เสียงปรบมือกึกก้องและกังวานกว่าทุกครั้ง)

[kritsada34]

สักวา ย้อนอดีด เล่าเรื่องหอ
อยากบอกต่อ เล่าให้ฟัง ในครั้งก่อน
วันเมื่อผ่าน เข้าเรียน จุฬาลงกรณ์
ได้กินนอน อยู่หอ ก็ชื่นใจ

คืนวันเปลี่ยน ผ่านไปใจอยู่ คู่ซีมะโด่ง
ได้เชืือมโยง สายสัมพันธ์ กับเพื่อนใหม่
ทั้งเพื่อนเรียน เพื่อนเล่น และเพื่อนใจ
แล้วทำไม ต้องรีบเขียน เดี๋ยวจบไว

ที่ใจรีบ ก็ดั่งรีบ เรียนให้จบ
เริ่มเมื่อพบ ว่ารายชื่อ เอ็นท์ผ่านไหม
เอ็นท์ผ่านแล้ว สุขอุรา กว่าสิ่งใด
แต่เราจะอยู่ที่ไหน...บ้านไม่มี?

เข้าไปหา พี่รหัสฯ ตัดปัญหา
พี่แนะว่า อยู่หอไหม เป็นสุขศรี
ซีมะโด่ง หอพัก จุฬาฯ มี
ติดต่อที่ ฝั่งตรงข้าม อุเทนถวาย

พี่ขู่ว่า รับน้องหนัก นะเอาไหม
ขืนตอบไม่ ไร้ที่อยู่ คงไม่ไหว (หวาย)
หนักแค่ไหน คงต้องลอง ต้องวัดใจ (จาย)
คงไม่ตาย ถ้าใจสู้ อยู่ที่เรา

เข้าหอมา ชักหวั่น กลั้นใจสู้
พี่ ๆ ดู ดุดัน แกร่งดังเขา
และก็โหด ลงโทษ ไร้ความเบา
โอ๊ะ โอ้เรา ต้องสู้ ดูสักที

ตั้งแต่เช้า พี่เค้า ปลุกให้ตื่น
แสนจะมึนส์ ดันพาวิ่ง หลายสิบลี้
ได้ลงนั่ง พี่กร่นด่า หลายนาที
จนเรานี้ กัดฟันกรอด...แทบถอดใจ

ทั้ง"ทองม้วน" "ขนมชั้น" นั้นสุดสุด
วิ่งจนขาแทบจะหลุด ทนไม่ไหว
รับน้องโหด เพื่อสร้างสรรค์...ใช่อื่นใด
"สามัคคี..มีวินัย...ใจอดทน"

เราร้องเพลง เรารักหอ เรารักเพื่อน
ภาพรับน้อง ยังย้ำเตือน ตั้งแต่ต้น
แว่วเพลงหอ ยังแว่วยิน เสียงในตน
เสียงทุกคน ประสานก้อง ร้องเต็มแรง

ทั้งหยาดเหงื่อ ทั้งแรงกาย ที่ไหลร่อน
ทั้งความทุกข์ ที่กัดกร่อน อ่อนระแหง
ปวดทั้งจิต ปวดทั้งกาย ไร้เรี่ยวแรง
เพื่อหัวใจ จะได้แกร่ง แจ้งศักดา

เพื่อให้ได้ ผองเพื่อน ที่รู้จิต
เพื่อให้ได้ หมู่มิตร ที่แกร่งกล้า
เพื่อให้ได้ เพื่อนแท้ ที่รอมา
เกาะกลุ่มกล้า ท้าอธรรม เพื่อสังคม

เอย... ผ่านรับ น้องมา ระยะหนึ่ง
ยืนตะลึง อ้าปากอึ้ง แทบจะล้ม
ห้าวิชา ถอนทั้งห้า จะเป็นลม
ดั่งยาขม แต่พี่เพื่อน เสริมกำลัง

เกิดจากสาย สัมพันธ์ หลังรับน้อง
เกิดจากผอง เเลเพื่อน เป็นเบื้องหลัง
เกิดความรู้ เพื่อยื้อ ยุดเกรดยัง
เกิดความหวัง แก้โปร อีกหนึ่งครา

ด้วยมานะ พี่แลเพื่อน ช่วยรีเกรด
พ้นจากเหตุ รีไทน์ เจ้าปัญหา
ปิดเทอมนี้ ได้ไปค่ายฯ ฉ่ำอุรา
พักกายา จากตำรา ได้เสียที

จำได้ว่า ครั้งแรก ที่ไปค่าย
ต้องเตรียมกาย เตรียมใจ ไม่หน่ายหนี
แม้ต้องเจอ ความลำบาก ก็ตามที
สามัคคี พาผ่านพ้น ต้นจนปลาย

จากเม็ดทราย กลับกลาย เป็นโรงเรือน
นับค่อนเดือน นับร้อย กระบุงหวาย
นับล้านหยด ที่ไหลโทรม ทุกแรงกาย
จนสุดท้าย ได้สถาน ให้น้องเรียน

วันทั้งวัน แดดร้อน ฝนตกหนัก
ปชส.ไม่เคยพัก พรากความเพียร
จะใกล้ไกล ขึ้นลงเขา หรือราบเตียน
ไปเยี่ยมเยียน สานสัมพันธ์ ทุกแห่งไป

กลับจากค่าย ไม่นานนัก กีฬาหอ
เล่นตะกร้อ อยู่สีแดง สว่างไสว
แข่งกับเขียว เสียดาย ที่พลาดไป
ดีว่ายัง เบียดเหลืองได้ ในแชร์บอล

ฝ่ายกองเชียร์ ก็ร้องเล่น เต้นเต็มที่
ไก่ย่างมี ถูกเยก จนเกรียมไหม้
แหกปากร้อง เต้นสุดสุด แทบขาดใจ
หวังเผื่อได้ อีกรางวัล ของกองเชียร์

แต่ละทีม งัดลีลา พาให้ขำ
ความทรงจำ ยังมี ไม่เลือนเสีย
ทำไปได้ นะพวกเรา โอ้มายเดียร์
เป็นกองเชียร์ แน่แท้ มันกว่าใคร

โอ้ Nuu Joy เพื่อนรัก ชะลอนิด
อย่าเพิ่งคิด รีบเร่ง คิดไปไกล
มาใกล้ ๆ มาดู มาไวไว
เปิดหอไง เพื่อนหญิงชาย แวะเยี่ยมเยียน

ไหนไหน ใครพูด เรื่องเปิดหอ
เราจะขอ เอาเรื่อง มาขานเขียน
บ้างลืมเก็บ กางเกงใน สีเนื้อเนียน
จนใจเจียน อับอายแม้น แสนคนา

ฝ่ายหอหญิง บางห้อง เตรียมขนม
เตรียมลูกอม เต็มกล่อง ไว้คอยท่า
เตรียมต้อนรับ หนุ่มๆ เพื่อนน้องยา
เพียงหวังว่า ได้นั่งคุย แลกเปลี่ยนกัน

ฝ่ายหอชาย ก็วุ่นวาย เคลียล้างห้อง
จัดข้าวของ ประจำปี ขมีขมัน
เร่งกันหน่อย ช่วยกันเก็บ เด่วไม่ทัน
ขอหนึ่งวัน ให้เพื่อนฉัน ได้พอใจ

และแล้ววัน เวลาสอบ ก็ใกล้ถึง
พลันเป็นหนึ่ง จับกลุ่มติว ทุกหนไหน

[telek78]

เคลิ้มเลย

[It's me Joy]

สักวา ย้อนอดีด เล่าเรื่องหอ
อยากบอกต่อ เล่าให้ฟัง ในครั้งก่อน
วันเมื่อผ่าน เข้าเรียน จุฬาลงกรณ์
ได้กินนอน อยู่หอ ก็ชื่นใจ

คืนวันเปลี่ยน ผ่านไปใจอยู่ คู่ซีมะโด่ง
ได้เชืือมโยง สายสัมพันธ์ กับเพื่อนใหม่
ทั้งเพื่อนเรียน เพื่อนเล่น และเพื่อนใจ
แล้วทำไม ต้องรีบเขียน เดี๋ยวจบไว

ที่ใจรีบ ก็ดั่งรีบ เรียนให้จบ
เริ่มเมื่อพบ ว่ารายชื่อ เอ็นท์ผ่านไหม
เอ็นท์ผ่านแล้ว สุขอุรา กว่าสิ่งใด
แต่เราจะอยู่ที่ไหน...บ้านไม่มี?

เข้าไปหา พี่รหัสฯ ตัดปัญหา
พี่แนะว่า อยู่หอไหม เป็นสุขศรี
ซีมะโด่ง หอพัก จุฬาฯ มี
ติดต่อที่ ฝั่งตรงข้าม อุเทนถวาย

พี่ขู่ว่า รับน้องหนัก นะเอาไหม
ขืนตอบไม่ ไร้ที่อยู่ คงไม่ไหว (หวาย)
หนักแค่ไหน คงต้องลอง ต้องวัดใจ (จาย)
คงไม่ตาย ถ้าใจสู้ อยู่ที่เรา

เข้าหอมา ชักหวั่น กลั้นใจสู้
พี่ ๆ ดู ดุดัน แกร่งดังเขา
และก็โหด ลงโทษ ไร้ความเบา
โอ๊ะ โอ้เรา ต้องสู้ ดูสักที

ตั้งแต่เช้า พี่เค้า ปลุกให้ตื่น
แสนจะมึนส์ ดันพาวิ่ง หลายสิบลี้
ได้ลงนั่ง พี่กร่นด่า หลายนาที
จนเรานี้ กัดฟันกรอด...แทบถอดใจ

ทั้ง"ทองม้วน" "ขนมชั้น" นั้นสุดสุด
วิ่งจนขาแทบจะหลุด ทนไม่ไหว
รับน้องโหด เพื่อสร้างสรรค์...ใช่อื่นใด
"สามัคคี..มีวินัย...ใจอดทน"

เราร้องเพลง เรารักหอ เรารักเพื่อน
ภาพรับน้อง ยังย้ำเตือน ตั้งแต่ต้น
แว่วเพลงหอ ยังแว่วยิน เสียงในตน
เสียงทุกคน ประสานก้อง ร้องเต็มแรง

ทั้งหยาดเหงื่อ ทั้งแรงกาย ที่ไหลร่อน
ทั้งความทุกข์ ที่กัดกร่อน อ่อนระแหง
ปวดทั้งจิต ปวดทั้งกาย ไร้เรี่ยวแรง
เพื่อหัวใจ จะได้แกร่ง แจ้งศักดา

เพื่อให้ได้ ผองเพื่อน ที่รู้จิต
เพื่อให้ได้ หมู่มิตร ที่แกร่งกล้า
เพื่อให้ได้ เพื่อนแท้ ที่รอมา
เกาะกลุ่มกล้า ท้าอธรรม เพื่อสังคม

เอย... ผ่านรับ น้องมา ระยะหนึ่ง
ยืนตะลึง อ้าปากอึ้ง แทบจะล้ม
ห้าวิชา ถอนทั้งห้า จะเป็นลม
ดั่งยาขม แต่พี่เพื่อน เสริมกำลัง

เกิดจากสาย สัมพันธ์ หลังรับน้อง
เกิดจากผอง เเลเพื่อน เป็นเบื้องหลัง
เกิดความรู้ เพื่อยื้อ ยุดเกรดยัง
เกิดความหวัง แก้โปร อีกหนึ่งครา

ด้วยมานะ พี่แลเพื่อน ช่วยรีเกรด
พ้นจากเหตุ รีไทน์ เจ้าปัญหา
ปิดเทอมนี้ ได้ไปค่ายฯ ฉ่ำอุรา
พักกายา จากตำรา ได้เสียที

จำได้ว่า ครั้งแรก ที่ไปค่าย
ต้องเตรียมกาย เตรียมใจ ไม่หน่ายหนี
แม้ต้องเจอ ความลำบาก ก็ตามที
สามัคคี พาผ่านพ้น ต้นจนปลาย

จากเม็ดทราย กลับกลาย เป็นโรงเรือน
นับค่อนเดือน นับร้อย กระบุงหวาย
นับล้านหยด ที่ไหลโทรม ทุกแรงกาย
จนสุดท้าย ได้สถาน ให้น้องเรียน

วันทั้งวัน แดดร้อน ฝนตกหนัก
ปชส.ไม่เคยพัก พรากความเพียร
จะใกล้ไกล ขึ้นลงเขา หรือราบเตียน
ไปเยี่ยมเยียน สานสัมพันธ์ ทุกแห่งไป

กลับจากค่าย ไม่นานนัก กีฬาหอ
เล่นตะกร้อ อยู่สีแดง สว่างไสว
แข่งกับเขียว เสียดาย ที่พลาดไป
ดีว่ายัง เบียดเหลืองได้ ในแชร์บอล

ฝ่ายกองเชียร์ ก็ร้องเล่น เต้นเต็มที่
ไก่ย่างมี ถูกเยก จนเกรียมไหม้
แหกปากร้อง เต้นสุดสุด แทบขาดใจ
หวังเผื่อได้ อีกรางวัล ของกองเชียร์

แต่ละทีม งัดลีลา พาให้ขำ
ความทรงจำ ยังมี ไม่เลือนเสีย
ทำไปได้ นะพวกเรา โอ้มายเดียร์
เป็นกองเชียร์ แน่แท้ มันกว่าใคร

โอ้ Nuu Joy เพื่อนรัก ชะลอนิด
อย่าเพิ่งคิด รีบเร่ง คิดไปไกล
มาใกล้ ๆ มาดู มาไวไว
เปิดหอไง เพื่อนหญิงชาย แวะเยี่ยมเยียน

ไหนไหน ใครพูด เรื่องเปิดหอ
เราจะขอ เอาเรื่อง มาขานเขียน
บ้างลืมเก็บ กางเกงใน สีเนื้อเนียน
จนใจเจียน อับอายแม้น แสนคนา

ฝ่ายหอหญิง บางห้อง เตรียมขนม
เตรียมลูกอม เต็มกล่อง ไว้คอยท่า
เตรียมต้อนรับ หนุ่มๆ เพื่อนน้องยา
เพียงหวังว่า ได้นั่งคุย แลกเปลี่ยนกัน

ฝ่ายหอชาย ก็วุ่นวาย เคลียล้างห้อง
จัดข้าวของ ประจำปี ขมีขมัน
เร่งกันหน่อย ช่วยกันเก็บ เด่วไม่ทัน
ขอหนึ่งวัน ให้เพื่อนฉัน ได้พอใจ

และแล้ววัน เวลาสอบ ก็ใกล้ถึง
พลันเป็นหนึ่ง จับกลุ่มติว ทุกหนไหน
แคลคูลัส อังกฤษ ฟิสิกส์ไซร้
ชีวะได้ เกรดเอ เหม่หน้าบาน

[iamfrommoon]

สักวา ย้อนอดีด เล่าเรื่องหอ
อยากบอกต่อ เล่าให้ฟัง ในครั้งก่อน
วันเมื่อผ่าน เข้าเรียน จุฬาลงกรณ์
ได้กินนอน อยู่หอ ก็ชื่นใจ

คืนวันเปลี่ยน ผ่านไปใจอยู่ คู่ซีมะโด่ง
ได้เชืือมโยง สายสัมพันธ์ กับเพื่อนใหม่
ทั้งเพื่อนเรียน เพื่อนเล่น และเพื่อนใจ
แล้วทำไม ต้องรีบเขียน เดี๋ยวจบไว

ที่ใจรีบ ก็ดั่งรีบ เรียนให้จบ
เริ่มเมื่อพบ ว่ารายชื่อ เอ็นท์ผ่านไหม
เอ็นท์ผ่านแล้ว สุขอุรา กว่าสิ่งใด
แต่เราจะอยู่ที่ไหน...บ้านไม่มี?

เข้าไปหา พี่รหัสฯ ตัดปัญหา
พี่แนะว่า อยู่หอไหม เป็นสุขศรี
ซีมะโด่ง หอพัก จุฬาฯ มี
ติดต่อที่ ฝั่งตรงข้าม อุเทนถวาย

พี่ขู่ว่า รับน้องหนัก นะเอาไหม
ขืนตอบไม่ ไร้ที่อยู่ คงไม่ไหว (หวาย)
หนักแค่ไหน คงต้องลอง ต้องวัดใจ (จาย)
คงไม่ตาย ถ้าใจสู้ อยู่ที่เรา

เข้าหอมา ชักหวั่น กลั้นใจสู้
พี่ ๆ ดู ดุดัน แกร่งดังเขา
และก็โหด ลงโทษ ไร้ความเบา
โอ๊ะ โอ้เรา ต้องสู้ ดูสักที

ตั้งแต่เช้า พี่เค้า ปลุกให้ตื่น
แสนจะมึนส์ ดันพาวิ่ง หลายสิบลี้
ได้ลงนั่ง พี่กร่นด่า หลายนาที
จนเรานี้ กัดฟันกรอด...แทบถอดใจ

ทั้ง"ทองม้วน" "ขนมชั้น" นั้นสุดสุด
วิ่งจนขาแทบจะหลุด ทนไม่ไหว
รับน้องโหด เพื่อสร้างสรรค์...ใช่อื่นใด
"สามัคคี..มีวินัย...ใจอดทน"

เราร้องเพลง เรารักหอ เรารักเพื่อน
ภาพรับน้อง ยังย้ำเตือน ตั้งแต่ต้น
แว่วเพลงหอ ยังแว่วยิน เสียงในตน
เสียงทุกคน ประสานก้อง ร้องเต็มแรง

ทั้งหยาดเหงื่อ ทั้งแรงกาย ที่ไหลร่อน
ทั้งความทุกข์ ที่กัดกร่อน อ่อนระแหง
ปวดทั้งจิต ปวดทั้งกาย ไร้เรี่ยวแรง
เพื่อหัวใจ จะได้แกร่ง แจ้งศักดา

เพื่อให้ได้ ผองเพื่อน ที่รู้จิต
เพื่อให้ได้ หมู่มิตร ที่แกร่งกล้า
เพื่อให้ได้ เพื่อนแท้ ที่รอมา
เกาะกลุ่มกล้า ท้าอธรรม เพื่อสังคม

เอย... ผ่านรับ น้องมา ระยะหนึ่ง
ยืนตะลึง อ้าปากอึ้ง แทบจะล้ม
ห้าวิชา ถอนทั้งห้า จะเป็นลม
ดั่งยาขม แต่พี่เพื่อน เสริมกำลัง

เกิดจากสาย สัมพันธ์ หลังรับน้อง
เกิดจากผอง เเลเพื่อน เป็นเบื้องหลัง
เกิดความรู้ เพื่อยื้อ ยุดเกรดยัง
เกิดความหวัง แก้โปร อีกหนึ่งครา

ด้วยมานะ พี่แลเพื่อน ช่วยรีเกรด
พ้นจากเหตุ รีไทน์ เจ้าปัญหา
ปิดเทอมนี้ ได้ไปค่ายฯ ฉ่ำอุรา
พักกายา จากตำรา ได้เสียที

จำได้ว่า ครั้งแรก ที่ไปค่าย
ต้องเตรียมกาย เตรียมใจ ไม่หน่ายหนี
แม้ต้องเจอ ความลำบาก ก็ตามที
สามัคคี พาผ่านพ้น ต้นจนปลาย

จากเม็ดทราย กลับกลาย เป็นโรงเรือน
นับค่อนเดือน นับร้อย กระบุงหวาย
นับล้านหยด ที่ไหลโทรม ทุกแรงกาย
จนสุดท้าย ได้สถาน ให้น้องเรียน

วันทั้งวัน แดดร้อน ฝนตกหนัก
ปชส.ไม่เคยพัก พรากความเพียร
จะใกล้ไกล ขึ้นลงเขา หรือราบเตียน
ไปเยี่ยมเยียน สานสัมพันธ์ ทุกแห่งไป

กลับจากค่าย ไม่นานนัก กีฬาหอ
เล่นตะกร้อ อยู่สีแดง สว่างไสว
แข่งกับเขียว เสียดาย ที่พลาดไป
ดีว่ายัง เบียดเหลืองได้ ในแชร์บอล

ฝ่ายกองเชียร์ ก็ร้องเล่น เต้นเต็มที่
ไก่ย่างมี ถูกเยก จนเกรียมไหม้
แหกปากร้อง เต้นสุดสุด แทบขาดใจ
หวังเผื่อได้ อีกรางวัล ของกองเชียร์

แต่ละทีม งัดลีลา พาให้ขำ
ความทรงจำ ยังมี ไม่เลือนเสีย
ทำไปได้ นะพวกเรา โอ้มายเดียร์
เป็นกองเชียร์ แน่แท้ มันกว่าใคร

โอ้ Nuu Joy เพื่อนรัก ชะลอนิด
อย่าเพิ่งคิด รีบเร่ง คิดไปไกล
มาใกล้ ๆ มาดู มาไวไว
เปิดหอไง เพื่อนหญิงชาย แวะเยี่ยมเยียน

ไหนไหน ใครพูด เรื่องเปิดหอ
เราจะขอ เอาเรื่อง มาขานเขียน
บ้างลืมเก็บ กางเกงใน สีเนื้อเนียน
จนใจเจียน อับอายแม้น แสนคนา

ฝ่ายหอหญิง บางห้อง เตรียมขนม
เตรียมลูกอม เต็มกล่อง ไว้คอยท่า
เตรียมต้อนรับ หนุ่มๆ เพื่อนน้องยา
เพียงหวังว่า ได้นั่งคุย แลกเปลี่ยนกัน

ฝ่ายหอชาย ก็วุ่นวาย เคลียล้างห้อง
จัดข้าวของ ประจำปี ขมีขมัน
เร่งกันหน่อย ช่วยกันเก็บ เด่วไม่ทัน
ขอหนึ่งวัน ให้เพื่อนฉัน ได้พอใจ

และแล้ววัน เวลาสอบ ก็ใกล้ถึง
พลันเป็นหนึ่ง จับกลุ่มติว ทุกหนไหน
แคลคูลัส อังกฤษ ฟิสิกส์ไซร้
ชีวะได้ เกรดเอ เหม่หน้าบาน

แต่ละคน คนละคณะ เพ่งหาเกรด
หวังให้เลข คะแนนเฉลี่ย ออกมาสวย


 :lol:    :lol:

[dnopista]

โอว...สุดยอดเลยคร้าบบบ
สองคนต่อหนึ่งหน้า..
สุดๆจริงๆครับ
..
ผมว่านะ เด๋วถ้าวันที่ หนึ่งคนต่อหนึ่งหน้ามาถึงนะ
รับรองได้เลยว่า...
ในหนึ่งหน้า..
จะเขียนได้แค่หนึ่งคนเท่านั้น  คอยดูดิครับ
แค่นี้แหละครับ..(มั่นใจๆ)

[too]

ขอลองแต่งบ้างนะครับพี่ๆ

สักวา ย้อนอดีด เล่าเรื่องหอ
อยากบอกต่อ เล่าให้ฟัง ในครั้งก่อน
วันเมื่อผ่าน เข้าเรียน จุฬาลงกรณ์
ได้กินนอน อยู่หอ ก็ชื่นใจ

คืนวันเปลี่ยน ผ่านไปใจอยู่ คู่ซีมะโด่ง
ได้เชืือมโยง สายสัมพันธ์ กับเพื่อนใหม่
ทั้งเพื่อนเรียน เพื่อนเล่น และเพื่อนใจ
แล้วทำไม ต้องรีบเขียน เดี๋ยวจบไว

ที่ใจรีบ ก็ดั่งรีบ เรียนให้จบ
เริ่มเมื่อพบ ว่ารายชื่อ เอ็นท์ผ่านไหม
เอ็นท์ผ่านแล้ว สุขอุรา กว่าสิ่งใด
แต่เราจะอยู่ที่ไหน...บ้านไม่มี?

เข้าไปหา พี่รหัสฯ ตัดปัญหา
พี่แนะว่า อยู่หอไหม เป็นสุขศรี
ซีมะโด่ง หอพัก จุฬาฯ มี
ติดต่อที่ ฝั่งตรงข้าม อุเทนถวาย

พี่ขู่ว่า รับน้องหนัก นะเอาไหม
ขืนตอบไม่ ไร้ที่อยู่ คงไม่ไหว (หวาย)
หนักแค่ไหน คงต้องลอง ต้องวัดใจ (จาย)
คงไม่ตาย ถ้าใจสู้ อยู่ที่เรา

เข้าหอมา ชักหวั่น กลั้นใจสู้
พี่ ๆ ดู ดุดัน แกร่งดังเขา
และก็โหด ลงโทษ ไร้ความเบา
โอ๊ะ โอ้เรา ต้องสู้ ดูสักที

ตั้งแต่เช้า พี่เค้า ปลุกให้ตื่น
แสนจะมึนส์ ดันพาวิ่ง หลายสิบลี้
ได้ลงนั่ง พี่กร่นด่า หลายนาที
จนเรานี้ กัดฟันกรอด...แทบถอดใจ

ทั้ง"ทองม้วน" "ขนมชั้น" นั้นสุดสุด
วิ่งจนขาแทบจะหลุด ทนไม่ไหว
รับน้องโหด เพื่อสร้างสรรค์...ใช่อื่นใด
"สามัคคี..มีวินัย...ใจอดทน"

เราร้องเพลง เรารักหอ เรารักเพื่อน
ภาพรับน้อง ยังย้ำเตือน ตั้งแต่ต้น
แว่วเพลงหอ ยังแว่วยิน เสียงในตน
เสียงทุกคน ประสานก้อง ร้องเต็มแรง

ทั้งหยาดเหงื่อ ทั้งแรงกาย ที่ไหลร่อน
ทั้งความทุกข์ ที่กัดกร่อน อ่อนระแหง
ปวดทั้งจิต ปวดทั้งกาย ไร้เรี่ยวแรง
เพื่อหัวใจ จะได้แกร่ง แจ้งศักดา

เพื่อให้ได้ ผองเพื่อน ที่รู้จิต
เพื่อให้ได้ หมู่มิตร ที่แกร่งกล้า
เพื่อให้ได้ เพื่อนแท้ ที่รอมา
เกาะกลุ่มกล้า ท้าอธรรม เพื่อสังคม

เอย... ผ่านรับ น้องมา ระยะหนึ่ง
ยืนตะลึง อ้าปากอึ้ง แทบจะล้ม
ห้าวิชา ถอนทั้งห้า จะเป็นลม
ดั่งยาขม แต่พี่เพื่อน เสริมกำลัง

เกิดจากสาย สัมพันธ์ หลังรับน้อง
เกิดจากผอง เเลเพื่อน เป็นเบื้องหลัง
เกิดความรู้ เพื่อยื้อ ยุดเกรดยัง
เกิดความหวัง แก้โปร อีกหนึ่งครา

ด้วยมานะ พี่แลเพื่อน ช่วยรีเกรด
พ้นจากเหตุ รีไทน์ เจ้าปัญหา
ปิดเทอมนี้ ได้ไปค่ายฯ ฉ่ำอุรา
พักกายา จากตำรา ได้เสียที

จำได้ว่า ครั้งแรก ที่ไปค่าย
ต้องเตรียมกาย เตรียมใจ ไม่หน่ายหนี
แม้ต้องเจอ ความลำบาก ก็ตามที
สามัคคี พาผ่านพ้น ต้นจนปลาย

จากเม็ดทราย กลับกลาย เป็นโรงเรือน
นับค่อนเดือน นับร้อย กระบุงหวาย
นับล้านหยด ที่ไหลโทรม ทุกแรงกาย
จนสุดท้าย ได้สถาน ให้น้องเรียน

วันทั้งวัน แดดร้อน ฝนตกหนัก
ปชส.ไม่เคยพัก พรากความเพียร
จะใกล้ไกล ขึ้นลงเขา หรือราบเตียน
ไปเยี่ยมเยียน สานสัมพันธ์ ทุกแห่งไป

กลับจากค่าย ไม่นานนัก กีฬาหอ
เล่นตะกร้อ อยู่สีแดง สว่างไสว
แข่งกับเขียว เสียดาย ที่พลาดไป
ดีว่ายัง เบียดเหลืองได้ ในแชร์บอล

ฝ่ายกองเชียร์ ก็ร้องเล่น เต้นเต็มที่
ไก่ย่างมี ถูกเยก จนเกรียมไหม้
แหกปากร้อง เต้นสุดสุด แทบขาดใจ
หวังเผื่อได้ อีกรางวัล ของกองเชียร์

แต่ละทีม งัดลีลา พาให้ขำ
ความทรงจำ ยังมี ไม่เลือนเสีย
ทำไปได้ นะพวกเรา โอ้มายเดียร์
เป็นกองเชียร์ แน่แท้ มันกว่าใคร

โอ้ Nuu Joy เพื่อนรัก ชะลอนิด
อย่าเพิ่งคิด รีบเร่ง คิดไปไกล
มาใกล้ ๆ มาดู มาไวไว
เปิดหอไง เพื่อนหญิงชาย แวะเยี่ยมเยียน

ไหนไหน ใครพูด เรื่องเปิดหอ
เราจะขอ เอาเรื่อง มาขานเขียน
บ้างลืมเก็บ กางเกงใน สีเนื้อเนียน
จนใจเจียน อับอายแม้น แสนคนา

ฝ่ายหอหญิง บางห้อง เตรียมขนม
เตรียมลูกอม เต็มกล่อง ไว้คอยท่า
เตรียมต้อนรับ หนุ่มๆ เพื่อนน้องยา
เพียงหวังว่า ได้นั่งคุย แลกเปลี่ยนกัน

ฝ่ายหอชาย ก็วุ่นวาย เคลียล้างห้อง
จัดข้าวของ ประจำปี ขมีขมัน
เร่งกันหน่อย ช่วยกันเก็บ เด่วไม่ทัน
ขอหนึ่งวัน ให้เพื่อนฉัน ได้พอใจ

และแล้ววัน เวลาสอบ ก็ใกล้ถึง
พลันเป็นหนึ่ง จับกลุ่มติว ทุกหนไหน
แคลคูลัส อังกฤษ ฟิสิกส์ไซร้
ชีวะได้ เกรดเอ เหม่หน้าบาน

แต่ละคน คนละคณะ เพ่งหาเกรด
หวังให้เลข คะแนนเฉลี่ย ออกมาสวย
ใครตกมีน ต้องรีบ หาคนช่วย
ก่อนจะม้วย ติดเอฟ แสนเจ็บใจ

ในช่วงสอบ ปลายปี นี้อย่าพลาด
วันคริสมาสต์ ต้องรีบ เตรียมเทียนไข
ในคืนนั้น หอสว่าง ด้วยเปลวไฟ
ตึกใกล้ไกล เซ็งแซ่ เสียงตะโกน

[maeying]

“สักวาว่าอ้อยตาลหวานจะหยด
ฤาเทียบรสพจมานที่หวานหอม
โน้มดวงใจน้าวดวงจิตคิดยินยอม
ด้วยลมปากหวานหอมช่วยนำพา
โอ้ว่ารสพจมานหวานเพียงหู
ลมปากหอมรื่นอยู่เพียงนาสา
แต่รสรักซาบซับจับอุรา
จะแย้มยิ้มปริ่มน้ำตาข้ายอมเอย”

สำหรับคนที่เคยลิ้มรสของความรัก(น้ำเน่าจริงๆ)