••• ชมาวดี ชวนชม 2551-2553 •••

[แจง-24]

		อ้างถึง			ข้อความของ ตี้ถาปัด เมื่อ 16 ตุลาคม 2553, 09:10:43
	อ้างถึง ข้อความของ pongpipat เมื่อ 16 ตุลาคม 2553, 05:59:24 ฟังสนเล่าเรื่องเทคโนโลยี่แล้ว ไม่สงสัยเลยว่าทำไมวงการเพลงเดี๋ยวนี้ถึงไม่มีเพลงที่เพราะๆฟัง หรือเพลงที่เป็นอมตะ เพราะกระบวนการผลิตมันขาดจิตวิญญาณ มันเป็นระบบ ลากแล้ว แปะ อยากแต่งทำนองก็ง่ายๆหาซาวด์แบ็คหลายๆแบบตัดท่อนนี้มาโปะท่อนโน้น จังหวะก็หาลูปมา เอาแบบไหนเลือกเอา ได้ทำนองก็ใส่เนื้อสั้นๆ คำง่ายๆ มิกซ์เสียง จบ มีนเลยไม่มีเพลงที่เพราะจับใจไง  ครูตี๋เลยร้องและเล่นแต่เพลงเก่าๆ แต่เดี๋ยวนี้ก็ยังต้องฟัง girl generatin เกาหลี เค ป๊อปเพราะน้องพิม ชอบ555 ถูกใจมากเลยครูตี๋ โดนมากๆ

ถูกใจเช่นกันค่ะ ครูตี๋...

เดี๋ยวนี้ศัลยกรรมตกแต่งระบาดไปทั่วแล้ว ทั้งวงการภาพและวงการเพลง....
แต่ถ้าเป็นการใช้เทคโนโลยี่มาช่วยในการสร้างสรรค์งานอย่างปราณีต อย่างงานกราฟิกของน้องสน
แจงก็รับได้นะ ถือเป็นศิลปะร่วมสมัยของเด็กๆยุคด็อทคอมเค้า...

[แจง-24]

		อ้างถึง			ข้อความของ ตี้ถาปัด เมื่อ 16 ตุลาคม 2553, 09:48:16
	อ้างถึง ข้อความของ pongpipat เมื่อ 16 ตุลาคม 2553, 09:38:25 ถ้าถูกใจจะว่าต่ออีกนิดนะ เพลงสมัยก่อนจะแต่งเนื้อต้องค่อยๆหาคำที่มีความหมาย เขียนเพลงแล้วมีสัมผัส ทำให้เพลงมีเสน่ห์เพลงสมัยใหม่ไม่ค่อยมีสัมผัส ดนตรีเยอะแต่เนื้อน้อย ฟังไม่กี่ครั้งก็เบื่อ แล้วทดสอบง่ายๆว่าเพลงจะเพราะไม่เพราะ ลองร้องเพลงนั้นแบบไม่มีดนตรีซิ  เพลงสมัยก่อนร้องปล่าวๆไม่มีดนตรีก็เพราะเช่น แสนรักของพี่แจ้ เพลงรางวัลแด่คนช่างฝันแต่เพลงสมัยใหม่ร้องแบบปล่าวๆฟังแล้วมันแปลกๆเพราะคำของเพลงไม่มีสัมผัส อีกประการหนึ่งทำนองที่แต่งเมื่อก่อนจะ ค่อยๆแต่งค่อยๆเกลาจนได้ทำนองที่เพราะออกมาจากใจ ไม่ฉาบฉวย เอาเร็วเข้าว่า ทำนองเพราะเนื้อร้องสวยคำมีความหมาย  จึงทำให้เพลงเป็นอมตะ เดี๋ยวนี้ผู็้คนรีบร้อนชีวิตเร็ว กินเร็ว พูดเร็ว สื่อสารเร็ว เลยทำให้ทุกอย่าร้อนรน หยาบไปหมด ถ้าทำชีวิตให้ช้าลงบ้าง มาถ่ายภาพสวยๆ วาดรูปสีน้ำ เล่นดนตรี แต่งกลอน ชีวิตคงมีความสุขกว่านี้ ...วันนี้เขียนยาวหน่อย ฝนตกทั้งวันอากาศเย็นเลย มีมู้ด 5 5 5 ท่อนนี้โดนมากๆ ว่าแต่เจ้าของบ้านคงไม่ว่านะที่มาคุยกัน อิ อิ ชอบชอบ เอาอีก

เจ้าของบ้านไม่ว่า เพราะคอเดียวกันจ้าลุง

อันนี้ก็เป็นเรื่องของความประณีต ไม่เกี่ยวกับเทคโนโลยีนะ
เพราะถ้าจะหยาบหรือฉาบฉวย มีเทคโนโลยีหรือไม่มี ก็หยาบได้ทั้งนั้น
เพียงแต่เทคโนโลยีอาจช่วยพรางความหยาบได้ดีกว่าเท่านั้นเอง

[แจง-24]

		อ้างถึง			ข้อความของ ตี้ถาปัด เมื่อ 16 ตุลาคม 2553, 12:50:58
	อ้างถึง ข้อความของ pongpipat เมื่อ 16 ตุลาคม 2553, 10:27:44 ลุงตี้ช่วยมองข้างหลังด้วยนะ..เดี๋ยวเจ้าของห้องแอบมาข้างหลัง... ที่ว่ามาทั้งหมดคงเห็นด้วยนะ เพราะสังเกตเวลาพวกเราหรือรุ่นพี่ๆร้องเกะมักจะร้องเพลงเก่าๆลุงตี้ก็ชอบร้องเพลงสมัยเราวัยรุ่นเหมือนกัน ลองเอาเพลงสมัยรุ่นพ่อแม่เรามาดูเนื้อซิสุดยอดมาก ตัวอย่าง " อกพี่กลัดหนอง พี่หมองดั่งคลองแสนแสบ เจ็บจำดังหนามยอกแปลบ แปลบ  แสบแสนจะทน โอ้ว่ากังหัน ทุกวันมันพัดสบัดวน อยากจะรู้จิตคน จะหมุนกี่หนต่อวัน"  เพลงเดี๋ยวนี้เหมือนหมากฝรั่งเคี้ยวๆ พอหายหวานก็ทิ้งๆป นักร้องก็ไม่ขายคุณภาพของเสียง เด็กเดี๋ยวนี้ไม่รู้จักฟังเพลงรู้จักแต่ดูเพลง ดูนักร้อง ครูตี๋ไม่เรียกว่า ศิลปิน มันยังไม่ถึงขั้นนั้น ศิลปินต้องสร้างงานเอง แต่นักร้องใหม่ๆมีคนทำให้ แต่ชอบให้คนเรียกว่าศิลปิน แปลกดี พอและ เกรงใจเจ้าของบ้าน ต้องโทษบักสนที่ตั้งกระทู้เกี่ยวกับเทคโนโลยี่ 5555 เห็นด้วยกับครูตี๋ทุกประการ พูดแล้วอยากร้องเพลงให้ครูตี๋ช่วยเล่นไวโอลินซะหน่อย เอาเพลงเก่าเก็บกันเลยนะ เมื่อไหร่จะได้โอกาสซะที แล้วตุยกันอยู่ดีๆจะรีบไปไหนเสีย เจ้าของห้องยังไม่มาหรอก ป่านนี้คงออกทัวร์ หรือไม่ก็ขุดดินอยู่ข้างบ้านโน่นแหละ มาคุยกันต่อเหอะ นะ นะ

รู้อีกว่าแอบย่องมาข้างหลัง....ว่าจะมาแอบฟังลุงตี้ร้องเพลงคลอกับครูตี๋ซักหน่อย

เรื่องแบบนี้ครูตี๋คุยได้เลย ไม่ต้องเกรงใจ
เพราะเจ้าของบ้านและแฟนคลับ ล้วนแต่คิดเห็นไปทางเดียวกันทั้งนั้น

แต่ฟังครูตี๋คุยแล้ว มันคลับคล้ายคลับคลานะ
คล้ายๆตอนพ่อเราวิจารณ์พวกเราสมัยวัยรุ่น ตอนชวนกันกรี๊ดคอนเสิร์ตพี่แช่เลย
พ่อบอกพี่แช่ร้องอะไร ออกเสียงภาษาไทยเพี้ยนๆ ฟังไม่รู้เรื่อง
สู้ครูเอื้อ คุณสุเทพ หรือคุณชรินทร์ ก็ไม่ได้

History repeat itself !!!
เหอ...เหอ...เหอ...

[แจง-24]

		อ้างถึง			ข้อความของ pongpipat เมื่อ 16 ตุลาคม 2553, 06:14:17
	ภาพสีน้ำล่าสุดมาฝากครับเป็นตึก แถวบ้านครูตี๋

ตัวอย่างความปราณีต ที่ทำให้ภาพมีชีวิต เต็มไปด้วยจิตวิญญาณ...

[แจง-24]

		อ้างถึง			ข้อความของ พัช 24 เมื่อ 16 ตุลาคม 2553, 16:45:56
	อ้างถึง ข้อความของ Lamai เมื่อ 16 ตุลาคม 2553, 16:03:22 อ้างถึง ข้อความของ pongpipat เมื่อ 16 ตุลาคม 2553, 09:48:01 สูงวัยและมีหงอกปะปราย อย่างเห็นได้ชัด อย่างงี้นี่เล่า  หนูไมเลยโดนป๋าทูล้อ  ครูตี๋เอาหมวกมาปิดแล้ว  ยั้งงงไปเห็นหงอกเขาอีกจนได้ เปล่าล้อเลียนนะครูตี๋   ล้อหนูไมคนเดียว :)

ถึงผมจะหงอก แต่รอยยิ้มยังทะเล้นเป็นเด็กได้อยู่นะ

Young at heart เจ้าค่ะ...

[แจง-24]

		อ้างถึง			ข้อความของ patooman 64 เมื่อ 16 ตุลาคม 2553, 00:21:46
	อ้างถึง ข้อความของ แจง-24 เมื่อ 15 ตุลาคม 2553, 20:44:08 ขอบคุณค่ะ น้องสน แต่เครื่องป้าแจงดู VCD หรือฟังเพลงใน Youtube ไม่ได้หรอกค่ะ มันกระตุก ไม่รู้เป็นที่เครื่องหรือที่เน็ตเต่าของหมู่บ้าน ฟังไปได้หน่อยนึง แต่ก็พอรู้ว่าโปรแกรมมันเจ๋งจริง คนคิดเก่งมาก เพลงบางเพลงคนสูงวัยไม่ชอบ

แปลว่าป๋าทูไม่ชอบ...ว่างั้นเหอะ

[แจง-24]

ได้เวลาส่งดอกไม้ประจำวันเสียที เดี๋ยวจะหาว่ามัวแต่โม้...



กล้วยไม้ดินสีม่วงอมชมพูดอกนี้ เป็นเอื้องเหนือจากเชียงใหม่
ปลูกอยู่แปลงเดียวกันกับเอื้องใบไผ่ แต่ดอกนี้ไม่รู้จักชื่อ
ดอกเล็กน่ารัก ฟอร์มสวยแปลกตาดี

ส่งมาสวัสดีคืนวันเสาร์ ครูตี๋ ลุงตี้ แม่เลี้ยงพัช ละไมโกะ ป๋าทู น้องสน ท่านเก๊า
และเพื่อนพ้องน้องพี่ซีมะโด่งทุกท่านค่ะ

[ตี้ถาปัด]

คุยกันเยอะแยะ ลุงแอบร้องเพลงอยู่ที่บ้านไม่รู้ว่าครูตี๋ได้ยินหรือป่าว
ถ้าได้ยินคงจะสีไวโอลินมาคลอด้วยแน่ๆ แต่ไม่รู้เป็นเพลงเดียวกันหรือป่าว
แต่จะว่าไปสมัยโน้น พี่แช่ ก็ร้องแปลกๆแบบที่คุณพ่อท่านว่าเหมือนกันนะป้านะ

ว่าไปแล้ว ก็มาดูรูปกล้วยไม้ของป้าดีกว่า แต่ทำไมลุงเห็นแค่ครึ่งรูปเอง
สงสัยเน็ตมีปัญหาเพราะไปว่าเขามากไปหน่อย อิ อิ

[phraisohn]

		อ้างถึง			ข้อความของ แจง-24 เมื่อ 16 ตุลาคม 2553, 19:46:29
	อ้างถึง ข้อความของ pongpipat เมื่อ 16 ตุลาคม 2553, 06:14:17 ภาพสีน้ำล่าสุดมาฝากครับเป็นตึก แถวบ้านครูตี๋ ตัวอย่างความปราณีต ที่ทำให้ภาพมีชีวิต เต็มไปด้วยจิตวิญญาณ...

อย่างแบบนี้ สวยได้โดยไม่ต้องพึ่งเทคโนโลยีครับ ผมอยากวาดได้บ้างเหมือนกันครับผ

ส่วนเรื่องเพลง ผมเห็นด้วยครับที่ว่าเพลงเก่าๆ เพราะมากๆ โดยเฉพาะเพลงเพื่อชีวิต ตอนที่ไปค่ายหอ
เพราะโดนใจเหลือเกินครับ  ไม่รู้ว่าสมัยก่อนจะมีกิจกรรมร้องเพลงในค่ายในคืนกลางค่ายกันหรือเปล่านะครับ
รุ่นผมจะมีกิจกรรมกลางค่ายเรียกว่า โฟคซอง ครับ ดีดกีตาร์ร้องเพลงท่ามกลางหมู่ดาว สายลมหนาวพัดปะทะ
กับผิวกายอันหยาบกร้าน ที่ทนแดดทนฝนในการร่วมค่ายมาสองอาทิตย์

บรรยากาศแบบนั้นเป็นบรรยากาศที่ทำให้ชาวค่ายหลงรักค่ายเลยหล่ะครับ

บทเพลงที่ผมชอบพิเศษคือเพลง "มาลัยดาว" และเพลง "ทานตะวัน" ครับ

มีอยู่ครั้งนึง มีชาวค่ายคนนึงพก ฟลุท ไปด้วย และเป่าฟลุทคลอเพลง มาลัยดาว
โอ้ย ใจละลายเลยครับ!!

[pongpipat]

ครูตี๋ไม่เคยออกค่าย ต้องป้าแจง ขานั้นเซียนค่าย ครูตี๋เคยไปแต่เที่ยวกับเพื่อนๆชาวหอ ไปกาญจนบุรี ไปน้ำหนาว ไปทุกครั้งครูตี๋ก็จะติดกีตาร์ไปด้วย
ไปเล่นให้เพื่อนๆร้องเพลงกัน  ดนตรีเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด ยามเหงา ยามทุกข์ ยามสุข คราที่ไปน้ำหนาว จนทุกวันนี้ก็ยังประทับใจ
      ในคืนหนึ่งที่น้ำหนาว..ดึกแล้วหลายคนก็เข้าเต็นท์นอนกันแล้ว อากาศหนาวมาก ครูตี๋กับเพื่อน 2 -3 คน นั่งรอบกองไฟ เราร้องเพลงกันหลายเพลง เลือกเพลงแบบซึ้งๆเศร้าๆ สักพัก เพื่อนๆที่อยู่ในเต็นท์ค่อยๆโพล่หน้าออกมาทีละเต็นท์ หน้าแบบยังไม่ง่วงก็มี หน้าแบบงงๆง่วงๆก็มี เป็นหน้าที่ธรรมชาติมากๆ  แล้วค่อยมาสมทบจาก 2 - 3 คนเป็นหลายคน นั่งพิงกันบ้างห่มผ้าห่มออกมาบ้าง ร้องเพลงกันในบรรยากาศที่ดึกมาก อากาศหนาวมากๆ จนครูตี๋เล่นกีตาร์ไปต้องเอามืออังไฟให้อุ่นเป็นระยะ จำได้ว่านิ้วชาและเย็นมากๆ อากาศหนาวแต่คืนนั้นอบอุ่นไปด้วยมิตรภาพของเพื่อน ในหัวใจไม่หนาวเลย แสงไฟจากองไฟเล็กๆ ส่องแสงจับบนใบหน้าของเพื่อนๆ สวย และดูงดงามมาก เป็นช่วงเวลาที่มีความสุข อิสระ ปลอดโปร่งไม่วุ่นวาย  นี่แหละดนตรีที่เชื่อมมิตรภาพได้อย่างลงตัว สวยงาม ( 2 วันนี้พิมพ์ยาวแฮะ...มีแต่เรื่องเก่าๆ...)

[ตี้ถาปัด]

		อ้างถึง			ข้อความของ pongpipat เมื่อ 17 ตุลาคม 2553, 06:24:58
	ครูตี๋ไม่เคยออกค่าย ต้องป้าแจง ขานั้นเซียนค่าย ครูตี๋เคยไปแต่เที่ยวกับเพื่อนๆชาวหอ ไปกาญจนบุรี ไปน้ำหนาว ไปทุกครั้งครูตี๋ก็จะติดกีตาร์ไปด้วย ไปเล่นให้เพื่อนๆร้องเพลงกัน  ดนตรีเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด ยามเหงา ยามทุกข์ ยามสุข คราที่ไปน้ำหนาว จนทุกวันนี้ก็ยังประทับใจ       ในคืนหนึ่งที่น้ำหนาว..ดึกแล้วหลายคนก็เข้าเต็นท์นอนกันแล้ว อากาศหนาวมาก ครูตี๋กับเพื่อน 2 -3 คน นั่งรอบกองไฟ เราร้องเพลงกันหลายเพลง เลือกเพลงแบบซึ้งๆเศร้าๆ สักพัก เพื่อนๆที่อยู่ในเต็นท์ค่อยๆโพล่หน้าออกมาทีละเต็นท์ หน้าแบบยังไม่ง่วงก็มี หน้าแบบงงๆง่วงๆก็มี เป็นหน้าที่ธรรมชาติมากๆ  แล้วค่อยมาสมทบจาก 2 - 3 คนเป็นหลายคน นั่งพิงกันบ้างห่มผ้าห่มออกมาบ้าง ร้องเพลงกันในบรรยากาศที่ดึกมาก อากาศหนาวมากๆ จนครูตี๋เล่นกีตาร์ไปต้องเอามืออังไฟให้อุ่นเป็นระยะ จำได้ว่านิ้วชาและเย็นมากๆ อากาศหนาวแต่คืนนั้นอบอุ่นไปด้วยมิตรภาพของเพื่อน ในหัวใจไม่หนาวเลย แสงไฟจากองไฟเล็กๆ ส่องแสงจับบนใบหน้าของเพื่อนๆ สวย และดูงดงามมาก เป็นช่วงเวลาที่มีความสุข อิสระ ปลอดโปร่งไม่วุ่นวาย  นี่แหละดนตรีที่เชื่อมมิตรภาพได้อย่างลงตัว สวยงาม ( 2 วันนี้พิมพ์ยาวแฮะ...มีแต่เรื่องเก่าๆ...)

ไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ด้วย แต่อ่านแล้วก็รู้สึกสัมผัสได้
.
.
.

ซึ้งโคตรโคตร

[pongpipat]

ขอบคุณลุงตี๋ที่ซึ้งตาม 

[พัช 24]

		อ้างถึง			ข้อความของ pongpipat เมื่อ 16 ตุลาคม 2553, 19:03:12
	แหม..ปูนนี้แล้วจ้า ผมขาวเรื่องปกติ แม่บ้านก็ยุให้ไปทำให้ดำแต่ครูตี๋เห็นว่าทำดำไป เดี๋ยวมันก็กลับมาขาวอีก ก็เลยปล่อยไปตามธรรมชาติจ้า ลุงตี้ ไว้จังหวะดีๆคงได้ไปเล่นไวโอลินคลอเสียงลุงตี้อีกนะครับ เพลงเก่าๆร้องยังไงก็เพราะครับ

เวลาผมดำแซมขาวไปทั่ว  ดูเท่ห์ดี  pepper and salt
ผมพัชก็เริ่มมีหงอกเยอะขึ้น  อาศัยคอยเอากรรไกรตัดให้มันสั่นกว่าผมดำเข้าไว้
ว่ากันว่าถ้าถอนจะยิ่งขึ้น  ไม่รู้มันกระตุ้นหรือว่า เรื่องงมงาย  แต่ไม่เสี่ยงก็ดี ขอยืดเวลาอีกหน่อย

โอ้!  ความแก่มีจริง
 

[แจง-24]

โอ้โฮเฮะ....เริ่มต้นที่เทคนิคแต่งภาพ มาเทคนิคแต่งเพลง หวนคิดถึงความหลัง
แล้วมาลงที่ผมสองสีได้ไงเนี่ย....

ช่างไหลกันไปได้เรื่อยๆเนอะ

"ลุงป้าพาเพลิน" กันจริงๆ ทอล์คโชว์รายการนี้

[แจง-24]

		อ้างถึง			ข้อความของ ตี้ถาปัด เมื่อ 17 ตุลาคม 2553, 10:34:21
	ไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ด้วย แต่อ่านแล้วก็รู้สึกสัมผัสได้ . . . ซึ้งโคตรโคตร

		อ้างถึง			ข้อความของ pongpipat เมื่อ 17 ตุลาคม 2553, 13:29:06
	ขอบคุณลุงตี๋ที่ซึ้งตาม

ครูตี๋เค้าก็ซึ้งอย่างนี้มานานแล้วหละ ลุงตี้

โดยเฉพาะช่วงปลายฝนต้นหนาว
ท้องฟ้าอึมครึม ลมหนาวเริ่มพัดโชย
ครูตี๋จะเกิดอาการ "องค์ลง"....ต่อมซึ้งแตก อารมณ์ศิลปินบรรเจิด
เกิดไอเดียสร้างสรรค์อุตลุต ทั้งงานภาพ งานเพลง และงานเขียน....

ไม่เชื่อดูนี่...

[แจง-24]

ขออนุญาตเปิดเผยหน่อยนะคะ ครูตี๋
เพราะนอกจากมันจะเป็นจดหมายถึงเพื่อนที่เขียนได้น่ารักแล้ว
มันยังแสดงความเป็นครูตี๋ได้คงเส้นคงวามาก...
คือ เขียนด้วยอารมณ์เดียวกัน ในช่วงเวลาเดียวกันของปี...เป๊ะเลย

[แจง-24]

จดหมายฉบับนี้อายุสิบกว่าปีมาแล้ว
ตอนที่เขียน น้องพิมน่าจะกำลังตั้งไข่
ครูตี๋ก็เริ่มคิดหาวิธีลดช่องว่างระหว่างวัยแล้ว...เจ๋งไหมเพื่อนเรา
(และตอนนี้ ก็พากันฟังเพลงเกาหลีกับลูกไปเรียบร้อยโรงเรียน Violin House)

[แจง-24]

ไหนๆก็ชวนกันซึ้งแล้ว เอารูปเก่าๆมาให้ดูด้วย จะได้ซึ้งหนักกันเข้าไปอีก....



ครูตี๋เคยแบกม้ายาวให้พวกเราไปเล่นกีต้าร์กันที่ชายหาดเกาะเสม็ด...จำได้ไหม



สองภาพนี้ฝีมือ ดร.ปูม
ถ่ายด้วยกล้องตัวที่คุณละไมเธอประมูลไปเข้าพิพิธภัณฑ์กล้องส่วนตัวเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

[แจง-24]

อีกซักสองภาพ...ฝีมือ ดร.ปูม เช่นกัน
รู้สึกตอนนั้น เธอกำลังหัดถ่ายภาพย้อนแสง...





คนนั่งกลางน่าจะซึ้งที่สุดนะ...ตาปรือเชียว...

ทั้งสี่ภาพถ่ายตอนปีสี่...ใกล้จบกันแล้วค่ะ

[Lamai]

		อ้างถึง			ข้อความของ Lamai เมื่อ 16 ตุลาคม 2553, 16:03:22
	อ้างถึง ข้อความของ pongpipat เมื่อ 16 ตุลาคม 2553, 09:48:01 สูงวัยและมีหงอกปะปราย อย่างเห็นได้ชัด

		อ้างถึง			ข้อความของ pongpipat เมื่อ 16 ตุลาคม 2553, 19:03:12
	แหม..ปูนนี้แล้วจ้า ผมขาวเรื่องปกติ แม่บ้านก็ยุให้ไปทำให้ดำแต่ครูตี๋เห็นว่าทำดำไป เดี๋ยวมันก็กลับมาขาวอีก ก็เลยปล่อยไปตามธรรมชาติจ้า ลุงตี้ ไว้จังหวะดีๆคงได้ไปเล่นไวโอลินคลอเสียงลุงตี้อีกนะครับ เพลงเก่าๆร้องยังไงก็เพราะครับ

ขอแก้ตัวก่อน....ทั่นผู้ตรวจเป็นคนโพสท์ตอบกระทู้นี้จากคอมพ์ของเราที่วิวดอยค่ะ
เราว่ามีผมขาวเป็นสิ่งที่น่ายินดีเพราะแสดงถึงความโชคดีที่ได้มีชีวิตยืนยาวค่ะ

[Lamai]

		อ้างถึง			ข้อความของ แจง-24 เมื่อ 17 ตุลาคม 2553, 21:29:12
	ไหนๆก็ชวนกันซึ้งแล้ว เอารูปเก่าๆมาให้ดูด้วย จะได้ซึ้งหนักกันเข้าไปอีก.... ครูตี๋เคยแบกม้ายาวให้พวกเราไปเล่นกีต้าร์กันที่ชายหาดเกาะเสม็ด...จำได้ไหม สองภาพนี้ฝีมือ ดร.ปูม ถ่ายด้วยกล้องตัวที่คุณละไมเธอประมูลไปเข้าพิพิธภัณฑ์กล้องส่วนตัวเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

ดูสองรูปนี้แล้วมีความสุขมากๆ อยากตั้งชื่อรูปชุดนี้ว่า ไร้เดียงสาค่ะ
คิดถึงอ้อยเน๊าะ....

[แจง-24]

เหมือนกันเลยไม แจงก็ดูแล้วคิดถึงทั้งอ้อยและปูม...


มัวแต่ไปงมหาดอกไม้มาสวัสดี ละไมไปซะละ...

คืนนี้ ขอส่งชวนชมให้สมชื่อกระทู้เสียหน่อย



ราตรีสวัสดิ์คืนวันอาทิตย์ค่ะ ทุกคน

[Uncle Na]

		อ้างถึง			ข้อความของ Lamai เมื่อ 17 ตุลาคม 2553, 22:01:06
	อ้างถึง ข้อความของ แจง-24 เมื่อ 17 ตุลาคม 2553, 21:29:12 ไหนๆก็ชวนกันซึ้งแล้ว เอารูปเก่าๆมาให้ดูด้วย จะได้ซึ้งหนักกันเข้าไปอีก.... ครูตี๋เคยแบกม้ายาวให้พวกเราไปเล่นกีต้าร์กันที่ชายหาดเกาะเสม็ด...จำได้ไหม สองภาพนี้ฝีมือ ดร.ปูม ถ่ายด้วยกล้องตัวที่คุณละไมเธอประมูลไปเข้าพิพิธภัณฑ์กล้องส่วนตัวเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ดูสองรูปนี้แล้วมีความสุขมากๆ อยากตั้งชื่อรูปชุดนี้ว่า ไร้เดียงสาค่ะ คิดถึงอ้อยเน๊าะ....

มาชื่นชมดอกชวนชม..คับ

[pongpipat]

ถึงป้าแจงเพื่อนรัก

ลมหนาวปีนี้ทำไมมาช้านัก....มีแต่ฝนตก     ป้าแจงคงสบายดีนะ
เราสบายดี ป้าแจงเป็นไงบ้าง  ฝนตกแบบนี้คงไปไหนลำบาก..รอฝนทิ้งช่วง ค่อยไปเที่ยวนะ เราเองไม่ได้ไปไหน
อยู่บ้านสอนไวโอลินเลี้ยงลูกดูแลศรีภรรยา
     ฝนตก...แต่อากาศเช้าๆก็เย็นพอใช้ได้  เราก็เริ่มมีอาการคิดถึงเพื่อนๆ คิดถึงวันวาน แม้อายุจะ 48 แล้ว อาการเช่นนี้ก็ยังไม่หาย
แต่...ชอบนะ มันทำให้ชีวิต จิตใจ ชุ่มฉ่ำ อบอุ่น  มีสีสันดี  ทำให้เล่นดนตรี  วาดรูปได้ดี  บอกตัวเองเสมอว่า  โชคดีที่ความรู้สึกแบบนี้ไม่หายไป
     ชีวิตการงาน มันก็ยังดำเนินไป เวลาทำให้การมองเรื่องงานเป็นเรื่องของหน้าที่ เป็นเรื่องท้าทาย เป็นเรื่องรับผิดและรับชอบ แต่จริงๆแล้ว มันก็แฝงไปด้วยความสนุกสนานหมือนกัน อยู่ที่เราว่าจะหามุมสนุกแบบนั้นเจอหรือปล่าว...
   ไม่เคยลืมช่วงชีวิตที่สดใสในวัยรุ่น วัยเรียน  ทำให้เข้าใจน้องพิม..ว่าทำไมชอบเพลงเกาหลี ชอบนักร้องวง girl generation เราเองก็พลอยฟังไปด้วยก็เพลินดี  อืม...สาวๆวงนี้สวยนะป้า5555
             พอแค่นี้ดีกว่า    เดี๋ยวหาว่ามันพรรณาอะไรนักหนาวะ ก็แค่อยากยืนยันว่า  ภาพและเสียงเพลงมันพาเราไปสู่วันวานที่ผ่านมาได้จริงๆ

กลับมาเถิดวันวาน...ฮา ฮ้า ฮา ฮา...วันวานยังหวานอยู่.....

                                                      คิดถึง
                                                        ครูตี๋

[pongpipat]

ด้วยมนต์ตราแห่งโฟโต้ชอบ...อยากเห็นใบหน้าตอนนั้นเลยออกมาแบบนี้..ถ้าชัดๆกว่านี้ต้องพึ่งพ่อมดแห่งโฟโตกราฟฟิคบักสน...