๏】๏】๏】รูปเล่าเรื่อง【๏【๏【๏ *เรื่องเล่าจาก-หมูพจน์*

เรื่องเล่าจาก-ฟูจิ

ถ้าสมัยก่อนพูดถึงฟูจิอาจจะนึกถึงฟิล์มกล่องเขียวๆ ที่เป็นคู่แข่งกับฟิล์มโกดัก เวลาล้าง-อัดออกมาสีสันจะแสบ จัดจ้ากว่านิดๆ ให้สาวกโกดักจิกกัดว่าแสงและสีเว่อร์เกินจริง แบบไม่ต้องใช้(เพราะยังไม่มี)โปรแกรมPHOTOSHOP ช่วย

หรือสมัยนี้หลายคนก็จะนึกถึงร้านอาหารยอดฮิตที่คิวยาวยังกับโรงทานแจกอาหารฟรี แต่โทษที แพงอิ๊บอ๋าย ปลาทอดชิ้นเท่าฝาหอย ข้าวใส่ชามเซ่นผี และน้ำซุปขลุกขลิกใส่ถ้วยใบกะติ๊ดซดคำเดียวหมด ชุดละหลายร้อย ถ้าจะกินให้อิ่มแบบข้าวเหนียวหมูปิ้งไม้ละห้าบาท ข้าวเหนียวสามบาท ต้องซัดสักสามชุดฟาดเกือบพัน

เหล่านั้นที่กล่าวมา หาได้เกี่ยวกับเรื่องเล่าจากฟูจิ ที่จะเอ่ยถึงก็หาไม่-เรื่องราวที่จะพูดถึงต่อไป เป็นเรื่องฟูจิซัง ภูเขาไฟที่ญี่ปุ่นชื่อดังลูกนั้นตะหาก

สมัยทำนาอยู่นครพนม(ฟังดูน่าสงสาร)-ภาพโปสเตอร์ยักษ์ที่แปะข้างฝากระต๊อบ แถมมากับผงชูรส อายิโนโมโตะ มักจะเป็นภาพภูเขาไฟ มีหิมะสีขาวคลุมตรงยอด และมีดอกซากุระสีขาวหรือสีชมพู แปะเป็นโลโก้ประกอบ อันเป็นภาพในฝันที่ดูราวจะเป็นดินแดนในฝันไกลโพ้นดั่งป่าหิมพานต์ เพราะถ้าจะเทียบกับภูมิประเทศจริงที่เติบโต มองเห็น และเป็นอยู่ก็คือแม่น้ำโขงสีขุ่น ไหลเรียบริมฝั่ง ทุ่งนาเขียว มีต้นตาลประดับฉากลิบๆ แล้วดอกคูนสีเหลืองๆโรยๆต้นแกร็นๆที่ชินตามันจะสวยสู้ซากุระกลีบบางเบาไปได้ยังไง

ภาพนี้อยู่ห้อง1105 ตอนปีหนึ่งยืนยันว่าฝันจะไป ฟูจิเพราะมีรูปแปะที่โต๊ะ และยืนยันว่าเป็นสาวกเจ๊จิ๊กเนาวรัตน์-จากโปสเตอร์แปะข้างฝา

เมื่อโลกหมุนไป ชีวิตก็หมุนตาม เด็ก(ปีศาจ)น้อยที่โตมาจากภาคอิสาน มีโอกาสเรียนต่อที่กรุงเทพแล้วเมื่อจังหวะชีวิต ลิขิตให้เลือกได้-ก็เลยเลือกที่จะไปตามหาดินแดนในฝัน เมื่อจับแผนที่โลกมากาง THE MUST อันดับต้นๆที่ต้องฝันให้ไกลไปให้ถึงก็คือฟูจิซังที่ญี่ปุ่น….และต้องเป็นฟูจิซังที่ต้องแปะด้วยซากุระประกอบฉากด้วยเท่านั้น

ใครๆก็บอกว่าการได้พบดอกซากุระ ดอกไม้ที่เอาใจยาก นั้นต้องมีจังหวะและโชคดีพอสมควร เพราะสำหรับสถานที่ที่อาจได้ไปเพียงครั้งเดียวในชีวิต ถ้าพลาดแล้วก็พลาดเลยเนื่องจากแม่ดอก-ดอกนี้มีช่วงบานสั้นๆ บานแล้วก็โรย ถ้าบานไม่รู้โรย ก็คงจะไม่เก๋ไม่เท่เป็นดอกดาษๆที่เห็นเมื่อไหร่ก็ได้-ถ้าอยากจะเห็น หมดความตื่นเต้นซะแล้ว มีรุ่นพี่ท่านหนึ่งเล่าให้ฟังว่าไปญี่ปุ่นมาสามครั้งเห็นแต่ต้นเขียวๆ เพราะครั้งแรกยังไม่บาน ครั้งที่สองบานแล้วโรยแล้ว ครั้งที่สามไปหน้าอื่นที่ไม่ใช่ช่วงซากุระบาน…ก็เลยไม่ต้องเห็นมันแต่พี่คนนั้นก็มีชีวิตอยู่ต่อไปได้

ดังนั้นการวางแผนและกะเวลาก็นับว่ายาก เพราะต้องลาพักผ่อนล่วงหน้า แถมไม่ใช่ถึงอยากจะไปก็ไปได้เลยเหมือนโบกรถสีส้มสายประจำทาง ต้องจองตั๋วจองทัวร์ให้วุ่นวาย กำหนดวันได้ก็ได้แต่ลุ้นรอ…

ช่วงนั้นก็ต้องเกาะติดพยากรณ์อากาศ ไม่ว่าจะสำนักไหนก็คอยจ้องหน้าจอลุ้นไป (ตอนนั้นเวบ YAHOO ที่พยากรณ์อากาศยังไม่มี) แล้วก็ได้เกิดอาการช็อคตกใจ เมื่อซากุระบานก่อนไปสองอาทิตย์ –ฤดูใบไม้ผลิมาเร็ว เขาว่าแบบนั้น

ฉันก็ได้แต่ทำใจแบบไม่ต้องหายาทัมใจกิน ไม่เห็นก็ไม่เห็น ยังไงซะสมัยเด็กๆดูหนัง”เมียหลวง”ที่จตุพล ภูอภิรมย์เล่นกับพ-วงเดือน อินทราวุธ พร้อมด้วยหม่อมอูม-วิยะดา อุมารินทร์ ที่นางเอกไปยืนผมสยายใต้ต้นซากุระ มันก็ติดตาตรึงใจ ดูในหนังก็ได้ ก็คงจะเหมือนๆกัน ภาพที่ฝันก็เลยตัดดอกซากุระออกไปเหลือแต่ฟูจิซังก็ได้ เพราะคงตั้งรออยู่อย่างนั้นไม่มีบานไม่มีโรย

แล้วพี่คนเดิมก็เริ่มดับฝันอีก…

“ฟูจิก็เหมือนกันนะจิ้ง(ถ้าไม่ใช่เด็กจุฬา-เขาจะเรียกกันว่าจิ้ง) ไม่ใช่จะเห็นกันชัดทั้งปี พี่ไปทีไรก็หมอกลง แล้วช่วงหลัง อากาศเสียจากโรงงานควันต่างๆ ก็ทำให้มองไม่ค่อยเห็น แล้วถ้าอากาศไม่ดีเขาไม่ให้ขึ้นด้วยนะ รูปสวยๆในโปสเตอร์น่ะ ทั้งปีโชคดีถึงจะได้เห็น…”(อีกละ)

ธ่อ..ช่างฟูจิซังกับซากุระละกัน ไหนๆก็จองตั๋วไปแล้วก็ขอพุ่งประเด็นไปฝันอันใหม่เป็นอะไรดีหว่า–หน้ากากเสือ ไอ้มดแดง ก็อดซิลล่า ซูโม่หรือว่านินจาดีหนอ….

แล้วก็ปิ๊ง..ขึ้นมา ไปหาโกโบริดีกว่า หนุ่มยุ่นหน้าใสสมัยอ่านทีวีรีวิว –ฮิโรมิ โก,ฮิเดกิ ไซโจ้ ,มาซาฮิโกะ คอนโด(อีตาคนนี้ตอนมาเปิดคอนเสิร์ตที่มาบุญครอง คุณน้องก็ไปร่วมกรี๊ดดดดดดมาแล้ว มี CD และเทปทุกอัลบั้มด้วยนะจ๊ะ) อย่างน้อยชีวิตนี้ก็มีเป้าหมาย เหอๆ ฮี้ จาไปออนเซ็นแช่น้ำกับมัตจิ(ชื่อเล่นของมาซาฮิโกะ คอนโด)

พอไปถึงญี่ปุ่นมองหานินจาหน้าตาปิ๊งๆ ก็เจอแต่เต่านินจา หน้าเป็นผีญี่ปุ่นกันทั้งเกาะ อีพวกหนุ่มหล่อมันมีแต่อยู่ในจอทีวี(คิดถึงอาตี๋เมืองไทย) โครงการเปลือยกายแช่น้ำร้อนเลยต้องพับเก็บไปก่อน-อย่างน่าเสียดายโอกาส (ไม่มีบุญ-ฉันไม่ให้ผีญี่ปุ่นมาดูของฉันง่ายๆหรอกขอบอก)

ถึงจะแอบลุ้นในใจว่าอาจจะได้เห็นซากุระเต็มต้นเต็มตา แต่พอไปถึงปราสาทโอซาก้า ก็เจอแต่ดอกติดปลายกิ่ง แล้วคงแสดงออกทางสีหน้า ไกด์คนไทยที่มาดูแลคงจะเวทนา-คุยกันไปคุยกันมา ต๊ายรุ่นน้องนิติจุฬามาทำปริญญาเอกที่ญี่ปุ่น (ป่านนี้ก็เป็นด๊อกเตอร์ไปซะแล้ว) ที่สำคัญมาเรียนพร้อมกันกับป๋อง นิติ25 ชาวหอ-แต่ป๋องเรียนจบกลับเมืองไทยแล้ว ก็เลยเล่าฝันให้ฟัง-(แต่ขออภัยจำชื่อไม่ได้แล้วจริงๆ เหมือนๆจะเป็นตุ๊กหรืออะไรทำนองนี้) ซึ่งนับเป็นบุญที่ได้พาไปดูอีกที่ เป็นที่ไหนก็จำไม่ได้(เพราะความทรงจำมันหลุดหายตอนเป็นมาเลเรียขึ้นสมอง) เหมือนเป็นยอดเขาที่เป็นสุสานสงครามโลก (กราบขออภัยถ้าข้อมูลผิด)

โชคดีที่ตามฝันผ่านไปหนึ่งอัน แต่ฟูจิซังในฝันเธอก็ยังเป็นอะไรที่ต้องรอลุ้น

“ตามความเชื่อของชาวญี่ปุ่น ฟูจิซังจะเป็นเพศหญิง ว่ากันว่าถ้าคนที่ไปเยี่ยมเป็นขบวนสาวสวย ฟูจิซังจะโกรธหรืออายไม่ยอมเผยโฉมให้คนไปเยือนเห็นชัดๆ “…..ต๊ายเป็นอันอด คงต้องโทษตัวเองที่สวย!?!?! มั้งเนี่ย ..วันนั้นฟูจิซัง เลยแอบๆหลบๆ ไม่ยอมโผล่มาประชันสาวงามจากเมืองไทย
“เว้นซะแต่ว่าถ้าผู้มาเยือนเป็นชายรูปหล่อ ฟูจิซังก็อาจจะใจอ่อนเผยโฉม….”
อูยยย…อันนี้มีลุ้นคร่ะคุ้ณณณณ
เพราะอย่างที่บอก…ตั้งแต่มาเหยียบเกาะญี่ปุ่นหวังจะเจอนินจาฮาโตริ หรือซามูไรพ่อลูกอ่อน มาดเท่ กลับเจอเต่านินจา ผีญี่ปุ่นทั้งประเทศ แต่ที่พอจะหายอารมณ์เสียก็อาตี๋น้อยที่มาร่วมทริปจากเมืองไทย เธอเป็นตี๋หน้าใสออกโทนญี่ปุ่นและหน้าตาหล่อกว่าคนญี่ปุ่นทั้งประเทศ อิอิ ไม่เฉพาะแม่นางฟูจิอยากเผยโฉม นางจิ้งจกก็ยังอยากเผยธาตุแท้(ถ้าไม่ติดว่าไปกับคุณแม่—อิอิ จะชวนไปออนเซ็น)

ทีแรกน้องเขาก็นั่งหลบอยู่ข้างหลังแถมยังใส่เสื้อแบบมีฮู้ดครอบหัว แม่ฟูจิซังเธอคงยังมองไม่เห็น ตอนแวะเข้าห้องน้ำระหว่างทาง ก็เลยแอบตามประกบน้องเขา แล้วยังก๋ากั่นไปบอกน้องเขาในห้องน้ำว่า…

“ถอดออกซิ….”
อีตี๋น้อยคงจะงง กรูก็ยืนฉี่ รูดซิปอยู่จะให้กรูถอดอาราย จะทำมิดีมิร้ายกรูนี่หว่า……
ก่อนอิฉันจะเจอข้อหา อนาจารเยาวชน ก็รีบต่อ
“ลองถอดฮู้ดออก ให้ฟูจิซังเห็นหน่อย… เขาจะได้รีบออกมาต้อนรับ….”

อีตี๋น้อยคงจะเก็ทความนัยที่ฉันสื่อ-ว่าเธอน่ะ จ๊ะ พ่อรูปหล่อ (ได้ชมผู้ชายแบบเนียนๆ ) ตอนเดินออกมาก็เลยดึงผ้าคลุมหัวออก…

ต๊ายยยย ร้ายนะยะ แม่ฟูจิซัง หมอกที่มัวๆ อยู่ดีๆมันก็หายวับ…หล่อนโผล่มาเต็มตาแบบพาโนรามา เหมือนในหนัง ที่จู่ๆ ก็มีภูเขาทั้งลูกเด้งออกมาเต็มตา อัศจรรย์ดีแท้….

(แต่พอกลับเมืองไทยเล่าให้อีนัง 2460564 ฟัง มันทำหน้าหยัน บอกว่า ที่มันรู้มาคือ ถ้าอีคนไปเยือนขี้เหร่กว่า ฟูจิซังก็จะเผยโฉมเหมือนกัน มันหลอกด่าอิฉัน …ไม่จริงชิมิคระท่านผู้ชม…………..)

แล้วคนพาไปก็เล่าต่อ-

“สาวสวยฟูจิซังก็เหมือนคนสวยทั่วไป ที่มองไกลๆก็ดูสวย แต่ยิ่งเข้าใกล้ ก็ยิ่งจะเห็นว่าเจ้าหล่อนมีข้อบกพร่อง ”
อันนี้แหละค่า-ที่เป็นที่มาของชื่อเรื่อง เฮ้อ..เพิ่งจะเข้าเพลงได้ เกริ่นนำมาตั้งนาน….

เริ่มจากรูปทรงที่ดูสมมาตรถ้าหากดูไกลๆ แต่ยิ่งเข้าใกล้ ก็เริ่มจะเห็นความบิดเบี้ยวของเธอ มีการระเบิดครั้งหนึ่งที่ทำให้รูปร่างเธอเสียทรง ยิ่งเข้าใกล้แผลก็เริ่มชัด ดุจใบหน้าใสที่ซ่อนสิวไว้ แต่จ้องเข้าไปใกล้ๆ ต๊ายสิวเขรอะ..
พอรถแล่นขึ้นไป ดินภูเขาไฟสีดำๆ ยิ่งดูใกล้ๆก๊ยิ่งจะขี้เหร่(อร๊ายยย-ฉันขึ้นมาทำไมยะ) เมื่อถึงจุดที่รถขึ้นได้ มองเงยขึ้นไปตรงยอดก็ยิ่งไม่เห็นอะไรน่าสนใจ…

…….คงจะเหมือนหลายสิ่งหลายอย่างในชีวิต ที่วิ่งไล่ตามคว้าหามาเกือบตาย-แต่พอได้มามันก็งั้นๆ สู้ตอนมองไกลๆ อยู่ห่างๆมันยังจะดีและประทับใจกว่า……..

เพราะอยู่บนยอดฟูจิมองกลับออกมา วิวรอบๆมันดูแล้วไม่น่าตื่นตาเหมือนตอนไปเหยียบเทือกเขาแอลป์ อันนั้นวิวรอบๆยังเก๋ไก๋แปลกตา คุ้มค่าที่ขึ้นไปเยือน (ฉันสรุปเองว่าภูเขาแอลป์เป็น-เอ่อ-ผู้ชาย อิอิ)

แต่ถึงอย่างไร ตอนกลับลับห่างออกมา ความสวยของแม่นางฟูจิก็กลับมาตรึงตาในระยะห่าง เหมือนดั่งบางคนในชีวิต ที่อยู่กันห่างๆ แล้วก็มีความสุขดีที่ได้คิดถึง น้านนนนว่าไป……..

ส่วนอีอาตี๋น้อยก็มีเหตุการณ์แทรกมาใหม่แบบไม่เหลือให้ลุ้น เพราะจู่ๆก็มีชะนีหมวยบินจากเมืองจีนมาเจอกันที่เกียวโต นัยว่าเปิดตัวว่าที่ลูกสะใภ้กันข้ามประเทศเลย เพราะอีตี๋หล่อเธอเรียนอยู่มหาวิทยาลัยปักกิ่ง แล้วนางชะนีหมวยคนจีนเรียนที่เดียวกัน พอคุณแม่อาตี๋มาญี่ปุ่นหล่อนก็มาเปิดตัว...เริ่ดนะยะหล่อน

สรุปว่าอาตี๋ก็คงเหมือนฟูจิซัง มองอยู่ห่างๆก็กำลังดี!!!!

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ๏】๏】๏】รูปเล่าเรื่อง【๏【๏【๏ เรื่องเล่าจาก-หมูพจน์ (อ่าน 1026350 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 6 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้