น้องveekung คะ
รุ่นพี่แอ๊ะสมัยก่อน มีชาวหอกันไม่มากและรักกันมากค่ะ
ระหกระเหินด้วยกัน กลุ่มพี่แอ๊ะ เป็นกลุ่มที่ซนมากค่ะ เพื่อนพี่แอ๊ะหญิง13 จะเป็นผู้ดี และขยันเรียน แต่พี่แอ๊ะจะแหกคอกออกมา ซนๆ กับพี่ๆ และน้อง14ค่ะ
มีพี่บุษ12 เป็นหัวหน้า และพี่บุษกลายเป็นพี่สาวที่แสนดี ของชาย13 ด้วยค่ะ
พี่แอ๊ะ พี่แอ14 พี่อ้อย14 พี่จิ๋ม14 พี่อ๋า หอชาย14 จะอยู่เซ็ทเดียวกัน เราจะ เป็นผู้ก่อตั้งค่ายหอ ค่ายแรกเลยนะคะ ไปค่ายเดิมบางนางบวช สุพรรณบุรีค่ะ
และกลุ่มพี่แอ๊ะจะไปซนๆ กับพี่ๆมหาวิทยาลัยอื่นด้วยค่ะ พี่แอ๊ะกับพี่บุษและหอชายอีก2คน มีหน้าที่ไปsurvey จัดทัวร์ ให้กับชาวหอทั้งหมด ไปเที่ยวอิสาน และเวียงจันทน์ ค่ะ
เลยไปรู้จักพี่ วิศวะ เกษตร ที่เค้าเริ่มไป สร้างเขื่อนอุบลรัตน์ ที่จ.ขอนแก่น หลังจากนั้นพี่วิดวะกลุ่มนี้ไปสร้างเขื่อน บ้านเจ้าเณร ที่เมืองกาญจน์ และเขื่อน อะไรเยอะแยะเลย เราเลยกลายเป็นน้องๆของพี่วิศวะ เกษตร ด้วยค่ะ
เรียกว่า มีสัมพันธภาพ อันดีกัน จนประทับใจมาถึงปัจจุบัน
พี่บุษเลยแต่งงาน กับพี่วิศวะเกษตร ค่ะ และมีตำแหน่งใหญ่โต คือรองผู้ว่าการไฟฟ้าฝ่ายผลิต
คือคุณปราโมทย์ อินสว่าง
เราเป็นสาวจุฬา พี่ ๆ มหาลัยอื่นก็ ถนอม และดูแล เราอย่างดี่ ให้เป็นนางเอกประจำใจเลยค่ะ
ที่สำคัญไปกว่านั้น เรา ได้เป็นนิสิตแลกเปลี่ยน ของสโมสรไลออนส์ ไทย-ลาว เลยรู้จัก น้องๆจากลาวเยอะมาก เมื่อลาวแตก ก็ได้ตามหา กัน ตามดูแลกัน เป็นมิตรภาพที่หายากอย่างยิ่ง
มีน้องลาว คนหนึ่ง ไปอยู่ออสเตรเลีย เขาตามหาพี่แอ๊ะมา30กว่าปี เพิ่งได้เจอกันปีที่แล้ว
เค้าบอกว่า ถ้าตามหาไม่พบคราวนี้ เค้าจะไม่ตามแล้ว เพราะเป็นการตามหาที่ยาวนานมาก เจอกัน ดีใจ จนร้องไห้กันเลยค่ะ
เพราะคนลาวเมื่อเปลี่ยนแปลงการปกครองเค้าต้องอพยพไปอยู่หลายประเทศค่ะ
ตอนนี้บางคน อยู่ชิคาโก บางคน อยู่ฝรั่งเศส
นับเป็นมิตรภาพที่หายากอย่างยิ่ง และก็ น่าจะมีส่วนเป็นแรงบันดาลใจทำให้พี่แอ๊ะมาอยู่อิสานใกล้ลาว ด้วยค่ะ
