ขณะที่ผมกำลังถ่ายภาพแมงมุมตัวบนอยู่ แมงมุมตัวที่อยู่ด้านล่างวิ่ง 400 ร้อยเมตรหญิง
จากใบต้นข้าวด้านล่างผมก็แปลกใจ เพราะปกติมันน่าจะป้วนเปี้ยนแถว ใยของมัน
สุดท้ายมันวิ่งตรงเข้ามาที่แมงมุมตัวบนที่ยืนทอดหุ่ย อยู่ (ยืนทอดหุ่ย แปลว่าอะไรฟะ)
มันยืนขู่สักพักก็กระโจนเข้าใส่ แบบว่าหน้ามืด โดยไม่สนใจพิกัดน้ำหนัก โคตรดุเลย
อาศัยว่าต่อยก่อนได้เปรียบ แมงมุมก็เหมือนงูหรือสัตว์มีพิษทั่วไป คือหากโดนพิษตัวเองอาจจะ ชิวๆ
แต่หากเป็นพิษข้ามสายพันธุ์ก็ไม่ต่างจาก แมลงอื่นๆที่โดนของมัน
ไอ้ตัวเล็กได้เปรียบเพราะ ขี่หลังพวกอยู่
ปรากฏว่า ไม่มีผลแพ้ชนะให้เห็นนะครับ
เพราะไอ้สุนัขตัวนี้ ด้วยความกตัญญูรู้คุณ ไก่ KFC ที่ผมแบ่งให้มันตอนเที่ยง
ทำให้มันตัดสินใจ ติดตามแทนคุณของผมไปที่ทุ่งนา
ผมก็ ... เออดีเหมือนกันเพราะตอนเช้าเพิ่ง เดินเหยียบงู มาหมาดๆ
ถ้างูมันมาอีก จะได้กัดหมาก่อน อ้าว
อ้าว .. ลืมบอกไปว่าขณะที่แมงมุมกำลังกอดปล้ำ ตี เข่า กันอยู่
ผมได้ยินเสียง ซวบๆ ผ่านต้นข้าวใกล้เข้ามา...ในใจคิด...อย่านะ
แค่คิดถึงคำว่าอย่า..แมงมุมก็กระโจนลงเวที .ไปตัวละทิศทาง .พร้อมกับหัวหมา โผล่เข้า กล้องแทน...โธ่..อยาก..เขกกระบาลมันเ้หลือเกิน....
