Veekung @ Edinburgh UK

[veekung]

ถ้าจะทักแบบ Edinburghเวลานี้ ยังใช้"good morning"ได้ป่าวคะ...พี่ตื่นสายล่ะ เมื่อวานฝนตกๆหยุดๆ พี่เลยวิ่งออกไปตัดต้นไม้ด้วยกรรไกรใหญ่...เมื่อยแขนมาก นอนดูTVจนตี2!!
p.nn

ก็ได้นะครับ :lol:  :lol:  สำหรับคำทักทาย วันนี้ผมตั้งใจจะเดินไปวัดไทยอ่ะครับแต่ว่า หิมะตกลงมาหอบใหญ่เมื่อเช้า แล้สตอนบ่าย ๆ ฝนก็จะตกอีก (ตามพยากรณ์อากาศอ่ะครับ) เลยไม่ไปแล้ว นั่งเล่นเน็ทอยู่ที่หอดีกว่าครับ

[khesorn mueller]

เมื่อ 30นาทีที่แล้ว ฟังข่าววิทยุว่า T5-by Heathrowแป๊กอีกแล้วจ้ะ...เค้าบอกว่าด้วยเหตุฉุกเฉินของสภาพอากาศ abruptly winter...เหอ,30 เที่ยวบินงด take off!!
บ้านพี่ฝนตกค่ะ
p.nn

[veekung]

เมื่อ 30นาทีที่แล้ว ฟังข่าววิทยุว่า T5-by Heathrowแป๊กอีกแล้วจ้ะ...เค้าบอกว่าด้วยเหตุฉุกเฉินของสภาพอากาศ abruptly winter...เหอ,30 เที่ยวบินงด take off!!
บ้านพี่ฝนตกค่ะ
p.nn

หรือครับฟังข่าวผ่าน ๆ อ่ะครับนึกว่าที่ cancel เที่ยวบินเพราะสายพานกระเป๋าเหมือนเดิมซะอีกครับ

ตอนนี้หิมะหยุดตกแล้วครับ แต่หนาวมาก ๆ เลยไม่ไปไหนหมกตัวอยู่ที่ห้องดีกว่าครับ :lol:  :lol:

[khesorn mueller]

แถวบ้านพี่เกิดอุบัติเหตุบนท้องถนน เป็นโดมิโน...หลังจากฝนตกมาเป็นฝนก้อนนํ้าแข็ง!! ตาย1..
p.nn

[veekung]

ัฟังดูน่ากลัวนะครับพี่หนิง

[khesorn mueller]

วีวี่ ทำอะไรกิน...เดี๋ยวพี่ทอด steakให้กินกับข้าวเอามั้ย....
p.nn

[veekung]

วีวี่ ทำอะไรกิน...เดี๋ยวพี่ทอด steakให้กินกับข้าวเอามั้ย....
p.nn

เอาครับ พึ่งต้มมาม่าต้มยำใส่ไข่กินกับข้าวครับ ไม่ร้ว่าจะทำอะไรกินครับ :cry:  :cry:

[veekung]

มาลง diary อีกซักตอนก่อนเข้านอนครับ  :lol:  :lol:

22/3/2551
   วันนี้ตื่นแบบสบาย ๆ ไม่ต้องกังวลมากเพราะเป็นวันเสาร์ กะว่าถ้าอากาศดีจะออกไปเดินเล่นซะหน่อย หลังจากอาบน้ำแต่งตัวและจัดการกับอาหารเช้าเรียบร้อย ก็ออกเดินจุดหมายปลายทางก็คือ Oriental Thai market ที่อยู่แถว Bruntsfield (ตามที่แผนที่ที่ทาง accommodation service ให้มา) ไกลพอสมควรอีกอย่างทำไมวันนี้อากาศมันหนาวกว่าทุกวันอย่างนี้ฟ่ะ แถมตอนเดิน ๆ อยู่ก็มีละอองหิมะเล็ก ๆ ปลิวมาให้ดู (หนาว) เล่น

พอไปถึง อะไรฟ่ะ ในความคิดของเรามันน่าจะเป็น supermarket ใหญ่ ๆ ซิ แต่นี้เป็นห้องเล็ก ๆ เองอ่ะ หลงเดินมาตั้งไกล (หมดหวังที่จะหาซื้ออาหารไทยแถวนี้เลยอ่ะ) เลยเดินกลับทางเดิมเพื่อที่จะซื้อเสบียงที่ Siantbury ใกล้ ๆ หอพัก

ระหว่างที่เดินอยู่ก็ได้ยินเสียงเรียกชื่อเรา “วี” ตอนแรกนึกว่าหูฟาด พอเห็นกลับไปก็เจอกับเต้ย กวักมือเรียกอยู่ บังเอิญมาก ๆ เลยอ่ะ ไม่นึกว่าจะเจอเต้ยแบบนี้ พอได้คุยก็ได้ความว่า เต้ย มาขนของส่วนที่เหลือแต่มาพักอยู่กับร้านอาหารที่เคยทำอยู่ แล้วกำลังถูร้านก็เห็นเราเดินผ่านหน้าร้านพอดีเลย (บังเอิญไหมล่ะ) ก็แลกเบอร์เพื่อที่จะติดต่อกัน ดีใจมาก ๆ เลย ๆ ที่ได้เจอเต้ย แต่คุยกันได้ไม่นานเท่าไหร่เพราะเต้ยต้องเข้าไปช่วยงานในร้านต่อ

ส่วนเราก็เดินต่อเพื่อจะซื้อของดังที่ตั้งใจไว้  ได้ของมาเยอะเลยล่ะ ทั้งผัก หมู ไก่ แล้วก็ที่สำคัญได้ข้าวมา 2 กิโล ไอ้ตอนซื้อก็ไม่ได้คิดเลยว่ามันจะหนัก ซื้อเข้าไปกะให้อยู่ได้ประมาณหนึ่งอาทิตย์ โดนค่าเสียหายไปทั้งหมด 16.13 ปอนด์ อากาศหนาว ๆ แล้วหิ้วของหนัก ๆ นี้นิ้วชาหมดความรู้สึกไปเลย (แอบกลัวอยู่ว่าพอมาถึงหอแล้วนิ้วมันจะหลุดไหมเนี่ยะ)
   

พอมาถึงหอก็จัดการเก็บของ หุงข้าว แล้วก็เอาไก่มาสับเพื่อเอาทำแกงเขียวหวาน พอดีหามะเขือเปาะไม่ได้ก็เลยใส่แครอทแทนก็โอเคนะ (ไอ้ข้าวที่ซื้อมามันแปลก ๆ ไงไม่รู้เหมือนข้าวยังไม่ได้สี แข็ง ๆ เหลือง ๆ อุตส่าห์หาที่บอกว่ามาจาก Thailand แล้วนะ คราวหน้าคงต้องลองเอาไอ้ที่มันสีขาว ๆ มาซะแล้ว ถึงแม้ว่ามันจะแพงกว่าก็ตาม)

ตอนกำลังจะกินพี่อั๋นก็ออกมากินข้าว (เช้า เพราะเพิ่งตื่น) พอดีเลย เลยได้คุยกันทำให้รู้ว่าแถว ๆ นี้มียิมกับสระว่ายน้ำ เสียค่าบริการ 10 ปอนด์ต่อปี (ถูกซะไม่มี) แต่ก็ต้องให้ได้บัตรนักศึกษาของที่นี่มาก่อนล่ะค่อยไปสมัคร ได้ออกกำลังกายก็โอเคล่ะคงหายเบื่อไปบ้าง (หวังว่าอย่างนั้น)

พอกินข้าวเสร็จก็เข้าห้องพ่อก็โทรมาหาให้หายคิดถึง (จริง ๆ เค้าก็โทรมาตั้งหลายทีแล้วล่ะพอเราไม่ได้อยู่ห้องเลยไม่ได้รับโทรศัพท์ ก็อยู่ที่ห้องมันเหงานี่ ไม่มีอะไรทำด้วย net ก็ยังเล่นไม่ได้) จากนั้นก็นั่งเรื่อยเปื่อย จำไม่ได้ว่าทำอะไรบ้าง แต่เรื่อยเปื่อยจริง ๆ จนเกือบหกโมงเย็นก็อาบน้ำ เอาเสื้อลงไปซัก โดนค่าเสียหายไป 1.80 ปอนด์ (รวมอบแล้ว แพงชะมัด คงไม่ซักบ่อย ๆ แล้วล่ะ หนึ่งเดือนซักทีก็คงโอเคเนอะ ^_^)

แล้วก็สวดมนต์ เข้านอนประมาณเกือบสามทุ่ม แต่ว่าวันนี้อากาศมันหนาวมาก ๆ เลยนะ หิมะก็ตกลงมาเล็กน้อย นี่ถ้าเข้าหน้าหนาวที่หิมะมันตกเป็นจริงเป็นจังจะหนาวขนาดไหนเนี่ยะ ที่แน่ ๆ รู้แต่ว่าเสื้อกันหนาวที่ใส่อยู่ทุกวันนี้เอาไม่อยู่แน่นอน

สรุปค่าใช้จ่ายวันนี้  17.93 ปอนด์ คิดเป็นเงินไทย 1,147.52 บาท (ถ้าเสียเงินค่าอาหารขนาดนี้ต่อสัปดาห์ ก็โอเคล่ะ)

[nuchon]

ทุกอย่างเริ่มเข้าที่แล้ว  ดีใจด้วยนะวี  ต่อไปคงพอมีเวลาเก็บภาพสวยๆ มาฝากพวกเราเน้อ!!!

ปล. ประหยัดเข้าไว้นะเพื่อน สู้ ๆ  :lol:  

[khesorn mueller]

วีวี,
เนื่องจากน้องต้องเจอ winterแท้ๆแน่ๆก่อนถึงเวลากลับ...เสื้อผ้าไทยเอาไม่อยู่ค่ะน้อง...ช่วงนี้แหละที่เขาจะแพล็มโล๊ะของฤดูหนาว เพื่อประหยัดที่ทางแก่ของฤดูร้อน...วีวีคงต้องเดินแวะดูบ่อยๆ...เจอปุีบซื้อปั๊บแบบไม่ต้องวางแผน...แค่jacket for winterดีๆตัวนึงพอค่ะ...เสื้อผ้าข้างในไม่มีใครเห็น....
เต้ยเป็นใครคะ??
p.nn

[veekung]

เต้ยเป็นใครคะ??
p.nn

เป็นเพื่อนที่เรียน ป.ตรีภาคด้วยกันที่จุฬาฯ แล้วก็เป็นชาวซีมะโด่งด้วยครับ แต่เค้ามาต่อโทที่ Edingurgh แต่จบแล้ว ตอนนี้ไปทำงานอยู่ที่แมนเชสเตอร์ครับพี่หนิง

[veekung]

มาโพส diary ต่อครับ ลงสองตอนรวด เพราะรู้สึกว่ามันตามเวลาปัจจุบันอยู่นานเกินครับ ^_^

23/3/2551
   วันนี้ chill chill ก็รู้สึกตัวตื่นประมาณตี 4 กว่า ๆ ก็นอนหลับ ๆ ตื่น ๆ จนประมาณเกือบ 10 โมง ก็ลุกขึ้นแปรงฟัน ทำข้าวกิน (เป็นไข่ตุ๋น ที่หน้าตาไม่น่ากิน แต่รสชาติใช้ได้) แล้วก็อาบน้ำแต่งตัว วันนี้ตั้งใจจะออกไปเดินเล่นรอบ ๆ หอพักซะหน่อย (จะได้ไม่ว่างมาก) อากาศหนาวมาก ๆ เสื้อกันหนาวที่ใส่อยู่เหมือนจะกันหนาวไม่ได้เอาซะเลยอ่ะ เดินไปจนดูท่าจะไม่มีอะไรนอกจากบ้านคนก็เดินกลับไปที่ Saint bury supermarket ไปเดินสำรวจว่ามีอะไรขายแล้วราคาต่างจากเมื่อวานมากหรือเปล่า รู้สึกว่าราคาจะต่ำกว่าเมื่อวานอยู่หน่อยนะ ไว้จะลองมาเดินดูวันศุกร์ดูว่าราคามันจะต่างกันหรือเปล่า พอเดินสำรวจจนพอใจแล้วก็เดินกลับหอ (พื้นเปียกด้วยแสดงว่าฝนพึ่งตก) อากาศหนาวมาก หนาวกว่าตอนเข้าไปใน supermarket เสียอีกอ่ะ
   

พอกลับมาถึงหอก็จัดแจงทำข้าวเที่ยง (ตอนประมาณบ่ายสามกว่า ๆ) กิน ซึ่งพี่อั๋นก็กำลังทำข้าวเช้า (อีกแล้ว) กินอยู่เหมือนกัน ได้คุยอะไรอีกเยอะเลยอ่ะ พี่เค้าก็ใจดีนะพยายามถามว่ามีอะไรที่พอจะช่วยได้หรือเปล่า เราก็ไม่รู้จะให้ช่วยอะไร เพราะปัญหาที่เป็นอยู่ก็อยู่ที่ตัวเองอ่ะ เพราะคิดมาก คิดโน่น คิดนี่ตลอดอ่ะ เราก็บอกว่าที่ออกไปเดินเล่นนี่ก็เพราะจะได้ไม่ว่างให้คิดมาก พี่เค้าก็พยายามหาที่ ๆ เราพอจะออกไปเดินเที่ยวได้ แต่พี่เค้าเรียนหนักเลยไม่ค่อยได้ออกไปเที่ยวซักเท่าไหร่ อีกอย่างเราก็เดินมากกว่าที่พี่เค้าเดินอีก (อย่างตอนที่เราบอกว่าเดินไปซื้อเสื้อผ้าที่ TK Maxx พี่เค้าตกใจมากเลยอ่ะว่าเราเดินไปถึงแล้วก็เดินกลับมาได้ยังไง) จนท้ายสุดพี่เค้าก็ให้หนังสือมากอ่านหลายเล่มทีเดียว (ขอบคุณมาก ๆ ครับ) หลังจากนั้นก็นั่งฟังเพลง อาบน้ำ นั่งเล่น อ่านหนังสือ ทำอะไรเรื่อยเปื่อย แล้วก็สวดมนต์เข้านอน พรุ่งนี้ต้องไปเก็บข้อมูลที่โรงพยาบาลคงไม่เบื่อมากล่ะนะ

วันนี้ไม่เสียเงินสักปอนด์ เย้ ๆ

24/2/2551
   
ก็ยังตื่นตอนตีสี่เกือบตีห้าเหมือนเดิม เฮ้อเมื่อไหร่จะเลิกตื่นแบบนี้ซะทีนะ หลังจากนอนพลิกไปพลิกมาจนทนไม่ไหวแล้วก็ลุกขึ้นล้างหน้าแปรงฟันทำข้าวเช้า+ข้าวเที่ยง กิน (ข้าวเช้าเป็นไข่เจียว ด้าน ๆ ส่วนข้าวเที่ยงเป็นผักผักใส่หมูใส่เห็ด ก่ะว่าจะทำเมนูนี้จนกว่าจะเบื่อกันไปข้าง)

ไอ้ข้าวที่ซื้อมานี่มันแห้ง+แข็งมากเลยอ่ะกินกับไข่เจียวแทบจะกระเดือกไม่ลง (คราวหน้าคงต้องซื้อข้าวขาว ๆ มากินซะแล้ว ไม่น่างกเลย) ทำอะไรเสร็จก็ยังไม่เจ็ดโมง ก็เลยโทรศัพท์ไปหาแม่ (โทรติดยากมาก สายมันพันกันยุ่งไปหมด โทรไปติดใครก็ไม่รู้) หลังจากคุยจนหายคิดถึงแล้ว ก็โทรหาพี่อ้อย (โทรยากเหมือนกัน) ได้คุยให้สบายใจขึ้นมาบ้าง ระหว่างคุยหิมะก็ตกลงมาเรื่อย ๆ บรรยากาศดีชะมัด แต่โค-ต-ร หนาวเลยอ่ะ หลังจากที่วางหูโทรศัพท์ก็จัดแจงอาบน้ำแต่งเพื่อไป lab วันนี้ต้องไปเก็บข้อมูลให้เสร็จซะด้วย
   

จริง ๆ แล้ววันนี้ก็เป็นวันหยุด อีสเตอร์ อีกหนึ่งวัน (ใครรู้บ้างทำไม อีสเตอร์ ต้องเป็นกระต่าย แล้วก็ต้องมีไข่ด้วยอ่ะ) ก็อาจจะไม่มีคนมาทำงาน ระหว่างเดินไปก็แอบลุ้นว่าจะเข้าประตูตึกได้ไหม พอไปถึงก็ลองดันดูปรากฏว่าเข้าได้ด้วย พอเข้าไปถึง lab ก็เข้าไปหา Prof. บอกว่าเราจะไปโรงพยายบาลไปเก็บข้อมูล Prof. ก็เดินออกมาดูตารางรถ shuttle ให้ เที่ยวต่อไปจะมา 9.41 เอาว่ะยังมีเวลาเหลือประมาณ 30 นาทีขอนั่งเขียน lab ที่ทำวันศุกร์ก่อนแล้วกัน (ไม่อยากไปยืนหนาวอยู่ข้างนอก) แต่ด้วยอะไรดลใจก็ไม่รู้ให้ออกไปได้แล้ว

เดินจนเกือบไปถึงป้ายรถเมล์ รถ shuttle มันก็วิ่งผ่านไปต่อหน้าต่อตา อะไรว่ะทำไมมาก่อนตั้งเกือบ 15 นาที เอหรือว่าเป็นเที่ยวที่แล้วมัน late หว่า หลังจากยืน (หนาวมาก) รออยู่เกือบ 20 นาที ก็เดินไปดูตารางเดินรถ

ปรากฏว่าไอ้รถเที่ยว 9.41 น่ะมันเป็นรถเที่ยวกลับต่างหาก ส่วนให้ที่เรเห็นมันวิ่งผ่านหน้าไปนั่นก็ถูกแล้ว ยังไงก็ต้องรอเที่ยวต่ออีกประมาณ 20 นาที (ดีนะที่ตัดสินใจเดินเข้ามาดู) ก็เลยนั่งรอในตึกอุ่น ๆ แล้วกันนะ พอใกล้เวลาก็ออกไปยืนรอ (อากาศมันหนาวมาก ๆ ขนาดใส่เสื้ออยู่ข้างใน 2 ชั้นกับเสื้อกันหนาวอีกสองตัวยังเอาไม่อยู่เลยอ่ะ และแล้วรถก็มา พอขึ้นไปบนรถเค้าก็ขอดู ID การ์ด เอาล่ะซิไม่ได้ขอยืม Prof. มาซะด้วย (ก็เมื่อวันก่อนไม่เห็นขอดูเลยอ่ะ) ก็บอกเค้าไปว่าลืมเอามา (พูดไม่ค่อยออกเพราะมันหนาวจนขยับขากรรไกรไม่ค่อยได้) เค้าก็บอกว่าที่หลังอย่าลืมนะ (ตอนที่เค้าเอื้อมมือไปปิดประตูรถนึกว่าจะไล่ลงซะแล้ว)
   

พอไปถึงโรงพยาบาลก็มุ่งตรงเข้ากดกริ่ง คราวนี้ตาคนแก่ ๆ ที่เค้าตะคอกเราไม่อยู่ (โชคดีไป) ไปถึงเวลาเดิมเลยก็เริ่มดึงข้อมูลจากคอมพิวเตอร์ แล้วก็ต้องไปเอาจากบัตรที่หมอเขียนด้วย (มันเป็นทั่วโลกใช่ไหมไอ้ลายมือหมอเนี่ยะมันอ่านไม่ออกจริง ๆ ยิ่งศัพท์แพทย์ ง่อยรับประทาน เลยครับ) กว่าจะเสร็จก็ปาเข้าไปบ่ายสอง (ตึกนี้ heater มันไม่ทำงานหรือไงก็ไม่รู้หนาวจนนิ้วชาเลยอ่ะ) ก็เดินไปขึ้นรถ shuttle

คราวนี้ไม่ต้องรอให้ถามบอกก่อนเลยว่าลืมเอาบัตรมา (คิดว่าคงเป็นคนขับคนเดียวกันที่ขึ้นมาเมื่อเช้าแน่เลย เค้าทำหน้าเซ็ง ๆ แล้วก็ให้ขึ้นรถ) ตั้งแต่ต้นทางจนเราลงมีเรานั่งอยู่คนเดียวเองอ่ะ (มิน่าเค้าถึงไม่ไล่เราลงเพราะไง ๆ เค้าก็ต้องวิ่งอยู่แล้ว รับไอ้กระเหรียงคนนี้อีกคนก็คงไม่เป็นไร) ตอนลงจากรถก็ไม่ลืมหันไป thank you very much (ที่ทำให้เราประหยัดเงิน 2 ปอนด์ที่ต้องเป็นค่ารถเมล์ไปกลับ) พอมาถึงที่ lab ก็จัดการกับข้อมูล (หิมะตกอีกหนึ่งหอบใหญ่ มิน่าตอนเดินกลับมาเมื่อกี้ถึงได้หนาวนัก) จนประมาณห้าโมง Prof. ก็เข้ามาดู (ก่อนเค้าจะกลับบ้าน) ก็บอกว่า good OK แล้วตบท้ายว่าคงต้องไปเก็บเพิ่มอีก 200-300 ตัวอย่าง (OK ก็ดีครับจะได้ไม่ว่าง ไม่เบื่อด้วย) พอจัดกการกับข้อมูลเสร็จก็เดินกลับ

เดินไปสั่นไปฟันกระทบกันแบบไม่ได้ตั้งใจ หนาวมากกกกกกกก (นี่ใช่ไหมที่เค้าบอกว่ก่อนและหลังหิมะตกมันจะหนาวมาก) เดินกลับหอจนนิ้วเท้าหมดความรู้สึกไปเลยอ่ะ กลับมาถึงก็จัดการเอาข้าวเที่ยงที่เตรียมไว้ไม่ได้กิน (อีกแล้ว) บวกกันต้มมาม่าหมูสับหนึ่งซอง ฟาดซะเรียบอิ่มตื้อเลยอ่ะ (แต่กระนั้นก็ซัดขนมปังอีกหนึ่งก้อน สงสัยไอ้น้ำหนักที่ลดลงไปสามกิโลจะกลับมาในเร็ววันนี้ล่ะ) หลังจากนั้นก็อาบน้ำ เขียน diary แล้วก็สวดมนต์เข้านอน
 

วันนี้ไม่เสียเงินสักปอนด์อีกแล้ว เย้ ๆ

[MahDee]

เมืองไทย ก็ร้อนนนนนนน ตับแลบเลย วีเอ๋ย  :x  :x  :x

[khesorn mueller]

แต่วันนี้ที่เยอรมันหนาวจริง...แค่ 4°celcius...หิมะตกปรอยๆแบบอายๆว่ามาตกทำไมในฤดูใบไม้ผลิ... วีวี่,มีเพื่อนคุยแน่แล้ว น้องเต้ยจะเป็นแหล่งข้อมูลชั้นหนึ่ง...พี่อยากให้ยืมเสื้อหนาวทั้งของพี่หรือของคนที่บ้าน แขวนเต็มตู้อยู่ห้องใต้ดิน...จาใส่ก็ไม่ได้ใส่ จาทิ้งก็เสียดาย เพราะก็ไม่ถูกๆตอนซื้อ!!
p.nn

[por-sim]

เมื่อวานโทรไปหาวี ก็กะว่าประมาณ 7 โมง น่าจะตื่นแล้ว แต่วีงัวเงียมารีบ เลยรีบ ๆ ทัก แล้วก็วางหูเพราะคุยกับคนหลับ มันไม่รู้เรื่องอยู่แล้ว แต่ทีสำคัญ ไม่รู้ค่าโทรเท่าไหร่ (พอมาดูแล้วก็ไม่แพง) แล้วก็มีเบอร์ 02 โทรมาตอนบ่าย งงค่ะ ใครก็ไม่รู้ ไม่ค่อยมีคนรู้จักในกทม.ด้วย

"ซิ่ม นี่วี" ก็ถามอยู่ 2-3 ครั้ง วีเหรอ แล้วก็ดูเบอร์ มันก็ 02 เอ๊ะ !! แล้วเมื่อเช้าคุยกับใคร

สรุปก็วีนั่นแหละ  ได้เม้าท์กันนานเลย ขอบใจนะที่โทรมา และที่สำคัญอัพเดทเรื่องเพื่อนที่กทม.ให้ฟังด้วย แหม ยังกะอยู่หอจุฬาฯ

วี แกอยากกินอะไร ก็กินเถอะ ไม่ต้องประหยัดหรอก แต่ถ้าไม่อยากจ่ายจริงๆ ก็จด ๆ เอาไว้ เดี๋ยวพวกชั้นจะซื้อรอตอนแกกลับมา 555

[party]

แต่วันนี้ที่เยอรมันหนาวจริง...แค่ 4°celcius...หิมะตกปรอยๆแบบอายๆว่ามาตกทำไมในฤดูใบไม้ผลิ... วีวี่,มีเพื่อนคุยแน่แล้ว น้องเต้ยจะเป็นแหล่งข้อมูลชั้นหนึ่ง...พี่อยากให้ยืมเสื้อหนาวทั้งของพี่หรือของคนที่บ้าน แขวนเต็มตู้อยู่ห้องใต้ดิน...จาใส่ก็ไม่ได้ใส่ จาทิ้งก็เสียดาย เพราะก็ไม่ถูกๆตอนซื้อ!!
p.nn

พี่หนิงเป็นพี่สาวที่น่ารักจังเลยคะ คอยเป็นที่ปรึกษาให้วีคลายเศร้าได้ตลอดเลย

คิดถึงพี่หนิงจังเลยนิ  :oops:  :oops:

[khesorn mueller]

หืม..พวกพี่ๆห้อง 32ไม่ปล่อยให้หนู  ว่างเลยนี่คะ..ขนาดนี้พี่ป้อมก็มาเฝ้า..หลบไม่พ้นจริงๆต้องโน่นเลยค่ะ ห้อง27!!!ยินว่าพี่ป้อมแกกลัวผีค่าาา...
p.nn

[veekung]

ถ้าพี่หนิงใจดีส่งมาให้ก็ไม่ว่ากันนะครับ

[ป.ปลา]

ชีวิตค่อยๆ ดีขึ้นแล้วเนาะ ดีจัง

เห็นวีน้ำหนักลด ก็อยากลดบ้างเหมือนกันแฮะ

[Tritti_83]

อ่านเรื่องที่วีเล่าแล้วอยากให้มีภาพประกอบด้วยจัง...

[khesorn mueller]

ถ้าพี่หนิงใจดีส่งมาให้ก็ไม่ว่ากันนะครับ

ขอพี่ดูลู่ทาง...วีวีใส่เสื้อเบอร์อะไรองเยอรมัน และเบอร์อะไรของอังกฤษ???บอกพี่โดยการไปแอบลองแล้วแอบดูป้ายที่ติด ตัวอย่างเช่น: D 38-40 or 48-50....that is  for Germany,GB 10-12 or 17-18....that is for Great Britainค่ะ
p.nn

[veekung]

ชีวิตค่อยๆ ดีขึ้นแล้วเนาะ ดีจัง

เห็นวีน้ำหนักลด ก็อยากลดบ้างเหมือนกันแฮะ

อืม ดีขึ้น ดีขึ้น และขอให้ดีขึ้นไปเรื่อย ๆนะ :lol:  :lol:

[veekung]

อ่านเรื่องที่วีเล่าแล้วอยากให้มีภาพประกอบด้วยจัง...

จะพยายามถ่ายรูปมาลงนะตริ

[veekung]

ถ้าพี่หนิงใจดีส่งมาให้ก็ไม่ว่ากันนะครับ

ขอพี่ดูลู่ทาง...วีวีใส่เสื้อเบอร์อะไรองเยอรมัน และเบอร์อะไรของอังกฤษ???บอกพี่โดยการไปแอบลองแล้วแอบดูป้ายที่ติด ตัวอย่างเช่น: D 38-40 or 48-50....that is  for Germany,GB 10-12 or 17-18....that is for Great Britainค่ะ
p.nn

จะลองดูนะครับพี่หนิง (แต่ผมยังไม่เห็นร้านที่ขายเสื้อกันหนาวเลยครับ ^_^)

[veekung]

มาลง diary อีกแว้ว คราวนี้ลงเยอะหน่อยเพราะรู้สึกว่ามันตามอยู่หลายวันเกินไปครับ :lol:  :lol:



25/3/2551

   เมื่อคืนหลับ ๆ ตื่น ๆ ทั้งคืนเลยอ่ะ (สงสัยต้องออกกำลังกายให้เหนื่อยมาก ๆ จะได้นอนหลับยาวสบายซะที) แต่คราวนี้นอนจนนาฬิกาปลุกเป็นครั้งแรก ก็ลุกขึ้นมาจัดการกับอาหารเที่ยง กินอาหารเช้า อาบน้ำแต่งตัว สวดมนต์แล้วก็ออกเดินมาที่ lab (ถึงกระนั้นก็ยังมีเวลาเหลือประมาณครึ่งชั่วโมงแน่ะ)

   วันนี้ทำ lab ทั้งวันเลยเดินขึ้นเดินลงทั้งหมด 6 ชั้นหลายเที่ยวทีเดียว (แรก ๆ ก็ขึ้นบันไดแต่พอตกเย็นเริ่มไม่ไหวขอเป็นลิฟท์แล้วกันนะ) โดยมีคาโรลตามประกบ (ขอบคุณมาก ๆ เลยที่เสียสละเวลาอันมีค่ามาช่วยสอน และจัดการหลาย ๆ อย่างให้) ครั้งต่อไปฉายเดี่ยวแล้วล่ะ

ในช่วงเวลาที่ว่างก็ไปธนาคารเพื่อทำเรื่องเปิดบัญชีให้เสร็จคราวนี้ทางธนาคารเค้าให้ฟอร์มมากรอกใหม่ (มันต้องเป็น Capital letter ทั้งหมด) แล้วก็ถ่ายเอกสารพาสพอต พร้อมประทับตราเรียบร้อย คราวนี้คงจะได้เรื่องล่ะนะขออย่าให้ตีกลับมาอีกเลยนะ นอกจากนี้วันนี้ได้ username กับ password มาแล้วด้วยตามหลักมันจะสามารถเข้าใช้เครื่องของส่วนกลางได้ แต่พอลองดูมันไม่ได้อ่ะ (ทำไมฟ่ะ) ช่างมันเดี๋ยวก็คงใช้ได้ล่ะมั้ง

แล้วแอลลี่เค้าก็ช่วยติดต่อ IT support ให้ (จริง ๆ เค้าจะให้เราโทรไปติดต่อเอง แต่เราบอกว่าคงจะไม่รู้เรื่อง เค้าเลยจัดการให้ซะเลย) หลังจากส่งภาษากันอยู่สักพักก็บอกคงจะใช้ได้วันนี้หรือพรุ่งนี้ (ไม่แน่)

แต่ตาม concept แล้วคงไม่ง่ายอย่างนั้นแน่ ๆ เลย เอาเหอะระหว่างนี้ก็ขอให้คนในห้องช่วย login เครื่องส่วนกลางให้ก็ได้เข้าไปเช็คเมลบ้างเล็กน้อยแต่ไม่ได้ตอบใครเพราะได้เวลาจะต้องไปดู lab ต่อ หลังจากจัดการเรื่อง lab เสร็จเกือบหกโมงก็เดินกลับหอ ไปทำแกงเขียวหวานไก่กิน อิ่มแปร้เลย (น้ำหนักท่าจะกลับมาเร็ว ๆ นี้เป็นแน่แท้) หลังจากนั้นก็อาบน้ำ สวดมนต์เข้านอนตอนประมาณ 3 ทุ่ม

วันนี้เป็นอีกหนึ่งวันที่ไม่เสียเงินซักปอนด์เดียว เย้ ๆ


26/3/2551
   
วันนี้เริ่มดีแล้วไม่ตื่นก่อนนาฬิกาปลุกนานมากเท่าไหร่ (แต่นอนตะคริวกินทั้งคืนเลยอ่ะ สงสัยเพราะขึ้นลงบันไดมากไปหน่อย) หลังจากเตรียมข้าวเที่ยง (ผัดผักรวม) กับจัดการข้าวเช้า (แกงเขียวหวานเมื่อคืน) เสร็จก็อาบน้ำแต่งตัว สวดมนต์แล้วก็มีเวลาประมาณครึ่งชั่วโมงนั่งทำอะไรเรื่อยเปื่อยแล้วก็ออกเดินไป lab

วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ทำ lab ทั้งวัน อย่างที่กังวล internet ก็ยังคงใช้ไม่ได้เหมือนเดิม เอาเหอะเดี๋ยวมันคงใช้ได้ แถมตัว username กับ password ก็ยังคงใช้ไม่ได้ มันเป็นอะไรที่ลำบากมากเลยอ่ะเพราะมีหลายเครื่องมือที่ต่อเข้ากับคอมพิวเตอร์ ซึ่งถ้า username กับ password ยังคงใช้ไม่ได้แบบนี้ก็ใช้เครื่องเหล่านั้นไม่ได้จะต้องให้ใครสักคนมา login แล้วก็ใช้ (ซึ่งไม่ใช่เรื่องอะไรของเค้าที่จะต้องมา login ให้เราใช้ทุกครั้งไป)

ตอนนี้ยังดีที่คาโรลยังตามประกบอยู่ จะต้องเร่งจัดการเรื่องนี้ให้เสร็จซะแล้วไม่งั้นทำ lab ลำบากอ่ะ ระหว่างที่รอ lab run ก็แอบแว่บออกไปส่งไอ้ใบที่เค้ามาติดรูปเพื่อทำ ID card ซึ่งต้องเดินไปส่งที่ Main library ก็ยังคง concept เดิมหลงตามเคย เดินวนบวกอ้อมอยู่ตั้งนานกว่าจะมาถึงที่ก็จัดการส่งแล้วเค้าก็บอกว่าจะส่ง ID card ไปยังที่อยู่ที่เราทำงานอยู่  ภายใน 2-3 วัน (ทำไมนานจัง) จากนั้นก็เดินกลับมาที่ lab แอลลี่ก็ทิ้งโน้ตไว้ที่โต๊ะว่าเค้าคุยกับคนที่ IT support แล้วเค้านัดให้เราเอา notebook ไปหาเค้าตอนบ่ายสองครึ่ง แล้วแอลลี่เค้าจะช่วยพาไป (ใจดีจริง ๆ เลย)
   

ผล lab ออกมาใช้ได้ทีเดียว Prof. ชมใหญ่ แต่ตบท้ายด้วยการบอกว่าเราจะต้องไปเก็บตัวอย่างอึเพิ่มอีกประมาณ 300 ตัวอย่างพรุ่งนี้ เอาว่ะจะได้มีงานทำไม่ว่าง หลังจากที่ลง lab อีก lot ก็ได้เวลาที่จะต้องเอา notebook ไปกับแอลลี่ ซึ่งตึกที่จะต้องไปก็คือไอ้ main library ที่ไปมาเมื่อเช้านั่นเอง แอลลี่พาเดินตัดสวนสาธารณะตรงหน้าตึกแป็บเดียวก็ถึงอ่ะ (โธ่เมื่อเช้าหลงเดินอ้อมซะไกลเลย) ระหว่างทางเค้าก็ถามเราหลายเรื่อง แต่ก็ฟังออกบ้างไม่ออกบ้าง อันไหนที่ฟังไม่ออกก็หัวเราะกลบเกลื่อนไปซะ (เนียนไหมล่ะ)

หลังจากลงทะเบียนอะไรไปซักพักก็เข้า Internet เป็นที่เรียบร้อย พอกลับมาถึง lab (ไม่ลืมขอบคุณแอลลี่ไปเสียยกใหญ่) ยังไม่ทันได้ต่อดูว่าใช้ได้หรือไม่ยังไงก็วิ่งขึ้นชั้นหกไปทำ lab (ที่ได้เวลาพอดี) ต่อแล้วค่อยลงมาต่อ internet ใช้ได้แว้ววว ก็เข้าเช็คเมล ส่งเมลหาอาจารย์กับพี่ที่ lab เพื่อส่งข่าวคราว และฝากให้ส่งต่อไปให้พ่อกับแม่ที่บ้านด้วย และที่สำคัญเข้าไปดูเว็ปบอร์ดหอ พี่ดีห์ช่วยตั้งกระทู้แล้วก็มีหลาย ๆ คนเข้ามาถามไถ่ว่าเป็นไงบ้างต้องขอโทษจริง ๆ ที่ไม่สามารถเข้ามาส่งข่าวได้เพราะพึ่งจะใช้เน็ทได้ (ก่อนหน้านี้ใช้เครื่องคนอื่นเค้ามันพิมพ์ไทยไม่ได้)

ระหว่างนั้นพี่วอร์มกับไก่ก็ทักเข้ามาใน MSN ได้เม้าท์กันซักพักทั้งสองคนก็ขอตัวไปนอน (ได้ข่าวว่าที่ญี่ปุ่นเร็วกว่าที่นี่ 9 ชั่วโมง นั่นก็แสดงว่าใกล้เช้าแล้วดิ เพิ่งจะนอนเนี่ยะนะ) รู้สึกดีขึ้นเยอะเลย ก่อนกลับก็ขึ้นไปเก็บผล lab (โดยต้องขอให้แอลลี่ช่วย login ให้ แต่พอขึ้นไปถึง คาโรลก็รอเราอยู่แล้ว) ได้ผลเป็นที่น่าพอใจพอสมควร ต้องขอบคุณทั้งคาโรลกับแอลลี่มาก ๆ เลย
   
อากาศที่นี่มันแปรปวนมาก ๆ เลย ขาเดินกลับหอต้องเดินฝ่าฝนกลับมา (เมื่อวันก่อนยังหิมะตกอยู่เลย) พอกลับถึงหอก็จัดการกับข้าวเที่ยง (ที่ไม่ได้กิน) กับขนมปังอีกหนึ่งก้อน (ไม่ค่อยอิ่มเลยอ่ะ) รู้สึกว่ากินข้าวไม่เป็นเวลายังไม่รู้ (จะเป็นโรคกระเพาะไหมเนี่ยะ)

จากนั้นก็ต่อโทรศัพท์ถึงพี่หนิงที่เยอรมัน รอบแรกฝากข้อความไว้ แบบว่าไม่ได้เตรียมตัวไว้ว่าจะต้องฝากข้อความเลยไม่ได้ให้เบอร์เพื่อติดต่อกลับ เลยโทรไปอีกทีอีกครึ่งชั่วโมงให้หลัง ได้คุยกับพี่หนิง (ส่วนมากจะฟังมากกว่า ^_^) พี่เค้าแนะนำอะไรเยอะแยะเลย ขอบคุณมาก ๆ นะครับ คุยจนโดนตัดเพราะเงินในบัตรโทรศัพท์มันหมด (ดีนะที่ให้เบอร์ติดต่อพี่เค้าไว้แล้ว ^_^) ก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำ จัดการกับเอกสารที่ต้องใช้ในการเก็บตัวอย่างพรุ่งนี้ แล้วก็นะเขียน Diary สวดมนต์แล้วก็เข้านอนเวลาเดิมประมาณ 3 ทุ่ม (ถ้าต่อเน็ทที่หอได้คงนอนดึกกว่านี้แน่นอน)

วันนี้ไม่เสียเงินสักปอนด์อีกแล้ว เย้ ๆ (แต่พรุ่งนี้คงต้องเสียแล้วล่ะ เพราะเสบียงเริ่มหมด)

27/3/2551

เริ่มจะปรับตัวเรื่องเวลาตื่นนอนได้แล้ว (คิดว่านะ) ตื่นก่อนนาฬิกาปลุกไม่มาก พอนาฬิกาปลุกตอน 6.30 ก็ลุกขึ้นจัดการกับอาหารเที่ยง (ไม่ต้องคิดมากผัดผักเหมือนเดิม) แล้วก็ต้มมาม่าใส่ไข่กินกับข้าวเป็นอาหารเช้า ตอนแรกว่าจะกินซีเรียลกับนมแต่นึกได้ว่าวันนี้ต้องออกไปข้างนอกเพื่อเก็บตัวอย่างเรื่องห้องน้ำไม่สะดวก (ไม่ค่อยได้กินนมอ่ะกินเยอะ ๆ ที่ไรได้เรื่องทุกที แต่มันอยู่ท้อง) จากนั้นก็อาบน้ำแต่งตัว สวดมนต์แล้วก็ออกเดินไปที่ lab

ตั้งใจว่าจะไปให้เร็วหน่อยเพราะจะได้ไปเก็บตัวอย่างให้เสร็จเร็วขึ้น แต่กระนั้นก็เป็นเวลาเดิมเพราะต้องรอ Prof. ก่อน เลยมีเวลาเข้าเน็ทแป็บหนึ่งได้คุยกับคนที่ lab ที่เมืองไทย (ผ่าน MSN) แล้วก็เข้าไปโพสข้อความในเว็ปหอ พอได้เวลาก็เดินไปขึ้นรถ (คราวนี้ไม่พลาดเรื่องเวลาแล้วก็เรื่องบัตรเพราะยืม Prof. มาแว้ว)
   
พอไปถึงที่โรงพยาบาลก็เจอแจ็คพอตเลยครับ เพราะไอ้คราวที่แล้วที่เราไปเก็บตัวอย่างมันสกปรก+อันตรายต่อตัวเราเองแล้วคนที่มาทำต่อด้วย เค้าเลยสอนวิธีเก็บที่ถูกวิธีมาให้ (เพิ่งรู้ว่าทำไมเค้าถึงไม่ใส่ถุงมือเวลาทำแล็ป) จ๋อยเลยครับ เค้าก็พยายามพูดให้เราไม่เสียใจมากนะว่า เค้าก็รู้ว่าเรามีประสบการณ์ในการทำแล็ปมาหลายปีแต่แล็ปเกี่ยวกับอึเนี่ยะคงไม่เคยทำใช่ไหม (พยักหน้าครับ ถึงแม้จะเคยทำที่ไทย แต่มันคนล่ะระบบกับ) เค้าก็บอกว่าเชื่อเค้านะเค้าทำมาหลายสิบปีแล้ว (คือจริง ๆ แล้วเค้าคงจะตำหนิเราอ่ะครับ แต่สุภาพมาก ๆ ) ขอโทษเค้าไปยกใหญ่เลยครับ เค้าก็บอกไม่เป็นไร (ครั้งแรกก็อย่างนี้แหละ แต่ต่อไปต้องระวังมาก ๆ แล้วล่ะ) แล้วไอ้วิธีที่เค้าสอนมาให้เนี่ยะช่วยให้เก็บง่ายและก็เร็วขึ้นมากด้วย เก็บตัวอย่างมากกว่าคราวที่แล้วประมาณ 40 ตัวอย่าง แต่เสร็จเร็วกว่าคราวที่แล้วเกือบสองชั่วโมง (มันน่าทึ่งมากเลยจอร์จ) หลังจากทำความสะอาดจัดการอะไรเรียบร้อยแล้วก็ลากลับแล้วบอกว่าจะมาใหม่วันจันทร์เพื่อเก็บข้อมูล (เหมือนเมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมา) ทันรถเที่ยวบ่ายสองครึ่งด้วย เป็นคนขับรถคนเดินที่ขอดูบัตรเรา (จำได้ ๆ ) ดีนะที่ขอยืมบัตรของ Prof. มาแล้วก็โชว์ให้เค้าดู (โดยพยายามใช้นิ้วบังส่วนที่เป็นรูปเอาไว้)

พอกลับมาถึงก็เอาบัตรไปคืน Prof. แล้วตั้งใจจะมากินข้าวเที่ยง (ตอนประมาณบ่ายสาม) แต่  Prof. เค้าบอกว่าให้เอาตัวอย่างมาปั่นแล้วก็เก็บเลย ได้แต่พยักหน้ารับครับ (พูดไม่ออกบวกกับไม่รู้จะพูดยังไงว่ายังไม่ได้กินข้าว) ดูจากจำนวนตัวอย่างที่เก็บมาคงต้องใช้เวลาพอสมควร

ไม่รอช้ารีบขึ้นไปทำเลยครับ ทำตั้งแต่ประมาณบ่ายสามกว่า ๆ กว่าจะเสร็จปาเข้าไป 6 โมงเกือบครึ่ง (ดีนะที่ไม่ตัดสินกินข้าวก่อน ไม่งั้นเสร็จทุ่มแน่ ๆ ) ตอนทำแล็ปก็แอบกลัวว่าเดี๋ยวห้องที่เรานั่งข้างล่างจะ lock เพราะชาวบ้านเค้ากลับกันหมดแล้วแน่ ๆ ถ้ามัน lock จริงจะซวยมาก ๆ เพราะเสื้อกันหนาวอยู่ในนั้น ไม่อยากคิดถึงตอนเดินกลับหอ กับตอนเดินมา lab พรุ่งนี้เช้า

พอแล็ปเสร็จก็รีบวิ่งลงมาข้างล่าง ชาวบ้านชาวช่องเค้ากลับก็หมดแล้วจริง ๆ ด้วย แต่โชคดีที่ห้องยังไม่ได้ lock (เค้าคงเห็นว่าเสื้อเรายังพาดอยู่ที่เก้าอี้แน่ ๆ เลย) มาทำงานเป็นอาทิตย์ที่สองก็เป็นคนที่กลับบ้านช้าที่สุดใน lab ซะแล้ว หิวมาก ๆ เลยอ่ะแทบไม่มีแรงเดินกลับหอ ที่แย่ไปกว่านั้นต้องยืนทำแล็ปตั้งหลายชั่วโมงบวกกับต้องบิดตัวในท่าที่ไม่ถนัดนานมาก ปวดเมื่อยไปหมดเลยอ่ะ

ตอนเดินกลับแทบจะหมดแรง ดีนะที่วันนี้อากาศไม่หนาวมากแล้ว (แดดออกจ้าทั้งวันเลย) ระหว่างทางก็แวะ tesco เพื่อหาซื้อเสบียงเล็กน้อย ได้ ผักกาดแก้ว น้ำส้ม 1 กล่อง แล้วก็แซนวิทใส่ไข่เละ ๆ ที่เค้าลดราคาเพื่อโล๊ะสต็อก (อันนี้ซื้อเพราะตอนนั้นหิวมาก กะจะเดินไปกินไป) โดนค่าเสียหายไป 2.14 ปอนด์ จากนั้นก็รีบเดินกลับหอ (แต่รีบมากไม่ได้จะเป็นลมเพราะหิวข้าว)

พอถึงหอก็จัดแจงเอาแซนวิทแล้วก็ข้าวเที่ยงที่ไม่ได้กินมาอุ่น แล้วจัดการซะเรียบภายในไม่กี่นาที (จุกเลย) รู้สึกหวั่น ๆ จะเป็นโรคกระเพาะจังเลย (เอายาโรคกระเพาะมาเผื่อน้อยซะด้วยซิ)  จากนั้นก็มานั่งเขียน dairy (ด้วยความปวดเมื่อยทั้งตัว) แล้วก็อาบน้ำ สวดมนต์เข้านอน คืนนี้ต้องตื่นเพราะตะคริวกินอีกแน่ ๆ เลย

สรุปค่าใช้จ่ายวันนี้ 2.14 ปอนด์ คิดเป็นเงินไทย 136.96 บาท (แพงได้อีก)