ตามครูไปเที่ยวอีก

[เริง2520]

ในรัชสมัยรัชกาลที่ 6 ราชอาณาจักรสยามประกาศสงครามต่อเยอรมนี เมื่อวันที่ 22 ก.ค. 1917 และตัดสินใจส่งกองทหารอาสา จำนวน 1,284 นาย ไปประเทศฝรั่งเศส

แล้วกลุ่มทหารเหล่านี้ เป็นใครกันบ้างและไปฝรั่งเศสได้อย่างไร ?

-กระทรวงกลาโหมได้ประกาศรับสมัครทหารอาสาและคัดเลือกจนเหลือ 1,284 นาย แบ่งเป็น 3 หน่วย คือกองทหารบกรถยนต์ กองบินทหารบก และกองพยาบาล

กองทหารอาสาทั้งหมดออกเดินทางจากท่าราชวรดิฐ ในวันที่ 19 มิถุนายน 2461 โดยเรือกล้าทะเลและเรือศรีสมุทรเพื่อไปขึ้นเรือแอมไพร์ ซึ่งฝรั่งเศสส่งมารับที่เกาะสีชังเพื่อเดินทางต่อไปสิงคโปร์ ลังกา สุเอซ ถึงเมืองมาร์แชลล์ ประเทศฝรั่งเศส เมื่อวันที่ 30 กรกฎาคม 2461



ทหารอาสาของไทย โดยเฉพาะกองทหารบกรถยนต์ได้มีโอกาสเข้าร่วมปฏิบัติการรบเคียงบ่าเคียงไหล่กับทหารฝรั่งเศสอย่างกล้าหาญและได้รับคำชมเชยอย่างมาก

กระทั่งวันที่ 6 พฤศจิกายน 2461 เยอรมนีได้ติดต่อฝ่ายสัมพันธมิตรขอเจรจาสงบศึก จากนั้นในวันที่ 11 พฤศจิกายน 2461 ทั้งสองฝ่ายได้ลงนามในสัญญาสงบศึกบนรถไฟ ณ เมืองคองเปียน ประเทศฝรั่งเศส

[เริง2520]

การกลับสู่มาตุภูมิของวีรบุรุษไทยแห่งสงครามเป็นไปอย่างอบอุ่นและสมเกียรติ โดยพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงกล่าวต้อนรับกองทหารอาสาเสร็จแล้วทรงประดับเครื่องราชอิสริยาภรณ์อันมีศักดิ์รามาธิบดีพระราชทานแก่ธงชัยเฉลิมพล และพระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์เหรียญที่ระลึกในราชการสงครามทวีปยุโรปแก่ทหารอาสาทุกนายเพื่อบำเหน็จความชอบ

นอกจากนี้ยังทรงพระกรุณาโปรดเกล้าโปรดกระหม่อมให้สร้างอนุสาวรีย์ทหารอาสาสงครามโลกครั้งที่ 1 บริเวณด้านตะวันตกเฉียงเหนือของสนามหลวงเพื่อเป็นอนุสรณ์สถานระลึกถึงเกียรติประวัติทหารอาสาของไทย รวมทั้งเป็นที่บรรจุอัฐิทหารที่เสียชีวิตขณะปฏิบัติการรบจำนวน 19 นาย ซึ่งพระองค์ได้เสด็จพระราชดำเนินไปทรงวางพวงมาลาคารวะดวงวิญญาณของทหารกล้าของชาติด้วยพระองค์เอง

                        

 เรื่องและภาพ....เดลินิวส์

[เริง2520]

ข่าวจากออสเตรเลีย..โดย มติชน

ยิ่งกว่าละคร! ฮือฮา หญิงแต่งกับ"ผู้บริจาคอสุจิ"ผู้เป็นพ่อของลูก ดั้นด้นตามหา ก่อน"ตกหลุมรัก"



สำนักข่าวต่างประเทศรายงานว่า หญิงออสเตรเลียรายหนึ่ง เตรียมแต่งงานกับผู้บริจาคอสุจิผู้เป็นพ่อของลูกเธอ ภายหลังได้ตามหาเขาและตกหลุมรักชายผู้นี้ ขณะที่ฮอลลีวุดเล็งจะนำเรื่องราวคล้ายละครนี้สร้างเป็นภาพยนตร์

รายงานระบุว่า นางอมินาห์ ฮาร์ท วัย 45  ปี ได้รับการบริจาคอสุจิเพื่อนำไปผสมเทียมให้กำเนิดลูก จากผู้บริจาคปริศนารายหนึ่ง หลังจากเธอมีเคยมีลูกกับสามีเก่า 2 คนแต่เสียชีวิตทั้งหมด เพราะเธอมีเชื้อพาหะของโรคทางพันธุกรรมบางประเภทที่จะส่งผลกระทบต่อลูกที่เป็นผู้ชาย โดยเธอได้เลือกอสุจิของผู้บริจาครายหนึ่งซึ่งศูนย์บริจาคระบุข้อมูลว่าเป็นโค้ชฟุตบอลและนักเพาะพันธุ์วัว 

ต่อมา เธอได้พยายามค้นหาตัวชายเจ้าของอสุจิจากการสืบค้นทางอินเตอร์เนท เพื่อหาชื่อของชายผู้นี้ จากข้อมูลที่เธอได้จากศูนย์บริจาคอสุจิ   และเธอได้ส่งรูปลูกสาวของเธอให้แก่ชายผู้นี้ ซึ่งปรากฎว่าเขารู้สึกซาบซึ้งผูกพันมาก เพราะหน้าตาของเด็กหญิงน้อยคล้ายกับเขามาก และทั้งสองได้พบกันครั้งแรกที่เมืองเมลเบิร์นหลัง 4 วันที่เธอให้กำเนิดลูกสาว ซึ่งชื่อว่า"ไลล่า"ก่อนที่ทั้งคู่จะตกหลุมรักซึ่งกันและกัน ก่อนประกาศหมั้นและเตรียมจะวิวาห์แต่งงานกัน
 

[เหยง 16]

นับเป็นเรื่องมหัศจรรย์จริงๆ

[เหยง 16]

กรณีพระราชสงครามยุโรป (สงครามโลก ครั้งที่ 1)
มีเหรียญที่ระฤกออกมาด้วยครับ
แต่ราคาแพง เนื่องจากหายากมาก
ได้แต่เฝ้ามองครับ ตกเหรียญละเกือบ 40,000 บาท
เพราะถือว่า ไปแล้วได้กลับ เป็นเหรียญปลอดภัยเหรียญหนึ่งทีเดียว

เพิ่มในห้องนี้ครับ

เหรียญรูปเสมา มีห่วงด้านบน
ด้านหน้า : รูปพระมหามงกุฎ มีตัว ร ประดับด้วยฉัตร 7 ชั้น

ด้านหลัง : มีข้อความ
                              "พระราชทาน
                                สำหรับงาน
                             พระราชสงคราม
                                   ๒๔๖๐"
เป็นเงิน ขนาด กว้าง 25.25 มิลลิเมตร ยาว 32 มิลลิเมตร

ส่วนภาพเหรียญที่เป็นเครื่องราชอิศริยาภรณ์ - ดูกระทู้ต่อไปของน้องเริงครับ

[เริง2520]

พี่เหยง

ใช้เหรียญนี้ไหม ฯ

เหรียญงานพระราชสงครามยุโรป

                                

ใช้อักษรย่อว่า ร.ส. พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้ทรงสร้างขึ้นเมื่อ พ.ศ. 2461 สำหรับพระราชทานแก่ ผู้ไปพระราชสงครามในทวีปยุโรป คือสงครามโลกครั้งที่1
ลักษณะเป็นเหรียญเงินทรงกลม  ด้านหน้าเป็นพระบรมรูปพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว พระพักตร์เสี้ยว มีอักษรที่ริมขอบว่า รามาธิปติสฺยามินฺโท วชิราวุธวิสฺสุโต  ด้านหลังมีรูปวชิราวุธมีรัศมี พานรองสองชั้น มีฉัตรสองข้าง และมีอักษรที่ริมขอบว่า  งานพระราชทานสงครามในทวีปยุโรป  พระพุทธศักราช 2461 ห้อยกับแพรแถบสีเลือดหมู มีริ้วสีดำสองข้าง กว้าง 3.5 เซนติเมตร เหรียญนี้มีชั้นเดียว ไม่มีประกาศนียบัตร ประดับที่อกเสื้อเบื้องซ้าย.

 แต่ไม่มีภาพด้านหลังของเหรียญครับ

[เริง2520]

[เริง2520]

จากอุโมงค์ใต้กำแพงเบอร์ลิน สู่อุโมงค์ในกรุงเทพฯ   

                ราล์ฟ คาบิช ตัดสินใจว่าเขาต้องทำอะไรบางอย่างหลังจากเขาและครอบครัวเดินทางกลับจากเมืองกอร์ลิตซ์ ซึ่งเป็นเมืองเล็กๆ ในเยอรมันตะวันออกติดกับชายแดนประเทศฮังการี ในราวเดือนพฤษภาคม 1964

                ในยุคนั้นถึงแม้เยอรมันถูกแยกออกเป็นสองส่วนแล้วก็ตาม แต่ชาวเยอรมันตะวันตกยังได้รับอนุญาตให้เดินทางไปเยี่ยมญาติพี่น้องในฝั่งตะวันออกได้ด้วยการใช้หนังสือเดินทางพิเศษ แต่ชายแดนสู่ตะวันตกถูกปิดตายสำหรับชาวบ้านฝั่งตะวันออก

                “ด้วยความเป็นอยู่ที่แร้นแค้น ไร้เสรีภาพ และเต็มไปด้วยการกดขี่ ญาติพี่น้องผมไม่มีทางมีชีวิตรอดได้เลยถ้ายังอยู่ในฝั่งตะวันออกต่อไป”  ราล์ฟยังจำความรู้สึกตัวเองขณะนั้นได้

                สิ่งแรกที่ราล์ฟทำหลังจากเดินทางกลับมาเบอร์ลินตะวันตกคือการหาใครก็ตามที่สามารถช่วยญาติพี่น้องของเขาได้ โชคชะตาพาให้ราล์ฟไปพบกับนักศึกษาคนหนึ่งที่เป็นแกนหลักในขบวนการช่วยเหลือชาวเยอรมันตะวันออกลี้ภัยมาฝั่งตะวันตก “ผมไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าเขาเป็นใคร แต่ทันทีที่ผมเอ่ยปาก เขาตอบทันทีว่า ผมคิดว่าผมสามารถทำอะไรบางอย่างที่ช่วยคุณได้” ราล์ฟยังจำครั้งแรกของการพบปะกับนักศึกษากลุ่มนี้ได้

                ไม่กี่วันหลังจากนั้นราล์ฟก็กลายเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มนักศึกษาประมาณ 20-25 คน ที่ร่วมกันสร้างวีรกรรมที่ถูกจารึกเป็นส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์กำแพงเบอร์ลินมาจนถึงทุกวันนี้

[เริง2520]

แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่ราล์ฟและเพื่อนจะช่วยญาติๆ ให้ออกจากเบอร์ลินตะวันออกด้วยการหนีข้ามกำแพง มันสูงกว่าสามเมตร เป็นกำแพงคอนกรีตเสริมเหล็กที่วิ่งตลอดแนวแบ่งเขตแดนเกือบ 160 กม. แถมยังกั้นด้วยรั้วลวดหนาวอีกชั้น และยังมีป้อมยามและยามรักษาการณ์ตลอดแนว   มีชาวเยอรมันตะวันออกนับสิบแล้วที่กลายเป็นศพขณะพยายามหนีข้ามกำแพง

                เพราะฉะนั้นราล์ฟและเพื่อนจึงต้องคิดค้นวิธีที่ฝั่งตะวันออกนึกไม่ถึง นั่นคือการหนีด้วยการลอดใต้กำแพง และทางเดียวก็คือการขุดอุโมงค์

                เกือบหกเดือนเต็มๆ ระหว่างเดือนเมษายนถึงตุลาคม 1964 นักศึกษาหนุ่มกว่า 20 คน ช่วยกันใช้เครื่องมือทุกอย่างขุดอุโมงค์ลอดใต้กำแพงจากฝั่งเบอร์ลินตะวันตกไปสู่ฝั่งตะวันออก

                เป็นที่รู้กันดีว่าทุกความเคลื่อนไหวของชาวเบอร์ลินจะถูกจับตามองอย่างใกล้ชิดจากตำรวจลับของรัฐบาลเยอรมันตะวันออกที่สร้างเครือข่ายการข่าวไว้ในทุกวงการ เพราะฉะนั้นราล์ฟและเพื่อนตระหนักดีว่าจะต้องทำให้ปฏิบัติการครั้งนี้เป็นความลับมากที่สุด  แต่นั่นก็ไม่ใช่เรื่องง่าย

                ปฏิบัติการนี้เริ่มจากการหาจุดที่จะเป็นปากอุโมงค์ ซึ่งโชคดีที่สามารถได้ร้านทำขนมปังเก่าร้านหนึ่ง ซึ่งอยู่ห่างจากกำแพงไม่มากนัก แต่ที่ยากคือการหาจุดที่จะเป็นปลายอุโมงค์ที่อยู่ฝั่งตะวันออก แต่ในที่สุดด้วยการประสานงานกับผู้ร่วมขบวนการในฝั่งตะวันออก ก็ได้บ้านเช่าหลังหนึ่งที่ดูแล้วน่าจะปลอดภัย

                ราล์ฟเล่าให้ฟังว่า การขุดอุโมงค์ต้องทำในเวลางกลางคืนเท่านั้น เพราะกลางวันทุกคนต้องไปเรียนและพบปะผู้คนตามปกติเพื่อไม่ให้เกิดความสงสัย ที่สำคัญตำรวจลับฝั่งตะวันออกจะเฝ้ามองด้วยกล้องส่องทางไกลมายังฝั่งตะวันตกตลอดเวลาเพื่อตรวจสอบความเคลื่อนไหวที่น่าสงสัย เวลาจะเข้าไปในบ้านก็ต้องแยกกันเข้าเป็นกลุ่มเล็กๆ ทีละสองสามคนเพื่อให้ดูเหมือนกับว่ากำลังเข้าบ้านเลี้ยงสังสรรค์กัน

[เริง2520]

“อุโมงค์ที่เราขุดมีขนาดพอที่จะให้คนรอดผ่านได้ เพราะถ้าขุดใหญ่เกินไป เราก็ไม่รู้ว่าจะเอาดินและทรายที่ขุดขึ้นมาไปทิ้งที่ไหน” ราล์ฟเล่าถึงปฏิบัติการ ซึ่งในระหว่างนั้น ดินและทรายจากการขุดอุโมงค์ต้องเอาไปเก็บไว้ในตู้ลิ้นชัก และเครื่องอบขนมปังเก่า

                หลังจากขุดลงไปลึกประมาณ 12 เมตรและเจอะน้ำ ทีมงานก็เริ่มขุดเส้นทางตรงลอดใต้กำแพงไปยังจุดเป้าหมายฝั่งตะวันออก ในที่สุดในกลางเดือนตุลาคมปฏิบัติการขุดอุโมงค์ความยาวทั้งสิ้น 145 เมตรก็สำเร็จ ราล์ฟและเพื่อนกำลังเข้าสู่ปฏิบัติการขั้นที่สอง ที่เต็มไปด้วยความเสี่ยง

                ผู้ร่วมขบวนการในฝั่งตะวันออกเริ่มส่งสัญญาณไปยังผู้ที่เตรียมตัวจะเป็นผู้ลี้ภัย ราล์ฟและทีมงานได้เตรียมรายชื่อของทุกคนไว้หมดแล้ว แต่การเคลื่อนไหวต้องทำด้วยความระมัดระวังเพราะตำรวจลับที่นั่นหูตาเป็นสับปะรด 

                บ้านเลขที่ 55 คือจุดนัดพบ เป็นจุดที่อุโมงค์จากฝั่งตะวันตกโผล่ขึ้นเพื่อเป็นเส้นทางหลบหนี

                “ผู้ลี้ภัยทุกคนจะได้รับการนัดแนะเวลาเพื่อเดินทางไปที่จุดนัดพบ เมื่อถึงหน้าบ้านเลขที่ 55 ก็จะเคาะประตู พร้อมเอ่ยรหัสลับ คือคำว่า โตเกียว” ราล์ฟยังจำรายละเอียดทุกอย่างได้เป็นอย่างดี

                มีคำถามแน่นอนว่าทำไมต้องเป็นคำว่า “โตเกียว” 

                “ปีนั้นเป็นปีที่ญี่ปุ่นเป็นเจ้าภาพกีฬาโอลิมปิก โดยจัดขึ้นที่กรุงโตเกียว  เพราะฉะนั้นเราจึงเอาคำที่จำง่ายที่สุด เพราะอย่าลืมว่าในภาวะแบบนั้น ทุกคนจะอยู่ในภาวะกดดันและตื่นเต้น เราต้องเอารหัสลับที่ไม่ซับซ้อนเกินไป”  ราล์ฟเฉลย

                สองคืนเต็มๆ ที่ชาวเยอรมันตะวันออก 50 คน ซึ่งมีทั้งเด็ก ผู้หญิง คนหนุ่มสาว และผู้สูงอายุ ค่อยๆ ทยอยกันลอดใต้อุโมงค์ไปสู่เสรีภาพฝั่งตะวันตก ทุกอย่างดูจะเป็นไปตามแผนหมด แต่ในคืนที่สามเหตุการณ์ที่คาดไม่ถึงก็เกิดขึ้น

[เริง2520]

ตำรวจลับของเยอรมันตะวันออกค้นพบแผนการหลบหนี และบุกเข้าไปในบ้านเลขที่ 55 ขณะที่ผู้ลี้ภัยกลุ่มสุดท้ายกำลังหย่อนตัวลงไปในอุโมงค์ เกิดการต่อสู้กันขึ้น นักศึกษาคนหนึ่งยิงใส่ตำรวจเยอรมันตะวันออก

                “ตำรวจคนนั้นได้รับบาดเจ็บ แต่วันรุ่งขึ้นรัฐบาลเยอรมันตะวันออกประโคมข่าวว่าเพราะถูกนักศึกษายิงเสียชีวิต แต่การสอบสวนภายหลังพบว่าเขาตายเพราะลูกหลงจากตำรวจด้วยกันเอง” ราล์ฟเล่าถึงนาทีตื่นเต้น

                ราล์ฟทราบภายหลังว่า ที่ตำรวจลับล่วงรู้ถึงปฏิบัติการนี้ก็เพราะมีสายลับแฝงตัวเข้าไปอยู่ในกลุ่มผู้ร่วมขบวนการนี้ด้วย

                เหตุการณ์ในคืนนั้นทำให้ปฏิบัติการของราล์ฟและเพื่อนต้องปิดฉากลง   “แต่ยังดีที่เราได้ช่วยญาติๆ และเพื่อนๆ 57 คน ให้ได้พบกับเสรีภาพ” ราล์ฟพูดถึงจำนวนคนที่ช่วยออกมาได้

                ถึงแม้เหตุการณ์นั้นจะผ่านมาแล้วถึง 50 ปี แต่คนเยอรมันก็ไม่เคยลืมวีรกรรมอันกล้าหาญของเด็กหนุ่มกลุ่มนั้น ถึงแม้จะไม่เหลือเค้าโครงเดิม บ้านเลขที่ 55 ก็ยังได้รับการรักษาไว้เพื่อเป็นเครื่องเตือนใจคนรุ่นหลัง

                ทุกวันนี้ ปฏิบัติการ “อุโมงค์ 57” ก็ยังเป็นชื่อที่นักประวัติศาสตร์ใช้เรียกขบวนการของราล์ฟและเพื่อน และยังเป็นส่วนหนึ่งของนิทรรศการกลางแจ้งเกี่ยวกับความโหดร้ายของกำแพงเบอร์ลิน

[เริง2520]

ไม่น่าเชื่อว่าหลังเหตุการณ์นั้น 38 ปี ราล์ฟยังต้องมาขุดอุโมงค์อีกครั้ง   แต่คราวนี้เป็นอุโมงค์ในกรุงเทพฯ และไม่ใช่เพื่อการหลบหนี แต่เพื่อเป็นเส้นทางรถไฟใต้ดิน

                “เมื่อมองย้อนกลับไป ผมถือว่าการขุดอุโมงค์ลอดใต้กำแพงเบอร์ลินเป็นการฝึกงาน” ราล์ฟเล่าติดตลก    

                ราล์ฟใช้ชีวิตในกรุงเทพฯ สองปีระหว่าง 2002-2004 ในฐานะวิศวกรโยธาดูแลฝ่ายปฏิบัติของบริษัทซีเมนส์ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มบริษัทที่สร้างระบบรถไฟฟ้าใต้ดิน เพราะฉะนั้นจึงไม่น่าแปลกใจถ้าเขาจะรู้จักเส้นทางรถไฟใต้ดินของบ้านเรามากกว่าคนไทยทั่วไป

                ราล์ฟ ซึ่งปัจจุบันอายุ 72 ปี และครอบครัวยังกลับมาเที่ยวเมืองไทยเป็นระยะๆ เขาหลัก จ.พังงา เป็นสถานที่เที่ยวที่ราล์ฟโปรดปรานมากที่สุด

                เขาไม่เคยรู้สึกเบื่อหน่ายที่ต้องเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นในอดีตเมื่อ 50 ปีที่แล้วให้ทุกคนที่สนใจฟัง เพราะราล์ฟเชื่อว่ามันจะช่วยให้คนรุ่นใหม่ได้เห็นถึงความเลวร้ายของสงครามและการปกครองประเทศแบบเผด็จการ เพื่อที่ความเลวร้ายแบบนั้นจะไม่เกิดขึ้นอีก

---------------------------------------------

(หมายเหตุ : จากอุโมงค์ใต้กำแพงเบอร์ลิน สู่อุโมงค์ในกรุงเทพฯ  : เทพชัย หย่อง รายงาน)

[เหยง 16]

ภาพเหรียญ อยู่ด้านบนครับ

[เริง2520]

หนังสือเล่มนี้น่าสนใจนะครับ

[เริง2520]

ภาพสมัยที่ยังไม่มีอนุสาวรีย์ท้าวสุรนารี ด้านประตูชุมพล

        

[เริง2520]

ต้องตามไปชิม....ไม่ไกลจากบ้านนัก

 ฮือฮา ก๋วยเตี๋ยวปทุมธานีชามละ 6 บาท คนแน่นร้านทุกวัน เผยขายได้วันละไม่ต่ำกว่า 800 ชาม เสาร์-อาทิตย์ ไม่ต่ำกว่า 1,000 ชาม



          วันนี้ (12 พฤศจิกายน 2557) ผู้สื่อข่าวรายงานว่า พบก๋วยเตี๋ยวในราคา 6 บาท แม้ราคาสินค้าต่าง ๆ จะขึ้นราคาตามสภาพเศรษฐกิจในปัจจุบันก็ตาม ทราบชื่อเจ้าของร้านคือ น.ส.มานัส บุญตา อายุ 50 ปี อยู่บ้านเลขที่ 87 ซอยสมประสงค์ 8 ต.บางปรอก อ.เมือง จ.ปทุมธานี ซึ่ง น.ส.มานัส บอกว่า ตนขายก๋วยเตี๋ยวมา 18 ปีแล้ว เมื่อ 3 ปีก่อนตนขายในราคา 5 บาท เพราะอยากให้เด็ก ๆ ซื้อหารับประทานได้

          ต่อมาปี 2554 เกิดน้ำท่วมใหญ่ จึงเพิ่มราคาเป็น 6 บาท เพราะราคาสินค้าแพงขึ้นมาก อย่างไรก็ตาม ก็ยังสามารถขายได้กำไรอยู่ ปริมาณวัตถุดิบที่ใส่ในแต่ละชามก็ยังคงเท่าเดิมไม่ได้ลดน้อยลงแต่อย่างใด และมีลูกค้ามาอุดหนุนมากทุกวัน ซึ่งทุกวันนี้ขายได้วันละไม่ต่ำกว่า 800 ชามต่อวัน หากเป็นวันเสาร์-อาทิตย์ จะขายได้ไม่ต่ำกว่า 1,000 ชาม

[เหยง 16]

มีคนเปรียบเทียบให้ฟังครับ.........

เขาบอกว่า กาแฟรถเร่ (จยย.สองล้อเครื่องมีข้างอีก 1 ล้อ) แก้วละ 20 บาท กำไรครึ่ง/ครึ่ง
แล้วกาแฟสตาร์บั๊ค, กาแฟนกแก้ว อเมซอน แก้วละ 55 - 65 บาท กำไรเท่าไหร่ ??

[เริง2520]

สมเด็จพระเทพฯ‘ เสด็จฯ ตลาดเช้าอุทัยธานี พสกนิกรปลื้มปิติ

วันนี้(12 พ.ย.) บนโลกสังคมออนไลน์ได้มีการแชร์ภาพจากสมาชิกเฟซบุ๊คชื่อ ทหารไทยไจกล้า ซึ่งได้โพสต์ภาพพร้อมระบุว่า “สมเด็จพระเทพฯ ทรงเดินซื้อของตลาดเช้าที่ จ.อุทัยธานี และทรงทำบุญใส่บาตรพระที่ตลาดห้าแยก โดยมีพสกนิกร รอเฝ้ารับเสด็จอย่างมากมาย ”
ทั้งนี้หลังจากภาพดังกล่าวถูกเผยแพร่มีชาวสังคมออนไลน์แชร์ภาพต่อออกไปเป็นจำนวนมากพร้อมกับโพสต์ข้อความว่า ‘ทรงพระเจริญ’

[เริง2520]

พรุ่งนี้ไปงานหอฯช่วงภาคกลางคืน

[เริง2520]

เสาร์ที่ ๑๕ พย.ไปร่วมงานหอของเรา..อยู่ที่ถนนพญาไท

[เริง2520]

[เริง2520]

[เริง2520]

[เริง2520]

[เริง2520]