ตามครูไปเที่ยวอีก

[เริง2520]

จากเพลง งิ้ว เพลงเป๋ (เพลงฉ่อย) แหล่เทศน์ การร้องส่งพิณพาทย์ เครื่องสาย? เป็นเสียงที่ช่างไพเราะและเป็นภาพที่ ติดตาตรึงใจ เหลือเกินในความรู้สึกของเด็กชายน้อยๆผู้นั้น ..

หากแต่เขาจะรู้หรือไม่ว่า 41 ปีให้หลัง นับแต่วันที่เขาได้เห็นและได้รับความสุขที่จาก ?กระบอกเสียง? เครื่องนั้น เขาจะได้กลายเป็นผู้ที่แบ่งปันมอบความสุขจากเสียงดนตรีให้เข้าไปขับบรรเลงในบ้านเรือนของผู้คนอีกมากมายนับร้อยพัน? พร้อมๆทั้งฝากชื่อของเขาให้เป็นเรื่องราวเล่าตำนาน ให้ชนรุ่นลูกหลานรู้จักในชื่อ ?ต.เง็กชวน?

ต.เง็กชวน หรือ เตีย เง็กชวน เป็นบุตรของ นายยิ่งเกี๊ยด หมอยามีชื่อ ที่ชาวบ้านตลาดใหม่เรียกว่า ?ซินแสเส่ง?? และนางเหลี่ยม เกิดเมื่อวันที่ 7 ตุลาคม พ.ศ.2432 ที่ตำบลตลาดใหม่ อำเภอเมือง จังหวัดฉะเชิงเทรา

ร่ำเรียนหนังสือขั้นต้นที่โรงเรียนเทพนิมิตร ตำบลบ้านใหม่ จนกระทั้งย่างเข้าวัยหนุ่มอายุ 17 ปีจึงย้ายเข้ามาทำงานในบางกอก แม้ความรู้น้อยแต่เป็นคนหนักเอาเบาสู้ ไม่เลือกงาน จึงไปเด็กรับใช้ ได้เงินเดือน 12 บาท และด้วยความรักฝังใจในเรื่องของดนตรีและการแสดง นายเตียจึงแสวงหาโอกาสให้ตัวเองได้เข้าสู่ถนนสายบันเทิง โดยเริ่มจาก การรับจ้างเป็นผู้ควบคุมออกสายหนังเร่ขายยา โดยนำภาพยนตร์จากโรงหนังพัฒนาการไปเร่ฉายในหลายจังหวัดภาคใต้? ก่อนที่จะไต่เต้าไปเป็นผู้จัดการโรงหนังบางรัก ย้ายไปบางกระบือ ข้ามไปปีนัง และมาจบลงที่บางลำพู ตามลำดับ

เมื่อว่างจากงานภาพยนตร์ก็รับหนังสือมาขาย จนกระทั่งคิดการใหญ่พิมพ์หนังสือความรู้เกี่ยวกับภาพยนตร์.และบทเพลงต่างๆที่ตนเองมีความสนใจด้วยทุนรอนส่วนตัว ซึ่งว่ากันว่าน่าจะเป็นหนังสือประเภทดาราภาพยนตร์ นักร้อง ฉบับแรกของเมืองไทยด้วยซ้ำไป??? ซึ่งปรากฏว่าขายดี เป็นเทน้ำเทท่า จนสามารถลงทุนเปิดร้านของตัวเองขายของเบ็ดเตล็ดที่สี่แยกบางลำพู บริเวณหน้าโรงหนังบางลำพูได้ (ประมาณ พ.ศ.2465) และหนึ่งในสินค้าที่รับมาขายก็คือแผ่นเสียงที่ไปซื้อมาจากร้านรัตนมาลา บีกริม ซึ่งเป็นห้างสรรพสินค้าโอ่อ่า ทันสมัย ในยุคนั้น มาจำหน่ายอีกต่อหนึ่ง

?ขณะเดียวกัน ในใจของ นายเตีย ก็กำลังคิดการใหญ่เสียยิ่งกว่าการลงทุนพิมพ์หนังสือในครานั้นมากมายนัก?เขาเริ่มมีความคิดที่จะทำในสิ่งที่ยังตรึงอยู่ในใจของเขาตลอดมา?.นั่นคือการอัดแผ่นเสียง นั่นเอง

กระทั่งในปี พ.ศ.2468 ห้างสุทธาดิลก ได้จ้างฝรั่งเข้ามาทำการบันทึกเสียง นายเตีย จึงเข้าไปเจรจาให้นายช่างผู้นั้นบันทึกเสียงให้ตนด้วย โดยการบันทึกขณะนั้นยังไม่ใช้ระบบไฟฟ้า เป็นการร้องและเล่นดนตรีให้เสียงผ่านเข้าไปในดอกลำโพง ให้คลื่นเสียงไปขูดเป็นร่องบนแผ่นขี้ผึ้ง ในครั้งแรกนั้นได้บันทึก เพลงรับร้องด้วยวงดนตรีประเภทต่างๆ เช่น แตรวง พิณพาทย์? และเครื่องสาย เมื่อบันทึกเสียงเสร็จแล้วก็ส่งกระบอกขี้ผึ้งไปยังต่างประเทศเพื่อทำเป็นแผ่นเสียงกลับมา โดยนายเตียได้ออกแบบเครื่องหมายการค้าตรา ?กระต่าย? อันเป็นปีเกิดของตน ปิดทับตราเครื่องหมายการค้าของฝรั่งเสียอีกทีหนึ่ง

ในการบันทึกเสียงครั้งที่ 2 พ.ศ.2471 บันทึกเสียงเพลง เขมรไทรโยค แทนบทร้องเดิมที่หลวงเสียงเสนาะกรรณ (พัน มุกตะวาภัย) ร้องไว้จากเรื่อง วั่งตี่ เริ่มบันทึกละครร้อง ละครปราโมทัย (ปรีดาลัย)? ขณะเดียวกันก็พยายามหาความรู้จากการสังเกต ซักถาม ช่างฝรั่ง จนฝรั่งหวงวิชาระแวงไม่กล้าให้เข้าไปดูการทำงานของ ซาววด์เอ็นจิเนียร์ในห้องเครื่อง

[เริง2520]

ในช่วงก่อนสงครามมหาเอเซียบุรพา ได้เริ่มบันทึกเสียงวงสุนทราภรณ์ โดยครูเอื้อ สุนทรสนาน วินัย จุลบุษปะ ร้องเพลงทาษน้ำเงินเป็นเพลงแรก และเมื่อสงครามเริ่มก่อตัวขึ้น กองทัพลูกพระอาทิตย์ก็ยาตราเข้าสยามประเทศในปี พ.ศ.2484 เกิดการสูญเสียทุกหัวระแหงทั้งชีวิตและทรัพย์สิน?การบันทึกเสียงหยุดชะงัก โรงงานแผ่นเสียงที่เยอรมันถูกทำลาย รวมถึงภรรยาของนายเตียก็เป็นหนึ่งในผู้เคราะห็ร้ายในสงครามครั้งนั้น

เมื่อสงครามสงบ นายเตียได้กราบบังคลทูลขอพระบรมราชานุญาต พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 9 นำเพลงพระราชนิพนธ์ สายฝน ยามเย็น ชะตาชีวิต และใกล้รุ่ง มาบันทึกเสียง โดยปันผลกำไรส่งไปบำรุง โรงพยาบาลอานันทมหิดล จังหวัดลพบุรี



หลังจากนั้นยังมีการบันทึกเสียงต่ออีกหลายครั้ง แต่ด้วยเทคโนโลยีที่ก้าวหน้าขึ้น เทปบันทึกเสียงเริ่มเข้ามาครองตลาดผู้บริโภคด้วยความสะดวกในการใช้งานและราคาที่ถูกกว่า แผ่นเสียงจึงค่อยๆลดความนิยมและค่อยๆเลือนหายไปจากสังคม

กระทั่ง นาย ต.เง็กชวน ถึงแก่กรรม ในวันที่ 3 พฤศจิกายน พ.ศ.2513 ( 81 ปี)

ปัจจุบันบริเวณสี่แยกบางลำพู??? บ้านเลขที่ 100-102 ริมถนนพระสุเมรุ ห้าง ต.เง็กชวน ยังคงยืนสงบนิ่งมั่นคงอยู่ท่ามกลางสังคมเมืองที่รีบเร่ง? และก็นับว่าเป็นข่าวดีที่อีกไม่นาน ห้าง ต.เง็กชวน จะเปิดตัวขึ้นอีกครั้ง เพื่อเป็นพิพิธภัณฑ์ที่รวบรวมสิ่งของเครื่องที่เกี่ยวข้องกับเครื่องเล่นแผ่นเสียง ผลงานเพลงที่บันทึกเสียง ภาพถ่ายศิลปินในสังกัด และอื่นๆอีกมากมายที่บอกเล่าเรื่องราวเส้นทางการเดินทางของแผ่นเสียงตรากระต่าย ให้ได้ชื่นชมกัน

หาก แต่ในวันนี้ ถ้ามีโอกาสเดินผ่าน ขอเชิญขวนลองแวะเข้าไปชิมขนมเบื้อง ?แม่ประภา? ฝีมือลูกหลานนายเตีย แล้วค่อยๆซึมซับบรรยากาศ รอบๆตัว

ไม่แน่คุณอาจจะได้ยินเสียงกระต่ายน้อยตัวนี้ร้องเพลงอยู่ก็ได้?..

Posted: ตุลาคม 22nd, 2009
Categories: ศิลปวัฒนธรรม

[เริง2520]

อยู่หัวหิน ไม่มีฝน ฟ้าใส วิวดี ครับ

[เหยง 16]

นครสวรรค์-ฝนตกตลอดคืนที่ผ่านมา และพรำๆ จนถึงเที่ยง
บ่ายสาม ฟ้าเริ่มเปิด
เพิ่งทราบตามปฎิทินจันทรคดิ
ปีนี้มีเดือนเก้า 2 หน (ในรอบ128 ปี-มี 2 ครั้ง)

[เริง2520]

ไปหัวหิน มา ๒ วัน

หาดเขาตะเกียบ

[Dtoy16]

         น้องเริง คุณเหยง ตามครูมาเที่ยว เที่ยววัดไม่เบื่อหรอกค่ะเพิ่งทราบประวัติต.เง้กชวนเป็นชาวแปดริ้ว
          กลับจากหัวหิน หรือลงใต้ต่อค่ะน้องเริง

[เริง2520]

กลับปทุมธานีครับ

ยังมีต่อด้วยไปวัดทึ่หัวหิน และภาพเก่าๆที่สถานีรถไฟที่นั่นด้วย

[เริง2520]

องค์ใหม่



องค์เดิม ต้นแบบปี ๒๕๔๕



ความสำคัญที่สร้างองค์ใหม่



เพิ่มพลังศรัทธา พระเจ้าตากสินมหาราช

[เริง2520]

ห้ามไปที่นี่ยากมาก

[เริง2520]

ชมภาพเก่า ที่นำเสนอเพียงบางส่วน ทั้งหมดมีมาก ที่ห้องสมุดฯ
 

[เริง2520]

[เริง2520]

[เริง2520]

ชมตลาด ไม่ได้ไปถนนแถวริมทะเล ที่มีบ้านไม้สองชั้น



ร้านอาหารขายสามเวลา เช้า กลางวันและเย็น  ช่วงเย็นยังไม่เปิด คิวยาว มาช้าอด ผู้มาขายทั้งสามช่วงเวลา ต้องเช่าพื้นที่ เจ้าของขายเครื่องดึ่มอย่างเดียว กาแฟเจ็กเปี๊ยะ

[เริง2520]

ภาพตอนเช้า ก่อนกลับ









ภาพนี่คล้ายภาพวาดเขียน ตอนเรียนชั้นประถมศึกษา มีทะเล ภูเขาและต้นมะพร้าว ขาดแต่เรือและนกกำลังบิน

[เหยง 16]

เห็นชื่อ สปช. เป็นชาวหอจุฬาฯ มา 3 ชิ่อครับ

ด้านการศึกษา - นายกมล รอดคล้าย

ด้านบริหารราชการแผ่นดิน -นางเบณจวรรณณ สว่างนิทร

ด้านปกครองส่วนท้องถิ่น - นายจรัส สุวรรณมาลา

[เริง2520]

ครับสองท่านแรก ครุศาตร์ เลขาฯสพฐ. และอดีตเลขาฯกพ. นอกจากนั้นชาวหอฯที่รู้จักคือครูหยุย. สนช. สองครั้งแล้ว

หอจุฬาฯสร้างคนเก่งและคนดีครับ

[เริง2520]

ไปอำเภออู่ทอง จังหวัดสุพรรณบุรี

ที่นี่มี“เมืองโบราณอู่ทอง” ที่เป็นต้นกำเนิดประวัติศาสตร์และอารยธรรมแห่งสุวรรณภูมิ อีกทั้งยังเป็นเมืองท่า เมืองศูนย์กลางการค้าของอาณาจักรทวารวดี รวมไปถึงเป็นจุดที่พระพุทธศาสนาเดินทางเข้าประดิษฐานเป็นแห่งแรกของเมืองไทย ในสมัยพระเจ้าอโศกมหาราช
       
แต่ยังไม่ได้เดินให้ทั่ว และไม่ได้ชมพิพิธภัณฑ์  มีภาพเพียงเจดีย์องค์ที่ ๒ จาก ๑๓ องค์ที่อยู่ริมคูเมืองโบราณ ใกล้ศูนย์ราชการเท่านั้น

[เริง2520]

ที่นี่เป็นแหล่งลูกปัดโบราณ

สร้อยและกำไล เจ้าของอนุญาตให้ถ่ายภาพได้ นำลูกปัดประดับด้วยทอง

[เริง2520]

สร้อยลูกปัดทวาราวดี ที่ยังมีจำหน่าย

[เริง2520]

ลูกปัด"สุริยเทพ"จาก อำเภอคลองท่อม จังหวัดกระบี่

[เหยง 16]

ลูกปัดทั้งที่อำเภออู่ทอง และลูกปัดสุริยเทพ ของจริงยังมี

แต่ในตลาดจะมีของทำเทียมจนแยกไม่ออก นำมาขายเต็มไปหมดเหมือนกัน

ผู้ซื้อมีความเสี่ยง อาจได้ของเทียมเลียนแบบ

[เริง2520]

ไดัมา 1 เส้น จะนำสุริยเทพ 5 เม็ดมาร้อยเพิ่ม  เสร็จแล้วจะมีภาพครับ

[เหยง 16]

เดี่ยวตามมาชมครับ

[เริง2520]

นำแผ่นแบนๆออกไปใส่ สุริยเทพ ๕ เม็ด แทน พลาดจากกระบี่ได้ที่ อู่ทอง

[เริง2520]

ไปวัดเขมาภิรตาราม ฯ นนทบุรี

ชมพระที่นั่งมูลมณเฑียร และตำหนักแดง

เดิมพระที่นั่งมูลมณเฑียรเป็นพระตำหนักไม้ชั้นเดียว สันนิษฐานว่าสร้างขึ้นในรัชกาลที่ ๒ บริเวณเขตพระราชฐานชั้นนอก โดยใช้เป็นที่ประทับของสมเด็จพระเจ้าลูกยาเธอ เจ้าฟ้าชายมงกุฎ ภายหลังจากที่ทรงโสกันต์ (โกนจุก) แล้ว เพราะตามธรรมเนียมจะเสด็จประทับอยู่ในเขตพระราชฐานชั้นในไม่ได้อีก เมื่อทรงออกผนวชพระตำหนักหลังนี้คงได้รับการรักษาไว้สำหรับวชิรญาณภิกขุ เพราะเป็นที่ประทับเพียงแห่งเดียวข...องพระองค์ โดยมิได้จัดเป็นที่ประทับของเจ้านายพระองค์อื่นจนตลอดรัชกาลที่ ๓ ต่อมาเมื่อเสด็จขึ้นเสวยราชสมบัติ โปรดเกล้าฯ ให้สถาปนาพระราชนิเวศน์ขึ้นใหม่ตามแบบสถาปัตยกรรมตะวันตก ในบริเวณสวนขวา ภายในพระบรมมหาราชวัง พระราชทานนามว่า “พระอภิเนาว์นิเวศน์” จึงโปรดเกล้าฯ ให้รื้อพระตำหนักของพระองค์มาแก้ไขเป็นตึกปลูกขึ้นใหม่ มีลักษณะสถาปัตยกรรมเป็นแบบอาคารทรงไทยสองหลังแฝดก่ออิฐฉาบปูนทาสีขาว ระหว่างพระที่นั่งภานุมาศจำรูญ กับบริเวณพระพุทธนิเวศน์ ขนานนามว่า “พระที่นั่งมูลมณเฑียร” ต่อมาในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว โปรดเกล้าฯ ให้รื้อพระที่นั่งมูลมณเฑียรไปปลูกในวัดเขมาภิรตาราม จังหวัดนนทบุรี ซึ่งเป็นวัดที่สมเด็จพระศรีสุริเยนทราบรมราชินี ในรัชกาลที่ ๒ และสมเด็จพระบรมราชชนนีในรัชกาลที่ ๔ ทรงบูรณปฏิสังขรณ์ทรงอุทิศให้เป็นโรงเรียนและใช้เป็นสถานที่เรียนปัจจุบันไม่ได้ใช้เป็นที่เรียนแล้ว