กุลสตรีเจี๊ยวจ๊าวปะทะไอ้หนุ่มขาย๊าวยาว

[suriya2513]

สมัยนั้นไม่มีสอบซ่อม เนื่องจากเป็นระบบหน่วยกิตแล้ว ต้องเรียนใหม่เลย...
คงจะติดซ้อมฟุตบอลกับทีมคณะวิศวฯมากกว่าครับ
เพราะช่วงนั้นที่คณะส่งแข่งชิงสโมสรถ้วยพระราชทาน ค.
ชื่อทีม "แร่ 11" ของพวกพี่เหมืองแร่แห่งกรมทรัพยากรธรณี (ให้สปอนเซอร์)
ภายหลังจากที่ไม่เคยชนะเลย พรรคพวกที่คณะจึงเปลี่ยนชื่อให้เป็น "ร่อแร่ 11"

[khesorn mueller]

พี่เล่นบอลอยู่กี่ปีคะ??
แข่งกะรุ่นพี่รร. ทีมพี่ก็ไม่เคยชนะเลย..แม้โกงทุกวิถีทางแล้ว
แถมยังมีการขู่รุ่นน้องพี่ว่าหากทำแบบเดียวกัน...จาต้มยำทำแกงให้อาสัณ(เขียนยังไง??)!!
nn.
ps.ในกรุมหาสมบัติหนิงยังมีรูปพี่ในชุดนักบอลสีฟ้าแป๊น...เก็บมิบไม่แพล็มค่ะ!!

[suriya2513]

ตอนอยู่ปีหนึ่ง วิศวะ ไม่เข้าร่วมกิจกรรมกับสโมสรนิสิตฯ
พี่ป๋องเลยได้เล่นบอลให้ทีมหอฯซึ่งส่งเข้าแข่งภายในจุฬาฯ เป็นปีแรก
จากนั้น ปีสอง ถึงปี ห้า ก็เล่นให้วิศวะ ตลอด
ก็มาจากสวนกุหลาบฯ รุ่นพี่ที่วิศวะ ก็ฝากความหวังเรื่องเตะบอลไว้ก่อนโรงเรียนอื่นหน่อยนึงครับ...
(อาสัญ กระมังครับ)

[khesorn mueller]

เหวอ...แล้วเอาเวลาที่ไหนไปเล่นเทนนิส ทั้งยังเข้าแข่งด้วย...แถมยังเป็นครูฝึกสอนพี่ๆสาวๆอีก...จาเหลือเวลาเรียนตอนไหนล่ะนี่??
หนิงว่าฟุตบอลอู้ได้...เทนนิสอู้ไม่ได้!!
nn.

[suriya2513]

มันถึงได้เรียนสี่ปีครึ่งไงเล่าครับ...
สองปีแรกไม่ได้เล่นเทนนิสหรอกครับ
แต่เล่นเป็นมาตั้งแต่ประถมแล้ว
เพราะคุณยศเป็นแชมป์ของจังหวัดนครสวรรค์

[khesorn mueller]

คุณพ่อพี่นำสมัยนะคะ...แล้วกีฬาอะไรทำให้เข่าพี่พัง(คุณcordlessผ่านมาเห็น เป็นต้องตอบ"กีฬาในร่มน่ะสิ"โดยฉับพลัน)บอลหรือเทนนิส???
nn.

[suriya2513]

ฟุตบอล ครับ ลงไปเล่นแข่งขันโดยไม่ได้วอร์ม
ตอนนั้นอายุประมาณ 30 ปี ไม่ได้เล่นบอล มาตั้งแต่อายุ 23 ปี
อาจารย์จากเทคนิคกำแพงเพชร เขายกทีมมาบุกเทคนิคนครสวรรค์
ปีกเขาเลี้ยงลูกผ่าน พี่ป๋องก็หมุนตัวตามโดยยกเท้าซ้ายขึ้นแล้วบิดตัว
น้ำหนักก็เลยไปอยู่ที่เข่าขวาซึ่งกำลังบิดพอดี...ก็เลยเรียบร้อย
หมอนรองกระดูกสะบ้าหัวเข่าแตกเป็นเสี่ยงๆ...เดินเป๋ไปเป็นเดือน
จากนั้นมาก็ไม่สมประกอบหรอกครับ
ตอนหลังเป็นทั้งความดัน และหัวใจ จึงเหนื่อยเร็ว
เล่นกีฬาอะไรก็ต้องยอมรับสภาพว่าไม่ไหว

[KUSON]

ฉากที่121ทุกข์ของพี่ศักดิ์ เหลือคณานับ
ดึกแล้ว คืนพระจันทร์เต็มดวง กุศลสังเกตุเห็นสีหน้าพี่ศักดิ์อัดบุหรี่แล้วปล่อยควันออกมาช้าๆ คนอะไร รูปร่างหน้าตาเปอร์เฟคไปทุกอย่าง แต่หาความสุขไม่ได้ กุศลได้แต่คิดในใจ สงสารแต่ช่วยอะไรไม่ได้ จึงถามออกไปตรงๆว่า
พี่ศักดิ์ว่าจะกลับวันพรุ่งนี้ เพราะจะหนีคุณนางหรือหนีพี่หอหญิงกันแน่...กุศลถามตรงๆ
ทั้งสองอย่าง.......พี่ศักดิ์ว่า
แล้วพี่หอหญิง เป็นพี่อักษรหรือพี่ครุ....กุศลถามต่อ
มึงนี่รู้ดี ใครบอกมึง....พี่ศักดิ์ถามยิ้มๆ
ก็เวลาพวกพี่เมา คุยอะไรกันกุศลนั่งอยู่ด้วย รู้เรื่องหมด....กุศลอวดรู้
มึงรู้ก็ดีแล้ว คนที่อยู่อักษรเขาไฮโซ คงไม่มาสนใจคนอย่างกูหรอก.....พี่ศักดิ์ถอนหายใจเศร้า
แต่พี่ครุของมึงนี่กูรักจริงนะ แต่เขาไม่สนใจกู.....พี่ศักดิ์พ่นควันบุหรี่โขมง
พี่ถึงต้องรีบกลับไปหาเขาใช่ไหม.......กุศลซักต่อ
เปล่า กูคิดว่าเขาอาจมาค่ายครั้งนี้ด้วยก็ได้....พี่ศักดิ์ก้มหน้าหลบตา
แล้วไง พี่ศักดิ์ หลบหน้าเขาทำไม......กุศลอยากรู้
บอกไปมึงก็ไม่เข้าใจ ไปๆ รีบกลับไปนอน....พี่ศักดิ์ไล่กุศลไปนอน ส่วนตัวเองพ่นบุหรี่ต่อ

[KUSON]

ฉากที่122 เจอคนช่างซัก
พอกุศลเปิดมุ้งบานเล็กจะเข้านอน บวรซึ่งนอนติดๆกันส่งเสียงถามทันที
มึงออกไปใหนมาวะ ดึกๆดื่นๆ...บวรสงสัยกุศล
ไปห้องน้ำ....กุศลตอบสั้นๆ
ห้องน้ำห่าอะไร ออกไปกับพี่ศักดิ์เป็นเป็นชั่วโมง....บวรทำเป็นรู้ดี
มึงบอกมาดีๆพี่ศักดิ์บอกอะไรมึง ไม่งั้นกูไม่แบ่งผ้าห่มให้...บวรได้ทีพูดขู่
กุศลเงียบ นอนหันหลังให้บวร เอามือหนุนแทนหมอน เอาหมอนมากอดแทนผ้าห่ม พรุ่งนี้เช้าหนาวแน่กุศลคิดในใจ
ว่าไง พี่ศักดิ์บอกอะไรมึง.....บวรไม่ละลดการถาม ทุกคนเงี่ยหูฟัง
หนวกหู อยากคุยออกไปคุยกันข้างนอก...พี่ศักดิ์ตะคอกเสียงดังพร้อมเปิดมุ้งบานใหญ่เข้าไปนอนที่เดิม
บวรเงียบกริบ ไม่กล้าถามต่อ แสร้งแบ่งผ้าห่มมาให้กุศล ทำเป็นเอาอกเอาใจเพราะกลัวพี่ศักดิ์กระทืบเอา

[KUSON]

ฉากที่123 นางทาสตัวจริง
เช้าวันนี้ พี่สิงห์ พี่พยุห์และบวร ออกไปพบปะชาวบ้านแต่เช้าเพื่อปรึกษาเรียงงานค่ายที่จะมี ส่วนพี่ศักดิ์กับลิขิตออกไปสำรวจห้องน้ำและที่ทำครัวของชาวค่าย เหลือแต่กุศลต้องล้างจานและนั่งเฝ้าสมบัติดังเคย
พอสายๆ กุศล ก็ออกไปเก็บเสื้อผ้าของพี่ศักดิ์จากบนราวตากผ้า เอามาแพคใส่ถุงกระดาษ พยายามพับให้เล็กที่สุดอัดใส่รวมในถุงเดียวกัน พอดี นาง สาวชาวบ้านโผล่เข้ามา
ทำอะไรรึนักเสือกษา...นางเรียกกุศลสำเนียงชาวบ้านติดปาก
เก็บเสื้อผ้า....กุศลตอบสั้นๆ
ของพี่เหรอ ทำไมตัวใหญ่จัง...นางสงสัย
เอ้อ...กุศลตอบแบบขอไปที
แล้วของพี่ศักดิ์มีไม๊ นางจะเอาไปซักให้ ของพี่ด้วยก็ได้....นางเสนอตัว
ไม่ได้หรอก....กุศลรีบปฏิเสธ
ทำไมละ นางซักให้ฟรีๆนะ ไม่คิดตังค์ จริ้งสาบาน...นางทำมือสาบาน
บอกว่าไม่ไค้ก็ไม่ได้ โบราณเขาถือ เดี๋ยวอายุจะสั้น....กุศลปฎิเสธส่งเดช
ตายจริง นางไม่รู้ ขอโทษๆ....นางขอโทษตัวสั่นงันงก

[KUSON]

ฉากที่124 จำใจลา น้ำตาริน
ขณะที่กุศลกำลังคุยกับนางอยู่นั้น พี่ศักดิ์กลับมาพอดี นางพอเห็นหน้าพี่ศักดิ์ ก็รีบเดินเข้าไปหาด้วยความดีอกดีใจ กุศลคว้าถุงใส่เสื้อผ้าของพี่ศักดิ์หิ้วขึ้นแบกพร้อมกับบอกพี่ศักดิ์ว่า จะไปธุระร้านกาแฟที่ปากซอย พี่ศักดิ์พอเห็นกุศลหิ้วถุงใส่ผ้าก็พยัคหน้าเหมือนรู้กัน มองดูนาฬิการ์แล้วบอกว่า
เอ็งรีบออกไปได้แล้ว ป่านนี้รถชาวหอคงใกล้เข้ามาแล้ว....พี่ศักดิ์พูดพลางกลืนน้ำลาย
นางจะขอออกไปต้อนรับชาวหอกับพี่นักเสือกษาด้วยดีไม๊ ดีไม๊....นางถามพี่ศักดิ์
อย่าเลย นางไปเตรียมอาหารกับชาวบ้านที่ครัวโน่น....พี่ศักดิ์เสนอ
จ้าๆ นางจะรีบไปที่ครัว....นางรับปากพี่ศักด์
โธ่เอ๋ย ซื่ออะไรอย่างนี้.....กุศลมอง"นาง"สาวชาวบ้านและคิดในใจด้วยความสงสาร ก่อนก้าวท้าวออกจากค่ายไปรอส่งเสื้อผ้าให้พี่ศักดิ์ที่ปากทางเข้าหมู่บ้าน

[เริง2520]

อย่าลื่มแต่งเรื่องเกี่ยวกับเกาะเสม็ดนะครับ

 แต่งแล้วมีการประกวดตั้งชื่อเรื่องด้วย โดยรับรางวัลได้ที่พี่ป๋อง (ประธานคณะกรรมการตัดสิน)

[khesorn mueller]

ฉากที่121ทุกข์ของพี่ศักดิ์ เหลือคณานับ
พี่ศักดิ์ว่าจะกลับวันพรุ่งนี้ เพราะจะหนีคุณนางหรือหนีพี่หอหญิงกันแน่...กุศลถามตรงๆ
ทั้งสองอย่าง.......พี่ศักดิ์ว่า

โอ้...รักสามเส้า สี่เส้า...สุดตื่นเต้นเป็นผู้ได๋ในตอนท้าย คนหล่อก็เงี้ย!!
nn.(film commentar)

[khesorn mueller]

ฉากที่122 เจอคนช่างซัก
...บวรสงสัยกุศล
บวรทำเป็นรู้ดี
...บวรได้ทีพูดขู่
บวรไม่ละลดการถาม ทุกคนเงี่ยหูฟัง
บวรเงียบกริบ ไม่กล้าถามต่อ แสร้งแบ่งผ้าห่มมาให้กุศล ทำเป็นเอาอกเอาใจเพราะกลัวพี่ศักดิ์กระทืบเอา

แฟนป้องปากวิจารณ์"แหม,ช่างซักออกอย่างงี้ ก็น่าจะไม่หลงที่ไหน ซักจนหาทางกลับค่ายได้นะพ่อคู๊ณ"
nn.(เงี่ยหูฟังแควนๆวิจารณ์)

[khesorn mueller]

ฉากที่123 นางทาสตัวจริง
เสนอตัว
ทำไมละ นางซักให้ฟรีๆนะ ไม่คิดตังค์ จริ้งสาบาน...นางทำมือสาบาน

"แหม่..เสนอไปทางผู้ชมสิยะแม่คู๊ณ...จาเอาไปซักรีดถึง ตปท."แฟนบางคนถึง in กับละคร!!
nn.(จึ๊กจั๊ก ขัดใจอยากได้คนซักรีด)

[KUSON]

จุ๊ย์ๆน้องหนิง อย่าเอ็ดไป ขณะนี้บวรเขาเป็นประธานหอฯครับน้องหนิง แถมเป็นถึงผู้บริหาร ปตท.ระดับสูง
วันแรกที่ไปถึงค่ายหนองจิก แล้วเขาหนีไปเที่ยว
ปล่อยให้พี่กุศลเฝ้าค่ายสองคนลิขิต
ต้องโดนพวกพี่ๆด่าเรื่องไม่หุงข้าวให้เขากิน
พอบวรกลับมาถึงค่าย
เขาก็รีบแบกจอบแบกเสียมไปขุดๆๆต้นดอกไม้รอบเสาธงหน้าโรงเรียนจนเหี้ยนเต้
จนเหงื่อไหลใครย้อยจนใครๆก็สงสาร
ดังนั้น พอกินข้าวเสร็จ พี่กับลิขิตเพียงสองคน โดนล้างหม้อ ล้างจานเพราะเราไม่มีผลงาน
ตอนล้างจานเราก็เอาแปลงเคาะหม้อเคาะใหด่าเช็ดบวรไปเรียบร้อย
ที่พี่กล้าเล่าเพราะรู้ว่าบวรไม่ชอบเปิดเว็บ กลัวแต่พี่ป๋องจะไปฟ้องบวรเท่านั้น
แต่พี่ก็อยากรู้จริงๆว่าวันแรกบวรหายหัวไปไหนในวันนั้น บวรเฉลยทีเพราะนี่เป็นเรื่องจริง

[khesorn mueller]

ฉากที่124 จำใจลา น้ำตาริน
โธ่เอ๋ย ซื่ออะไรอย่างนี้.....กุศลมอง"นาง"สาวชาวบ้านและคิดในใจด้วยความสงสาร ก่อนก้าวท้าวออกจากค่ายไปรอส่งเสื้อผ้าให้พี่ศักดิ์ที่ปากทางเข้าหมู่บ้าน

พี่ศักดิ์จะหนีค่ายได้หรือไม่ พี่ๆสาวชาวหอจะมองพี่ศักดิ์ อย่างไร นาง,สาวน้อยบ้านนา จะรู้ความจริงหรือไม่...เฮ่อ,แฟนๆติดตามด้วยความทอดถอนใจ...เพราะจริงกะนิยาย ใกล้กันแค่เส้นด้าย!
nn.(หันไปดูดโอยั๊วะถุงหิ้วพักครึ่งเวลา)

[khesorn mueller]

จุ๊ย์ๆน้องหนิง อย่าเอ็ดไป ขณะนี้บวรเขาเป็นประธานหอฯครับน้องหนิง แถมเป็นถึงผู้บริหาร ปตท.ระดับสูง
พอบวรกลับมาถึงค่าย
เขาก็รีบแบกจอบแบกเสียมไปขุดๆๆต้นดอกไม้รอบเสาธงหน้าโรงเรียนจนเหี้ยนเต้
จนเหงื่อไหลใครย้อยจนใครๆก็สงสาร
กลัวแต่พี่ป๋องจะไปฟ้องบวรเท่านั้น
แต่พี่ก็อยากรู้จริงๆว่าวันแรกบวรหายหัวไปไหนในวันนั้น บวรเฉลยทีเพราะนี่เป็นเรื่องจริง

จุ๊ย์ๆพี่กุศล อย่าเอ็ดไป หนิงกะลังล่อให้ท่านพี่เข้ามาในเวบให้ได้...อย่าหยุดคะพี่...เราต้องดำเนินการต่อไป
nn.(กะลังขุดเหมือนกัน!)

[khesorn mueller]

ตอนนั้นอายุประมาณ 30 ปี ไม่ได้เล่นบอล มาตั้งแต่อายุ 23 ปี
จากนั้นมาก็ไม่สมประกอบหรอกครับ
ตอนหลังเป็นทั้งความดัน และหัวใจ จึงเหนื่อยเร็ว
เล่นกีฬาอะไรก็ต้องยอมรับสภาพว่าไม่ไห�

อย่าท้อแท้ไปค่ะ...ยังมีความรื่นรมย์ให้ค้นพบอีกแยะ(เข้าทางพอดี คิกๆ)เป็นต้นว่า....ว่ายนํ้า....
nn.

[KUSON]

quote]
พี่ศักดิ์จะหนีค่ายได้หรือไม่ พี่ๆสาวชาวหอจะมองพี่ศักดิ์ อย่างไร นาง,สาวน้อยบ้านนา จะรู้ความจริงหรือไม่...เฮ่อ,แฟนๆติดตามด้วยความทอดถอนใจ...เพราะจริงกะนิยาย ใกล้กันแค่เส้นด้าย!
nn.(หันไปดูดโอยั๊วะถุงหิ้วพักครึ่งเวลา)[/quote]
รู้ใจพี่เสียจริงน้องหนุงหนิง
ก่อนอื่น ขอแนะนำดารากิตติมศักดิ์ที่จะมาร่วมแสดงดังนี้
พี่ประภาศรี แสดงเป็น พี่แอ๊ะ สาวครุคนสวย
พี่กรองอร แสดงเป็น ฉวี สาวอักษร คู่หูพี่แอะ
พี่ป๋อง แสดงเป็น นิสิตแพทย์ ตามมาจีบพี่แอ๊ะในค่าย

[khesorn mueller]

โอ๊ววว เริ่มเผ็ดร้อน มีใครไปขโมยเด็ดพริกขี้หนูมาตำส้มป่าวคะ???
nn.(ตะโกน action....)

[KUSON]

ฉากที่125 เมื่อชาวค่ายมาถึง
รถบัสจากมหาวิทยาลัยมาถึงค่ายบ้านหนองจิกประมาณบ่ายสองโมงเศษ และต้องรีบกลับมหาวิทยาลัยทันที ชาวค่ายชายและหญิงประมาณห้าสิบคนทะยอยขนของลงจากรถ พวกผู้ชายพักในโรงเรียนซึ่งเปิดโล่ง สวนชาวค่ายหญิงพักในเต้นท์ที่สนามบอลปกปิดมิดชิด
ทันทีที่พี่แอ๊ะก้าวลงจากรถหิ้วกระเป๋าสองสามใบ พี่ศักดิ์ซึ่งยืนมองอยู่ จะเข้าไปช่วย พลันมีหนุ่มผิวเข้มชิงตัดหน้าเสนอตัวทันที
ให้ผมช่วยนะครับ....นักศึกษาแพทย์สุริยาเสนอตัวพลางคว้ากระเป๋าใบใหญ่ของพี่แอ๊ะ
แล้วของเดี๊ยนละยะ...พี่ฉวีหิ้วของพะรุงพะรังเดินตามพี่แอ๊ะ
ใบใหญ่ผมช่วยถือ.......หมอสุริยาเอาใจพี่แอ๊ะอีกคน
พอพี่แอ๊ะและพี่ฉวีเดินผ่านหน้าพี่ศักดิ์
คนนี้แล้งน้ำใจ....พี่ฉวีกระทบกระแทกพี่ศักดิ์แต่พี่แอ๊ะปรามไว้
เพราะรถต้องรีบกลับกรุงเทพฯ และทุกคนมัวยุ่งกับสัมภาระของตนเองมีเพียงพี่ศักดิ์ เพียงคนเดียวต้องแบกถุงปูนเกือบห้าสิบลูกลงจากหลังคารถมาใว้ในโรงเรียน
แบกเสร็จพี่ศักดิ์ปาดเหงื่อเหงื่อพลันรู้สึกมีคนส่งของมาไห้
อ๊ะ ผ้าเช็ดหน้าคะ....พี่แอ๊ะยื่นผ้าเช็ดหน้าให้พี่ศักดิ์พลางก้มหน้าไม่พูดไม่จา
พี่ศักดิ์รับผ้าเช็ดหน้ามาด้วยความตื้นตันใจ ซับเหงื่อเพียงเบาๆและดมผ้าเช็ดหน้า
หอมอะไรอย่างนี้....พี่ศักดิ์รำพันเบาๆ
น้ำคะพี่ศักด์.....นาง สาวชาวบ้านส่งขันน้ำให้พี่ศักดิ์ต่อหน้า
พอดีเสียงรถยนต์สตาร์ตและเริ่มถอยรถออก พี่ศักดิ์รีบกระโดดขึ้นรถกล่าวเพียงเบาๆ
ลาก่อนแอ๊ะ  ลาก่อนนาง แล้วรถค่อยๆเคลื่อนออกไปจนลับตา

[KUSON]

ฉากที่126จดหมายของแม่
ปีนี้ พี่แอ๊ะก็เรียนครูปีสามแล้ว ปีหน้าก็เริ่มฝึกสอนและจบการศึกษา การมาค่ายครั้งนี้พี่แอ๊ะมีความในใจที่จะพูดกับพี่ศักดิ์ แต่เพราะได้รับการอบรมมาอย่างกุลสตรี พี่แอ๊ะจึงพยามที่จะหลีกเลี่ยงการพุดคุยกับชายหนุ่มทุกคน แต่ครั้งนี้ พี่แอ๊ะได้รับจดหมายจากคุณแม่ มีใจความสำคัญดังนี้"แม่เห็นว่าแอ๊ะโตพอที่จะรับผิดชอบครอบครัวได้แล้ว การที่แอ๊ะปรึกษาแม่ว่า มีหนุ่มรัฐศาสตร์มาชอบ แม่ไม่ขัดใจลูกและยินดีสนับสนุนให้ลูกเลือกคนที่รักลูกและลูกรักด้วยความเต็มใจ จากแม่"
พี่แอ๊ะเอาจดหมายแบบนั้นขึ้นมาดมแล้วดมอีก ตั้งใจเอามาให้พี่ศักดิ์อ่านแต่ไม่ทันการ โอ้แม่คุณของลูกช่างเป็นห่วงลูกเสียจริง พี่แอ๊ะอ่านจดหมายไป ร้องให้ไป

[khesorn mueller]

ฉากที่125 เมื่อชาวค่ายมาถึง

พี่ศักดิ์รับผ้าเช็ดหน้ามาด้วยความตื้นตันใจ ซับเหงื่อเพียงเบาๆและดมผ้าเช็ดหน้า
หอมอะไรอย่างนี้....พี่ศักดิ์รำพันเบาๆ
น้ำคะพี่ศักด์.....นาง สาวชาวบ้านส่งขันน้ำให้พี่ศักดิ์ต่อหน้า
พอดีเสียงรถยนต์สตาร์ตและเริ่มถอยรถออก พี่ศักดิ์รีบกระโดดขึ้นรถกล่าวเพียงเบาๆ
ลาก่อนแอ๊ะ  ลาก่อนนาง แล้วรถค่อยๆเคลื่อนออกไปจนลับตา

โถ่พี่ศักดิ์...หลังคงเมื่อย ตัวคงเหม็น ก้นกบล้าจากการแบกปูน(จะไปโบกตึก)...หนีอะไร หนีใคร หรือหนีเจ้าหนี้ที่มากะรถบัส...bye bye...(แฟนๆลืมตัวโบกมือบ๊ายบายจริง)
nn.(นํ้าตาเริ่มปริ่มๆปากเริ่มแบะ)

[khesorn mueller]

ฉากที่126จดหมายของแม่
แต่ครั้งนี้ พี่แอ๊ะได้รับจดหมายจากคุณแม่ มีใจความสำคัญดังนี้"แม่เห็นว่าแอ๊ะโตพอที่จะรับผิดชอบครอบครัวได้แล้ว การที่แอ๊ะปรึกษาแม่ว่า มีหนุ่มรัฐศาสตร์มาชอบ แม่ไม่ขัดใจลูกและยินดีสนับสนุนให้ลูกเลือกคนที่รักลูกและลูกรักด้วยความเต็มใจ จากแม่"
พี่แอ๊ะเอาจดหมายแบบนั้นขึ้นมาดมแล้วดมอีก ตั้งใจเอามาให้พี่ศักดิ์อ่านแต่ไม่ทันการ โอ้แม่คุณของลูกช่างเป็นห่วงลูกเสียจริง พี่แอ๊ะอ่านจดหมายไป ร้องให้ไป

คุณหมอสุริเยตรดีกว่า ร้องเพลงเก่ง เล่นบอลเก่ง   เล่นเทนนิสก็เก่ง แถมมีนํ้าใจ ชอบเอื้อเฟื้อ ชอบเผื่อแผ่  ชอบช่วยเหลือ ชอบไปรับ ชอบไปส่ง แถมยังเคยเป็นประธานชมรมนกเขา อ๊ะ..ไม่ไช่ ชมรมคณิตศาสตร์ ชมรมภาษาไทย(ตรงนี้ข้อมูลตุๆพิกล) และฉลาดเป็นกรด....แฟนๆเริ่มขมวดคิ้ว...perfectยังงี้ มีจริงง่ะ??
nn.(fan nr.1)