+ + + ซีมะโด่งทัวร์ ซาปา ฮานอย เวียตนาม 1 - 5 ธันวาคม 2555 + + +

[yyswim]

yy 204

http://image.ohozaa.com/i/e14/zLc1ni.JPG

[yyswim]

yy 205

http://image.ohozaa.com/i/00e/UXU0ki.JPG

[yyswim]

yy 206

http://image.ohozaa.com/i/e13/PAYNAZ.JPG

[yyswim]

yy 207

http://image.ohozaa.com/i/ece/uFzJNW.JPG

[yyswim]

yy 208

การแสดงชุดสุดท้าย เชิญผู้ชมขึ้นไปเต้นบนเวที คล้ายกับรำลาวกระทบไม้

http://image.ohozaa.com/i/0ca/hTThn7.JPG

[yyswim]

yy 209

ถ่ายรูปกับนักแสดง

http://image.ohozaa.com/i/g46/yS2uGf.JPG

[yyswim]

yy 210

(รูปสุดท้าย โพสต์วันนี้) เดินเท้ากลับโรงแรม อากาศมีความชื้นสูง ใครไม่แข็งแรง น่ากลัวไม่สบาย

กลับถึงโรงแรมเร็วไปนิด เลยต้องไปนอนรอที่โรงแรม

ก่อนจะเดินออกมาใหม่ เพื่อไปรับประทานอาหารค่ำที่ภัตตาคาร

หลังรับประทานอาหารมื้อค่ำ พวกเราบางคนไปนวดตัว นวดเท้า

ผมกลับมานอนหลับในโรงแรม เมืองซาปา

http://image.ohozaa.com/i/519/WB1RGF.JPG

[เหยง 16]

อีก 5 ปีเวียดนามแซงไทย ?

เศรษฐกิจ ข่าวสด

ผลการสำรวจดัชนีศักยภาพการแข่งขันด้านอุตสาหกรรมการผลิตทั่วโลก ปี 2556 จากประธานเจ้าหน้าที่บริหาร ผู้นำระดับแนวหน้าของบริษัทผู้ผลิตต่างๆ ทั่วโลกจำนวน 550 คน ของดีลอยท์ พบว่าปีนี้ประเทศไทยมีความสามารถในการแข่งขันอยู่ในอันดับ 11 ของโลก แต่ในอีก 5 ปีข้างหน้าไทยจะตกไปอยู่อันดับที่ 15 ขณะที่ คู่แข่งสำคัญคือเวียดนามจะทะยานจากอันดับ 18 ในปีนี้ไปอยู่ในอันดับที่ 10 ของโลก

อย่างไรก็ตาม ภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้มีศักยภาพสูงในแง่การแข่งขัน โดยประเทศในภูมิภาคนี้ เช่น สิงคโปร์ ไทย มาเลเซีย อินโดนีเซีย และเวียดนาม สามารถเกาะกลุ่มอยู่ใน 20 อันดับแรกของโลก และคาดว่าในอีก 5 ปีข้างหน้าประเทศที่กล่าวมาส่วนใหญ่จะเลื่อนอันดับสูงขึ้นหรืออย่างน้อยก็รั้งอันดับเดิมไว้ได้ โดยเฉพาะตลาดชายขอบที่กำลังมาแรงอย่างเวียดนามและอินโดนีเซีย

อินโดนีเซียซึ่งปีนี้อยู่อันดับที่ 17 คาดว่าในอีก 5 ปีจะเลื่อนขึ้นไปอยู่อันดับที่ 11 ส่วนประเทศยักษ์ใหญ่ในอุตสาหกรรมอย่างประเทศจีนซึ่งขณะนี้อยู่ในอันดับ 1 นั้น อีก 5 ปีก็จะยังสามารถรักษาอันดับไว้ได้เหมือนเดิม ในขณะที่ยักษ์ใหญ่อีกรายคือ อินเดียจะเลื่อนจากอันดับ 4 ในปัจจุบัน เป็น อันดับ 2 รองจากจีน

แต่สิ่งที่น่าสนใจคือ แม้จีนและอินเดียจะยังโดดเด่นในอุตสาหกรรมการผลิต แต่ในความเป็นจริงผู้ผลิตเริ่มหันความสนใจไปยังตลาดชายขอบมากขึ้นเพื่อตอบสนองต่อความต้องการตลาดท้องถิ่นที่เติบโตขึ้น รวมทั้งเป็นศูนย์กลางการผลิตที่มีความสำคัญในห่วงโซ่สายการผลิตโลก

ขณะเดียวกันมหาอำนาจทางเศรษฐกิจเดิมต่างประสบภาวะสั่นคลอนอย่างรุนแรง ในอีก 5 ปีข้างหน้า สหรัฐจะหล่นจากอันดับ 3 ไปอยู่ที่อันดับ 5 ตามมาด้วยเกาหลีใต้ในอันดับ 6 เยอรมนีซึ่งปัจจุบันอยู่ในอันดับ 2 จะหล่นไปอยู่อันดับ 4 ตามหลังบราซิลซึ่งจะขึ้นมาเป็นอันดับ 3 แทนที่สหรัฐ แม้กระทั่งญี่ปุ่นซึ่งตอนนี้อยู่อันดับ 10 จะร่วงหลุดจากโผท็อปเท็นลงไปอยู่อันดับที่ 12

ยิ่งไปกว่านั้น ความสามารถในการแข่งขันของประเทศต่างๆ ในยุโรปจะลดลงอย่างมาก เปิดทางให้เอเชียผงาดขึ้นมาแทนที่

สหรัฐกับยุโรปคงต้องทำตาปริบๆ เมื่อเห็นตลาดเกิดใหม่เมื่อราวสิบปีที่แล้ว มีความเข้มแข็งขึ้นจนกลายมาเป็นคู่แข่งที่สำคัญในวันนี้

ถึงแม้ว่าภูมิภาคอเมริกาจะยังมีศักยภาพที่ดีอยู่ เพราะตอนนี้สหรัฐ บราซิล แคนาดา และเม็กซิโกยังติดกลุ่ม 15 อันดับแรก แต่อีกไม่นานปัจจัยหลายๆ อย่างจะหนุนให้ทวีปเอเชียได้ก้าวขึ้นมาแทน

ซึ่งในอีก 10 ปีข้างหน้า 10 ประเทศจากเอเชียจะติดอยู่ใน 15 อันดับแรกของประเทศที่มีศักยภาพในการแข่งขัน

http://www.khaosod.co.th/view_newsonline.php?newsid=TVRNMU5UZzFNalUzTmc9PQ==&sectionid=

[เหยง 16]

ข่าวจากเวียตนามอีกข่าวหนึ่งครับ ที่คนตัวเล็กเอาชนะชายในเครื่องแบบที่สง่างามได้แบบชิลล์ ชิลล์
อย่างไรก็ตาม คณะทัวร์ของเราไม่ได้แวะไปเยี่ยมชม และไม่ได้อยู่ในช่วงการเฉลิงฉลองซะด้วย

เวียดนามฉลองใหญ่ 40 ปี “ยุทธการ 12 วัน 12 คืน” สอย B-52 สหรัฐฯ
20 ธันวาคม 2555 03:34 น.

จรวดต่อสู้อากาศยาน SA-2 หรือ S-75 "ดวินา" (Dvina) จากโซเวียต ตั้งตระหง่านอยู่เหนือซากเครื่องบินบี-52 ที่พิพิธภัณฑ์กลางแจ้งกรุงฮานอย ราวกับประกาศศักดาเหนือน่านฟ้าเมืองหลวง เวียดนามกำลังเฉลิมฉลองรำลึก 40 ปี ยุทธการฮานอย-เดียนเบียนฟูทางอากาศ ซึ่งหมายถึงการต่อสู้ตอบโต้การโจมตีทิ้งระเบิดด้วยเครื่องบินบี-52 ของสหรัฐ 12 วัน 12 คืน ระหว่างวันที่ 18-29 ธ.ค.2515 อันเป็นเหตุการณ์ที่นักประวัติศาสตร์กล่าวว่าพลิกผันอนาตของสงครามในเวียดนาม ทำให้สหรัฐฯ เสนอทำสัญญาสันติภาพในเดือน ม.ค.2516 ในกรุงปารีส. -- AFP Photo/Hoang Dinh Nam

       ASTVผู้จัดการออนไลน์ - วันที่ 18 ธ.ค.เมื่อ 40 ปีก่อน กลายเป็นวันสำคัญทางประวัติศาสตร์อักวันหนึ่ง เป็นวันที่สหรัฐฯ เริ่มโจมตีทิ้งระเบิดกรุงฮานอย กับจังหวัดสำคัญทางภาคเหนือ หวังกดดันให้คอมมิวนิสต์เวียดนามยอมศิโรราบ แต่เหตุการณ์ดังกล่าวกลับเปิดเผยให้เห็นจุดอ่อนของ “อสูรสงคราม” และกดดันให้สหรัฐฯ ต้องรีบทำความตกลงหยุดยิงกับเวียดนาม
       
       นั่นคือช่วงปลายเหตุการณ์ที่เวียดนามเหนือเรียกว่า “ยุทธการฮานอย-เดียนเบียนฟูทางอากาศ” เป็นเวลา 12 วัน 12 คืน ในเดือน ธ.ค.2515 ซึ่งเวียดนามยิงเครื่องบินทิ้งระเบิดยุทธศาสตร์บี-52 ของสหรัฐฯ ตกถึง 34 ลำ เครื่องบินรบอื่นๆ อีกจำนวนมาก และทำให้ “สงครามกับสหรัฐฯ” ตามที่ฝ่ายเวียดนามเรียกขานไปสู่จุดจบเร็วขึ้น
       
       เป็นเรื่องที่คาดล่วงหน้าได้อยู่แล้วว่า ไม่วันใดก็วันหนึ่ง กรุงฮานอยกับเมืองท่าหายฝ่อง (ไฮฟอง) ซึ่งเป็นศูนย์กลางทางเศรษฐกิจของสาธารณรัฐประชาธิปไตยเวียดนาม หรือ “เวียดนามเหนือ” ในอดีตต้องตกเป็นเป้าหมายการโจมตีทิ้งระเบิดครั้งใหญ่อย่างไม่มีทางเลี่ยง
       
       สหรัฐ “หวังจะทำลาย 2 เมืองใหญ่ของเวียดนามให้กลับไปสู่ยุคหิน” และ “หวังจะทำลายความหวังกับความมุ่งมาดปรารถนาต่อเอกราช และสันติภาพของประชาชนเวียดนาม เป็นความพยายามที่จะหาความได้เปรียบในการเจรจาสันติภาพกรุงปารีส ทำลายล้างเศรษฐกิจ และการป้องกันในภาคเหนือ หวังจะจำกัดการสนับสนนุนขบวนการปฏิวัติในภาคใต้ ลดความเข้มแข็ง และลดฐานะตำแหน่งของพวกเรา เพื่อช่วยเหลือรัฐบาลหุ่นไซ่ง่อน” หนังสือพิมพ์กวนโด่ยเญินซเวิน (Quan Doi Nhan Dan) หรือ “กองทัพประชาชน” กล่าวในสัปดาห์นี้
       
       แต่เวียดนามเตรียมตัวล่วงหน้านานนับปีเช่นกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากการโจมตีทิ้งระเบิดหวังทำลาย “เส้นทางโฮจิมินห์” ในช่วงต้นปี 2515 ไม่สามารถหยุดยั้งการขนส่งลำเลียงลงสู่ใต้ได้ การจัดเตรียมกองกำลังต่อสู้อากาศยานจึงเริ่มมีขึ้นและกลายเป็นยุทธการฮานอย-เดียนเบียนฟูฯ มาตามบัญชาของประธานโฮจิมินห์
       ผู้นำที่เป็นจิตวิญญาณของฝ่ายเวียดนามเหนือ ไม่เพียงแต่จะจัดเตรียมมาตรการป้องกันเท่านั้น หากยังบัญชาให้ตอบโต้ และทำลายการรุกรานของสหรัฐฯ อีกด้วย
       
       เมื่อสหรัฐฯ นำบี-52 ออกปฏิบัติการโจมตีทิ้งระเบิดบริเวณมุยา (Mu Gia) ใน จ.กว๋างบี่ง (Quang Binh) ในปี 2509 และขยายไปยังเมืองวีงลีง (Vinh Linh) จ.กว๋างจิ (Quang Tri) “ลุงโฮ” สั่งการให้กองกำลังป้องกันทางอากาศจัดเตรียมรับมือ และหาทางยิงทำลายเครื่องบินรบยุทธศาสตร์ของสหรัฐฯ ให้ได้
       
       “ไม่ช้าก็เร็วจักรพรรดินิยมอเมริกาจะส่งบี-52 มาทิ้งระเบิดกรุงฮานอย แต่พวกเขาจะต้องพ่ายแพ้ ขอให้เราใช้เวลาที่มีอยู่ในการจัดเตรียมรับมือ” ประธานโฮจิมินห์พูดถึงเรื่องนี้อีกครั้งหนึ่งในช่วงในฤดูใบไม้ผลิตปี 2511 เพื่อเป็นแนวทาง กวนโด่ยเญินซเวินกล่าว
       
       เวียดนามเหนือได้ขยายกองกำลังป้องกันทางอากาศเป็นระดับกองพล แบ่งระดับกรม กับกองพัน กระจายกันโอบล้อมเมืองหลวง กับเมืองท่าหายฝ่อง และกระจายเครื่องบินรบซึ่งในช่วงปีโน้นมีเพียงมิก-17 มิก-19 กับ มิก-21 (MiG-21) ที่ได้รับจากสหภาพโซเวียตเป็นกำลังหลัก ไปยังสนามบินในจังหวัดใกล้เคียง พร้อมต่อกรกับบี-52 และเครื่องบินรบแบบอื่นๆ ของสหรัฐฯ ..
       
       ทางการเวียดนามกำหนดให้จัดการเฉลิมฉลองรำลึกเหตุการณ์สำคัญทางประวัติศาสตร์นี้ในระดับชาติ โดยเริ่มตั้งแต่เดือน พ.ย.ที่ผ่านมา มีการประชุมสัมมนาทางวิชาการเผยแพร่ความรู้มาหลายครั้ง จัดแสดงปาฐกถาโดยผู้เชี่ยวชาญ และบุคคลที่เกี่ยวข้อง จัดแสดงนิทรรศการเกี่ยวกับเหตุการณ์สำคัญ และเปิดบริเวณพระราชวังเก่าทังลอง ที่เคยใช้เป็นศูนย์บัญชาการของบรรดาผู้นำให้สาธารณชนได้เข้าเยี่ยมชม
       .

 
       2
ภาพทำขึ้นใหม่ -- พล.อ.ฝุ่งกวางแทง (Phung Quang Thanh) รัฐมนตรีกลาโหมเวียดนามต้อนรับทหารผ่านศึกกับอดีตผู้เชี่ยวชาญจากสมาคมทหารผ่านศึกโซเวียตในเวียดนาม วันที่ 4 ธ.ค.2555 ทั้งหมดไปจากรัสเซีย เบลารุสและยูเครน เพื่อร่วมฉลอง 40 ปียุทธการฮานอย-เดียนฟูทางอากาศ อดีตผู้เชี่ยวชาญอีกกลุ่มหนึ่งพบปะสหายเก่าชาวเวียดนาม (ภาพล่าง) ในโอกาสไปเยี่ยมเยือนวันที่ 4-12 เดือนนี้ ความช่วยเหลือบน "จิตใจสากลนิยมชนชั้นกรรมาชีพ" จากโซเวียตมีความสำคัญยิ่งยวดต่อชัยชนะของเวียดนาม จรวด SAM-2 เป็นปัจจัยชี้ขาดชัยชนะในยุทธการ 12 วัน 12 คืนป้องกันเมืองหลวง. -- ภาพ: กวนโด่ยเญินซเวิน.

      [/b]

       เป็นพิเศษก็คือ คณะจากสมาคมทหารผ่านศึกกับผู้เชี่ยวชาญโซเวียตในเวียดนาม ได้ไปเยือนกรุงฮานอย ระหว่างวันที่ 4-12 ธ.ค.ที่ผ่านมา เพื่อแลกเปลี่ยนบทเรียนในเหตุการณ์เมื่อ 40 ปีก่อน คนเหล่านี้เป็นปัจจัยสำคัญที่ทำให้การต่อสู้ป้องกันเมืองหลวงของเวียดนามเข้มแข็ง จนสหรัฐฯ ต้องแปลกใจ
       
       หลังกลับจากเวียดนามไปยังบ้านเกิดในเวลาต่อมา นายทหารกับผู้เชี่ยวชาญเหล่านั้น ทั้งบุรุษ และสตรีหลายคนได้รับการเลื่อนชั้นยศเป็นระดับนายพล ก่อนเกษียณอายุ
       
       ตามรายงานของสื่อทางการ อดีตสหภาพโซเวียตภายใต้ “จิตใจสากลนิยมชนชั้นกรรมาชีพ” ที่ช่วยเหลือประเทศสังคมนิยมด้วยกัน ได้ส่งผู้เชี่ยวชาญด้านจรวดนำวิถีต่อสู้อากาศยานไปช่วยฝึกทหารเวียดนามมาตั้งแต่ปี 2508 ซึงเป็นช่วงปีที่สงครามกับสหรัฐฯ ปะทุรุนแรง ความช่วยเหลือจากโซเวียตเป็นปัจจัยสำคัญยิ่งยวดที่นำมาสู่ชัยชนะ
       
       พล.อ.ฝุ่งกวางแทง (Phung Quang Thanh) รัฐมนตรีกลาโหมเวียดนามได้ต้อนรับคณะทหารผ่านศึก และอดีตผู้เชี่ยวชาญจากรัสเซีย เบลารุส และสาธารณรัฐยูเครนที่เข้าเยี่ยมคำนับ ในวันที่ 4 ธ.ค.และขอบคุณ “สหาย” เหล่านั้น ที่เคยช่วยเหลือเวียดนามในรูปแบบต่างๆ รวงทั้ง “การรบเคียงบ่าเคียงไหล่กัน” ในหลายโอกาสด้วย
       
       ในช่วง 2-3 สัปดาห์มานี้ สื่อต่างๆ ในเวียดนามได้รายงานเหตุการณ์อันเป็นประวัติศาสตร์อย่างกว้างขวางในช่วง 12 วัน 12 คืน ยุทธการฮานอย-เดียนเบียนฟูทางอากาศ (18-29 ธ.ค.2515) ก่อนสหรัฐฯ จะยื่นข้อเสนอหยุดยิง และเชื้อเชิญเวียดนามเหนือเข้าสู่โต๊ะเจรจาในเมืองหลวงฝรั่งเศส ในเดือน ม.ค.2516
       
       ตามบันทึกของผู้เชี่ยวชาญโซเวียตผู้หนึ่ง ที่หนังสือพิมพ์ “เดิ๊ตเหวียด” (Dat Viet) นำออกเปิดเผยสัปดาห์นี้ เวียดนามระดมจรวด S-75 (System-75 “Dvina”) หรือ SAM-2 (หรือ SA-2 ตามรหัสของกลุ่มนาโต้) ที่ได้รับจากโซเวียตกว่า 330 ลูก เพื่อป้องกันกรุงฮานอยจากการโจมตีของบี-52 โดยเฉพาะ
       
       เอกสารลับของเวียดนามอีกฉบับหนึ่ง ระบุว่า โซเวียตยังให้จรวดต่อสู้อากาศยานแบบ SAM-3 (เปชอรา -Pechora) อีกจำนวนมาก เช่นเดียวกับจีน ที่ส่งจรวดหงฉี-2 (HQ-2) ไปช่วยอีกทาง แต่แทบจะไม่มีโอกาสได้นำออกใช้ เพราะไม่สามารถต่อกรกับ บี-52 ได้
       
       ตลอด 12 วัน 12 คืนในเดือน ธ.ค.2515 จรวด SAM-2 จึงเป็นอาวุธหลักในการป้องกันเมืองหลวง กับเมืองท่าหายฝ่อง

       .

 

ผู้ไปเที่ยวชมเดินผ่านซากเครื่องบินบี-52 ที่พิพิธภัณฑ์ "ชัยชนะเหนือบี-52" ในกรุงฮานอยในภาพวันที่ 7 ธ.ค.2555 เวียดนามจัดฉลองใหญ่ครบรอบ 40 ปีการณรงค์ที่เรียกว่า "ฮานอย-เดียนเบียนฟูทางอากาศ" ซึ่งกินเวลา 12 วัน 12 คืน ระหว่างวันที่ 18-29 ธ.ค.2515 อันเป็นเหตุการณ์สำคัญมากในช่วง "สงครามสหรัฐฯ" ตามที่ฝ่ายเวียดนามเรียก. -- AFP Photo/Hoang Dinh Nam
       3


นักท่องเที่ยวเดินผ่านล้อมหึมาของ "ป้อมปราการบิน" ที่ปนอยู่ในกองซากบี-52 ลำหนึ่งที่ถูกยิงตกเมื่อ 40 ปีก่อน ระหว่างการโจมตีทิ้งระเบิดกรุงฮานอยครั้งใหญ่ หวังกดดันให้เวียดนามเหนือยอมศิโรราบ แต่สถานการณ์กลับพลิกผัน สหรัฐฯ สูญเครื่องบินไปกว่า 80 ลำในปฏิบัติการ 12 วัน 12 คืน รวมทั้งบี-52 จำนวน 34 ลำด้วย วอชิงตันต้องเสนอเจรจาสันติภาพกับเวียดนามในกรุงงปารีส เดือน ม.ค.2516 และสงครามเวียดนามเริ่มนับถอยหลังสู่จุดจบ. -- AFP Photo/Hoang Dinh Nam
       4


ทหารหญิงเดินผ่านจรวด SAM-2 หรือ S-75 "Dvina" ที่ผลิตในอดีตสหภาพโซเวียต ในภาพวันที่ 7 ธ.ค.2555 ที่ติดตั้งบริเวณหน้าอาคาร "พิพิธภัณฑ์ชัยชนะเหนือบี-52" ในกรุงฮานอย เวียดนามกำลังฉลองใหญ่ครบรอบ 40 ปี เหตุการณ์ที่เรียกว่า "ยุทธการฮานอย-เดียนเบียนฟูทางอากาศ" เป็นเวลา 12 วัน 12 คืนในเดือน ธ.ค.2515 ซึ่งระหว่างนั้นสหรัฐฯ สูญบี-52 ไป 34 ลำ รวมทั้ง 1 ลำที่ถูกยิงตกโดยเครื่องบินขับไล่มิก-21 ลำเล็กๆ และล้าสมัยของเวียดนาม. -- AFP Photo/Hoang Dinh Nam 
       5

       
      บันทึกของผู้เชี่ยวชาญโซเวียตอีกคนหนึ่งระบุว่า มอสโกได้ช่วยฝึกการใช้จรวด SAM-2 ให้ฝ่ายเวียดนามเหนือมาตั้งแต่ปี 2509-2510 ผู้เชี่ยวชาญหลายคนได้ประสบการณ์ในสนามรบโดยตรง และในนั้น มีจำนวนหนึ่งเสียชีวิตจากการทิ้งระเบิดของฝ่ายสหรัฐฯ ทั้งในฮานอย และในจังหวัดอื่นๆ
       
       อย่างไรก็ตาม แม้จะมีอาวุธดีใช้ แต่การต่อกรกับ “ป้อมบินยักษ์” บี-52 และมหาอำนาจที่มีกำลังทางอากาศใหญ่โต และทันสมัยที่สุดในโลกไม่ใช่เรื่องง่าย ผู้เชี่ยวชาญโซเวียตช่วยเวียดนามพัฒนายกระดับ SAM-2 มาเป็นระยะๆ โดยใช้เวลาหลายปี เนื่องจากฝ่ายสหรัฐฯ เองได้พัฒนา “สงครามอิเล็กทรอนิกส์” อย่างต่อเนื่อง
       
       โซเวียตช่วยเวียดนามอัปเกรดทั้งจรวด ระบบระบบควบคุม จนถึงระบบเรดาร์เพื่อชี้เป้าหมายให้พ้นจากการรบกวนของฝ่ายข้าศึก ซึ่งทำให้การยิง SAM-2 แม่นยำยิ่งขึ้น จนกระทั่งทหารเวียดนามสามารถปฏิบัติการได้ด้วยตัวเองตลอด 12 วัน 12 คืน ในยุทธการสำคัญนี้
       
       ในคืนแรกของปฏิบัติการวันที่ 18 ธ.ค. บี-52 ที่น่าเกรงขามถูกยิงตกไป 3 ลำ (ตัวเลขของสหรัฐฯ และเวียดนามตรงกัน) ในการต่อต้านอันเข้มแข็งที่ฝ่ายสหรัฐฯ ไม่เคยคาดคิดจะได้เห็น สหรัฐฯ ระบุว่า เวียดนามยิงจรวดราว 200 ลูกในวันแรก ไม่เคยคิดว่าเวียดนามเหนือจะมีจรวดต่อสู้อากาศยานมากมาย
       
       อย่างไรก็ตาม เอกสารของฝ่ายเวียดนามระบุว่า “การปรับตัวอย่างทันท่วงทีจากบทเรียนในวันแรกๆ ทำให้การป้องกันน่านฟ้าเมืองหลวงมีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น” ในคืนวันที่ 20 ธ.ค.เพียงคืนเดียว เวียดนามยิงบี-52 ตกถึง 7 ลำ ด้วย SAM-2 เพียง 36 ลูก หรือเฉลี่ย 5.2 ลูกต่อลำ
       
       ตัวเลขของเวียดนามระบุว่า ใน 3 วันแรก (18-21 ธ.ค.) สหรัฐฯ ส่งบี-52 ไปทิ้งระเบิดกรุงฮานอย 90 เที่ยว/ลำ ในนั้นถูกยิงตกรวม 12 ลำ ถึงแม้สหรัฐฯ จะบันทึกการสูญเสียเอาไว้เพียง 9 ลำ แต่ก็ไม่ปฏิเสธว่าเป็นสิ่งที่ไม่คาดคิด
       
       การสูญเสียได้ทำลายขวัญกำลังใจของผู้ปฏิบัติงานอย่างรุนแรง โรเบิร์ต โอ ฮาร์เดอร์ (Robert O Harder) อดีตนักบินบี-52 คนหนึ่งเขียนเอาไว้ในบันทึก “สงคราม 11 วัน” ของเขาในเวลาต่อมา
       

ฉลอง 40 ปี “แจ็กล้มยักษ์” เดิ๊ตเหวียด/กวนโด่ยเญินซเวิน
 

 
       6



       7


 
       8


 
       9


 
       10


 
       11


 
       12


 
       13


 
       14


 
       15


 
       16



อดีตนายกรัฐมนตรีเวียดนามฝ่ามวันดง (Pham Van Dong) ในภาพที่ไม่ได้ระบุวันถ่ายขณะไปเยี่ยมประชาชนในหลุมหลบภัยใต้ดินแห่งหนึ่งในกรุงฮานอย ในช่วงที่สหรัฐฯ โจมตีทิ้งระเบิดเมืองหลวงอย่างหนัก. -- เดิ๊ตเหวียดออนไลน์. 
 
       17



พล.อ.หวอ-งเวียน-ย้าป (Vo Nguyen Giap) อดีตรัฐมนตรีกลาโหม-ผู้บัญชาการกองทัพเวียดนาม ในภาพที่ไม่ระบุวันถ่าย ขณะฟังบรรยายสรุปที่กองบัญชาการกองพันต่อสู้อากาศยานแห่งหนึ่งในกรุงฮานอย ช่วงก่อนจะเริ่มยุทธการสำคัญ 12 วัน 12 คืน ป้องกันเมืองหลวงจากการโจมตีทิ้งระบิดของเครื่องบินบี-52.-- เดิ๊ตเหวียดออนไลน์. 

       18

       

       สหรัฐฯ สูญเสียหนักยิ่งขึ้นในการโหมโจมตีระลอกที่ 2 ระหว่างวันที่ 26-29 ธ.ค.2515 ซึ่งตลอดช่วง 12 วัน 12 คืน มีบี-52 ถูกยิงตกทั้งหมด 34 ลำ อีกหลายลำที่รอดกลับไป เสียหายหนักจนไม่สามารถใช้การได้อีก มีนักบินกับลูกเรือบี-52 กับนักบินเครื่องบินรบแบบต่างๆ เสียชีวิต หรือถูกจับรวมนับร้อยๆ คน นับเป็นการสูญเสียแบบย่อยยับที่สุดอีกครั้งหนึ่งในสงครามทางอากาศระหว่างยักษ์ใหญ่กับ “แจ็ก” ตัวเล็กๆ
       
       เอกสารที่เคยเป็นความลับของเวียดนาม ซึ่ง “เดิ๊ตเหวียด” นำออกเผยแพร่ ได้กล่าวถึงความยุ่งยากในการเคลื่อนย้ายจรวด S-75 อันใหญ่โต หนีการโจมตีของเครื่องบินสหรัฐฯ รวมทั้งความยากลำบากในการเคลื่อนย้ายเสริมกำลังหน่วยต่อสู้อากาศยานรอบๆ เมืองหลวง เนื่องจากเส้นทางขนส่งต่างๆ ถูกทิ้งระเบิดทำลายเสียหายหนัก
       
       แต่ตลอดเวลา 12 วัน 12 คืนของยุทธการฯ เวียดนามใช้กำลังต่อสู้อากาศยานป้องกันเมืองหลวงรวม 13 กองพัน ต่อสู้กับบี-52 เกือบ 200 เที่ยว/ลำ (ราว 48% ของจำนวนทั้งหมด) ที่ไปจากฐานทัพอากาศแอนเดอร์สันบนเกาะกวม กับฐานบินอู่ตะเภาในประเทศไทย สามารถยิงบี-52 ตกทั้งหมด 25 ลำ ในนั้นมี 16 ลำถูก “ตกในทันที” รวมทั้ง 3 ลำ ทีตกลงในกรุงฮานอย
       
       ก่อนจะถึงวันที่สหรัฐฯ ลงมือ ทางการเวียดนามได้อพยพประชาชนออกจากเมืองหลวงกว่า 55,000 คน ที่ยังเหลืออยู่เกือบทุกครอบครัวต้องขุดหลุมหลบภัยตามถนนหรือสวนสาธารณะ แต่ถึงกระนั้น การโจมตี 12 วัน 12 คืนได้ทำให้มีผู้เสียชีวิตนับพันๆ รวมทั้งแพทย์ และพยาบาลกว่า 20 คน แห่งโรงพยาบาลบั๊กมาย (Bac Mai) ที่ถูกทิ้งระเบิดด้วย
       
       หลัง “ยุทธการฮานอย-เดียนเบียนฟูทางอากาศ” ผ่านไป เวียดนามเหนือยังทำสงครามกับสหรัฐฯ ต่อมาอีก 2 ปีกับ 4 เดือน จึงยุติลง โดยสหรัฐฯ ถอนออกจากดินแดนเวียดนามทั้งหมด และในปีถัดมา เวียดนามเหนือกับเวียดนามใต้ก็ถูกรวมเข้าเป็นประเทศเดียวกันภายใต้พรรคคอมมิวนิสต์
       
       จนถึงปัจจุบัน เวียดนามก็ยังเป็นเพียงประเทศเดียวในโลกที่ยิงบี-52 ของสหรัฐฯ ตกในการสู้รบ.

 
http://www.manager.co.th/IndoChina/ViewNews.aspx?NewsID=9550000154123

[เหยง 16]

91. เนื่องจากรถไฟถึง"จังหวัดลาวไก" ก่อนสว่าง (ประมาณตีห้าเศษ)
ปัญหาคือจะทำอะไรในช่วงนั้น ก่อนฟ้าสาง



พี่หน่า-ญานี ข้ามตู้โบกี้ไปเข้าห้องน้ำ จึงถูกล๊อกระหว่างขบวนตู้รถไฟ
และกลับลงมาจากอีกตู้หนึ่ง เมื่อขบวนรถไฟจอดและขนของลงจนหมดแล้ว (ภาพไม่ชัดนะครับ)

[เหยง 16]

92. ไกด์สมชายพาเราไปที่รถบัสที่มาจอดรอหน้าสถานีรถไฟลาวไก รถขนาดเล็กลงกว่าที่ใช้ในฮานอย
จนต้องนำสัมภาระไว้ด้านท้ายแย่งที่นั่งของน้องแมวและคุณสงบ
จากนั้นรถบัสออกเดินทางสู่ซาปา โดยใช้เวลาพอสมควร
และรำว่างทางหมอกคลึ้ม แต่มีบางจุดที่มีแดด สามารภมองทัศนียภาพได้งดงามเช่นกัน

[เหยง 16]

93. ทัศนียภาพที่โรงแรม Chau Long ในซาปา ซึ่งเรานำสัมภาระไปฝากไว้ก่อน และจะเข้าเช็คอินในช่วงเที่ยง
เนื่องจากแขกชุดเดิมยังไม่ออกจากโรงแรม

ระหว่างเก็บสัมภาระและเข้าใช้บริการห้องน้ำ ได้เก็บภาพขณะที่หุบเขามีแดดสาดส่องได้ชั่วครู่
ก่อนหมอกจะคืบคลานเข้ามาปกคลุมฟ้าบริเวณนั้นทั้งหมดต่อ

[เหยง 16]

94. ไม่น่าเชื่อว่า เป็นภาพที่สว่างด้วยแสงแดด เพราะในไม่กี่นาทีข้างหน้า
เมฆหมอกคลานคืบมาปกคลองจนมืดมิดไปหมด พร้อมๆกับความหนาวเย็นที่ตามมา

[เหยง 16]

95. เนื่องจากยังไม่ได้เข้าเช็คอิน และเพื่อรับประทานอาหารเช้า
เราจึงไปใช้บริการอาหารเช้าจาก โรงแรม Holiday Inn Sapa ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากที่ฝากกระเป๋า

[เหยง 16]

96. บรรยากาศบนถนนยามเช้าระหว่างเดินทางไป Holiday Inn Sapa

[เหยง 16]

97. ตลอดเส้นทางผ่านที่เป็นชุมชน หรือหน้าร้านอาหารที่มีนักทัศนาจร
ชาวเขาที่เป็นหญิงทั้งเผ่าแม้ว (ชุดดำ) และเย้า (มีสีแดงประกอบ) ยืนเรียงรายขายสินค้าพื้นเมือง
ไกดืบอกว่า ออกมาขายตั้งแต่เช้าจนมืดหรือหมดผู้คนแล้วจึงกลับบ้าน
ส่วนชาวเขาที่เป็นสามี กินเหล้าอยู่ที่บ้านครับ ?? !!~

หลายๆคนกระเตงลูกน้อยใส่หลังมาทำธุรกิจด้วย

[เหยง 16]

98. สตรีนั่งรถฟอร์ดคันนี้ สนใจของที่เธอขาย
ผลคือทุกคนแย่งเข้ามะรุมมะตุ้มเสนอขายของกันจ้าละหวั่น ?? จนคนขับรถต้องลงไปกัน








15900 

[เหยง 16]

99. จากนั้นเราเริ่มชมเมืองซาปา ด้วยการไปเยี่ยมชมหมู่บ้านแค๊ท แค๊ท Cat Cat

หมู่บ้านนี้เป็นหมู่บ้านม้งดำ มีการทำนาขั้นบันได มีสินค้าหัตถกรรม ทั้งที่เป็นงานฝีมือเย็บ ถัก ร้อย รวมทั้งงานโลหะ
เป็นเช่นนี้ทั้งหมู่บ้าน และที่นี่มีน้ำตก รวมทั้งศูนย์แสดงพื้นเมือง โดยผู้เข้าชมต้องซื้อบัตรผ่านครับ

หมายเหตุ: นาขั้นบันไดจะอยู่ในช่วงข้าวนาปี หรือตั้งแต่เดือนกรกฎาคม-เดือนสิงหาคม-เดือนกันยายน-เดือนพฤศจิกายน ของทุกปี หากไปในเดือนธันวาคม จะเหลือแต่ตอซังที่เก็บเกี่ยวข้าวไปแล้ว
                ในนาขั้นบันได อาจมีการปลูกผัก เพื่อขายให้ภัตตาคารนำไปปรุงให้นักท่องเที่ยว

[เหยง 16]

100. เวลาช่วงไม่กี่นาที สามารถเปลี่ยนแปลงสภาพอากาศได้อย่างฉับพลัน
จากสภาพที่ฉ่ำและมืดมิดไปด้วยเมฆหมอก กลับดีขึ้นมากระทันหัน เพียงครู่เดียวก็กลับสภาพไปมืดมิดเช่นเดิม



สภาพที่เปลี่ยนแปลงอย่างกระทันหัน

[เหยง 16]

101. ภาพที่รัฐบาลนำลงในนิตยสาร Vietravel ฉบับ 8/2012 ระหว่าง 16/5 - 13/8/2012 พร้อมลงสีสันน่าชม
แต่ของจริงที่พบอาจไม่เป็นเช่นนี้ หากไปไม่ตรงฤดูกาล ตามที่กล่าวใน 2-3 กระทู้ที่ผ่านมา

[เหยง 16]

102. วิถีชิวิตจริงของคนหมู่บ้านนี้

[เหยง 16]

103. บัตรผ่านมูลค่า 40,000 ด่องหรือประมาณ 60 บาทไทย พร้อมมีแผ่นที่แสดงเส้นทางการย้อนวัฒนธรรมของที่นั่น

[เหยง 16]

104. เส้นทางที่ผ่าน ทุกบ้านจะขายสินค้าทั้งหมด เพียงแต่จะขายอะไรเท่านั้น
กระเป๋าใบใหญ่-ใบเล็ก-ใบน้อย ผ้าผันคอ ผ้าห่ม หมวก เครื่องโลหะ สารพัดมี
เชิญชมครับ...........

[เหยง 16]

105. หลายบ้านต่อน้ำที่ไหลในลำธานข้างบ้าน ไปยกกระเดื่องตำข้าว ถือเป็นภูมิปัญญาอย่างหนึ่ง

[เหยง 16]

106. ตามรายทาง