ตามครูไปเที่ยว

[เริง2520]

บางท่านที่เป็นศิษย์และเป็นคนดีของชุมชนและประเทศ

[เริง2520]

[เริง2520]

[เริง2520]

ตามถนนสาย ๓๔๕ ปทุมธานี - กาญจนาภิเษก  จากบนรถโดยสาร

[เริง2520]

มะพร้าวมีฝาเปิด ฝีมือคนไทยดังไกลถึงเมืองนอก










นวัตกรรมสุดเจ๋งฝีมือคนไทยเรียกง่ายๆ ว่า Coco Easy เป็นมะพร้าวเผาที่สามารถเปิดกินได้ทันทีซึ่งต้องใช้เวลากว่า 5 ปีในการพัฒนากว่าจะประสบความสำเร็จได้เพราะว่าต้องใช้เลเซอร์ หากยิงแรงเกินไปอาจทำให้มะพร้าวเสียรสชาติได้ ซึ่งต้องลงทุนไปกับเครื่องยิงเลเซอร์ราคาหลายแสนบาทและยังไม่นับรวมมะพร้าวหลายร้อยลูกที่ต้องนำมาผ่านการลองผิดลองถูก กว่าจะได้สิ่งใหม่อย่างที่เราเห็นกันและก็ได้ผลตอบรับอย่างดีทีเดียวดังไกลไปทั่วโลกรวยเลยละขอบอกจนทำให้การผลิตไม่พอต่อความต้องการของผู้บริโภคเพราะว่าสามารถผลิตได้เพียง 2000 ลูกต่อเดือนซึ่งถือว่าน้อยมากสำหรับความต้องการของตลาดในตอนนี้แต่ก็คงมีการขยายการผลิตในอนาคตอย่างแน่นอนใครสนใจอยากลองชิมก็หาซื้อในเมืองไทยได้เหมือนกัน

[Leam]

สวัสดีปีใหม่ครับ... พี่เริง และพี่น้องทุกท่าน

[เริง2520]

ต่อด้วยภาพวัดเล่งเน่ยยี่ สอง

[เริง2520]

[เริง2520]

[เริง2520]

สวัสดีปีใหม่..แหลม

[เหยง 16]

สวัสดีปีใหม่ น้องเริง


ติดตามชม-อ่านคนเมืองจันท์ที่เก่งๆ และดี อยู่

[เริง2520]

สองนักเรียน กศน.ในระดับประถมศึกษาที่ยังไม่จบป.๖ ที่กศน.อำเภอบางบัวทอง

ท่านนี้อายุ ๗๗ ปี มีเพื่อนร่วมชั้นเรียนอายุเท่าหลาน ก่อนมาเรียนต้องเข้าคอร์สให้อ่านหนังสือออก เขียนหนังสือได้จากครูกศน.ก่อน

[เริง2520]

ท่านนี้อายุ ๗๑ ปี จบป. ๗ มาก่อนแล้ว ต้องการเรียนเพิ่มเติมในวิชาการปัจจุบัน เพื่อเรียนต่อในระดับมัธยมศึกษา





ทุกท่านในชั้นเรียน เรียนฟรีตามนโยบายของรัฐบาล

[เอมอร 2515]

ตามอ่านค่ะ น้องเริง
พี่เป็นแฟนลอร่าค่ะ มีครบชุด เป็นชุดที่สองแล้วค่ะ
ถูกใจเลยค่ะ

[เริง2520]

ครับผม

ปกที่ยืมอ่านหอสมุดกลาง




ปกที่ซื้อไว้อ่าน



 หาซื้อยาก แพรวสำนักพิมพ์ จึงพิมพ์ออกจำหน่ายล่าสุดแล้ว

[เริง2520]

เพื่อนที่รู้จักกันในโบสถ์คนหนึ่ง เพิ่งซื้อกิจการโรงแรมเล็กๆในเมืองเบอร์โอ๊ค รัฐไอโอวา     เขาจ้างชาร์ลส์และแคโรไลน์ให้ไปดูแลโรงแรมของเขา ในฐานะผู้จัดการและแม่ครัว   ลุงปีเตอร์ชวนให้น้องชายพาครอบครัวไปพักอยู่ด้วยจนกว่าจะถึงเวลาเดินทางไปไอโอวา   ชาร์ลส์ไม่มีทางอื่นเพราะที่นี่เป็นงานเดียวที่หาได้ในตอนนั้น
ชาร์ลส์ขายบ้านนาและที่นา ที่เขาลงทุนลงแรงมาด้วยความลำบาก    พาลูกเมียขึ้นเกวียน เดินทางกลับไปสู่มินเนโซตาตะวันออกอีกครั้ง

เมืองเบอร์โอ๊คเป็นเมืองเล็กๆ เก่าแก่ ไม่ใช่เมืองสร้างใหม่อย่างวอลนัท โกรฟ   อาคารบ้านเรือนในเมืองเป็นตัวตึกสร้างด้วยอิฐสีแดงเป็นส่วนใหญ่      ส่วนโรงแรมที่พ่อกับแม่มาทำงานนั้น สมัยนี้น่าจะเรียกว่าโรงเตี๊ยมมากกว่าโรงแรม     แต่ในสายตาเด็กน้อยอายุแปดขวบกว่าๆอย่างลอร่า มันช่างใหญ่โต มีห้องพักหลายห้อง  ตัวบ้านมีถึงสามชั้นรวมห้องใต้หลังคาด้วย   มีคนเข้าออกมาพักแรม และเข้ามากินอาหารกลางวัน  จนพ่อแม่ แมรี่และลอร่ามีงานเต็มมือ    

พ่อเป็นผู้จัดการโรงแรม ร่วมกับผู้จัดการอีกคนหนึ่ง     แม่เป็นแม่ครัว  ลอร่ากับแมรี่ช่วยเสิฟอาหารให้แขก และล้างชาม ตอนกลางวันเธอกับแมรี่ก็ไปโรงเรียน

พ่อไม่ชอบโรงแรมนี้เพราะติดกันมีร้านเหล้า  มีแต่คนเมาเอะอะ  เป็นสภาพไม่เหมาะสมสำหรับลูกเล็กๆของพ่อที่จะเติบโตขึ้นมาจนชาชินกับสิ่งนี้   พ่อจึงย้ายครอบครัวไปเช่าห้องอยู่ในอาคารอีกหลังหนึ่ง เป็นที่พักเงียบๆ ปลอดภัยไร้คนรบกวน



โรงแรมที่ว่ายังมีมาอยู่จนปัจจุบัน  ทำเป็นพิพิธภัณฑ์จัดหนังสือบ้านเล็กของลอร่า

[เริง2520]

บางสำนักพิมพ์มีเนื้อหาเพิ่มกว่าเดิม

รวมชุดอันทรงคุณค่าเข้าไว้ด้วยกัน 10 เล่ม พร้อมเล่มพิเศษอีก 2เล่ม

 บ้านเล็กในป่าใหญ่(ชุดบ้านเล็ก ล. 1)
บ้านเล็กในทุ่งกว้าง(ชุดบ้านเล็ก ล. 2)
เด็กชายชาวนา(ชุดบ้านเล็ก ล. 3)
บ้านเล็กริมห้วย(ชุดบ้านเล็ก ล. 4)
ริมทะเลสาบสีเงิน(ชุดบ้านเล็ก ล. 5)
ฤดูหนาวอันแสนนาน(ชุดบ้านเล็ก ล. 6)
เมืองเล็กในทุ่งกว้าง(ชุดบ้านเล็ก ล. 7)
ปีทองอันแสนสุข(ชุดบ้านเล็ก ล.
สี่ปีแรก(ชุดบ้านเล็ก ล. 9)
ตามทางสู่เหย้า(ชุดบ้านเล็ก ล.10)
ชีวิตต้องสู้:ลอร่า อิงกัลล์สไวเดอร์
 จดหมายจากลอร่า(West from Home)

[เริง2520]

ตัวอักษรเล็กไปหน่อย

[เริง2520]

พ่อยกซอให้ลอร่าเมื่อพ่อถึงแก่กรรม    ทุกวันนี้ซอคู่ใจของพ่อก็ยังเก็บรักษาไว้อย่างดีในพิพิธภัณฑ์ที่สร้างขึ้นเป็นเกียรติแก่เธอ  ให้นักท่องเที่ยวเข้าชมได้

      ทุกปีเมื่อครบรอบปี จะมีคนนำออกมาเล่นเพลงเก่าๆที่พ่อเคยเล่น เป็นการเฉลิมฉลองและรำลึกถึงนิยายชุด "บ้านเล็ก"

[เริง2520]

เปิดอีกแล้ว

สะพานกรุงเทพฯ เปิดผ่ากลางให้เรือรบหลวงผ่านอีกครั้งเมื่อวานนี้ (9 ม.ค. 57) หลังจากเปิดให้เรือสินค้าล่องผ่านไปเมื่อปลายปี 56 ที่ผ่านมา

           เรียกได้ว่าเป็นภาพที่น่าตื่นตาตื่นใจของผู้ที่กำลังขับรถสัญจรผ่านไปมาเป็นอย่างมาก สำหรับภาพสะพานกรุงเทพฯ เปิดผ่ากลางให้เรือรบหลวง ของกองทัพเรือผ่าน เมื่อเวลา 09.00 น. ของวันนี้ (9 มกราคม 2557) โดยใช้เวลาประมาณ 15 นาที ทั้งนี้ ช่วงเวลา 09.00 น. นั้น ถือว่าเป็นช่วงเวลาที่มีผู้ใช้รถสัญจรข้ามไปมาอย่างคับคั่ง ซึ่งในปัจจุบันภาพการเปิดปิดสะพานกรุงเทพฯ เรียกได้ว่าหาชมได้ยากมาก เนื่องจากถ้ามีการเปิดสะพานจะต้องมีการปิดการจราจรโดยรอบกันเลยทีเดียว

           สำหรับสะพานกรุงเทพฯ นั้น ได้เริ่มเปิดใช้เมื่อวันที่ 24 มิถุนายน 2502 เป็นสะพานข้ามแม่น้ำเจ้าพระยาแห่งที่ 2 รองจากสะพานพระพุทธยอดฟ้า ซึ่งสะพานแห่งนี้ใช้ในการคมนาคมและสามารถปิดเปิด ให้เรือผ่านได้ แต่ถึงจะเปิดใช้มานานแต่กลไกของสะพานยังสามารถทำงานได้ปกติอยู่เลยจ้า

           ทั้งนี้ การเปิดสะพานแต่ละครั้ง จะต้องมีการประชาสัมพันธ์ล่วงหน้าเอาไว้ก่อน แต่ถึงจะเปิดใช้มานานแต่กลไกของสะพานยังสามารถทำงานได้ปกติ โดยสะพานกรุงเทพฯ เพิ่งเปิดผ่ากลางให้เรือรบและเรือสินค้าล่องผ่านครั้งล่าสุดเมื่อวันที่ 17 ธันวาคม 2556 ที่ผ่านมานี่เอง

[เริง2520]

แหล่งข่าวจากสำนักงานจัดการทรัพย์สินจุฬาฯ เปิดเผย "ประชาชาติธุรกิจ" ว่า หลังจุฬาฯได้เปิดเจรจาข้อเสนอการพัฒนาที่ดินกว่า 13 ไร่บริเวณตลาดสามย่านกับ บมจ.ยูนิเวนเจอร์ บริษัทอสังหาฯ ของเจ้าสัวเจริญ สิริวัฒนภักดี ตั้งแต่ปีที่แล้วขณะนี้การเจรจาบรรลุข้อตกลงเรียบร้อย โดยจุฬาฯได้ส่งเรื่องให้ครม.พิจารณาอนุมัติแล้ว ขณะนี้อยู่ในช่วงรัฐบาลรักษาการ จึงต้องรอเลือกตั้งและมีรัฐบาลชุดใหม่เข้ามาบริหารประเทศก่อน

"ถ้าครม.อนุมัติแล้ว ขั้นตอนต่อไปก็สามารถเซ็นสัญญาได้ทันที คาดว่าภายในช่วงครึ่งปีหลังน่าจะเริ่มเห็นการก่อสร้างได้"

สำหรับรูปแบบโครงการแหล่งข่าวกล่าวว่า ทางบริษัทเสนอจะพัฒนาเป็นโครงการรูปแบบ "มิกซ์ยูส" (ผสมผสานการใช้งาน) มีมูลค่าลงทุนประมาณ 6 พันล้านบาท ลักษณะเป็นอาคารขนาดใหญ่ มีทั้งหมด 2 ทาวเวอร์ คล้ายตึกจามจุรีสแควร์ที่อยู่ฝั่งตรงข้าม โดยอาคารแรกสูงประมาณ 30 ชั้น และอาคารที่สองสูงประมาณ 30-35 ชั้น มีพื้นที่ใช้สอยรวม 1.5 แสนตารางเมตร

รายละเอียดโครงการประกอบด้วย 3 ส่วนคือ 1) โรงแรมระดับ 3 ดาว ประมาณ 400 ห้อง ตั้งอยู่ในอาคารทาวเวอร์แรกสูง 30 ชั้น พื้นที่อาคาร 30,000 ตารางเมตร 2) สำนักงานให้เช่า และศูนย์การเรียนรู้สำหรับนิสิตนักศึกษาจุฬาฯ ตั้งอยู่ในอาคารทาวเวอร์ที่สองสูงประมาณ 35 ชั้น มีพื้นที่อาคาร 30,000 ตารางเมตร และ 3) พื้นที่ค้าปลีก 4 ชั้น ตั้งอยู่ในส่วนฐานอาคารทั้ง 2 ทาวเวอร์ มีพื้นที่ 30,000 ตารางเมตร นอกจากนี้มีอาคารจอดรถใต้ดิน 3 ชั้น รองรับได้ 2,000 คัน พื้นที่รวมประมาณ 50,000 ตารางเมตร

"หลังจากเริ่มก่อสร้างคาดว่าอีก 2-3 ปีจึงแล้วเสร็จ เชื่อว่าด้วยศักยภาพโครงการจะยกระดับบริเวณสามย่านให้กลายเป็นแหล่งออฟฟิศ ค้าปลีก และพักอาศัยที่คนนึกถึง เนื่องจากปัจจุบันที่ดินในย่านสีลม-สาทรค่อนข้างเต็มแล้ว"

แหล่งข่าวกล่าวต่อว่า ก่อนหน้านี้กรุงเทพมหานคร (กทม.) มีโครงการจะพัฒนาโมโนเรล (รถไฟฟ้าขนาดเบา) วิ่งตามแนวเกาะกลางถนนพระรามที่ 1 นับจากแยกมาบุญครอง-แยกสามย่าน ระยะทางประมาณ 1.2-1.3 กิโลเมตร เพื่อเชื่อมระบบขนส่งมวลชนระหว่างรถไฟฟ้าบีทีเอสสถานีสยาม และรถไฟฟ้าใต้ดินเอ็มอาร์ทีสถานีสามย่าน ทำให้การเดินทางบริเวณนี้ในอนาคตสะดวกสบายขึ้นโดยการลงทุนมี 2 แนวทางคือ 1) รอให้ กทม.เป็นผู้ลงทุน หรือ 2) จุฬาฯ ร่วมกับเอกชนลงทุน อย่างไรก็ตาม หากจุฬาฯร่วมกับเอกชนลงทุนคงจะออกแบบแนวเส้นทางให้เลี้ยวเข้าไปเชื่อมอาคารจามจุรีสแควร์ โครงการบนที่ดินตลาดสามย่าน และสถาบันศศินทร์ด้วย


ทุบ 100 คูหา ผุดอุทยาน 100 ปี ปอดแห่งใหม่ใจกลางกรุง


นอกจากที่ดินหัวมุมแยกสามย่านที่เหลือเพียง ครม.อนุมัติก็ได้เริ่มก่อสร้าง ทางฝั่งจุฬาฯมีโปรเจ็กต์ใหญ่ในมือ ที่เตรียมพัฒนาในปีนี้คือโครงการพัฒนา "อุทยาน จุฬาฯ 100 ปี" (จามจุรี ปาร์ค) ฝั่งถนนบรรทัดทอง และ "ถนนจุฬาฯ 100 ปี" บริเวณจุฬาฯ ซอย 5 เพื่อเป็นโครงการคืนสู่สังคมให้กับคนในชุมชนสวนหลวง-สามย่าน โดยเปิดเป็นพื้นที่สาธารณะให้คนทั่วไปใช้ได้

ความคืบหน้าล่าสุด ทางจุฬาฯล้อมรั้วตึกแถวบริเวณถนนบรรทัดทอง เตรียมรื้อตึกแถวนับร้อยคูหาออก โดยจะใช้ที่ดิน 20 ไร่ พัฒนาเป็นสวนสาธารณะหรือปอดแห่งใหม่ใจกลางกรุง ขณะเดียวกันจะขยายพื้นที่ถนนบรรรทัดทองจากปัจจุบันกว้าง 15 เมตร เพิ่มเป็น 30 เมตร ทาง "ฝั่งสยามสแควร์" ปัจจุบันจุฬาฯกำลังเร่งก่อสร้างศูนย์การค้า "SQ1" เอสคิววัน บนที่ดิน 8 ไร่ มูลค่าลงทุน 1.8 พันล้านบาท มีพื้นที่อาคารรวม 6 หมื่นตารางเมตร คาดว่าจะเปิดบริการได้ภายในเดือนมีนาคมนี้

หลังจากนั้นมีแผนจะพัฒนาพื้นที่บริเวณ "โรงหนังลิโด" ซึ่งหมดสัญญาเช่าเมื่อปีที่ผ่านมา เป็นศูนย์การค้าเฟส 2 มีแนวโน้มจะใช้ชื่อว่า "SQ2" เพื่อเปลี่ยนพื้นที่ฝั่งสยามสแควร์ จากแหล่งช็อปปิ้งแนวราบมาเป็นแหล่งช็อปปิ้งแนวสูง

[ติ๋ม จันทร์ฉาย]

สวัสดีครับน้องเริงและแฟนตามครูไปเที่ยวทุกท่านค่ะ

ได้คอมใหม่แล้วค่ะ เข้าเวบซีมะโด่งได้แล้ว

[เริง2520]

ชวนมาห้องนี้เช่นเดิมครับ...คอมฯใหม่.. ภาพชัดด้วย

[เริง2520]

  มาที่"บ้านเล็ก"

.ในเมืองเป็นระยะเวลาสั้นๆ ก่อนร.ร.ต้องปิดเพราะพายุหิมะกระหน่ำถี่ขึ้นทุกวัน      ที่โรงเรียน เธอพบเพื่อนใหม่หลายคน   เพื่อนหญิงที่สนิทที่สุดกับเธอคือแมรี่ เพาเวอร์ส  ลูกสาวช่างตัดเสื้อในเมือง     ส่วนเพื่อนชายคนสำคัญที่ลอร่ายก 1 บทให้เป็นชื่อของเขา คือ แค้ป การ์แลนด์  น้องชายของครูฟลอเรนซ์ การ์แลนด์ ครูของลอร่า
  แค้ปเป็นเด็กหนุ่มร่าเริง ประเปรียว แข็งแรงอย่างนักกีฬา     ลอร่าบรรยายว่าแค้ปเป็นเด็กหนุ่มผมสีทองอ่อนที่ถูกแดดเผาจนซีดเกือบขาว   ตาสีฟ้า  ไม่ใช่ผู้ชายรูปหล่อ  แต่เวลายิ้ม เขายิ้มกว้างจนสว่างสดใสไปทั้งหน้า  เป็นคนสนุกสนานอารมณ์ดีแต่ขณะเดียวกันก็ เป็นคนกล้าไม่เกรงอันตรายอะไรเลย    เขาเคยคว่ำคนงานรถไฟที่แกร่งที่สุดมาแล้ว    เมื่อคมนาคมถูกตัดขาดเพราะพายุหิมะ   แค้ปกับแอลแมนโซก็เป็นสองคนเท่านั้นที่กล้าออกจากเมือง เสี่ยงตายไปแสวงข้าวสาลีจากชาวไร่นอกเมือง  ซื้อข้าวมาให้ชาวเมืองเพื่อมิให้อดตาย
   ต่อมาแค้ปมาติดพันแมรี่เพื่อนสนิทของลอร่า    ส่วนแอลแมนโซ ไวล์เดอร์ก็มาชอบลอร่า  ทั้งสองคู่มักจะออกไปนั่งรถเลื่อนกลางหิมะคู่กันในฤดูหนาว  เธอเล่าถึงตอนนี้ไว้ในหนังสือ These Happy Golden Years
   ในหนังสือ ลอร่าเล่าถึงแค้ปอย่างเพื่อนสนิทที่เธอรำลึกถึง   แต่ในความเป็นจริง   แค้ป การ์แลนด์คือรักแรกของสาวน้อยลอร่าวัย 13 ย่าง 14 ปี    เป็นรักซื่อใสที่ฝรั่งเรียกว่า puppy love  ของเด็กสาวที่ไม่ประสีประสาอะไรนัก     เธอปลื้มบุคลิกร่าเริง  ชอบนิสัยนักกีฬาและกล้าผจญภัย    ในบันทึกส่วนตัว  ลอร่าเขียนเล่าไว้ว่า เวลาเธอไปโบสถ์ในวันอาทิตย์    เธอไม่เป็นอันนึกถึงอะไรอื่นนอกจากแค้ป การ์แลนด์

[เริง2520]

ใจของลอร่าจดจ่ออยู่ที่แค้ปมากกว่าแอลแมนโซ ในตอนแรก    แต่แค้ปมองลอร่าเป็นเพื่อนนักเรียนคนหนึ่งมากกว่าจะคิดเป็นอย่างอื่น   เด็กสาวที่เขาหมายตาไว้คือแมรี่ เพาเวอร์ส เพื่อนสนิทของเธอ   ส่วนเพื่อนสนิทของเขาคือแอลแมนโซ ซึ่งสนใจลอร่ามาตั้งแต่เริ่มรู้จักกัน     
      ในปลายศตวรรษที่ 19   ผู้หญิงไม่มีทางเลือกมากนัก   แม้ว่าเธอสนใจผู้ชายคนไหน ก็ต้องรอจนเขาเป็นฝ่ายคืบหน้าเข้ามาเอง   ถ้าหากว่าเขาไม่ได้สนใจเธอจนแล้วจนรอด ก็เป็นอันว่าจบกันตั้งแต่ยังไม่เริ่ม   เธอก็ต้องรอจนมีชายหนุ่มคนใหม่เดินเข้ามาในชีวิต     ส่วนใหญ่หนุ่มสาวในสมัยนั้นไม่เปลี่ยนแฟน   ถ้าหนุ่มคนไหนจีบสาวคนไหน ก็แปลว่าชอบจริงๆ และลงเอยด้วยการแต่งงานกับคนนั้น   เรียบๆง่ายๆ ตรงไปตรงมา
     กรณีของแอลแมนโซกับลอร่าก็เช่นกัน   เขาเป็นฝ่ายชอบเธอแต่แรก   ส่วนเธอเองแม้ไม่ได้ชอบเขา เพราะใจมีแค้ปอยู่แล้ว  แต่ลอร่าก็รู้ว่าไม่มีหวังในเรื่องแค้ป เพราะเขาจีบเพื่อนสนิทของเธอเสียแล้ว   หลังจากสนิทกับแอลแมนโซมากเข้า ลอร่าก็รู้สึกว่าเธอควรจะลงเอยกับชายหนุ่มคนนี้มากกว่า
     ส่วนแค้ปกับแมรี่ เพาเวอร์ส เป็นกรณียกเว้น     แอลแมนโซกับลอร่าลงเอยแต่งงานกัน  เหมือนหนุ่มสาวคู่อื่นๆในยุคนั้น    แต่แค้ปกับแมรี่จีบกันสักพักก็เลิกกัน ซึ่งเป็นเรื่องที่ค่อนข้างไม่ธรรมดา     ในหนังสือเล่าว่าแมรี่พบแฟนใหม่เป็นหนุ่มธนาคาร   (ต่อมาเธอก็แต่งงานด้วย) ส่วนแค้ปควงผู้หญิงคนใหม่ในเมือง
     แต่ว่าแค้ปไม่ได้แต่งงานกับใครจนแล้วจนรอด      เขาเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุหม้อน้ำระเบิด เมื่ออายุได้เพียง 26 ปี    ตอนนั้นลอร่ากับแอลแมนโซแต่งงานและย้ายไปอยู่มิสซูรี่ด้วยกันแล้ว