เที่ยวละไมไปเยี่ยมต๋อย...เรื่องนี้ต้องชี้แจง

[ตี้ถาปัด]

		อ้างถึง			ข้อความของ Lamai เมื่อ 15 มกราคม 2555, 21:46:32
	อ้างถึง ข้อความของ ตี้ถาปัด เมื่อ 14 มกราคม 2555, 15:39:41 อ้างถึง ข้อความของ dtoy เมื่อ 14 มกราคม 2555, 15:28:38 อ้างถึง ข้อความของ แจง-24 เมื่อ 14 มกราคม 2555, 13:12:20 ิอิ่ม อร่อย ง่วง มีความสุข ขอให้เจ้าภาพจงเจริ๊ญญญญ !!! จบวันแรกของการท่องเทีี่ยวลุ่มแม่น้ำ Swan ค่ะ   แจงกะไมกินอยู่ง่ายมาก อาหารเย็นรับเพื่อนจึงง่ายๆไม่เริดหรูเป็นแค่ pasta salad ดูหน้านู่ไมซิ เห็นหน้าเพื่อน เราเลยไม่ค่อยจะสบายใจ ไม่รู้ว่าเหนื่อยเกินไปหรืออย่างอื่น อิอิ ป้าไมเธอกำลังฝึกปรืออยู่ อิ อิ บ่ได้ฝึกมันปรือ......จริงๆ.... ถ้านับเวลาตั้งแต่ลุกจากเตียงนอนที่เชียงใหม่ ก็น่าจะเกือบ 40 ชั่วโมงที่ไม่ได้หลับสนิท แถมมาเจอของอร่อยก็ฟาดซะ.... แบบนี้เปิ้นฮ้องว่า....หมดเฝ่า...เน๊าะตี้เน๊าะ

หม๊ดเฝ่าจะอี้ มันต้องแอบมูบซักกำ ถ้าบะอั้นมันจะต๊กสะเกิ๊ดต๋อนสะดุ้งเน่อตั๋ว

[Lamai]

บ่กองมาแผวโรงแรมก่อหลับเป๋นต๋าย ถ้าบ่มีนาฬิกาปลุกน่าจะหลับได้อีกทั้งวัน

[ตี้ถาปัด]

		อ้างถึง			ข้อความของ Lamai เมื่อ 15 มกราคม 2555, 22:09:56
	บ่กองมาแผวโรงแรมก่อหลับเป๋นต๋าย ถ้าบ่มีนาฬิกาปลุกน่าจะหลับได้อีกทั้งวัน

สามวันปู้นนะตั๋ว

[Lamai]

สามวันถ้าจะบ่ได้....เคยหลับได้นานสุด 20 ชั่วโมง
ตอนปี 26 หล้งจากไปลุยภูเรือกับภูกระดึงเป็นเวลาสองอาทิตย์

[ตี้ถาปัด]

		อ้างถึง			ข้อความของ Lamai เมื่อ 15 มกราคม 2555, 22:19:37
	สามวันถ้าจะบ่ได้....เคยหลับได้นานสุด 20 ชั่วโมง ตอนปี 26 หล้งจากไปลุยภูเรือกับภูกระดึงเป็นเวลาสองอาทิตย์

ต๋อนฮั้นมันยังละอ่อนอยู่โล่

[หนุน'21]

สวยไปหมด
น่าเที่ยวไปซะทุกที
ที่ถ่ายมาให้ชมอย่างประณีต

เป็นความเพลิดเพลิน ที่สร้างสรรได้อย่างงดงาม
ทำให้ผู้ชมทั้งหลายเกิดกิเลส อย่างแรง
โดยเฉพาะพี่หนุนนนน....
ขอบคุณครับ
ทั้งน้องแจง น้องไม และน้องต๋อย
รวมทั้งนางแบบ ๒ สาวน้อยของน้องต๋อย

รอชมต่อครับ

 

[swsm]

		อ้างถึง			ข้อความของ แจง-24 เมื่อ 15 มกราคม 2555, 21:22:08
	ขอบคุณค่ะ พี่หยี และน้องสน อ้างถึง ข้อความของ swsm เมื่อ 15 มกราคม 2555, 20:51:50 น้องต๋อยใช้อะไรเป็น dressing คะ ..     พอดียังนั่งจัดรูปอยู่ เลยขออนุญาตตอบพี่หยีแทนต๋อยนะคะ เพราะไม่แน่ใจว่าต๋อยถ่ายรูปเก็บไว้หรือเปล่า ต๋อยใช้น้ำสลัดที่เราซื้อมาจาก The House of Honey ขวดนี้ค่ะ     อร่อยมากๆค่ะ พี่หยี แต่ไม่ทราบว่าจะหาซื้อที่โปรตุเกสได้หรือเปล่่านะคะ ละไมบอกว่ายิ่งตำงาขาวลงไปด้วย จะยิ่งอร่อยสุดๆ บ้านแจงทานหมดขวดกันแล้ว กำลังหาทางผสมให้ใกล้เคียงอยู่ เพราะเมืองไทยคงยังหาซื้อไม่ได้ค่ะ

ขอบคุณค่ะ น้องแจง ..
เพราะสังเกตจากชามผัก  เดาว่าน่าจะเป็นน้ำใส (ที่ไม่ใช่ก๋วยเตี๋ยว)
และน่าจะเป็น dressing เบา ๆ ทานสบาย ๆ เลยต้องเขียนมาถาม

ตอนนี้กำลังเห่อทานสลัด ทุกเย็น ที่บ้าน
กำลังสนุกกับการแปลง dressing ทานเอง
วันหลังจะลองเดินดูที่ supermarket สักหน่อย .. ขอบคุณนะคะ


ปล. บักน้องสน
dressing คำนี้ .. ป้าก็แปลว่า "แต่งตัว" มาแล้ว กับชามสลัด

เฮ้อ!! บักซีมะโด่งทั้งหลายเอ๊ย   

[Uncle Na]

		อ้างถึง			ข้อความของ แจง-24 เมื่อ 15 มกราคม 2555, 19:37:22
	@ ชวนต๋อยเที่ยววันที่สองล่องขึ้นเหนือ ไปชมสิ่งเหลือเชื่อทุ่งหินแหลม ทะเลทรายกลายเป็นถิ่นหินงอกแซม สีเหลืองแต้ม "พินนาเคิลส์" ดูเพลินตา --------

ที่ AU มีทุ่งนาและก้อนหินเหมือนทุ่งนาบ้านลุงเลยนะ..ยิ่งมี 3 สาวไทยโผล่หน้ามา ไม่คิดว่าเป็น AU เลย...
ไม่คิดว่าเป็นทุ่งนาบ้านลุง ก็ชุดและหน้าตา 3 สาว ที่ดูงามและทันสมัย ..
 

[dtoy]

เพิ่มเติมเรื่อง salad dressing ที่แจงได้ตอบพี่หยีไปแล้วนะคะ

แจงกะไมเคลียร์ขวดไปเรียบร้อยแล้ว ดูของต๋อยค่ะ



ที่เหลือเยอะเพราะใช้คู่ไปกับ Balsamic Vinegar of Modena (ขวดขวามือ)
ซึ่งรสชาดคล้ายกันเพียงแต่ไม่หวานน้ำผึ้ง  ขวดนี้ import มาจากอิตาลี
ราคาประมาณ ๗-๘ เหรียญ ซึ่งถูกกว่าของท้องถิ่นที่ออสเตรเลียผลิตเองมาก(เกือบครึ่ง)

ส่วนมากต๋อยจะทำสลัดเดรสซิ่งเองค่ะ ใช้สูตรของต๋อยเอง สัดส่วนโดยประมาณไม่แน่นอนแป๊ะ
แต่ balsamic vinegar และน้ำมันมะกอกจะเท่ากันค่ะ
เครื่องปรุงดังนี้ค่ะ




มัสตาด(มีเม็ดก็ได้ค่ะ) น้ำตาลทรายแดงละเอียด น้ำส้มบาลซามิก (white balsamic vinegar)
น้ำมันมะกอก กระเทียม-สับ ผักชีฝรั่ง-หั่น (Flat-leaf parsley หรือ Italian parsley) เกลือ พริกไทย




ปิดฝาขวด เขย่าเลยค่ะ จะได้ salad dressing อย่างงี้ เก็บในตู้เย็นไว้ใช้ได้หลายวันค่ะ



ที่เมืองไทย ถ้าหา parsley ไม่ได้ จะใช้ coriander(ผักชีไทย) แทนก็จะได้รสชาดแบบไทยๆค่ะ

ที่บอกว่าเป็นสูตรของตัวเองเพราะคิดดัดแปลงเอง ถือเอาส่วนประกอบหลักๆคือ น้ำมัน น้ำส้ม เกลือ และน้ำตาลค่ะ

 

[swsm]

		อ้างถึง			ข้อความของ dtoy เมื่อ 16 มกราคม 2555, 09:51:59
	เพิ่มเติมเรื่อง salad dressing ที่แจงได้ตอบพี่หยีไปแล้วนะคะ แจงกะไมเคลียร์ขวดไปเรียบร้อยแล้ว ดูของต๋อยค่ะ ที่เหลือเยอะเพราะใช้คู่ไปกับ Balsamic Vinegar of Modena (ขวดขวามือ) ซึ่งรสชาดคล้ายกันเพียงแต่ไม่หวานน้ำผึ้ง  ขวดนี้ import มาจากอิตาลี ราคาประมาณ ๗-๘ เหรียญ ซึ่งถูกกว่าของท้องถิ่นที่ออสเตรเลียผลิตเองมาก(เกือบครึ่ง) ส่วนมากต๋อยจะทำสลัดเดรสซิ่งเองค่ะ ใช้สูตรของต๋อยเอง สัดส่วนโดยประมาณไม่แน่นอนแป๊ะ แต่ balsamic vinegar และน้ำมันมะกอกจะเท่ากันค่ะ เครื่องปรุงดังนี้ค่ะ มัสตาด(มีเม็ดก็ได้ค่ะ) น้ำตาลทรายแดงละเอียด น้ำส้มบาลซามิก (white balsamic vinegar) น้ำมันมะกอก กระเทียม-สับ ผักชีฝรั่ง-หั่น (Flat-leaf parsley หรือ Italian parsley) เกลือ พริกไทย ปิดฝาขวด เขย่าเลยค่ะ จะได้ salad dressing อย่างงี้ เก็บในตู้เย็นไว้ใช้ได้หลายวันค่ะ ที่เมืองไทย ถ้าหา parsley ไม่ได้ จะใช้ coriander(ผักชีไทย) แทนก็จะได้รสชาดแบบไทยๆค่ะ ที่บอกว่าเป็นสูตรของตัวเองเพราะคิดดัดแปลงเอง ถือเอาส่วนประกอบหลักๆคือ น้ำมัน น้ำส้ม เกลือ และน้ำตาลค่ะ

ขอบคุณมากค่ะ  น้องต๋อย .. ขอบคุณที่สุดในโลก

พี่เพิ่งกลับจากอิตาลี  หิ้วเจ้า balsamic vinegar มาหลายขวดเหมือนกัน  
เวลาทานกับสลัด  พี่จะราดลงบนผัก พร้อม ๆ กับน้ำมันมะกอก ในอัตราส่วนเท่า ๆ กัน
โดยไม่มีการผสมกับอะไร อย่างไร ทั้งสิ้น

สูตรของน้องต๋อย จะทำให้พี่มีน้ำสลัดอร่อย ๆ เพิ่มขึ้นอีกหนึ่งสูตร
ขอบคุณมากค่ะ

เดี๋ยวจะลองทำเย็นนี้เลย ..    

[swsm]

หน้าตาแบบนี้ค่ะ .. รสชาติจัดจ้าน ถูกกับลิ้นคนไทยอย่างยิ่ง   

[phraisohn]

จักเว่าอีหยังกัน ข้าน้อยบ่ฮุ้เรื่องเดรสซิ่งนำเล้ยยยย

 

[แจง-24]

วันนี้ไม่มีฉายรอบบ่าย... แต่ก็คึกคักกันจังนะคะ
ขอบคุณพี่หนุน พี่หยี ลุงตี้ ลุงณะ มัมต๋อย ละไม และน้องสน
ที่มาช่วยกันชมช่วยกันเชียร์ค่ะ

[แจง-24]

		อ้างถึง			ข้อความของ phraisohn เมื่อ 16 มกราคม 2555, 18:38:18
	จักเว่าอีหยังกัน ข้าน้อยบ่ฮุ้เรื่องเดรสซิ่งนำเล้ยยยย

วัฒนธรรมแต่ละถิ่น ก็มีน้ำซอส น้ำจิ้ม น้ำหมัก น้ำยำ ต่างๆกันไป
ทดลองชิมไปเรื่อยๆ ก็สนุกดีนะน้องสน
ยิ่งทดลองทำ ก็จะยิ่งสนุก และอร่อยด้วย

พี่หยีคะ น้ำสลัดสูตรของต๋อย อร่อยกว่า The House of Honey อีกค่ะ
เพราะมัมต๋อยใช้ของดี และไม่หวาน
เหมาะกับราดสลัดผักผลไม้ที่มีรสหวานอยู่แล้ว

The House of Honey ราดสลัดผักที่ไม่มีรสหวานจะอร่อยกำลังดี
แต่ถ้าเป็นสลัดผัก+ผลไม้ที่มีรสหวานอยู่แล้ว พวกเราลงความเห็นว่าหวานเกินไป ไม่เหมาะกันค่ะ

[แจง-24]

มาชมกันต่อค่ะ



@
ระหว่างทางแวะสำรวจสวนสัตว์ป่า
ได้สัมผัสโคอาล่าน่ารักยิ่ง
วอมแบ็ตอ้วนนั่งชี้ขาน่ารักจริง
ทั้งจอมซิ่งฝูงจิงโจ้ตัวโตจัง
----

[แจง-24]

ระยะเวลาที่จะนั่งรถจากเพิร์ธไปทุ่งนาบ้านลุงณะ...เอ๊ย! ไม่ใช่  ไปที่ทุ่ง Pinnacles นั้น
ต้องนั่งกันถึง 3 ชั่วโมง

บริษัททัวร์เลยจัดโปรแกรมให้เราแวะเที่ยวระหว่างทาง จะได้ยืดแข้งยืดขาเข้าห้องน้ำห้องท่ากันด้วย

จุดแรกที่เราแวะ คือ Caversham Wildlife Park...

มาถึงฝนก็เทโครมลงมา คว้าเสื้อฝนมาคลุมกล้องกันวุ่นวาย เลยไม่ได้ถ่ายรูปด้านหน้าเลยค่ะ



พ่อหนุ่มคนนี้ เป็นไกด์สวนสัตว์ที่่ร่าเริงดีมาก พยายามกระตุ้นลูกทัวร์ให้สนุกสนาน เหมาะกับทัวร์เยาวชน
แต่กรุ๊ปเรา มีแต่ชาวเอเชียที่ฟังกันเงียบๆ กับชาวยุโรปที่พูดภาษาอังกฤษไม่ได้... เลยหงอยไปหน่อย



ทางเดินเข้าสวนสัตว์ เรียงรายไปด้วยดอกแปรงล้างขวดที่ยังแดงสดอยู่ .... สวยจัง
นี่ถ้าฝนไม่ตก คงจะได้ภาพงามๆหลายภาพ
ไม่กล้ายื่นกล้องออกมานอกเสื้อกันฝนมากค่ะ กลัวเปียก

สองภาพนี้ฝีมือละไมค่ะ

[แจง-24]

สัตว์ที่เราจะได้ชม เป็นสัตว์พื้นเมืองที่เป็นเอกลักษณ์ของทวีปออสเตรเลีย
ตัวแรกคือเจ้านี่ค่ะ...





เจ้าหน้าที่ต้องคอยอุ้มเอาไว้ เพื่อให้เราได้ดูใกล้ๆได้ เพราะเจ้าวอมแบ็ตนี่วิ่งเร็วมาก
ถ้าปล่อยเมื่อไหร่ จะวิ่งจู๊ดไปมาไม่รู้จักเหนื่อย จับยากมาก ...ซี่งอย่างนี้ ไม่รู้ว่าอ้วนได้ไงเนอะ

[แจง-24]

วันนี้ เป็นเวรของเจ้าตัวนี้ที่จะต้องถูกเรียงคิวถ่ายภาพโดยนักท่องเที่ยว
(หมายถึงวอมแบ็ตนะคะ...ฮิ...ฮิ...)



เขาให้จับตัวมันเล่นได้ด้วย แต่ห้ามจับหน้า เพราะมันอาจจะกัด
ขนนุ่มมากเหมือนตุ๊กตา น่ากอดจริงๆ (หมายถึงวอมแบ็ตจริงๆนะ...ฮ่า...ฮ่า...)



ถ้าไม่ติดว่ามีนักท่องเที่ยวคนอื่นในกรุ๊ปคอยยืนต่อคิวถ่ายรูปอยู่ ก็อยากจะนั่งเล่นด้วยนานๆ
(หมายถึงเล่นกับวอมแบ็ตน่ะค่ะ...เหอ...เหอ...)

[แจง-24]

อันดับต่อไป เป็นการสังสรรค์กับคุณหมีโคอาล่า...

แต่เรามาตอนฝนพรำๆเย็นฉ่ำน่านอน น้องหมีนอนหลับคุดคู้ต่อแถวกันอยู่ทั้งฝูง
มีพ่อหนุ่มตัวนี้ตื่นอยู่ตัวเดียว...



เขาชื่อ Barney ค่ะ เป็นดาราประจำกรง
ฝูง...เอ๊ย! กรุ๊ปของเราได้เข้าไปเล่นกับ Barney และฝูงของเขาในกรงเลยค่ะ

[แจง-24]

เจ้า Barney เป็นหมีที่คุ้นคน และมีความเป็นตัวของตัวเองสูงมาก
คือเห็นคนเยอะก็ไม่ตื่น หันมาเห็นเราแล้วก็มองผ่านไปเหมือนเดินสวนกันตามป้ายรถเมล์



ยอมให้เราเข้าไปจับได้ แต่ก็อย่าคิดว่าไปเรียกไปล่อแล้วจะวิ่งระริกระรี้มาหาเหมือนกวางที่เขาดิน
มาดเขาจะนิ่งๆ ถ้าเขาพอใจก็ยอมให้จับ ไม่พอใจก็เดินหนีไปช้าๆ
ถ้ามองหน้าแล้วสนใจเขาก็ค่อยๆเดินเยื้องย่างเข้ามาดู ...เป็นธรรมชาติดีมาก



ภาพนี้ Barney กำลังเดินมาสำรวจรองเท้ากีฬา ของคุณละไม

ไกด์สวนสัตว์บอกว่า โชคดีแล้วนะ ที่มาเจอ Barney ตื่น
เพราะหมีโคอาล่าก็เหมือนหมีแพนด้า
คือกินใบยูคาลิปตัสแล้วก็นอน เพราะมันย่อยยากพอๆกับใบไผ่
วันๆจะลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจเดินไปเดินมาซักซั่วโมง ก็จะกินแล้วก็นอนต่อ

อ้อ! เราได้ยินเพื่อนเจ้า Barney ร้องเพลงจีบสาวด้วยค่ะ เพราะเป็นฤดูผสมพันธุ์ของเขา
นอนกอดตัวเมียอยู่ดีๆ ก็ลืมตาเงยหน้าขึ้นมาร้องเสียงดังก้อง คล้ายๆเสียงหมาผสมเสียงลิง
ร้องหมดท่อนแล้วก็หลับต่อ... ไม่รู้ละเมอหรือเปล่า

ทุกคนขำกันใหญ่ เพราะไม่นึกว่าหมีโคอาล่าจะร้องเสียงแบบนี้
ไกด์บอกโชคดีมาก ไม่ค่อยมีคณะไหนมีโอกาสได้ยินกัน

[แจง-24]

พอ Barney เริ่มทำหน้าเซ็งๆพวกเรา เจ้าหน้าที่ก็ต้อนเรามาเข้ากรงนี้...





ทันทีที่เดินเข้าประตูมา มัมต๋อยก็ถูกรุมโดยแก๊งค์จิงโจััวัยรุ่นทันที
ไม่ได้มีมาด หรือสงวนท่าทีเหมือนเจ้า Barney เล๊ย... เจ้าจิงโจ้พวกนี้

[แจง-24]

ไกด์แจกอาหารเม็ดให้พวกเราคนละกำสองกำ
แล้วย้ำว่าอาหารจิงโจ้นะค้าบ... ไม่ใช่อาหารว่างของพวกคุณ







แล้วก็ปล่อยให้เราถ่ายรูปเล่นตามสบาย

[แจง-24]

ตัวนี้สีเผือก แถมมีลูกน้อยอยู่ในกระเป๋าด้วย ต้องถ่ายรูปขึ้นแน่ๆ ช่วยกันล่อหน่อย...



เด็กอาไร้...ตัวใหญ่คับพุงแม่แล้วยังไม่ยอมออกมาเดิน
ดูท่านอนเขาสิ หักครึ่งท่อน ขาหลังมาเกยหัวเลยนะนั่น...

[แจง-24]

ส่วนตัวนี้ ชนะประกวดประเภทหูยาวดีเด่น... คล้ายๆหูกระต่ายเลย





ขอเลี้ยงจิงโจ้มั่งเจ้าค่ะ...

[แจง-24]

เจ้าตัวนี้ติดใจป้าไม...







ยื่นหน้ามาให้เชยคางถ่ายรูปอยู่ตั้งนาน ไม่หนีด้วย...