สวัสดีจ้าน้องๆแฟนพันธุ์แท้ ซีมะโด่ง ทั้งหลาย
- พี่ปิ้งได้รับ สารซีมะโด่ง ฉบับที่ 9 หน้าปก เป็นงาน ผูกพัน วันเก่า สู่เหย้า ๙๔ ปีซีมะโด่ง วันเสาร์ที่ 12 พฤศจิกายน 2554
ณ ศาลาพระเกี้ยว...อ่านข้างใน พบข้อเขียนของอาจารย์เผ่าฯ เรื่อง การก่อสร้างอาคาร หอพักนิสิตใหม่
( แทนตึกชวนชม ) แ ละอาคารอเนกประสงค์....รวมทั้งข้อเขียนของเพื่อนรัก พงษ์ (ไม่มีเกียรติ ) จิรโสภณ สถาปัตย์07
หัวข้อ " อำลาอาลัยหอ ตึก ชวนชม " ทำให้หวนคิดถึงบรรยากาศเก่าๆ ที่ซาบซึ้ง ประทับใจ และตราตรึง ความรู้สึกดีๆ
ที่มีให้แก่ หอ " ชวนชม " แห่งนี้ ตลอดมา และตลอดไป...
- รู้สึกอาลัย รัก และคิดถึง เสียดาย...แต่ ก็เข้าใจในเหตุผล ที่ อ.เผ่าฯ ได้นำเสนอไว้....
ความสุข ความอบอ่น ที่ได้รับจาก หอ " ชวนชม "แห่งนี้ คงจะลืมไม่ได้เลย...เพราะนั่นคือ " พลังแห่งชีวิต "
ที่เติมเต็ม พลังให้ เด็กน้อย คนหนึ่ง มุ่งมั่น อดทน พยายาม เดินตามความฝัน ของชีวิต
ที่ทำให้ ชีวิตของพี่ ประสบความสำเร็จ ในหลายๆเรื่อง ที่ผ่านมา...
- ตอนพี่ปิ้ง ทำงานเป็นกรรมการ ให้ชมรมวรรณศิลป์ ของจุฬาฯ...ตั้งแต่ปี พ.ศ.2508-2510
.ก็ได้รับแรงยันดาลใจ จาก หอชวนชม แห่งนี้.....สิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ หอชวนชม แห่งนี้
ได้บันดาลและประสาทพร ให้พี่ปิ้ง ประสบความสำเร็จ ตามที่ได้อธิษฐานไว้ เสมอ...
- นี่คือ " ความรักและศรัทธา " ของเด็กบ้านนอก คนหนึ่ง ที่ ข้ามน้ำ ข้ามทะเลมา จาก เกาะสมุย อันไกลโพ้น...
ที่ต้อง นั่งเรือเดินทะเล มา สามวันสามคืน กว่าจะมาถึงกรุงเทพฯ ที่ท่าน้ำราชวงค์....
เพื่อมาเรียนต่อ ที่กรุงเทพมหานคร....อันยิ่งใหญ่ มาก ในความรู้สึก ของ เด็กน้อย คนหนึ่ง..ที่อยากเข้า " จุฬาฯ "
- ขอฝาก
ลำนำกลอนอาลัยรัก และ คิดถึง " ชวนชม " หอรักของพี่ ( หอพักนิสิตชายจุฬาฯ ปี 2507 )
แทน ความรัก ความศรัทธา จาก ก้นบึ้งของหัวใจ นะจ๊ะ...
พี่ปิ้ง กับคุณย่า ที่บ้านติวานนท์ ( โชคดีมากที่น้ำไม่ท่วม ) ( คุณแม่พี่ปิ้ง ท่านอายุ 97 ปี แล้ว ) สุขภาพท่านยังแข็งแรงดี จ้า
ลำนำกลอน อาลัยรัก และ คิดถึง " ชวนชม " หอรักของพี่ ( หอพักนิสิตชายจุฬาฯ ปี 2507 )
แทน ความรัก ความศรัทธา จาก ก้นบึ้งของหัวใจ นะจ๊ะ...
ลำ นำ ก ล อ น ๔ บ ท
๑.
ชวนเอ๋ย ช ว น ชม ช ม เ จ้า เ จ้า จา ก ไ ป ไ ม่ ก ลั บ แล้ ว
ยิ น เ สี ย ง แ ว่ ว แ ผ่ ว เ บา เ ค ล้า ล ม ห ว น
ระ ค น เ ศ ร้า เ ค ล้า ทุ ก ข์ ป ลุ ก รั ญ จ ว น
จิ ต ต์ ปั่ น ป่ ว น ช ว น ช ม จ๋า แ ส น อา ลั ย
๒.
เ สี ย ง เ พ ล ง ลา ลา แ ล้ ว แ ก้ ว ตา พี่
เ สี ย ง ด น ต รี ที่ ใ ต้ ตึ ก ระ ลึ ก ไ ห ว
เ ห มื อ น วิ ญ ญา น ห ลุ ด จา ก ร่า ง ห่า ง ไ ป ไ ก ล
อี ก เ มื่ อ ไ ห ร่ จะ ไ ด้ รั บ เ จ้า ก ลั บ มา
๓.
เ ด็ ก บ้า น น อ ก ค น นี้ บ อ ก แ ม่ ไ ว้ ไ ป บา ง ก อ ก
เ ด็ ก บ้า น น อ ก มา ร่ำ เ รี ย น เ พี ย ร ศึ ก ษา
อ ยู่ ห อ พั ก ชา ย ใ จ มุ่ ง มั่ น ทุ ก กา ล เ ว ลา
งา ม ส ง่า เ ป็ น บั ณ ฑิ ต ล้ ว น ช ว น ชื่ น ใ จ
๔. ณ วั น นี้ พี่ มี ใ จ ใ ห้ แ ก่ น้ อ ง
" ช ว น ช ม " ต้ อ ง ต รา ต รึ ง จิ ต ต์ พิ ส มั ย
พี่ ยั ง รั ก รั ก น้ อ ง มา ก มา จา ก ใ จ
สุ ด อา ลั ย สุ ด พิ ส วา ส ทุ ก ชา ติ เ อ ย ฯฯฯฯ
ด้ ว ย อา ลั ย รัก และ คิ ด ถึ ง "ช ว น ช ม " ต ล อ ด ไ ป
จาก พี่ " ด ว ง จำ ปา "
ณ ตำหนัก เ ปี่ ย ม น้ำ ริม คลอง ประ เ ว ศ บุ รี ร ม ย์
มหา น ค ร ก รุ ง เ ท พ เ มื อ ง ฟ้า อ ม ร
อา. ๐๔ ๒๓๐๕ ธ.ค. ๕๔
