ขอ เริ่มกลอนที่หมอติ๋งเขียน เมื่อ 10 ปีมาแล้วนะคะ
(บ้านพี่แอ๊ะจะเรียกพ่อว่า เด ค่ะ เป็นภาษา ไหหลำ)
บ้านเรามี "เด " ชื่อ เอี่ยน " เด" มีความเพียรมากหลาย
"เด " มีเพื่อนฝูง ผู้คนรัก มากมาย ลูกๆ เติบใหญ่ ลูกได้ หลายๆอย่างมาจาก"เด"
"แม่" เราชื่อแม่ทองขาว "แม่ "ผู้ ฟูมฟักลูกน้อยๆ
ด้วยสมองสองมือ " แม่" ที่เฝ้าคอย "แม่ " ค่อยๆ ปั้นลูกน้อยสุดหัวใจ
เจ๊เหล่ง สุนทรี พี่สาวคนโต เสียชีวิตไปนานนักหนา
แต่ ภาพเจ๊ยังติดตรึงตา ขอดินฟ้าดูแลเจ๊ ให้สุขสบาย
เจ๊แอ๊ะ ประภาศรี พี่สาวตัวอย่าง น้องๆเดินตามแข็งขัน
เป็นนักธุรกิจ นักพัฒนาสำคัญ พร้อมกันนั้นเป็นผู้หญิงแถวหน้าของสังคม
เจ๊อิ่น พิมพรรณ พี่สาวสุดประเสริฐ น้ำใจเลอเลิศหาใครเหมือน
มีอะไร เจ๊คอยสนับสนุน สอนและเตือน เจ๊เป็นเสมือน "เด " ที่สอง ของน้องเลย
โกอู้ด พรเทพ พี่ชายคนเดียว พาครอบครัวผ่านน้ำเชี่ยวได้ทุกครั้ง
ด้วยความรู้วิศวะ และกฎหมายเป็นพลัง พี่ผู้ซึ่งเป็นความหวังของครอบครัว
เจ๊ติ๋ม พรพัฏ พี่สาว สุดที่รัก แม้ประจักษ์ว่าพี่นั้นอยู่ไกลนักหนา(Florida)
ด้วยหน้าที่การงานและโชคชะตา น้องหวังว่า พี่อยู่รอดและปลอดภัย
เจ๊ต๋อย สุภาวรรณพี่ร่วมท้องร่วมอาชีพ ที่สนิท เป็นมิ่งมิตรที่ แสนไว้ใจได้
มีปัญหา ได้ปรึกษา ได้ผ่อนคลาย ยืมของใช้ ได้เป็นบางครั้ง ช่างดีจริง
น้อง ติ๋ง น้องสุดท้อง น้อง ผู้เขียนกลอนบทนี้
น้อง ภูมิใจ มีพ่อแม่พี่น้อง ดี น้อง ขอมอบกลอนบทนี้ แด่ครอบครัว "วิริยพันธ์"
รูปที่ถ่าย ถ่ายเมื่อวันงานแต่งงานพี่แอ๊ะปี 2520 ค่ะ30 ปีมาแล้ว ที่สุราษฏร์ค่ะ หมอติ๋งคือคนเล็กสุดใส่ชุดสีฟ้าน่ะค่ะ หมอต๋อยก็ใส่สีฟ้า
แต่กลอน นี้น้องเค้าแต่งตอน เมื่อ 7-8 ปีมานี้ เองค่ะ
น้องๆอย่าหาว่าพี่แอ๊ะเห่อครอบครัวนะคะ พี่แอ๊ะอยากให้น้องๆ ที่คิดอยากทำอะไรเล็กน้อยให้ครอบครัว หรือให้ใครก็ตาม เมื่อคิดก็รีบทำ เพราะถ้าไม่ทำเวลาจะผ่านไปเร็วมากและเราจะเสียโอกาสดีๆไปค่ะ
