ง้ง งง งง

[khesorn mueller]

good things need a while!

[opas]

โธ่  โธ่
(กระซิบนะ) ปุ๊กกี้  ช่วยหน่อยดี้  
รูปไปเขาหลวงสุโขทัยก็ได้  เอามาโชว์ก่อน  อัดไปทั้งหมดไม่ใช่เร้อ
ไม่น่าเลยเลยเรา  แหะ  แหะ

[Dr.Poot]

โธ่  โธ่
(กระซิบนะ) ปุ๊กกี้  ช่วยหน่อยดี้  
รูปไปเขาหลวงสุโขทัยก็ได้  เอามาโชว์ก่อน  อัดไปทั้งหมดไม่ใช่เร้อ
ไม่น่าเลยเลยเรา  แหะ  แหะ

ขำจังเลย  :lol: เอาเป็นว่าพี่หนิง พุฒ และน้องๆๆ ไม่มีใครได้ยินนะ
แต่จะรอดูนะคะ

[iamfrommoon]

โธ่  โธ่
(กระซิบนะ) ปุ๊กกี้  ช่วยหน่อยดี้  
รูปไปเขาหลวงสุโขทัยก็ได้  เอามาโชว์ก่อน  อัดไปทั้งหมดไม่ใช่เร้อ
ไม่น่าเลยเลยเรา  แหะ  แหะ

นางฟ้าขี่่ม้าขาวมาช่วยแล้ววววววววววววววว...
จุ๊ จุ๊ พี่โอภาส เขาก็รู้หมดดิ่ว่า เราแอบโดดเรียนไปโบกรถเที่ยว
เดี๋ยวอาจารย์มาลงโทษย้อนหลังนา...
เหมือนจะรู้ใจพี่เลย นี่ก็กำลังดูรูปเก่าๆ กะจะเอามาโพสต์เรียกบรรดาญาติ โยม ทั้งหลายมาโพสต์ ไม่ยอมมาก็จะโพสต์รูปประจานเหล่าเพื่อนๆ อิอิ (ถ้าทำได้นะ เพราะมันต้องสแกนเท่านั้น เฮ้อ)

ขอเล่าหน่อยประสบการณ์หน่อยนะคะ...ตอนนั้นถ้าจำไม่ผิดตอนปี 3 ได้หลวมตัวหลวมใจไปเที่ยวโบกรถครั้งแรกกับพี่ๆ ตอนนั้นคิดแล้วคิดอีก เฮ้อ ฉันจะโดนเขาหลอกพาไปขายมั้ยเนี่ย ทั้งๆที่ไปกันหลายคน กลัวสารพัด...

แล้วเราก็ขึ้นรถทัวร์ไปลงจังหวัดไหนนะจำไม่ได้ ก็โบกรถไปสุโขทัยต่อ...จำได้ว่า แบ่งเป็นสองทีม เพราะคนไป 15 คน เราจะเลือกโบกเฉพาะรถกระบะเท่านั้นค่ะ เพื่อความปลอดภัยกับสาวสวยทั้งหลาย หุหุ...

อุทยานแห่งชาติรามคำแหง น้องว่า มันขึ้นชื่อว่า หฤโหดสุดๆ ยิ่งกว่าภูกระดึง หรือภูไหน (ตามที่บางคนเคยไปที่อื่นมาแล้วบอกค่ะ พี่โอภาสว่าไงคะ) วันนั้นจำได้ว่า มีรถพยาบาลมารอข้างล่าง 2 คัน แล้วพี่ในกลุ่มน้องหนึ่งในนั้น ทำเท่ห์ แหม ใส่กางเกงยีนส์ขึ้นเขาเนี่ยนะ...เดินไปได้สักพักก็ เฮ้ย!! ไม่ไหวแล้ว เห็นท่าทางจะแย่...เชื่อมั้ยพี่ท่านก็ไปแอบเข้าป่าตัดขากางเกงให้สั้นซะงั้น สุดยอดลงทุน (แบบหน้าตาเสียดายกางเกงยีนส์สุดๆๆ ฮา)

วันนั้นเราใช้เวลาเดินขึ้นไปข้างบนประมาณ 6 ชม. ค่ะ...รถพยาบาลไม่ต้องใช้ เพราะเราเก่งทู๊กคน...

เดี๋ยวมาเล่าใหม่...ไม่ก็พี่โอภาสมาต่อเลยๆๆๆ ชอบสุดดๆๆ ตอนโบกรถกลับกท. จากสุโขทัย ถึง สามย่าน อันนี้สุดยอดดดดดดดดดดดดในชีวิตเลยค่ะ มันเป็นทั้งเรื่องบังเอิญที่โบกคนละครั้ง แล้วดั๊นมาเจอกันที่ปั๊มเดียวกัน..ถึงกท.ใกล้ๆ กัน แถมเวลาเริ่มโบกนั้นเริ่มมืดแล้ว (มันจะโบกยากส์มากเลยค่ะ ลุ้นกันแทบตาย)...

Ps. พี่โอภาสต้องรอวันอังคารนะคะ น้องลาวันจันทร์ง่ะ เครื่องสแกนที่บ้านมะมี...วิเชียรสบายดีมั้ย บอกเขาเข้ามาโพสต์หน่อยดิ่คะ...ไม่งั้นโดนเอาภาพมาลงนะเออ เหอเหอ :twisted:

 :lol:    :lol:

[khesorn mueller]

nong Pookie,
you have to prepre to pick your niece+nephew on Monday,right?don't forget to tell us the story(or by my room there in common room)

It is really does not matter...audience...be patience,they can wait,they have..enough time....good things need a while we believe!

p.nn

[opas]

(คนอื่นห้ามอ่านนะ)

ปุ๊กกี้เอ๋ย  พี่เล่าไม่สนุกหรอก  มาเล่าเองดีแล้ว
เรื่องรูปน่ะ  ไม่ต้องรอเครื่องสแกนก็ได้  ใช้กล้องดิจิตอลของปุ๊กแหละ  ถ่ายใกล้เอา(ตั้งโหมดมาโครน่ะ)  เขาดูไม่ออกหรอก  แบบว่าเบลอๆหน่อย สีเพี้ยนนิดๆก็อ้างว่าภาพมันเก่าก็แล้วกัลล
Yes!!

[Dr.Poot]

(คนอื่นห้ามอ่านนะ)

ปุ๊กกี้เอ๋ย  พี่เล่าไม่สนุกหรอก  มาเล่าเองดีแล้ว
เรื่องรูปน่ะ  ไม่ต้องรอเครื่องสแกนก็ได้  ใช้กล้องดิจิตอลของปุ๊กแหละ  ถ่ายใกล้เอา(ตั้งโหมดมาโครน่ะ)  เขาดูไม่ออกหรอก  แบบว่าเบลอๆหน่อย สีเพี้ยนนิดๆก็อ้างว่าภาพมันเก่าก็แล้วกัลล
Yes!!

ไม่ได้อ่านจิงๆนะ  :roll:

[mot]

น่าดีใจจริง ๆ ที่มีน้อง ๆ นุ่ง ๆ มาช่วยปั่นกระทู้ อิอิ  แสดงความขอบคุณด้วยภาพอากาศดี ๆ ที่ภูเก็ตละกัน

[Dr.Poot]

น่าดีใจจริง ๆ ที่มีน้อง ๆ นุ่ง ๆ มาช่วยปั่นกระทู้ อิอิ  แสดงความขอบคุณด้วยภาพอากาศดี ๆ ที่ภูเก็ตละกัน

มาสูดอากาศดีๆ ที่ภูเก็ตนะคะ  

[khesorn mueller]

อากาศดีๆ ที่ภูเก็ต....is in Naiyang beach!!
home sweet home of p.Nungning....

[iamfrommoon]

เอาโปรยก่อน...พยายามถ่าย Macro แล้วก็ได้แบบนี้ค่ะ ภาพมันเก่าด้วย...ลองหาสิคะว่า คนไหนพี่โอภาส กับ ปุ๊กกี้ ต้องบอกก่อนว่า สมัยนั้นกะโปโลคลับสุดๆ...หุหุ...



ปล. เดี๋ยวมาเล่าให้ฟังว่า โบกรถเที่ยวสนุกและลุ้นแค่ไหน...

 :lol:    :lol:

[ชัชชัย]

" เที่ยวไปตามตะวัน  บุกบั่นไปตามลม  สนุกสุขสม หัวใจหงายคว่ำ..."
มารอดูตอนต่อไป

[iamfrommoon]

ปี 2537, ณ ตึกหอชาย 14 ชั้นที่ชั้น 13-14 โดนยึดครองโดยหอหญิงแสนสวยและน่ารัก ส่วนชั้น 12 ณ ตอนนั้นเว้นไว้ ห้ามใครอยู่...ขณะกำลังอ่านการ์ตูนก็มีพี่เย้ารูมเมทผู้น่ารักมาบอกว่า ปุ๊กไปเที่ยวกันๆ...ก็เลยถามว่า ไปไหน ไปยังไง...ก็บอกว่า ไปเที่ยวอุทยานแห่งชาติเขารามคำแหง จ.สุโขทัย แต่ไปแบบโบกรถเที่ยวนะ..ไปช่วงวันหยุดแล้วลาต่ออีก 1 วัน (ถ้าจำไม่ผิดจะเป็นช่วงวันแม่นะ) ด้วยอารมณ์อยากเที่ยว แถมได้ขึ้นไปทางเหนือครั้งแรกในชีวิต ทั้งๆที่เหนือจริงๆ ต้องโน่นเชียงราย เชียงใหม่ แต่ก็ตอบตกลงง่ายๆ อิอิ ทั้งๆ ที่ไม่รู้ว่า การเที่ยวโบกรถเป็นไง ต้องเตรียมตัวขนาดไหน ไปขึ้นภูครั้งแรกเนี่ยต้องวอร์มอัพร่างกายอะไรบ้าง..

และแล้วใกล้ถึงวันก็เริ่มชักหวั่น คุยกับแพะ เอ๊ มันน่ากลัวมั้ยเนี่ย ถ้าเจอรถคนไม่ดี จะไม่พาเราไปขายเหรอ แล้วรถที่โบกจะเป็นรถอะไร ใครเขาจะจอดให้เราบ้าง ต้องโบกช่วงไหน เวลาโบกๆ ไงน้า มีกฏยังไงบ้าง พี่เย้าก็บอกว่า ไม่น่ากลัว พี่เคยไปแล้ว...แต่แหมคุณน้องเพิ่งครั้งแรก...มันก็กลัวๆ กล้าๆ น่ะดิ่ แถม โกหกพ่อกับแม่อีก ถ้าบอกน่ะเหรอ ฝันไปเหอะ จ้างก็ไม่ได้ก้าวออกจากหอ หุหุ

ลูกทริปครั้งนี้ประกอบไปด้วยชาวซีมะโด่ง กับเพื่อนพี่โอภาส แนะนำไปในรูปภาพแล้วนะคะว่า ใครเป็นใคร ตกใจหล่ะซิ ปุ๊กเหรอเนี่ย เหอเหอ...เอ๊าะๆๆๆ เดี๋ยวหารูปชัดๆๆ มาให้ดูหน้าอีกที อิอิ  :lol:



โปรดติดตามตอนต่อไป...

[ชัชชัย]

เขาหลวงสุโขทัย...สุดยอดความโหด..มัน ฮา...ภูกระดึงนี่...เด็กๆเลยๆ..ขอยืนยันตามปุ๊กกี้  (ไปมาเหมียน กัน.) ..กำลังค้นหารูปอยู่...

[iamfrommoon]

แอบอู้มาต่อดีกว่า...อิอิ

จุดนัดพบเราคือ หน้าที่ว่าการอำเภอที่จะขึ้นไปทางอุทยานแห่งชาติเขารามคำแหง จ.สุโขทัย นอนไปในรถทัวร์แบบตื่นเต้ลชะมัด คนก็เยอะ โค ตะ ระ ที่หมอชิตนี่ขนาดไปก่อนวันหยุดติดกันนะ รุ่งเช้าก็ไปป๊ะกัน...แล้วยุทธการโบกรถไปอช. ก็เริ่มขึ้น กฏโบกรถที่สังเกตเองนะ

1. ต้องเลือกรถกระบะ
2. ถ้าเป็นไปได้ไม่ต้องนั่งหน้า
3. ผู้หญิงไปโบกมีโอกาสได้รถเร็วกว่า (มั้ง อิอิ)
4. อย่ายืนเป็นกลุ่มให้เห็นคนเยอะเกินไป ต้องหลบ ไม่งั้นเขาไม่จอด
5. ต้องโบกรถให้ได้ก่อนค่ำ ไม่งั้นได้กางเต๊นท์นอนศาลาแน่ๆ

แล้วเราก็ไปถึงทางขึ้นอุทยานฯ วันนั้นก็ถามว่า มีกลุ่มไหนขึ้นไปแล้วบ้าง สมัยนั้นอย่าหวังว่า จะมีลูกหาบ..เจ้าหน้าที่บอกว่า มีล่วงหน้าไปแล้ว 2 กลุ่ม...วันนี้มีรถพยาบาลมารอไว้ 2 คันครับ...โอ้โห แฮะ มันยากส์ลำบาก แบบอาจตายด้าน เอ้ย ตายได้ขนาดนั้นเชียวเหรอ...แถมบางช่วงต้องมีเจ้าหน้าที่นำทางด้วย ไม่งั้นหลงทางแน่นอน...เราเตรียมอุปกรณ์กางเต๊นท์ ถุงนอน อุปกรณ์แบบทหาร กระป๋องรูปถั่วแดงไว้หุงข้าว ขี้ไต้ อาหารกระป๋อง สารพัดอย่าง เพราะเราต้องใช้ชีวิตบนนั้น ประมาณ 3 วันเต็ม...ต้องเดินเที่ยวชมนก ชมไม้ ชมเขา 3 ลูก...ก็ไปถอยเป้สีเจ็บสุด เขียวสะท้อนแสงงี้ กลัวชาวบ้านไม่เห็น เดี๋ยวหลงกับพรรคพวก ไม่ได้เป้นปุ๊กกี้ดั่งวันนี้แน่ๆ หุหุ  

เซ็ตนี้เริงร่าก่อนขึ้น สู้ตายค่ะ/คับ โปรดสังเกตพี่คนซ้ายสุด หนุ่มคนนั้นแหละที่ตัดขากางเกงยีนส์ ที่เห็นภูเขาข้างหน้าแล้ว รู้ว่า ขืนใสแบบขายาวไป มีหวัง...ตายแหง๋แก๋...อิอิ


เธอ เห็น สันเขานั่นไหม...ฉันเก็บเอาไว้ให้เธอ...(มาแบบทีโบน ซ้า)

[Dr.Poot]

อมยิ้ม แก้มป่อง  :oops:

[iamfrommoon]

จำได้ว่า ทางขึ้นหลายๆ ช่วงเป็น 60 องศา ต้องยักแย่ยักยันดันก้นกันขึ้น เพราะมันไม่มีบันได หรือขั้นบันไดธรรมชาติให้เลยสักกะนิด แต่ก็มีความสุขสุดๆ ที่อากาศเย็นสบาย ยิ่งสูงยิ่งเย็น...พี่เย้ากับพี่โอ้ วิทยาฯ เอกชีววิทยา ก็เรียกให้ดูเห็ดแปลกที่หาดูได้ยากส์ตลอดทาง ส่วนเรารึก็ชื่นชมดูไม้ป่า ไรเคน หรืออะไรที่พอรู้จักไปเรื่อยๆ พี่โอภาส กับหน่อย วิเชียรสนุกกับการถ่ายภาพซึ่งสมัยนั้นฝีมือจากฟิล์มล้วนๆ ไปเรื่อยๆ บางช่วงเจ้าหน้าที่ต้องนำทางค่ะ บางช่วงมันมีแต่เสียงกิ่งไม้ที่กร๊อบๆๆๆ เป็นระยะๆ คือ เงียบสุดๆ ถ้าเดินคนเดียวคงคิดว่า ผีหลอกกลางวันแสกๆ แน่ๆๆ

ระหว่างทางเราก็เจอกลุ่มชายล้วนแบบดูแข็งแรงมั่กมากเลยนะ...นั่งหอบแฮ่กๆๆๆ...ก้อเลยถือโอกาสพักสักหน่อย ได้ความว่า พวกพี่มาจากกท.เหมือนกัน...ขึ้นแต่เช้า แต่ไอ้ด้วยความที่หอบของมาเยอะไงน้อง จากไอ้ที่ต่างคนต่างถือ มันไม่ไหวแล้ว...ตอนนี้ต้องหาไม้แถวๆ ป่ามาใช้หาบกันเอา (เราก็คิดมิน่า ฉันก็นึกว่า มีลูกหาบมาด้วย อิอิ) สักพักก็ร่ำลากัน เพราะกลุ่มเราไม่อยากไปถึงมืด ถ้ามืดนี่น่ากลัวและลำบากมาก โอกาสหลงทางมีสูง แถมอันตรายจากสัตว์ด้วย บรื๋อ ก็เลย "พี่คะเจอกันข้างบนนะคะ"

วันนั้นใช้เวลาเดินทาง 6 ชม.กว่าจะถึงยอดเขา ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น ที่นี่เราได้เจอกลุ่มแรกที่ขึ้นมาก่อนเราแล้ว กางเต๊นท์ปักหลัก...เดินอีกหน่อยมีลานจอดเฮลิปคอปเตอร์ด้วย ไว้หามคนเจ็บขึ้นฮ.ลงมารถพยาบาลข้างล่าง สรุปวันนั้น ไม่มีใครได้ใช้บริการสักกะราย "แข็งแรงทู๊กคน"...


ภาพวันที่ 2 ที่ต้องเดินป่า พร้อมสะเบียงระหว่างทาง...ยัง happy กันอยู่...



 :lol:    :lol:

[iamfrommoon]

ไม่เคยนึกว่า จะเอาสังขารมาละที่นี่ เอ้ย มาทดสอบที่นี่...เหนื่อยมั่กมาก กลางวันต้องกินขนมปังกับแยม แทนข้าว เพราะแบกเป้มากไปไม่ดี...มันจะไม่ไหว เพราะต่างคนต่างมีสัมภาระบนหลังกันแล้ว...วันนั้นเดินได้ 2 ลูก ขาลากเลย

ออ !! ไปคราวนี้ก็เพิ่งรู้ว่า ไอ้ที่เรียนๆ ลูกเสือเนตรนารีนี่มันได้ประโยชน์จริงๆ นะ กระป๋องถั่วแดงแบบทหารนี่พอหุงออกมาเต็มๆ กระป๋องกินได้เกือบ 10 คน คือเย็นวันนั้นหุงแค่ 2 กระป๋อง นึกว่าต้องหุงหลายเที่ยวกว่าจะอิ่ม เรานี่ดูถูกเจ้ากระป๋องเล็กๆ นี่จัง (ตอนนั้นคิดจริงๆ นะว่า จะพอเร้อ กระป๋องแค่เนี๊ย) พี่ๆ พาใช้วิชาลูกเสือ ใช้ไม้มาก่อแบบเป็นกระโจมสามเหลี่ยม แล้วเอาเชือกมาห้อยเจ้ากระป๋องหุงข้าว ทุกอย่างได้งัดมาใช้หมด...อากาศก้อหนาวชะมัด...ดีหน่อยที่ช่วงนั้นมีแค่ 3 กลุ่มขึ้นไป ไม่งั้นแย่งห้องน้ำกันแน่ๆ แต่ห้องอาบน้ำไม่แย่ง บางคนซักแห้งค่ะ ซักแห้ง หุหุ..

เหิรฟ้า................ภาพนี้โดยพี่โอภาส ยิงซูมจากหน้าผาอีกด้าน วิ่งยังไงก็ไม่ทัน อิอิ


 :lol:    :lol:

[khesorn mueller]

hmm,sanuk naka...

[opas]

มาแล้ว
จะแทรกตรงไหนดี

[opas]

มีเรื่องตื่นเต้นด้วยละ ปุ๊กรู้เปล่า
ย้อนไปตอนหัวรุ่ง(แบบว่าเช้ามืดๆ)  รถถึงเมืองสุโขทัย รีบลงเนือ่งจากรถจะไปต่อ  
รถจอดเอี๊ยดดดด(เบรกไม่ดีมั้ง  เสียงดังจัง)   ลง  ลง  ลง  แล้วรถก็ไปต่อลับตา  
บอย(คนนั่งซ้ายสุดรูปในทุ่งหญ้า)  พูดขึ้นว่า  กระเป๋ากล้องอยู่บนรถ   เหวอออออ

[opas]

ตอนต่อไปจะเล่าถึงบทบาทการเป็นนักสืบจำเป็นของสองหนุ่มจากจังหวัดตรัง  ที่ต้องแยกทางจากคณะทั้งหมดไปตามหากระเป๋ากล้องที่มี 1 บอดี้ 3  เลนส์ ซึ่งยืมพี่(วิท) มาอีกที  

ต้องเดินทางหลายจังหวัด พบกับความกลัว  ความหิว  
แล้วจะเจอกล้องรึเปล่า  (ดูจากหน้าซิ)

เจอเครื่องต่อเน็ทได้เมื่อไหร่  เล่าต่อทันที   เอิงเอยยยย

[khesorn mueller]

Oh,how exciting!

[ชัชชัย]

มารอชมตอนต่อไป..ว่าจะตามหากล้องเจอมั๊ย....อย่าให้นานนะ...วัยรุ่นจัยร้อน....

[khesorn mueller]

Nong Chatchai,let's bet...whether they get their camera back or not:
1.no...
2.yes..
you can have 50% winning chance,so do I.
p.nn.