เมื่อดอกลั่นทมเรียงไว้ว่า....................

[จุฑารัตน]

.....เรื่องเล่า..มาตามคำขอของพี่อ้อย 13 ค่ะ  5 ตอนจบ พร้อมเรื่องแถมอีกหนึ่งตอนค่ะ

นุสรา  บุญจริง

ไอ้จู๊ส...........ชื่อเล่นที่เพื่อน ๆ เรียก

น้องอุ๊............ชื่อเล่นที่พี่ ผู้ใหญ่เรียก

เพื่อนๆ 2520  ไม่รู้ที่มาของชื่อเล่น.................  เจ้าของชื่อบอกอย่างนั้น

เคยพำนักอยู่ห้อง 708......เพื่อนร่วมห้องเมื่อปี 2521  คือ น้องอุ๊ ครุศาสตร์

เพื่อน ที่สนิทสุดคือ แจ้ (บุษบง อักษร)   เพื่อนร่วมกวน ร่วมก๊วนก้อคือ เจี๊ยบ (วาสนา อักษร)
แขก (จุฑารัตน์ อักษร)  ต้อย (จันทิมา ครุ)  แดง (สหพร นิเทศ) พี่แห้ว(สุเทพ หมอผิวหนัง)
และพี่ตุ๋ย(จำชื่อใหม่ไม่ได้  ครุ)  นอกนั้นคือเพื่อนถาปัด โหน่งและกานต์

จู๊ส.........เป็นนักเรียนกินนอน(ประจำ)โรงเรียนราชินี.....เป็นผู้หญิงผิวขาว  หน้าตาเหมือนลูกครึ่ง
สวยเหมือนคุณแม่    คุณแม่เป็นคุณนาย(ตามที่จู๊สบอก).....คุณพ่อตอนนั้นเป็นปลัดจังหวัดปทุมธานีชื่อ......r
พีระ  บุญจริง  ตำแหน่งสุดท้ายท่านเป็นผู้ว่าราชการจังหวัดราชบุรี   คงพอรู้จักท่านจากหนังสือ  โยคะ.ที่คุณพ่อเขียน ...มีพี่ชายที่จู๊สรักมากคือ พี่เอ๋.....อยู่คณะบัญชี..ผู้ที่นำลูกชิ้นเมืองปทุม และขนมต่างๆมาให้(เพื่อน)จู๊สเสมอ......................[/color]

จู๊ส.......... สายตาสั้นมาก ประมาณ 300กว่า..ชอบแต่งตัวทอมๆ..................
จู๊ส...........ผู้คลั่งไคล้พี่ตู้  ถาปัดและคณะ  ที่แสดงละครโรเมโอ จูเลียต......ละครถาปัดที่โด่งดังยุคนั้น[/b]
จู๊ส...........อารมณ์ดีอยู่เสมอ........เป็นผู้มีไอเดียบรรเจิดเสมอ
จู๊ส......... .ชอบกินส้มเขียวหวานเป็นที่สุด (กินทุกวันวันละ 1 กิโล )และจะซื้อส้มลูกเล็ก ๆ                 ใช้คั้น  เคยถามจู๊สตอบว่า...ถูกดี
จู๊ส ........ ผู้ที่ผลการเรียนเทอมสุดท้ายของชีวิตคือ  4.00  เลือกเรียนเอกภาษาญี่ปุ่น          
จู๊ส......... .เป็นเพื่อนที่มีวินัยที่สุดในรุ่น

[จุฑารัตน]

ภาพความlสุข....ความหลัง
ภาพความหลังเด็กบ้านนอกทั้งหลาย ไปเที่ยวบ้านต้อย อำเภอโคกสำโรง ลพบุรี
ตอนปิดเทอม

  รูปโพสต์ภายใต้คำแนะนำของToomy -ขอบคุณค่ะ Help Desk -ของรุ่น
 :)  ภาพแรกแถวล่างจากซ้าย พี่ตุ๋ย -ครุ แขก แดง-นิเทด จู๊ส-นุสรา
แถวบน ต้อย-จันทิมา แจ้-บุษบง พี่แห้ว (ชื่อจู๊สตั้ง-โปรดติดตามที่มา)หมอสุเทพ และ
คนยืนเจี๊ยบ-วาสนา
  :)  :)  ภาพที่ 2.......คนที่ยืนก้มหน้า พิธาน (ย้ง??เภสัช) และเสื้อเหลือง คือพี่แดง รูมเมทของต้อย....................................................................

  :arrow:   ชีวิตซีมะโด่ง มีความสุข.......อบอุ่น มีพี่น้องได้ไม่จำกัด.....บรรยายไม่ไหว.
  :cry: ภาพที่ 3.....รวมพลที่ห้องแจ้ ชั้น 6 ข้างห้องคุณต้อย .................เป็นภาพเมื่อไม่มีจู๊สแล้ว......

..

[จุฑารัตน]

กรุณาอย่าอ่าน...จะลบแต่ไม่มีbox Del ค่ะ


ขออนุญาตลบด้วย  แปรงลบกระดานแทนนะคะ

[khesorn mueller]

P.Kaek ka,
I am the one,who follow the story of P.Nusala naka..keep going on!
P.Nusala used to live at room 708??I know it I was from room 705!!...her room must be the last room from this side near the elevator and stair.
Let me know/ read the next ka.
thank you khun pee.
nungning705

ps.what for faculty she(P.Nusala)was?Fine Arts?

[จุฑารัตน]

จู๊สไปคณะแต่เช้าเสมอ......ความที่จู๊สอยู่คณะอักษร  และเรียนเอกเดียวกับแขก......   ห้องพักที่หออยู่ชั้นบนกะชั้นล่าง .... แขกอยู่กะเจี๊ยบ 808      จู๊สอยู่กะน้องอุ๊ 708

แขกมักจะไม่ทันจู๊สในตอนเช้า  แต่จะทันเดินกลับหอพักด้วยกันบ่อย ๆ.....ได้เก็บไอเดียของจู๊สไว้หลายเรื่อง......ที่ไม่ลืม........เรื่อง......มีอะไรหรือ ??  บอกมั่งสิ                                เรื่อง...ใครใหญ่กว่ากัน ?  และเรื่องหมากะสะพานลอย


 :wink: บ่ายวันหนึ่ง เดินกลับหอพักกัน  ผ่านป้อมยามมา  มีเด็กหอชายเดินตามหลังมากลุ่มหนึ่ง.....
จู๊สบอก......แขกทำตามเรานะ...ว่าแล้วจู๊สก้อหยุดแล้วชี้มือไปบนต้นไม้ใหญ่.(ก้อต้นก้ามปูใหญ๋นั่นแหละ).แหงนคอตั้งบ่ามองไปที่ต้นไม้ใหญ่นั้น....
.........แขกดูอะไรนั่นสิ.......ว่าพลางก้อทำท่าสงสัย.....พูดโน้นนี่กันสองคน....
จนเพื่อนหอชายที่เดินตามหลังมาเดินมาทันเรา...........เห็นเราหยุดมองอะไรบนต้นไม้อย่างตั้งอกตั้งใจ....................ทุกคนที่ตามมาก้อแหงนหน้าดูด้วยความสงสัยว่าเรามองอะไรหรือ :?: ไม่ทันได้เอ่ยปากถามจู๊ส.....จู๊สก้อออกคำสั่งด่วนบอก  .....แขกวิ่ง............วิ่งหัวเราะกันมาจนแยกย้ายกันออกจากลิฟท์ที่ชั้น 7 และ 8.......แหงนดูความไม่มีอะไรให้มีอะไร

 :oops: อีกครั้งเดินกลับหอกัน ขี้นสะพานลอยข้างคณะถาปัด........ก้อมีคน(ไม่ได้รู้จัดกัน)มาดักพบ.....เห็นผู้หญิงเดินมา...ชายผู้นั้นก้อมีของมาอวด......จู้สถามบอกว่าเห็นแล้วเป็นไงแขก.........ตกใจมั้ย......
คราวหน้าเราก้อมีของมาอวดผู้ชายคนนี้สักหน่อย....ทุ....  เพราะเราจะเอากระบองติดไปด้วย......เขางัดมาอวด.......................
เราจะงัดกระบองมาหวด........  .................

 :roll: เหตุเกิดที่สะพานลอยถาปัดอีกหน.....ไอ้จู๊สบอกแขกดู.....แขกดูนะ........อะไร......
หมาไทย ขนเกรียน  ขนสีน้ำตาลแดงตัวหนึ่ง กำลังวิ่งขึ้นสะพานคนข้าม  เพื่อข้ามถนน.........
แต่คนวิ่งข้ามถนน.....แล้วปีนเกาะกลางถนน

ตอนที่ 3......ระเบียบวินัยของจู๊ส
ตอนที่ 4......ลูกคนโปรดของพ่อ
ตอนที่ 5......ไอ้หนุ่มหมัดเมา.........และดอกลั่นทมเรียงไว้ว่า...........

[จุฑารัตน]

ระเบียบวินัยของจู๊ส  จู๊สฝึกตัวเองให้ใช้ชีวิตตามตารางเวลาที่กำหนด(ดิด)ไว้ก่อน

จนเป็น....ปกติ......อาจจะเพราะเป็นเด็กประจำชาววังด้วยมั่ง..........

เช่นกลับบ้านสองอาทิตย์ครั้ง.....และกลับมาพร้อมขนมมาฝากเพื่อนๆ......

.......มีอยู่สิ่งหนึ่งที่เพื่อน ๆได้เรียนรู้จากจู๊ส........ทุกๆ ห้าโมงเย็นถึงหนึ่งทุ่ม

 :evil:  :twisted: ห้อง 708 ของคุณจู๊สเธอจะปิดตาย....ไม่ต้อนรับใครทั้งสิ้น........................
ใครมีธุระกันเธอต้องรอหลังหนึ่งทุ่ม..............
ยามเฉื่อยโฟนเรียกมีแขก....จู้สจะปล่อยให้รอ..............................
พวกเราหิวข้าว......ตามตัวจู้ส.....จู้สจะบอกว่าหลังหนึ่งทุ่มจะตามไป.....
และหลังหนึ่งุท่มเป็นต้นไป...จู้สจะพร้อมและว่างที่จะป่วนห้องต่างๆ.......
.....ในขณะที่เพื่อนเริ่มทำงานหลังอาหารเย็น..........หรือไม่ก้อหลังสุมหัว  หรือไม่ก้อไว้ทำพรุ่งนี้.(เสียเป็นส่วนใหญ่)............แต่

สำหรับจู๊ส  :shock: ... สองชั่วโมงนั้น .. ห้าโมงเย็นถึงหนึ่งทุ่ม .. :roll: ..เป็นสองชั่วโมงทอง คือเวลาการบ้าน   ...ท่องศัพท์...คัดคันจิ(ภาษาญึ่ปุ่น)....ทบทวนหนังสือที่ได้เรียนมาในแต่ละวัน...........................จู้สคิดถูกทีเดียวเพราะคนเรานั้นจะต้อง..........................
จด  หรือบันทึกสิ่งที่เรียนรู้มาภายใน 4 ชั่วโมง..ถ้าไม่ได้ทำ...สมองจะ auto delete รอรับสิ่งใหม่...................ไม่สงสัยทำไมจู๊สเรียนได้ 4.00.... :shock: ..ทำจนเป็นวินัย..และวินัยเป็น
วิถีชีวิตปกติของจู๊ส......

ไม่รู้สนิทกันได้ไง......ไร้วินัยคือความปกติของข้าพเจ้า... :oops:

  :idea:  :idea:  :idea:  :idea: ปล.ต้องขอขอบคุณพี่อ้อย13.....(.พี่อ้อยขา...อ่านอยู่หรือเปล่าค่ะ)ที่ให้แขกได้ทบทวนเรียบเรียงเรื่องนี้.....ตัวเองคงเปลี่ยนยาก..สงสัยต้องเล่าเรื่องนี้ให้ลูกฟัง  ...เผื่อลูกจะเอาไปใช้บ้างฮ่ะค่ะ......ถ้าไม่ได้ผล...จะเก็บไว้ฝึกหลานย่าค่ะ..[/color]

[จุฑารัตน]

รูป 2.1 .......ปาร์ตี้ชุดอยู่บ้าน (หอ)..ห้อง common room ชั้น 8........
รวมพี่รวมน้องหลายคณะ..หลากรุ่น..(หาเหตุ)สุมหัวกันเป็นประจำ....อาจารย์แม่บ้านเคยชะโงกมาดูจากลิฟท์ด้วย....แล้วก้อผ่านไปคงคิดว่า....เด็ก ๆ รักกันดี...กำลังกิน..กำลังนอน......

รูป2.2 .........อลิซาเบธ(เพื่อนอักษรลูกครึ่งไทย-สวิส-ไม่ชีมะโด่ง) ....จู๊ส
แขก...............ต้อย...................และเจี๊ยบ

รูป2.3 .........Cmadong ล้วน ๆ จู๊ส เจี๊ยบ แขก และต้อย

[จุฑารัตน]

ฟ้องด้วยภาพ......เที่ยวต่างจังหวัด......สุมหัว....
รูปชุดที่3........แจวเรือกันที่แม่น้ำแคว กาญจนบุรี......trip นี้สนุกสุดๆ หัดพายเรือ...
ข้ามฟาก .....ปีนเก็บมะยมจากฝั่งตรงข้ามมากิน .....หัดว่ายน้ำ.ในแม่น้ำ...........
..หัดจั่วด้วย(กบดำ กบแดง) อักษรศาสตร์เล่นได้แค่นี้กะดูหมอ"ไพ่ที่สุด ."...เท่าน้นแหละค่ะ
จากท้ายเรือ....แขก..จู๊ส...ต้อย...เจี๊ยบ.....ลิซ [/color]

[krongon2513]

อ่านค่ะน้องแขก
พี่อ้อยทราบเรื่องของน้องจากหนังสือโยคะของคุณพ่อน้อง
ใจก็ครุ่นคิดอยู่ว่า...มันเกิดขึ้นได้อย่างไร


พอน้องแขกเอ่ยถึง...ก็คิดว่าได้เจอจิ๊กซอว์ตัวที่หายไป
และเฝ้าคอยอ่านเรื่องของชงโคดอกงาม..บนลานเทวาลัย
แม้ใจจะเศร้า..

น้องแขกบรรยายภาพด้วยนะคะว่าน้องแขกคนไหน..น้องจู๊สคนไหน

[Nupu]

พี่แขกเจ้าขา

แฟน ๆ ติดตามอ่านอยู่นะคะ รอ รอ รอ แล้วก้อรอ   อ่านต่อ

[จุฑารัตน]

:) พี่อ้อย .....Nupu..  และผู้ที่กรุณาติดตามอ่าน.

  ขอบคุณค่ะที่ติดตาม......เรื่องจริงจากใจ.....

 :cry:    :wink: รออีกนิดดดดดดดดด..นะ..นะ  ..ขอแวะไปขูดวาซาบิที่ร้าน...ห้องสำราญพุงก่อน

ติดค้างพี่อ้อย 14 ไว้นานมาแล้ว....เกรงใจพี่ท่าน....

[จุฑารัตน]

ตอนที่ 4.....คนโปรดของพ่อ    และพ่อ..คนโปรดของจู๊ส

. :arrow: ....วันเสาร์  ถ้าไม่กลับบ้านที่ปทุม..จะชวนกันไปตลาดสามย่าน...นั่งทานขนมจีนน้ำยาแบกะดิน
       เป็นแฟนประจำ....แล้วก้อซื้อส้ม  ขนมกลับมาทานต่อกันที่หอ
......สองทุ่มวันเสาร์-อาทิตย์  ชวนกันไปกินไอติมกะทิ  ถั่วเขียวต้มน้ำตาล.. ข้าวพระรามลงสรง ตลาดสวนหลวง
......วันอาทิตย์......ของโปรดของจู๊ส.....ตลาดนัดสนามหลวง .......

พ่อ.................คนโปรดของจู๊ส..

:arrow:  :arrow: จู๊สจะสนิทกับพ่อมาก  พ่อพาจู๊สไปพบครอบครัวคนญี่ปุ่น  ที่ปทุมรับเลี้ยงเด็กไทยที่กำพร้าทั้งชาย-หญิง.....ตั้งเป็น home school.................  มีมิชชั่นนารีด้วย 1 คน
สอนภาษาไทย อังกฤษ ภาษาญี่ปุ่น  และดนตรี-ขลุ่ยญี่ปุ่น กับเด็กด้วย
 คนญี่ปุ่นผู้อุปถัมภ์เห็นเจ้าของโรงงานในพื้นที่นั้น.....ผู้หญิงญี่ปุ่น 2 คนที่เป็นครู เป็นพ่อ เป็นแม่ให้เด็กพูดภาษาไทย และอังกฤษคล่อง

พ่อพาจู๊สไป......จู๊สพาแขกไปด้วย

.........พ่อพาจู๊สและครอบครัวไปเที่ยวต่างประเทศ ตอนปิดเทอม   ไปกันทั้งครอบครัว
.........พ่อโทรมาบอกให้ไปทานข้าวกับพ่อที่ภัตตาคารสกาล่า......จู๊สไปถึงหน้าร้าน.....
ยามไม่ยอมให้เข้า....ดูมัน.......เห็นเราเป็นเด็กกะโปโล.....จู๊สบอกต้องไปตามพ่อออกมารับเข้าไป

..........แล้วพ่อก้อย้ายไปรับราชการที่จังหวัดปัตตานี  ...........
..พ่อมากรุงเทพ......พ่อรับจู๊สไปทานข้าว...แล้วพาไปร้านหนังสือดวงกมล....จู๊สขอซื้อหนังสือ...พ่อบอกแพงไป.... เอาไว้ก่อน
..........................พ่อไม่รักจู๊สหรือ  ถ้า พ่อรักจู๊สซื้อให้จู้สนะ.  พ่อเลยต้องซื้อให้ ... คนโปรดของพ่อ..........

พ่อบินกลับปัตตานี........

จู๊สเอาของที่พ่อซื้อให้มาอวด....แล้วมาชวนไปดูหนัง...
แขกบอก..เเฮ้ย....พรุ่งนี้สอบภาษาญี่ปุ่น..ยังดูหนังสือไม่จบเลย.....ไปชวนคนอื่นเถอะนะ

จู๊สบอก...จู๊สอ่านจบแล้ว....ก่อนวันสอบสมองต้องปลอดโปร่ง

จู๊สกะแจ้ไปดูหนังเรื่อง.....ไอ้หนุ่มหมัดเมา..ที่สยาม..รอบหนึ่งทุ่ม....เดี๋ยวสามทุ่นกว่าก้อกลับ..

[จุฑารัตน]

สี่ทุ่มกว่าแล้ว  ..........ทำไมจู๊สกะแจ้ยังไม่กลับ.....แขกนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ประจำคือ
..ชานพักบันไดระหว่าง 708-808......


....จากนั้นภาพก้อลางเลือน..............

...รู้อีกที...แจ้อยู่ในห้องที่หอหญิง..ไม่รู้ว่าห้องของใคร. ผู้คนเต็มห้อง...........

แจ้อยู่ในอาการช๊อค....สั่น...ร้องไห้.........พวกเราในกลุ่มขอให้คนอื่นๆ ออกจากห้อง

แขกจำได้ว่า..กอดแจ้ไว้..เริ่มหายสั่น   แจ้เริ่มเล่า........แล้วแจ้ก้อหลับไปด้วยยานอนหลับ.

.....พวกเราหลายคน จำไม่ได้ว่ามีใครบ้าง...ตกลงใจจะไปที่หน้าอุเทนถวาย.และโรงพยาบาลตำรวจกัน.....สมันนั้นมีซอยเล็กๆ มืด ....เดินทะลุไป รพตำรวจได้...ฉลาด เพื่อนสัตวแพทย์  (เพื่อนที่มีหุ่นเหมาะจะเป็นทหาร)อาสาเดินไปด้วยเพื่อเป็นบอดี้การ์ด...........


ลงชื่อ.....เข้าไปในห้องเย็น...เป็นซอง..ช่องเล็กๆเฉพาะตัว  .แล้วเดินเข้าไปขอดูให้แน่ใจ....

จู๊ส............................      .กลีบดอกไม้งามที่ร่วงหล่น.........
      ..............................ฉันจะทำอย่างไรดี............................
    ..............................หากปรารถนาจะเห็นเธอเบ่งบาน.............
    ..............................และยังคงรัก...เมื่อยามเธอร่วงหล่น.........

รถคันนั้น....เป็นรถบรรทุกเสาเข็มสำหรับก่อสร้างหอสมุดกลางปัจจุบัน.....มาจอดรอเวลา
สำหรับรถบรรทุกวิ่งได้ตามกฎหมายอนุญาต  คือสามทุ่มครึ่ง...........
..เมื่อดูหนังไอ้หนุ่มหมัดเมาจบ..   แจ้กะจู้สเดินกลับหอพัก ......มาถึงหน้าอุเทนก่อนถึงทางม้าลาย..
.แจ้เห็นว่าถนนว่าง...ชวนจู๊สข้ามถนน  ...........................

จู๊สบอกว่า...ไม่เอา...เราจะไปข้ามตรงทางม้าลาย

แจ้วิ่งข้ามมาถึงเกาะกลางถนน......................
จู๊สเดินมาที่ทางม้าลาย.....รถเสาเข็มถอยหลังมากระทุ้งจู๊สล้มลงไป....แล้วก้อทับจู๊สอีกที
.....แจ้วิ่งกลับมา......ไม่มีเลื่อด.....แจ้วั่งเข้าไปใต้ท้องรถ...ลากเพื่อนออกมา...........
แต่แจ้บอกว่า.....แจ้ช่วยจู๊สไม่ได้

ทุกอย่างสับสน...วุ่นวาย...ข่าวเริ่มมาจากชาวหอเจ้าจอม  ซึ่งอยู่เยื้องอุเทนฯสมัยนั้น....
มาถึงหอหญิงทุกชั้น ...ทุกชั้น...[/color]


.....พ่อ..บินกลับจากปัตตานีทันที.....

ตีห้าของวันถัดมา...นิด กับเสาว์....เพื่อนกรรมการ รุ่น 2520  ตื่นกันแต่เช้า....
ไปเด็ดดอกลั่นทมจากคณะครุ...และใกล้เคียงมามากมาย.........
เมื่อมองมาจากห้อง มาที่สนามหน้าหอพักหญิงจุฬาในวันนั้น....  
ทุกคนจะเห็นดอกลั่นทมเรียงไว้ว่า................................

[krongon2513]

น้องแขกคะ
ขอบคุณที่เล่าให้พี่ฟัง...
พี่น้ำตาไหล..แสนเสียดาย
ขอให้น้องหลับให้สบาย เธอคงเป็นนางฟ้า..มาอยู่โลกนี้เพียงชั่วยาม


เพื่อนชายของพี่ที่เป็นนิสิตแพทย์ก็เสียชีวิตขณะอยู่ปีสอง
แต่เขาป่วย..ไม่ได้จากไปอย่างกระทันหันเช่นนี้
RIP

[Nupu]

ขอบคุณมากค่ะพี่แขก  ที่พี่แอบซ่อนความเจ็บปวดเอาไว้เพื่อถ่ายทอดเป็นตัวอักษรให้พวกเราทุกคนรับทราบถึงความหลังอันแสนเจ็บปวด  ขอบคุณพี่อีกครั้งค่ะ

[pusadee sitthiphong]

ไม่รู้จะว่าอย่างไรดี
เรื่องเศร้าจริงๆค่ะ
ป้อมก็น้ำตาซึมๆเหมือนกันค่ะพี่อ้อย

[จุฑารัตน]

ตอน....แถม  เรื่องเกิดในพื้นที่เดียวกัน


เรื่องนี้เกิดมาสัก 3 ปีโดยประมาณค่ะ   ....แขกขับรถไปรับลูก(2คน)กลับจากสาธิตจุฬาฯ
มาตามถนนพญาไท  มุ่งหน้ามาทางแยกมาบุญครอง........ มีเด็กชาย-หญิงกลุ่มใหญ่กลุ่มหนึ่ง (8-9 คนมั้ง)เดินเกาะกลุ่มกันมา...ทั้งกลุ่มเป็นนิสิตจุฬา-เด็กผู้หญิงยังสวมถุงเท้าขาว......ซีมะโด่งหรือไม่...ก้อไม่ทราบได้....
.บางคนถือถุงลูกบอลแกว่งไป..แกว่งมาอยู่สองคน  .....เดินคุยกันสนุกสนานเพลิดเพลิน......................รอข้ามทางม้าลาย....

ดิฉันทำตัวเป็นคนดี.....หยุดรถที่เลนส์ที่ 3 นับจากฟุตบาธ(ถนนมี 4 เลนส์)..เพื่อให้เด็กๆ ข้ามถนน.......เด็กๆ กลุ่มใหญ่กำลังเดินผ่านหน้ารถดิฉัน..................
รถ accord... สีน้ำเงินดำๆ นิสิตจุฬา  ผู้หญิงเป็นคนขับ ไม่รู้มาจากไหน ขับเร็วมากมาที่เลนส์ที่ 4
ขวามือของรถเรา.....................แขกมือไม้อ่อนเลย........มีเวลาพริบตาเดียว

ทำอย่างไรจะเตือนเด็กกลุ่มที่กำลังข้ามถนนได้???.....ถ้ากระพริบไฟเตือน..เด็กจะแปลสัญญาณไฟว่าอย่างไร......ทำแล้วเหตุการณ์จะดีขึ้น  หรือแย่ลงก้อไม่อาจคาดเดาได้??

เด็ก ๆ กลุ่มนั้น เดินเลยรถแขกไป....จังหวะเดียวกับ accord คันนั้นไม่ได้เบรคเลย
สอยเด็กไป 2-3 คน ............ไม่รู้เป็นอย่างไรกันบ้าง:?:  :?:  :?:

ทำได้ดีที่สุดคือ  โทรแจ้ง 191..เพื่อขอความช่วยเหลือ...ด่วน


ไม่น่าจะหยุดให้เด็กกลุ่มนี้ข้ามเลย???  คิดไปก้อไม่เกิดประโยชน์.....เหตุการณ์นี้เกิดไปแล้ว..................................ได้แต่คิดว่า....................สถานที่ตรงนี้น่าจะสร้างสะพานลอยคนข้ามนะคะ

ปล.เรื่องของจู๊ส...นั้นที่เหลือเป็นความทรงจำที่ดีของจู๊ส...
.....ท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน.....เพียงเพื่อถ่ายทอดถึงชาวเรา..ซีมะโด่ง....
.....กรุณาอย่าเศร้า  หรือน้ำตาไหล....น้ำตาซึมกันเลย....(หลายคนโทรมาบอก)....เพราะว่า............เดี๋ยวข้าพเจ้าจะรู้สึกผิดนะคะ

[nitty20]

สารภาพว่า....อ่านไป...ร้องไห้ไป...
ภาพเก่าๆ...วันนั้น...วันที่พวกเราชาวหอช็อคกับข่าวร้ายที่ไม่น่าเกิดขึ้นเลย...
แขกนำเสนอได้...ลึกซึ้ง..และกินใจ...มาก
เราว่า...หลายคน..คงได้...บางอย่าง...จากการอ่านเรื่องของจู้ส...

แขก..ลืมบอกไปว่า..ดอกลั่นทมที่เรากับเสาร์เก็บมาวันนั้น ประมาณ 3 ตะกร้าใหญ่
ทำเป็นรูปหัวใจ...เรียงว่า...ด้วยรักและอาลัย..นุสรา...
ขอโทษด้วยที่บอกตอนแรกไม่ครบ..ภาพเบลอไปหน่อย..
พออ่านที่แขกเขียน...จึงนึกขึ้นได้....ปูนนี้แล้วนะ...
สิ่งที่น่าจะจำกลับลืม...สิ่งที่ควรลืม...กลับจำ...

[supanee]

ยังจำกันได้ไหมคะว่าหอฯมีวันทำบุญหอฯทุกปี
จะจัดในวันเสาร์ที่สามของเดือนพฤศจิกายนของทุกปี  บางปีก็เป็นวันเดียวกับงานวันคืนสู่เหย้า แต่ปีนี้ไม่ตรง ชวนกันไปนะคะจะได้รวบรวมพลังใจส่งถึงน้องนุสราและเพื่อนเก่าอีกหลายๆคน

[อ้อย17]

น้องแขก
     
        พี่รออ่านอยู่หลายวัน เพิ่งได้ความครบวันนี้เอง  ยอมรับว่าเรื่องมันเศร้ามาก แต่พี่เปล่าร้องไห้นะ... น่าเสียดายที่น้องจู๊ส มาด่วนจากไป คนใกล้ชิดก็ต้องเศร้าเสียใจเป็นธรรมดา เพราะต่างก็จะเชื่อว่า แก่..เจ็บ..แล้วจึงจะตาย  แต่..น้องจู๊สไม่...
       เพราะอะไร... อาจจะเป็นพระเจ้าก็ชอบและรักคนดีๆ  และท่านมีสิทธิ์จะเลือก  ท่านจึงเลือกคนดีอย่างน้องจู๊สไปก่อน  เหลือไว้แต่คนในระบอบทักษิณ.....แฮ่ๆๆ..
        น้องจู๊สไปสบาย ...เชื่อไหม?...สบายกว่าใครหลายๆคน.. พี่เคยเจออุบัติเหตุมากับตัวเอง...ตอนนั้น..จำได้ว่าพอรถชนเปรี้ยง....พี่สติดับไปเลย...ไม่รู้ว่ารถตัวเองไปอยู่ข้างทางได้ยังไง...นี่ถ้า..ตายไปตอนนั้น พี่จะไม่รู้สึกเจ็บปวดอะไรเลย...ต่อมา..เวลาพี่เห็นสภาพคนที่เจออย่างนั้น แล้วไม่ต้องรักษา พี่จะสวดให้เขาและยินดีที่เขาไปโดยไม่เจ็บปวด ...เรียกว่า..บรรลุสัจธรรมไปข้อนึงล่ะ..อิอิอิ..
        อีกอย่างที่พี่สนใจเรื่องงน้องจู๊ส  ก็เพราะที่ทำงานพี่มีคนๆนึงใช้นามสกุล บุญจริงด้วย..แต่ขอโทษนะ  เขาไม่น่ารักเหมือนน้องจู๊สเลย  พี่เคยถามเขาว่าเขารู้จักนุสราไหม.. เขาว่าเป็นพี่สาวเขาเอง เขาชื่อตุ้ม อารยา บุญจริง... ทำงาน8ปีได้ซี8  ที่เขานินทาในหน้าหนังสือพิมพ์เมื่อ2-3ปีก่อนไง.. ตัวเขาเล็กๆผิวคล้ำๆไม่ขาวนะ  น้องจู๊สมีน้องสาวหรือเปล่าจ๊ะ...?..

[จุฑารัตน]

พี่อ้อยค่ะ

ในสำมะโนประชากร  ตอนนั้น จู้สไม่มีน้องสาวค่ะ  อาจเป็นลูกพี่ลูกน้องมั้งค่ะ

แขกก้อเชื่ออย่างที่พี่อ้อยเห็น(สัจธรรม)นะคะ................................

เพียงแต่จู้สเป็นคนที่มีแผนภาพในชีวิตเสียจน...น่าเสียดาย.....

..มีระเบียบวินัยซะขนาดนั้น...แต่จินตนาการก็สูงส่ง...ที่สำคัญ..เป็นคนมี(ชีวิต)ชีวา.......
อยู่ด้วยแล้วมันค่ะ....ไม่เคยเห็นไอ้จู้สเศร้าด้วยค่ะ....บอกจริงๆ ....รักจู้สค่ะ
แต่(พี่อ้อย)จะไม่รักน้อง ของจู้สก้อไม่ว่ากันนะคะ

ขอ cappucino online แก้วนึงค่ะ......ขอบคุณค่ะ

[เริง2520]

ในหอ หากมีใครจากเราไปจะให้ สุนทร  มีศรี ครุศิลป์ 2520 เป็นผู้วาดรูปให้ เพื่อติดไว้ที่โรงอาหาร เพื่อให้ชาวหอได้ทราบทั่วกัน

[nitty20]

อ่าง...ตอนนี้สุนทร มีศรี คู่ขาเวลาเต้นเพลงร็อคของเราอยู่ที่หนาย..เธอตามให้หน่อยสิ
ไปแสดงงานศิลป์คนหน้าขาว อยู่ประเทศไหนก็ไม่รู้...ใครตามได้มีรางวัล

[อ้อย17]

น้องแขก....

    พี่รักน้องจู๊ส ทั้งๆที่จำหน้าไม่ได้ รักเพียงแค่ได้อ่านเรื่องที่น้องแขกเล่าให้ฟัง พี่ไม่รู้ว่าปีที่เกิดเหตุนั้นเป็นปีไหน เพราะพี่รู้สึกว่าจะไม่ได้อยู่ในช่วงที่เกิดเหตุ  จำได้บางคนเช่นจิ๋ม  แดง นิเทศ เพราะเป็นน้องที่คณะ ส่วนคนอื่นๆ..ภาพมันจะลางๆ..เลือนๆ ...พี่อยู่ปีสุดท้ายแล้วนี่นะ..เลยไม่ค่อยจะได้มาใกล้ชิดน้องๆสักเท่าไหร่.. ตอนปีไหน..จำไม่ได้.. พี่จะชอบไปยืนอยู่หลังห้อง เวลาประชุมเชียร์..ไม่ได้มีหน้าที่อะไรหรอก แต่ชอบไปยืนดู..เห็นบางคนอู้  บางคนก็คุยกัน ..เสียงร้องเพลงก็กะพร่องกะแพร่ง...พี่ก็จาส่งเสียงดัง...ว๊าก..ว่างั้นเถอะ...ว๊ากเสร็จพี่ก็จะขึ้นหอไป..ไม่อยู่ต่อจนจบเชียร์....หลังจากนั้นบางวัน..ที่พี่เดินกลับจากเรียน น้องที่อาจจะได้ยินพี่ว๊าก เดินสวนมาเจอพี่..จะรีบค้อมหลังเดินผ่าน..555 พอน้องเดินพ้นไป พี่แอบหัวเราะในใจ.. เพราะขำ..ขำที่น้องกลัวว...

[จุฑารัตน]

:arrow: เมื่อได้เจอต้อยใหญ่ที่เชียงใหม่  ก็ได้พบกับจิกซอว์อีกตัวเกี่ยวกับจู๊ส

ว่า  ห้องที่แจ้ไปพักหลังเหตุการณ์อุบัติเหตุนั้น ...... คือห้องคุณต้อย และโอ้ง  ที่ชั้น 12

:arrow:  :arrow: ต้อยเล่าเพิ่มเติมว่า หลังเหตุการณ์เพื่อน ๆ หลายคนกลัว........

บางคนเอาอัลบั้มรูปที่มีรูปจู้สมาฝากไว้ที่ห้องต้อย  ....ต้อยเล่าว่า....เคยบอกจู้สว่าชอบ

ชุดนอนสีฟ้า (ดูรูปบนนะคะ)ของจู๊ส ซึ่งดูน่ารักและเป็นหญิงมาก ด้วยปกติจู๊สจะนุ่งกางเกงยีน
หรือไม่ก้อกางเกงทหารที่ซื้อมาจากสนามหลวง  กับเสื้อตัวหลวม ๆ

และต้อยเล่าว่า....คืนเกิดเหตุ.จู๊สก้อมาหาจริง ๆ  ....ดูสดใส ในชุดนอนสีฟ้านั้นแหละ.

 คงเป็นเพราะต้อยไม่กลัวมั้ง......ต้อยบอก


:arrow:  :arrow:  :arrow: ไปหาต้อยคราวนี้ สมประโยชน์ หลายสถาน.....ที่แน่ ๆ เข้าข่าย ....เล่าความหลัง.(ให้หายคิดถึง).....

นึกถึงเมือ 30ปีที่แล้ว  เหมือนเห็นตัวเองเดินเข้าหอ....แวะเซ็นชื่อกลับดึก (เกินสองทุ่มครึ่ง)

กับยามเฉื่อย.....เห็นภาพสุมหัวกันที่ห้อง ต้มมาม่า  กินขนม เม้าท์แตก เล่นไพ่ที่สุด....

ชีวิตตอนนั้นกังวลแค่เรื่องสอบ...เรื่องเดียวเท่านั้นจริง.ๆ..