เชิญประกวดภาพประทับใจของชาวซีมะโด่ง!!!

[ป.ปลา]

มาเร็วๆ เลยวี

เดี๋ยวเรียกนังเอ๋อมาร่วมด้วย
ถึงจะไม่ได้รางวัลที่ 1
ก็ขอเป็นรางวัลของทั้งรุ่น ก็แล้วกันนะคะพี่ๆ กรรมการ

         

[party]

มาเร็วๆ เลยวี

เดี๋ยวเรียกนังเอ๋อมาร่วมด้วย
ถึงจะไม่ได้รางวัลที่ 1
ก็ขอเป็นรางวัลของทั้งรุ่น ก็แล้วกันนะคะพี่ๆ กรรมการ

         

เอาใจช่วยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยจ้า  :lol:  :lol:

[yungying]

ภาพที่ส่ง ต้องเกี่ยวกับหอพักรึป่าวค่ะพี่ๆ

[party]

ภาพที่ส่ง ต้องเกี่ยวกับหอพักรึป่าวค่ะพี่ๆ

ไม่จำเป็นคะ แต่ขอให้เป็นภาพที่เราประทับใจ ถ่ายเอง และเขียนบรรยายมาด้วยนะคะ ว่าประทับใจภาพนี้ด้วยเหตุใด เหมือนที่พี่เค้าทำข้างบนนี้แหละคะ น้องหญิง  :lol:

จะรอนะคะ น้องหญิง  :lol:

[por-sim]

พยามยามเลือกนานมาก ตัดสินใจยากเพราะบางชอบหลายรูป บางรูปก็แค่สวย แต่บางรูปมีความหมายกัยเรามากจริง ๆ ขอส่งมากกว่า 2 รูปนะคะ เพราะคัดออกไม่ได้แล้วจริง ๆ ถ้าผิดกติกา ไม่ประกวดก็ได้ค่ะ

"สายใยรัก"

ตอนนี้เป็นตอนที่ไปโครงการเรือเยาวชนฯ เค้าจะต้องมีโยนริบบิ้นทุกครั้งที่จะออกจากท่าเรือประเทศนั้น ๆ ปอโยนไปให้โฮสต์หลายประเทศแล้ว แรก ๆ ก็ตื่นเต้น แต่หลัง ๆ เฉย ๆ ตอนแรกที่ถ่ายรูปนี้ก็ไม่ได้คิดอะไร แต่พอมาดูอีกที ปลายทางของริ้บบิ้นสีแดง คือ "ม๊า" ที่คอยจับริ้บบิ้นปอไว้จนกระทั่งสุดปลาย แล้วเราก็ไกลกันจนมองไม่เห็นแล้ว แต่ลิบๆ ที่เรามองเห็นคือผู้หญิงคนหนึ่งที่คอยดูเราจนลับตา ไม่ใช่แค่ครั้งนี้ แต่ทุกครั้งที่เราไกลบ้าน แม่จะคอยดูเราอยู่เสมอ และจะตั้งหน้าตั้งตารอวันที่เราจะกลับไปหาด้วย ตอนเสร็จโครงการแล้วกลับบ้าน แม่ก็ยังเก็บริ้บบิ้นไว้อยู่เลย

เหตุกาณ์นี้ ทำให้นึกถึงสายสะดือที่แม่ต่อส่งมาเลี้ยงชีวิตเราตั้งแต่อยู่ในท้อง ต่อให้ตัดสายสะดือขาด แม่ก็ยังมีสายใยรักและความห่วงใยที่เรามองไม่เห็นอยู่อย่างเต็มเปี่ยม เวลาเรามาเรียนที่กรุงเทพฯ แม่จะดีใจทุกครั้งที่เรากลับบ้าน จะรอและคอยว่าเมื่อไหร่ลูกจะปิดเทอม ขณะที่เราได้ดี มีสุขแม่ก็พลอยสุขไปด้วยถึงเราจะไม่ได้แบ่งอะไรให้แม่ก็ตาม เราจะเป็นที่หนึ่งและที่สุดสำหรับแม่เสมอ แม้เราจะไม่ได้เห็นแม่เป็นที่สุดของเราก็ตาม  

"ใต้ฟ้าเดียวกัน"

ไปเชียงใหม่กับเพื่อน ๆ พี่ ๆ ที่หอนี่แหละ วันนั้นแดดดี ฟ้าสวย มุมนี้ก็สวยมาก ถ่ายออกมาแล้วถูกใจเพราะเป็นคนชอบท้องฟ้า และสีฟ้าอยู่แล้ว เห็นฟ้าวันนั้นแล้วมันสบายตาและสบายใจ เวลาเครียด ๆ จากงานก็จะดูรูปนี้ แล้วก็บอกตัวเองว่า ก็ใต้ฟ้าเดียวกันนี่แหละ มันก็ต้องมีเครียดบ้าง ทุกข์บ้าง จะสุขตลอดก็คงไม่ได้ ถ้าไม่สบายใจก็ให้ดูภาพแล้วคิดถึงท้องฟ้าและช่วงเวลานั้นที่เรามีความสุขกับเพื่อน


"Friendship is Borderless: มิตรภาพไร้พรมแดน"

เพื่อนที่โครงการเรือเยาวชนฯ จาก 10 ประเทศในอาเซียนและ 1 จากญี่ปุ่น เวลาแค่ 45 วันกับการรู้จักกันครั้งแรก มันสร้างมิตรภาพที่งดงามขึ้นได้ เพื่อนทุกคนในกลุ่มสนิทกันมาก แม้ตอนนี้จะ 4 ปีแล้วที่เราเจอกันในอีเมล์ แต่เราก็ยังรู้สึกว่าความสัมพันธ์เราไม่ได้ห่างกัน ไม่เคยรู้สึกแง่ลบกับคนมาเลที่มีข่าวว่าช่วยโจรใต้เลยเพราะเพื่อนมาเลดีมาก ไม่เคยรู้สึกว่าชาวมุสลิมโหดร้ายเลยเพราะมีเพื่อนสนิทเป็นมุสลิม ปรับความรู้สึกต่อคนลาวในเรื่องที่เค้าช้ากว่าเรา จะรู้สึกโมโหแทนทุกครั้งที่มีคนพูดว่า 'มุขเสี่ยวมาก' เพราะรู้ว่านี่คือการดูถูก แม้จะไม่ตั้งใจ เพราะเสี่ยว แปลว่า เพื่อนสนิท เป็นความหมายที่ลึกซึ้งมากกว่าความหมายว่าเชยหรือแย่ที่คนไทยแปลกัน รักคนฟิลิปฟินส์ขึ้นมาเลยเพราะเค้ามีนิสัยเหมือนคนไทยมาก และอีกหลายอย่างมากมาย

"Reflection"

 ไปเที่ยวบรูไนมา นี่เป็นมัสยิดที่สุลต่านสร้าง มุมสวยดี แล้วเรือเค้าก็คล้ายเรือสุพรรณหงษ์บ้านเรา เค้าศรัทธาในศาสนาจึงสร้างศาสนสถานให้สวยงามเพื่อเป็นที่กราบไหว้บูชา ก็เหมือนกับคนไทยสร้างวัดแหละ ทำให้ประณีตที่สุด จริง ๆ รูปวัดก็มีเยอะมาก เยอะจนเลือกไม่ถูก เพราะใจนะรักวัดไทยมากว่าสถาปัตยกรรมต่างชาติ

[party]

เยี่ยมไปเลยเพื่อนนนนนนนน  :lol:  :lol:

[veekung]

มาส่งรูปแล้วนะครับ ซิ่มเราเกือบจะเอารูปที่เหมือนแกมาแล้วแต่ตะหงิด ๆ ใจว่าแกต้องเอามาเหมือนกัน จริง ๆ แล้วก็มีหลายรูปนะแต่เลือกสองรูปนี้เพราะมันได้อารมณ์ดีครับ

รูปแรกเก็บมาจากน้ำตกวชิรธารอยู่ตรงระหว่างทางขึ้นดอยอินทนนท์ เป็นน้ำตกที่ยิ่งใหญ่ครับถึงแม้จะเป็นแค่ทางผ่าน สายน้ำตกกระเซ็นแซ่จนไม่สามารถเข้าไปถ่ายใกล้ ๆ ได้เพราะกลัวกล้องพังถึงแม้จะเป็นกล้องราคาไม่แพงเท่าไหร่ ความรู้สึกตอนกดชัตเตอร์นี้รู้สึกทึ่งในพลังของธรรมชาติครับ



ให้ชื่อภาพว่า "เพียร" และถูกถ่ายทอดมาเป็นโคลงที่อาจจะไม่ไพเราะเท่าไหร่แต่ออกจากภาพนี้ครับ

เพียรเรียนเขียนอ่านใช้      ปัญญา
ดุจหนึ่งสายธารา      ก่อเกื้อ
ก้าวถึงซึ่งอนา-      คตฝัน ไว้นา
ขออย่าหมดแรงเชื้อ      ที่ตั้งใจเอย


รูปที่สองเก็บมาจากอ่างบัวในบ้านจิมทอมสัน ฝรั่งผู้หลงใหลในผ้าไหมไทย ดอกบัวที่ถูกจัดไว้อย่างสวยงามจนทุกคนต้องเหลียวหลังมาดู แต่ใครจะรู้ว่าบัวดอกนี้จะเป็นอย่างไรในวันพรุ่งนี้ ความรู้สึกต้องกดชัตเตอร์นี้ก็คือ "ทุกข์"ครับเลยขอให้ชื่อภาพนี้ว่า "ทุกข์"



ชีวิตหนึ่งชีวิตใคร      ต่างมีจุดหมาย
ยิ่งใหญ่ในตัวของตน
ย่อมต้องเวียนว่ายแลวน      สับสนแปรปน
มุ่งสร้างตามแรงแห่งฝัน
หลายคนอาจแปรเปลี่ยนผัน      ในทุกสิ่งอัน
มีสุขมีทุกข์ปนไป
บางคนอาจยอมรับได้      บางคนมลาย
หมดสิ้นถอดใจเอวัง
ความสุขความทุกข์ความหลัง      แม้จะผินพัง
มีเกิดย่อมต้องมีคลาย
หากเราไม่ยึดจักกลาย      เป็นเพียงสิ่งหมาย
รู้เห็นตามความเป็นจริง
ปราศจากรักและชังชิง      มองเห็นทุกสิ่ง
ด้วยตาด้วยใจเป็นกลาง
จักถึงเบื้องปลายแห่งทาง      หยุดก่อหยุดสร้าง
หยุดชาติหยุดภพหยุดนิรันด์

***หมายเหตุโคลงบทแรกเป็นโคลงสี่สุภาพ ส่วนกลอนบทหลังเป็นกาพย์ฉบังสิบหกนะครับพยายามจัดรูปแบบให้สวยงามแล้วแต่ไม่ได้ครับ

[MahDee]

ว้าววว ดีจังได้เห็นภาพประทับใจของแต่ละคน บวกคำบรรยายซึ้ง ๆ กินใจ พร้อมกลอนเพราะ ๆ   ส่งอีกเด้อ อย่ารอช้า :wink:  :wink:

[จจบ]

รูปนี้คือรูปน้องพิชรุ่น 86 ค่ะ
ถ่ายตอนไปกระบี่กัน
ชอบรูปนี้ เพราะดูแล้วให้ความรู้สึก "สุด" จริงๆค่ะ

ความหมายของรูปก็ตามเนื้อเพลงนี้เลยค่ะ

http://www.esnips.com/doc/3a5498f2-1868-4309-8075-1a4fb9306047/Perfect-Rock-Star-สุด

สุด Extreme

Perfect Rock Star

อย่าไปนึกกลัว .... แม้บางสิ่งไม่เป็นเหมือนใจ
ขลาดกลัวแล้วได้อะไร.... ถ้าไม่ลองทำไปดั่งใจต้องการ

เธอจงเต้น... เหมือนดั่งไม่มีคนมอง
เธอจงร้อง เพลง... ให้ดังกว่าทุกคน
และจงรัก... รักราวกับโดนต้องมนต์
สาปให้เธอลืมเรื่องช้ำเรื่องเหงาเศร้าตรม

ชีวิตเท่านี้ .... จะสุขต้องใช้ให้สุด
หากรัก .... จงรัก  รักแบบไม่คิดว่ามันจะขม
 
และตัวฉันเอง ก็จะเป็น .. เช่นเธอเหมือนกัน
ผิดหวังเสียใจ ไม่หวั่น....  เพราะเกิดมาเรามีเพียงชีวิตเดียว

ฉันจะเต้น... เหมือนดั่งไม่มีคนมอง
ฉันจะร้องเพลง... ให้ดังกว่าทุกคน
และจะรัก... รักเธอดั่งโดนต้องมนต์
สาปให้ฉันลืมเรื่องช้ำเรื่องเหงาเศร้าตรม
 

ชีวิต. . . เท่านี้
จะสุขต้องใช้ให้สุด
หากรัก. . . จงรัก
รักแบบไม่คิดว่ามันจะขม
 
มันเกิดความรักขึ้นในใจฉัน ไม่เอาเก็บไว้
บอกเลย  ให้ไป หมดใจ ...
 
- -

[จจบ]

ชื่อภาพ เสมือนจริง (verisimilitude)

ภาพนี้ถ่ายเมื่อตอนงานวันรับปริญญาเมื่อเดือนสิงหาปีนี้ค่ะ

ชอบความเหมือนจริงแต่ไม่ใช่ความจริง=verisimilitude
เงาในน้ำทำให้สิ่งต่างๆอยู่ใกล้เรามากขึ้น เหมือนเอื้อมถึง
แต่จริงๆแล้ว มันก็แค่ภาพลวงตาเท่านั้น

ส่วนภาพโปรเซสให้เป็นแนวโลโม่ค่ะ
จะได้ดูหลุดโลกไปอีกหน่อย

[party]

คึกคักกันจังเลยยยยยยยยย

พี่ๆขา...อย่าให้น้องๆแซงนะคะ เอ้า พี่ป๋องเอามาประกวดบ้างนะคะ จะรอคะ  :lol:

[ป.ปลา]

เราว่า รุ่น 43 น่าจะได้รางวัลขยันส่งนะ  อิอิ      

[yungying]

ขอส่งประกวดบ้างนะค่ะ

ชื่อภาพ "วันเปิดหอ"
        รูปนี้ถ่ายเมื่อปีที่แล้ว ช่วงเช้าทำบุญหอพัก ส่วนช่วงบ่ายเป็นกิจกรรมเปิดหอ ซึ่งปกติกิจกรรมเปิดหอจะจัดปีเว้นปี
        เมื่อดูภาพนี้ทำให้นึกถึงตอนปี 1 ตัวเองจำได้ว่ามีกิจกรรมเปิดหอ ซึ่งเป็นวันที่สนุกสนานมาก หอหญิงในแต่ละชั้นแต่ละตึกจะมีการจัดเตรียมกิจกรรมเพื่อต้อนรับพี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ จากหออื่นที่ขึ้นมาเยี่ยมชม มีการเล่นเกมและแจกของรางวัลเป็นขนมนมเนยมากมาย  เมื่อถึงเวลาเปิดหอชายเราจะนัดรวมพลเพื่อนๆ หอหญิง ไปบุกห้องหอชายกันเกือบทุกห้องที่สามารถเข้าได้ (ดูแล้วก็อิจฉาที่ห้องเขากว้างกว่าห้องเราเยอะ) แต่ละห้องก็เป็นไปตามสภาพจริงที่อยู่กัน  แต่บางห้องก็มีการจัดตกแต่งอย่างสวยงาม จนบางทีสวยกว่าห้องหอหญิงอีกนะ
       กิจกรรมเปิดหอเป็นกิจกรรมที่ส่งเสริมให้นิสิตมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน ทำให้เกิดความคิดสร้างสรรค์ได้มองโลกในอีกมุมหนึ่ง เหมือนเวลาที่เราขึ้นไปตึกอื่นแล้วมองลงมาที่ตึกของเรา ทำให้ได้เห็นมุมมองใหม่ๆ ของตึกเรา นอกจากมุมเดินที่เราเคยเห็น  ภาพนี้จึงเป็นภาพประทับใจ ของกิจกรรมที่ประทับใจ

[yungying]

ชื่อภาพ"ซากุระบาน"
   รูปนี้ถ่ายเมื่อประมาณ 2 ปีมาแล้ว เมื่อตัวเองเรียนอยู่ปี 4  เป็นช่วงที่ดอกชมพูพันทิพย์กำลังบายสะพรั่ง สวยมากๆ ซึ่งมองไกลจะเห็นเหมือนดอกซากุระบาน
   ภาพนี้ประทับใจ เพราะเป็นอีกมุมของหอพักที่ประทับใจ ดูภาพแล้วให้บรรยากาศเหมือนอยู่ประเทศญี่ปุ่น ซึ่งเพื่อนที่อยู่ในภาพปัจจุบันก็ไปเรียนอยู่ที่ญี่ปุ่น นั่งมองภาพแล้วก็คิดถึงวันเก่าๆ เมื่อคราวเรียนปริญญาตรี มีเพื่อนๆ มีกิจกรรม สนุกสนานเฮอาทุกวัน จนรู้สึกว่าเวลามันช่างผ่านไปรวดเร็วเหลือเกิน เวลาผ่านไปแต่ละสิ่งก็ต้องเปลี่ยนไป ถ้าในทุกๆปีเวลาที่ดอกชมพูพันทิพย์บานแล้วให้หญิงกลับไปนั่งที่จุดเดิม จุดที่ถ่ายภาพนี้ หญิงเชื่อว่าภาพที่ได้ต้องไม่เหมือนเดิม แต่สิ่งที่ยังเหมือนเดิมและคงอยู่คือความรู้สึกและความทรงจำที่หญิงและเพื่อนๆเคยร่วมกันกระทำ มันอยู่ในใจไม่มีวันลืม.....ซึ้งซะ.... :cry:  :cry:    

[prapasri AH]

พี่แอ๊ะ ขอส่งรูปนี้เข้าประกวดค่ะ

ชื่อ "คนละฟากฟ้า ตามหากันได้ "

เป็นรูปที่พี่แอ๊ะไปเที่ยวบาหลี  และชายท่านนี้ นำดอกไม้มาทัดหูพี่แอ๊ะค่ะ

[may_rcu86]

โอ้วว เห็นรูปพี่ๆแต่ละคนแล้ว สวยมากๆ แต่ขอส่งขำๆละกันนะคะ (ยังทันอยู่รึป่าวเอ่ย)

http://i66.photobucket.com/albums/h252/may_suarpa/001.jpg'>

ชื่อภาพ "แสงแห่งปลายทาง"

ภาพนี้ถ่ายตอนกำลังรอรถไฟเพื่อกลับบ้านคะ  ตอนนั้นจำได้ว่าตั๋วรถไฟเต็มอย่างแรง เลยได้รถนั่ง แถมเป็นเช้าวันเสาร์อีกต่างหาก ด้วยความที่คิดถึงบ้านมากก็เลยต้องกลับรอบนี้ เลยรู้สึกว่าประทับใจรูปนี้ เพราะเป็นแสงแห่งปลายทางที่เรารอคอยรถไฟ.....รอคอยเพื่อที่จะได้กลับบ้าน


หุหุ คิดได้นะเนี่ย
เมย์ 86 ก๊าบบบ

[prapasri AH]

:lol:


 เอ๊.....ชักสนุก ส่งอีกรูปดีกว่า  

ชื่อว่า  "ประวัติศาสตร์ ไม่อาจลืมเลือน"

เป็นรูปศาลากลาง จังหวัดสุราษฎร์ธานี ที่ผกค (ผู้ก่อการร้ายคอมมูนิสต์) วางระเบิด เมื่อประมาณปี

2524  ไม่น่าเชื่อนะ เมื่อปีนั้น  ยังไม่นาน :cry:  ประเทศเรายังไม่สงบเลย
 :x  :x  :shock:

แม่แอ๊ะ ถ่ายกับลูกหมอกะต้นค่ะ  ตอนนั้น หมอต้นกล้า อายุ สองขวบ กว่า ค่ะ

[prapasri AH]

:lol:

 อีกรูปนะคะ

ชื่อรูป   "ไร้เดียงสา"  ค่ะ

[khesorn mueller]

P.Prapasri ka,
can we share??
it is not expired??
let me send few pictures!
nn.

[prapasri AH]

:lol: แชร์ มาเลยค่ะน้องหนิงพี่แอ๊ะกำลังมัน ค่ะ เพิ่งเข้ามากระทูนี้

พี่แอ๊ะกำลังจะเป็นน้องหนิง ไปเที่ยวทุกกระทู้สนุกมากค่ะ

เด็กรุ่นหลังยิ่งคุยกันสนุก ค่ะ

[prapasri AH]

ค่ายแรกของหอ จุฬา

ดงเสลา อ. เดิมบางนางบวช จ.สุพรรณบุรี

"เธออยู่ไหน   มีชีวิตอยู่หรือไม่  จะไปหา อยากรู้ว่า ยังจำพี่ค่ายหอจุฬา ได้ไหมคะ" :cry:  

 :cry:  :shock:  

[khesorn mueller]

P.Prapasri ka,
I need time to select...I will do it later cause I have to drive to Heilbronn now...buy fish for my aqurium!
I will send some pictures tonight..I promise!
The picture should be taken by me,right??
nn.

[prapasri AH]

รอดูภาพจากน้องหนิง ต้องเด็ดๆ แน่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[ป.ปลา]

พี่แอ๊ะคะ หนูแอบหลงรักรอยยิ้มของพี่แอ๊ะในภาพแรกที่พี่ส่งมาน่ะค่ะ

มีอะไรอยู่ในแววตา และรอยยิ้มของพี่ มากมายเต็มไปหมด

สวยจังเลยค่ะ

[khesorn mueller]

Raps is a yellow plant the farmer can win low fat oil out of it.Raps help the regeneration process of soil after a long winter pause.Human being win food chain,the nature win the recovering phase.