+++แฉตัวเอง.....กระทู้นี้ลงทุนโพสต์+++

[ป.ปลา]

ถ่ายรูปหญ้าได้น่ากินมั่กๆ  :lol:  :lol:

[MahDee]

สวยดีครับ  :wink:  :wink:

[veekung]

ถ่ายรูปหญ้าได้น่ากินมั่กๆ  :lol:  :lol:

แกเป็นวัวเหรอ :lol:

[veekung]

รูปสวยดีพี่วอร์ม ไหนบอกว่ากล้องเสีย :lol:  :lol:  อยากไปดูพลุด้วยอ่ะ เอ่ออีกเรื่องจะให้ผมเป็นผู้นำทางวิญญาณ ผมไม่ใช่หมอผีนะพี่ หน้าที่นี้ขอยกให้พี่อัพแล้วกัน :lol:  :lol:

[por-sim]

เม้าท์พี่อัพ เดี๋ยวไม่มีใครเซ็นต์ทำค่ายให้นะ

[WARM]

ขอโทษนะทุกคน เมื่อวานเราไม่ได้เข้าเว็บหอ(ตั้ง 1 วัน)
เนื่องจากว่าไปงานเลี้ยงมา งานนี้เมาเละไม่มีชิ้นดี เหลวแหลกสุดๆ
เดี๋ยวจะมาเม้าท์ให้ฟัง

[ป.ปลา]

เม้าท์ด่วยเลยพี่วอร์ม    

[ป.ปลา]

ถ่ายรูปหญ้าได้น่ากินมั่กๆ  :lol:  :lol:

แกเป็นวัวเหรอ :lol:

เออ... นั่นดิ  เป็นรึเปล่าหว่า
คือพอเห็นหญ้าเขียวๆ แล้วรู้สึกว่ามันน่ากิน  :lol:  :lol:  :lol:

[pagarung]

อ่านได้ถึงหน้าสี่เอง ขำดี ไว้ว่างๆมาอ่านใหม่เน้อ


หนูแดง

[portpatt]

อ่านได้ถึงหน้าสี่เอง ขำดี ไว้ว่างๆมาอ่านใหม่เน้อ


หนูแดง

หวัดดีหนูแดง สบายดีนะ :)

[WARM]

08/08/2007


เหตุที่เมื่อวานไม่ได้เข้าเว็บหอตั้งหนึ่งวันเนื่ย(ความจริงก็ยังไม่มีใครถามนะ)  ก็เนื่องมาจากว่าเรา มี

ความจำเป็นต้องไปร่วมงานเลี้ยงกับที่ทำงาน  จะไม่ไปได้ไงล่ะ ก็นี่มันเป็นปาร์ตี้เลี้ยงต้อนรับเรา

เลยนะ!!!!! (กูอยู่มาจะ 3 เดือนแล้ว...ไม่เลี้ยงพร้อมกับเลี้ยงส่งดเลยล่ะ)  แม้ว่าจะจัดช้าไป แต่

เราก็ไม่ได้คามหวังว่ามันจะมีจริงๆจังๆ ขึ้นมา  ดันจัดขึ้นมาซะได้ งานนี้เค้าไม่ได้ตั้งใจให้เป็น

เซอร์ไพรส์ .....แต่สุดท้ายมันก็เป็นเซอร์ไพรส์

[WARM]

พนักงานวัยรุ่น คนหนึ่ง : ต้องรีบเก็บของนะ เดี๋ยวไม่ทันรถไฟ
พนักงานคนนี้ : ทันรถไฟ ...อะไร ....งง(ทำหน้างง มากๆ เพราะไม่เข้าใจว่าแม่งจะสื่ออะไร)
พนักงานวัยรุ่น คนหนึ่ง : ก็วันนี้มีงานเลี้ยงต้อนรับคุณไง
พนักงานคนนี้ : งานเลี้ยง!!!!  จิงดิ!! โม้เปล่า?
พนักงานวัยรุ่น คนหนึ่ง : ก็ผมบอกคุณไปแล้วไง ว่าวันนี้มีงานเลี้ยงต้อนรับคุณ
พนักงานคนนี้ : จะบ้าเหรอ....บอกเมื่อไหร่ ไม่เห็นรู้เรื่องเลย เท่าที่รู้ก็คือคุณบอกว่าจะมีงานเลี้ยงต้อนรับผมเร็วๆนี้ แต่คุณไม่เคยบอกว่าเป็นวันนี้
พนักงานวัยรุ่น คนหนึ่ง : ผมบอกคุณแล้ว แต่คุณลืมล่ะสิ
พนักงานคนนี้ : ลืมบ้าอะไร  ถ้าเรื่องสังสรรค์ ล่ะก็ไม่มีวันลืม
พนักงานวัยรุ่น คนหนึ่ง : (หันไปพูดกับคนอื่นว่า เราจำไม่ได้ที่เค้าบอกเราแล้วว่าวันนี้มีงานเลี้ยงต้อนรับเรา!!!!)
เราถึงขั้นตกใจเล็กน้อย แม้จะโกรธพนักงานวัยรุ่นคนนั้น แต่ยังไงซะ เค้าก็จัดให้เราวะ ....เอาวะ...ใครจะปฏิเสธได้ลงคอ

[WARM]

ในขณะที่เดินจากออฟฟิศไปขึ้นรถไฟ
พนักงานคนนี้ : คุณบอกผมแล้วเหรอ เมื่อไหร่ ทำไมจำไม่ได้เลยย
พนักงานวัยรุ่นคนหนึ่ง(คนนั้น) : บอกแล้วแต่คุณลืม
พนักงานคนนี้(กูเอง ยังไม่จบ) : อืม คุณคงบอกผมในฝันล่ะสิ ( ในใจก็คิด.... มึงคงบอกกูในฝันล่ะมั้ง ......ไอ้เหี้ย)
สิ่งสำคัญที่ไม่ได้พกมาวันนี้ ก็คือกล้องซะด้วย ดังนั้น ทุกบรรยากาศจึงถูกเก็บไว้ใจความทรงจำเท่านั้น(ก็ดีเหมือนกัน เพราะถ้าเอามากล้องอาจเสียไปแล้ว เพราะล้มบ่อยมาก)
แล้ว้านอยูไหนล่ะ.....อยู่แถวสถานีรถไฟระหว่างทางกลับบ้านี่เอง (ดีแล้วจะได้ไม่ต้องเสีย ค่ารถเพิ่ม)
พอมาถึงร้าน คนก็ต่างทยอยกันมา (ความจริงก็ขึ้นรถไฟขบวนเดียวกันมาเกือบหมด)
แล้วทีนี้จะนั่งตรงไหนล่ะเนี่ย.....งานนี้เค้าพร้อมมาก นำสติ๊กเกอร์มาแปะเบอร์ตามโต๊ะ ทุกตัว(งานเลี้ยงยังต้องมีแบบแผนนะ) ใรมาถุงก็จับสลาก ได้เบอร์อะไรก็ไป นั่งตามเบอร์ที่แปะไว้ที่โต๊ะ....ยกเว้นไม่กี่คน ที่ไม่ต้องจับสลาก นั่นก็คือเรา แล้วก็หัวหน้า แล้วก็พนักงานวัยรุ่นคนนั้น ในฐานะที่ตอนทำงานก็นั่งข้างกัน (ส่วนคนสอนงานจริงๆ ไม่ได้มา ไม่รู้ทำไม...หรือห่วงว่ามาแล้วจะตดกลางงานก็ไม่รู้)

[WARM]

เมื่อมาครบกันทุกคน พนักงานวัยรุ่นคนนั้นก็ (ถูกบังคับให้) กล่าว เปิดงานเลี้ยงต้อนรับเรา ....เย้ๆๆๆๆๆ ...คัมไป!!!!!
แก้วก็กระแทก กัน ก๊องแก๊งๆ.....และแน่นอนเครื่องดื่มที่เราเลือกวันนี้ ก็คือ เบียร์ นั่นเอง.....การพูดคุย เม้าท์แตก ก็เริ่มขึ้น....คนญี่ปุ่นเค้าคุยกันน่ะ ฉอดๆๆๆๆๆ ข้ามหัว ข้ามหน้าเราไปซะ เราน่ะเหรอ นั่งยิ้มกว้างๆ กวาดสายตา เพื่อสบตากับคนที่มาร่วมงาน ( นี่มันเป็นงานเลี้ยงของ แผนกเค้าอยู่แล้ว แต่มาเนียนว่าเป็นงานเลี้ยงต้อนรับเรารึเปล่า....)  ซักพักใหญ่ๆ เค้าก็มาคุยกับเราบ้างพอเป็นน้ำจิ้ม (คนจะกลัวว่าเราจะเหงา....ไมเป็นไรหรอกเมิง...ถ้ากูจะเหงา มันคงไม่ได้เพิ่งเริ่มเหงาวันนี้หรอก)

[WARM]

ซักพักพนักงานวันรุ่นก็บอกกับหัวหน้าและคนแถวๆนั้นว่า วันนี้ เราจะกินซาชิมิ ให้ทุกคนดู เป็นครั้งแรก...เนื่องจากว่าอันตัวข้าพเจ้านี้ หากใครรู้จัก ก็จะรู้ดีว่า เราไม่กินของดิบเลย (แต่ถ้าเป็นของเน่า น่ะ โยนมาเลย)  แต่คราวนี้เราจะปฏิเสธได้อย่างไร (ความจริงปฏิเสธอยู่ตั้งนาน แม่งคีบมาใส่งานกรู ซะงั้น) ......เอาวะ  ตายเป็นตาย... ความรู้สึกสำหรับการกินของดิบของเราก็คือว่า มันน่ากลัว ขยะแขยงน่ะ.... กลัวพยาธิและ รสชาด ที่ธรรมชาติเกินไป เช่นเหม็น คาว เป็นต้น....ดังนั้นเพื่เรียกความกล้าจึงกระดกเบี้ร์ไปอีก 1แก้วแล้ว ก็ตามด้วยปลาดิบชี้นนั้น( แหวะ ....ทำไปด้าย) ความรู้สึก ตอนแรกเลยก็คือ มันเละๆ พอตอนจะกลืน เหมือนว่า บริเวณ คอและหลอดอาหาร จะเกิดการเดินขบวนประท้วง และไม่ต้อนรับการมาเยือนของปลาดิบ ..จึงต้องกลั้วคอด้วยเบียร์อีก 1 แก้ว .....อ่า!!!!!
เค้าถามว่าเป็นไงบ้าง เราก็บอกว่า อืม!! อร่อยดี (กูหมายถึงเบียร์นะ)

[WARM]

แล้วมันก็เหมือนสวรรค์บันดาล อาหารชนิดอื่น ก็ทยอยมาลงจนครบ มีตัวเลือกแล้วเรา ส่วน ซาชิมิ เราจบกันแค่นั้น!!!
เวลาผ่านไป  ไม่รู้ว่ากี่แก้วแล้ว...ทุกคนก็เริ่มหน้าชา พูดภาษาอังกฤษกับเราใหญ่ บางคนไม่เคยกล้าที่จะคุย ก็คุยชดเชยเอาตอนนี้แหละ
มหกรรมเม้าท์แตก ก็บังเกิดขึ้น  ทุกคนต่างคุยกัน สนุกปาก ......ซักพักใหญ่ๆ เรารู้สึกว่า เมาแล้ว(ปกติเป็นคนเมาเร็ว แต่วันนี้เมาพร้อมคนอื่น)  คนอื่นก็คนเมาเหมือนกันแหละ เพียงแต่ว่า ด้วยปริมาณที่เท่ากันเราจะเสียสติไปมากว่าคนอื่นหลายเท่าตัว
ช็อตที่รู้ว่าเมามาก ก็คือ ถูกผลักให้ล้มลงไปนอนกับพื้น( อภินันทนาการโดน พนักงานวัยรุ่นคนนั้น) แล้วเราไม่สามารถลุกขึ้นได้ ต้องให้คนอื่นพยุงขึ้นเลยทีเดียว ตอนนี้โลกหมุน เหมือนเครื่องซักผ้าไปซะแล้ว......แต่ไม่ว่าเมายังไงเราก็ยังมีสติที่จะจดจำคำพูด และการกระทำต่างๆ ได้ เพียงแต่ว่า การระแวดระวัง และการตอบสนองกับสิ่งรอบข้างมันแทบจะใช้ไม่ได้(อันนี้ทุกคนคงเป็นเหมือนกันมั้ง)
พอเราลุกขึ้นได้ เราก็ผลักเค้าบ้าง...ประมาณว่าเล่นกันขำ(แต่กูเอาจริง).....ล้มโครมเลย(แสดงว่ามึงก็เมา5555)
จากนั้นก็ยังกินไป คุยไปเรื่อยเปื่อย ถามโน่น ตอบนี่ แซวนั่นแซวนี่ สนุกจริงๆ ...อยากให้ชีวิตทุกวันเป็นอย่างงี้(....เหลวแหลกจริง)

[WARM]

พอช่วงหลังๆ เริ่มเมาระดับสุดขีด เมามากมาย เมาเหมือนตอนอยู่ที่เมืองไทยเลย(ใครเคยเห็น ยกมือขึ้น)  งานนี้ ไม่สามารถทรงตัวได้แล้ว (พยายามแล้วนะ แต่มันยากมาก) ทันทีที่ลุกขึ้น จะไปห้องน้ำ ก็ล้ม หงายไปด้านหลัง น่าอายจริงๆ
ก็เลยต้องให้คนพยุงเข้าห้องน้ำ ชั้นยังจำได้ว่าพนักงานในร้านหัวเราะกันใหญ่ตอนชั้นล้ม แต่เค้าก็ดีนะ เอาน้ำให้ดื่ม(ฟรีๆ)
แต่ว่า....น้ำ มันคงจะไปร่วมมือกับเบียร์ในกระเพาะล่ะมั้ง  เราก็เลยเกิดอาการอยากอ้วก ขึ้นมาอย่างแรง (ปกติ ก็อ้วกตลอดอยู่แล้ว เวลาเมา)
บางครั้งที่มันตีขึ้นมา นี่พนักงานคนอื่นๆ ก็กำลังคุยกับเอยู่เลย ถามนั่น ถามนี่ เราก็ต้องตอบแบบสั้นๆ เพราะอ้าปากนานไม่ได้ (กลัวอ้วกพุ่งใส่หน้าเค้า) จนต้องบอกว่าขอตัวเข้าห้องน้ำก่อนนะ!
จำไม่ได้ว่าอ้วกที่ร้านไปกี่ครั้ง.... เพราะขอตัวเข้าห้องน้ำบ่อยมาก เค้าคงสงสัยว่าทำไมฉี่บ่อยจัง

[WARM]

จนในที่สุดก็ถึงเวลากลับ...ตอนนั้นนอนพับ(แต่ยังไม่หลับ) อยู่ที่โต๊ะ หน้าห้องน้ำ(ให้รู้ไปเลยว่า น้องน้ำวันนี้กูเหมาทั้งคืน)
พนักงานวัยรุ่นก็บอกว่า ขึ้นรถไฟกลับไม่ไหว หรอก ต้องขึ้นแท็กซี่ ประโยคนี้ ถึงกลับสะดุ้ง เมาแค่ไหนก็ต้องตั้งสติให้มั่นถ้าได้ยินคำว่าแท็กซี่....เพราะมันแพงเหลือเกิน
เราปฏิเสธ ทุกครั้งที่เค้าถามและยืนยันว่ายังไงก็จะขึ้นรถไฟใต้ดินกลับ แม้ว่าสุดท้ายพนักงานคนนั้นบอกว่า ค่าแท๊กซี่เค้าจะจ่ายให้เอง....แต่เราก็ยังปฏิเสธ....ทำไมล่ะ.....คราวนี้เหตุผลเปลี่ยน
ก็เพราะว่า กลัวจะไปอ้วกบนแท็กซี่น่ะสิ!!!  อันนี้น่ะเรื่องใหญ่ เพราะถ้าเกิดเค้า คิดค่าปรับ อะไรขึ้นมาล่ะ จะทำยังไง (ก็ยังไม่พ้นเรื่องเงินอยู่ดีเนาะ)
สุดท้ายแล้ว พนักงานอีกคนหนึ่งก็อาสามาส่ง ทั้งเรา แล้วก็พนักงานวันรุ่นคนนั้น เนื่องจากบ้านอยู่ทางเดียวกัน(แต่ว่าไม่ใกล้)

[WARM]

.....นานเหลือเกิน ...นานเหลือเกิน...เมื่อไหร่จะถึงซักที..ตอนที่นั่งรถเค้ามานั้น มันรู้สึกว่านานมากมาย ทำไมนานอย่างนี้....รู้มั้ยว่าขณะนั่งรถแล้วอยากอ้วกนั้น ต้องใช้พลังงานมหาศาลแค่ไหนในการข่ม มันไว้!!!!!
อ้วกกกกกกกกกกกกๆๆๆๆๆๆๆๆๆ.........แว๊ก อ้วก(ไม่ใช่อ้วกกู)  เอาซะแล้ว พนักงานวัยรุ่นคนนั้น ไปไม่ถึงเส้นชัย อ้วกระหว่างการเดินทาง ในมือก็อุตส่าห์ถุงพลาสติกเพื่อมาใส่อ้วกของเรา เฮ้อ(ที่ไหนได้ แม่งอ้วกซะเอง555)
กระน้นก็เหอะ....การอ้วกของเค้า มันก็เหมือน เป็นการทำให้ต่อมอยากอ้วกของเรา ทวีความเข้มข้นขึ้น.....
...ถึงแล้วหอเรา   ประตูเปิดปุ๊บ.....ทั้งสองคนกระโจนออกจากรถและนั่งยองๆ ข้างๆกัน แล้ว ก็อ้วก  อ้วก แล้วก็อ้วก(แหวะ)
เท่านั้นยังไม่พอ เรายังต้องอาศัยคนที่อยู่ในหอด้วยกันหิ้วปีกลากกลับมาเก็บที่ห้องอีกต่างหาก.....ตอนนี้ทำอะไรไมไหวแล้ว ขอนอนก่อนละกัน...แต่เดี๋ยวก่อนยังไงก็ต้องถอดคอนแทคเลนส์นะ....เฮ้อ....เมาแบบเสียอิมเมจที่สุด!!!!

[WARM]

เช้าวันใหม่
...เสียงนาฬิกาปลุก ดังขึ้น เราก็ตื่น  แต่วันนี้วิญญาณยังนอนอยู่เลย ...แล้วก็อาบน้ำสระผม ล้างหน้าแปรงฟัน....สิวก็เพิ่มขึ้นอีก 1 กองทัพ (เครียดที่สุดแล้วเนี่ย) ....เอาเว้ยไม่มีเวลาคิดเยอะ....เสื้อก็ยังไม่ได้รีด คอนแทคเลนส์ก็เหลือข้างเดียว    
อีกข้างหนึ่ง ตกอยู่ข้างๆตลับ (แล้วเมื่อคืนกูล้างอะไรก่อนเก็บใส่ตลับน่ะ)
ทุกอย่างดูเหมือนจะรีบไปหมด แต่ก็ไม่รีบ เพราะการเคลื่อนไหวต่างๆ แทบจะหยุดชะงัก ...ตาปรือ ผมยุ่ง หน้ามัน(แม้จะล้างแล้ว) ตอนจะอกจากห้องยังหากุญแจห้องไม่เจออีก ไม่รู้ว่าเมื่อคืนโยนไว้ไหน(ปกติ ไม่เมาก็ลืมอยู่แล้ว..นี่ยิ่งไปกันใหญ่)
สภาพแย่มาก เพราะ อาการเมามันยังตามเรามาแบบเต็มๆ  อยากอ้วกมากๆ ง่วงมากๆ ปวดหัวมากๆ ทรมานทั้งวัน
ข้าวเที่ยงก็ไม่ได้กินเพราะ กลัวอ้วก ในโรงอาหาร ........หวังว่าคงไม่เมาแบบนี้อีกนะ!!!

(ขออภัยเรื่องนี้ไม่มีรูป)

[WARM]

รูปสวยดีพี่วอร์ม ไหนบอกว่ากล้องเสีย :lol:  :lol:  อยากไปดูพลุด้วยอ่ะ เอ่ออีกเรื่องจะให้ผมเป็นผู้นำทางวิญญาณ ผมไม่ใช่หมอผีนะพี่ หน้าที่นี้ขอยกให้พี่อัพแล้วกัน :lol:  :lol:

กล้องมันดีบ้างเสียบ้างอ่ะวี พี่ก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน

อยากมาดพลุก็มาเลย จัดกันทั่วประเทศ ไม่รู้ว่าเอาเวลาไหนไปทำพลุกัน

อากาศก็ร้อนจัด ยังจะดูพลุกันอีก คนประเทศนี้..ของเค้าแรงจริงๆ

[pagarung]

อ่านได้ถึงหน้าสี่เอง ขำดี ไว้ว่างๆมาอ่านใหม่เน้อ


หนูแดง

หวัดดีหนูแดง สบายดีนะ :)

หนูแดงสบายดีครับ แล้วหนูปอทสบายดีมั้ยครับ :lol:

[Max]

หวัดดีหนูแดง

P'Max ครับ

[Max]

พี่เคยเมาอย่างนี้ทีนึงอ่ะ แต่ว่าไม่อ๊วกนะ รู้แต่ว่าเดินไม่ไหวต้องคลานอ่ะ

เพื่อนอีกคน มารยาทดีมากๆ บอกว่า

"เพื่อนๆ ครับ ผมขออนุญาตอ๊วกนะครับ..."

แล้วมันก็อ๊วกเต็มพื้นห้องเลย  ส่วนอีกคน หายตัวไป

ได้ความว่า ไปหลับในห้องน้ำ พร้อม กกน. หนึ่งตัว  นอนกอดชักโครกทั้งคืนน่ะ

เพราะว่ามันอ๊วก  พี่ก็เป็นคนดีนะ เพื่อนมันอ๊วกหลับอยู่ชั้นล่าง ก็เอาหมอน

กับผ้าห่มไปให้เพื่อนที่มันหลับข้างกองอ๊วก  ส่วนตัวเองขึ้นไปหลับอยู่ชั้นบน  

จำไม่ได้ว่าเบียร์หมดไปกี่ลังน่ะ

[portpatt]

อ่านได้ถึงหน้าสี่เอง ขำดี ไว้ว่างๆมาอ่านใหม่เน้อ


หนูแดง

หวัดดีหนูแดง สบายดีนะ :)

หนูแดงสบายดีครับ แล้วหนูปอทสบายดีมั้ยครับ :lol:

นู๋ปอร์ทก็สบายดีนะนู๋แดง "อาริงาโตะ ซาโยนาระ" นะ อิอิ...