+++แฉตัวเอง.....กระทู้นี้ลงทุนโพสต์+++

[Max]

พี่ปุ๊ก

ไม่ให้น้องเขียนลงวรสารซีมะโด่ง บ้างเหรอครับ

เปิดสักคอลัม ให้น้องมันอ่ะครับ อ่านแล้วจะได้อมยิ้มกันครับ

[iamfrommoon]

พี่ปุ๊ก

ไม่ให้น้องเขียนลงวรสารซีมะโด่ง บ้างเหรอครับ

เปิดสักคอลัม ให้น้องมันอ่ะครับ อ่านแล้วจะได้อมยิ้มกันครับ

กะจะทาบทามเล่มหน้านี้ใน "ซีมะโด่งอินเตอร์" ค่ะ...น้องวอร์ม...เด๋วพี่บอกว่า จะให้แฉประมาณไหนน่ะค่ะ....

ปล. Max รูปประจำตัวรูปนี้นึกว่า อาจารย์ที่ไหน ท่าทางจะไปหลอกนักศึกษานะ ฮ่าๆๆๆ อะครึๆ  :lol:

[Max]

รูปนี้ใช้หลายโอกาศครับ ติดบัตร

สมัครสอบ นั่นๆ นี่ๆ ครับ

ถ่ายเองกับมือ อ่ะครับ ไม่เปลืองตังค์ครับ  

[WARM]

 

		อ้างถึง
	Max พิมพ์ว่า: พี่ปุ๊ก ไม่ให้น้องเขียนลงวรสารซีมะโด่ง บ้างเหรอครับ เปิดสักคอลัม ให้น้องมันอ่ะครับ อ่านแล้วจะได้อมยิ้มกันครับ   กะจะทาบทามเล่มหน้านี้ใน "ซีมะโด่งอินเตอร์" ค่ะ...น้องวอร์ม...เด๋วพี่บอกว่า จะให้แฉประมาณไหนน่ะค่ะ....

อีกไม่กี่วัน ผมก็ไม่มีอินเตอร์เนตใช้แล้วนะพี่...กว่าจะได้ใช้อีกก็นู่นเลย.. เดือนหน้าคับ

[WARM]

22 June 2007

ของสำคัญ ที่ทำให้ชีวิตง่ายยิ่งขึ้น!
ทำงานได้ไม่ถึงเดือน วันนี้ก็ต้องลางานซะแล้ว ไม่ใช่เพราะเบื่อ ไม่ใช่ความเครียด ไม่ได้ตื่นสาย แต่วันนี้ใช้สิทธิลา อย่างถูกต้อง เพื่อมารับของสำคัญ มันคือสิ่งที่จะทำให้เราอยู่ที่บ้านเค้าได้อย่างปกติสุขมากยิ่งขึ้น ทำอะไรก็คล่องตัวมากยิ่งขึ้น
และมันก็คือ......ปิ๊ง ป่อง ปิ๊ง ป่อง .....ถูกต้องนะ ครับ Alien Registration Card หรือพูดง่ายก็คือ บัตรแรงงานต่างด้าว
(ใช้คำนี้แล้วรู้สึกว่า อยาก ผสมปูน หรือ แบกข้าวสารขึ้นมาทันที) แปลเป็นไทยแล้วไม่เสนาะหูเท่าไหร่เลย แต่ก็เอาน่า....มันจะทำให้ชีวิตเราง่ายขึ้น จริงๆ
....และแน่นอนในเมื่อลางานแล้วจะต้องตื่นเช้าไปทำไม นาฬิกาปลุกจึงมีหน้าที่อยู่เฉยๆ เงียบๆ  ช่างสบายอะไรเช่นนี้
ตื่นขึ้นมานี่ก็ปาเข้าไป บ่าย2 โมง (ราวๆนี้จะเป็นเวลาตื่น มาตรฐาน ที่ร่างกายเราจะบอกได้เลยว่าเป็นเวลา ปลื้มมากที่สุด)

แต่เอ๊ะ !!! ออฟฟิศเค้าปิด 4 โมงเย็นนี่ (ปลื้มไม่ลงแล้วกู)....แล้วทุกอย่างจึงถูกปรับมาอยู่ในโหมด ความเร็ว 2 เท่า.......
แล้วทุกอย่างก็พร้อม เมื่อเวลาบ่าย 3 เป๊ะ (ชั่วโมงนึงเนี่ย ปรับความเร็วแล้วเหรอ....แหม....ก็ต้องเปิดเว็บดู กูเกิล แม๊พ เพื่อดูว่าบริเวณรอบๆ ที่เราจะไปนั้น มีห้างอะไรให้เดินบ้าง ไหนๆก็ออกบ้านมาแล้ว จะได้ไม่เสียเที่ยว.........สรุปคือไม่มี....ทุกอย่างจบ)
วันนี้ออกเดินทางพร้อม กับร่มใสคู่ใจ เพราะวันนี้ฝนตก(ตรงกับที่พยากรณ์ไว้เลยนะเนี่ย และเราจึงไม่เลือกที่จะใส่กางเกงขาเดฟออกจากบ้าน กลัวมันเลอะอีก)  แต่ร่ม มันก็เล็กเกินไป ที่จะครอบคลุม ทั้งด้านหน้า และด้านหลังที่สะพายเป้ (ทำไง ล่ะ ก็ต้องใช้ต่อไป  อย่าคิดว่าชั้นจะซื้อใหม่นะ)
แล้วเราจึงเลือก ให้ หน้า ไม่โดนฝน และให้กระเป๋าเปียกไปละกัน (ก็คนมันเป็นหวัดได้นี่ แต่กระเป๋าไม่เป็นหวัด)
1 ชั่วโมงที่เหลือ ก็น่าจะทัน เพราะ ออฟฟิศ ของชุมชนนี้อยู่ห่างออกไปแค่ 2 สถานี (อันนี้จำแม่น เพราะวันแรกที่มาถึงที่นี่ก็ไปมาแล้วครั้งนึง และรู้ตัวว่าวันที่มารับบัตร จะต้องมาเอง!! จึงจำได้ว่า 2 สถานี) แต่พอถึงแล้ว มันหาทางออกไม่เจอน่ะสิ
นี่เป็นปัญหามากๆ ก็เคยหลงชนิดสาหัสมาแล้วครั้งนึง  ยิ่งบางสถานี ก็ไม่มีแผนที่ ภาษาอังกฤษ(แต่พอดีที่นี่มี แต่ติดตั้งไว้ประมาณว่ากลัวคนเห็น )
....(กูทำได้แล้ว) ขึ้น ลิฟต์ มาถึงตึกและชั้นที่ ถูกต้อง เป๊ะ (โล่ง อก เลยกู) เราก็เดินเข้าไปแล้วบอกว่า มาเอาบัตรแรงงานต่างด้าว(พูดเป็นภาษาอังกฤษ) เค้าก็ไปค้นๆๆ แล้วหยิบมาให้เช็ค ว่าทุกอย่าง ถูกต้องมั้ย....ชื่อ ถูกต้อง วันเดือนปีเกิดถูกต้อง สัญชาติ!! เอ๊ะ ...อะไรน่ะ (เกือบบอกเค้าแล้วว่านี่ไม่ใช่สัญชาติ) ...อ๋อ พอดีเหลือบไปเห็น คำว่า “ไทย” เป็นภาษาญี่ปุ่นตัวเล็กๆ แต่ที่ทำให้เราตกใจก็คือ มันมีคำว่า “แพร่” ตัวเบ้อเริ่ม ปรากฏอยู่ ถึง 2 “แพร่” ติดกัน
เมื่อเพ่งพินิจพิจรณาดูดีๆ อันนึงมันเป็นส่วนต่อขยายของ สัญชาติ “ไทย – แพร่” (ทำไมไม่พิมพ์ คำว่าไทย ตัวโตๆ คำเดียวก็พอแล้ว ) ส่วนอีกแพร่ นึง ก็สมเหตุสมผล เพราะ มันอยู่ใน ส่วนของ Place of Birth อันนี้ โอเค
แต่สิ่งที่เรารู้สึกว่าเราเป็นฝ่ายผิดก็คือ รูปที่ให้เค้าไปน่ะ เป็นรูปที่ถ่ายแล้วดูอ้วนมาก(เพราะร้านที่เราไปถ่ายรูปมัน แกล้งบีบรูปเรา เลยทำให้ดูอ้วนกว่าตัวจริง)  ที่จริงรูปที่พกมาก็มีอยู่เพียงเท่านั้น ถ้าจะให้ไปถ่ายใหม่ ก็ไม่ใช่เรื่องอะไรที่ต้องลงทุนขนาดนั้น
จากนี้ไปเราจะใช้บัตรนี้ไปสมัครอินเตอร์เนตของเราเอง (ปัจจุบันยังขอพ่วงคนอื่นอยู่) แล้วก็เอาไปซื้อมือถือซะ เพราะวันก่อน พยายามไปสมัครด้วยบัตรชั่วคราวแล้วแต่เค้าไม่ยอม หัวเด็ดตีนขาดยังไง เค้าก็ไม่ยอม (พาสปอร์ต บัตรเครดิต บัญชีธนาคาร บัตรพนักงาน  เอกสารที่ระบุที่อยู่....กูมีให้หมด แต่แม่งก็ไม่เอา....ไม่เอาลูกเดียว....เป๊ะกันเจงๆ)
แต่ก็นั่นแหละกว่าจะติดตั้งอินเตอร์เนตได้ก็ไม่รู้อีกกี่วัน (อาจจะหลายอาทิตย์)  แล้วตอนนี้พี่คนที่เค้าให้พ่วงเน็ตก็กำลังจะกลับไทยแล้ว.....เราก็คงต้องขาดการติดต่อกับโลกภายนอกอีกซักระยะหนึ่ง....เซ็งว้อย!!

[WARM]

มาดูกัน Alien Card... บัตร(ซบ) แรงงานต่างดาว (ด่าว ด้าว)

[ป.ปลา]

อ่านไป ขำไป จนน้ำตาไหล
ชอบมุข "ชุดชั้นใน" อ่ะ คิดได้ไง 5555

 :lol:  :lol:  :lol:

รูปประกอบเก๋มากๆ ถ่ายตัวเองก็ได้ด้วย ตั้งกล้องถ่ายเหรอเนี่ย  


พี่วอร์มๆ จะถามว่าพี่ส่งของทางเรือขอบริษัทอะไรเหรอ
แล้วส่งที่ไหน ยังไง แพงป่าว เพราะป.ปลา จะส่งของให้เพื่อนที่อยู่ที่นั่นน่ะ
หรือบางทีอาจส่งข้าวสารไปให้เพิ่ม (เผื่อเมื่อไหร่เสบียงพี่วอร์มหมดน่ะ)  

[ป้าแจง]

มาดูกัน Alien Card... บัตร(ซบ) แรงงานต่างดาว (ด่าว ด้าว)

รูปนี้สาวมากขอบอก

[WARM]

'-

[WARM]

วันนี้ ไปเที่ยวในเมืองมา

ไปกับใครรู้มั้ย

หัวหอรุ่นเราไง

"คุณวีระ"

ได้ให้เกียรติมาเป็น ล่ามและไกด์ ส่วนตัว 1 วัน

และเราได้ขอยืมตัวจากผู้บังคับบัญชาของคุณวีระไว้แล้ว(เมย์ ไง)

เรื่องราวจะเป็นยังไง ติดตามชมกันเร็วๆนี้

ภาพประกอบจะเยอะหน่อยนะ เพราะอุตส่าห์ ถ่ายมาเยอะ

[WARM]

 

		อ้างถึง
	พี่วอร์มๆ จะถามว่าพี่ส่งของทางเรือขอบริษัทอะไรเหรอ แล้วส่งที่ไหน ยังไง แพงป่าว เพราะป.ปลา จะส่งของให้เพื่อนที่อยู่ที่นั่นน่ะ หรือบางทีอาจส่งข้าวสารไปให้เพิ่ม (เผื่อเมื่อไหร่เสบียงพี่วอร์มหมดน่ะ)

ของพี่ใช้บริการของ nippon express ง่ะ

แต่ไม่รู้ว่าแพงแค่ไหน บริษัทออกให้

ก็ดีนะบริการถึงที่ ทั้งที่นี่ ที่นู่น

[khesorn mueller]

Nong Warm,
you are one of RCU abroad naka...how are you doing there?
How long have you beeb there and how long will you be there?(2 in 1)
Take a photo of cherry blossom for us naka...this year it was too late..may be next year???
p.nungning

[WARM]

 

		อ้างถึง
	Nong Warm, you are one of RCU abroad naka...how are you doing there? How long have you beeb there and how long will you be there?(2 in 1) Take a photo of cherry blossom for us naka...this year it was too late..may be next year??? p.nungning

ผมมาแบกะเหรี่ยงๆ นะครับ แฮะๆ มะ ค่อ รู้ เรื่อ อะ รา เลอ


ตอนนี้ก็อยู่ที่นี่มาได้ 1 เดือนแล้ว  และก็จะครบวาระ คือ 1 ปีครับ

ผมว่าสั้นไปสำหรับการมาเที่ยว

แต่ว่วนานไป สำหรับการทำงาน :cry:

[khesorn mueller]

Nong Warm,
I heard that your boss can extension your period year after year,right?the Japanese in Thailand do it the same ka.I used to get out the wrong station in Germany the first few months I were there...dark,cold ,outside somewhere I don't know...really frightened for a girl but it make me strong to learn how to survive  and it should not re-happen again.
p.nn

[WARM]

 

		อ้างถึง
	Nong Warm, I heard that your boss can extension your period year after year,right?

ไม่นะพี่ 1 ปีพอแล้ว :cry:

[WARM]

23 JUNE 2007
วันเดียว คุ้ม.......
เนื่องจากที่ผ่านมานี้เราไม่เคยเอ่ยชื่อใครในเรื่องราวที่เราได้เขียนลงไดอะรี่เลย แม้แต่คนเดียว ...แต่........คนตอไปนี้จะเป็นนแรกที่ถูกระบุชื่อชัดเจนในนี้ เนื่องจากเค้าเป็นบุคลสาธารณะ ที่ไม่อาจปิดบังชื่อได้  เค้าเคยได้รับตำแหน่งทางการเมืองสูงสุด สมัยอยู่หอพักนิสิตจุฬา  และเค้าคนนั้นคือ........คุณวีระ นั่นเอง....
เวลานัดหมาย 12.00 น. (แน่นอนสิ วันนี้ต้องตื่นเร็วกว่าปกติ ก็นัดเพื่อนไว้นี่)  ณ สานีรถไฟใต้ดินแถวหอเราเอง วันนี้ตั้งใจนัดวีระ ออกมาช่วยเราซื้อโทรศัพท์มือถือ เป็นสำคัญ(มันยากนัดรึไงซื้อมือถือเนี่ย) พอดีว่าแถวๆหอเรามีร้านขายมือถือ ยี่ห้อที่ตั้งใจจะซื้อพอดี สาเหตุที่จะเลือกซื้อยี่ห้อนี้ก็เพราะ “ไม่แพง” หรือพูดอีกอย่างว่า สมเหตุสมผล การซื้อมือถือของเราราบรื่นดี เนื่องด้วยวีระ ได้อุปการคุณ เป็น ล่าม ให้ฟรีๆ ไอ้เราก็บอกว่าจะเอาแบบนี้ โปรโมชั้นนี้เท่านั้น มันก็พยายามนัดเอากลเม็ดการขายออกมา หลอกล่อ จะเอาบริการนี้เพิ่มมั้ย  อันนี้ล่ะ อันนู้นล่ะ ทั้งถาม ทั้งอธิบาย( ก็มันเป็นหน้าที่ของเค้า) กว่าจะเสร็จ ก็ใช้เวาลเป็นชั่วโมง แถมเบอร์ที่เลือกไว้ในตอนแรก ก็ต้องมีอันต้อง เปลี่ยนอีกครั้ง สาเหตุก็มาจาก ช่วงเวลาที่พนักงานแสนดีอธิบายต่างๆนานาให้เราฟัง(วีระ น่าจะเป็นคนฟังมากกว่านะ) ปรากฏว่ามีคน regist เบอร์ที่เราเลือกไว้ทีแรก เนื่องจากเราแค่เลือกเฉยๆ แต่คนอื่นเค้าเลือกแล้วคง regist เลย( ก็มันมัวแต่พล่าม อุตส่าห์ได้เบอร์ที่ผิดจากเบอร์ที่เมืองไทยไปตัวเดียว ...ฮึ!! ไมได้ดั่งใจ)
เมื่อได้มือถือแล้ว  เราจึงตัดสินใจเข้าเมืองกันต่อ....แล้วไปไหนกันก่อนล่ะ.......osu kannon(วีระบอก)  อืม! ไปก็ไป..แล้วเราก็นั่งรถไฟไปที่นั่น (4 ครั้งแล้วนะ) คราวนี้ เราจำทางขึ้นได้แล้ว ทางเข้าก็จำได้ แต่ข้างใน.....จำไม่ได้(ร้านรวงอะไร อย่ามาถามนะ ต่อให้มา สี่ครั้งก็เหอะ!)  แต่วันนี้เดินที่นี่เพียงจิบๆเท่านั้น  วีระ พาไปแนะนำร้านไก่ทอด สุดแซ่บ!!!  แล้วพี่แกก็ซื้อมา 1 แพ็ค ........เจ้าของร้านใจดีแถมให้มาอีก2 ชิ้น ขอบคุณคร้าบ....แล้วมือก็คว้าหมับ  กัดปุ๊บ....
ป๊าดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!  เผ็ด (ปรอทแตก) ในขณะนั้น ริมฝีปาก เหมือนโดนลอบวางเพลิง! มันแสบไปหมด (แต่ก็อร่อยดี) ก็กินต่อ อีก 2 ชิ้น ....(.ตอนนี้รู้สึกว่าใครจะสูบบุหรี่ เอามาจุกที่ปากกูนี่มา!!)
แล้วจึงเบรกหัวทิ่ม ขืนกินต่อไป หนวดไหม้แน่ ....วีระก็หยุด!! แล้วเราก็ไปกดน้ำมาดื่ม(ดับไฟ) เราจึงเอาไก่เผ็ดเลี้ยงไว้ในถุง แล้วจึงเดินต่อแน่นอนวันนี้ไม่ได้มาเที่ยวแค่นี้ .....ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่มาเที่ยวในเมืองแล้วเปิดแผนที่แบบเต็มรูปแบบ และถ่ายรูปเยอะกว่าที่ผ่านมา มันก็เลยทำให้เราจำทิศทางได้บ้าง (ครั้งที่ผ่านๆมา เดินกับคนที่ชำนาญซะจนเราไม่รู้จะเปิดแผนที่ไปทำไม แต่คราวนี้ เปิดแล้วเปิดอีก)
และการเดินระยะไกลมากของเราก็จึงเริ่มต้น  เดินไป ถ่ายรูปไป คุยไป บ่นไป ครบรสจริงๆ  จาก osu kannon มา sakae
ไม่ได้เข้าห้างหรู เพราะ จพเก็บไว้เดินคราวหน้า วันนี้ขอขึ้นไปชม loft  สักคราว่ามันเป็นยัง ไง......ของเยอะดี แต่ก็ยังไม่มีอะไรน่าตื่นตาตื่นใจ ดูเฉยๆ ไม่ได้ซื้ออะไร (ก็มันไม่มีอะไรที่ตองให้ซื้อนี่) แล้วเราก็เดินไปร้านหนังสือแห่งหนึ่ง ที่วีระบอกว่าตื่นตาตื่นใจมาก(ไม่ใช่หนังสือโป๊) เพราะหนังสือต่างประเทศเยอะมาก วีระจึงกวาดหนังสือมา 3 เล่ม(มั้ง) หนังสือล้วนแล้วแต่เป็นหนังสือมีสาระ ทั้งสิ้น( ในขณะที่กรู สนุกกับการดูหนังสือภาพชุด japan underground  ซึ่งเป็นการมุดเข้าไปถ่ายในรู ในโพรงใต้ดินต่างๆที่สร้างขึ้นมาใน ของประเทศเค้า..มันช่างมหัศจรรย์ ดีแท้ ...แต่ดูไร้สาระจังเลย....แล้วดูทำไม ตั้ง 2 เล่ม) พอวีระจ่ายตังค์เรียบร้อยแล้ว พวกเราจึงไปนั่งหรูกันที่สตาร์บัค แน่นอนว่า ไม่ได้นั่งเฉยๆ งานนี้ก็ต้องซื้อด้วย
รู้สึกสบายใจมากที่ได้คุยภาษาไทยเต็มเหนี่ยวในร้านสตาร์บัค นานพอสมควรจึงได้เวลาออกเดินทางต่อ .....งานนี้ ไกด์ของเราพาไปสถานที่ที่เรียกว่า oasis เป็นแลนด์มาร์คที่สวยงามแห่งหนึ่งของนาโกยา  มันดูดีอ่ะ บอกไม่ถูก  แล้วบัดนั้นจึงนึกเปรียบเทียบกับบ้านเราทันที......
บ้านเค้า..ช่างมีทางเท้าทางเดินที่กว้างขวางแท้ (บ้านเรา...อย่าให้เห็นพื้นทีว่างข้างทางเดินเกิน 1 ตารางเมตรนะชั้นจะวางแผงขายของ)
บ้านเค้า...สร้างสิ่งปลูกสร้างสาธารณะที่มีสถาปัตยกรรมโดดเด่น( บ้านเรา ...เสาโครงการโฮปเวลล์ไง!! เด่นพอมั้ย)
บ้านเค้า....แต่งตัวเปรี้ยวเข็ดฟัน (บ้านเรา....อย่านะ เดี๋ยวเจ๊เบียบไม่ปลื้ม)
บ้านเค้า...สายไฟฟ้าลงใต้ดินหมด (บ้านเรา....เอาไว้ให้นกเกาะตอนกลางคืน...ในบุญนะเนี่ย)
บ้านเค้า...กินฟ้าสต์ฟูด หรือกาแฟ เสร็จต้องเก็บถ้วย เก็บของ ทิ้งขยะให้โต๊ะเกลี้ยง (บ้านเรา....ก็จ่ายแพงแล้ว ยังต้องมาเก็บให้เมิงอีกเหรอ)
....การเดินใช่ว่าจะจบสิ้น เพราะเราเพิ่งนึกได้ว่าวันนี้ต้องไปยื่นสมัครอินเตอร์เนต นี่ ด้วยการตัดสินใจอย่างรวดเร็ว
ป่ะ  เดินไป (ระยะการเดินช่วงนี้จะไกลกว่าทุกช่วงที่ดินมา) แต่การเดินมันก็เพลิน เพราะได้เห็นบ้านเมืองเค้า ตรงบริเวณศูนย์กลางธุรกิจของเมืองนี้ ในยามเย็น( โพล้เพล้...รู้สึกอยากตากผ้าอ้อม)
ในที่สุดก็ถึง....แต่ยังไม่ใช่ร้านที่ต้องการจะไป  ที่ถึงตอนนี้คือสถานี้รถไฟ นาโกยา( ที่ครั้งก่อนเราเคยหลงชนิดสาหัสมาแล้วครั้งนึง) คราวนี้จึงไม่แปลกที่จะ......หลง อีกครั้งหนึ่ง แต่คราวนี้ไม่เหมือนเดิม เพราะหลง 2 คน
กว่าจะหาร้านเจอ จุ๊กกุแร้เปียกหมด วันนี้เดินเยอะมากๆๆ (เมื่อกี้ลองใช้ กูเกิล เอิร์ธ คำนวณระยะทางดู วันนี้เดินมากกว่า 10 กิโลเมตร)
เย้!!!! ได้สมัครอินเตอร์เนต แล้ว  งานนี้ก็ วีระ อีกนั้นแหละที่เป็นผู้สนับสนุนหลักอยางเป็นทางการ และด้วย บัตรแรงงานต่างด้าวเพียงใบเดียว(แม่ง) สามารถทำได้เลย ทุกอย่างฉลุย แต่......
มันมาเซ็งตอนที่เค้าบอกว่า จะสามารถใช้ได้ เดือนหน้า อีก 1 เดือนเต็มๆ อึ้งครับอึ้ง (นี่กูต้องกลับไปอยู่ต่างดาวอีกแล้วเหรอ เนี่ย...ชาวโลก)  ความจริงประเทศนี้ก็เจริญมากนะ แต่ทำไม ทำอะไรชักช้าเหลือเกิน  โดยเฉพาะงานเอกสารเนี่ย ........เข้าใจนะว่าเป็นคนละเอียด แต่เพลาๆหน่อยก็ได้ นะ จะปลื้มกว่า .....เฮ้อ !! ไม่ได้ดั่งใจ)
แล้วเราก็นั่งรถไฟ ออกมาจากแถวนั้น เพื่อไปหาอะไรกินแถว sakae (แต่คราวนี้ นั่งรถไฟ เพราะดินมามากพอแล้ว)
แต่พอไปถึง ที่หมาย ทุกร้านต่างพร้อมใจไม่ต้อนรับเรา (เพราะเค้ากำลังจะปิดร้านแล้ว ) พอดีเหลือบไปเห็น ร้านแมคโดนัล แต่ก็พูดในใจว่า...ไม่นะ (กูจะไม่มาที่นี่เพื่อกินมึง) แล้วก็ไม่กินจริงๆ
เพียงแค่เราต้องเดินไปอีกหน่อย แล้วจากนั้นก็ได้กินข้างสมใจ ก่อนที่จะเดินไปขึ้นรถไฟ และแยกย้ายกันกลับ

ถ้าวันนี้ไม่มีวีระมาเป็น ผู้สนับสนุนหลักอย่างเป็นทางการ  นี่ท่าทางเราจะแย่ .......ขอบคุณมากวีระ
ปล (เรายังไม่ได้จ่ายค่ากาแฟ...ไม่ได้แกล้งลืมนะ เดี๋ยววันหลังจ่ายให้ ไม่ลืมแน่เพราะจดไว้แล้ว แต่อย่าคิดดอกนะ)

ขอขอบคุณ
วีระ..... ที่พูดภาษาญี่ปุ่นอย่างคล่องแคล่ว ทำให้ทุกอย่างราบรื่น
แฟนวีระ.....ที่ให้ยืมตัววีระ
ป้าขายไก่ทอดปรอทแตก ที่ทำให้ ต่อมเผ็ด แตกซ่านอีกครั้ง
เจ๊เบียบ......ที่ให้พาดพิงชื่อ 1 ครั้ง (ให้รึเปล่าไม่รู้แต่เอ่ยไปแล้ว)

[WARM]

ที่แห่งนี้... osu kannan ครั้งที่ 4



ปล. คนมุมล่างขวาของภาพ เป็นชาวบานแถวนั้น

[WARM]

ทุกคนคงรู้จักร้านนี้กันดี

[WARM]

[WARM]

nagoya tv tower

โค๊ด:

[khesorn mueller]

Nong Warm,
how far is your japanese language??
p.german language

[WARM]

flower & Oasis

[WARM]

พูดไม่ได้เลย

ได้แบบ เด็กอนุบาล เตาะแตะ คับ

[WARM]

Oasis

[WARM]

หัวหอก็หิวเป็นนะว้อย!