|
ทราย 16
|
 |
« ตอบ #200 เมื่อ: 03 พฤศจิกายน 2554, 15:02:20 » |
|
สวัสดีค่ะน้องหนุน การออกแบบชีวิตนี่ เหมือนงานของ 'ถาปัตนิค มั๊ยค่ะ? หมอเสียดบอกว่า เป็นทั้งศาสตร์และศิลป์นี่ ลึกล้ำนิ เรื่องราวน่าศึกษา พี่ทราย |
|
|
|
|
|
pusadee sitthiphong
|
|
« ตอบ #201 เมื่อ: 03 พฤศจิกายน 2554, 16:02:33 » |
|
รีบๆศึกษาเลย 55
|
pom shi 2516
|
|
|
|
khesorn mueller
|
|
« ตอบ #202 เมื่อ: 03 พฤศจิกายน 2554, 17:08:22 » |
|
พี่อรมัทน์ พี่ทราย พี่เสียด พี่ป้อม พี่หนุนคะ,
ไม่ไช่หนิงทำซ่า,แค่ผ่านการใช้ชีวิตมาไม่กี่ปี
ในชีวิตคู่...แต่เพราะบุคลิกลักษณะเราเป็นแบบ
นั้น จะเป็นยังไงในอนาคต ไช่จะเปลี่ยนความ
เป็นเราทีคะพี่ๆ...ยังคิด ยังเชื่อเหมือนเดิม.
พี่ๆดูนะ พ่อแม่แฟนหนิง เค้าเพิ่งฉลองครบรอบ
แต่งงาน 60 ปี...Diamantene Hochzeit ไปเมื่อ 20 ตุลา
ฟังแล้ว ไม่ไช่เป็นเรื่องที่ทุกคนทำได้
แม้พ่อแม่หนิงเอง ก็เสียชีวิตทิ้งอีกคนไว้เบื้องหลัง
ความยากที่หนิงมองเห็นๆจึงอยู่ที่...ทำอย่างไรให้
อยู่ด้วยกันได้ และอยู่ทั้งคู่ หนิงสังเกตพวกเค้ามา
18 ปีเต็มๆ พยายามมองให้ออกว่าอะไรคือเคล็ดลับ
นิยามเป็นข้อๆก็ไม่ได้ แต่หนิงและแฟนเห็นอย่างนึง
ชัดเจน...เค้าปรับตัวเข้าหากันและกัน ทุกวัน ทุกวัน
ไม่เหมือนกันเลยนะพี่แต่ละวันของพวกเค้า....
จริงคะพี่เสียด...เป็นศิลปะของการใช้ชีวิต! คนที่พร้อม
ที่จะปรับตัวนี้ ไม่ได้หมายความว่าคนใดต้องหืออือตาม
ว่าไรว่ากันไปหมด....แม่เค้าเป็นผู้หญิงที่ดูภายนอก
"เหมือนจะ"นุ่มนิ่ม ยอมตาม...อยู่ใกล้ๆแกสักวัน เห็นเลยคะ
ชิ,แกไม่ทำซะอย่าง มีไรแม๊ะ! แถมแกเดินตามทางของแก
ไม่แคร์ แต่หนักแน่นในสิ่งที่แกเลือก...นั่นคือความมั่นคง
ที่เป็นทางอ้อมให้คู่ครองรู้ว่า acceptเค้าในแบบนี้แหละ
ม่ายงั้นก็พับไป...ไม่ต้องมาdiscussกันวุ่นวาย แฟนหนิงบอกว่า
พ่อแม่เค้าแสดงบทบาทแก่กันและกัน!
แสดงเหรอคะ?? คือเค้าปรับเปลี่ยนเข้าหากันและกัน
ตั้งใจ แน่วแน่ และ concentrate!ไม่อืออาเห่อเหิม
ในสิ่งนอกบ้าน ที่ล้วนทำให้จิตแกว่งไกวคะ...
(คือภาพภายนอกมักหลอกหลอน จริงแค่เปลือกผิว
ส่วนเดียวที่ออกสู่ธารกำนัล ...อีกหลายส่วน คนนอก
ก็ไช่จะได้รู้)...
พี่ๆ,ชีวิตคู่ของพวกเค้า 60 ปี...21,900 วัน/คืน
ไม่ไช่หวานแหววหยดแหมะ น้ำตาลท่วม
มดขึ้น....ปล่าวเลยพี่! มีถก มีหน้าง้ำ มีโป้ง
มีผลักออกไป มีงอนป่อง มีขัดใจ มีการร้องไห้
มีความเศร้า มีความทุกข์....มีความผิดหวัง
มีความเสียใจ มีการว่ากล่าว มีการตำหนิ
..
..
ทุกอย่างนั้น...มีความรักกันและกันเป็นพื้นค่ะ.
|
|
|
|
|
khesorn mueller
|
|
« ตอบ #203 เมื่อ: 03 พฤศจิกายน 2554, 17:18:53 » |
|
จริงด้วยค่ะ
เมื่อวันอาทิตย์ที่ 23 ตุลา
เค้าไปเข้าโบสถ์กัน!
หนิงยังไม่ได้ลงรูปเลยคะ
มัวตามน้ำท่วม..เลยเลยตามเลย
ป่ะ,พี่ๆ ไปดูรูปที่ GFG งานครบ60ปี
แต่งมายาวนาน.....
|
|
|
|
|
ทราย 16
|
|
« ตอบ #204 เมื่อ: 03 พฤศจิกายน 2554, 17:50:24 » |
|
|
|
|
|
|
|
ทราย 16
|
|
« ตอบ #205 เมื่อ: 03 พฤศจิกายน 2554, 17:51:50 » |
|
|
|
|
|
|
|
khesorn mueller
|
|
« ตอบ #206 เมื่อ: 03 พฤศจิกายน 2554, 17:56:53 » |
|
ยังเลื้อยอยู่แถวๆนี้คะพี่ทราย
ข่าวน้ำท้วมก็ทะยอยมาเรื่อยๆ
พร้อมๆกะงูMambas 15 ตัวยังจับไม่ได้ทีคะ
|
|
|
|
|
|
|
ทราย 16
|
|
« ตอบ #208 เมื่อ: 03 พฤศจิกายน 2554, 22:22:15 » |
|
ทันสมัยค่ะ! ข้อมูลน้ำ เค้ายังไม่มีหลักฐานชัดดดเล้ยย แล้ว...อย่างเราๆนี่ มันก็คงจะมีแค่แว๊บบบ... |
|
|
|
|
oramat16
มือใหม่หัดเมาท์
 ออฟไลน์
กระทู้: 134
|
|
« ตอบ #209 เมื่อ: 03 พฤศจิกายน 2554, 23:04:03 » |
|
น้องหนิงรู้ไหม ตอนสาวๆพี่ก็เคยคิดว่า ไม่สามารถอยู่เป็นโสดได้ แม้ตอนแต่งงาน ก็แต่งเพราะกลัวว่าจะเป็นโสด ไม่รู้ถูกใครขู่ไว้ว่าถ้าอายุเลย 25 แล้วจะหาแฟนยาก พอรู้จักกันไม่กี่เดือน เขาก็รีบส่งผู้ใหญ่มาขอ เราก็รีบตกลงเลย จนถึงวันแต่ง เรายังไม่รูจักกันดีพอเลย พี่คิดว่า การเลี้ยงดูของครอบครัวมาตั้งแต่เด็กหล่อหลอมบุคคลิกและนิสัยของคนเราให้แตกต่างกันมาก ตอนแต่งงาน คนทั้งจังหวัดมองว่าเราเป็นคู่ที่สมน้ำสมเนื้อในทางสังคม แต่พี่เกิดอาการculture shock เล็กน้อย แต่ก็รู้สึกขำๆเมื่อทราบว่า หลังจากกลับจากฮันนีมูน เราต้องทำการนัด เพื่อเข้าพบคุณพ่อสามี เพื่อนำรูปถ่ายฮันนีมูนไปให้ท่านดูที่ห้องทำงานส่วนตัวของท่าน และพี่ถูกสามีสั่งไว้ว่าให้ตอบคำถามได้อย่างเดียว ห้ามถามและห้ามทักท้วงถ้าท่านเข้าใจอะไรเราผิด เรือนหอพี่เป็นอยู่ริมแม่น้ำเป็นตึกใหญ่มาก มีหน้าต่างสูงสองร้อยบาน แต่ห้องนอนพี่ไม่มีห้องน้ำในตัว และไม่มีสิทธิย้ายห้อง แม้แต่ตอนท้องซึ่งต้องเข้าห้องน้ำบ่อย สามีก็จะเดินไปเป็นเพื่อนไปรออยู่หน้าห้องน้ำซึ่งอยู่ชั้นเดียวกันแต่อยูไกลมากโดยไม่เคยบ่นหรือหงุดหงิด เขายินดีทำทุกอย่างให้ ขอเพียงอย่าให้พี่ทำผิดกฎของตระกูล อดีตสามีพี่เป็นนักเรียนนอก คุณพ่อสามีก็เป็นนักเรียนนอก คุณแม่ของสามีเป็นแม่บ้านที่สมบูรณ์แบบ ไม่เคยเถียงสามีแม้แต่คำเดียวตลอดชีวิต พี่ก็เป็นลูกสะใภ้ที่ไม่เคยเถียงพ่อแม่สามีตลอดชีวิตของการเป็นสะใภ้ แต่ความอัดอั้นทั้งหมดมาลงที่สามี ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน คิดวางแผนตลอดเวลาว่า ฉันจะต้องหอบลูกไปตั้งหลักที่กรุงเทพให้ได้ พี่เข้าใจเลยว่านักโทษที่ถูกขังนานๆ นี่จะรู้สึกถึงคุณค่าของคำว่าอิสระ จนทำได้สำเร็จเพราะมีครอบครัวตัวเองทั้งพ่อแม่พี่น่องช่วย แต่ระหว่างเราก็ค่อยๆกลายเป็นคนแปลกหน้าไปโดยปริยาย ทุกวันนี้จึงรู้สึกหวงแหนความมีอิสระจนเกินเหตุ กลัวถูกบังคับไม่ให้ทำโน่นนี่ รู้สึกดีที่ตัวเองมีสิทธิในบ้านตัวเองเต็มที่ และรูสึกไม่อยากดูแลใคร ทั้งๆที่มีคนเข้ามาชอบบ้าง แต่พอใจชีวิตเนเวลานี้เป็นที่สุด
|
|
|
|
|
|
Pete15
|
|
« ตอบ #210 เมื่อ: 04 พฤศจิกายน 2554, 07:33:52 » |
|
หาลานบินลงไม่ได้.......รู้สึก ว้าเหว่ วังเวง...ไม่รู้จะไปหากำลังเสริมได้ที่ไหน?( แล้วชายแท้อย่างเรา จะคุยกะใคร)  |
|
|
|
|
|
ทราย 16
|
|
« ตอบ #211 เมื่อ: 04 พฤศจิกายน 2554, 08:47:13 » |
|
คุยเลยค่ะพิี่ปี๊ด กำลังรออ่านค่ะ |
|
|
|
|
Preecha2510
Cmadong Member
Full Member
ออฟไลน์
รุ่น: rcu2510
กระทู้: 788
|
|
« ตอบ #212 เมื่อ: 04 พฤศจิกายน 2554, 11:04:04 » |
|
ผมตามอ่านเรื่องที่กำลังคุยกันในห้องนี้เป็นเพื่อนปี๊ดอยู่ครับ ช่วงนี้เว็บ Cmadong ค่อนข้างวังเวงเงียบ เหงาเข้าใจว่าส่วนใหญ่กำลังเป็นทุกข์เป็นร้อนเกี่ยวกับเรื่องนํ้าท่วม ก็เลยไม่มีกระจิตกระใจที่จะเข้ามาอ่านและมา เข้ามาโพสต์กัน |
|
|
|
|
|
ทราย 16
|
|
« ตอบ #213 เมื่อ: 04 พฤศจิกายน 2554, 11:24:26 » |
|
สวัสดีค่ะพี่ปรีชา เข้ามาเจ๊าะแจะ ให้เวปมีสีสันด้วย ก็ดีค่ะ ทราย16 |
|
|
|
|
Preecha2510
Cmadong Member
Full Member
ออฟไลน์
รุ่น: rcu2510
กระทู้: 788
|
|
« ตอบ #214 เมื่อ: 04 พฤศจิกายน 2554, 11:51:03 » |
|
 สวัสดีครับทราย,ปี๊ด,และมัทน์เจ้าของห้อง ได้มีโอกาสมาอ่านเรื่องการเลี้ยงลูกของคนเป็นแม่แล้ว ว่างๆจะขออนุญาตเข้ามาแจมแนวคิด และการเลี้ยงลูกที่ผ่านมาของคนเป็นพ่อบ้าง
|
|
|
|
|
|
ทราย 16
|
|
« ตอบ #215 เมื่อ: 04 พฤศจิกายน 2554, 12:48:35 » |
|
ซีมะโด่งจูเนียร์
ประสบความสำเร็จใน
การเรียน-การงานทั้งน้านน
แสดงว่าม่ะม๊า-ป่ะป๊าซีมะโด่ง
เลี้ยงลูกเก่งจริงๆ
รออ่านลีลาการเลี้ยงลูก
ของพี่ปรีชานะค่ะ
ทราย
|
|
|
|
|
|
khesorn mueller
|
|
« ตอบ #216 เมื่อ: 04 พฤศจิกายน 2554, 16:54:13 » |
|
พี่อรมัทน์คะ,
หนิงก็ไม่เคยมีโอกาสได้ใช้ชีวิตคู่กับผู้ชายไทย
นึกภาพตัวเองในลักษณะนั้นไม่ออก...แต่การได้
รู้จัก คบหา ดูใจนานๆนี่ "คล้ายๆ"คะ ไม่ทั้งหมดแต่
เป็นเพียงส่วนหนึ่ง ที่ทำให้หนิงได้เห็นการคิด
การเชื่อของเค้า...เพราะหนิงก็ถูกเลี้ยงมาอย่างผู้หญิงไทย!
แถมใกล้ชิดมากกับพ่อซึ่งเป็นผู้ชายไทย...มีประโยชน์ตรง
เราจะเข้าใจว่าสิ่งที่เค้าเป็นน่ะ ไม่ไช่เป็นความแปลกใหม่
ที่หนิงจะinnocent วี๊ดว๊ายกระตู้วู้ดีใจจัง ได้มีแฟน!ปล่าวเลยพี่
ตรงข้าม,เค้านั่นแหละ ต้องระวัง! เพราะคบกันนานๆเค้าต้อง
รู้จักหนิงด้วย...ไม่ไช่รู้จักแต่ตัวเอง แจงได้เป็นฉากๆในสิ่ง
ที่เค้าอยากได้ อยากมี อยากเป็น...แต่ไม่สามารถreflectได้ว่า
แฟนของตัวเองล่ะ...เค้าต้องเป็น ต้องมี ต้องได้ในแบบที่
เหมาะเหม็ง ลงตัว?แน่นะ?ผู้หญิงเก่งคะพี่อรมัทน์!เก่งในการ
ที่จะเป็นไปตามบทบาท ที่เธอถูกสอนว่าให้ควรเป็น...หาก
เธอๆเหล่านี้ยินดีที่จะ"please"ผู้ชายของเธอ ในวัยสาว
ในตอนสาวรุ่น..ช่างดูดี ช่างน่าปกป้อง ช่างน่านิยมชื่นชม
แต่แต่งกันไปแล้ว....หว่ายยย ใครบอกกันว่าเธอๆจะไม่
หลุด!...ไช่ค่ะพี่อรมัทน์,หลุดความเป็นตัวของตัวเองออกมา!
อ้าว,ไหนตอนจีบ เธอๆก็ทำได้ เป็นได้ ยอมรับได้...ตอนนี้
อยู่กันกลางวัน กลางคืน แม้ตอนพอกหน้าผี ก็อยู่กัน!
ฝ่ายหญิงก็จะเริ่มเก็บ! เริ่มสะสมคะ สิ่งที่เธอควรพูด บอก
กับสามี discussกันเผ็ดมันน้ำลายแตกฟอง เธอก็ไม่กล้า!
เธอไม่ไช่สาวรุ่น23-24 แต่เธอ44-54ไปโน่น....ความกลัวมีมาก
กลัวเค้าไปมีคนอื่น กลัวเค้าหมดรัก เธอเริ่มเหี่ยวเฉา
แทนที่เธอจะshiningมาจากข้างใน ว่า...วัย,ไม่ไช่เรื่องของ
การสูญเสีย โรยร่วง เพราะไม่ไช่เธอคนเดียวที่อายุมากขึ้น
ฝ่ายชายก็อย่าทำซ่า ได้ช๊อค ได้เส้นเลือดในสมองแตก
หุหุ...ใครว่าจะเหนียวทนทานเท่าผู้หญิง?? ก่อนที่จะกลับไป
ตายรังน่ะ....ฟูมฟักรักษารวงรังให้ดีเถอะ!! เพราะสิ่งเหล่านี้
ล้วนรับ-ให้กันมาต่อเนื่อง ไม่มีคะ,ชีวิตคู่ไม่ไช่ทางone-way
รับมาอย่าชะล่าใจ เตรียมให้ด้วย!ให้แล้ว หัดรับให้เป็น
รำลึกในบุญคุณ ซาบซึ้งในทุกสิ่ง ที่เป็นเรื่องเล็กสุดเล็ก
เผลอๆไม่เห็นสำคัญสักหน่อย.
พี่อรมัทน์คะ,หนิงไม่ยอมมาตั้งแต่ต้น! ไม่ยอมที่จะ...
ไม่ได้เป็นตัวของตัวเอง!"เธอนี่,ตัวใหญ่นะ ทำไม ไม่
ตัวเล็กๆเหมือนคนนั้นคนนี้"--->หนิงยอมลดน้ำหนัก12 กก.
record ภายใน 1 เดือน ผอมสวย เพื่อจะดูดีในสายตาเค้า
"ทำไมเธอไม่ดัดผมให้ยืด จะได้เหมือนคนอื่นๆ"หนิงรี่รีบ
ไปเข้าร้าน น้ำยายืดผม ยืดได้แป๊บเดียว แถมกัดผมร่วงขาด
ก็ยอม! "ทำไมเธอ ไม่นั่น ไม่นี่ ไม่โน่น....."
...ไม่จบซะที!
จริงล่ะ,ไอ้หนุ่มนี่ ไม่ได้คบเราในแบบที่่เราเป็น แต่คบเราเพื่อ
ให้เราเป็นในสิ่งที่เค้าอยากได้ อยากมี อยาก"ให้เป็น"
ยังไม่นับนะคะพี่อรมัทน์,ยังไม่นับในสิ่งที่เค้าขอร้องให้เรา
"เป็น"เพื่อพ่อแม่พี่น้องเค้าจะได้ชื่นชมเรา ยอมรับเรา
หนิงบอกตามตรงคะพี่ ว่าหนิงอึดอัดมาก! ความอึดอัดนี้
ทดแทนกะสิ่งที่เค้าให้....หนิงเริ่มเห็น เห็นความเห็นแก่ตัว
เห็นการรับที่ไม่สิ้นสุด แต่หาการให้แทบไม่เจอ อึดอัดที่
ถูกห้ามพูด ห้ามแสดงความคิดเห็น ห้ามเห็นต่าง
ขวบปีที่3 ขวบปีที่4 ที่ความระหองระแหงเริ่มก่อตัว
แต่,ที่น่ารังเกียจสุดๆ สายใยเส้นสุดท้าย คือการขอ
ให้เราทำในสิ่งที่ขัดกับทำนองครองธรรมที่ถูกต้อง!
คนที่คบหาดูใจ เพื่อแต่งงานสร้างครอบครัว แต่อยาก
เดินทางลัด...ชวนไปเช่าอยู่กันก่อน ใช้ชีวิตคู่กันก่อน
พ๊ะ!
ไอ้หนุ่มนี่,คิดว่าหนิงเป็นใคร?ลูกไม่มีพ่อมีแม่?
ผู้หญิงที่ใครจะอะไรก็ได้?ไม่มีสังคม?ไม่มีสมาคม?
ไม่มีเพื่อน?ไม่มีแวดล้อม? ไม่มีคนรู้จัก?
เค้าไม่มีเกียรติที่จะให้เกียรติใคร ไม่ได้หมายความว่า
หนิงจะยอมการไม่ให้เกียรตินี้!!
พี่อรมัทน์,จู่ๆหนิงเริ่มรู้จักตัวเองมากขึ้น และไม่รู้จัก
ผู้ชายคนนี้อีกต่อไป!เค้าคิดว่าการย้ายไปอยู่กะผู้หญิง
อีกคนคือการลงโทษที่ข้อเรียกร้องนั้นหนิงไม่ยอมรับเอง!
ตอนนั้นหนิงอายุ 25 คะพี่ เบญจเพศ...หนิงโชคดีคะ
โชคดีที่หนิงไม่ได้แต่งกะคนนั้น!! ม่ายงั้นป่านนี้ วันนี้
หนิงจะเป็นยังไงก็ไม่รู้คะพี่.
|
|
|
|
|
Pete15
|
|
« ตอบ #217 เมื่อ: 04 พฤศจิกายน 2554, 19:52:14 » |
|
ต้องขั้น ด้วยเสียงเพลง เนื้อเพลงเขาแต่งไว้ดี |
|
|
|
|
oramat16
มือใหม่หัดเมาท์
ออฟไลน์
กระทู้: 134
|
|
« ตอบ #218 เมื่อ: 04 พฤศจิกายน 2554, 22:46:10 » |
|
พี่ปรีชาแชร์เรื่องเลี้ยงลูกเลย จะได้เป็นเพื่อนพี่ปี๊ด เดี๋ยวจะน้อยใจหนีไปห้องอื่น ความจริงลูกๆพวกเราก็โตๆกันหมดแล้ว วิธีการที่เราเลี้ยงลูกมา ก็น่าจะทราบผลลัพธ์แล้วว่าประสบความสำเร็จหรือล้มแล้ว มัทเป็นคนใกล้ชิดกับลูกมาก จะกอดจะหอมบอกความในใจกับลูกมาตลอด จะเล่าความล้มเหลวผิดพลาดของตัวเองให้ลูกฟังเพื่อเป็นอุทาหรณ์ไม่ให้ลูกผิดซ้ำ แต่ก็เล่าเรื่องที่น่าภูมิใจของตัวเองให้ลูกฟังด้วยเพื่อให้ลูกภูมิใจในตัวแม่ และจะเล่าเรื่องสมัยเด็กๆที่พ่อก็ดูแลลูกอย่างดี เพื่อให้ลูกไม่ลืม เพราะพอโตแล้วเขาไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกัน โดยรวมแล้วมัทค่อนข้างพอใจในผลงานของตัวเอง แม้ว่าจะไม่ถูกใจไปทุกอย่าง แต่ก็ไม่เคยละโอกาสที่จะคุยและแทรกความคิดให้ลูกในสิ่งที่ถูกต้อง |
|
|
|
|
oramat16
มือใหม่หัดเมาท์
ออฟไลน์
กระทู้: 134
|
|
« ตอบ #219 เมื่อ: 04 พฤศจิกายน 2554, 23:08:04 » |
|
สิ่งที่พี่ประสบมา ตรงกันข้ามกับน้องหนิงเลย เขาไม่เคยเรียกร้องให้พี่เป็นอะไร ไม่เคยติและไม่เคยชม ไม่เคยออกความคิดเห็นร่วมกับเรา ไม่เคยฝันร่วมกับเรา ไม่เคยปรึกษาอะไรทั้งสิ้น ไม่เคยเล่าประวัติแต่หนหลังของตัวเอง ถ้าถามก็จะไม่เล่า และไม่เคยถามประวัติแต่หนหลังของพี่ด้วย ไม่เคยชวนเราทะเลาะด้วย มีแต่เราเหลืออดเป็นฝ่ายไม่พูดกับเขาเอง ถ้าพี่ไม่พูดกับเขาเจ็ดวัน เขาก็จะไม่พูดกับเราตลอดเจ็ดวันแต่ไม่โกรธเรา ฟังดูก็ไม่มีข้อเสียร้ายแรง แต่เหมือนคนสองคนยืนใกล้กันแต่ไม่สามารถเอื้อมมือผ่านกระจกใสๆไปแตะต้องตัวได้ บางครั้งก็อดสงสัยว่าถ้าตัวเองหายไปจากบ้าน เขาจะสังเกตเห็นไหม
|
|
|
|
|
|
ทราย 16
|
|
« ตอบ #220 เมื่อ: 05 พฤศจิกายน 2554, 16:41:34 » |
|
ถ้าชีวิตคู่ลงตัว เค้าเรียกว่าบุพเพสันนิวาส แต่ถ้าปีนเกลียวกันนี่... จะเรียกว่า...  |
|
|
|
|
|
Pete15
|
|
« ตอบ #221 เมื่อ: 05 พฤศจิกายน 2554, 18:48:49 » |
|
|
|
|
|
|
|
ทราย 16
|
|
« ตอบ #222 เมื่อ: 05 พฤศจิกายน 2554, 19:13:43 » |
|
อ๋อ... หยั่งงี้นี่เอง  |
|
|
|
|
|
Pete15
|
|
« ตอบ #223 เมื่อ: 06 พฤศจิกายน 2554, 00:01:43 » |
|
ได้พี่แก้ว และเห็น น้องหนุนมาแว๊บๆ และได้ฟังสาวๆ เขาคุยกัน น่าจะออกไป ท่าง เรื่องของชีวิตคู่ อย่างที่ว่า "หาลานบินลง ยากจัง" เพราะ ถ้าตัวเองรำไม่ดีอาจจะโดนไม้นวม (ไม่ถึงกับไม้แข็ง) เพราะ อาจจะไปพาดพิง แอ (ภรรยา)ได้ ต้องระวัง ขอออกความเห็น ในเรื่องชีวิต คู่ นิดหน่อย ในแนวความคิดของผู้ชายคนหนึ่ง เมื่อคน 2 คน ได้เริ่มคบกันเป็นเพื่อน >เป็นเพือนพิเศษ > ถึงจุดๆหนึ่งของกาลเวลา ก็ตัดสินใจว่า > จะไม่แยกจากกัน ก้าวไปสู่การใช้ชีวิตร่วมกัน อย่างเต็มรูปแบบ (อยู่ด้วยกัน 24 ชม.).......เป็น Introduction ของ คำว่า" ชีวิต คู่ " ตรงนี้แหละ สำคัญ ในช่วงการ เป็นแฟนกัน พี่ปิ๊ดจะเปรียบเทียบ ชีวิตคน กับ สี.....  สมมุติว่า คน2คน คนละสี (ต่างสี) หมายถึง ความเป็นตัวเป็นตน ของคนคนนั้น ซึ่งเป็นที่แน่นอน ไม่มีความเหมือนกันเลย เพศ ชาติตระกูล นิสัย สันดาน ฯลฯ เมื่อต้องมาอยู่ด้วยกัน ก็เปรียบเสมือน เราสองคนกำลัง สร้างสีที่ 3 คือ ชีวิต คู่ ในความเป็น จริงของชีวิต คู่ มันไม่ได้สี เขียว สดใส เหมือนในถาด ตัวอย่างข้างบนนั้น หร๊อก มันจะเป็นดังเช่น......  การสร้างความพึงพอดีในแต่ละ สถานะการ ของกาลเวลา ในการอยู่ร่วมกัน นั้นคือความเป็น ตัวตน ของแต่ละ ฝ่ายที่จะต้องใส่เขามาในชีวิตคู่ มากบ้าง น้อยบ้าง การยอมรับ ปรับปรุงตัวเองอย่างถาวร บ้าง สี่ที่สามในกระบะจะไม่เคยนิ่ง รสชาติของชีวิตคู่ เปรียบได้เหมือน Tone สี ที่จะเกิดขึ้น และจะต้องยอมรับได้ทั้ง 2 ฝ่าย ....... เราเป็น คนยุคที่ ชาย - หญิง มีสิทธิ เท่าเทียมกัน ด้วยความเท่าเทียมกันนี้แหละ ทำให้เราลืมไปว่า ทุกครั้งที่เรามีคำว่า แสร้งทำ อดทน อึดอัด เก็บกด โกหก ฯลฯ ความจริงมัน คือ การไม่ยอมรับ ไม่ได้ share กับคู่ ไม่ได้แจ้งให้เขารู้ว่านี้คือฉัน เปลี่ยนไม่ได้เธอรับได้เปล่า? ทุกคนเมื่อลืม เรื่องกาลเวลา ก็พยายามจะกลับไปเป็นสีเดิม ของตัวเอง ดูตัวอย่างกระบะสี ถ้าเราใส่ ความเป็นตัวตน ของเรามากขึ้นๆ อีกสีหนึ่งก็จะ ต้องน้อยลง เพราะเรามีสังคมที่เป็นถาดรองรับ ชีวิตคู่ ซึงเสมือนเป็นขนาดของถาด ถ้าเป็นเช่นนั้นทั้งสองฝ่ายก็จะกลับไปเป็นสีเดิมแท้ ของตัวเอง ก็คือแยก ออกจากกัน กลับไปสู่จุดเริ่มต้น ที่มาของความแตกแยก จะด้วยความเต็มใจหรือไม่ มันก็เกิดขึ้นได้ (เป็นเช่นนี้ทั้งสองฝ่าย) บ้างก็เอา สี ที่ 3 ลงมาผสมด้วยในถาด คือ สีที่เกิดจาก ญาติ พี่น้อง เพื่อน ฯลฯ ก็จะเป็นสีเทาเกิดขึ้น พอมีลูกก็จะพัฒนาไปจาก คู่ ก็ต้องเป็น ครอบครัว |
|
|
|
|
Preecha2510
Cmadong Member
Full Member
ออฟไลน์
รุ่น: rcu2510
กระทู้: 788
|
|
« ตอบ #224 เมื่อ: 06 พฤศจิกายน 2554, 01:55:31 » |
|
สวัสดีครับ อรมัทน์,ทราย,ปี๊ด ผมเห็นด้วยกับแนวคิดของอรมัทน์เรื่องการเลี้ยงลูกเหมือนการที่เราปลูกต้นไม้ ผมเองก็ ค่อนข้างจะหัวโบราณ ยังยึดหลักสุภาษิตเก่าที่ว่า "รักวัวให้ผูก รักลูกให้ตี" (ที่ผ่านมาก็เคยตีลูกอยู่ครั้งหรือสองครั้ง ให้รู้ว่าผิดให้หลาบจำที่ไม่เชื่อฟัง แต่ก็ไม่แรงเท่าเหมือนเคยถูกแม่ตีตอนเด็กๆ) คนรุ่นพวกเราสมัยนี้เลี้ยงลูกแบบ กล้าๆกลัวลูกและเกรงใจลูกเพราะยุคสมัยมันเปลี่ยนไป ไม่เหมือนสมัยรุ่นพ่อแม่เราที่เลี้ยงลูกแบบไม่กลัวลูกและ เข้มงวดกับลูก พ่อแม่ของพวกเราจะไม่ลังเลใจในการใช้ให้ลูกช่วยทำงานสารพัด เช่นกวาดถูบ้าน,หุงข้าว,ทำกับ ข้าว,ซักผ้าตากผ้า,ไปซื้อของฯลฯ ซึ่งสิ่งเหล่านี้เป็นทักษะให้เราสามารถช่วยเหลือตัวเองได้โดยไม่ลำบากเมื่อต้อง ออกไปใช้ชีวิตผจญโลกภายนอกตามลำพัง แต่สมัยนี้ลูกของพวกเราส่วนใหญ่ทำกันแทบไม่เป็นเลย ผมมีลูกคู่แรกเป็นฝาแฝดชาย,หญิง เนื่องจากแยกครอบครัวออกมาจึงต้องเลี้ยงดูแลลูกกันเองกับภรรยาตามลำ พังนับว่าเหนื่อยมาก แต่ที่เหนื่อยกว่าก็คือตอนช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อจากเด็กมาเป็นวัยรุ่น ภรรยาผมเธอเลี้ยงลูกแบบ เกรงใจลูก ตามใจลูก แต่ผมค่อนข้างเข้มงวดและไม่ค่อยตามใจถ้าเห็นว่าอะไรชักจะออกนอกลู่นอกทาง ดังนั้นใน ช่วงนั้นในบ้านก็เลยแบ่งเป็น 2 พวก คือกลุ่มแม่กับลูกและพ่อคือผม พอมีข้อขัดแย้งทั้งแม่ทั้งลูกก็จะไม่ยอมมา พูดจาด้วย ตัวลูกๆไม่ค่อยเท่าไร 2-3 วันก็หายโกรธเพราะต้องมาขอเงินพ่อ แต่ตัวแม่นี่สินานเป็น 2 -3 อาทิตย์ ยังไม่ยอมพูดด้วยเลย ในความเห็นของผมช่วงลูกเข้าสู่วัยรุ่น เด็กจะเริ่มมีความคิดเป็นของตัวเองมากขึ้น จะมองความคิดเห็น และคำสั่งสอนของพ่อแม่เชยและล้าสมัย การไปบังคับเคี่ยวเข็ญก็จะมีปฎิกริยาต่อต้านขัดขืน(ถึงแม้บางครั้งจะไม่ กล้าแสดงออก) ที่ผ่านมาผมจึงเลี้ยงสั่งสอนลูกในลักษณะสร้าง "จิตสำนึก" มากกว่าการสั่งและบังคับ เพราะว่ามี หลักคิดอยู่ว่าคนเรานั้นไม่มีใครบังคับและสั่งสอนตัวเราได้ดีเท่าตัวเราเอง ผมจึงสอนและยํ้ากับลูกตลอดเวลาตั้ง แต่เล็กว่า พ่อแม่ไม่สามารถที่จะเลี้ยงดูลูกไปได้ตลอดไปและไม่มีสมบัติให้ วันหนึ่งก็จะต้องจากอกพ่อแม่ไปประกอบ อาชีพและมีครอบครัวของตัวเอง ต้องยืนบนขาของตัวเอง ถ้าหากไม่ตั้งใจเรียนรู้ในวิชาชีพที่ดีพอชีวิตก็จะลำบาก บังเอิญก็นับเป็นเรื่องโชคดีที่ลูกทั้ง 3 คน รับรู้สิ่งเข้าใจที่พยายามพูดให้ฟัง มุมานะขวนขวายเรียนอย่างหนัก (ไม่เคยบังคับ)จนสอบเข้าเรียนในวิชาชีพ(แพทย์)ที่อยากเรียนได้ ขณะนี้จบออกไปประกอบอาชีพแล้วทั้ง 2 คน และแต่งงานมีครอบครัวไปแล้ว ส่วนคนเล็กสุดยังกำลังเรียนอยู่ แต่อย่างไรก็ดีผมก็ยังเป็นข้าวนอกนาอย่างเดิม คือลูกทุกคนจะสนิทและมักจะไปหาไปเยี่ยมและคุยกับแม่ มากกว่าที่จะเดินทางมาเยี่ยมและคุยกับผม |
|
|
|
|
|
