|
อ้อย17
|
 |
« ตอบ #6700 เมื่อ: 17 พฤษภาคม 2557, 20:10:48 » |
|
ดีใจด้วยค่ะ ... อากาศ และสิ่งแวดล้อมบ้านเราเดี๋ยวนี้ เอาใจยากค่ะ เด็กอ่อนและผู้สูงอายุ จะรับไวกว่าคนอื่นๆ จึงต้องระวังมากกว่า... ดีที่คุณแม่ยังแข็งแรงค่ะ |
|
|
|
|
|
อ้อย17
|
|
« ตอบ #6701 เมื่อ: 17 พฤษภาคม 2557, 20:17:26 » |
|
 ภาพนี้เป็นบีิเวณทึ่มีน้ำร้อนใต้ดินที่เขาต่อท่อมาไว้ริมถนน มีคนลงไปสัมผัสกันเยอะ รวมทั้งเราด้วย... น้ำร้อนจริงร้อนมากด้วย  สามสาวทรามเชยที่ไปทัวร์ครั้งนี้  และสุดท้ายก็คู่ขวัญ...ที่หวานไม่เกรงใจใคร...555555 อ๊ะ... แซวเล่นนนน... อิอิ |
|
|
|
|
|
อ้อย17
|
|
« ตอบ #6702 เมื่อ: 17 พฤษภาคม 2557, 20:30:41 » |
|
  เอ๋า... ทำไมตะแคงซะงั้น...ยกขึ้นได้ไงล่ะ ครานี้...อิอิ |
|
|
|
|
nok15
Full Member
 ออฟไลน์
กระทู้: 529
|
|
« ตอบ #6703 เมื่อ: 18 พฤษภาคม 2557, 19:09:06 » |
|
สวัสดีค่ะน้องอ้อย ตั้งแต่เจอกันที่ตลาดนัด ทราบว่าไปเที่ยวปากีฯ เพิ่งจะมีโอกาสมาติดตามเรื่องราวที่สนุกสนาน เห็นภาพแล้ว ตัองพูดว่า"ช่างกล้า" ประเด็นที่๑ ประเทศที่เลือกไปเที่ยว ถามว่าไม่กลัวเหรอ ประเด็นที่๒ ภูเขาคาราโครัม สูงออกปานนั้น ทางออกปานนั้น ไม่กลัวเหรอ ประเด็นที่๓ คนขับรถ ขับเร็วออกปานนั้น บนภูเขาสูงออกปานนั้น ขรุขระออกปานนั้น ไม่กลัวเหรอ แต่พอชมภาพ ความสวยของธรรมชาติ อาหารที่บอกว่าอร่อย และหนุ่มหล่อๆ อยากไปด้วยจัง และที่สำคัญ ทริบที่แล้วน้ำหนักลด๕กิโล คราวนี้น่าจะสัก๕กิโล น่าสนใจที่สุด๕๕๕ คราวหน้าช่วยประกาศหาสมาชิกด้วยสิ อยากไปๆๆๆ โหดดี และอยากลดน้ำหนักอ่ะ พี่Nok15  |
|
|
|
|
ประทาน14
Full Member
ออฟไลน์
รุ่น: 2514
คณะ: เภสัชศาสตร์
กระทู้: 999
|
|
« ตอบ #6704 เมื่อ: 18 พฤษภาคม 2557, 21:40:09 » |
|
ตามมาเที่ยวปากีฯครับ  |
|
|
|
|
|
อ้อย17
|
|
« ตอบ #6705 เมื่อ: 19 พฤษภาคม 2557, 10:46:30 » |
|
สวัสดีค่ะ พี่นก.... ดีใจที่เจอพี่ที่ห้องนี้ค่ะ...ปีนี้ พี่ก็ได้พักแล้วใช่ไหมคะ... ถ้าชอบเที่ยวแบบนี้ ยังมีอีกค่ะ...ไม่ต้องห่วง อาสามาเรย...เด๋วจัดให้เลยค่ะ...อิอิ ที่พี่ถามมาทั้งหมด ตอบได้เลย ว่ากลัวหมดทุกข้อค่ะ แต่...ไป...55555 |
|
|
|
|
|
อ้อย17
|
|
« ตอบ #6706 เมื่อ: 19 พฤษภาคม 2557, 10:47:53 » |
|
สวัสดีค่ะ พี่ประทาน...
มา.... ตามมาเที่ยวกันค่ะ... ขอเวลาแป๊บนึง ขอไปทำงานก่อน เด๋วมาค่ะ...
|
|
|
|
|
|
Leam
|
|
« ตอบ #6707 เมื่อ: 19 พฤษภาคม 2557, 15:56:48 » |
|
สวัสดียามบ่ายครับ... พี่อ้อย..พี่ประทาน..พี่นก..พี่ป้อม..พี่ติ๋ม และพี่น้องทุกท่าน
ไม่ได้เข้าเว็บหอฯ.. นานมากกกกก
เข้ามาเจอเที่ยวปากีฯ เลยต้องรีบเข้ามาชม..
บรรยายสนุก,วิวสวย,นางแบบงาม.... ตามสไตล์
ขอบคุณครับ..
|
|
|
|
|
|
อ้อย17
|
|
« ตอบ #6708 เมื่อ: 19 พฤษภาคม 2557, 16:06:56 » |
|
กลับไปดูแผนที่แล้วจึงรู้ว่า.. จากอิสลามาบัดมุ่งตรงขึ้นเหนือ เป็นไฮเวย์ตลอด แต่คาราโครัมไฮเวย์ น่าจะเริ่มเห็นชัดก็ตอนออกจากเมืองบีชามนั่นเอง จากบีชามเราต้องเดินทางอีกราวๆสองร้อยกว่ากิโล ที่เรียกว่าเป็นกิโลแม้วได้ เพราะ ใช้เวลาเดินทางกว่า 6 ชั่วโมง รถวิ่งผ่านหุบเหวและแนวหินภูเขา ที่ส่วนใหญ่เป็นภูเขาหิน เป็นหินหลากประเภท หลายสี ที่เปลี่ยนแปลงไปได้ตามรังสีของแสงแดดในแต่ละเวลา ถ้าเป็นบ้านเราคงร้อนและแล้งจนไม่มีผู้คนอาศัย...ก็มันหาสีเขียวของใบไม้แทบไม่เจอน่ะ..555 แต่ที่นี่ ปากีสถาน ที่อากาศหน้าใบไม้เริ่มเปลี่ยนสียังไม่เข้าหน้าหนาวเขา แต่เราอ่ะ..หนาวแล้ว..อิอิ เพราะงั้นมันจึงเป็นสิ่งที่น่าตื่นเต้นสำหรับเรา... ที่ไม่ว่าจะอยู่ไทยอยู่เทศ เวลาเดินทางเรามักไม่หลับแม้จะง่วงแสนง่วง ไม่รู่ว่าเป็นคนมีกรรมหรือเปล่า...5555 แต่เราก็พอใจนะ    |
|
|
|
|
|
อ้อย17
|
|
« ตอบ #6709 เมื่อ: 20 พฤษภาคม 2557, 15:51:23 » |
|
   จากชิลาส เราเดินทางต่อมาอีกไม่ถึงชั่วโมงดี ก็ถึงสะพานไรก็อท รถจอดรอตรวจเอกสารอยู่นานพอสมควร กว่าเขาจะข้ามมาอีกฝั่งของถนน ไกด์บอก ให้พวกเราเก็บกระเป๋าใบเล็ก ใส่เครื่องทรงสำหรับสองคืน (ที่เตรียมมาก่อนออกจากโรงแรมที่บีชามแล้ว) ส่วนใหญ่ก็ใส่เป้มา ง่ายต่อการแบกขน กระเป๋าทั้งหมดเอาเก็บบนรถจิ๊ป 2 คัน ที่จอดรอพวกเราอยู่ก่อนแล้ว จิ๊ปสีแดงและเขียว สร้างความตื่นเต้นให้เราไม่น้อย ต่างมาลัลล้า แอ็คท่าถ่ายรูปกันกับรถอย่างชื่นมื่น.....หารู้ไม่ว่า....มีนรกรอเราอยู่ข้างหน้า...................เหอเหอเหอ...... |
|
|
|
|
|
Leam
|
|
« ตอบ #6710 เมื่อ: 20 พฤษภาคม 2557, 18:16:27 » |
|
นรกที่พี่อ้อยว่า... จะซักเท่าไรกัน?
...5 ...5 ...5
|
|
|
|
|
|
Leam
|
|
« ตอบ #6711 เมื่อ: 20 พฤษภาคม 2557, 18:17:48 » |
|
อยากรู้...
รีบมาต่อไวๆเลยนะพี่...
|
|
|
|
|
ประทาน14
Full Member
ออฟไลน์
รุ่น: 2514
คณะ: เภสัชศาสตร์
กระทู้: 999
|
|
« ตอบ #6712 เมื่อ: 20 พฤษภาคม 2557, 21:10:17 » |
|
แค่อยากรู้ก็พอนะน้องแหลม ไม่ต้องถึงกับอยากไปหรอก คนเล่าก็เหลือเกินมาจั่วหัวทิ้งไว้ให้อยากรู้ซะงั้น   |
|
|
|
|
|
อ้อย17
|
|
« ตอบ #6713 เมื่อ: 21 พฤษภาคม 2557, 07:47:13 » |
|
555555....
กลยุทธ์เรียกเรทติ้ง,,,,,,5555
แต่.... ขอโทษนะ พี่น้อง.... นั่นมันเรื่องจริง ....ไม่ฮาหรอก...
|
|
|
|
|
|
อ้อย17
|
|
« ตอบ #6714 เมื่อ: 21 พฤษภาคม 2557, 07:56:30 » |
|
รถจิ๊ปรุ่นเก่าที่ผ่านการดูแล แถมทำสีใหม่สดใสซาบซ่า.. เขียวและแดง...5555
ทำเอาเรารู้สึกสนุกทีีจะได้ขึ้นไปนั่งกินลมชมวิว ท่ามกลางอากาศเย็นเมื่อแดดเริ่มราแสง
เพราะขณะนั้นเป็นเวลาบ่ายโขแล้ว ใกล้ค่ำเต็มที แล้วเราก็เริ่มกังวล เพราะ....
|
|
|
|
|
|
อ้อย17
|
|
« ตอบ #6715 เมื่อ: 21 พฤษภาคม 2557, 12:30:28 » |
|
ที่เรากังวล เพราะ ใกล้มืดแล้ว.....และยังต้องเดินทางอีกสามชั่วโมงกว่า...ด้วยรถจิ๊ปที่ว่านั้นราวชั่วโมงครึ่ง แล้วต้องลงจากรถ เดินข้ามร่องน้ำเล็กๆอีกราวสิบนาที และต่อด้วยขี่ม้าขึ้นเขาไปอีกชั่วโมงครึ่ง....... ชักกลัวจนขาสั่นอีกแล้วสิเรา...5555................  เริ่มแรกขึ้นนั่งรถก็ลัลล้า...หน้าตาสดชื่น.....สักพักเดียว...ก็เปลี่ยนสีหน้าแล้ว...555  แรกเริ่มออกเดินทางถนนแม้จะเป็นลูกรัง แต่ก็็ยังธรรมดา เพราะเราออกมาถึงชนบทห่างไกลขนาดนี้ มันต้องมีบ้าง.. ปลายทางวันนี้คือยอดเขา ที่เราจะไปพบเทวดา นางฟ้ากัน....ใจเราไปถึงยอดเขาแล้ว แต่ ตัวเรายังต้องต้วมเตี้ยมไต่เขาอยู่...555 
|
|
|
|
|
|
อ้อย17
|
|
« ตอบ #6716 เมื่อ: 21 พฤษภาคม 2557, 12:33:29 » |
|
เราเริ่มไต่เขาสูงขึ้นไปเรื่อยๆ...ความจริงตอนขาขึ้น ตะวันเริ่มลับขอบฟ้าแล้ว (รูปที่เอามาลงเป็นขากลับรูปเลยมีแสง) ไม่ได้ถ่ายรูปหรอกนะตอนขาขึ้น มัวแต่ตื่นตกใจ...555 ถนนเริ่มแคบลงเป็นปฏิภาคผกผันกับความสูง...555 ..ต้นไม้สีเขียวไม่มี..มีแต่วัชพืชเหมือนต้นหญ้าแห้งๆ สองข้างทางมีแตหินกับเหว...บางช่วงทำเอาแทบหัวใจวาย จุดหักศอกบางจุดด้วยความแคบของถนน เขาต้องเดินหน้าไปหาเหวแล้วถอยหลังสองสามครั้งกว่าจะขึ้นไปต่อได้.... แต่พ่อเจ้าประคุณทูนหัวคนขับรถไม่ได้ใส่ใจ ยังคงขับไป คุยกับเพื่อนที่นั่งรถซึ่งอยู่แถวหลังไปด้วย ไอ้เราได้แต่นั่งหวาดหวั่น กลัวรถมันจะหล่นเหว..ก็เพราะพี่ทั่นไม่ได้เอาตามองถนนกลับหันหลังไปคุยกับเพื่อนเป็นระยะๆ ฮึ่มม...ไม่เกรงใจตรูเล๊ยยย.....ตรูละกลัวจะปัสสาวะเล็ดราดอยู่แล้ว..พวกทั่นก็เอาหันคุยกันอยู่ตลอด... ร้องบอกให้มันดูถนน....ก็ไม่เห็นจะสนใจ...เฮ้อ....เอาวะ ..มาแล้วนี่...เป็นไงเป็นกัน...5555 เกือบสองชั่วโมงที่เรานั่งเสียวท้องด้วยความกลัว....ชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้ายจริงๆ แอบถามตัวเองในใจ..ตรูมาตามหาอะไรฟระเนี่ยยย....??...เหอเหอเหอ...    |
|
|
|
|
|
อ้อย17
|
|
« ตอบ #6717 เมื่อ: 21 พฤษภาคม 2557, 14:19:52 » |
|
|
|
|
|
|
|
อ้อย17
|
|
« ตอบ #6718 เมื่อ: 21 พฤษภาคม 2557, 15:10:13 » |
|
|
|
|
|
|
|
อ้อย17
|
|
« ตอบ #6719 เมื่อ: 21 พฤษภาคม 2557, 15:41:54 » |
|
|
|
|
|
|
|
อ้อย17
|
|
« ตอบ #6720 เมื่อ: 21 พฤษภาคม 2557, 15:53:46 » |
|
 สภาพถนนขึ้นเขา จะเป็นเช่นนี้ไปตลอดทาง แคบจนไม่สามารถจะขับรถสวนกันได้ เรานั่งเอนซ้ายที เอนขวาที อยู่ตลอดเวลาตามความโค้งของภูเขา ผ่านเขาลูกเล็กลูกน้อยนับร้อยลูก กี่พันโค้งไม่กล้านับ( กลัวหลง...555)   |
|
|
|
|
|
อ้อย17
|
|
« ตอบ #6721 เมื่อ: 21 พฤษภาคม 2557, 16:03:50 » |
|
|
|
|
|
|
|
อ้อย17
|
|
« ตอบ #6722 เมื่อ: 22 พฤษภาคม 2557, 14:18:25 » |
|
รูปข้างบนนี้เป็นรูปขาลงทั้งหมดค่ะ..ขาขึ้น ไม่มีใครมีอารมณ์อยากถ่ายรูปสักเท่าไหร่.... ต่างคนต่างก็เกร็งทั้งนั้น... แต่ไม่มีใครบอกใคร รักษาหน้ากันท้างน้านนนน.....อิอิ จะมีคนใจกล้าที่สุดก็คือสาวแกร่ง ทิปปี้ ผู้สรรหาวิมานนี้มาให้ล่ะ....5555 เอ้า...มาต่อความหวาดเสียวกันอีกหน่อยดีกว่า.....เหอเหอเหอ..... รถมาจอดตรงที่ใดที่หนึ่ง เพราะไปต่อไม่ได้แล้ว ส่งพวกเราลงเดินลงที่ลาดชัน ข้ามลำน้ำเล็กๆพอข้ามได้ในสองก้าว..แล้วปีนขึ้นที่สูงอีกหน่อยจากนั้นก็เดินทางราบอีกนิด ก็ถึงแค้มป์พักแรมของคาราวานม้ารับจ้าง.....................ฟังดูเหมือนธรรมดานะ...แต่... ตอนที่ลงจากรถนั่น มันมืดแล้วนะ...ไฟฉงไฟฉายก็ไม่มีใครมีกัน...นอกจากคนพื้นเมือง ต้องเดินมะงุมมะหงาหลากันตลอดทางกว่าจะถึงแค้มป์.......................  ค่ำแล้ว ...หนาวมากขึ้นอีกแล้ว...แล้วไง....ต้องขี่ม้าเลียบเหวท่ามกลางความมืดอีก ชั่วโมงครึ่งเชียวนะ..ที่ต้องขี่ม้า........จะไหวไหมนี่ตรู......จะมีชีวิตรอดกลับบ้านไหมหนอ?.... ความทรงจำจากการขี่ม้าครั้งแรกที่อินเดียยังตามมาหลอกหลอนอยู่เลยนะ...................555  |
|
|
|
|
|
อ้อย17
|
|
« ตอบ #6723 เมื่อ: 22 พฤษภาคม 2557, 14:27:58 » |
|
  ลงจากรถ ก็มีสภาพอย่างนี้ล่ะ ก็กินฝุ่นมาตลอดทางนี่... แต่..ยังมีรอยยิ้มอยู่นะ...5555.................เดี๋ยวเถอะ....ได้เจอดีแน่.....555 |
|
|
|
|
|
อ้อย17
|
|
« ตอบ #6724 เมื่อ: 22 พฤษภาคม 2557, 15:35:41 » |
|
เราเตรียมตัว เข้าห้องน้ำห้องท่าเรียบร้อย.....
ก่อนจะไปขี่ม้า..เราเฝ้าถามไกด์ซ้ำหลายครั้งว่า...
มันไปได้แน่นะ... ปลอดภัยแน่นะ ไม่มีอันตรายนะ......5555
ไกด์ก็ตอบด้วยความมั่นใจว่า ชัวร์ ..ปลอดภัยแน่นอน ถ้ามีอันตรายเขาไม่พาขึ้นแน่...
เรามองรอบตัว ...มาถึงนี่แล้ว ไม่ไปได้ไง จะอยู่ยังไง...
เอ้า...ไป.....ขี่ม้ากัน...คนละตัวคนจูงก็ตัวละคน และมีลูกหาบอีกสองสามคน
ก็ยังดีที่มีคนดูแลประกบรายคน ดีกว่าที่อินเดีย..ที่คนนึงดูแลสองสามคน..อิอิ
รูปขี่ม้าขาขึ้น ไม่มีนะคะ...กล้องใหญ่เก็บเงียบอยู่ในกระเป๋าที่ฝากคนจูงม้าทั้งหมด
เว้นกล้องเล็กที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อก้นหนาว...แต่..มันก็นอนอยู่ในน้้นแหละ ...ไม่กล้าชักกระบี่...
เพราะ 1. ต้องระวังตัวบนหลังม้า..
2. กลัวว่าการใช้แฟลชเยอะ แบตจะหมด หากบนยอดเขาไม่มีที่ชาร์ทจะเสียของซะเปล่า
...จากนี้ก็จินตนาการเอานะคะ..ว่าเราต้องขี่ม้าเลียบเหวลึกบ้างตื้นบ้าง
ท่ามกลางความมืดมิด มีเพียงแสงจันทร์ข้างแรมจัดส่องทาง
บางครั้งไกด์และคนจูงม้าจะเปิดไฟฉายบ้าง แล้วก็ดับเพื่อประหยัดไฟ...
บางครั้งมีเสียงดินที่โดนกีบม้าย่ำร่วงกราววววว................บรื๋อว์......สยอง...
โดยธรรมชาติของม้า..เมื่อคนจูงปล่อยให้มันเดินเอง..มันก็ชอบจะแวะไปเดินเลียบขอบเหว...
ส่วนคนจูงม้าก็มักจะเดินคุยกันไม่สนใจม้านัก...
ไอ้เราคนนั่งก็เสียวท้องอีกแล้ว....
นึกสงสัยในใจ ว่า..คนที่นี่มันเป็นยังไงนะ...ทำไมมันคุยกันได้กันดี คุยกันไม่มีหยุดปาก..
มันไม่เจอกันนานแค่ไหน ถึงได้มีเรื่องคุยตลอดเวลา...
วันต่อๆมาแอบถามไกด์ ว่าพวกเขาไม่เจอกันนานเท่าไหร่แล้ว ถึงคุยกันไม่หยุด..
ไกด์หัวเราะ..บอกว่าพวกเขาก็อยู่ด้วยกันทุกวันนั่นแหละ..
555...............แต่นิสัยชอบคุยอยู่ในสายเลือด
นั่งม้าไปเงียบๆ ใจก็คิดไปจินตนาการเห็นแต่ความน่ากลัวของหุบเหวข้างทางเดิน
คิดๆๆๆ..ว่า...ถ้าม้ามันพลาดพาเราตกเหว เราจะเป็นยังไง.....
ตรงนี้เหวมันลึกขนาดไหน....โฮ้ยยยยยยย.......................จะบ้าตาย..
เครียดๆๆๆ...กลัวๆๆๆๆ..... ทำไงดีโว้ย...............
เอ้า....สวดมนต์ๆๆๆ ทุกคาถาที่จำได้ ..
คาถา พาหุงมหากา คาถาชินบัญชร....
คาถาหลวงพ่อทวด แค่สวดไม่พอ...
ยังสวดไปก็อมพระหลวงพ่อทวดที่ห้อยคออยู่ไปด้วย............
ขณะที่สวดก็หลับตาไปด้วย คิดว่า แล้วแต่ม้า แล้วแต่กรรมจะพาไปละกัน...555
จนไปถึงที่พัก....ลงจากหลังม้าก็คลื่นใส้อยากอ้วก..
โชคดีที่ในท้องมันว่างโหวง เลยไม่มีอะไรออกมาให้อับอายขายขี้หน้า...
|
|
|
|
|
|
