ระหว่างทางก็มีแวะเข้าห้องน้ำ แวะกินข้าว แล้วก็เดินทางต่อ......................
ตอนนั้นสักสองทุ่มได้มัง...อีกราว45กม.ก็จะถึงอัคราอยู่แล้ว...เรื่องมันก็เกิด....
...............................รถชนค่ะ...........................................
ดูสภาพ....
รถมันคงหนัก...คนขับเองก็ไม่เก่ง...เราไม่ได้หลับ ..รถคันหน้ามันเบรค ไอ้นี่ก็จ่อเข้าไป...เบรคช้าไป
นึกในใจว่าทันไม่ทัน ทันไม่ทัน....มัวดูแล้วลุ้นแต่ข้างหน้า..........ดูแล้วคิดว่าถึงไม่ทันก็คงชนไปนิดเดียว
เพราะเขาก็ไม่ได้ขับเร็ว 40-50 กม./ชม.เท่านั้น...แต่รถโดยสาร ที่ตามมาข้างหลังสิ มันชนปังเข้าให้...
สภาพมันจึงเป็นอย่างที่เห็น..................
โชคดีที่ไม่มีใครเป็นอะไรมาก น้องแมวนั่งหลัง หัวโน สงบนั่งหน้า เข่ากระแทกไปนิดนึง
เราแว่นแตก ครูดโดนหน้าแข้งไปหน่อย................ตกอกตกใจ ใจสั่นรัวเลยเรา............
ตรงที่โดนชน มันมีงานอะไรสักอย่างข้างทาง...เหมือนงานวัด....ไฟสว่าง เสียงกลองเสียงดนตรีดังระงม
เราลงจากรถ เพราะกลัวการชนซ้ำ เพราะอยู่เลนขวาสุด ..ไปยืนข้างทาง ก็มีคนกลัวจะมีรถเสียหลักมาชนอีก
เลยชวนกันกระโดดข้ามร่องน้ำไปอยู่หน้าที่จัดงาน.........หารู้ไม่...ตรงนั้นมันยิ่งอันตราย
เพราะ มีแต่แขกผู้ชายหลายร้อยคนตรงนั้น............
ยังโชคดีอีกอย่างที่ลูกชายเจ้าของสถานที่จัดงานอยู่ตรงนั้น(เสียดายไม่ได้ถ่ายรูปเอาไว้) และได้เข้ามาช่วยเหลือกันพวกนั้นออกไป
พร้อมกับขอให้พวกเราเข้าไปนั่งในรถ แล้วล็อคประตูซะ...ก็ทำให้ใจชื้นนะ ว่า คนดีเขาก็มีอยู่...
ต้องขอบคุณชายหนุ่มคนนั้นไว้ ณ ที่นี้ด้วย...
พวกนั้นยังตามมาเคาะประตู ส่งภาษาและสายตาที่ไม่น่าวางใจอีก..น่ากลัวจริงๆ
ทนไม่ไหว จึงถ่ายภาพไปแชะนึง...กลัวมันตบอยู่เหมือนกัน...............555
ดูหน้าตามันสิ....น่ากลัวขนาดไหน?....ถึงบอกไงว่าแขกนี่ มันน่ากลัวอ่ะ...
ท่าทางกะลิ้มกะเหลี่ยตั้งแต่ฟันยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมนั่นเลยทีเดียว..................นี่อีก1 ฤทธิ์แขกล่ะ