ดวงทิพย์(พา)ไปเที่ยวเกาะกูด จังหวัดตราด

[ดวงทิพย์ สิงห์ดำ24]

ตู่,
พอถ่ายรูปเสร็จก็รีบไปเข้าคิวเข้าห้องน้ำ
มีคนไทยที่มากับกรุ๊ปอื่น เข้าคิวรอคอยเข้าห้องน้ำอยู่ห้องถัดไป มาชวนคุย...
เขาถามราคาทัวร์..เขาบอกว่าของเขาถูกกว่า1/2..คงเป็นที่สายการบินด้วย...
เขาถามราคาเช่าชุด..เขาบอกว่ามีคนเช่าได้ 10 หยวน..ของเขาได้ราคา 20 หยวน..
แต่เขาจะมาขอคืนเร็วๆๆๆเพื่อจะเอาไปให้คนอื่นเช่าต่อ
ของเรามาพร้อมป้าย 50 หยวน ไม่ทันคิดจะต่อราคาก็ตกลงทันที
เขาให้ใส่จนเบื่อไม่รีบมาทวงคืนทันทีทันใดให้เสียความรู้สึก

ตู่ยังไม่ได้ดูรูปจะรู้ได้อย่างไรว่าไม่สวยเท่าของเรา..ฮิฮิ..อาจจะเป็นชุดเดียวกันก็ได้
ชุดที่เราใส่มีหมวก..หมวกก็หลวมลงมาปิดหน้าปิดตา..ก็ดีเหมือนกันจะได้อำพรางของจริงไปได้
ชุดที่ตุ๊กใส่มีหางเปียยาวๆมีหลายเส้น เหมาะสมกับตุ๊กเป็นที่สุด
เรา 2 คน ได้มาถ่ายรูปคู่กัน เป็นสาวชาวเขาธิเบต
ต้องให้คนเอารูปมาลงให้ดู หาใครทำไม่ได้ก้จะไปหาตู่ ให้ตู่เป็นคนลงให้

กำลังฟังเขาคุยอยู่ดีๆๆ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามีคนมาแย่งแซงคิวเข้าห้องน้ำ เข้าไปซะนาน
ทำให้เราต้องขึ้นรถเป็นคนสุดท้าย ...เอาเหอะ..คิดว่าเขาเดือดร้อนกว่าหรือต้องรีบก็แล้วกัน...

[ดวงทิพย์ สิงห์ดำ24]

หนิง,
ไกด์ของเรามีคุณภาพ มีความรู้ คุยสนุก เมื่อเล่าเรื่องตลกฟังแล้วก็ชวนขำขัน
ผ้าพันคอคงให้เลย เพราะเห็นบางคนก็เอาออกไป หลายคนก็ไม่ได้เอาออกไป
เคยดูในT.V.ชาวธิเบตก็ต้อนรับคนที่ไปเยือนด้วยผ้าพันคอขาวบาง

[ดวงทิพย์ สิงห์ดำ24]

หนิง,
พี่เครียดกับการเคลียร์งานทั้งเดือนจนถึงวันเกษียณ-วันที่ 30 กันยายน 2554
เหนื่อยมากกับการไปเที่ยวจิ่วจ้ายโกว วันที่ 5-11 ตุลาคม 2554 เพราะต้องนอนดึกและตื่นเช้า..ที่สำคัญคือเดินมากจริงๆๆๆ
กลับมายิ่งเหนื่อยมากกว่าไปเที่ยว เพราะต้องขนของหนีน้ำ
ทุกวันนี้ยังโชคดีที่น้ำยังไม่ท่วมบ้าน
แต่ยังต้องเฝ้าระวังไปจนกว่าจะถึงวันที่ 7-8-9 พฤศจิกายน 2554
หลังลอยกระทงก็น่าจะรู้ผลลัพธ์ทั้งหมดทั้งมวลทั่วทั้งประเทศ

[ดวงทิพย์ สิงห์ดำ24]

หนิง,
พี่รายงานละเอียดยิบ แต่ไม่มีภาพ เพราะลงรูปไม่เป็น ต้องขอร้องให้คนช่วยลง
ดูรูปของพี่ตู่ไปก่อนเพราะไปในสถานที่เดียวกัน
รูปของหนิงที่เอามาลงสวยที่สุดแล้ว..รับรองว่าพวกเราถ่ายไม่ได้สวยขนาดนั้น

[ดวงทิพย์ สิงห์ดำ24]

วันที่ 9 ตุลาคม  2554
ต้องใช้เวลาครึ่งวันเพื่อเดินทางไปสู่อุทยานแห่งชาติกหวงหลง หรืออุทยานมังกรเหลือง
ช่วงเช้าสุดไกด์พาพวกเราไปร้านขายหิน (จำชื่อหินไม่ได้แล้ว)
ไกด์บอกว่าชาวธิเบตจะไม่สนใจใน ทอง,เพชร และหยก แต่จะให้ค่ากับหิน ใครยิ่งมีหินเยอะก็ยิ่งมีค่ามาก
ชุดเสื้อผ้าอาภรณืที่มีสร้อยประดับด้วยหิน ยิ่งมีหินมากก็จะราคาสูงมาก
ไกด์ของเรามีความรู้เรื่องหิน เป็นคนสาธิตแทนเจ้าของร้านได้ก็แล้วกัน
มีหินชนิดหนึ่งมีสีดำ,สีน้าตาล ลักษณะยาวรี ขนาดข้อนิ้วก้อย 2 ข้อ
ที่ผิวจะมีรูปวงกลม ถ้ามีวงกลมเดียวจะเรียกว่า 1 ตา,ถ้ามี 2,3,4,5,6,7,8,9,ก็เรียกว่ามี 1-9 ตา
ใครจะใส่กี่ตาต้องให้ถูกโฉลกกับราศีของตัวเองด้วย เขาจะมีให้อ่านเป็นภาษาไทย เช่นปีชวด-ฉลู-ชาล-เถาะ เป็นต้น
พาไปที่ไหนก็SHOPกันได้ที่นั่น..เลือกหินกี่ตาได้แล้วคนขายก็จะเอาเอ็นมาร้อยให้ ราคา 300 หยวน ไม่ต้องต่อราคา

[ดวงทิพย์ สิงห์ดำ24]

ก่อนหน้านี้ ไกด์ของเราพูดถึงกระป๋องออกซิเยน
คนขับรถมีอยู่ 4 กระป๋อง ขายราคากระป๋องละ 40 หยวน มีคนซื้อหมดไม่พอขาย
ต้องแวะซื้อของเพิ่มจากร้านข้างทาง ราคากระป๋องละ 50 หยวน
ค่าคิดได้ช้าไปหน่อย 10 หยวนค่ะ
ไกด์สาธิตวิธีใช้กระป๋องออกซิเจน...มีเคล็ดลับแต่ไม่ลับคือ..เวลาสูดเข้าทางจมูกห้ามอ้าปากเด็ดขาด
ถ้าอ้าปากต่อให้ใช้ 5 กระป๋องก็ไม่พอค่ะ
พี่เป้าของเราต้องขอบคุณกระป๋องออกซิเจนหลังจากเดินขึ้น 4 กม.และเดินลง 5 กม.ที่หวงหลง

[ดวงทิพย์ สิงห์ดำ24]

หลังจากร้านหินแล้วก็ต้องรีบขึ้นรถทำเวลาให้ไปทันรับประทานอาหารเที่ยงที่หวงหลง
อาหารมื้อเที่ยงนี้มีการนับมือว่าจะทานกับทัวร์ หรือทัวร์คืนเงินค่าอาหารเฉพาะมื้อนี้ให้พวกเราไปทานกันเองเช่นที่แมคโดนัล
มติเป็นเอกฉันท์เอาเงินคืนแล้วไปทานที่แมคโดนัล

[ดวงทิพย์ สิงห์ดำ24]

ระหว่างทางจากร้านหินต้องไต่ระดับขึ้นไปหวงหลงสูงจากระดับน้ำทะเล4,000-5,000 เมตร (จิ่วจ้ายโกวระดับ 3,000 เมตร)
ระหว่างทางจะเห็นฝูงจามรีอยู่ตามสองข้างทาง
พวกเราเสียเงินซื้อหวีที่ทำจากเขาจามรีเพื่อเป็นของฝาก-ของที่ระลึก-กันเกือบทุกคน

[ดวงทิพย์ สิงห์ดำ24]

จากร้านแมคโดนัลไปขึ้นกระเช้า (ทัวร์จ่ายให้เฉพาะขาขึ้น ขึ้นไปแล้วใครเดินขึ้นไม่ไหว อยากนั่งกระเช้าลง ต้องจ่ายเงินขาลงเอง) ลงจากกระเช้าก็เป็นจุดเริ่มต้นของการเดินเท้า ขาขึ้นระยะทาง 4 กิโลเมตร ต้องตั้งหน้าตั้งตาเดินเพื่อให้ไปถึงจุดสูงสุดยอดของหวงหลง นักท่องเที่ยวมากๆๆจริงๆๆ เดินตามๆๆๆกันขึ้นๆๆๆไป
ระหว่างทางขาขึ้นก็ชมต้นสนข้างทาง ใบไม้กำลังเปลี่ยนสี
มีห้องน้ำเป็นระยะๆ

[ดวงทิพย์ สิงห์ดำ24]

อุทยานแห่งชาติหวงหลง หรืออุทยานมังกรเหลือง เกิดจาก บนยอดเขาสูงมีหิมะปกคลุมอยู่ตลอดทั้งปี
หิมะละลาย เป็นสายน้ำที่มีส่วนผสมของหินปูน ไหลลงสู่ที่ราบ
หินปูนตกตะกอนเกาะตัวกัน เคลเซี่ยมจับตัวกัน เป็นแอ่งน้ำมีขนาดเล็กใหญ่มากมาย
น้ำใสเรียบเหมือนกระจกที่สะท้อนภาพท้องฟ้า ภูเขา ต้นไม้
มองจากที่ไกลราวกับมังกรทองเลื่อมสลับลายกำลังลดเลี้ยวอยู่ท่ามกลางแมกไม้สีเขียวและเหินหาวสู่ยอดเขา

[ดวงทิพย์ สิงห์ดำ24]

แคลเซี่ยมค่ะ

[too_ploenpit]

...ขอบคุณที่เล่าเรื่องให้ฟังจ้ะ...เนื่อง...

...ทัวร์ตู่ก็คล้ายๆกันแหล่ะ...

[ดวงทิพย์ สิงห์ดำ24]

ขอเล่าเรื่องของแววตาอีกครั้งหนึ่ง
แววตาเคยมาจิ่วจ้ายโกวและหวงหลงครั้งหนึ่งแล้ว
เราคิดในใจ..ปกติไปไหนไปครั้งเดียวก็น่าจะพอ...คิดเองว่าคงอยากจะมาเที่ยวกับเพื่อนชาวหอ...
คิดแล้วก็ถามออกไปว่า..ทำไมเคยมาแล้วยังมาอีก ?
แววตาบอกว่าเคยไป 2 ครั้งมาหลายแห่ง เช่นที่นิวซีแลนด์ อยากไปก็ไปซ้ำอีก

แต่ที่หวงหลง..คราวที่แล้วไกด์บอกไว้ว่าถ้าครบ 2 ชั่วโมงให้หันหลังกลับ
2 ชั่วโมงเดินไปได้แค่วัดธิเบต จึงมีเรื่องค้างคาอยู่ในใจว่าสูงสุดของหวงหลงเป็นอย่างไร  ?
คราวนี้.....เสียเงิน 36,900 บาท ตั้งใจจริงๆจะต้องขึ้นไปให้ถึงที่สุดยอดของหวงหลง
พอทำได้ตามที่ตั้งใจก็มีความสุข.. ที่ไม่ต้องมีเรื่องค้างคาในใจต่อไป

[ดวงทิพย์ สิงห์ดำ24]

ที่สุดยอด ( เฉพาะสำหรับการเดินเท้า ) ของหวงหลง
คนที่เดินตามๆๆๆกันมาก็จะต้องมาหยุด ณ ที่นี้ เพือถ่ายรูปลงไปให้เห็นภาพกว้างทั้งหมดของสถานที่
เพื่อให้เห็นภาพที่ราวกับว่ามังกรเหลือง มังกรทองกำลังลดเลี้ยวอยู่ท่ามกลางแมกไม้สีเขียว และเหินหาวสู่ยอดเขา
เราก็พยายามดูจะให้เห็นเป็นมังกรทั้งตัว แต่ไม่ได้ดังใจนึกเพราะตาไม่ป็นใจ...ตาไม่ถึง...

ขอเล่าอีกครั้งหนึ่งตามที่เคยคุยอวดไว้ก่อนหน้านั้นว่า...
แววตาบอกว่าใครๆก็อิจฉาเราว่า...เราได้วิวถ่ายรูปที่ดี....จริงหรือเปล่าก็ไม่รู้...
เราก็ใช้ฟอร์มเดิมคือ...จ้างคนพื้นเมืองธิเบตที่รับจ้างถ่ายรูปอยู่แถวนั้นเป็นผู้ถ่ายรูปให้
คิดได้ตามที่เคยคิดว่า...ถ่าย 10 ใบ ได้ดี 1 ใบ ก็ดีแล้ว คิดได้แล้วก็ตกลงO.K.
เนื่องจากคนเยอะและแน่นมากๆๆๆ เขาจะต้องจัดการให้เรารอเข้าคิวถ่ายรูป
พอถึงคิวเราแววตาก็มาเห็นพอดี หารู้ไม่ว่ากว่าจะได้ถ่ายรูป..ต้องเข้าคิวมาสักพักหนึ่งแล้วค่ะ
พอถ่ายรูปเสร็จปุ๊บก็รับได้ปั๊บจากเครื่องprint ที่อยู่ตรงนั้นเอง
เอาลงมาอวดได้เลยที่โต๊ะอาหารค่ำ(ค่ำจริงๆ)เพราะไม่มีการกำหนดเวลาให้หันหลังกลับ
แววตาบอกว่าตอนแววตาจะถ่ายรูปมีคนยังไม่ยอมให้แววตาถ่าย
แววตาเลยเอาขาถีบมันไปเลย...
ต้องเข้าใจจะถ่ายรูปก็ยากเย็นค่ะ

[ดวงทิพย์ สิงห์ดำ24]

จะขอกล่าวถึงความดีของคนรับถ่ายภาพ
เราบอกว่า...ถ้าไม่ดีไม่เอาภาพนะ
เขาก็ให้ดูภาพก่อน..ถ้าไม่พอใจเขาก็ยอมลบทิ้งให้
เราถ่ายไป 5 ภาพ ให้เขาลบทิ้ง 1 ภาพ จะลบทิ้งมากก็เกรงใจ
ราคาใบละ 30 หยวน  4 ใบ = 120 หยวน
ดูภาพถ่ายแล้วมีความพอใจและมีความสุขค่ะ

[khesorn mueller]

พี่เนื่องขา,
ฟังพี่บรรยายแล้ว คันไม้คันมือ
อยากค้นภาพ/หนัง มาดูเอง
ติดขัดก็แต่...หนิงไม่อยากค้น
ด้วยภาษาไทย!!
แถมภาษาอังกฤษก็เขียนอีกแบบ
ไม่ไช่สะกดตรงอ่านตรงอย่างออกเสียง
เลยงมๆอยู่พัก...ได้สนามบินShendu(เฉินตู)
พาลลมจะจับค่า.

[ดวงทิพย์ สิงห์ดำ24]

หลังจากถ่ายรูปแล้วก็ถึงเวลาของขาลง
ไกด์บอกว่า..ขาขึ้นเดินขึ้น 4 กิโลเมตร
ขาลงเดินลง 5 กิโลเมตร
พอเดินลงไปได้สักเล็กน้อยก็เจอพี่เป้ากับจิ๋ม เจอไปจนถึงวัดธิเบต แล้วก็ขาดหาย...ไป
มารู้ตัวเองภายหลังว่า...เขาต้องเดินลง...แต่เราดันไปเดินขึ้น...
เดินวนจนกลับมาเจอที่เก่าคือวัดธิเบตที่แยกจากพี่เป้า จึงรู้ตัวว่า...ตายๆๆๆละกู...
พอดีเจอไกด์เสี่ยวเปานั่งรออยู่ เขาบอกว่าเราเป็นคนสุดท้าย
ตั้งแต่นั้น,เรากับไกด์ 2 คน ก็ตั้งหน้าตั้งตาเดินบ้าง วิ่งบ้าง แซงคนข้างหน้าบ้าง ลงไปอย่างไม่คิดชีวิต
ในใจคิดเสมอว่าเคยพลาดมาแล้ว ต่อไปขออย่าให้เป็นคนสุดท้ายของรถอีกเลย
ลงมาถึงทางแยก...ไกด์บอกให้เราแยกลงไปทางซ้ายที่มีระยะทางที่สั้นกว่า
เราบอกว่า..เราไม่กลัวไกล..แต่กลัวหลง..
ไปด้วยกันสักพักหนึ่งก็เจอพี่เป้า...พี่ปิ้ง..หลิว..เน็ค..
ก็มั่นใจในทันทีว่าไม่ได้เป็นคนสุดท้ายแน่นอนแล้วค่ะ
แอบรู้สึกอยู่คนเดียว....เฮ้อ...มีความรู้สึกโล่งใจจริงๆๆๆ

[ดวงทิพย์ สิงห์ดำ24]

ขอบคุณค่ะหนิง
พี่ยังตั้งหน้าตั้งตารทำรายงานต่อไป
ใกล้จะจบแล้วค่ะ

[ดวงทิพย์ สิงห์ดำ24]

พิมพ์ผิดอยู่เรื่อยเลย
ตั้งหน้าตั้งตาค่ะ

[khesorn mueller]

จบรายงานนี้ล่ะ..
พี่เนื่องปิดตาพิมพ์ได้เลย!


อ้อ,เวลาพิมพ์ผิด
ทิ้งไว้เป็น trickจับคนอ่านคะ
หนิงเรียนเคล็ดนี้มาจากพี่สิงห์
แต่ยังไม่กล้าทำตาม...เพราะเกรงไม่เหมือนค่ะ

[ดวงทิพย์ สิงห์ดำ24]

เนื่องจากไม่มีการกำหนดเวลาในขาขึ้นซึ่งเป็นสิ่งที่ดีสำหรับการท่องเที่ยว
ที่ทำให้ทุกคนเดินขึ้นไปได้ถึงจุดสูงสุดยอด
( อย่างน้อยก็ไม่ต้องเสียเงินมาครั้งที่ 2 แบบแววตา )
เพิ่งรู้จากตู่ว่า...คราวนี้ตู่ก็ไม่ได้ไปถึงจุดสูงสุด...แต่ก็ดีกว่าคราวที่แล้ว
ขากลับลงมาค่ำมากแล้วจะต้องตีรถไปนอนค้างคืนที่เมืองเม่าเสี้ยน
ระหว่างทางเห็นมีแต่รถบรรทุกสวนมาขบวนแล้วขบวนเล่า
โรงแรมที่เมืองเม่าเสี้ยนไม่สะอาด เพราะปีหนึ่งจะมีคนพักค่ 2 เดือนเท่านั้น

[ดวงทิพย์ สิงห์ดำ24]

เราไปถามชื่อยาที่เรากินไป 10 หลอด แล้ว
ชื่อว่า หง-จิ่ง-เทียน-
กินเพื่อเพิ่มออกซิเจนในเลือด
เรากินแล้วไม่ต้องใช้ออกซิเยนกระป๋อง
บางคนทั้งกินทั้งสูด
บางคนไม่กินเอาแต่สูด

[ดวงทิพย์ สิงห์ดำ24]

เป็นนิสัยราชการ
เวลาพิมพ์ผิด..ก็ต้องแก้ไขให้ถูกต้องค่ะ

[ดวงทิพย์ สิงห์ดำ24]

รถออกจากหวงหลงก็มืดแล้ว
ระหว่างทางไปเม่าเสี้ยน.จะต้องผ่านเมืองโบราณซงพาน ที่เคยเป็นตลาดชายแดน
มีป้อมปราการทางภาคตะวันตกเฉียงเหนือ มีอายุกว่า 500 ปี
ไกด์ถามว่า..มีใครอยากจะลงไปถ่ายรูปหรือไม่ ?
เนื่องจากเหนื่อยกันมากๆๆ ดูออกไปนอกรถแสงไม่สว่าง และเกินเวลาที่ควรแล้ว
จึงไม่มีแม้แต่คนเดียวที่อยากจะลงไปถ่ายรูป
ไกด์ก็น่ารักเสมอ...ทำหน้าที่บรรยายเรือ่งเมืองโบราณให้ฟังตามหน้าที่

[ดวงทิพย์ สิงห์ดำ24]

ไปถึงเม่าเสี้ยนแล้วก็รับประทานอาหารค่ำ
ห้องพักของโรงแรมไม่สะอาด
ไกด์ไทยของเราบอกว่าเป็นเหมือนๆกันทุกห้อง
เพราะปีหนึ่งจะเปิดให้บริการแค่ 2 เดือน
เรากับแววตาเดินออกไปหาซื้อน้ำดื่มจากร้านค้าหน้าโรงแรม ขวดละ 7.5 หยวน 2 ขวด =15 หยวน