ไม่ได้เชี่ยวชาญ หรอกค่ะ น้องแหลม
แต่พี่จำเป็นต้องอ่านกฎหมายของเขา ซึ่งอ่านที่เขาแปลเป็นอังกฤษแล้วย่อมากจนแก้ไขลำบาก
ก็เลย เอาพยัญชนะ กับสระ มาเทียบกับของเรา วันเดียวก็อ่านออกแล้วค่ะ
พี่ไปสองรอบ คะ อยู่เป็นปี จึงอ่านได้คล่องคะ ตอนนี้ชักเลือนๆแล้ว
แต่ที่ต้องทำความเข้าใจ อีกก็คือเรื่องภาษา อ่านออกแต่ไม่รู้ว่า เขาหมายความว่าอย่างไร
ง่ายๆเลย ค่ะ
ไปอยู่ใหม่ๆพี่ไปซื้อเสื้อที่ตลาดเช้า คนขายบอกว่าเครื่องยังไม่เข้า(เขาหมายถึงของใช้ยังไม่มา)
พี่ก็เข้าใจว่า เสื้อส่งมาทางเครื่องบิน และเครื่องบินยังไม่เข้าก็ยังงว่า จะส่งมาทำไมทางเครื่องบินให้แพงเปล่าๆ
ขำตัวเอง เข้าใจไปคนละทาง
ที่ว่าไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญ ก็พี่พูดไม่ได้ คะ พูดได้เป็นประโยคสั้นๆ เวลาถามราคา หรือต่อของ
หากเป็นประโยคยาวๆ หรือเป็นการสนทนา เขาจะรู้แล้วว่าพี่ไม่ใช่คนลาว
ปกติพี่ไปทำงานจะนุ่งซิ่นเหมือนแม่หญิงลาว
แต่หลังเลิกงานเคยจะเข้าวัดศร๊สะเกด ที่คนลาวไม่ต้องเสียสตางค์ พี่ยังต้องเสียเลยคะ เขามองออกว่าพี่ไม่ใช่
ต่อมาภายหลังเลยตีซี้กันว่าพี่มาไหว้พระก็เลยไม่ต้องเสียค่าเข้าเหมือนนักท่องเที่ยว
ภาษาลาว สั้นๆ ง่ายๆ ตรงๆ ค่ะ พี่ก็ชอบค่ะ เข้าใจง่าย
ภาษาไทยเราเองที่วิวิศมาหราก็ไม่ใช่ไทยแท้หรอกค่ะ ยืมเขามาทั้งนั้น คำไทยแท้ ก็เป็นคำโดด สั้น ห้วนๆเหมือนกัน
เมื่อพี่ไปใหม่ ๆ เพื่อน ที่เป็นอธิบดีกรมสร้างครู ( เดาเอาเองนะคะว่าเป็นหน่วยงานไหน ปัจจุบันเป็นรัฐมนตรีช่วยศึกษาธิการแล้ว ) มาถามว่าเหงาไหม ไปลอยน้ำก็ได้นะ
เราก็เดาไม่ถูก จะให้เราไปทำอะไร และอยู่ๆไปก็มีเพิ่มอีกหลายๆคำ
และที่พี่เป็นปัญหากับนักการที่ทำงานประจำ ก็เรื่องแก้ว กับขวดนีแหละ
ต้องคอยเตือนตัวเองตลอดว่าห้ามพูดว่า "ขอน้ำแก้วหนึ่งค่ะ" เป็นเด็ดขาด แต่ก็เผลอตามเคยชินไม่เข็ดสักที
มีเรื่องเล่าอีกเยอะคะ เรื่องภาษานี่
แต่รวมๆ ทำงานที่ลาวมีความสุขมากๆๆๆๆๆ
ผู้ร่วมงาน น่ารักมาก คนลาวน่ารักแทบทุกคนค่ะ
แต่ถ้าทำงานด้วย ห้ามใจร้อน ต้องใจเย็นมากๆๆๆ
ประเภทสั่งงานวันนี้หรือแนะนำวันนี้ จะหวังว่าพรุ่งนี้เขาลงมือทำนั้นลืมไปได้เลย
ก็ต้องปรับตัวบ้าง แต่ก็สนุกดีค่ะ
น่าไปทำนะคะ
