Do you believe in Destiny?

[(n_n)Cellkrub]

ท่าไรดีล่ะเจ๊........ ท่าตาละห้อยมองท้ายขบวนรถไฟ

ท่าเจ้าสาวกลัวฝน คนกลัวพราก จากคาน

ท่าแม่เฒ่าเดียวดาย กินหมากไปบ่นไป

[ppornson]

ผู้ชายปากร้ายจังเลย...ไปว่าพี่เค้าแบบนี้นได้ยังไง..ถูกใจกรูจริงๆ..

[iamfrommoon]

ท่าไรดีล่ะเจ๊........ ท่าตาละห้อยมองท้ายขบวนรถไฟ

ท่าเจ้าสาวกลัวฝน คนกลัวพราก จากคาน

ท่าแม่เฒ่าเดียวดาย กินหมากไปบ่นไป

น้องเซลส์ช่างรักพี่ปุ๊กกี้อะไรเช่นนี้ ให้ท่าแต่ละท่า...สุดยอดทั้งนั้น...
ท่าโยนช่อดอกไม้ที่หน้าโบสถ์น่ะ...นั่นแหล่ะท่าของพี่...อิอิ....

[iamfrommoon]

ผู้ชายปากร้ายจังเลย...ไปว่าพี่เค้าแบบนี้นได้ยังไง..ถูกใจกรูจริงๆ..

โดนแกล้ง ทำไมทำกับซินเดอเรล่าได้เช่นนี้...

[MiA_แม่แย้มเจ้าค่ะ]

ปล. แค่อยากมีส่วนร่วมฮับ....เพราะเพิ่งซุ่มอ่านจนจบ 17 หน้า)

  น้องแยม

ยินดีต้อนรับ...กับการเข้ามาร่วมแสดงทัศนะในกระทู้ที่มีมนต์ขลัง....นี้นะค่ะ...

โอ้โฮ้...เข้ามาอ่านหน้าก่อนๆ ของกระทู้นี้รวดเดียวเลยอ๊ะป่าวค่ะนี่...เอาไว้วันหน้า...

พี่จะเอาหนังสือทำมือ..."ข้อความ" ที่พี่ Bekamon เจ้าของกระทู้นี้...

เค้ารวบรวมทัศนะจากกระทู้ไว้ค่ะ...พี่จะเอาไปฝากไว้ให้นอนอ่าน..ตะแคงอ่าน...ตีลังกาเล่นนะค่ะ

555 เสียดายที่น้องแยมหลงเข้ามาที่นี่ช้าไปหน่อย....กระทู้นี้ตั้งแต่ยุคแรกๆ ที่โพสต์กัน...

ข้อความที่มาเขียนตอบกัน...หลายข้อความดีมากเลยค่ะ..อ่านแล้วได้ใจ..แต่เป็นที่น่าเสียดาย....

มันล่มสลาย...ไปแล้วววววว....ตอนนั้นก็ไม่ได้นึกเก็บข้อความไว้ด้วยล่ะค่ะ :cry:  :cry:

ขอบคุณพี่แอนสำหรับ Warm Greeting ค่ะ
แยมเพิ่งเข้ามาเล่นบอร์ดได้ไม่นาน....(2-3เดือนเองค่ะ)
กำลังพยายามไล่อ่านกระทู้ในห้องไปเรื่อยๆ (ก่อนหน้านี้   แยมก็ไปอ่านBlog Tag จบ 30 หน้าในสองวันมาค่ะ)
คราวนี้ก็เลยมาอ่านกระทู้ Destiny (ในตำนาน) บ้างเพราะได้ยินเสียงลือเสียงเล่าอ้างมาจากที่ไหนสักที่ค่ะ   ใช้เวลาอ่าน 2 วัน (อีกเช่นเคย)
อ่านด้วยความสนุกสนานเพลิดเพลินใจ   อ่านไปอ่านมามีเรื่องจิตเรื่องธรรมะเข้ามาด้วยอีกตะหาก

อ่านกระทู้นี้แล้วรู้สึกอย่างหนึ่งค่ะ   รู้สึกว่า....ดีจังเลยที่โลกเรามีความรัก   ต่อให้มันเป็นความรักหลากแบบที่ไม่ได้จบลงอยาก Sweet หวานเสมอไป   ชวนให้นึกถึงหนังเรื่องโปรด "Love Actually" ซึ่งเป็นที่มาของคติของแยม "Love is actually all around" (ยังไงก็ต้องมีคนรักเราอยู่ที่ไหนสักแห่งล่ะ....)

[MiA_แม่แย้มเจ้าค่ะ]

  แล้วเจอ...รองเท้า....คู่ที่ใช่....ใส่สบาย...ไปไหนไปกัน...กับตัวเราเอง..กันบ้างรึยังค่ะ...

เคยนึกถึงเรื่องของความรักของตัวเองกับรองเท้า...เหมือนกันค่ะ...

เพราะว่าตรงกับชีวิตจริง..ที่ว่า...ตัวเองเป็นที่หารองเท้า..ใส่ยาก...มั่กมาก...โดยเฉพาะ..

รองเท้าแบบต่างๆ ที่สาวๆ เค้าใส่กัน...ส่วนใหญ่เค้าจะทำเบอร์ 35 หรือ เบอร์ 4 ขึ้นไป...

แต่ตัวเรา...เท้าเล้กเล็ก...เหอ เหอ... :x มีคนบอกว่าให้ซื้อรองเท้าเด็กใช่ซะสิจ้ะ..

หรือไม่ก็..โน่น..น่าไปอยู่เมืองจีนเนอะ...เท้าเล็กดี....เค้าชอบกัน555

  :oops: แลดูความรัก...ก็เหมือนกับการมองหารองเท้าสักคู่....แบบที่น้องแยมโพสต์มา...

รองเท้าคู่เก่า...พอใส่ไปนานนาน...หากไม่ใช่...ก็บ๊ายบายกันไป...

ส่วนคู่ที่ชอบ...คู่ที่ใช่....ก็อยากลองใส่ดู.....ไม่รู้ว่าจะกัด...รึป่าววว....เฮ้อ....

  มีหนังเรื่องไหนน๊า....ที่เค้าบอกว่า...อย่ามองหา...คนที่ใช่...อยู่เลย...

(ซึ่งอาจไม่มี...หรือไม่เจอ...เลยก็ได้...)  

ให้ลองมองหา...คนที่เข้ามาอยู่ใกล้ๆ เรา ดีกว่า...:oops:  :oops:  :oops:

555
แยมเองเป็นคนมีปัญหากับการหารองเท้าใส่เหมือนกันค่ะพี่ลูกพิ้ง (แง่ม...เรียกสลับไปสลับมา   ลลิตางงตัวเอง)  แต่เป็นแบบที่ตรงข้ามกับพี่ลูกพิ้งค่ะ   555 คือเป็นสาวไทยไซส์ฝรั่ง  ที่จริงรองเท้าที่ขายอยู่....ก็มีไซส์ที่แยมสวมได้นะคะ   แต่ว่าแบบที่จะใส่นี่สิ....ช่างจำกัดเสียเหลือเกิน    รองเท้าหัวแหลมก็สวมไม่ได้   รองเท้าหัวปิดก็ไม่ชอบอีก   ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหตุนี้รึเปล่าเวลาที่ได้รองเท้าคู่ที่ถูกใจ   สวมใส่สบายมา   แยมก็จะรู้สึกผูกพันกะรองเท้าคู่นั้นมากๆๆๆๆๆเลยทีเดียว   ชนิดที่ว่าสวมจนเยินแล้วก็ยังไม่อยากทิ้ง   ยังเก็บไว้เพราะคิดว่าจะซ่อมได้อีก

แล้วนิสัยแบบนี้แยมก็ไม่ได้เป็นแค่กับรองเท้านะคะ   กับความรักก็ด้วยเหมือนกัน

อาจารย์ที่คณะแยม (อักษรศาสตร์) มักบอกว่า...เด็กอักษรคุยกับใครก็ไม่ได้   คุยกับใครก็ไม่รู้เรื่อง   เหมือนกับอาจารย์จะบอกว่าเพราะพวกแยมอยู่ในโลกของจินตนาการแฟนตาซีกันมากเกินไป   ในขณะที่หนุ่มๆทั้งหลายเค้าสนใจสาวๆที่อยู่ในโลกของความเป็นจริงแล้วคุยกับเค้ารู้เรื่องมากกว่า   แถมอาจารย์ยังบอกอีกว่า....หนุ่มวิดวะเค้าก็ไม่สนใจสาวอักษรกันแล้ว....เค้าไปจีบสาวสวยเฉี่ยวอย่างสาวบัญชีกันซะหมด    เหอเหอเหอ   ครั้นพอพวกแยมจะเบนเข็มไปหวังให้หนุ่มสถาปัตย์มาสอยลงจากคาน   ปีนั้น...สถาปัตย์เค้าก็ดันมาเรียกรุ่นแยมว่าอักษรยุคมืดกันเสียอีก   :cry:

แต่สุดท้าย...แยมก็เคยมีคนเดินข้างๆเป็นเด็กสถาปัตย์   เหตุที่เค้ามาตกหลุมพราง ( :twisted: ) ก็เพราะว่าคุยกันรู้เรื่อง   สนใจเรื่องอะไรคล้ายๆกันนี่ล่ะค่ะ   ความที่คบกันเพราะประทับใจในสิ่งที่ได้สัมผัสจากการทำความรู้จักกันในเบื้องแรก (จะเรียกว่า First Impression ก็ได้นะคะ)   พอคบกันไปนานๆเข้าถึงได้รู้ว่า....ทั้งเราและเขาไม่ใช่!!!!   ต่างคนต่างไม่ได้ Belong to อีกฝ่ายหนึ่ง   เขาคงเพิ่งค้นพบว่าแยมอ่อนไหวเกินไปสำหรับเขา   ในขณะเดียวกัน...ในความเป็นจริง....เขาก็...ใช้คำว่าอะไรดีนะ....อ่อนโยนน้อยเกินไป...หรือใจแข็งเกินไป....รึเปล่า   คือ...เขาไม่ค่อยรับรู้ความรู้สึกของแยมสักเท่าไหร่   ก็เลยไม่ค่อยได้ทะนุถนอมน้ำใจของแยม   แต่ตอนนั้น....แยมยังมองไม่เห็นความเป็นจริงข้อนี้   แต่เขาเป็นฝ่ายที่รู้ตัวก่อนว่าแยมไม่ใช่สำหรับเขา   เขาก็เลยมาขอเลิก

เหมือนเวลาซื้อรองเท้ามาเลยค่ะ   ตอนไปเลือกซื้อ....แยมก็ว่าแยมถูกใจทั้งแบบ   ทั้งขนาดแล้วเชียว   แต่พอสวมไปสวมมา....มันก็ยังมีช่วงที่สวมไม่สบายจนได้....   แต่ก็ยังฝืนสวมไปจนพัง...   พังแล้วก็ยังไม่ยอมเอาไปทิ้งอีก   คิดว่าเดี๋ยวเอาไปให้ร้านซ่อมมันคงเหมือนเดิม

พอเขามาขอเลิก...   แยมก็คร่ำครวญร้องไห้อยู่ตั้งนาน   ร้องไห้ออกปากบอกเขาว่าถ้าไม่มีใครให้กลับมาหาแยม   พอตอนนี้...มาย้อนคิดถึงแล้ว   ก็เห็นว่าเรานี่ก็ช่างเป็นไปได้เนอะ...   เหมือนที่เก็บรองเท้าที่พังแล้วไว้กับตัวเลย   สุดท้าย...ถามว่าเราได้กลับมาคืนดีกันไหม...คำตอบก็คือได้   เหมือนที่เราเอารองเท้าไปซ่อมแล้วเอามาสวมใหม่ได้อีกครั้งเลยค่ะ....   แต่ครั้งนี้...พอกลับมาคบกันแล้ว...มันเหมือนการซื้อเวลาเพื่อให้แยมได้เรียนรู้และค้นพบว่า   เขาไม่ใช่คนที่ใช่ของแยม...   น่าสงสารเหมือนกันที่สุดท้าย....แยมก็ต้องเป็นฝ่ายทำร้ายเขาด้วยการขอเลิกกับเขาซะเอง   เหมือนกับที่สุดท้ายแล้ว...แยมก็เป็นฝ่ายตัดใจทิ้งรองเท้าคู่เก่าที่เคยเป็นคู่โปรดไปเพราะเห็นว่า....มันใส่ไม่สบายเหมือนตอนที่ซื้อมาแรกๆอีกแล้ว


แต่ความรัก....ก็ไม่เหมือนรองเท้าไปซะทุกอย่างนะคะ....
อาจจะคล้ายๆ...แต่ก็ไม่เหมือนเป๊ะ

ความรักเหมือนอะไรดีนะ....
อะไรที่ทั้งสองฝ่ายมีปฏิสัมพันธ์ต่อกัน
เพราะกับรองเท้า....
เหมือนเราเป็นผู้กระทำต่อเขาฝ่ายเดียวจังเลย

(แง่ม   โพสมาซะยาว   เพ้อซะเยอะเชียว...ลลิตา)

[MiA_แม่แย้มเจ้าค่ะ]

ผู้ชายปากร้ายจังเลย...ไปว่าพี่เค้าแบบนี้นได้ยังไง..ถูกใจกรูจริงๆ..

โดนแกล้ง ทำไมทำกับซินเดอเรล่าได้เช่นนี้...

พี่ปุ๊กขา...
ซินเดอเรลล่าต้องโดนแกล้งก่อนเจอเจ้าชายนะคะพี่....

[khesorn mueller]

Nong Yam ka,
I am really enthusiastic after finish reading your text!!you have learned a good lesson to get along to a man!!I won't ask how long,how many years you took to know this as it shows me,you know how to have the next!!!pardon!...if I am so direct...I mean,after any disappointment and you can stand up and see the world with a reality eyes...that's mean for me...you grow up!!you are strong for the next chapter..whatever and how your relation from today lead on...I am sure,you will survive.
p.nn

[khesorn mueller]

พี่หนิงคะ เมื่อไหร่น้องจะมีโอกาส Destiny ข้ามขอบฟ้าบ้างคะ...อิอิ (ยังไม่ลืมนะคะ หุหุ)

Nong Pookie ka,
enjoy your single life as long as you can/will...but some day,this status may not attractive to you anymore...we could talk...we can plan....we could make it systematic!!herr,herr.... :twisted:
p.nn

[MiA_แม่แย้มเจ้าค่ะ]

Nong Yam ka,
I am really enthusiastic after finish reading your text!!you have learned a good lesson to get along to a man!!I won't ask how long,how many years you took to know this as it shows me,you know how to have the next!!!pardon!...if I am so direct...I mean,after any disappointment and you can stand up and see the world with a reality eyes...that's mean for me...you grow up!!you are strong for the next chapter..whatever and how your relation from today lead on...I am sure,you will survive.
p.nn

พี่หนุงหนิงคะ....
แยมไม่ซีเรียสหรอกค่ะพี่หนุงหนิง   ดีใจเสียอีกที่มีคนอ่านด้วย...เพราะเพ้อไว้ยาวเหยียด  
เพื่อนๆ(และพี่ๆ)ทักเสียจนชินซะแล้ว...อิอิอิ   เพื่อนๆบอกว่าให้เขียนPocket Book ขายได้แล้วว่า "ทำอย่างไรให้ได้แฟน" 55555   ควรจะภูมิใจดีไหมน้า....    :?

ที่จริง....การผ่านช่วงเวลานั้นมาได้....ไม่ง่ายเลยค่ะ....ไม่ง่ายเลย....
ไม่ง่ายเลยกับการที่เรานอนไม่หลับ.....จนถึงเวลาที่แสงแดดเริ่มจับที่ขอบฟ้า....
ไม่ง่ายเลยกับการใช้ชีวิตในจุฬาฯ....ซึ่งเป็นที่ที่เราเคยเดินไปไหนมาไหนกับเขา...มันรู้สึกราวกับว่ามีความทรงจำที่เคยมีร่วมกันฝังอยู่ในทุกอณูของสถานที่ที่เราเคยผ่าน
ไม่ง่ายเลยกับการตอบคำถาม...ของใครต่อใครที่สังเกตเห็นถึงความผิดปกติ....

แต่แยมผ่านเวลานั้นมาได้เพราะ "แม่"  "เพื่อน"  แล้วก็ "คนรอบข้าง" ทุกคนที่ถือเป็นมิ่งมิตรของแยม....
ถ้าเวลานั้น....แยมได้เข้ามาร่วมบอร์ดนี้แล้ว....คงได้มีกระทู้ "ช่วยปลอบคนอกหักหน่อยค่ะ" แข่งกับหนุ่มโอทาคุในรถไฟคนที่ตั้งกระทู้ให้คนมาช่วยเขาจีบสาวคนนั้นแน่ๆ (ที่เป็นการ์ตูนแล้วก็หนังอ่าค่ะ) 5555

[(n_n)Cellkrub]

อืมม เขียนได้ดีเลยแหละน้องแยม

[iamfrommoon]

555
แยมเองเป็นคนมีปัญหากับการหารองเท้าใส่เหมือนกันค่ะพี่ลูกพิ้ง (แง่ม...เรียกสลับไปสลับมา   ลลิตางงตัวเอง)  แต่เป็นแบบที่ตรงข้ามกับพี่ลูกพิ้งค่ะ   555 คือเป็นสาวไทยไซส์ฝรั่ง  ที่จริงรองเท้าที่ขายอยู่....ก็มีไซส์ที่แยมสวมได้นะคะ   แต่ว่าแบบที่จะใส่นี่สิ....ช่างจำกัดเสียเหลือเกิน    รองเท้าหัวแหลมก็สวมไม่ได้   รองเท้าหัวปิดก็ไม่ชอบอีก   ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหตุนี้รึเปล่าเวลาที่ได้รองเท้าคู่ที่ถูกใจ   สวมใส่สบายมา   แยมก็จะรู้สึกผูกพันกะรองเท้าคู่นั้นมากๆๆๆๆๆเลยทีเดียว   ชนิดที่ว่าสวมจนเยินแล้วก็ยังไม่อยากทิ้ง   ยังเก็บไว้เพราะคิดว่าจะซ่อมได้อีก

แล้วนิสัยแบบนี้แยมก็ไม่ได้เป็นแค่กับรองเท้านะคะ   กับความรักก็ด้วยเหมือนกัน

อาจารย์ที่คณะแยม (อักษรศาสตร์) มักบอกว่า...เด็กอักษรคุยกับใครก็ไม่ได้   คุยกับใครก็ไม่รู้เรื่อง   เหมือนกับอาจารย์จะบอกว่าเพราะพวกแยมอยู่ในโลกของจินตนาการแฟนตาซีกันมากเกินไป   ในขณะที่หนุ่มๆทั้งหลายเค้าสนใจสาวๆที่อยู่ในโลกของความเป็นจริงแล้วคุยกับเค้ารู้เรื่องมากกว่า   แถมอาจารย์ยังบอกอีกว่า....หนุ่มวิดวะเค้าก็ไม่สนใจสาวอักษรกันแล้ว....เค้าไปจีบสาวสวยเฉี่ยวอย่างสาวบัญชีกันซะหมด    เหอเหอเหอ   ครั้นพอพวกแยมจะเบนเข็มไปหวังให้หนุ่มสถาปัตย์มาสอยลงจากคาน   ปีนั้น...สถาปัตย์เค้าก็ดันมาเรียกรุ่นแยมว่าอักษรยุคมืดกันเสียอีก   :cry:

แต่สุดท้าย...แยมก็เคยมีคนเดินข้างๆเป็นเด็กสถาปัตย์   เหตุที่เค้ามาตกหลุมพราง ( :twisted: ) ก็เพราะว่าคุยกันรู้เรื่อง   สนใจเรื่องอะไรคล้ายๆกันนี่ล่ะค่ะ   ความที่คบกันเพราะประทับใจในสิ่งที่ได้สัมผัสจากการทำความรู้จักกันในเบื้องแรก (จะเรียกว่า First Impression ก็ได้นะคะ)   พอคบกันไปนานๆเข้าถึงได้รู้ว่า....ทั้งเราและเขาไม่ใช่!!!!   ต่างคนต่างไม่ได้ Belong to อีกฝ่ายหนึ่ง   เขาคงเพิ่งค้นพบว่าแยมอ่อนไหวเกินไปสำหรับเขา   ในขณะเดียวกัน...ในความเป็นจริง....เขาก็...ใช้คำว่าอะไรดีนะ....อ่อนโยนน้อยเกินไป...หรือใจแข็งเกินไป....รึเปล่า   คือ...เขาไม่ค่อยรับรู้ความรู้สึกของแยมสักเท่าไหร่   ก็เลยไม่ค่อยได้ทะนุถนอมน้ำใจของแยม   แต่ตอนนั้น....แยมยังมองไม่เห็นความเป็นจริงข้อนี้   แต่เขาเป็นฝ่ายที่รู้ตัวก่อนว่าแยมไม่ใช่สำหรับเขา   เขาก็เลยมาขอเลิก

เหมือนเวลาซื้อรองเท้ามาเลยค่ะ   ตอนไปเลือกซื้อ....แยมก็ว่าแยมถูกใจทั้งแบบ   ทั้งขนาดแล้วเชียว   แต่พอสวมไปสวมมา....มันก็ยังมีช่วงที่สวมไม่สบายจนได้....   แต่ก็ยังฝืนสวมไปจนพัง...   พังแล้วก็ยังไม่ยอมเอาไปทิ้งอีก   คิดว่าเดี๋ยวเอาไปให้ร้านซ่อมมันคงเหมือนเดิม

พอเขามาขอเลิก...   แยมก็คร่ำครวญร้องไห้อยู่ตั้งนาน   ร้องไห้ออกปากบอกเขาว่าถ้าไม่มีใครให้กลับมาหาแยม   พอตอนนี้...มาย้อนคิดถึงแล้ว   ก็เห็นว่าเรานี่ก็ช่างเป็นไปได้เนอะ...   เหมือนที่เก็บรองเท้าที่พังแล้วไว้กับตัวเลย   สุดท้าย...ถามว่าเราได้กลับมาคืนดีกันไหม...คำตอบก็คือได้   เหมือนที่เราเอารองเท้าไปซ่อมแล้วเอามาสวมใหม่ได้อีกครั้งเลยค่ะ....   แต่ครั้งนี้...พอกลับมาคบกันแล้ว...มันเหมือนการซื้อเวลาเพื่อให้แยมได้เรียนรู้และค้นพบว่า   เขาไม่ใช่คนที่ใช่ของแยม...   น่าสงสารเหมือนกันที่สุดท้าย....แยมก็ต้องเป็นฝ่ายทำร้ายเขาด้วยการขอเลิกกับเขาซะเอง   เหมือนกับที่สุดท้ายแล้ว...แยมก็เป็นฝ่ายตัดใจทิ้งรองเท้าคู่เก่าที่เคยเป็นคู่โปรดไปเพราะเห็นว่า....มันใส่ไม่สบายเหมือนตอนที่ซื้อมาแรกๆอีกแล้ว


แต่ความรัก....ก็ไม่เหมือนรองเท้าไปซะทุกอย่างนะคะ....
อาจจะคล้ายๆ...แต่ก็ไม่เหมือนเป๊ะ

ความรักเหมือนอะไรดีนะ....
อะไรที่ทั้งสองฝ่ายมีปฏิสัมพันธ์ต่อกัน
เพราะกับรองเท้า....
เหมือนเราเป็นผู้กระทำต่อเขาฝ่ายเดียวจังเลย

(แง่ม   โพสมาซะยาว   เพ้อซะเยอะเชียว...ลลิตา)

สมกับเป็นสาวอักษรจริงๆ ค่ะ เขียนได้ดีมาก...อ่านแล้วเห็นภาพและได้รับรู้ถึงความรู้สึกช่วงหนึ่งในชีวิตของแยมที่ได้บอกออกมาเลยค่ะ...

สำหรับพี่ความรักเปรียบเหมือนกันต้นไม้ที่นอกจากเราได้ปลูกเขาแล้ว..ก็ต้องหมั่นรดน้ำ พรวนดิน เพื่อให้มันแข็งแรงและเติบโตต่อไปได้...

[iamfrommoon]

พี่หนิงคะ เมื่อไหร่น้องจะมีโอกาส Destiny ข้ามขอบฟ้าบ้างคะ...อิอิ (ยังไม่ลืมนะคะ หุหุ)

Nong Pookie ka,
enjoy your single life as long as you can/will...but some day,this status may not attractive to you anymore...we could talk...we can plan....we could make it systematic!!herr,herr.... :twisted:
p.nn

ขอบคุณค่ะพี่หนุงหนิง...ยัง enjoy my single life ค่ะ...

อิอิ...จริงๆ แล้ว..รักข้ามขอบฟ้านั้นเคยมาถึงที่ซึ่งปุ๊กต้องตัดสินใจไปแล้วแหละค่ะ...หลายปีมาแล้วเป็นชาวอเมริกัน...เพียงแต่ ณ ตอนนั้นเขายังไม่ใช่ เลยต้องขอเป็นแค่เพื่อน...ถึงวันนี้เราก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันอยู่ค่ะ...

อย่างไรก็ยังเชื่อว่า พรหมลิขิตจะนำคนที่ใช่มาให้เราอยู่ดี เพียงแต่ว่า...เราจะถึงวงจรที่คลิ๊กกันมั้ย...อิอิ...

 :lol:    :lol:

[ชาร์ป]

หุ หุ

ดี ดี น้องแยม ...

 

[khesorn mueller]

หุ หุ ดี ดี nongSharp!
did you finish your vote??
p.nn(no vote for 14 years หุ หุ)

[MiA_แม่แย้มเจ้าค่ะ]

หุหุหุหุ
ขอบคุณทุกท่านที่(ทน)อ่านเจ้าค่ะ
เสียงตอบรับล้นหลาม (เหรอ???)
เดี๋ยวได้ใจ....ไปเขียน Blog Tag ต่อ (บ้าน้ำลายเนอะ....)

[too]

แวะมาอ่านเรื่องราวของน้องแยม  

[khesorn mueller]

How about the destiny of Thai politic??I heard short in TV in Germany that the People Party win 230 seats from 480??
That's mean...chompoo party march to the parliament??
p.nn

[khesorn mueller]

whatever it is...The destiny always there...
just to   dig gratoo one more time ka Nong Lookpink ka...
p.nn

[mmwindoo_79]

ต่อไปนี้ เป็นเรื่องจริง เกี่ยวกับรองเท้าของผม

ผมเป็นคนช่างเลือก เรื่องรองเท้างี้ เลือกนานมาก และไม่ค่อยจะพอใจคู่ไหนง่ายๆ
และไอ้แบบที่ถูกใจ มันก็ไม่ได้มีมาให้เจอบ่อยๆ
แต่ถ้าเจอ ก็จะซื้อเลย ใสบ่อยด้วย แต่ต้องบำรุงรักษา รักษาผิว ติดกันสึกที่ส้น
เดชะบุญที่ไม่เคยเจอรองเท้ากัด
รองเท้าที่ซื้อ แน่นอนว่า ทุกคู่ ไม่ได้พอดีเป๊ะ เพราะรองเท้ามันมีเบอร์ แต่ตีนไม่มีเบอร์
เมื่อมันไม่มีพอดีเป๊ะ ผมก็จะเลือกที่หลวมนิดนึง
รัดไป อึดอัด เสี่ยงตอการถูกกัดอีกด้วย
หลวมไป ก็เดินไม่สบายตีน ไม่รู้จะหลุดออกจากตีนตอนไหน
แต่ก็นั่นแหละครับ ย้ำว่า รองเท้าพอดีตีนเป๊ะๆ หายากมั่กๆ

วันไหนมีใครเจอผม ถ้าเห็นใส่รองเท้าหนังสีน้ำตาลเรียบๆ นั่นล่ะครับ รองเท้าคู่โปรดผม

[ppornson]

ความรัก..กับเหตุผล..ไปด้วยกันได้รึเปล่า?

สองเรื่องนี้ดูเหมือนจะไม่เกี่ยวกัน แต่บางทีเค้าก็ว่า..รักกันยิ่งมาก เหตุผลยิ่งน้อยลง

เวลาโทรไปแล้วไม่รับสาย ไม่โทรกลับ หรือ กำลังทำงานอยู่ คุยโทรศัพท์ไม่ได้..ปีนี้งานยุ่งมากๆ ไม่มีเวลาไปเดินซื้อของขวัญปีใหม่..หรือจำวันที่รู้จักกันครั้งแรกไม่ได้

เวลาเกิดประเด็นแบบนี้ขึ้นมาแล้วโกรธกันรึเปล่า..งอนกันรึเปล่า

กำลังประชุมอยู่รับโทรศัพท์ไม่ได้..แบตหมด..งานต้องเร่งส่งลูกค้าก่อนปีใหม่..วันที่ต้องจำในแต่ละปีมีเยอะเหลือเกิน..จำไม่ได้..

ถ้ารู้คำตอบแบบนี้จะหายโกรธ..หายงอนรึเปล่า..

ถ้าไม่..แสดงว่า ความรัก กับเหตุผล แปรผกผันกัน ยิ่งรักมาก..ยิ่งรับเหตุผลได้น้อย..ใช้ความรู้สึก ณ ขณะนั้นตัดสิน..

หรือ..ทำดีมาตลอดคบกันมาหลายปี..ไปพลาดเอาเรื่องเดียว..ขอเลิกกันเลย โดยไม่ดูไอ้หลายปีที่ผ่านกันมาดีกันขนาดไหน..

ความรักแบบเด็กๆ (puppy love) ปํญหาเรื่องแบบนี้คงมีมากพอสมควร แล้วความรักแบบผู้ใหญ่ล่ะ..ปัญหาแบบนี้ลดลงรึเปล่า..หรือไม่เกี่ยวกัน มีมันหมดทั้งเด็กทั้งผู้ใหญ่

ถ้าเหตุผลมีมาก..และมีคนเปรียบความรักเหมือนรองเท้า..

บางทีมันกัดบ้าง มันหัวแหลมไปบ้าง ก็คงมีเหตุผลมาอธิบายได้ ที่จะยอมลองซื้อไปใช้

ถ้าอารมณ์มีมาก..คงไม่ถูกใจซักอย่าง..หรือ ไม่ถูกใจบางอย่าง..ก็ทิ้งเลย..

หรือความรัก ต้องมีสิ่งหนึ่งที่จะต้องมีควบคู่กันไปเสมอ..

...สติ...

ความรักแบบมีสติ..มันจะมีการรู้ตัว..รู้ถึงการมีอยู่..รู้ถึงการดับสลาย..รู้ถึงความไม่แน่นอน..หรือ รู้ว่าจริงๆแล้ว..รองเท้าคู่นั้นมันไม่ใช่ของเรามาตั้งแต่แรก..ถ้าเป็นเซน..มันไม่มีรองเท้านั้น

ความรักกับเหตุผลถึงจะไปด้วยกันได้..

คราวนี้..เราจะรักษาสมดุลของทั้งสองอย่างได้ยังไง

มีเหตุผลมาก..มีสติมาก..มันก็คงจืดชืด..รักกันไปแบบ 1+1 = 2 ไม่รู้ว่ามันจะทะเลาะกัน งอนกันตอนไหน..

บางทีงอนกันบ้าง..มันก็เป็นสีสันดีนะ..

ทั้งสองฝ่าย..คงจะต้องเรียนรู้และยอมรับว่า ตอนไหนใช้อารมณ์ หรือตอนไหน..ต้องยอมรับเหตุผลของอีกคนบ้าง..

มันจะเกิดที่ว่างตรงกลางที่พอดีทั้งสองฝ่าย

รองเท้าไม่กัด หัวมันจะแหลมไปบ้าง แต่สีถูกใจจัง..

ใครมีความรัก..ก็รักษาสมดุลนี้กันให้ดี..ส่วนใครที่ยังมองหา(แบบไม่รีบร้อน เดินเท้าเปล่ากันไปก่อนก็ได้นะ..) ก็ลองดู ว่า จะมีใครอีกคน ที่มีสติในความรัก..และหากันเจอ..

มีความสุขปีใหม่กันทุกท่านครับ..

[ชาร์ป]

หุ หุ

คิดมาก ระวังไม่ได้แต่งนะ พี่โต้ง  

[ลูกพิ้ง]

Love Destiny คือความเชื่อ......... เชื่อใจกันและกัน

ฮ่าๆ เอามั่งๆ อ่านมาหลายปีและ กระทู้นี้

มาเล้ย  มาเลย...น้องเซลล์.....ซุ่มอ่านนี่นา...นะเรา555

มาโพสต์ส่งเสียงกันมั่ง...ดีออกค่ะ... :wink:  :wink:  :wink:

จะได้มีกำลังใจ...ว่า..เฮ้อ..ป้า..เอ๊ย...พี่ไม่ได้เพ้อ...อยู่เพียงผู้เดียว...เฮ้ออออ :x  :x :wink:

ปล.วันหน้า...จะเอาหนังสือทำมือ...ข้อความ...ที่รวบรวมข้อความในกระทู้ไปฝากเน้อ...

มีข้อความของน้องเซลล์ด้วยล่ะจ้ะ :wink:

[ลูกพิ้ง]

 

คราวนี้ก็เลยมาอ่านกระทู้ Destiny (ในตำนาน) บ้างเพราะได้ยินเสียงลือเสียงเล่าอ้างมาจากที่ไหนสักที่ค่ะ   ใช้เวลาอ่าน 2 วัน (อีกเช่นเคย)
อ่านด้วยความสนุกสนานเพลิดเพลินใจ   อ่านไปอ่านมามีเรื่องจิตเรื่องธรรมะเข้ามาด้วยอีกตะหาก

อ่านกระทู้นี้แล้วรู้สึกอย่างหนึ่งค่ะ   รู้สึกว่า....ดีจังเลยที่โลกเรามีความรัก   ต่อให้มันเป็นความรักหลากแบบที่ไม่ได้จบลงอยาก Sweet หวานเสมอไป   ชวนให้นึกถึงหนังเรื่องโปรด "Love Actually" ซึ่งเป็นที่มาของคติของแยม "Love is actually all around" (ยังไงก็ต้องมีคนรักเราอยู่ที่ไหนสักแห่งล่ะ....)

 :oops: หนังเรื่อง Love Actually นี่เป็นเรื่องโปรดของพี่เช่นเดียวกันค่ะ...

ในหนังเรื่องนี้...มีความรัก...หลากหลายรูปแบบ...แอบรัก...สมหวัง...ผิดหวัง...

รักซ้อนซ่อนรัก...แอย่างไรก็ตาม

ความรักมีทุกแห่งหน...Love is  all around..ขึ้นอยู่กับว่าเรามองเห็นมันรึเปล่า...

เท่านั้นเอง...เหมือนที่เจ้าชายน้อยบอกกับสุนัขจิ้งจอก...ว่า...

ความรัก...ไม่สามารถมองเห็นได้ดวงตา....แต่ต้องใช้หัวใจ :oops:  :oops:  :oops:

[ลูกพิ้ง]

555
แยมเองเป็นคนมีปัญหากับการหารองเท้าใส่เหมือนกันค่ะพี่ลูกพิ้ง (แง่ม...เรียกสลับไปสลับมา   ลลิตางงตัวเอง)  แต่เป็นแบบที่ตรงข้ามกับพี่ลูกพิ้งค่ะ   555 คือเป็นสาวไทยไซส์ฝรั่ง  ที่จริงรองเท้าที่ขายอยู่....ก็มีไซส์ที่แยมสวมได้นะคะ   แต่ว่าแบบที่จะใส่นี่สิ....ช่างจำกัดเสียเหลือเกิน    รองเท้าหัวแหลมก็สวมไม่ได้   รองเท้าหัวปิดก็ไม่ชอบอีก   ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหตุนี้รึเปล่าเวลาที่ได้รองเท้าคู่ที่ถูกใจ   สวมใส่สบายมา   แยมก็จะรู้สึกผูกพันกะรองเท้าคู่นั้นมากๆๆๆๆๆเลยทีเดียว   ชนิดที่ว่าสวมจนเยินแล้วก็ยังไม่อยากทิ้ง   ยังเก็บไว้เพราะคิดว่าจะซ่อมได้อีก

แล้วนิสัยแบบนี้แยมก็ไม่ได้เป็นแค่กับรองเท้านะคะ   กับความรักก็ด้วยเหมือนกัน

อาจารย์ที่คณะแยม (อักษรศาสตร์) มักบอกว่า...เด็กอักษรคุยกับใครก็ไม่ได้   คุยกับใครก็ไม่รู้เรื่อง   เหมือนกับอาจารย์จะบอกว่าเพราะพวกแยมอยู่ในโลกของจินตนาการแฟนตาซีกันมากเกินไป   ในขณะที่หนุ่มๆทั้งหลายเค้าสนใจสาวๆที่อยู่ในโลกของความเป็นจริงแล้วคุยกับเค้ารู้เรื่องมากกว่า   แถมอาจารย์ยังบอกอีกว่า....หนุ่มวิดวะเค้าก็ไม่สนใจสาวอักษรกันแล้ว....เค้าไปจีบสาวสวยเฉี่ยวอย่างสาวบัญชีกันซะหมด    เหอเหอเหอ   ครั้นพอพวกแยมจะเบนเข็มไปหวังให้หนุ่มสถาปัตย์มาสอยลงจากคาน   ปีนั้น...สถาปัตย์เค้าก็ดันมาเรียกรุ่นแยมว่าอักษรยุคมืดกันเสียอีก   :cry:

แต่สุดท้าย...แยมก็เคยมีคนเดินข้างๆเป็นเด็กสถาปัตย์   เหตุที่เค้ามาตกหลุมพราง ( :twisted: ) ก็เพราะว่าคุยกันรู้เรื่อง   สนใจเรื่องอะไรคล้ายๆกันนี่ล่ะค่ะ   ความที่คบกันเพราะประทับใจในสิ่งที่ได้สัมผัสจากการทำความรู้จักกันในเบื้องแรก (จะเรียกว่า First Impression ก็ได้นะคะ)   พอคบกันไปนานๆเข้าถึงได้รู้ว่า....ทั้งเราและเขาไม่ใช่!!!!   ต่างคนต่างไม่ได้ Belong to อีกฝ่ายหนึ่ง   เขาคงเพิ่งค้นพบว่าแยมอ่อนไหวเกินไปสำหรับเขา   ในขณะเดียวกัน...ในความเป็นจริง....เขาก็...ใช้คำว่าอะไรดีนะ....อ่อนโยนน้อยเกินไป...หรือใจแข็งเกินไป....รึเปล่า   คือ...เขาไม่ค่อยรับรู้ความรู้สึกของแยมสักเท่าไหร่   ก็เลยไม่ค่อยได้ทะนุถนอมน้ำใจของแยม   แต่ตอนนั้น....แยมยังมองไม่เห็นความเป็นจริงข้อนี้   แต่เขาเป็นฝ่ายที่รู้ตัวก่อนว่าแยมไม่ใช่สำหรับเขา   เขาก็เลยมาขอเลิก

เหมือนเวลาซื้อรองเท้ามาเลยค่ะ   ตอนไปเลือกซื้อ....แยมก็ว่าแยมถูกใจทั้งแบบ   ทั้งขนาดแล้วเชียว   แต่พอสวมไปสวมมา....มันก็ยังมีช่วงที่สวมไม่สบายจนได้....   แต่ก็ยังฝืนสวมไปจนพัง...   พังแล้วก็ยังไม่ยอมเอาไปทิ้งอีก   คิดว่าเดี๋ยวเอาไปให้ร้านซ่อมมันคงเหมือนเดิม

พอเขามาขอเลิก...   แยมก็คร่ำครวญร้องไห้อยู่ตั้งนาน   ร้องไห้ออกปากบอกเขาว่าถ้าไม่มีใครให้กลับมาหาแยม   พอตอนนี้...มาย้อนคิดถึงแล้ว   ก็เห็นว่าเรานี่ก็ช่างเป็นไปได้เนอะ...   เหมือนที่เก็บรองเท้าที่พังแล้วไว้กับตัวเลย   สุดท้าย...ถามว่าเราได้กลับมาคืนดีกันไหม...คำตอบก็คือได้   เหมือนที่เราเอารองเท้าไปซ่อมแล้วเอามาสวมใหม่ได้อีกครั้งเลยค่ะ....   แต่ครั้งนี้...พอกลับมาคบกันแล้ว...มันเหมือนการซื้อเวลาเพื่อให้แยมได้เรียนรู้และค้นพบว่า   เขาไม่ใช่คนที่ใช่ของแยม...   น่าสงสารเหมือนกันที่สุดท้าย....แยมก็ต้องเป็นฝ่ายทำร้ายเขาด้วยการขอเลิกกับเขาซะเอง   เหมือนกับที่สุดท้ายแล้ว...แยมก็เป็นฝ่ายตัดใจทิ้งรองเท้าคู่เก่าที่เคยเป็นคู่โปรดไปเพราะเห็นว่า....มันใส่ไม่สบายเหมือนตอนที่ซื้อมาแรกๆอีกแล้ว


แต่ความรัก....ก็ไม่เหมือนรองเท้าไปซะทุกอย่างนะคะ....
อาจจะคล้ายๆ...แต่ก็ไม่เหมือนเป๊ะ

ความรักเหมือนอะไรดีนะ....
อะไรที่ทั้งสองฝ่ายมีปฏิสัมพันธ์ต่อกัน
เพราะกับรองเท้า....
เหมือนเราเป็นผู้กระทำต่อเขาฝ่ายเดียวจังเลย

(แง่ม   โพสมาซะยาว   เพ้อซะเยอะเชียว...ลลิตา)

  อ่านเรื่องราวของน้องแยมแล้ว...อินไปด้วยเลยล่ะค่ะ...

อย่างไรก็ตาม...

พี่จะคอยเอาใจช่วยให้น้องแยม...หารองเท้าคู่ที่...เหมาะสมและคู่ควร...

ให้หนูได้ใช้สติ...พิจารณา..ใคร่ครวญให้ดีก่อนลองใส่รองเท้า..คู่...นั้น..นะค่ะ..

เป็นกำลังให้ค่ะ :wink: