เห็นป้าหงส์หายไป ก็เลยตั้งกระทู้ตามหาเสียหน่อย
ไหนๆ ก็เคยเขียนบทความโดยได้แรงบันดาลใจจากป้าแจง และป้ามนัชมาแล้ว
ขอเอาบทความที่ไม่ได้แรงบันดาลใจมาจากป้าหงส์ (อ้าว) แต่ขอใช้ชื่อป้าหงส์เป็นนางเอกแทนแล้วกัน
เรื่องนี้ แต่งก่อนที่โลกใบนี้จะถูก iPod รุกราน
ปล. หงส์ รีบกลับมาด่วน ก่อนที่ชั้นจะเพ้อเจ้อ แต่งเรื่องรักของแกออกมาขายในเร็ววันนี้
ปล. 2 ว่าแต่ว่า เมื่อไหร่ จะมีรูปมาอวดเพื่อนๆ ในกระทู้แฟนฉันบ้างอ่ะ
***************************************************
เรื่องสั้นทดลอง
“หงส์...ผม...และบทแรกเมื่อเราเจอกัน”
หงส์ เป็นคนไทยเชื้อสายญวน ที่มีหัวใจเป็นไทยร้อยเปอร์เซ็นต์
ผม เป็นคนอเมริกันเชื้อสายไอริช ที่บางจังหวะก็รู้สึกว่าประเทศอเมริกาช่างน่าเบื่อ
หงส์ เป็นเด็กที่เรียนมาสายการเมือง
ผม เป็นเด็กที่กำลังเรียนอยู่สายสร้างบ้าน
หงส์ เคยทำผม Dreadlock ด้วยเหตุผลว่าเธออยากรู้ว่ามันรู้สึกยังไง
แล้วเธอก็ไปเอามันออกใน 2 อาทิตย์
ผม ไม่เคยคิดจะทำผม Dreadlock ด้วยเหตุว่า มันไม่ใช่ทรงที่ทำให้ผมหล่อขึ้นหรอก
หงส์ ไม่ช่างพูดกับคนแปลกหน้า แต่หงส์ชอบหัวเราะเสียงดัง
ผม คุยได้กับทุกคนในโลก แต่ยังรู้สึกว่าตัวเองไม่มีใคร
หงส์ มีโทรศัพท์มือถือ เพราะหงส์ไม่อยากพลาดช่วงเวลาดีๆ ที่ได้อยู่กับเพื่อนๆ และครอบครัว
ผม ไม่มีโทรศัพท์มือถือ เพราะผมไม่เคยอยู่ที่ไหนนานพอจนคิดว่าจะมีใครรู้สึกผูกพันกับตัวผมได้
หงส์ ชอบส่งอีเมล์หาเพื่อน เพราะเธอรู้สึกว่ามันเป็นสื่อที่ทำให้มนุษย์ไม่ห่างกัน ในความคิดถึง
ผม ไม่ใช้อินเตอร์เน็ต เพราะผมศรัทธาในความโรแมนติกของจดหมาย แม้ว่าผมไม่เคยได้รับจดหมายจากใครสักฉบับก็ตาม
หงส์ ชอบฟังเพลงป๊อป ด้วยเหตุผลว่า มันเป็นการสื่อสารที่เธอฟังรู้เรื่อง
ผม ชอบฟังเพลงแร็พ ด้วยเหตุผลว่า มันพูดถึงสิ่งที่เป็นจริงในสังคม
หงส์ ถามผมว่า ผมชอบ Eminem ไหม?
ผม ตอบหงส์ว่า ผมชอบเฉพาะแร็พเปอร์ผิวดำเท่านั้น
หงส์ ไม่ชอบฟังเพลงแร็พ เธอว่า คนแต่งเพลงแร็พเป็นคนที่พูดไม่ค่อยรู้เรื่อง และพูดเร็ว Chip Hai
ผม ไม่ชอบฟังเพลงป๊อป ผมว่าคนแต่งไม่มีกึ๋น และมันดูปัญญาอ่อน Chip Hai
หงส์ ชอบดูทีวี เพราะมันทำให้เธอไม่เคยล้าสมัยและตกกระแสข่าวโลก
ผม ไม่ชอบดูทีวี เพราะผมไม่รู้ว่า การไม่ตกกระแสมันเกี่ยวอะไรกับความสุข
หงส์ ชอบดูหนัง เพราะมันทำให้หงส์ร้องไห้, หัวเราะ, อารมณ์ดี, และอารมณ์เสียได้
ผม ชอบดูหนัง เพราะมันทำให้ผมพบว่า ยังมีผู้คนที่มีชีวิตไม่สุขสมหวังอีกมากบนโลกใบนี้
หงส์ ชอบฟังเพลง และสามารถฟังมันได้จากทั้งวิทยุ, ซาวด์อะเบ้าท์, หรือ ซีดีวอล์กแมนทุกยี่ห้อ
ผม ชอบฟังเพลง แต่สามารถฟังมันได้จากซีดีวอล์กแมนของ Sony เท่านั้น
หงส์ ไม่เห็นความแตกต่างระหว่าง ซีดีวอล์กแมนของ Sony กับเครื่องเล่นซีดี ของ Panasonic นอกจากราคาที่ Panasonic ถูกกว่าตั้งครึ่ง
ผม เห็นจังหวะการเล่นที่แตกต่างระหว่างซีดีวอล์กแมน ของ Sony กับเครื่องเล่นซีดีของ Panasonic
แต่หงส์ รู้สึกว่า การลั่นชัตเตอร์ของ Canon กับ Nikon ต่างกัน
ขณะที่ผมรู้สึกว่า เสียงลั่นชัตเตอร์ เหมือนเสียงระเบิดปลิดวิญญาณ
หงส์ เชื่อว่า การถ่ายภาพคือการบันทึกความทรงจำดีๆ ที่เธอมีต่อโลก
ผม เชื่อว่า Pictures steal people’s soul
ผมเคยโกรธหงส์ที่ถ่ายภาพผมเสียแฟลชจ้า จนทำให้ผมตกใจ และรู้สึกว่าวิญญาณหายไป
หงส์เคยโกรธผม ที่ผมโกรธเธอเพียงเพราะเธอถ่ายรูปผม
หงส์ ไม่รู้จักความแตกต่างระหว่าง เอสเปรสโซ่, คาปูชิโน่, และมอคคาชิโน่ แต่เธอรู้ว่าชาดำเย็น กับชาเย็นต่างกันยังไง
ผม ไม่รู้ความแตกต่างระหว่าง เอสเปรสโซ่, คาปูชิโน่, และมอคคาชิโน่ แต่มันไม่สำคัญหรอก ในเวลาที่ผมนั่งอยู่ในร้าน Starbuck
หงส์ เชื่อในความดีงามของมนุษย์ แต่มนุษย์ที่เคยเลวมาก่อน ก็จำเป็นต้องชดใช้กรรมให้หมด ก่อนที่จะเจอความสุขตอนท้าย
ผม เชื่อในความดีงามของมนุษย์ และคิดว่าคนเราควรให้อภัยกันได้ต่อทุกความผิดพลาดที่เกิดขึ้นบนโลก
หงส์เถียงผมว่า กว่าจะได้รับการอภัย มันต้องมีช่วงเวลาที่เราต้องยอมแบกรับความทุกข์ที่เราเคยก่อไว้ และผ่านมันไปให้ได้ ก่อนจะเรียกร้องให้คนได้โอกาส
ผมเถียงหงส์ว่า มนุษย์ที่ดีงามจริงๆ ต้องสามารถให้อภัยศัตรูตนได้
หงส์โต้ผมว่า แล้วทำไม George W. Bush และคนอเมริกันไม่ให้อภัยความผิดพลาดของ Saddam
ผมโต้เธอว่า เธอกำลังออกนอกประเด็น
หงส์ บอกผมว่า ผมเป็น Mr. World Peace
ผม บอกหงส์ว่า หงส์เป็นคนรั้น
หงส์ ชอบดู Series ที่ผมแอบค่อนขอดว่า น้ำเน่า
ผม ไม่ชอบดู Series ที่หงส์ชอบดู และผมแอบค่อนขอดว่าน้ำเน่า
หงส์ บอกว่า น้ำเน่ารึไม่ ไม่สำคัญ เพราะหงส์พบสัจธรรมชีวิตใน Series น้ำเน่าพวกนั้น
หงส์ เป็นคนเมารถ แต่ชอบนั่งรถเที่ยวออกนอกเมือง
ผม เป็นคนไม่เมารถ แต่ผมไม่ชอบออกจากเมือง
หงส์ บอกว่า การนั่งรถทำให้เธอรู้จักโลก
ผม บอกว่า บางมุม โลกก็ไม่น่ารู้จัก
หงส์ เจอผมครั้งแรก ตอนเธอยื่น VDO. ให้ผมเอาไปคีย์ข้อมูลลงคอมพิวเตอร์เพื่อจ่ายตังค์
ผม เจอหงส์ครั้งแรก ตอนเธอกำลังผลักประตูกระจกใสเข้ามาในร้าน
หงส์ เช่าเรื่อง When Harry Met Sally ไปดู เพราเธอชอบเรื่องราวของเมืองนิวยอร์ก
ผม แนะนำให้เธอเช่าเรื่อง Spiderman ไปดู เพราะมันก็เป็นเรื่องราวของนิวยอร์ก เหมือนกัน
หงส์ บอกว่า Spiderman เศร้าเกินไป เพราะมันเตือนใจให้เธอคิดถึงเหตุการณ์ตึก World Trade Center ถล่มทุกครั้ง
ผม บอกว่า ถ้า Spiderman เศร้าเกินไป งั้นผมแจกผ้าเช็ดหน้าเอาไว้เช็ดน้ำตาให้ฟรี
หงส์ ถามผมว่า เธอสงสัยว่า Macy Gray ใน Spiderman เป็น Macy Gray ตัวจริงรึเปล่า
ผม ถามเธอว่า เธอคงดู Spiderman ไม่ต่ำกว่า 3 รอบแล้วใช่ไหม ถึงได้จำฉากที่ Macy Gray (ตัวจริงหรือปลอมก็ช่าง) ปรากฏตัว
ผม ได้ยินเสียงหงส์หัวเราะเป็นครั้งแรก
หงส์ ได้เห็นผมยิ้มเป็นครั้งแรก
หงส์ เดินออกจากร้านไปพร้อม Spiderman เธอว่า เธออยากร้องไห้
ผม เดินออกจากร้านไปพร้อม When Harry Met Sally ผมว่า ผมอยากรู้จักมุมงดงามของนิวยอร์ก
The End of The Chapter…But Our Lives still go on :)
