เที่ยวออสเตรเลีย ในมุมที่น่ามอง

[มีนา]

ฝีมือไม่ธรรมดาจริงๆ ที่ลูกบอกให้แม่นั่งเฉยๆน่าจะหมายถึงอร่อย..แม่อย่ามาแย่งหนูกินนะคะ
เดี๋ยวหมดเร็ว   

[เอมอร 2515]

		อ้างถึง			ข้อความของ มีนา เมื่อ 02 เมษายน 2554, 16:24:40
	อ้างถึง ข้อความของ เอมอร 2515 เมื่อ 02 เมษายน 2554, 14:23:29 อ้างถึง ข้อความของ มีนา เมื่อ 02 เมษายน 2554, 13:46:54 ...อร...ดีใจด้วยไม่ต้องอยู่โยงเฝ้าบ้านแล้ว ...ขึ้นลิฟท์ไปชั้นไหนล่ะ ผู้ร่วมงานคงช่วยเตรียมของกินเรียบร้อย ไม่ต้องขึ้นลง นี้ ห้องทำงานเราอยู่ชั้น  ๗  โชคดีที่ออกจากลิฟท์ ก็เลี้ยวเข้าห้องเราได้เลย ต่อไปจึงเป็นห้องทำงานรวม ซึ่งยาวมาก นี้  คงจำที่ตึก ๙ ชั้นได้ว่ายาวแค่ไหน หากต้องทำงานด้านใน แย่แน่เลย คงจะต้องเดินไป พักไป น้องๆ เข้าไปดูห้องให้แล้วจ้ะ แต่ช่วงที่ไม่อยู่แม่บ้านก็เข้าไปทำความสะอาดให้อยู่ น้องๆเขาไม่ชอบเข้าห้องเราหรอก รังสี อำมหิต มันยังติดทนอยู่จ้า หลายเดือนก็ยังไม่จาง    นี้  เราเริ่มเตรียมงานไว้แล้ว ในฐานะคนกรมฯเก่า   ขอเล่าเยอะหน่อย   เราตั้งใจว่าไปถึงก็จะเรียกประชุมน้องๆก่อน ให้รู้ความเคลื่อนไหว ว่าตอนเราไม่อยู่มีอะไรเกิดขึ้น หรือไม่เกิดขึ้นบ้าง ปกติเวลาประชุมน้องๆในแต่ละเดือน ซึ่งร้างลา มาหลายเดือนแล้ว เราไม่อยู่ไม่มีใคร เรียกประชุมแทน เพราะนอกจากเราที่เหลือ เป็น  ซี ๗  เท่ากันหมด  น้องคนที่อาวุโสที่สุดต่อจากเราที่รักษาการแทนเรา ก็ไม่กล้าเรียกประชุมแทน สำนักฯ ก็เลยปล่อย บอกรอให้เรามาทำงานก่อน คู่มือฯที่จะต้องเสร็จในปีนี้ ๓ เล่ม ก็เลยไม่มีคนติดตามจริงๆ จังๆ ทำๆกันไปเท่านั้น เวลามาจะครึ่งปีแล้ว ยังไม่ได้สักเล่ม       ต่อไปการประชุมเราจะเปลี่ยนใหม่จะไม่เรียกเข้ามาประชุมในห้องเราแล้ว ให้ไปประชุมในห้องประชุม และจะเปลี่ยนวิธีใหม่ ให้น้องๆนำเสนอเรื่องกันเข้ามา พร้อม out line  ทุกคน จะได้ คิดงานเอง  มองภาพรวมจัดลำดับความสำคัญได้      เราจะไม่คิดงานให้น้องๆทำแล้ว  คงต้องรีบฝึกฝน ให้ความรู้น้องๆ ตรงนี้ ให้วิเคราะห์งานให้ได้เอง เราป่วยคราวนี้รู้เลยว่า น้องๆเรายังไม่แข็งพอที่จะคิดงานได้เอง  คงผิดที่เราแหละ  นี้ ให้มากไป สั่งมากไป  เขาเลย ไม่คิด  เราไม่อยู่เลย สบาย ไม่มีคนคิดงานให้ทำ ไม่กล้าเริ่มอะไรใหม่ๆ คงต้องรีบกลับไปสร้างทีมงานให้เข้มแข็งก่อน เป็นลำดับแรก เลย  แต่ก่อน เราเร่งแต่งาน ที่เป็น  out  put เพื่อความรวดเร็วที่เห็นผลชัดเจน และคิดว่า เคยทำแล้ว น้องๆก็จะทำกันได้ ก็เลยวางใจว่าคงไม่เป็นไร หากเราแก้ไข สร้างทีมงานได้ ต่อไป เราอยู่หรือไม่อยู่ ก็จะไม่สำคัญ ตอนนี้กำลังเตรียมงานที่จะทำในปีงบประมาณนี้ เวลาเดินมาครึ่งปีแล้ว คู่มือ ฯเรายังไม่ออกสักเล่ม ไปทำงานคงต้องลุยหนัก แต่ก็เตรียมไว้มากแล้ว ในเวลาที่เหลือ กว่าจะถึงกันยายน ต้องออกให้ได้ ๒ เล่ม  น้องๆ คงนึกในใจว่า หัวหน้ากลับไปป่วยดีกว่าอย่ามาทำงานเลย   นี้ รู้ไหม  กรมฯไม่เคยออกคู่มือฯ เรื่องการออกหนังสือแสดงสิทธิในที่ดินให้สำนักงานที่ดินเลยนะ    แต่ใครออกผิดเมื่อไหร่ ตายเมื่อนั้น  ปีที่แล้วเราของบประมาณมา เราทำคู่มือแจกสำนักงานฯได้ ๓ เรื่อง แล้ว จะได้ออกโฉนดที่ดินได้ผิดพลาดน้อยลง เราถือว่าให้ความรู้คนทำมากเท่าใด เขาก็จะทำผิดน้อยลง เท่านั้น ดีกว่าไปลงทุนด้านอื่นๆ  มากนัก บ่น ให้ นี้ ฟังมามากแล้ว  เข้าใจใช่ไหม ว่าทำไมบ่นยาว  แต่ไม่ท้อนะ จะทำให้ถึงที่สุด  จะแนะนำอะไรก็แนะนำมาได้นะจ้ะ     ....เห็นภาพชัดแจ๋วแหวว ติดอยู่กับตัวคน ไม่อยู่งานไม่เดิน ....แปลกใจสำนักที่ให้รอ  คงไม่รู้จะทำไงดีเหมือนกัน ...ที่สำนักมีทั้งช่าง บริหาร คนที่ผ่านเดินสำรวจ ไปจาก สพร. และผ่านงาน สนง.เยอะนี่นา นี่แหละทำงานด้วยตัวเองเยอะไป และลูกน้องบางคนเค้าก็ทำแบบให้มีงานส่ง นายไปแก้ไขเอง ...บ่นๆแต่ก็ต้องทำ  ลุยยยย... .....ประสบการณ์อรเพียบ คุมคนมาเยอะโดยเฉพาะช่าง งานนี้ผ่านไปได้แต่เหนื่อยแน่ นึกถึงเพื่อนร่วมงานที่จะได้ประโยชน์จากคู่มือดีใจแทนเค้า ...ถ้าจะให้แนะนำ..ก็ดุลูกน้องน้อยลงนิด เค้าจะได้กล้าพูดมากขึ้น อิ อิ

นี้
เรากลับไปทบทวนว่า อะไรทำให้บ่นให้ นี้ ฟังมากมาย เราท้อแล้วหรือ
  อย่างที่  นี้  ว่ามาถูกต้อง เราไม่ได้นึกถึง ในอดีต
  ตอนเราเป็นหัวหน้าฝ่ายบริหารโครงการ ฯ ในช่วงนั้น กว่า ๑๐ ปี
 รับผิดชอบเจ้าหน้าที่ในสนามเกือบ ๒๐๐๐ เป็นช่างเสียเกือบ ๑๕๐๐
 และอย่างที่ นี้ ก็รู้แล้วว่า การควบคุมช่างผู้ชายในงานสนามจำนวนมากน่ะ สาหัส
(เราเอาเรื่องการควบคุมช่างนี้ เป็นประสบการณ์ มาทำKMเขียนบทความเป็นหนังสือเลยนะ
และมีเกร็ดหลายเรื่องตั้งแต่ เราต้องไปขอลูกสาวให้ ครูมาร้องไห้ เมียน้อยมาร้องไห้ เพราะถูกหลอก
 เมียหลวง มาร้องไห้ มาให้หักเงินเดือนให้ลูก นักร้องแค้นจะถูกทิ้งขโมยกล้องหลวงไปจำนำ ต้องตามไปไถ่
 เด็กเราทำลูกเขาท้องแล้วพาไปทำแท้ง เราต้องไปเอาออกจากโรงพยาบาล
โอย สารพัดฯ  เราเก็บหนังสือที่เขียนชื่อ "เรื่องเล่า ... ชาวเดินสำรวจฯ "  และพิมพ์แจกเมื่อปีที่แล้ว ไว้ให้นะ )
 แถมลูกจ้างอีกกว่า ๓๐๐๐ คน พื้นที่จังหวัดที่รับผิดชอบกว่า ๖๕ จังหวัด กระจายทั่วประเทศ
ช่วงนั้นเราไปตรวจงานตามศูนย์จังหวัดต่างๆ กว่าจะเวียนให้ครบแห่งละ ๒-๓ หนต่อปี
 เดือนหนึ่งเราอยู่บ้านเดือนละ ประมาณ  ๘  วันและเป็นวันที่ไม่ใช่เสาร์อาทิตย์ด้วย
เพราะต้องเข้ามาทำงานและประชุม อาทิตย์ละ ๒  วัน  เรียกว่าลูกจำหน้าแทบไม่ได้
และปัญหาเยอะมากๆ แต่ตอนนั้น เราอายุ แค่ ๔๐ กว่า  จึงรู้สึกว่าปัญหาเป็นการท้าทาย ไม่เบื่อ ไม่ท้อเลยแม้จะเหนื่อยมาก
แต่พอผลแต่ะละเดือนออกมาได้ว่า เราแจกโฉนดที่ดินให้ประชาชนไปแล้วเท่าไหร่
เฉลี่ยแล้วปีละ ๘๐๐,๐๐๐ - ๙๐๐,๐๐๐ แปลง  
  และหากปีไหน เราทำ unit cost ได้แปลงละไม่ถึง ๑๐๐๐ บาท จะดีใจเป็นที่สุด
 ทำไมตอนนั้นเราทำได้ตั้งหลายปี  ตอนนั้นน่าบ่นมาก แต่ไม่เคยบ่นกับ นี้เ ลยนะ
  สนุกกับงาน และมีความสุขที่ได้เห็นคนที่เขาได้โฉนดที่ดินแล้วมีความสุข
เพราะหากรอให้เขาไปดำเนินการเอง และต้องเสียสตางค์เขาคงไม่ได้โฉนดที่ดินแน่
 การทำงานกับชาวบ้านในชนบท อาจทำให้เรามีความสุข เลยไม่ท้อ ไม่เหนื่อยมั้ง
 แต่เราคงแก่จริงแล้วนะ พอเจอปัญหาเล็กน้อย ตอนนี้ก็เริ่มบ่นแล้ว
   แก่แล้วจริงๆ
คงต้องย้อนกลับไปดูตัวเองใหม่ตามที่ นี้ว่า
แล้วฮึดให้ได้เหมือนเก่า
ขอบใจนะที่มากระตุก ให้กลับใปเป็นคนเดิมได้
แต่ไม่ดุเหมือนเดิมแล้วจ้า
ต่อไปจะนิ่มนวลเชียว

[มีนา]

		อ้างถึง			ข้อความของ YA เมื่อ 02 เมษายน 2554, 14:09:27
	อ้างถึง ข้อความของ มีนา เมื่อ 02 เมษายน 2554, 13:52:03 อ้างถึง ข้อความของ เอมอร 2515 เมื่อ 02 เมษายน 2554, 09:45:53 อ้างถึง ข้อความของ มีนา เมื่อ 31 มีนาคม 2554, 20:10:11           ...น้องๆมาเที่ยวออสเตรเลีย... พี่อร ไม่อยู่         ...ย่องมานั่ง 2 ขา รอ ...กิน... หมายถึงตัวที่ไม่ใส่หมวกนะ           นี้ เอารูปมาลง แล้วมาเล่าด้วยกัน ดีมากเลย คนอ่านจะได้เห็นหลายๆมุม เอามาลงอีกนะ อรแหละลงมาให้ดูเยอะๆ มีรูปเป็นกรุนี่ ปัจจุบันด้วย จะสอดแทรกบ้างแระกัน เนี่ยแวะมาลงเพราะอรไม่อยู่  พี่เอมอร พี่มีนาครับ ชื่อห้อง "ออสเตรเลีย"  ครับ ดังนั้นถ้าเกี่ยวข้องกับออสเตรเลียนี่ รอชมโดยไม่จำกัด คนโพสท์ ครับพี่

........อร..น้อง YA เค้ามายืนยิ้มเผล่เอื้อนเอ่ยวาจาเช่นนั้น
ต้องแปลความซะหน่อย คงว่า..เพ่ เพ่ มัวโต้กันว่าใครจะโพสท์อยู่นั่นแหละ
ผมไม่สน ใครเป็นคนโพสท์ แล้วจะได้ดูรูปเมื่อไหร่ครับ  เพ่.?
.......เจ้าของกระทู้โปรดพิจารณาดำเนินการโดยด่วน

[มีนา]

		อ้างถึง			ข้อความของ เอมอร 2515 เมื่อ 03 เมษายน 2554, 10:30:16
	อ้างถึง ข้อความของ มีนา เมื่อ 02 เมษายน 2554, 16:24:40 อ้างถึง ข้อความของ เอมอร 2515 เมื่อ 02 เมษายน 2554, 14:23:29 อ้างถึง ข้อความของ มีนา เมื่อ 02 เมษายน 2554, 13:46:54 ...อร...ดีใจด้วยไม่ต้องอยู่โยงเฝ้าบ้านแล้ว ...ขึ้นลิฟท์ไปชั้นไหนล่ะ ผู้ร่วมงานคงช่วยเตรียมของกินเรียบร้อย ไม่ต้องขึ้นลง นี้ ห้องทำงานเราอยู่ชั้น  ๗  โชคดีที่ออกจากลิฟท์ ก็เลี้ยวเข้าห้องเราได้เลย ต่อไปจึงเป็นห้องทำงานรวม ซึ่งยาวมาก นี้  คงจำที่ตึก ๙ ชั้นได้ว่ายาวแค่ไหน หากต้องทำงานด้านใน แย่แน่เลย คงจะต้องเดินไป พักไป น้องๆ เข้าไปดูห้องให้แล้วจ้ะ แต่ช่วงที่ไม่อยู่แม่บ้านก็เข้าไปทำความสะอาดให้อยู่ น้องๆเขาไม่ชอบเข้าห้องเราหรอก รังสี อำมหิต มันยังติดทนอยู่จ้า หลายเดือนก็ยังไม่จาง    นี้  เราเริ่มเตรียมงานไว้แล้ว ในฐานะคนกรมฯเก่า   ขอเล่าเยอะหน่อย   เราตั้งใจว่าไปถึงก็จะเรียกประชุมน้องๆก่อน ให้รู้ความเคลื่อนไหว ว่าตอนเราไม่อยู่มีอะไรเกิดขึ้น หรือไม่เกิดขึ้นบ้าง ปกติเวลาประชุมน้องๆในแต่ละเดือน ซึ่งร้างลา มาหลายเดือนแล้ว เราไม่อยู่ไม่มีใคร เรียกประชุมแทน เพราะนอกจากเราที่เหลือ เป็น  ซี ๗  เท่ากันหมด  น้องคนที่อาวุโสที่สุดต่อจากเราที่รักษาการแทนเรา ก็ไม่กล้าเรียกประชุมแทน สำนักฯ ก็เลยปล่อย บอกรอให้เรามาทำงานก่อน คู่มือฯที่จะต้องเสร็จในปีนี้ ๓ เล่ม ก็เลยไม่มีคนติดตามจริงๆ จังๆ ทำๆกันไปเท่านั้น เวลามาจะครึ่งปีแล้ว ยังไม่ได้สักเล่ม       ต่อไปการประชุมเราจะเปลี่ยนใหม่จะไม่เรียกเข้ามาประชุมในห้องเราแล้ว ให้ไปประชุมในห้องประชุม และจะเปลี่ยนวิธีใหม่ ให้น้องๆนำเสนอเรื่องกันเข้ามา พร้อม out line  ทุกคน จะได้ คิดงานเอง  มองภาพรวมจัดลำดับความสำคัญได้      เราจะไม่คิดงานให้น้องๆทำแล้ว  คงต้องรีบฝึกฝน ให้ความรู้น้องๆ ตรงนี้ ให้วิเคราะห์งานให้ได้เอง เราป่วยคราวนี้รู้เลยว่า น้องๆเรายังไม่แข็งพอที่จะคิดงานได้เอง  คงผิดที่เราแหละ  นี้ ให้มากไป สั่งมากไป  เขาเลย ไม่คิด  เราไม่อยู่เลย สบาย ไม่มีคนคิดงานให้ทำ ไม่กล้าเริ่มอะไรใหม่ๆ คงต้องรีบกลับไปสร้างทีมงานให้เข้มแข็งก่อน เป็นลำดับแรก เลย  แต่ก่อน เราเร่งแต่งาน ที่เป็น  out  put เพื่อความรวดเร็วที่เห็นผลชัดเจน และคิดว่า เคยทำแล้ว น้องๆก็จะทำกันได้ ก็เลยวางใจว่าคงไม่เป็นไร หากเราแก้ไข สร้างทีมงานได้ ต่อไป เราอยู่หรือไม่อยู่ ก็จะไม่สำคัญ ตอนนี้กำลังเตรียมงานที่จะทำในปีงบประมาณนี้ เวลาเดินมาครึ่งปีแล้ว คู่มือ ฯเรายังไม่ออกสักเล่ม ไปทำงานคงต้องลุยหนัก แต่ก็เตรียมไว้มากแล้ว ในเวลาที่เหลือ กว่าจะถึงกันยายน ต้องออกให้ได้ ๒ เล่ม  น้องๆ คงนึกในใจว่า หัวหน้ากลับไปป่วยดีกว่าอย่ามาทำงานเลย   นี้ รู้ไหม  กรมฯไม่เคยออกคู่มือฯ เรื่องการออกหนังสือแสดงสิทธิในที่ดินให้สำนักงานที่ดินเลยนะ    แต่ใครออกผิดเมื่อไหร่ ตายเมื่อนั้น  ปีที่แล้วเราของบประมาณมา เราทำคู่มือแจกสำนักงานฯได้ ๓ เรื่อง แล้ว จะได้ออกโฉนดที่ดินได้ผิดพลาดน้อยลง เราถือว่าให้ความรู้คนทำมากเท่าใด เขาก็จะทำผิดน้อยลง เท่านั้น ดีกว่าไปลงทุนด้านอื่นๆ  มากนัก บ่น ให้ นี้ ฟังมามากแล้ว  เข้าใจใช่ไหม ว่าทำไมบ่นยาว  แต่ไม่ท้อนะ จะทำให้ถึงที่สุด  จะแนะนำอะไรก็แนะนำมาได้นะจ้ะ     ....เห็นภาพชัดแจ๋วแหวว ติดอยู่กับตัวคน ไม่อยู่งานไม่เดิน ....แปลกใจสำนักที่ให้รอ  คงไม่รู้จะทำไงดีเหมือนกัน ...ที่สำนักมีทั้งช่าง บริหาร คนที่ผ่านเดินสำรวจ ไปจาก สพร. และผ่านงาน สนง.เยอะนี่นา นี่แหละทำงานด้วยตัวเองเยอะไป และลูกน้องบางคนเค้าก็ทำแบบให้มีงานส่ง นายไปแก้ไขเอง ...บ่นๆแต่ก็ต้องทำ  ลุยยยย... [color=#ff3100]..ประสบการณ์อรเพียบ คุมคนมาเยอะโดยเฉพาะช่าง งานนี้ผ่านไปได้แต่เหนื่อยแน่[/color] นึกถึงเพื่อนร่วมงานที่จะได้ประโยชน์จากคู่มือดีใจแทนเค้า ...ถ้าจะให้แนะนำ..ก็ดุลูกน้องน้อยลงนิด เค้าจะได้กล้าพูดมากขึ้น อิ อิ นี้ เรากลับไปทบทวนว่า อะไรทำให้บ่นให้ นี้ ฟังมากมาย เราท้อแล้วหรือ   อย่างที่  นี้  ว่ามาถูกต้อง เราไม่ได้นึกถึง ในอดีต   ตอนเราเป็นหัวหน้าฝ่ายบริหารโครงการ ฯ ในช่วงนั้น กว่า ๑๐ ปี  รับผิดชอบเจ้าหน้าที่ในสนามเกือบ ๒๐๐๐ เป็นช่างเสียเกือบ ๑๕๐๐  และอย่างที่ นี้ ก็รู้แล้วว่า การควบคุมช่างผู้ชายงานสนามจำนวนมากนะ สาหัส (เราเอาเรื่องการควบคุมช่างนี้ เป็นประสบการณ์ มาทำKMเขียนบทความเป็นหนังสือ เมื่อปีที่แล้ว   มีตั้งแต่ เราต้องไปขอลูกสาวให้ ครูมาร้องไห้ เมียน้อยมาร้องไห้ เพราะถูกหลอก  เมียหลวง มาร้องไห้ มาให้หักเงินเดือนให้ลูก นักร้องแค้นจะถูกทิ้งใจขโมยกล้องหลวงไปจำนำ ต้องตามไปไถ่  เด็กเราทำลูกเขาท้องแล้วพาไปทำแท้ง เราต้องไปเอาออกจากโรงพยาบาล โอย สารพัดฯ  เราเก็บหนังสือที่เขียนและพิมพ์เมื่อปีที่แล้ว ไว้ให้นะ เจอกันแล้ว จะเอาให้)  แถมลูกจ้างอีกกว่า ๓๐๐๐ คน พื้นที่จังหวัดที่รับผิดชอบกว่า ๖๕ จังหวัด กระจายทั่วประเทศ ช่วงนั้นเราไปตรวจงานตามศูนย์จังหวัดต่างๆให้กว่าจะเวียนครบแห่งละ ๓ หนต่อปี  เดือนหนึ่งเราอยู่บ้านเดือนละ ประมาณ  ๘  วันและเป็นวันที่ไม่ใช่เสาร์อาทิตย์ด้วย เพราะต้องเข้ามาทำงานและประชุม อาทิตย์ละ ๒  วัน  เรียกว่าลูกจำหน้าแทบไม่ได้ และปัญหาเยอะมากๆ แต่ตอนนั้น เราอายุ แค่ ๔๐ กว่า  จึงรู้สึกว่าปัญหาเป็นการท้าทาย ไม่เบื่อ ไม่ท้อเลยแม้จะเหนื่อยมาก แต่พอผลแต่ะละเดือนออกมาได้ว่า เราแจกโฉนดที่ดินให้ประชานชนไปแล้วเท่าไหร่ เฉลี่ยแล้วปีละ ๘๐๐,๐๐๐ - ๙๐๐,๐๐๐ แปลง     และหากปีไหน เราทำ unit cost ได้แปลงละไม่ถึง ๑๐๐๐ บาท จะดีใจเป็นที่สุด  ทำไมตอนนั้นเราทำได้ตั้งหลายปี  ตอนนั้นน่าบ่นมาก แต่ไม่เคยบ่นกับ นี้เ ลยนะ   สนุกกับงาน และมีความสุขที่ได้เห็นคนที่เขาได้โฉนดที่ดินแล้วมีความสุข เพราะหากรอให้เขาไปดำเนินการเอง และต้องเสียสตางค์เขาคงไม่ได้โฉนดที่ดินแน่  การทำงานกับชาวบ้านในชนบท อาจทำให้เรามีความสุข เลยไม่ท้อ ไม่เหนื่อยมั้ง   แต่เราคงแก่จริงแล้วนะ พอเจอปัญหากับคนเล็กน้อย ตอนนี้ก็เริ่มบ่นแล้ว    แก่แล้วจริงๆ คงต้องย้อนกลับไปดุตัวเองใหม่ตามที่ นี้ว่า แล้วฮึดให้ได้เหมือนเก่า ขอบใจนะที่กระตุก ให้กลับใปเป็นคนเดิมได้ แต่ไม่ดุเหมือนเดิมแล้วจ้า ต่อไปจะนิ่มนวลเชียว

...เฮ้..อย่าถึงขนาดนิ่มนวลเลย เดี๋ยวลูกน้องงง ลูกพี่มาไม้ไหน มือไม้สั่นวางตัวไม่ถูก  
...ลูกน้องอรหลายคนเคยมาเล่าชมอรให้ฟัง ยังเสริมเพิ่มเติมชมเพิ่มไปด้วยแหละ
...ดีแล้วบันทึกประสบการณ์ตอนคุมงานเดินสำรวจฯ เป็นการบริหารงาน แก้ปัญหาต่างๆ
บางเรื่องมาเล่าภายหลังก็ขำๆ  พอจำได้เรื่องต้องไปเป็นเถ้าแก่ขอขมาฯ รออ่านหนังสือ

[เอมอร 2515]

		อ้างถึง			ข้อความของ มีนา เมื่อ 03 เมษายน 2554, 10:31:43
	อ้างถึง ข้อความของ YA เมื่อ 02 เมษายน 2554, 14:09:27 อ้างถึง ข้อความของ มีนา เมื่อ 02 เมษายน 2554, 13:52:03 อ้างถึง ข้อความของ เอมอร 2515 เมื่อ 02 เมษายน 2554, 09:45:53 อ้างถึง ข้อความของ มีนา เมื่อ 31 มีนาคม 2554, 20:10:11           ...น้องๆมาเที่ยวออสเตรเลีย... พี่อร ไม่อยู่         ...ย่องมานั่ง 2 ขา รอ ...กิน... หมายถึงตัวที่ไม่ใส่หมวกนะ           นี้ เอารูปมาลง แล้วมาเล่าด้วยกัน ดีมากเลย คนอ่านจะได้เห็นหลายๆมุม เอามาลงอีกนะ อรแหละลงมาให้ดูเยอะๆ มีรูปเป็นกรุนี่ ปัจจุบันด้วย จะสอดแทรกบ้างแระกัน เนี่ยแวะมาลงเพราะอรไม่อยู่  พี่เอมอร พี่มีนาครับ ชื่อห้อง "ออสเตรเลีย"  ครับ ดังนั้นถ้าเกี่ยวข้องกับออสเตรเลียนี่ รอชมโดยไม่จำกัด คนโพสท์ ครับพี่   ........อร..น้อง YA เค้ามายืนยิ้มเผล่เอื้อนเอ่ยวาจาเช่นนั้น ต้องแปลความซะหน่อย คงว่า..เพ่ เพ่ มัวโต้กันว่าใครจะโพสท์อยู่นั่นแหละ ผมไม่สน ใครเป็นคนโพสท์ แล้วจะได้ดูรูปเมื่อไหร่ครับ  เพ่.? .......เจ้าของกระทู้โปรดพิจารณาดำเนินการโดยด่วน

นี้
 file รูปใน com ที่บ้าน เหลือ เฉพาะที่ไป ที่ฟิลิปส์แล้ว
กะว่าจะไปเอาที่ทำงานก่อน นี้ ลงไปก่อนได้เลย จ้า

[เอมอร 2515]

		อ้างถึง			ข้อความของ มีนา เมื่อ 03 เมษายน 2554, 10:56:21
	อ้างถึง ข้อความของ เอมอร 2515 เมื่อ 03 เมษายน 2554, 10:30:16 อ้างถึง ข้อความของ มีนา เมื่อ 02 เมษายน 2554, 16:24:40 อ้างถึง ข้อความของ เอมอร 2515 เมื่อ 02 เมษายน 2554, 14:23:29 อ้างถึง ข้อความของ มีนา เมื่อ 02 เมษายน 2554, 13:46:54 ...อร...ดีใจด้วยไม่ต้องอยู่โยงเฝ้าบ้านแล้ว ...ขึ้นลิฟท์ไปชั้นไหนล่ะ ผู้ร่วมงานคงช่วยเตรียมของกินเรียบร้อย ไม่ต้องขึ้นลง นี้ ห้องทำงานเราอยู่ชั้น  ๗  โชคดีที่ออกจากลิฟท์ ก็เลี้ยวเข้าห้องเราได้เลย ต่อไปจึงเป็นห้องทำงานรวม ซึ่งยาวมาก นี้  คงจำที่ตึก ๙ ชั้นได้ว่ายาวแค่ไหน หากต้องทำงานด้านใน แย่แน่เลย คงจะต้องเดินไป พักไป น้องๆ เข้าไปดูห้องให้แล้วจ้ะ แต่ช่วงที่ไม่อยู่แม่บ้านก็เข้าไปทำความสะอาดให้อยู่ น้องๆเขาไม่ชอบเข้าห้องเราหรอก รังสี อำมหิต มันยังติดทนอยู่จ้า หลายเดือนก็ยังไม่จาง    นี้  เราเริ่มเตรียมงานไว้แล้ว ในฐานะคนกรมฯเก่า   ขอเล่าเยอะหน่อย   เราตั้งใจว่าไปถึงก็จะเรียกประชุมน้องๆก่อน ให้รู้ความเคลื่อนไหว ว่าตอนเราไม่อยู่มีอะไรเกิดขึ้น หรือไม่เกิดขึ้นบ้าง ปกติเวลาประชุมน้องๆในแต่ละเดือน ซึ่งร้างลา มาหลายเดือนแล้ว เราไม่อยู่ไม่มีใคร เรียกประชุมแทน เพราะนอกจากเราที่เหลือ เป็น  ซี ๗  เท่ากันหมด  น้องคนที่อาวุโสที่สุดต่อจากเราที่รักษาการแทนเรา ก็ไม่กล้าเรียกประชุมแทน สำนักฯ ก็เลยปล่อย บอกรอให้เรามาทำงานก่อน คู่มือฯที่จะต้องเสร็จในปีนี้ ๓ เล่ม ก็เลยไม่มีคนติดตามจริงๆ จังๆ ทำๆกันไปเท่านั้น เวลามาจะครึ่งปีแล้ว ยังไม่ได้สักเล่ม       ต่อไปการประชุมเราจะเปลี่ยนใหม่จะไม่เรียกเข้ามาประชุมในห้องเราแล้ว ให้ไปประชุมในห้องประชุม และจะเปลี่ยนวิธีใหม่ ให้น้องๆนำเสนอเรื่องกันเข้ามา พร้อม out line  ทุกคน จะได้ คิดงานเอง  มองภาพรวมจัดลำดับความสำคัญได้      เราจะไม่คิดงานให้น้องๆทำแล้ว  คงต้องรีบฝึกฝน ให้ความรู้น้องๆ ตรงนี้ ให้วิเคราะห์งานให้ได้เอง เราป่วยคราวนี้รู้เลยว่า น้องๆเรายังไม่แข็งพอที่จะคิดงานได้เอง  คงผิดที่เราแหละ  นี้ ให้มากไป สั่งมากไป  เขาเลย ไม่คิด  เราไม่อยู่เลย สบาย ไม่มีคนคิดงานให้ทำ ไม่กล้าเริ่มอะไรใหม่ๆ คงต้องรีบกลับไปสร้างทีมงานให้เข้มแข็งก่อน เป็นลำดับแรก เลย  แต่ก่อน เราเร่งแต่งาน ที่เป็น  out  put เพื่อความรวดเร็วที่เห็นผลชัดเจน และคิดว่า เคยทำแล้ว น้องๆก็จะทำกันได้ ก็เลยวางใจว่าคงไม่เป็นไร หากเราแก้ไข สร้างทีมงานได้ ต่อไป เราอยู่หรือไม่อยู่ ก็จะไม่สำคัญ ตอนนี้กำลังเตรียมงานที่จะทำในปีงบประมาณนี้ เวลาเดินมาครึ่งปีแล้ว คู่มือ ฯเรายังไม่ออกสักเล่ม ไปทำงานคงต้องลุยหนัก แต่ก็เตรียมไว้มากแล้ว ในเวลาที่เหลือ กว่าจะถึงกันยายน ต้องออกให้ได้ ๒ เล่ม  น้องๆ คงนึกในใจว่า หัวหน้ากลับไปป่วยดีกว่าอย่ามาทำงานเลย   นี้ รู้ไหม  กรมฯไม่เคยออกคู่มือฯ เรื่องการออกหนังสือแสดงสิทธิในที่ดินให้สำนักงานที่ดินเลยนะ    แต่ใครออกผิดเมื่อไหร่ ตายเมื่อนั้น  ปีที่แล้วเราของบประมาณมา เราทำคู่มือแจกสำนักงานฯได้ ๓ เรื่อง แล้ว จะได้ออกโฉนดที่ดินได้ผิดพลาดน้อยลง เราถือว่าให้ความรู้คนทำมากเท่าใด เขาก็จะทำผิดน้อยลง เท่านั้น ดีกว่าไปลงทุนด้านอื่นๆ  มากนัก บ่น ให้ นี้ ฟังมามากแล้ว  เข้าใจใช่ไหม ว่าทำไมบ่นยาว  แต่ไม่ท้อนะ จะทำให้ถึงที่สุด  จะแนะนำอะไรก็แนะนำมาได้นะจ้ะ     ....เห็นภาพชัดแจ๋วแหวว ติดอยู่กับตัวคน ไม่อยู่งานไม่เดิน ....แปลกใจสำนักที่ให้รอ  คงไม่รู้จะทำไงดีเหมือนกัน ...ที่สำนักมีทั้งช่าง บริหาร คนที่ผ่านเดินสำรวจ ไปจาก สพร. และผ่านงาน สนง.เยอะนี่นา นี่แหละทำงานด้วยตัวเองเยอะไป และลูกน้องบางคนเค้าก็ทำแบบให้มีงานส่ง นายไปแก้ไขเอง ...บ่นๆแต่ก็ต้องทำ  ลุยยยย... [color=#ff3100]..ประสบการณ์อรเพียบ คุมคนมาเยอะโดยเฉพาะช่าง งานนี้ผ่านไปได้แต่เหนื่อยแน่[/color] นึกถึงเพื่อนร่วมงานที่จะได้ประโยชน์จากคู่มือดีใจแทนเค้า ...ถ้าจะให้แนะนำ..ก็ดุลูกน้องน้อยลงนิด เค้าจะได้กล้าพูดมากขึ้น อิ อิ นี้ เรากลับไปทบทวนว่า อะไรทำให้บ่นให้ นี้ ฟังมากมาย เราท้อแล้วหรือ   อย่างที่  นี้  ว่ามาถูกต้อง เราไม่ได้นึกถึง ในอดีต   ตอนเราเป็นหัวหน้าฝ่ายบริหารโครงการ ฯ ในช่วงนั้น กว่า ๑๐ ปี  รับผิดชอบเจ้าหน้าที่ในสนามเกือบ ๒๐๐๐ เป็นช่างเสียเกือบ ๑๕๐๐  และอย่างที่ นี้ ก็รู้แล้วว่า การควบคุมช่างผู้ชายงานสนามจำนวนมากนะ สาหัส (เราเอาเรื่องการควบคุมช่างนี้ เป็นประสบการณ์ มาทำKMเขียนบทความเป็นหนังสือ เมื่อปีที่แล้ว   มีตั้งแต่ เราต้องไปขอลูกสาวให้ ครูมาร้องไห้ เมียน้อยมาร้องไห้ เพราะถูกหลอก  เมียหลวง มาร้องไห้ มาให้หักเงินเดือนให้ลูก นักร้องแค้นจะถูกทิ้งใจขโมยกล้องหลวงไปจำนำ ต้องตามไปไถ่  เด็กเราทำลูกเขาท้องแล้วพาไปทำแท้ง เราต้องไปเอาออกจากโรงพยาบาล โอย สารพัดฯ  เราเก็บหนังสือที่เขียนและพิมพ์เมื่อปีที่แล้ว ไว้ให้นะ เจอกันแล้ว จะเอาให้)  แถมลูกจ้างอีกกว่า ๓๐๐๐ คน พื้นที่จังหวัดที่รับผิดชอบกว่า ๖๕ จังหวัด กระจายทั่วประเทศ ช่วงนั้นเราไปตรวจงานตามศูนย์จังหวัดต่างๆให้กว่าจะเวียนครบแห่งละ ๓ หนต่อปี  เดือนหนึ่งเราอยู่บ้านเดือนละ ประมาณ  ๘  วันและเป็นวันที่ไม่ใช่เสาร์อาทิตย์ด้วย เพราะต้องเข้ามาทำงานและประชุม อาทิตย์ละ ๒  วัน  เรียกว่าลูกจำหน้าแทบไม่ได้ และปัญหาเยอะมากๆ แต่ตอนนั้น เราอายุ แค่ ๔๐ กว่า  จึงรู้สึกว่าปัญหาเป็นการท้าทาย ไม่เบื่อ ไม่ท้อเลยแม้จะเหนื่อยมาก แต่พอผลแต่ะละเดือนออกมาได้ว่า เราแจกโฉนดที่ดินให้ประชานชนไปแล้วเท่าไหร่ เฉลี่ยแล้วปีละ ๘๐๐,๐๐๐ - ๙๐๐,๐๐๐ แปลง     และหากปีไหน เราทำ unit cost ได้แปลงละไม่ถึง ๑๐๐๐ บาท จะดีใจเป็นที่สุด  ทำไมตอนนั้นเราทำได้ตั้งหลายปี  ตอนนั้นน่าบ่นมาก แต่ไม่เคยบ่นกับ นี้เ ลยนะ   สนุกกับงาน และมีความสุขที่ได้เห็นคนที่เขาได้โฉนดที่ดินแล้วมีความสุข เพราะหากรอให้เขาไปดำเนินการเอง และต้องเสียสตางค์เขาคงไม่ได้โฉนดที่ดินแน่  การทำงานกับชาวบ้านในชนบท อาจทำให้เรามีความสุข เลยไม่ท้อ ไม่เหนื่อยมั้ง   แต่เราคงแก่จริงแล้วนะ พอเจอปัญหากับคนเล็กน้อย ตอนนี้ก็เริ่มบ่นแล้ว    แก่แล้วจริงๆ คงต้องย้อนกลับไปดุตัวเองใหม่ตามที่ นี้ว่า แล้วฮึดให้ได้เหมือนเก่า ขอบใจนะที่กระตุก ให้กลับใปเป็นคนเดิมได้ แต่ไม่ดุเหมือนเดิมแล้วจ้า ต่อไปจะนิ่มนวลเชียว ...เฮ้..อย่าถึงขนาดนิ่มนวลเลย เดี๋ยวลูกน้องงง ลูกพี่มาไม้ไหน มือไม้สั่นวางตัวไม่ถูก   ...ลูกน้องอรหลายคนเคยมาเล่าชมอรให้ฟัง ...ดีแล้วบันทึกประสบการณ์ตอนคุมงานเดินสำรวจฯ เป็นการบริหารงาน แก้ปัญหาต่างๆ บางเรื่องมาเล่าภายหลังก็ขำๆ  พอจำได้เรื่องต้องไปเป็นเถ้าแก่ขอขมาฯ รออ่านหนังสือ

อ่านแล้วมีกำลังใจนะ นี้
ไม่เคยได้ยินลูกน้องชมเลย
เห็นแต่ เวลาเราเดินเข้าไป
ในห้องจะเงียบกริบทันที
ต่างคน ก้มหน้าก้มตาทำงาน

[เอมอร 2515]

เอาละ บ่นมามากแล้ว
 กลับมาดู อออสเตรเลียต่อดีกว่า
ก่อนไปดู บ้านนอกต่อ
 ผ่านไป เจอ ๒ สาว กำลังใช้มือถือทำอะไรอยู่ที่เสา
เหมือนเครื่องอะไรสักอย่าง น่าจะระบุ ตำแหน่ง หรือทิศทาง
ใครที่เดินทางไปต่างประเทศบ่อยๆ  มีความรู้บอกมาบ้างนะคะ ว่าคืออะไร
ถามคนขับรถ ก็ไม่ได้ความ

 

[เอมอร 2515]

ต่อไป เป็นบ้านชานเมืองค่ะ



ระหว่างทาง เจอร้านนี้
ตามประสาคนชอบ
ถ่ายไว้ดูเล่น
ว่าเขามีกันเป็นลำ เป็นสัน
ที่บ้านเราเวลาฝูง ฮาร์เลย์ มากันจะกระหึ่มเชียว
ชอบมองเขาจนลับตา
อยากเปลี่ยนจากรถไปลองเกาะท้ายเขาดูบ้าง
อยากเป็นเด็กสก้อย ตอนแก่

[Leam]

สวัสดียามค่ำครับ.........พี่อร..พี่มีนา..น้องหยี และพี่น้องทุกท่าน

[Leam]

		อ้างถึง			ข้อความของ เอมอร 2515 เมื่อ 03 เมษายน 2554, 10:30:16
	อ้างถึง ข้อความของ มีนา เมื่อ 02 เมษายน 2554, 16:24:40 อ้างถึง ข้อความของ เอมอร 2515 เมื่อ 02 เมษายน 2554, 14:23:29 อ้างถึง ข้อความของ มีนา เมื่อ 02 เมษายน 2554, 13:46:54 ...อร...ดีใจด้วยไม่ต้องอยู่โยงเฝ้าบ้านแล้ว ...ขึ้นลิฟท์ไปชั้นไหนล่ะ ผู้ร่วมงานคงช่วยเตรียมของกินเรียบร้อย ไม่ต้องขึ้นลง นี้ ห้องทำงานเราอยู่ชั้น  ๗  โชคดีที่ออกจากลิฟท์ ก็เลี้ยวเข้าห้องเราได้เลย ต่อไปจึงเป็นห้องทำงานรวม ซึ่งยาวมาก นี้  คงจำที่ตึก ๙ ชั้นได้ว่ายาวแค่ไหน หากต้องทำงานด้านใน แย่แน่เลย คงจะต้องเดินไป พักไป น้องๆ เข้าไปดูห้องให้แล้วจ้ะ แต่ช่วงที่ไม่อยู่แม่บ้านก็เข้าไปทำความสะอาดให้อยู่ น้องๆเขาไม่ชอบเข้าห้องเราหรอก รังสี อำมหิต มันยังติดทนอยู่จ้า หลายเดือนก็ยังไม่จาง    นี้  เราเริ่มเตรียมงานไว้แล้ว ในฐานะคนกรมฯเก่า   ขอเล่าเยอะหน่อย   เราตั้งใจว่าไปถึงก็จะเรียกประชุมน้องๆก่อน ให้รู้ความเคลื่อนไหว ว่าตอนเราไม่อยู่มีอะไรเกิดขึ้น หรือไม่เกิดขึ้นบ้าง ปกติเวลาประชุมน้องๆในแต่ละเดือน ซึ่งร้างลา มาหลายเดือนแล้ว เราไม่อยู่ไม่มีใคร เรียกประชุมแทน เพราะนอกจากเราที่เหลือ เป็น  ซี ๗  เท่ากันหมด  น้องคนที่อาวุโสที่สุดต่อจากเราที่รักษาการแทนเรา ก็ไม่กล้าเรียกประชุมแทน สำนักฯ ก็เลยปล่อย บอกรอให้เรามาทำงานก่อน คู่มือฯที่จะต้องเสร็จในปีนี้ ๓ เล่ม ก็เลยไม่มีคนติดตามจริงๆ จังๆ ทำๆกันไปเท่านั้น เวลามาจะครึ่งปีแล้ว ยังไม่ได้สักเล่ม       ต่อไปการประชุมเราจะเปลี่ยนใหม่จะไม่เรียกเข้ามาประชุมในห้องเราแล้ว ให้ไปประชุมในห้องประชุม และจะเปลี่ยนวิธีใหม่ ให้น้องๆนำเสนอเรื่องกันเข้ามา พร้อม out line  ทุกคน จะได้ คิดงานเอง  มองภาพรวมจัดลำดับความสำคัญได้      เราจะไม่คิดงานให้น้องๆทำแล้ว  คงต้องรีบฝึกฝน ให้ความรู้น้องๆ ตรงนี้ ให้วิเคราะห์งานให้ได้เอง เราป่วยคราวนี้รู้เลยว่า น้องๆเรายังไม่แข็งพอที่จะคิดงานได้เอง  คงผิดที่เราแหละ  นี้ ให้มากไป สั่งมากไป  เขาเลย ไม่คิด  เราไม่อยู่เลย สบาย ไม่มีคนคิดงานให้ทำ ไม่กล้าเริ่มอะไรใหม่ๆ คงต้องรีบกลับไปสร้างทีมงานให้เข้มแข็งก่อน เป็นลำดับแรก เลย  แต่ก่อน เราเร่งแต่งาน ที่เป็น  out  put เพื่อความรวดเร็วที่เห็นผลชัดเจน และคิดว่า เคยทำแล้ว น้องๆก็จะทำกันได้ ก็เลยวางใจว่าคงไม่เป็นไร หากเราแก้ไข สร้างทีมงานได้ ต่อไป เราอยู่หรือไม่อยู่ ก็จะไม่สำคัญ ตอนนี้กำลังเตรียมงานที่จะทำในปีงบประมาณนี้ เวลาเดินมาครึ่งปีแล้ว คู่มือ ฯเรายังไม่ออกสักเล่ม ไปทำงานคงต้องลุยหนัก แต่ก็เตรียมไว้มากแล้ว ในเวลาที่เหลือ กว่าจะถึงกันยายน ต้องออกให้ได้ ๒ เล่ม  น้องๆ คงนึกในใจว่า หัวหน้ากลับไปป่วยดีกว่าอย่ามาทำงานเลย   นี้ รู้ไหม  กรมฯไม่เคยออกคู่มือฯ เรื่องการออกหนังสือแสดงสิทธิในที่ดินให้สำนักงานที่ดินเลยนะ   แต่ใครออกผิดเมื่อไหร่ ตายเมื่อนั้น  ปีที่แล้วเราของบประมาณมา เราทำคู่มือแจกสำนักงานฯได้ ๓ เรื่อง แล้ว จะได้ออกโฉนดที่ดินได้ผิดพลาดน้อยลง เราถือว่าให้ความรู้คนทำมากเท่าใด เขาก็จะทำผิดน้อยลง เท่านั้น ดีกว่าไปลงทุนด้านอื่นๆ  มากนัก บ่น ให้ นี้ ฟังมามากแล้ว  เข้าใจใช่ไหม ว่าทำไมบ่นยาว  แต่ไม่ท้อนะ จะทำให้ถึงที่สุด  จะแนะนำอะไรก็แนะนำมาได้นะจ้ะ    ....เห็นภาพชัดแจ๋วแหวว ติดอยู่กับตัวคน ไม่อยู่งานไม่เดิน ....แปลกใจสำนักที่ให้รอ  คงไม่รู้จะทำไงดีเหมือนกัน ...ที่สำนักมีทั้งช่าง บริหาร คนที่ผ่านเดินสำรวจ ไปจาก สพร. และผ่านงาน สนง.เยอะนี่นา นี่แหละทำงานด้วยตัวเองเยอะไป และลูกน้องบางคนเค้าก็ทำแบบให้มีงานส่ง นายไปแก้ไขเอง ...บ่นๆแต่ก็ต้องทำ  ลุยยยย... .....ประสบการณ์อรเพียบ คุมคนมาเยอะโดยเฉพาะช่าง งานนี้ผ่านไปได้แต่เหนื่อยแน่ นึกถึงเพื่อนร่วมงานที่จะได้ประโยชน์จากคู่มือดีใจแทนเค้า ...ถ้าจะให้แนะนำ..ก็ดุลูกน้องน้อยลงนิด เค้าจะได้กล้าพูดมากขึ้น อิ อิ นี้ เรากลับไปทบทวนว่า อะไรทำให้บ่นให้ นี้ ฟังมากมาย เราท้อแล้วหรือ   อย่างที่  นี้  ว่ามาถูกต้อง เราไม่ได้นึกถึง ในอดีต   ตอนเราเป็นหัวหน้าฝ่ายบริหารโครงการ ฯ ในช่วงนั้น กว่า ๑๐ ปี  รับผิดชอบเจ้าหน้าที่ในสนามเกือบ ๒๐๐๐ เป็นช่างเสียเกือบ ๑๕๐๐  และอย่างที่ นี้ ก็รู้แล้วว่า การควบคุมช่างผู้ชายในงานสนามจำนวนมากน่ะ สาหัส (เราเอาเรื่องการควบคุมช่างนี้ เป็นประสบการณ์ มาทำKMเขียนบทความเป็นหนังสือเลยนะ และมีเกร็ดหลายเรื่องตั้งแต่ เราต้องไปขอลูกสาวให้ ครูมาร้องไห้ เมียน้อยมาร้องไห้ เพราะถูกหลอก  เมียหลวง มาร้องไห้ มาให้หักเงินเดือนให้ลูก นักร้องแค้นจะถูกทิ้งขโมยกล้องหลวงไปจำนำ ต้องตามไปไถ่  เด็กเราทำลูกเขาท้องแล้วพาไปทำแท้ง เราต้องไปเอาออกจากโรงพยาบาล โอย สารพัดฯ  เราเก็บหนังสือที่เขียนชื่อ "เรื่องเล่า ... ชาวเดินสำรวจฯ "  และพิมพ์แจกเมื่อปีที่แล้ว ไว้ให้นะ )  แถมลูกจ้างอีกกว่า ๓๐๐๐ คน พื้นที่จังหวัดที่รับผิดชอบกว่า ๖๕ จังหวัด กระจายทั่วประเทศ ช่วงนั้นเราไปตรวจงานตามศูนย์จังหวัดต่างๆ กว่าจะเวียนให้ครบแห่งละ ๒-๓ หนต่อปี  เดือนหนึ่งเราอยู่บ้านเดือนละ ประมาณ  ๘  วันและเป็นวันที่ไม่ใช่เสาร์อาทิตย์ด้วย เพราะต้องเข้ามาทำงานและประชุม อาทิตย์ละ ๒  วัน  เรียกว่าลูกจำหน้าแทบไม่ได้ และปัญหาเยอะมากๆ แต่ตอนนั้น เราอายุ แค่ ๔๐ กว่า  จึงรู้สึกว่าปัญหาเป็นการท้าทาย ไม่เบื่อ ไม่ท้อเลยแม้จะเหนื่อยมาก แต่พอผลแต่ะละเดือนออกมาได้ว่า เราแจกโฉนดที่ดินให้ประชาชนไปแล้วเท่าไหร่ เฉลี่ยแล้วปีละ ๘๐๐,๐๐๐ - ๙๐๐,๐๐๐ แปลง    และหากปีไหน เราทำ unit cost ได้แปลงละไม่ถึง ๑๐๐๐ บาท จะดีใจเป็นที่สุด  ทำไมตอนนั้นเราทำได้ตั้งหลายปี  ตอนนั้นน่าบ่นมาก แต่ไม่เคยบ่นกับ นี้เ ลยนะ   สนุกกับงาน และมีความสุขที่ได้เห็นคนที่เขาได้โฉนดที่ดินแล้วมีความสุข เพราะหากรอให้เขาไปดำเนินการเอง และต้องเสียสตางค์เขาคงไม่ได้โฉนดที่ดินแน่  การทำงานกับชาวบ้านในชนบท อาจทำให้เรามีความสุข เลยไม่ท้อ ไม่เหนื่อยมั้ง  แต่เราคงแก่จริงแล้วนะ พอเจอปัญหาเล็กน้อย ตอนนี้ก็เริ่มบ่นแล้ว    แก่แล้วจริงๆ คงต้องย้อนกลับไปดูตัวเองใหม่ตามที่ นี้ว่า แล้วฮึดให้ได้เหมือนเก่า ขอบใจนะที่มากระตุก ให้กลับใปเป็นคนเดิมได้ แต่ไม่ดุเหมือนเดิมแล้วจ้า ต่อไปจะนิ่มนวลเชียว

 

อ่านแล้ว......ต้องขอคารวะเลยครับ พี่อร

[Leam]

		อ้างถึง			ข้อความของ เอมอร 2515 เมื่อ 03 เมษายน 2554, 11:26:07
	เอาละ บ่นมามากแล้ว  กลับมาดู อออสเตรเลียต่อดีกว่า ก่อนไปดู บ้านนอกต่อ  ผ่านไป เจอ ๒ สาว กำลังใช้มือถือทำอะไรอยู่ที่เสา เหมือนเครื่องอะไรสักอย่าง น่าจะระบุ ตำแหน่ง หรือทิศทาง ใครที่เดินทางไปต่างประเทศบ่อยๆ  มีความรู้บอกมาบ้างนะคะ ว่าคืออะไร ถามคนขับรถ ก็ไม่ได้ความ

อยากรู้เหมือนกันครับ......

[swsm]

น่าจะเป็นป้ายบอกเส้นทางเดินรถของรถเมล์ค่ะ ..
เห็นแม่สาวคนหนึ่ง  ยกโทรศัพท์ถ่ายรูปไว้ด้วย
แบบว่า ไม่ต้องพกแผนที่ไงคะ


ถูกหรือเปล่าก็ไม่ทราบ .. เดาค่ะ        

[ภาณุ ปาตานี]

		อ้างถึง			ข้อความของ Leam เมื่อ 03 เมษายน 2554, 20:59:08
	อ้างถึง ข้อความของ เอมอร 2515 เมื่อ 03 เมษายน 2554, 11:26:07 เอาละ บ่นมามากแล้ว  กลับมาดู อออสเตรเลียต่อดีกว่า ก่อนไปดู บ้านนอกต่อ  ผ่านไป เจอ ๒ สาว กำลังใช้มือถือทำอะไรอยู่ที่เสา เหมือนเครื่องอะไรสักอย่าง น่าจะระบุ ตำแหน่ง หรือทิศทาง ใครที่เดินทางไปต่างประเทศบ่อยๆ  มีความรู้บอกมาบ้างนะคะ ว่าคืออะไร ถามคนขับรถ ก็ไม่ได้ความ   อยากรู้เหมือนกันครับ......

		อ้างถึง			ข้อความของ swsm เมื่อ 03 เมษายน 2554, 21:53:55
	น่าจะเป็นป้ายบอกเส้นทางเดินรถของรถเมล์ค่ะ .. เห็นแม่สาวคนหนึ่ง  ยกโทรศัพท์ถ่ายรูปไว้ด้วย แบบว่า ไม่ต้องพกแผนที่ไงคะ ถูกหรือเปล่าก็ไม่ทราบ .. เดาค่ะ

คาดว่าเป็นตารางรถเมล์ ซึ่งจะบอกเวลาและเส้นทางรถไว้
และคงจะเป็นการใช้มือถือเพื่อดูเวลาหรือบันทึกเวลานะครับ

[เอมอร 2515]

		อ้างถึง			ข้อความของ Leam เมื่อ 03 เมษายน 2554, 20:57:31
	อ้างถึง ข้อความของ เอมอร 2515 เมื่อ 03 เมษายน 2554, 10:30:16 อ้างถึง ข้อความของ มีนา เมื่อ 02 เมษายน 2554, 16:24:40 อ้างถึง ข้อความของ เอมอร 2515 เมื่อ 02 เมษายน 2554, 14:23:29 อ้างถึง ข้อความของ มีนา เมื่อ 02 เมษายน 2554, 13:46:54 ...อร...ดีใจด้วยไม่ต้องอยู่โยงเฝ้าบ้านแล้ว ...ขึ้นลิฟท์ไปชั้นไหนล่ะ ผู้ร่วมงานคงช่วยเตรียมของกินเรียบร้อย ไม่ต้องขึ้นลง นี้ ห้องทำงานเราอยู่ชั้น  ๗  โชคดีที่ออกจากลิฟท์ ก็เลี้ยวเข้าห้องเราได้เลย ต่อไปจึงเป็นห้องทำงานรวม ซึ่งยาวมาก นี้  คงจำที่ตึก ๙ ชั้นได้ว่ายาวแค่ไหน หากต้องทำงานด้านใน แย่แน่เลย คงจะต้องเดินไป พักไป น้องๆ เข้าไปดูห้องให้แล้วจ้ะ แต่ช่วงที่ไม่อยู่แม่บ้านก็เข้าไปทำความสะอาดให้อยู่ น้องๆเขาไม่ชอบเข้าห้องเราหรอก รังสี อำมหิต มันยังติดทนอยู่จ้า หลายเดือนก็ยังไม่จาง    นี้  เราเริ่มเตรียมงานไว้แล้ว ในฐานะคนกรมฯเก่า   ขอเล่าเยอะหน่อย   เราตั้งใจว่าไปถึงก็จะเรียกประชุมน้องๆก่อน ให้รู้ความเคลื่อนไหว ว่าตอนเราไม่อยู่มีอะไรเกิดขึ้น หรือไม่เกิดขึ้นบ้าง ปกติเวลาประชุมน้องๆในแต่ละเดือน ซึ่งร้างลา มาหลายเดือนแล้ว เราไม่อยู่ไม่มีใคร เรียกประชุมแทน เพราะนอกจากเราที่เหลือ เป็น  ซี ๗  เท่ากันหมด  น้องคนที่อาวุโสที่สุดต่อจากเราที่รักษาการแทนเรา ก็ไม่กล้าเรียกประชุมแทน สำนักฯ ก็เลยปล่อย บอกรอให้เรามาทำงานก่อน คู่มือฯที่จะต้องเสร็จในปีนี้ ๓ เล่ม ก็เลยไม่มีคนติดตามจริงๆ จังๆ ทำๆกันไปเท่านั้น เวลามาจะครึ่งปีแล้ว ยังไม่ได้สักเล่ม       ต่อไปการประชุมเราจะเปลี่ยนใหม่จะไม่เรียกเข้ามาประชุมในห้องเราแล้ว ให้ไปประชุมในห้องประชุม และจะเปลี่ยนวิธีใหม่ ให้น้องๆนำเสนอเรื่องกันเข้ามา พร้อม out line  ทุกคน จะได้ คิดงานเอง  มองภาพรวมจัดลำดับความสำคัญได้      เราจะไม่คิดงานให้น้องๆทำแล้ว  คงต้องรีบฝึกฝน ให้ความรู้น้องๆ ตรงนี้ ให้วิเคราะห์งานให้ได้เอง เราป่วยคราวนี้รู้เลยว่า น้องๆเรายังไม่แข็งพอที่จะคิดงานได้เอง  คงผิดที่เราแหละ  นี้ ให้มากไป สั่งมากไป  เขาเลย ไม่คิด  เราไม่อยู่เลย สบาย ไม่มีคนคิดงานให้ทำ ไม่กล้าเริ่มอะไรใหม่ๆ คงต้องรีบกลับไปสร้างทีมงานให้เข้มแข็งก่อน เป็นลำดับแรก เลย  แต่ก่อน เราเร่งแต่งาน ที่เป็น  out  put เพื่อความรวดเร็วที่เห็นผลชัดเจน และคิดว่า เคยทำแล้ว น้องๆก็จะทำกันได้ ก็เลยวางใจว่าคงไม่เป็นไร หากเราแก้ไข สร้างทีมงานได้ ต่อไป เราอยู่หรือไม่อยู่ ก็จะไม่สำคัญ ตอนนี้กำลังเตรียมงานที่จะทำในปีงบประมาณนี้ เวลาเดินมาครึ่งปีแล้ว คู่มือ ฯเรายังไม่ออกสักเล่ม ไปทำงานคงต้องลุยหนัก แต่ก็เตรียมไว้มากแล้ว ในเวลาที่เหลือ กว่าจะถึงกันยายน ต้องออกให้ได้ ๒ เล่ม  น้องๆ คงนึกในใจว่า หัวหน้ากลับไปป่วยดีกว่าอย่ามาทำงานเลย   นี้ รู้ไหม  กรมฯไม่เคยออกคู่มือฯ เรื่องการออกหนังสือแสดงสิทธิในที่ดินให้สำนักงานที่ดินเลยนะ   แต่ใครออกผิดเมื่อไหร่ ตายเมื่อนั้น  ปีที่แล้วเราของบประมาณมา เราทำคู่มือแจกสำนักงานฯได้ ๓ เรื่อง แล้ว จะได้ออกโฉนดที่ดินได้ผิดพลาดน้อยลง เราถือว่าให้ความรู้คนทำมากเท่าใด เขาก็จะทำผิดน้อยลง เท่านั้น ดีกว่าไปลงทุนด้านอื่นๆ  มากนัก บ่น ให้ นี้ ฟังมามากแล้ว  เข้าใจใช่ไหม ว่าทำไมบ่นยาว  แต่ไม่ท้อนะ จะทำให้ถึงที่สุด  จะแนะนำอะไรก็แนะนำมาได้นะจ้ะ    ....เห็นภาพชัดแจ๋วแหวว ติดอยู่กับตัวคน ไม่อยู่งานไม่เดิน ....แปลกใจสำนักที่ให้รอ  คงไม่รู้จะทำไงดีเหมือนกัน ...ที่สำนักมีทั้งช่าง บริหาร คนที่ผ่านเดินสำรวจ ไปจาก สพร. และผ่านงาน สนง.เยอะนี่นา นี่แหละทำงานด้วยตัวเองเยอะไป และลูกน้องบางคนเค้าก็ทำแบบให้มีงานส่ง นายไปแก้ไขเอง ...บ่นๆแต่ก็ต้องทำ  ลุยยยย... .....ประสบการณ์อรเพียบ คุมคนมาเยอะโดยเฉพาะช่าง งานนี้ผ่านไปได้แต่เหนื่อยแน่ นึกถึงเพื่อนร่วมงานที่จะได้ประโยชน์จากคู่มือดีใจแทนเค้า ...ถ้าจะให้แนะนำ..ก็ดุลูกน้องน้อยลงนิด เค้าจะได้กล้าพูดมากขึ้น อิ อิ นี้ เรากลับไปทบทวนว่า อะไรทำให้บ่นให้ นี้ ฟังมากมาย เราท้อแล้วหรือ   อย่างที่  นี้  ว่ามาถูกต้อง เราไม่ได้นึกถึง ในอดีต   ตอนเราเป็นหัวหน้าฝ่ายบริหารโครงการ ฯ ในช่วงนั้น กว่า ๑๐ ปี  รับผิดชอบเจ้าหน้าที่ในสนามเกือบ ๒๐๐๐ เป็นช่างเสียเกือบ ๑๕๐๐  และอย่างที่ นี้ ก็รู้แล้วว่า การควบคุมช่างผู้ชายในงานสนามจำนวนมากน่ะ สาหัส (เราเอาเรื่องการควบคุมช่างนี้ เป็นประสบการณ์ มาทำKMเขียนบทความเป็นหนังสือเลยนะ และมีเกร็ดหลายเรื่องตั้งแต่ เราต้องไปขอลูกสาวให้ ครูมาร้องไห้ เมียน้อยมาร้องไห้ เพราะถูกหลอก  เมียหลวง มาร้องไห้ มาให้หักเงินเดือนให้ลูก นักร้องแค้นจะถูกทิ้งขโมยกล้องหลวงไปจำนำ ต้องตามไปไถ่  เด็กเราทำลูกเขาท้องแล้วพาไปทำแท้ง เราต้องไปเอาออกจากโรงพยาบาล โอย สารพัดฯ  เราเก็บหนังสือที่เขียนชื่อ "เรื่องเล่า ... ชาวเดินสำรวจฯ "  และพิมพ์แจกเมื่อปีที่แล้ว ไว้ให้นะ )  แถมลูกจ้างอีกกว่า ๓๐๐๐ คน พื้นที่จังหวัดที่รับผิดชอบกว่า ๖๕ จังหวัด กระจายทั่วประเทศ ช่วงนั้นเราไปตรวจงานตามศูนย์จังหวัดต่างๆ กว่าจะเวียนให้ครบแห่งละ ๒-๓ หนต่อปี  เดือนหนึ่งเราอยู่บ้านเดือนละ ประมาณ  ๘  วันและเป็นวันที่ไม่ใช่เสาร์อาทิตย์ด้วย เพราะต้องเข้ามาทำงานและประชุม อาทิตย์ละ ๒  วัน  เรียกว่าลูกจำหน้าแทบไม่ได้ และปัญหาเยอะมากๆ แต่ตอนนั้น เราอายุ แค่ ๔๐ กว่า  จึงรู้สึกว่าปัญหาเป็นการท้าทาย ไม่เบื่อ ไม่ท้อเลยแม้จะเหนื่อยมาก แต่พอผลแต่ะละเดือนออกมาได้ว่า เราแจกโฉนดที่ดินให้ประชาชนไปแล้วเท่าไหร่ เฉลี่ยแล้วปีละ ๘๐๐,๐๐๐ - ๙๐๐,๐๐๐ แปลง    และหากปีไหน เราทำ unit cost ได้แปลงละไม่ถึง ๑๐๐๐ บาท จะดีใจเป็นที่สุด  ทำไมตอนนั้นเราทำได้ตั้งหลายปี  ตอนนั้นน่าบ่นมาก แต่ไม่เคยบ่นกับ นี้เ ลยนะ   สนุกกับงาน และมีความสุขที่ได้เห็นคนที่เขาได้โฉนดที่ดินแล้วมีความสุข เพราะหากรอให้เขาไปดำเนินการเอง และต้องเสียสตางค์เขาคงไม่ได้โฉนดที่ดินแน่  การทำงานกับชาวบ้านในชนบท อาจทำให้เรามีความสุข เลยไม่ท้อ ไม่เหนื่อยมั้ง  แต่เราคงแก่จริงแล้วนะ พอเจอปัญหาเล็กน้อย ตอนนี้ก็เริ่มบ่นแล้ว    แก่แล้วจริงๆ คงต้องย้อนกลับไปดูตัวเองใหม่ตามที่ นี้ว่า แล้วฮึดให้ได้เหมือนเก่า ขอบใจนะที่มากระตุก ให้กลับใปเป็นคนเดิมได้ แต่ไม่ดุเหมือนเดิมแล้วจ้า ต่อไปจะนิ่มนวลเชียว   อ่านแล้ว......ต้องขอคารวะเลยครับ พี่อร

พี่ถือว่าเป็นอีกกำลังใจ นะคะ น้องแหลม

[เอมอร 2515]

		อ้างถึง			ข้อความของ Leam เมื่อ 03 เมษายน 2554, 20:59:08
	อ้างถึง ข้อความของ เอมอร 2515 เมื่อ 03 เมษายน 2554, 11:26:07 เอาละ บ่นมามากแล้ว  กลับมาดู อออสเตรเลียต่อดีกว่า ก่อนไปดู บ้านนอกต่อ  ผ่านไป เจอ ๒ สาว กำลังใช้มือถือทำอะไรอยู่ที่เสา เหมือนเครื่องอะไรสักอย่าง น่าจะระบุ ตำแหน่ง หรือทิศทาง ใครที่เดินทางไปต่างประเทศบ่อยๆ  มีความรู้บอกมาบ้างนะคะ ว่าคืออะไร ถามคนขับรถ ก็ไม่ได้ความ   อยากรู้เหมือนกันครับ......

		อ้างถึง			ข้อความของ swsm เมื่อ 03 เมษายน 2554, 21:53:55
	น่าจะเป็นป้ายบอกเส้นทางเดินรถของรถเมล์ค่ะ .. เห็นแม่สาวคนหนึ่ง  ยกโทรศัพท์ถ่ายรูปไว้ด้วย แบบว่า ไม่ต้องพอแผนที่ไงคะ ถูกหรือเปล่าก็ไม่ทราบ .. เดาค่ะ

ขอบคุณสำหรับ ความเห็น ค่ะ น้องหยี
เห็นคล้ายกับน้องยาเลย

[เอมอร 2515]

		อ้างถึง			ข้อความของ YA เมื่อ 03 เมษายน 2554, 22:00:28
	อ้างถึง ข้อความของ Leam เมื่อ 03 เมษายน 2554, 20:59:08 อ้างถึง ข้อความของ เอมอร 2515 เมื่อ 03 เมษายน 2554, 11:26:07 เอาละ บ่นมามากแล้ว  กลับมาดู อออสเตรเลียต่อดีกว่า ก่อนไปดู บ้านนอกต่อ  ผ่านไป เจอ ๒ สาว กำลังใช้มือถือทำอะไรอยู่ที่เสา เหมือนเครื่องอะไรสักอย่าง น่าจะระบุ ตำแหน่ง หรือทิศทาง ใครที่เดินทางไปต่างประเทศบ่อยๆ  มีความรู้บอกมาบ้างนะคะ ว่าคืออะไร ถามคนขับรถ ก็ไม่ได้ความ   อยากรู้เหมือนกันครับ...... อ้างถึง ข้อความของ swsm เมื่อ 03 เมษายน 2554, 21:53:55 น่าจะเป็นป้ายบอกเส้นทางเดินรถของรถเมล์ค่ะ .. เห็นแม่สาวคนหนึ่ง  ยกโทรศัพท์ถ่ายรูปไว้ด้วย แบบว่า ไม่ต้องพอแผนที่ไงคะ ถูกหรือเปล่าก็ไม่ทราบ .. เดาค่ะ        คาดว่าเป็นตารางรถเมล์ ซึ่งจะบอกเวลาและเส้นทางรถไว้ และคงจะเป็นการใช้มือถือเพื่อดูเวลาหรือบันทึกเวลานะครับ

สองความเห็น คล้ายกัน
น่าจะใช่ นะคะ น้องยา

[Leam]

น่าจะใช่ครับ....

ที่สองสาวเค้าดูกันเป็นตารางเวลารถประจำทางแน่ๆ....

ป้ายรถประจำทางที่ซิดนีย์ครับ

[มีนา]

            เจอเส้นทางเดินรถไปต่อถูกทางแล้ว .....เที่ยวต่อ
                 
                          สัตว์ที่รู้จักกันดีในออสเตรเลีย

   

[Leam]

นกอีมู...ใช่หรือเปล่าครับ? พี่มีนา

แล้ว... ทัสแมเนียนอีวิล เคยพบเห็นบ้างไหมครับ?

[เอมอร 2515]

		อ้างถึง			ข้อความของ Leam เมื่อ 04 เมษายน 2554, 12:21:34
	น่าจะใช่ครับ.... ที่สองสาวเค้าดูกันเป็นตารางเวลารถประจำทางแน่ๆ.... ป้ายรถประจำทางที่ซิดนีย์ครับ

ขอบคุณมากค่ะ น้องแหลม
รู้รอบโลกจริงๆ
พีพึ่งได้ ไม่ผิดจริงๆ
รูปชัดเจนมากค่ะ

[เอมอร 2515]

		อ้างถึง			ข้อความของ มีนา เมื่อ 04 เมษายน 2554, 12:26:45
	เจอเส้นทางเดินรถไปต่อถูกทางแล้ว .....เที่ยวต่อ                                             สัตว์ที่รู้จักกันดีในออสเตรเลีย

ใจกล้า จริงๆ นี้
 เราไม่กล้าใกล้ๆเลย
ต้องยืนห่างๆ

[มีนา]

..คนพาไปเค้าบอกสัตว์ที่นี่เข้าใกล้ได้..เชื่อเค้า..
..ใช่อีมูนะอร ตอนที่เห็นคิดว่าเป็นกระจอกเทศ
...ตัวที่น้องแหลมถาม(ทัสแมเนียนอีวิล)ไม่เคยเห็นค่ะ ไม่รู้จักด้วย

[Leam]

ว่ากันว่า.......ทัสแมเนียนอีวิล เป็นเหมือนสัตว์ในตำนานของประเทศออสเตรเลียเลยครับ

เคยมีผู้พบเห็น และมีซากของมันเป็นประจักษ์พยาน.

[มีนา]

น้องแหลม... พี่อ่านจากชื่อ ทัสแมเนี่ยนอีวิล เดาว่าแหล่งกำเนิดอยู่ที่เกาะทัสมาเนีย..แถมมีคำว่าอีวิล..ตามมา
รูปร่างน่าจะเป็นสัตว์ในตำนานจริงๆแหละ (นึกภาพเอาเองว่าคล้ายที่มักเรียกว่าสัตว์ประหลาด)
เคยมีชาวออสซี่เล่าให้ฟังว่าไปที่เกาะทัสมาเนียจะได้เห็นสัตว์รูปร่างแปลกๆค่ะ 
คงคล้ายเกาะอินโดนีเซียที่มีกิ้งก่ายักษ์(ใช่ป่าว?)

[Leam]

		อ้างถึง			ข้อความของ มีนา เมื่อ 04 เมษายน 2554, 13:56:20
	น้องแหลม... พี่อ่านจากชื่อ ทัสแมเนี่ยนอีวิล เดาว่าแหล่งกำเนิดอยู่ที่เกาะทัสมาเนีย..แถมมีคำว่าอีวิล..ตามมา รูปร่างน่าจะเป็นสัตว์ในตำนานจริงๆแหละ (นึกภาพเอาเองว่าคล้ายที่มักเรียกว่าสัตว์ประหลาด) เคยมีชาวออสซี่เล่าให้ฟังว่าไปที่เกาะทัสมาเนียจะได้เห็นสัตว์รูปร่างแปลกๆค่ะ  คงคล้ายเกาะอินโดนีเซียที่มีกิ้งก่ายักษ์(ใช่ป่าว?)

พี่มีนา ครับ......

ตามที่เค้าเล่ากันมา......ทัสแมเนี่ยนอีวิล มีแหล่งกำเนิดอยู่ที่เกาะทัสมาเนีย อย่างที่พี่คาดเดาน่ะครับ

เป็นสัตว์ที่มีรูปร่างคล้ายหมาป่าและไฮยีน่าผสมกัน, ดุร้าย และมีเสียงร้องที่โหยหวนน่ากลัว.......