****ตากับตีน****

[Jim]

ตีนกับตาอยู่กันมาแสนผาสุข

จะนั่งลุกยืนเดินเพลินหนักหนา

วันหนึ่งตีนทะลึ่งเอ่ยปรัชญา

ว่าตีนมีคุณต่อตาเสียจริงจริง

ตีนพาตาไปในที่ต่างต่าง

ตาจึงได้ชมนางและสรรพสิ่ง

เพราะฉะนั้นดวงตาจงประวิง

ว่าตีนนี้เป็นสิ่งควรบูชา

ตาได้ฟังตีนคุยโม้ก็หมั่นไส้

จึงร้องบอกออกไปด้วยโทสา

ว่าที่ตีนไปไหนได้ก็เพราะตา

ดูบรรดาเศษแก้วไม่ตำตีน

เพราะฉะนั้นตาจึงสำคัญกว่า

ขอตีนอย่าได้มาคิดดูหมิ่น

สรุปแล้วตามีค่าสูงกว่าตีน

ทั่วธานินท์ตีนไปได้ก็เพราะตา

ตีนได้ฟังก็คลั่งแค้นแสนจะโกรธ

ก็พิโรธกระโดดไปใกล้หน้าผา

เพราะอวดดีคุยเบ่งเก่งกว่าตา

ดวงชีวาจะดับไปไม่รู้เลย

ตาเห็นตีนทำเก่งเร่งกระโดด

ก็พิโรธแกล้งระงับหลับตาเฉย

ตีนพาตาถลาล้มทั้งก้มเงย

ตกแล้วเว้ยตายห่าทั้งทั้งตาตีน

คนเราอยู่ด้วยกันมันก็ต้องรักกัน สามัคคีกัน ไม่ว่าจากสังคมเล็ก ๆ ในที่ทำงาน หรือใหญ่ไปถึงระดับประเทศ
'ความดี' ของแต่ละคนไม่ต่างกันแต่ 'หน้าที่' ต่างหากที่ต่างกัน  ดังนั้นสามัคคีกันเถิดเพื่อเชิดชูชาติไทย