รำลึก ค่ายหนองหว้า 2516 by KUSON [rerun]ตอนที่1- 35

[KUSON]

		อ้างถึง			ข้อความของ KUSON เมื่อ 19 ธันวาคม 2552, 17:11:48

ตอนที่28 โคลงการสอน3และสวัสดิการ
ขอเอ่ยเรื่องของโครงการสอนเป็นฉากสุดท้าย
วันนี้กุศลและน้องๆพาเด็กไปริมสระเพื่อสางผมเอาเหาออกและสระผมพร้อมๆกัน
แต่พอไปถึงริมสระ ก็พบว่ามีสาวนางหนึ่งนั่งคอตกอยู่ริมสระ
เดินเข้าไปใกล้ๆพี่ตู่นั่นเอง
อ้าวพี่ตู่มานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้ ....กุศลถาม
พี่อยูฝ่ายสวัสดิการเขาให้มาซักผ้ากองใหญ่.....พี่ตู่ชี้ไปที่ผ้ากองเพนิน
อ้าวแล้วเพื่อนไปใหนมด ป้อมเอย หนิงเอย สี่ห้าคน....กุศลถาม
ฮือๆเขาทิ้งพี่ไปหมดแล้ว ทิ้งให้ทำคนเดียว....พี่ตู่มองกุศลตาปริบๆ
โถ นางซิน กุศลซํกผ้าไม่เป็นเสียด้วย จะทำไงดี....กุศลได้แต่สงสาร
ผมซักเป็นครับ หนูวักเป็นคะ.....พวกเด็กๆแย่งกันซักคนละชิ้นสองชิ้น
เพียงครู่เดียวทุกอย่างเสร็จสิ้น
แล้วพี่ประสิทธืจะรู้ไหมนะว่านางซินถูกกลั่นแกล้ง

[KUSON]

		อ้างถึง			ข้อความของ KUSON เมื่อ 22 ธันวาคม 2552, 12:53:05

ตอนที่29 ฝ่ายอนามัย
ผ้ากว่า90ชิ้นถูกนักเรียนและคณะครูชาวค่ายนำขึ้นราวตากอย่างเป็นระเบียบ
ต่อจากนั้นเด็กๆและครูทั้งหลายลงเล่นในสระน้ำของหมู่บ้านอย่างสนุกสนานจนเย็นเริ่มทยอยแยกย้ายกลับบ้าน
ตู่ กุศล ไปตรวจใข้ชาวบ้านกับพี่ใหม....พี่ประสิทธ์ คุณหมอผู้อารีนั่นเองตะโกนเรียก
ไปครับพี่ ครูสมเดช ครูกัลยา ฝากเด็กๆด้วยนะ....กุศลและพี่ตู่ตอบพลางเดินตามพี่ประสิทธ์
พี่ตู่โดนแกล้งให้ซักผ้าคนเดียวกองพะเนิน.....กุศลฟ้องพี่ประสิทธ์ทั้งๆที่พี่ตู่ห้ามใว้
อ้าว เห็นยายป้อมกับเพื่อนๆไปชวนพี่เล่นเก้าเก เห็นคุยว่างานเสร็จเร็ว....พี่ประสิทธ์งุนงง
หนีงานละไม่ว่า แถมยังชวนพี่ประสิทธ์เสียคนอีก....กุศลรำพัน
คิกๆๆ พี่หนีมันออกมาข้างนอก ปล่อยให้ไอ้หน่อยเล่นแทน.....พี่ประสิทธ์พูดแบบเอาใจพี่ตู
เชิญคุณหมอขึ้นไปดูคนใข้บนเรือนครับ....ชาวบ้านออกมาต้อนรับคุณหมอ ส่วนกุศลและพี่ตู่รออยู่ใต้ถุนบ้าน
ขณะนั่งรอคุณหมอเยี่ยมคนใข้นั้น ชาวบ้านผู้เป็นสามีก็มีน้ำใจเอามะม่วงดิบมาให้เราจิ้มกะปิกินกัน
กินยาแล้วนอนพัก อย่าเพิ่งออกไปทำงาน พรุ่งนีถ้าอาการยังไม่ดีต้องส่งโรงพยาบาล....พี่โอภาสสั่งและลาคนใข้
กว่าคณะเยี่ยมใข้จะกลับค่ายก็เย็นพอดี ชาวบ้านต้อนวัวควายผ่านมาฝูงใหญ่
คิกๆหมวกสีแดงที่ผมกับพี่ตู่สวม ชาวบ้านให้มา....กุศลอวดพี่ประสิทธ์
แหม เท่ย์น่าดู ทีพี่เขาไม่ยักให้....พี่ประสิทธ์แกล้งแซว
กรี๊ด คุณๆระวัง ควายไล่ขวิด....เสียงชาวบ้านตะโกนมาจากด้านหลัง
คิกๆๆ ควายยังอิจฉา....กุศลนึกขำคิดว่าโดนแซว
ควา ควายจริงๆกุศล พี่สิทธ์ หนีเร็ว.....พี่ตู่ดะโกนตกใจ
กุศลหันไปเห็นควายทะมึนควบตรงดิ่งมาที่เราทั้งสามคน.....

พบกันวันพรุ่งนี้ต่อนะครับ

[KUSON]

		อ้างถึง			ข้อความของ KUSON เมื่อ 23 ธันวาคม 2552, 13:07:14

ตอนที่30ฝ่ายศิลปกรรม
หนีการถูกไล่ล่าจากควายวันนั้น
กุศล หมอประสิทธ์ และพี่ตู่ต้องหนีกระเจิงคนละทิศคนละทางเข้าไปในป่า
พี่ดี หมอฟันคนงามเข้ามาแนะนำว่า วัวควายมันไม่ชอบสีแดงๆพอเห็นเข้ามันก็วิ่งไล่ทันที
กุศล ใจยังสั่นไม่หายรีบเดินขึ้นไปบนโรงเรียนที่สร้างพื้นล่างเสร็จใหม่ๆเพราะคิดว่าที่นั่นปลอดภัยที่สุด
นอนแผ่หลาหมดเรี่ยวแรงได้ไม่ทันไร ได้ยินเสียงป๊อกๆดังมาจากใต้ถุน
จึงแอบมองผ่านร่องกระดานเห็นปี๊ด รองรัตน์รูมเมตเราเองนั่งแกะสลักไม้ทำป้ายโรงเรียน
เลยใต้ถุนออกไปมีแสงสว่าง มองเห็นเจ้าน้อย ฉัตรชัยนั่งเขียนป้ายชั้นเรียนเหยงๆ
แอบดูอะไรวะกุศล....เจ้าหน่อยจอมจั่วเพื่อนกุศลมายืนมองกุศลและถาม
ดูหนุ่มสาวเขาจู๋จี๋กัน....กุศลทำกระซิบเจ้าหน่อยหูผึ่ง
ใหนๆ เราแอบดูมั่ง โรแมนติกรึเปล่า....เจ้าหน่อยระรี้ระริก
ดื่มน้ำไหมจะปิ๊ด น้ำแดงหวานชื่นใจ....เสียงพี่แอ นราพรอุตส่าห์เอาน้ำไปเสริบปี๊ด
จ๊วบ.....ขอบใจนะจ๊ะ แอ......เสียงปี๊ดดูดน้ำพลางยิ้มหวานให้พี่แอ
ชั้นว่าคู่นี้ ขืนแต่งกัน ลูกออกมาจะเป็นไง....เจ้าหน่อยปากมอมดูถูกเพื่อน
ก็ดีกว่าแกแหละ ลูกเกิดในบ่อน เพราะพ่อแม่งนั่งจั่วทั้งวัน.....กุศลจี้ใจดำเจ้าหน่อย
แกเสือกรู้ได้ไงว่าชั้นชอบจั่ว....เจ้าหน่อยทำกลบเกลื่อน
รู้สิ แกเพิ่งโดนสาวๆหลอกเล่นไพ่จนหมดตูดเมื่อบ่ายใช่ไหมละ....กุศลพูดความจริง
ทำเป็นรู้ดีเดี๋ยวปั๊ด เตะถวายเจ้าซะนี่....หน่อยโกรธเพราะถูกจี้ใจดำ
กุศลไปอาบน้ำที่สระกันไป....พี่โอภาสเข้ามาขัดจังหวะชวนกุศลไปอาบน้ำ

[KUSON]

		อ้างถึง			ข้อความของ KUSON เมื่อ 23 ธันวาคม 2552, 13:35:31

ตอนที่31 ฝ่ายสวัสดิการ
การบริการชาวค่าย หรือการติดต่อราชการในหมู่บ้านเป็นหน้าที่ของฝ่ายสวัสดิการ
ชาวค่ายเมื่อจากบ้านมานานๆก็มีการเขียนจดหมายส่งข่าวถึงทางบ้าน
วันนี้พี่จะเข้าไปรับจดหมายในตำบล กุศลจะไปกับพี่ใหม.....พี่ตาหรือพนัสถามขึ้นเช้าวันหนึ่ง
ไปครับผมมาอยู่นี่นานแล้วไม่เคยออกไปใหนเลย....กุศลรับปากพี่ตา
ประมาณโมงเศษมีรถอีแต๋นจากหมู่บ้านเข้าตัวเมือง พี่ตาพากุศลไปดักขึ้นรถ
ความจริงกุศลยังกลัวรถอีแต๋นไม่หาย แต่เพราะไม่มีทางเลือกจึงขึ้นไปนั่งดีกว่าต้องเดินตั้งครึ่งค่อนวัน
นั่งรถอีแต๋นประมาณชั่วโมงเศษ พอถึงสถานีรถไฟ พีตาชวนลงจากรถ
ไปใหว้แม่พี่ก่อนนะกุศลแล้วเดี๋ยวเราค่อยเดินทางต่อ....พี่ตาบอก
บ้านพี่ตาเป็นห้องแถวเรือนไม้ชั้นเดียวแบบโบราณ แต่สะอาดสะอ้านน่าอยู่
ฝั้งตรงกันข้ามเป็นห้องแถวสองชั้นมีร้านกาแฟตรงหัวมุม พี่ตาบอกว่าเป็นบ้านของหมออี๊ด ไชวิทย์
ที่น่าแปลกใจคือลูกของคนบ้านนั้น เรียนหมอทุกคน....พี่ตาเล่าให้กุศลฟัง
เจี๊ยะๆก่อนนะ อาตากะเพื่อนๆ....อาม้าของพี่ตาใจดีเรียกลูกหลานมากินข้าว
ทำไมลื้อไม่กลับมานอนที่บ้านก่อนละอาตา...อาม้าถามพี่ตา
เดี๋ยวพองานค่ายเสร็จแล้วจะกลับมานอนนี่ก่อนกลับกรุงเทพ....พี่ตาตอบอาม้า
โสภาอีถามถึงลื้อทุกวันว่าเมื่อไหร่จะกลับ...อาม้ารายงาน
..........พี่ตาก้มหน้าพุ้ยข้าว แต่หูคอยฟังต่อ
ระวังนา อั๊วได้ข่าวมีครูพละที่โรงเรียนมาสนใจอีอยู่....น้องชายพี่ตารายงาน
แล้วเอ็งเคยเรียนกับครูโสภาไม๊...พี่ตาถามน้องชาย
ไม่เคย อั๊วเรียนชั้นมัธยมแต่อีสอนเด็กเล็ก....อาตี๋น้องชายพี่ตารายงาน

[KUSON]

		อ้างถึง			ข้อความของ KUSON เมื่อ 23 ธันวาคม 2552, 14:06:22

ตอนที่32 ครูโสภา
ครูโสภาในดดีตเคยเรียนชั้นประถมและมัธยมมาพร้อมๆกับพี่ตา
เพราะความที่เป็นดาวเด่นของโรงเรียน นางสาวโสภาจึงเป็นที่หมายปองของหนุ่มๆในละแวกนั้น
แต่เพราะความใกล้ชิดสนิทสนมและบ้านพักก็อยู่ในละแวกเดียวกัน
โสภาจึงมีความสนิทสนมกับนายพนัสมากกว่าคนอื่นๆ
สร้างความอิจฉาให้กับเพื่อนๆในละแวกบ้านเป็นอย่างยิ่ง
เหมือนพรหมลิขิต พนัสสอบติดคณะวิศวะจุฬา
ส่วนโสภาไปเรียนปกศ.ที่วิทยาลัยครูใกล้บ้าน
พอเรยนครบ1ปีก็มาสอบรรจุเป็นครูในหมูบ้านที่ตนอยู่
พวกนุ่มๆพอรู้ว่าพนัสต้องไปเรียต่อที่กรุงเทพต่างดีใจกันยกใหญ่
โดยเฉพาะเบิ้ม ครูพละซึ่งจบแค่ม.ศ.3ก็ได้เป็นครูอยู่ที่เดียวกับครูโสภา
เดี๋ยวพี่ขอแวะที่โรงเรียนประจำตำบลก่อนไปรับจดหมายนะกุศล...พี่ตาบอก
ครับ .....กุศลรับปากเพราะตัวเองก็ไปใหนไม่ถูก
พอไปถึงโรงเรียน พี่ตาถามหาครูโสภาทันที
อยู่ในห้องพักครูคะ...ครูที่นั่นบอก โชกดีเราไปในช่วงพักครูพอดี
ตา มาได้ไง.....ครูโสภีดีใจทันทีที่เห็นพี่ตา
พี่มาออกค่ายที่หนองหว้า จึงแวะมาเยี่ยม....พี่ตายิ้มสดใส
กุศลขอออกไปรออยู่หน้าห้องนะ.....กุศลขอตัวตามมารยาท
นักเรียนช่วยยกน้ำไปเสริบเพื่อนครูด้วย....โสภาบอกนักเรียนช่วยเสริบน้ำกุศล
กุศลนั่งรอหน้าห้องพักครูสักครู่ได้ยินเสียงเอะอะเหมือนคนเถียงกันจึงชะโงกเข้าไปดู
คุณไม่ควรเข้ามายุ่งกับคนของผมที่นี่...เบิ้มครูพละเสียงดังเหมือนคนเมา
ผมจะมาหาเพื่อน คุณไม่มีสิทธิไล่.....พี่ตาไม่ละลด
พอเถอะเบิ้ม คุณไม่ควรมาหาเรื่อง อายคนเปล่าๆ....ครูโสภาเตือนเบิ้ม
อ้อ คุณเห็นคนอื่นดีกว่าผม.....ครูเบิ้มเสียงดังมากขึ้นพลางเข้าไปผลักอกพี่ตา
เบิ้ม อยุดเดี๋ยวนี้ นี่เป็นสถานที่ราชการ ถ้าเมาไปเมาที่อื่น....เสียงครูใหญ่สาวใหญ่ดังลั่น
ได้ผล พอเหตการณ์เงียบสงบพี่ตาจำได้ว่าครูใหญ่คือครูเก่าของพี่ตานั่นเองส่วนครูเบิ้มมองพี่ตา ตาเขียวปัด

[KUSON]

		อ้างถึง			ข้อความของ KUSON เมื่อ 23 ธันวาคม 2552, 14:15:40

ตอนที่33รับจดหมาย
ตอนไปรับจดหมายที่ไปรษณีย์
พี่ตาแอบเขียนจดหมาย1ฉบับส่งถึงครูโสภา
ขณะที่เขียนจดหมายพี่ตาลุกไปห้องน้ำปล่อยจดหมายเขียนค้างใว้ว่า
"เรียนจบผมจะรีบกลับมาขอครูโสภาแต่งานโดยเร็ว"
อยากอ่านต่อแต่เกรงใจเพราะพี่ตากลับมาพอดี
พอรับจดหมายของชาวค่ายเสร็จแล้วพี่ตาพากุศลไปหาของทานและซื้อกับข้าวในตลาด
ขณะที่นั่งรถอีแต๋นกลับเข้าค่ายกุศลรู้สึกพี่ตามีสีหน้าหม่นหมองใจลอยชอบกล
อาจเป็นลางความผิดหวังหรือไม่ในขณะนั้นไม่มีใครสามารถเดาได้

[KUSON]

		อ้างถึง			ข้อความของ KUSON เมื่อ 23 ธันวาคม 2552, 14:31:08

ตอนที่34 อำลา
พอถึงปลายเดือนค่ายใกล้ปิดฉากลง
โครงงานสร้างโรงเรียนเกือบเสร็จสมบูรณ์
ภายในโรงเรียนสร้างเกือบเสร็จ เหลือแค่ติดป้ายห้องเรียนเป็นอันเสร็จสมบูณ์....ครูใหญ่รายงาน
คณธกรรมการทุกฝ่ายทำหน้าที่เสร็จเรียบร้อยหมดแล้ว...กองอำนวยการรายงาน
คืนนี้เราจะมีกิจกรรมสังสรรค์ก่อนอำลา....ฝ่ายประชาสัมพันรายงาน
ยัง ยังไม่สมบูรณ์ ......ฝ่ายวิจัยรายงาน
ยังมีอะไรอีกละ.....ชาวค่ายถามขึ้น
พวกเราต้องไปวิดน้ำลอกสระให้ชาวบ้าน  มิฉนั้นแล้งนี้ชาวบ้านไม่มีน้ำใช้.....ฝ่ายวิจัยยืนยัน
เอ้าพวกเราทุกคน ไปช่วยกันลอกสระเดี๋ยวนี้ก่อนค่ำเป็นงานสุดท้าย....ประธานมานพสรุป
ได้เลยพวกเรา ลุย....พี่ตาเสริม พวกสาวๆไม่รอช้ากระโดดลงสระกันเป็นแถว
ไม่ถึงชั่วโมง น้ำในสระเริ่มแห้งขอดชาวค่ายถือโอกาศจับปลาเป็นผลพ่วง
กรี๊ด  ฉวีวรรณ จับได้ปลาหมอ....ฉวีวรรณจับปลาหมอลงข้องพวกเราเฮ
กรี๊ด วรรณีจับได้ปลาช่อน.....วรรณีจับปลาช่อนลงข้องพวกเราเฮ
กรี๊ด เกี้ยวนิดาจับได้ปลาชะโด......วนิดาตะครุบปลาชะโดสุดแรงดึงเท่าไรไม่ขึ้น
ใกล้ๆเกี้ย คุณมานพประธานค่ายยืนจุกหน้าเขียว
เหมือนมีใครมากระชากของรักของหวงไปอย่างนั้น

[Manop Klabdee]

		อ้างถึง			ข้อความของ suriya2513 เมื่อ 11 ตุลาคม 2557, 01:39:24
	อ้างถึง ข้อความของ KUSON เมื่อ 23 ธันวาคม 2552, 14:31:08 ตอนที่34 อำลา พอถึงปลายเดือนค่ายใกล้ปิดฉากลง โครงงานสร้างโรงเรียนเกือบเสร็จสมบูรณ์ ภายในโรงเรียนสร้างเกือบเสร็จ เหลือแค่ติดป้ายห้องเรียนเป็นอันเสร็จสมบูณ์....ครูใหญ่รายงาน คณธกรรมการทุกฝ่ายทำหน้าที่เสร็จเรียบร้อยหมดแล้ว...กองอำนวยการรายงาน คืนนี้เราจะมีกิจกรรมสังสรรค์ก่อนอำลา....ฝ่ายประชาสัมพันรายงาน ยัง ยังไม่สมบูรณ์ ......ฝ่ายวิจัยรายงาน ยังมีอะไรอีกละ.....ชาวค่ายถามขึ้น พวกเราต้องไปวิดน้ำลอกสระให้ชาวบ้าน  มิฉนั้นแล้งนี้ชาวบ้านไม่มีน้ำใช้.....ฝ่ายวิจัยยืนยัน เอ้าพวกเราทุกคน ไปช่วยกันลอกสระเดี๋ยวนี้ก่อนค่ำเป็นงานสุดท้าย....ประธานมานพสรุป ได้เลยพวกเรา ลุย....พี่ตาเสริม พวกสาวๆไม่รอช้ากระโดดลงสระกันเป็นแถว ไม่ถึงชั่วโมง น้ำในสระเริ่มแห้งขอดชาวค่ายถือโอกาศจับปลาเป็นผลพ่วง กรี๊ด  ฉวีวรรณ จับได้ปลาหมอ....ฉวีวรรณจับปลาหมอลงข้องพวกเราเฮ กรี๊ด วรรณีจับได้ปลาช่อน.....วรรณีจับปลาช่อนลงข้องพวกเราเฮ กรี๊ด เกี้ยวนิดาจับได้ปลาชะโด......วนิดาตะครุบปลาชะโดสุดแรงดึงเท่าไรไม่ขึ้น ใกล้ๆเกี้ย คุณมานพประธานค่ายยืนจุกหน้าเขียว เหมือนมีใครมากระชากของรักของหวงไปอย่างนั้น

กำลังเคลิมเลยเรา ไหลไปกับความคิดที่ได้อ่านเพลิน

แหม !  ถ้าคุณน้องเกี้ย จับได้จริง  พี่สิงห์  คงต้องไปขอเธอแต่งงานแล้วละ

สุดท้าย  คุณน้องเกี้ย ก็เป็น น้องสาว ชาวซีมะโด่ง ของพี่สิงห์  อยู่ดี 5555

แต่มันก็ เป็นเรื่องจริง ที่คุณน้องเกี้ย  จับปลาอยู่ใกล้ ๆ พี่สิงห์ (คุณน้องเกี้ย นี่ พี่สิงห์  ไม่กล้าสบตาเลย เพราะตาเธอคม เป็นประกาย อันตรายมาก)

เย็นนั้น  ทุกท่านเลยได้รับประทาน ปลาช่อน ต้มยำแบบไทยภาคกลางจากพี่สิงห์ คือใส่ พริก-หอมเผา  แทนน้ำพริกเผาที่เขาใส่กันในปัจจุบัน สำหรับต้มยำปลาช่อนที่คุณน้องเกี้ยจับนั่นแหละ

สวัสดี

[KUSON]

		อ้างถึง			ข้อความของ KUSON เมื่อ 23 ธันวาคม 2552, 14:55:37

ตอนที่35 ปิดค่ายที่หนองหว้า
คืนวันสุดท้ายก่อนอำลาจากกัน
หน้าเวทีการแสดงของเด็กนักเรียน
เสียงเพลงค่ายและเพลงลูกเสือชาวบ้านก้องกังวานไปทั้งหมู่บ้าน
พรุ่งนี้แล้วสินะ พวกนักศึกษาเขาจะกลับกรุงเทพ...ชาวบ้านต่างอาลัยอาวรณ์
พรุ่งนี้แล้วสินะ เราจะได้กลับบ้านไปหาพ่อแม่ของเราเสียที...นี่คือมุมคิดของชาวค่าย
เวทีการแสดงของนักเรียนปิดฉากลง
พรุ่งนี้รถจะมารับนักศึกษากลับกรุงเทพแต่เช้า
พวกเรามีแต่ความรู้สึกอำลาและอาลัย
แม้เหตการณืจะผ่านไปกว่าสามสิบปี
แต่ความรู้สึกดีๆระหว่างชาวค่ายและชาวบ้านยังผูกพันไม่มีวันลืม
จริงอยู่ งานค่ายเป็นงานที่หนักมากสำหรับคนที่มีแค่มันสมอง และสองมืออย่างพวกเรา
ผู้เขียนอาจแต่งต่อเติมเลอะเทอะไปบ้าง
แต่นี่คืองานของพวกเรา ชาวค่ายทุกคนที่ไม่มีวันลืม..........
อวสาน

[สมชาย17]

พี่กุศล ท่านเก่งจริงๆ เรื่องเกิดตั้งนานยังจำได้. ชีวิตชาวค่ายหอ

เขียนดี ปรุงรส ด้วย ทำให้คนอ่านไม่เบื่อ

ขอปรบมือให้พี่กุศล  ผู้เขียน. และพี่ป๋อง ผู้เผยแผ่ครับ

[KUSON]

ขอบใจน้องสมชายที่ให้กำลังใจมาตลอด  จุดประสงค์อยากเล่าว่าเราไปค่ายมีกิจกรรม
อะไรบ้าง  จึงผูกเรื่องโดยนำเหตการณ์ที่ค่ายหนองหว้า และค่ายหนองจิกมาใส่ เพราะ
ทั้งสองแห่งมีกิจกรรมเหมือนกัน และปีถัดมากิจกรรมของค่ายก็เปลี่ยนไปจำได้ว่าเราไปนอน
ที่บ้านของชาวบ้านแทน  ปัจจุบันงานค่ายเป็นอย่างไรอยากให้น้องๆเล่าให้พี่ๆได้ฟังบ้างครับ
สวัสดี

[too_ploenpit]

กุศล...แล้วเต้นท์หญิงพังเพราะฝนถล่มนี่อยู่ค่ายไหนเหรอ...

[KUSON]

ค่ายหนองหว้าครับพี่ตู่
เพราะเมื่อผมกลับจากลูกเสือชาวบ้านได้ข่าวเต้นท์หอหญิงโดนพายุถล่ม
และมีวีรสตรีนางหนึ่งไม่ยอมหนีออกจากเต้นฝ่าพายุเกาะเสาเต้นท์อยู่คนเดียว
ขณะที่คนอื่นหนีไปอยู่บนโรงเรียนกันหมดแล้ว
ผลคือมีพระเอกขี่ม้าขาววิ่งออกไปลากตัวฟันฝ่าหนีพายุด้วยกัน
และได้แต่งงานอยู่ร่วมกันจนทุกวันนี้    ติกๆๆๆ

[Manop Klabdee]

โรงเรียนมันเกือบเสร็จ
แล้วธรรมชาติ ท่านอยากให้นอนบนพื้นไม้โรงเรียน ดีกว่านอนพื้นดิน เพราะฝนตก น้ำมันก็ไหลเข้ามานอนไม่ได้ ลมมันจึงทำลายเต้นเสีย จะได้ย้ายมานอนบนโรงเรียน 555

สวัสดี

[Manop Klabdee]

เมื่อวาน วิศวกร ที่โรงงานบ้านแพ้ว  ได้บอกพี่สิงห์  ภายหลังจากเขาได้ดูประวัติพี่สิงห์  ที่มีการไปค่าย  ไปสร้างโรงเรียนที่บ้านหนองหว้า  เขาบอกว่า เขาอยู่ห้วยเกิ้ง โรงเรียนที่อาจารย์มานพ และชาวค่ายไปสร้างนั้น คุณปู่ เขาเป็นครูใหญ่ สมัยนั้น


เลยได้เล่าให้เขาฟัง เรื่องการไปค่าย ไปสร้างโรงเรียนบ้านหนองหว้า และครูใหญ่-ผู้ใหญ่บ้าน-ชาวบ้าน คิดถึงพวกเรา ได้มาเยี่ยมเราที่หอพัก จุฬาฯ เพราะคิดถึงชาวค่าย และพสกเราได้พาไปชมวัดพระแก้ว-พระราชวังบางปะอิน  ในสมัยนั้น

เขาบอกว่่า อาจารย์สร้างโรงเรียยรได้อย่างไร ในเวลาเพียง ๒๐ วัน และอาจารย์เดินกลับโรงเรียนจากห้วยเกิ้ง-บ้านหนองหว้าในเวลากลางคืนได้อย่างไร ตั้ง ๑๐ กิโลเมตร ในพื้นที่สีชมพู สมัยนั้น

อาจารย์มานพ  ก็ตอบว่า ด้วยความตั้งใจจริง และจิตเป็นกุศล ไง จึงทำได้ตามอัติภาพขณะนั้น

โลกมันกลม

สวัสดี

[suriya2513]

ขอเอากระทู้ขึ้นอีกที ให้บางท่านหาเจอ

ยินดีต้อนรับ sak2513