การสร้างจานบิน

   การสร้างจานบิน : กันตพงศ์ จันทร์ประเสริฐ
   โดย เวบกรุงเทพธุรกิจ วันที่ 20 มกราคม
   http://www.bangkokbiznews.com/home/detail/politics/opinion/reader-opinion/20110120/372760/การสร้างจานบิน.html

   โครงการของนาซีชื่อว่า “ชรีเวอร์ฮาแบร์โมล” ปี 1941-1943
   ได้พยายามพัฒนาจานบินขึ้นมาเพื่อรบใน WWII

   แบบแปลนจานบินของ แฮร์มานน์ กอริง ผู้บัญชาการกองทัพอากาศของนาซี

   ปัจจุบันเรายังไม่มียานอวกาศที่สามารถเคลื่อนไหวตัวได้อย่างอิสรเสรี เพราะแม้แต่เครื่องบินก็ยังต้องใช้หลักอากาศพลศาสตร์

   แต่ในอวกาศซึ่งมีสภาพแตกต่างจากบนท้องฟ้า (และชั้นบรรยากาศ) มาก การเคลื่อนไหวที่ต้องใช้ปีกแทบไม่จำเป็น เว้นแต่ว่าจะใช้เป็นตัวช่วยในการส่งยานออกไปนอกโลก ซึ่งในปัจจุบันก็ยังไม่สามารถส่งยานออกไปได้โดยพ้นกฎนี้ เพราะต้องฝ่าด่านชั้นบรรยากาศด้วยการโคจรรอบโลกเสียก่อน ซึ่งเรียกว่า "Free Fall" คือ การเพิ่มแรงให้กับยานอวกาศให้มากขึ้นจนเกิด escape speed หรือความเร็วหลุดพ้น ยานอวกาศถึงจะออกไปได้ ซึ่งกระบวนการที่ว่ามานี้ยังต้องใช้จรวดนำส่งเป็นแรงขับดันอีกต่างหาก

   ยานอวกาศที่จะสามารถเคลื่อนที่ได้อย่างอิสรเสรีและมีประสิทธิภาพมากกว่านั้น ควรต้องหลุดไปจากกฎการบินของเครื่องบินรูปแบบต่างๆ ที่มนุษย์สร้างขึ้น และคำนึงถึงสภาพแวดล้อมที่เป็นอวกาศ ผมคิดว่ารูปแบบยานดังกล่าวควรมีรูปร่างกลม หรือมีวงแหวนอยู่ล้อมรอบ เมื่อมองจากด้านข้างจะเห็นเหมือนจานสองใบประกบกัน นี่เป็นรูปแบบที่เหมาะสมสำหรับการเคลื่อนที่ไปในอวกาศมากที่สุด

   แหล่งพลังงานสำหรับการบินที่สำคัญที่เหมาะสมที่สุด คือ Antimatter reactor ซึ่งก็คือ เครื่องปฏิกรณ์ยิงสสารที่ประกอบไปด้วยอนุภาคที่มีประจุไฟฟ้าตรงกันข้ามกับโปรตรอน โดยมีหน้าที่ส่งสนามพลังเป็นแรงผลัก

   โดยใช้ธาตุที่ 115 เป็นเชื้อเพลิง (ชื่ออย่างไม่เป็นทางการ Ununpentium) และยิงอนุภาคพลังงานด้วยโปรตรอนให้กลายเป็นธาตุที่ 116 (ชื่ออย่างไม่เป็นทางการ Ununhexium) เมื่อถึงตอนนั้นจะปล่อยสสาร Antimatter ออกมา เรียกว่า Annihilation ปฏิกิริยาดังกล่าวก่อให้เกิดพลังแม่เหล็กไฟฟ้ามากขึ้นและมันจะช่วยขับเคลื่อนตัวยานได้ สิ่งเหล่านี้ต้องใช้ควบคู่ไปกับสนามแรงโน้มถ่วงเทียม จะก่อให้เกิดการเคลื่อนไหวที่เป็นอิสรเสรีไม่ว่าจะเดินทางไปในอวกาศ หรือมาบนชั้นบรรยากาศโลกก็ตาม

   หลักการสำคัญอีกตัว คือ Condenser ซึ่งเป็นตัวเก็บไฟฟ้าแรงสูง ควรเป็นอุปกรณ์ที่อยู่ใจกลางของยานอวกาศ มีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 2 ฟุต มีฉนวนไฟฟ้าพิเศษกั้น ซึ่งภายในบรรจุไปด้วยกระแสไฟฟ้าแรงดัน 50,000 โวลต์ อินพุท 50 วัตต์

   นักฟิสิกส์ ดร.สแตนตัน ฟรีดแมนเสนอว่า อุปกรณ์ตัวนี้จะควบคุมปัญหาเรื่องแรงเฉื่อยในมวลสาร และควบคุมอำนาจแรงดึงดูดโดยรอบตัวยาน ยานอวกาศจะบินได้อย่างมีเสถียรภาพ นอกรอบของอุปกรณ์ตัวนี้จะต้องมีสนามไฟฟ้าสถิตที่มีความต่างศักย์ 15 ล้านโวลต์ เพื่อไม่ให้เกิดผลกระทบเวลาที่โมเลกุลเคลื่อนออก ซึ่งมันอาจจะเกิดแรงฝืดต้านทาน และเพื่อ Frictionless Motion เป็นการคายโฟตอนและขยับอิเล็กตรอนใน Cell ต่างๆ ของอะตอมก่อให้เกิด Electromagnetic เนื่องจากอิเล็กตรอนอันเป็นประจุไฟฟ้าลบ คือ มวลไม่มีแรงเฉื่อยเมื่อมันเคลื่อนผ่านสนามไฟฟ้าเข้าหาประจุบวก

   โมเลกุลกับอะตอมตกอยู่ในสภาวะไร้มวลเฉื่อย เมื่อโมเลกุลสูญเสียพลังงานจลน์ Kinetic Energy ทำให้ไม่มีแรงปะทะ เพื่อเป็นการป้องกันไม่ให้แรงโน้มถ่วงผ่านเข้าไปถึงมวลสาร

   ยานอวกาศโดยรอบจึงมี Magnetic Plasma Field system สนามพลังกำบังแรงโน้มถ่วงเพิ่มความเข้มจนพลังงานควอนตัมในอะตอมเป็นศูนย์ มวลสารของยานเปลี่ยนเป็น Vibration มีการป้องกันโมเลกุลที่พื้นผิวตัวยาน และเปลี่ยน IONIZE ให้เป็นก๊าซ ประกอบกับระบบขับเคลื่อน Plasma Air

   ส่วนพื้นผิวรอบตัวยานใช้สาร Diagravitation ทาเคลือบเพื่อแรงโน้มถ่วงจะได้ไม่ส่งผล เป็น Gravitation Shield และตัวยานจะมีระบบเปลี่ยนฮีเลียมเป็น Superconductor เป็นศูนย์เปอร์เซ็นต์

   ยานอวกาศรูปร่างคล้ายจานลำนี้ก็จะสามารถท่องอวกาศออกไปได้อย่างมีอิสรเสรีภาพ และไม่ยุ่งยากเท่ายานอวกาศในปัจจุบัน หลายท่านคงจะถามต่อถึงวิธีการเดินทางในอวกาศ ซึ่งมีหลากหลายวิธีด้วยกัน แต่ล้วนไปด้วยความเชื่องช้าและไม่ปลอดภัยทั้งสิ้น

   วิธีที่ดูง่ายที่สุดผมคิดว่ามันคือการเดินทางผ่านรูหนอน หรือ wormhole นั่นเอง ซึ่งผมเชื่อตาม นักฟิสิกส์ Dr. Michio Kaku ที่กล่าวไว้ว่า ตามสมการไอน์สไตน์แล้ว เป็นไปได้ที่เราจะกระโดดไปในไฮเปอร์สเปซ ผ่านรูหนอนได้ และในปัจจุบันนักวิทยาศาสตร์ก็สามารถเคลื่อนย้ายมวลสาร อนุภาคของแสงและอะตอมของธาตุบางชนิดได้แล้ว การเดินทางข้ามรูหนอนจึงไม่ใช่เรื่องไกลเกินฝัน

   win

	ผู้เขียน	หัวข้อ: การสร้างจานบิน (อ่าน 9524 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้