เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ มีไรมาแชร์กันบ้างหรือเปล่า ประสบการณ์ดีๆ แย่ๆ หรือเป็นอุทาหรณ์สอนใจ ขำๆ ก็ได้นะ เผื่อเป็นประโยชน์แก่เพื่อนร่วมวิชาชีพของเราเอง(วิชาชีพอื่นด้วยก็ได้นะครับ) เอ้าเริ่มเลย
ที่ รพส. ที่เคยทำงานอยู่เจ้าของพาสุนัขเข้ามาหาหมอ ด้วยความที่สนิทกันมากกับทางร้านเพราะเป็นลูกค้าประจำก็บอกกับหน้าร้านว่า
เจ้าของหมา: "ฝากบอกหมอด้วยนะว่า ทำหมันให้เบบี้(สุนัขพันธุ์พูดเดิ้ลทอย)ที เสร็จแล้วให้โทรบอกด้วยนะเดี๋ยวจะมารับ"
หน้าร้าน: "ได้ค่ะ" แล้วก็อุ้มเจ้าเบบี้เข้าห้องผ่าตัด
หมอวางยาสลบ: "ผมวางยาสลบให้เลยนะครับพี่"
หมอศัลยกรรม(เราเอง) :"ดีเลย เตรียมให้หมดทุกอย่างเลยนะ พี่จะได้ผ่าเลย"
ต่อจากนั้น......หมอก็วางยาสลบ เจ้าเบบี้ก็นอนสบายเลย........ผู้ช่วยสัตวแพทย์ก็ทำความสะอาดโกนขนหน้าท้องเจ้าเบบี้จนสะอาดเลี่ยมเลยล่ะ .....แล้วก็นำเจ้าเบบี้ขึ้นเขียง(โต๊ะผ่าตัด) คลุมผ้าผ่าตัดเรียบร้อย รอหมอศัลยกรรม(เราเอง)
.......กำลังจะเริ่มลงมีดที่หัวสะดือเจ้าเบบี้(กรีดเปิดช่องท้องทำหมันตัวเมียน่ะครับ) ก็มีน้ำเหลืองๆ ใสๆ มีกลิ่นนิดพุ่งออกมาเปียกผ้าคลุมหมดเลย เราก็เลยสงสัย เปิดดูดีกว่า...น้ำไรวะ(ให้ทาย) ถูกต้องแล้วครับน้ำเยี่ยวของเบบี้นั่นเอง แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นสำคัญครับ ที่สำคัญที่สุดคือมันเยี่ยวออกมาจากจู๋มันครับไม่ได้ออกมาจากจิ๋ม เราก็เลยหันไปตบกะโหลกผู้ช่วยเรา(เบาๆถึงแรงปานกลาง) 1 ทีแล้วก็บอกมันว่า "เบบี้เนี่ยนะมันตัวผู้ต้องตัดไข่มันไม่ใช่ไปผ่าท้องตัดมดลูกมัน เสือกไปโกนขนที่หน้าทองมันทำไมว่ะ เกือบซวยแล้วไหมละตูดีนะที่ยังไม่ลงมีด"
สุดท้ายแล้วก็คือ เจ้าเบบี้ก็ได้ทำหมันตามที่เจ้าของต้องการ และได้หน้าท้องที่สะอาดไร้ขนเป็นของแถมกลับบ้านด้วย
อุทาหรณ์ .........กรณีศึกษานี้สอนให้รู้ว่า(ยังไงครับ........ช่วยเติมหน่อย................)
